Valehtelija-Jaakko

by Jurek Becker, Raija Nylander (Translator)

Optimistinen tragedia, lempeää huumoria sykkivä tarina arkipäivän sankarista, joka ottaa tehtäväkseen ylläpitää elämänuskoa sodanaikaisessa getossa.

Genres: Fiction, Historical Fiction, German Literature, Classics, Holocaust, War, World War II

283 pages, Hardcover

First published January 1, 1969

About the author

Jurek Becker (* vermutlich 30. September 1937 in Łódź, Polen als Jerzy Bekker geboren[1]; † 14. März 1997 in Sieseby, Schleswig-Holstein) war ein deutscher Schriftsteller, Drehbuchautor und DDR-Dissident.

Jurek Becker (probably September 30, 1937 – March 14, 1997) was a Polish-born German writer, film-author and GDR dissident. His most famous novel is Jacob the Liar, which has been made into two films. He lived in Łódź during World War II for about two years and survived the Holocaust.

Reviews

[KamRun · Rating 3 out of 5]

داستان، ماجرای عجیب و غریب یک یهودی به نام یعقوب در دوران تصفیه نژادی نازی‌هاست. روزی یعقوب به‌طور اتفاقی خبری مبنی بر پیشروی روس‌ها در خاک لهستان را از رادیوی مسئول اردوگاه می‌شنود و بازگویی این خبر، او را در مسیری می‌اندازد که راه برگشتی ندارد. او برای اینکه حرف خود را مستند کند، به یک دروغ متوسل می‌شود: اینکه او یک رادیو دارد و این دروغ، مانند خرده سنگی تبدیل به بهمنی می‌شود که نه سرنوشت او، بلکه سرنوشت تمام گتو را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از این پس او مجبور می‌شود اخباری مَن‌درآوردی و بی‌اساس را به نقل از رادیوی خیالی برای دوستانش بازگو کند. یعقوب یک دروغ‌گوست و دروغ‌گویی عموما از پرسوناژ یک ضدقهرمان می‌سازد، اما در مورد یعقوب، اوضاع متفاوت است. نخست آنکه کلیت دروغ‌های یعقوب آنچنان هم دور از واقعیت نیست، روس‌ها واقعا در حال پیشروی هستند و دوم آنکه دروغ‌های او بذر امید را در دل مردمش در اعماق گتوی تاریک یهودیان می‌کارد و مقاومت مانند شعله‌ی زیر خاکستر از میان آن‌ها سربرمی‌آورد. داستان یعقوب کذاب، داستان این است که چگونه باید به کسی دروغ گفت تا کمی احساس خوشبختی کند، این‌که چگونه در این راه حقه‌های عجیب و غریب به کار ببنندی، مدام هوشیار باشی و بترسی که مبادا شیوه رفتار و گفتارت چیزی را برملا کند و امید ملتی را نقش بر آب. سیر داستانی و وقایع آنچنان جذاب نبود، ولی درون‌مایه و پیرنگ داستان را دوست داشتم و با خواندن کتاب این موضوع بار دیگر در ذهنم پررنگ شد که هیچ معیار مطلقی برای تعریف فضیلت‌های اخلاقی و قضاوت‌های اخلاقی وجود ندارد. تنها یک اصل وجود دارد و آن اینکه انسان مبنا و مقیاس همه چیز است

از این کتاب، فیلمی به همین عنوان با کارگردانی پیتر کاسُویتز ( سال 1999) و بازی رابین ویلیامز در نقش یعقوب ساخته شده است. (فیلم‌نامه تفاوت‌هایی نه چندان اندکی با متن اصلی داستان دارد)

[Alex Baugh · Rating 5 out of 5]

First, forget everything you may remember about the movie Jacob the Liar with Robin Williams. That movie is totally NOT representative of this excellent novel.

Read the book instead.

Jacob the Liar takes place in the Łódź Ghetto in 1944. Returning home from work one night, Jacob Heym is caught in the spotlight of a guard who tells Jacob he is out past the 8 o’clock curfew and to report to the military office for a “well deserved” punishment. As he walks the corridor of the military building, not knowing where to go, he overhears a radio. Radios are forbidden Jews in the ghetto, but Jacob can’t resist stopping to listen to the newscast. And what he hears gives him hope – the Red Army is 300 miles away at a town called Bezanika and pushing closer.

Jacobs is in luck that night and he is simply told to go home, the guard was having him on and it is not yet 8 o’clock. But what to do with the good news he has overheard? While loading crates with his partner Mischa the next day, Jacob tells him the news. Mischa is skeptical, so Jacob embellishes his news with a lie – he tells him he heard it on a forbidden secret radio he owns and implores Mischa not to tell anyone else.

And of course Mischa does exactly that. He tells his girlfriend Rosa Frankfurter and her family. It turns out that her father actually does have a hidden radio, which he promptly destroys out of fear. But Jacob’s lie soon spreads throughout the ghetto and it is not long before his best friend, Kowalski, comes to him to ask if the news is true. Jacob tells his yes, but now that people believe that he has a radio, he is forced to continue to make up more and more lies about the Russian advance. His lies, of course, give hope to the otherwise despairing Jews in the ghetto and soon even the suicide rate begins to fall.

Jacob has also been hiding an 8 year old girl named Lina. Lina’s parents had been deported to Auschwitz two years earlier when her father accidentally went to work one day wearing a jacket that didn’t have a yellow star on it. Lina was found by Jacob, who took her home and cared for her. She is bedridden with whooping cough and is being taken care of by the doctor, Kirschbaum. Dr. Kirschbaum never believes that Jacob has a radio, but he does keep it to himself.

Soon Jacob’s lies begin to have dark consequences. Among them is the death of Herschel Schramm. One day a boxcar full of people from the ghetto is just about to leave for a concentration camp. Herschel, thinking to give the people inside hope, goes over to tell them about the closeness of the Russian Army when he is shot to death by a Nazi sentry.

As it becomes more difficult to make up lies, Jacob devises a plan to steal some newspaper from the Nazi latrine in the hope of finding out some more real news. Despite the risks, he manages to get into the latrine, but than is interrupted by a Nazi. Believing Jacob is in the forbidden latrine for its intended purpose and noticing the Nazi, his friend Kowalski creates a disturbance which distracts the Nazi. Jacob is able to escape safely but only with a few bits of useless newspaper.

It is beginning to become clear to Jacob that the lying can’t be kept up much longer. But he is torn because of the renewed hope it has given the people. Finally he decides to confide in Kowalski, who reassures him over and over that it is ok, he understands what Jacob has done. Yet not long afterward, Kowalski hangs himself.

Was Jacob wrong to tell the initial lie or is it better to give even false hope to help people try to survive something as horrific as the Holocaust?

Jacob’s purpose is clear to himself: “hope must not be allowed to fade away, otherwise they (the Jews in the Ghetto) won’t survive.” (pg 60) But the narrator skirts around the question of the morality of Jacob’s actions all through the novel and it is never clear how s/he truly feels about what Jacob has done. It is left to the reader to decide for themselves whether or not Jacob acted morally or dishonestly.
The narrator is clearly a survivor of the Holocaust who knows much of what happened but who is never identified. And yet the narrator describes the events of the story in an almost detached manner, as though s/he is simply an observer but with a certain amount of omniscience unually found in third person not first person narrators. S/he tells the reader in conversational tones about life in the ghetto in all its everydayness, with humor, pathos, understanding, irony. There are never any really graphic descriptions of Nazi atrocities in Jacob the Liar; yet the narrator manages to successfully make the feelings hopelessness and vulnerability together with the physical cruelty in all its randomness that the Jews are subjected to by the Nazis very apparent to the reader.

Jurek Becker based Jacob the Liar on a true story that he and his father had heard about another Jew who was in the Łódź Ghetto who had lied about having a radio. Becker himself was born in Poland in 1937 and spent his childhood living first in the Łódź Ghetto, and later in Ravensbrück, and Sachsenhausen Concentration Camps.

This is one of the less well known, but in my opinion, one of the better books in the whole Holocaust oeuvre that I have read. I originally read it years ago in German (called Jakob der Lügner) and so I know that the English translation is true to the initial novel.

For true film buffs, there is a 1974 East German version of Jacob the Liar with subtitles that is much better than the later Robin William’s version and can often be found in libraries, or rented from places like Netflix. I like Robin Williams but I think he made Jacob look like a buffoon, and that isn’t correct. An actor of the caliber of Eli Wallace would have been a better choice.

Jacob the Liar is a book that would appeal to more mature teen readers.
This book was bought for my personal library.

[Fereshteh · Rating 3 out of 5]

داستان کتاب تو یکی از شهرک های یهودی نشین تحت نظارت نازی ها با قوانین بسیار سخت میگذره . روزی یعقوب ( که شخصا ترجیح می دادم اسمش همون ژاکوب ترجمه بشه ) برای دلگرمی بخشیدن به یکی از دوستانش که مثل خیلی های دیگه از شرایط سخت و یکنواختی که روزنه ی امیدی به بهبودش نیست، به تنگ اومده خبری رو برملا می کنه که لو دادن منبع حقیقی خبر به شک و تردید اهالی نسبت به صداقت یعقوب منجر میشه پس یعقوب راه دوم رو انتخاب می کنه و دروغ میگه . منبع خبر دروغینی که افشاش نزد نازی ها تهدید جدی برای جانش محسوب میشه . یک دروغ کوچیک به تنها یکی از ساکنین شهرک نقطه ی دلگرمی ساکنین ، کاهش خودکشی ها و افزایش مقاومت ولی بدبختی و دلهره ی مدام یعقوب میشه

ایده ی داستان نو و جالبه ولی نتیجه یکنواخت ،کمی طولانی ، حوصله سر بر و خسته کننده از آب در اومده . خوندن داستانی با لوکیشن " گتو " برای من اتفاق جدیدی بود ولی خودم رو به اجبار و با سرسری خوندن خیلی صفحات تا خط آخر کتاب رسوندم. در واقع خودم رو مجاب کردم که تا پایان کتاب دووم بیارم. با وجودی که خود گتو به تنهایی باید مکان دلهره آوری باشه چه برسه به این که یه دروغ تصادفی نابجا خطر رو افزایش هم داده ، ولی اصلا در هیچ نقطه ای از داستان دچار استرس و اضطراب نشدم و هیچ حسی از همذات پنداری با یهودی های بینوای ساکن این گتو در من ایجاد نشد. میشه گفت به نوعی اقای نویسنده این ایده ی جذاب رو خراب کرده ! بله


با این وجود کاری که نویسنده در پایان کرد به نظرم نسبتا جالب اومد. ابتدا پایانی خیالی رو برای یعقوب رقم زد و بعد ، ما رو با پایان واقعی داستان مواجه کرد.هر توضیح بیشتر راجع به کتاب ، داستان رو اسپویل خواهد کرد و آخرین ذرات لذت احتمالی با کتاب رو از بین خواهد برد

[David Ramirer · Rating 5 out of 5]

eines der bücher, das sich ganz sanft ins herz hineinwebt, von der ersten seite an.
ich liebe ja bücher, die es ohne grober moralkeule, und ohne moralisch gefestigtem supermenschenhelden schaffen, neue sichtweisen zu eröffnen. in diesem buch ist es der begriff der lüge, der völlig neu überdacht werden muss, wenn er in einem kontext gesehen werden kann, den dieses buch darlegt.
die zentrale figur des buches - jakob heym - erfindet eigentlich in einem kurzen moment der unbedachtheit als notlüge ein radio in seiner wohnung, das ihm vermeintlich auskunft über den genauen kriegsverlauf gibt, wodurch er in der lage ist, den mit ihm im warschauer ghetto lebenden juden hoffnung und den glauben daran zu geben, bald aus ihrer ausweglosen situation herauszukommen. jakob nimmt, weil die lüge lebendiger wird, als er das erhofft hatte, die bürde dieser lüge auf sich, die ihn jeden tag mehr belastet, um seinen mitmenschen hoffnung zu geben.
was an der erzählweise beckers so gefangen nimmt, ist die liebevolle schilderung aller beteiligten. selbst die deutschen wächter und täter werden nicht stereotyp als blasse bösewichte beschrieben, sondern haben auch ihre menschlichen anteile - gerade dieser gleichwertige blick auf alles geschilderte macht die emotionale nähe um so stärker.
eingewoben in die handlung sind neben der hauptgeschichte mit dem erfundenen radio auch einige andere handlungsstränge und schicksale, welche die stellung von jakob in der gemeinde plastischer erfahrbar machen.
das ende des buches, die letzten worte und absätze, bieten - genial! - zwei alternative enden an und reflektieren damit auf einer meta-ebene die haltung jakobs, der nur das beste wollte und es auch erreicht hat.
ganz große literatur!

[Arash · Rating 4 out of 5]

_
همه ما در سخت ترین شرایط در طول زندگی نیاز به یک نقطه روشن و کورسویی از امید برای ادامه راه داریم. حال تصور کنید توسط آلمان نازی در گتوهایی جمع شده اید و تمامی حق های لازمه بشری از شما صلب می شود و بالاجبار باید کار کنید و حتی حسرت شنیدن موسیقی یا ترنم خنده ای یا خوردن یک غذا بر جان و تنتان بماند، در این میان شخصی پیدا می شود که به ناگاه دروغی ناخواسته از لبانش جاری می شود و همین باعث تغییر روند زندگی جامعه موجود می شود، امید به زندگی، لبخندهایی بر لب، پروراندن رؤیاهایی برای آینده، همدلی و مهربانی. گاهی نیاز است کوچکترین روزنه ای پیدا شود تا همه چیز از این رو به آن رو شود، هر روز در صدد یافتن اتفاقات جدید سر به بالین می گذارید.
مگر نه همین امید است که تداوم بخش زندگیِ آدمی است؟؟ مگر نه همین امید است که باعث می شود ناملایمات و بدی ها و دشواری ها و... را تاب آورد؟؟ مگر نه همین امید است که ما را سوق می دهد به سمت بهتر بودن؟؟ وقتی همه چیز رو به سیاهی می رود، یک یعقوب پیدا می شود که هرچند به دروغ ولی امید را، هر چند کوتاه و ناپایدار، در قلب گتو به وجود می آورد.
شاید اینگونه پندارید که کتاب سراسر غم و اندوه است، خیر. کتاب سرشار از کمدی است، کمدی ای که ما آن را کمدی تلخ ��ی نامیم، چه بسیار در سینما شاهد اینچنین لحظاتی توسط افرادی نظیر چارلی چاپلین بودیم، حال این امر را در کتاب، یعقوب حییم عهده دار است و در فیلم اقتباسی از کتاب، رابین ویلیامز فقید، شخصی که همه او را به واسطه بازی در ژانر کمدی فردی بانشاط و شاداب می شناختند و وی در عین ناباوری دست به خودکشی می زند. همه چیز در داستان کنایه آمیز است.
راوی کتاب شخصی است که هیچ وقت نامی از خود نمی برد ولی وی یکی از افراد گتو است، اکثر اتفاقات را خود به چشم دیده و یا شنیده، خیلی از جاها داستان را به سلیقه خود جلو می برد ولی در نهایت امر روایت اصلی ادامه می دهد، از میان همه افراد انگار فقط راویست که توانسته زنده بماند و خود این را به کرات در طول داستان ذکر می کند.
در حال و روز و وضع موجودِ ما نیز کاش یعقوبی پیدا می شد و کور سوی امیدی را برایمان تداعی می کرد، کاش یعقوبی می آمد و خبر از روزهای بهتر می داد تا صبر برایمان معنا و مفهوم دیگری پیدا می شد، کاش یعقوبی می آمد و حتی به دروغ دلمان را خوش می کرد.
یعقوب فردیت نیست، یعقوب یک روند و جریان است برای نشان دادن پایانِ شبِ سیه سپید است، که البته در کتاب اینگونه بیان شده، تا وقتی پرده ها پایین کشیده نشوند، نمایش ادامه دارد. پس نمایشتان را ادامه دهید.

[Marc · Rating 3 out of 5]

A ghetto, somewhere in Eastern Europe, around 1943-1944; poor Jakob Heym by coincidence hears a radiomessage in the German headquarters and concludes that the Germans are on the run for the Russians. Jakob spreads the news to his fellows in the ghetto, lying that he has heard it on his own illegal radio, and suddenly the ghetto reawakens, everybody is making plans again, the suicide numbers crumble. But his little lie brings Jakob into trubble. The storyteller, a vague co-resident of the ghetto, makes up two different endings, both very gloomy.
Of course, this is a story about the holocaust (in fact it is one of the lesser known holocaust stories), but the stress is at least as much on the constraints of human existence, on the difficult and complex relations between people, on the life giving aspect of hope, on the warmth of true humanity. The author, while involved, uses a detached way of story telling, but in a hesitating, compelling way.

[Tahmineh Baradaran · Rating 4 out of 5]

امروز دوباره فیلم ساخته شده براساس کتاب رامی بینم. این روزها بسیاری نیازبه یک یعقوب دروغگو داریم که امیدمان دهد که نجات دهنده ای درراه است وهمه چیزدرست خواهدشد وجنگی درنخواهدگرفت و...آه ای امید گمشده..

[Omid Abd · Rating 4 out of 5]

تا حال فکر کردین که دروغ چه تاثیری روی دیگران میزاره.... یه دروغ کوچیک با یک دروغ بزرگ چه تفاوتی داره ؟ شاید فرقش تو زمانی ومکانشه یا تو اتفاقای که بعدش می افته ...قضاوت اش با کیه ؟ اصن دروغ خوب یا دروغ بد داریم ؟شده به یکی که رو به مرگه یا تو یه شرایط خیلی بد گرفتاره بخاطر عوض کردن حال و هواش دروغ بگید برای امید دادن بهش یا نه برای بزرگ نشون دادن خودتون و ادای ادم خوبا رو دربیارین ؟ اون که دروغ باور میکنه ولی شما ته دلتون چه فکری درباره خودتون میکنید این داستانی که قهرمانی نداره روایتیه از ادمهای عادی که در یک وضعیت اسفبار گرفتار شدن یکی شون یهودی ساکن اردوگاه نازی به نام یعقوب که مجبور به این انتخاب میشه برای زنده موندن و دلگرم کردن مردم

[Agnes · Rating 5 out of 5]

Becker riesce a strappare un sorriso anche nelle situazioni tragiche della vita in un ghetto, con una storia che diventa una “ tragicommedia “ . ( chissà se Benigni si è ispirato a questo romanzo?)
Scampò ai lager nazisti di Ravensbrück e Sachsehausen e scrisse questo libro che - citando Piperita -
è
“ colmo di poesia e di una bellezza struggente.

[piperitapitta · Rating 4 out of 5]

Ho appena scoperto che è stato ripubblicato a gennaio da Neri Pozza: quando lo leggemmo con il gruppo di lettura, non solo fu difficile trovarlo (io lo recuperai in biblioteca), ma non furono nemmeno in molti ad apprezzarlo; io, invece, l'avevo trovato colmo di poesia e di una bellezza struggente.



Cos'è in fondo una bugia?

Una mistificazione della verità, il tentativo di nascondere una realtà inaccettabile, un barlume di speranza che si accende all'improvviso?
La bugia di Jakob è una bugia bianca come una nuvola d'ovatta, di quelle dette non per far male, ma per aiutare a sperare nel domani e risollevare un'intera comunità dalla difficoltà di "vivere senza un futuro".
Jakob il bugiardo - del quale esistono ben due riduzioni cinematografiche: la prima del 1975 premiata al Festival di Berlino per il miglior attore protagonista e la seconda del 1999, remake Hollywoodiano con Robin Williams - è un romanzo surreale nello spunto di partenza, ma assolutamente reale nel suo svolgersi e nella rappresentazione di vita quotidiana dei suoi protagonisti, sulla cui scia in seguito, si collocheranno storie ben più incredibili come quelle di La vita è bella e Train de vie.





Jakob, ebreo polacco costretto nel ghetto di Łódź durante l'occupazione nazista, racconta ai compagni di prigionia di possedere una radio - oggetto proibito agli ebrei e scampato miracolosamente al sequestro - con la quale riesce ad avere notizie sull'avanzata dei russi in terra polacca; in realtà Jakob non possiede alcuna radio, ha solamente avuto l'occasione di ascoltare un frammento di notizia sulla quale imbastire la sua bugia.
Lo stile narrativo, quasi tutto in prima persona plurale e con un incedere quasi distaccato, ai limiti della pura cronaca, con il quale un sopravvissuto compagno di Jakob, testimone indiretto ma destinatario delle confidenze dello stesso Jakob alla fine della guerra, narra le vicende che si verificarono nel ghetto dall'arrivo della radio, sono lo spunto per offrire uno spaccato sulla vita degli ebrei nel ghetto e per ragionare insieme al lettore su temi universali come la solidarietà, la speranza e, ancor più in profondità, sul significato e sulle conseguenze della bugia a fin di bene, sul rapporto pietà-inganno che si instaura tra "il bugiardo" e le sue "vittime".

Cos'è in fondo la bugia di Jakob se non un estremo atto d'amore, il tentativo ultimo di sfuggire all'apatia e all'abbandono, la possibilità di regalare una salvezza e con essa di offrire in dono il futuro?
È giusto regalare ad un malato terminale, che sappiamo inesorabilmente condannato, la possibilità di una vita che sappiamo già non esistere più?
È giusto offrire ad un condannato al carcere a vita una via di fuga, una porta invisibile eppure assolutamente reale?
È giusto offrire speranza anche per chi sembra non essercene più?
Jakob regala ai suoi compagni una nuvola d'ovatta bianca, grande più del cielo intravisto dal vagone con quale saranno deportati e, con essa, fino all'ultimo, la speranza di un albero: il ricordo di un albero: la possibilità di un albero: di tanti alberi sotto la cui ombra riposare in pace.

«Ecco giunto il mio momento. Mi seggo anch'io, mi accosto a lei e domando se vuole che le spieghi io di cosa sono fatte le nuvole. Lo vuole, sì, ed io le racconto di fiumi e laghi e del mare, dell'eterno ciclo dell'acqua, della quasi incredibile evaporazione, come l'acqua fluisce invisibile verso il cielo, vi si raccoglie in minuscole gocce, in nuvole, che in qualche momento si fanno pesanti e bagnate come una spugna zuppa, fino a perdere le gocce nuovamente come pioggia. Non tralascio nemmeno il vapore di locomotive, ad esempio, e di fumaioli e fuochi vari, mi ascolta con attenzione, ma scettica, so che questa lunga storia non è possibile sbrigarla in una sola lezione.»

«Pieno di aspettativa mi alzo e guardo fuori, finché annotta. Vedo paesi e campi, una volta, lontana, perfino una cittadina; presso uno stagno semicoperto da una natura selvatica scorgo un gruppo di soldati che riposa tra camion, pezzi di artiglieria e mucche. E vedo stazioni addormentate, binari e barriere e cantoniere, sulle quali cassette verdi traboccano di fiori; mi chiedo, se queste cassette sono un ordine di servizio, perché sono esposte da tutte le cantoniere e tutte verdi. E vedo gente che guarda dietro al nostro treno, non riesco a riconoscerne i volti, ma innanzitutto vedo alberi, ormai quasi dimenticati, sebbene sia ancora giovane, un numero enorme di alberi. Faggi e ontani e betulle e salici e pini selvatici, Dio mio, quanti alberi vedo, gli alberi non finiscono più. Fu per un albero che non divenni violinista, sotto un albero divenni un vero uomo, i cinghiali sopraggiunsero troppo tardi per impedirlo. E sotto un albero sconosciuto persi mia moglie Chana e un paragrafo di regolamento tentò di vietarmi gli alberi per sempre. Qualcuno sostiene che gli alberi confondono la mia mente, io continuo a starmene lì; talvolta, ancora oggi monto su un treno, per un tragitto particolarmente boscoso, a tutto preferisco il bosco misto. Poi sento la voce di Jakob: - Non vuoi dormire finalmente?
- Lasciami ancora un po', - dico io.
- Ma non vedi più niente, - sento dire.
- Invece sì.
Vedo infatti ancora le ombre degli alberi, e dormire non posso, andiamo, dove andiamo. »

[Behzad · Rating 5 out of 5]

رمان خوبی بود از چند جهت:
1. شخصیت های ملموس و باورپذیر و متفاوت و به یاد ماندنی؛ که هرکدوم ویژگی ها و چم و خم خاص خودشون رو دارن؛ از لینا گرفته تا یعقوب و میشا و کوالسکی و رُزا و غیره؛ شخصیت هایی که تو رو با خودشون همراه میکنن و کنجکاو نگهت میدارن.
2. فضاسازی قوی و توصیف های به اندازه و به جا، باعث میشن که خواننده دلش نخواد کتاب رو زمین بذاره. توصیف تماشای منظره های بیرون قطار از روزنۀ کوچکی که در قطار قرار داره در آخر رمان، شاید یکی از قوی ترین توصیف هایی بود که خونده م در تمام کتابهای عمرم.
3. طنز هم تلخ و هم خنده آور کتاب رو در کمتر رمانی که مربوط به جنگ جهانی دوم باشه سراغ دارم.
4. پایان کتاب یکی از نقاط قوتش بود برای من؛ اینکه راوی اونطور قشنگ رمان رو به پایان میبره، یعنی اول بهت میگه ای کاش اینطوری میشد، ولی بعد واقعیت رو میگه، خیلی تکان دهنده س و قشنگ آدم حس میکنه سرنوشت اون همه آدم رو و پایمال شدن شون رو.
5. رمان تک بُعدی نیست و درست مثل خود زندگی، از همه چیز در خودش رنگ و عطر و طعمی داره؛ هم عشق، هم عدالت خواهی، هم سیاست، هم انسان، هم اخلاق، هم جنگ و هم صلح،، هم گرسنگی و هم سیری؛ از این نظر، میتونم شبیه بدونمش به رمان های بزرگی مثل «جنگ و صلح» و «خانوادۀ موسکات». هرچند، حجم این رمان کمه، ولی تنوع و رنگارنگی ای که در محتوای پیرنگش هست، آدم رو کنجکاو و علاقه مند نگه میداره.

در آخر اینکه در تمام طول رمان، یعقوب رو درست با چهرۀ رابین ویلیامز در ذهن داشتم، که خب این باعث شد خیلی بیشتر از خوندن این رمان لذت ببرم.

[Matti · Rating 5 out of 5]

Becker hat mit "Jakob der Lügner" etwas Erstaunliches geschafft; er hat eine Geschichte über ein jüdisches Ghetto in Polen, ähnlich dem Warschauer Ghetto, erzählt, mit einer Leichtigkeit, die man bei der Thematik nicht als angebracht vermuten würde, aber doch – und das ist die Leistung! –, er schafft all dies, ohne von der Vehemenz und Tragik dieses dunklen Kapitels der Weltgeschichte zu nehmen.

Man kann diesen Erfolg dem Erzähler anrechnen. Dieser, ein Bekannter und Zeitgenosse von jenem Jakob Heym, erzählt mit seinem eigenen Touch aus verschiedenen Perspektiven, am meisten aus der von Jakob; nur ganz selten von sich selbst, er kommt nur vor, wenn er zufällig am selben Ort war, wie Jakob. Dieser unbekannte Erzähler weiß die Atmosphäre aufzulockern und wieder zu verdichten, wie er gerade Lust hat. In einer Sekunde spürt man schon etwas wie Hoffnung und Zuversicht, dass alles gut ausgehen wird; in der nächsten passiert dann irgendwas – wenn auch nur eine Nichtigkeit –, das einem auf den Boden der Tatsachen zurückholt.

Es beeindruckt mich, wie Becker das schafft, ohne massiv Gebrauch von Nazi-Figuren und deren sadistischen Verhaltensweisen zu machen. Natürlich passieren fürchterliche Dinge in diesem Buch, der Hauptfokus liegt aber auf Jakob und wie dessen Lügen den anderen Juden im Ghetto zu einer Quelle der Kraft und der Hoffnung werden – genauso aber auch an Jakob zehren.

Was mich ferner noch überrascht hat, war wie es Jurek Becker gelang, Humor und Witz auf eine organische und angemessene Weise in den Roman zu integrieren. Allein der Stil des Erzählers war des Öfteren von Witz geprägt – und dann gibt es dieses eine kleine Kapitel, mit Lina und Jakob im Keller – mehr möchte ich nicht sagen –, das so amüsant, lebensfroh und witzig auf mich wirkte, dass ich die latente, ständig schwelende Bedrohung von willkürlichen Grausamkeiten der Nazis, für kurze Zeit nicht mehr auf den Schirm hatte.

Ein großartiges Buch. Ich bin wahrlich froh um die Lektüre.

[Hens Books · Rating 4 out of 5]

„Die Leute brauchen keine Medizin so sehr wie Hoffnung.“

Jakob Heym lebt, als Jude von den Nazis interniert, in einem fiktiven Ghetto. Als er sich auf einem Revier melden muss, schnappt er zufällig eine Radiomeldung von der Front auf. Die Russen haben einen Erfolg gegen die Deutschen zu verzeichnen. Wenig später wieder unter „seinesgleichen“, teilt er unbedacht diese Information und verknüpft sie mit einer folgenschweren Lüge: er selbst sei noch im Besitz eines Radios, über das er heimlich Informationen über den Verlauf des 2. Weltkriegs beziehe. Nun wird Jakob Heym (zunächst unfreiwillig) zum Hoffnungsvogel. Schnell färbt er bewusst die nun selbst erdachten Frontverläufe zu Gunsten der Roten Armee, zur Hoffnung der jüdischen Menschen im Ghetto. Doch die Lügen und die Verantwortung des Hoffnungsspenders in düsteren Zeiten lasten schwer auf Jakob. Wie weit kann er gehen?

„Jakob der Lügner“ ist ein grandioser, zeitloser, mitunter aber auch skurriler Text. Das große Thema ist das Prinzip Hoffnung, inmitten von Wahrheit und Lüge. Das Thema könnte kaum aktueller sein. Der Text stellt die Frage: Gibt es auch gute Fake News?
Jurek Becker trägt seine Parabel auf die Hoffnung meist wertfrei, fast schon naiv vor. Das gelingt ihm durch einen Erzähler, der zwar in diesem Ghetto gelebt hat und auktorial auf die Handlung blickt, aber selbst erst ganz am Ende Teil der Geschichte wird. Ein letztlich genialer literarischer Kniff, der das Lesen aber zwischenzeitlich auch etwas ins Stocken bringt. Becker, der ebenfalls in einem Ghetto leben musste, schreibt nicht moralisierend oder anklagend. So bleibt sehr viel der Gedankenarbeit bei den Leser*innen, was den Text zusätzlich wertvoll macht.
Irgendwas zwischen 4 und 5 Sternen. Ich werde weiter drüber nachdenken und es sicherlich nochmal lesen müssen.
MUST-READ!

[Samane · Rating 3 out of 5]

داستان بلندی نبود، خیلی هم عالی نبود وگرنه جای سه ستاره چهار ستاره می‌دادم.
در همین ۲۶۶ صفحه روی چند موضوع جذاب دست گذاشته بود؛ داستانی از داخل یک گتو در جنگ جهانی دوم، دروغ و این‌که آستانه دروغ کجاست و جادوی امید.
فکر می‌کنم می‌تونست بهتر از این باشه.
یکی از خوبی‌هاش علاوه بر ترجمه خوب نداشتن مقدمه بود، چه از نویسنده و چه از ناشر!

[yellow tree · Rating 4 out of 5]

coldest darkness in bright colors; that's how i would describe that book in a few words. after getting over the first couple of pages, which were rather arduous, the suspense grew and grew until it almost became unbearable. the characters at first seemed fairly strange, but the farther i got the more i could hope and feel desperate with them. the pressure that lay on jakob grew insufferable to both him and the reader. some rather comical scenes made the gloom which ran through the whole book even worse.

i eventually had to read it back in school, which is a bad start for any book, but still i really got excited about it, reading it in a couple of days, nearly sleepless at night.

[The Literary Chick · Rating 4 out of 5]

Fairy tale as hope.
Set in a Polish ghetto under Nazi occupation, Jacob Heym is walking one night when a guard, playing mind games with him, tells him he is out past curfew and to report to the police station (where Jews have been seen entering but never leaving) to turn himself in and ask for his 'well-deserved' punishment. While in there with his heart in his throat, Jacob hears news of a battle between German and Russian forces relatively close. He is released, as it was well before curfew, but while working the next day with Misha, a young, strong, blue-eyed Jew, Jacob tells him that the Russians are winning and are on their way to saving them from the Nazis. When Misha gently disbelieves him, Jacob is seized by a thought - he knows this because he has a hidden radio (which is forbidden to Jews). He swears Misha to secrecy but you know where this is going, to paraphrase Benjamin Franklin, two people can keep a secret if one of them is dead. In an effort to give hope to his fiance's family, he tells. One thing leads to another and the entire ghetto looks upon Jacob as a savior and follow him with their eyes and themselves, begging for updates on their 'imminent' rescue. Jacob is forced to construct battles and updates. Even the 8-year-old orphan Lena, whom he took in when her parents were deported hears of it. She demands to see the radio. Jacob refuses to show it to her but hides behind a wall and pretends to BE the radio. A relatively skilled impersonator, he pretends he's a radio personality telling a fairy tale of a sick princess who is made well when a cloud she demands is brought to her. The cloud is a piece of cotton but since she believes that is what clouds are made of, she rises from her sickbed. Is that not what Jacob's lie is doing for the people of the ghetto? Suicides, which were prevalent, have plummeted to zero.
Jacob however, buckling under the pressure, eventually breaks and confesses to a friend who has been haunting him for updates that his tale was false. The friend smiles and tells him he is not angry with him. The next day, Jacob discovers that he has hung himself. Does Jacob keep the tale going? The author, a Holocaust survivor himself, gives three different endings to the story. One he says is true.

[Katarzyna Nowicka · Rating 4 out of 5]

To taka slodko-gorzka opowiesc o nadziei w czasach gdzie nadziei brak.
Jurek Backer w Jakubie Lgarzu przemyca wlasne doswiadczenia i przezycia zza murow lodzkiego getta, gdzie spedzil swoje dziecinstwo.
Podobno swoja powiesc oparl na prawdziwej historii, ktora on i jego ojciec slyszeli o innym Zydzie, przebywajacym w gettcie.
Wydaje mi sie, ze jest to jedna z mniej znanych, ale moim zdaniem jedna z lepszych ksiazek w calym dorobku tematyki Holokaustu (filmu nie widzialam).
Na poczatku dosc ciezko mi sie czytalo, ale potem napiecie roslo wraz z rozwojem akcji.
Jeden czlowiek, mimo klamstw, sprawil, ze spolecznosc getta odzyskala nadzieje i wiare w lepsze jutro.
Klamstwo Jakuba nie ratuje Zydow przed smiercia, ale tymczasowo daje im poczucie, ze wciaz ich zycie sie toczy.
Coz, mysle, ze warto zapoznac sie z ta pozycja, lektura obowiazkowa dla zainteresowanych tematyka wojenna i obozowa.

[MiNa Sal · Rating 3 out of 5]

دروغگویی که گرفتار عذاب وجدان است هرگز به جایی نخواهد رسید.در این حرفه خویشتنداری و حیای بیجا موردی ندارد. باید پیمانه را لبریز بگیری، باید اعتماد به نفس از چهره ات ببارد، باید رفتارت بیانگر حالت کسی باشد که برآنچه میگوید خود وقوف کامل دارد. باید در به کارگیری ارقام و اسامی و دیگر اطلاعات گشاده دستی نشان دهی. نبرد رودنا را باید تنها سرآغازی متواضعانه بدانی. این نبرد هرگز در تاریخ ذکر نخواهد شد، ولی در داستان ما جای پرافتخاری را به خود اختصاص میدهد. بگذار اگر روزی همه چیز به خیر گذشت و کسانی توانستند رویدادهای واقعی جنگ را مطالعه کنند، بیایند و بگویند: هی فلانی، آنوقتها عجب مزخرفاتی تحویل ما میدادی، اصلا جای تاریخ نبردی به نام رودنا ثبت شده است؟ در اینصورت تو میتوانی شگفت زده بگویی: ثبت نشده؟ کتاب تاریخ را بده ببینم... راست میگویی،چنین نبردی هرگز رخ نداده است، به هرحال توی این کتاب که ذکری از آن نیست. .پس من آن موقع عوضی شنیدم، معذرت میخواهم

[آزاده شریفی · Rating 2 out of 5]

سرد بود و غمگین
...
یادم روزنامه خوان خودم افتادم که هنوز جایی میان فایل هاست... و تواردی که از رفرنس دادن ناگزیرم می کند
...
حس نوشتن نیست، فقط الان می فهمم جز فلسفه چه چیزب مرا به این آلمانی ها نزدیک می کند... این که تحمل می کنند، و تحمل می کنند و باز هم تحمل می کنند
نه صبورند و نه مومن
تنها مغرور تر ) در صورت لزوم پرروتر خوانده شود( از آن اند که بشکنند
کم بیاورند
...
با تشکر از نرگس معینی

[Johanna · Rating 5 out of 5]

Dieses Buch ist auf jeden Fall eines der eindrucksvollsten Bücher, die ich je gelesen habe. Selten habe ich etwas gelesen, wo die Sprache so fein und so gezielt verwendet wurde, ohne ins klischeehafte abzurutschen. Man kann gar nicht so richtig etwas sagen, ohne Dinge vorweg zu nehmen aber vielleicht so viel: es geht um die macht der Hoffnung und um Menschlichkeit.
Das ist ein Buch, was jeder Mensch ein Mal im Leben gelesen haben sollte!

[Nadja · Rating 3 out of 5]

Ein toller Schreibstil. Manchmal ein bisschen langatmig, aber irgendwie braucht es das auch..

[Paulo Rodrigues · Rating 5 out of 5]

Jacob o Mentiroso de Jurek Becker
Um livro diferente, que nos conta a história de Jacob que através das suas mentiras vai dando esperança e alento aos presos que tal como ele estão num gueto onde são torturados diariamente .
Talvez a comparação não seja correta  , mas ao ler este livro  lembrei-me do filme  "A Vida é Bela"um clássico de Roberto Benigni inspirado no livro de um sobrevivente de um campo de concentração onde o mal  era transformado numa realidade fictícia onde  tudo não passava de um jogo, uma brincadeira divertida e emocionante para que um pai escondesse   aos olhos do filho o horror terrivel que os envolvia. Ora Jacob fazia o mesmo contando mentiras e dando esperanças aos que tal como ele estavam presos . Apesar de todo o mal que lá acontecia eram as mentiras de Jacob , que davam esperança e algum ânimo aquelas pessoas torturadas diariamente . Hoje sabemos que dos duzentos mil judeus que para lá foram só 887 foram encontrados vivos pelas tropas russas . Um livro muito interessante que nos mostra o Holocausto de outra maneira mas na mesma emocionante e retratando muito bem o que foi o genocídio e tentativa de extermínio de um povo . ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

[beti_czyta · Rating 3 out of 5]

Książka "staruszka" przybliżona data wydania 1983 rok.

Żydowskie getto 1944 rok. Jakub przez przypadek usłyszał informacje w radio że Sowieci mają przewagę nad Niemcami. Głupio mu się przyznać że on tego radia nie ma więc czasami podaje falszywe informacje.
Oprócz tego znajdziemy w książce opis życia w Getcie.
Nie jest to traumatyczna historia, ale kolejna kartka z tego co się działo w tamtych czasach .

[二六 侯 · Rating 3 out of 5]

敘事角度有趣，還有後設式雙結局，但故事為了凸顯小人物比較平板冗長。改編電影都因此有所取捨，甚至往比較煽情的方向發展（尤其是好萊塢的版本）。

譯者的名字好眼熟，果然不是第一次讀他的譯作；搜尋到他的訪談，感覺比翻作更有意思：
https://okapi.books.com.tw/article/10159

[BAM doesn’t answer to her real name]

It’s not that this book is badly written it’s just that with the war right now and so much prejudice and the issues with feminism and too many massive crimes against children lately I just can’t take the sadness. Because of my bipolar II and the rapid cycling I literally cannot deal with this book in large doses. Just a chapter or so at a time. I’m that hypersensitive. I completely misunderstood this young lady at work a couple of weeks ago and thought she told me she didn’t like me because I was white and must automatically be a racist. I lost it. She immediately jumped out of her desk chair and held me wondering what she did. What she actually said was as a whole she only likes a handful of white people and I was one because I make her laugh so much and wants to be me when she grows up, which then made me laugh. That was a first for me. So yeah there is just too much muchly in the world right now for me to also get that upset over the past too.

[Juno · Rating 5 out of 5]

"Jakob der Lügner" braucht nicht viele Worte, ich habe nichts zu bemängeln.
Dieses Buch agiert so feinfühlig und sanft wie die allerwenigsten. Es sagt niemandem was er/sie zu denken hat. Es erzählt und macht dabei klar, dass Erzählen eine Kunst für sich ist. Es zeigt Angst und Schrecken und Hunger und Not und hat immer noch die Kraft dich als Leser:in bei der Hand zu nehmen und zu sagen, schau es wird schon gut werden. Dieses Buch ist das beste im Menschen. Es ist liebevoll, humorvoll, sanft, rücksichtsvoll, mutig, durchdacht. Und das in der vielleicht schlimmsten Realität, die wir uns denken können.
Wem es möglich ist, sich diesem Thema zu nähern, denn versteht mich nicht falsch, es ist und bleibt ein Buch über Juden und Jüdinnen zur Zeit des Zweiten Weltkriegs und die Härte dieser Zeit ist nicht zu unterschätzen, wem es also möglich ist, der/die sollte dieses Buch lesen.
Ganz einfach.
Es wird dein Leben nur bereichern.

[Samala Rayn · Rating 5 out of 5]

Oh my goodness. This was amazing.

I cried, I pressed the book to my chest, and In some horrifically appalling way, I laughed.

This book is a wonder in itself, solely in the fact that it was so realistic in a way that made me smile. How can one find humor in a life such as the one these unfortunate and poor Jews lead? Surprisingly, Jakob made me laugh. He made me cry. He made me hang on the edge of my seat. This book demands your attention, and does not easily give it back. The ending should’ve devastated me. In many ways, perhaps it did, but I am not ready to feel the gut-wrenching weight of my heart dropping again. That is why I read the last page in quick curiosity. I plan to read the last page when I find the courage to face reality.

[Elizabeth (Alaska) · Rating 4 out of 5]

There are many holocaust stories out there, but this is an aspect I have not encountered. The Germans are, for the most part, nameless. The Jews are in the ghetto with lives and relationships and fear and despair. It is about one man's courage and how it can affect an entire community.

I was surprised this took me a bit longer to read than I had anticipated. I don't know if the translation isn't just terrific or the author's writing style was harder for me to adjust to. I can truthfully say I found this to be a terrific story. Because of the writing style, this sits toward the lower quarter of my 4-star reads.

[Raheleh Abbasinejad · Rating 3 out of 5]

تجربه ي دنيايي كه فردا ندارد ، مردمي كه به واسطه ي فردا نداشتن دست به خودكشي ميزنند ، و انساني كه با يك اشتباه فردا را به آنها تقديم مي كند !! همه و همه نه در يك ناكجاآباد كه در يك شهرك يهودي نشين در دوران جنگ جهاني !
اوايل كتاب مثل بسياري از كتاب هاي آلماني پر است از توصيف هاي دراز و طويل ، اما نقطه عطف داستان باز هم همچون كتاب هاي آلماني ديگر تكان دهنده است ، اتفاقي كه هرگز پيش بيني نمي شد !
گرچه كه موضوع كتاب ناب و دست اول است ، اما پاياني نه چندان هيجان انگيز دارد كه البته به ادعاي نويسنده ، به خاطر حقيقي بودن داستان است .
پيشنهادش مي كنم ، حداقل آنكه تجربه ي دست اول و لازمي است ، و مگر نه اين كه رمان مي خوانيم تا تجربه هاي غير قابل دسترس در زندگي واقعي مان را بدست بياوريم ؟!؟!

[Amy Hustead · Rating 5 out of 5]

Fantastic book and great movie!!!