What do you think?
Rate this book
Maria Kallio #1
My First Murder
Maria Kallio has just been assigned her first murder investigation. To prove to herself and her squad that she has what it takes to be a detective, she’ll have to solve the death of Tommi Peltonen. Found floating facedown at the water’s edge of his Helsinki villa, Tommi had invited his choir group to spend a weekend at his retreat. But beneath the choir’s seemingly tight-knit bonds seethed bitter passion and jealousy. As Maria sets out to determine the difference between friends and foes, she uncovers the victim’s unsavory past—and motives for all seven suspects. Now it’s up to her to untangle a complex set of clues before the killer strikes again.
The first book in Leena Lehtolainen’s bestselling Finnish crime series starring Detective Maria Kallio, My First Murder offers hard-boiled realism from a female perspective.
The first book in Leena Lehtolainen’s bestselling Finnish crime series starring Detective Maria Kallio, My First Murder offers hard-boiled realism from a female perspective.
257 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1993
1235 people are currently reading
1749 people want to read
About the author
Leena Lehtolainen
94 books270 followersLeena Katriina Lehtolainen is a Finnish crime novelist, best known for her series of novels about the policewoman Maria Kallio.
Lehtolainen was born in Vesanto, Northern Savonia. Her first novel was released when she was only 12 years old. She studied literature in Helsinki until 1995 and wrote crime novels from 1993 on. Since about 2007 she has written other genres of books. Her works have been translated into various languages: Spanish, Dutch, Chinese, Lithuanian, Polish, French, Swedish, German, Estonian, Czech.
Lehtolainen was born in Vesanto, Northern Savonia. Her first novel was released when she was only 12 years old. She studied literature in Helsinki until 1995 and wrote crime novels from 1993 on. Since about 2007 she has written other genres of books. Her works have been translated into various languages: Spanish, Dutch, Chinese, Lithuanian, Polish, French, Swedish, German, Estonian, Czech.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 348 reviews
January 8, 2020
I did enjoy this murder mystery, set in Finland. Yes it has it's flaws, I'm sure the Finnish police aren't as incompetent as they seem here, and they wouldn't put such a young, inexperienced detective in charge of such a case.
We have young detective Maria Kallio, who is looking for the murder of singer Tommi, who was practising with his choir on a weekend retreat. Maria doesn't even know if she wants to be a cop, and doesn't think she should be investigating this murder, as she knew the victim, but a lack of resources sees her in charge.
We get a good insight into Maria, and how she thinks. She's an entirely human character, as are some of those around her. We see her trying to solve clues, making mistakes and being somewhat bewildered at where to turn next.
So putting aside the professional flaws and looking at the human aspects of this book will give you a richer experience, however these flaws still exist, and bring down the overall realism of the book.
We have young detective Maria Kallio, who is looking for the murder of singer Tommi, who was practising with his choir on a weekend retreat. Maria doesn't even know if she wants to be a cop, and doesn't think she should be investigating this murder, as she knew the victim, but a lack of resources sees her in charge.
We get a good insight into Maria, and how she thinks. She's an entirely human character, as are some of those around her. We see her trying to solve clues, making mistakes and being somewhat bewildered at where to turn next.
So putting aside the professional flaws and looking at the human aspects of this book will give you a richer experience, however these flaws still exist, and bring down the overall realism of the book.
June 29, 2023
"Ensimmäinen murhani" o "Mi primer asesinato" traducida al español con el picaresco título de "Mi primer muerto" (porque a nosotros nos va mejor el lenguaje directo...) es un thriller indefinible. En realidad, un policial que oscila entre el proceso de investigación y el flujo de conciencia, pensamientos y recuerdos de Maria Kallio, la subinspectora a cargo de la resolución del caso. Su primer caso de asesinato, por si no quedó claro. Un muchacho "bien" (bien guapo, bien rico, bien afinado) aparece muerto mientras pasaba el fin de semana con otros miembros del Coro al que pertenece. Viejos amigos, viejos rencores ¿O no?
Con más delicadeza y tacto de lo que el nordic noir clásico nos tiene acostumbrados (hasta me pareció un poco ingenuo el estilo), la historia va avanzando entre interrogatorios al grupo de amigos/compañeros de coro y el ensimismamiento de la policía. Conocemos sus inseguridades, razonamientos, juicios despectivos y nítida atracción sexual por alguno de los sospechosos. Lo que nos aleja del policía "robot" y estrictamente racional para brindar un toque de humanidad y confusión. Todo bien regado con litros de bebidas espirituosas (parece que jamás se divierten sin ellas) y mucho café. El culpable puede "intuirse" muy fácilmente cuando se es fan del género. Sí, exacto, este es uno de esos casos en los que se acierta a pleno. Aunque faltaría aclarar los motivos.
En definitiva, un policial alejado de los estereotipos nórdicos del policial correcto, una lectura liviana, con toques de humor (digamos), con bastante alcohol (ufff) y sin complicaciones.
Con más delicadeza y tacto de lo que el nordic noir clásico nos tiene acostumbrados (hasta me pareció un poco ingenuo el estilo), la historia va avanzando entre interrogatorios al grupo de amigos/compañeros de coro y el ensimismamiento de la policía. Conocemos sus inseguridades, razonamientos, juicios despectivos y nítida atracción sexual por alguno de los sospechosos. Lo que nos aleja del policía "robot" y estrictamente racional para brindar un toque de humanidad y confusión. Todo bien regado con litros de bebidas espirituosas (parece que jamás se divierten sin ellas) y mucho café. El culpable puede "intuirse" muy fácilmente cuando se es fan del género. Sí, exacto, este es uno de esos casos en los que se acierta a pleno. Aunque faltaría aclarar los motivos.
En definitiva, un policial alejado de los estereotipos nórdicos del policial correcto, una lectura liviana, con toques de humor (digamos), con bastante alcohol (ufff) y sin complicaciones.
April 23, 2021
Rating: 3 bewildered stars of five
I gave in and read a Scandicrime novel, since all the cool kids are doing it. I've reviewed it at my blog and gave it 3 stars after a lot of head-scratching.
Probably won't seek the second out, but will consider it if there's a sale.
I gave in and read a Scandicrime novel, since all the cool kids are doing it. I've reviewed it at my blog and gave it 3 stars after a lot of head-scratching.
Probably won't seek the second out, but will consider it if there's a sale.
October 15, 2021
Flat, dull narrative
Verified Purchase
This review is from: My First Murder (The Maria Kallio Series Book 1) (Kindle Edition)
As others have noted this crime novel is not a thriller. It is also not much of a mystery other than wondering why the police can not identify the murderer until long after the reader has done so. The novel is something of a police procedural as detective Kallio conducts interviews and sorts evidence. Despite being a best seller internationally, the prose style is flat and mostly uninteresting. As many others have noted, I suspect the problem is the translation. There are small hints of that throughout the novel. For instance, at one point Kallio displays her badge. When I studied law enforcement in Finland in 1991, the Finnish police did not use badges. The detectives' identification consisted of two warrant and identification cards in a double case.
Verified Purchase
This review is from: My First Murder (The Maria Kallio Series Book 1) (Kindle Edition)
As others have noted this crime novel is not a thriller. It is also not much of a mystery other than wondering why the police can not identify the murderer until long after the reader has done so. The novel is something of a police procedural as detective Kallio conducts interviews and sorts evidence. Despite being a best seller internationally, the prose style is flat and mostly uninteresting. As many others have noted, I suspect the problem is the translation. There are small hints of that throughout the novel. For instance, at one point Kallio displays her badge. When I studied law enforcement in Finland in 1991, the Finnish police did not use badges. The detectives' identification consisted of two warrant and identification cards in a double case.
Read
August 23, 2021القضية الأولى التي تتولاها بمفردها المحققة الشابة " ماريا كاليو " والتي كانت تمثل تحدياً صعباُ ، تحاول أن تثبت جدارتها وقدرتها على حل جريمة القتل التي كان ضحيتها الشاب " يوكا " ، وقد عُثِر على جثته غريقاً...
كان قائد فريق كورال من سبعة أشخاص وقد اتخذ منزله الصيفي مكاناً مثالياُ للتدريب قبل تقديم إحدى الحفلات الهامة..
تشاء الأقدار إن المحققة كانت تربطها علاقة قديمة بهم ، تنحصر دائرة الاشتباه عليهم ، لا تستبعد احتمال أن احدهم هو القاتل والذي يبدو من التحقيقات الأولية إنه ليس مجرماُ محترفاُ بل هذه هى جريمته الأولى....
أن تشير بأصابع الاتهام على سبعة أشخاص ليس أمراُ سهلاً على الإطلاق وكلما تشبثت بدليل ضد أحدهم ، إذ يهمس حدسي لي بأنه بريء ، كانت لعبة مرهقة جداً ...
افتقدت الإحساس بالمتعة في ظل ثقل العمل بالتفاصيل الكثيرة والمتداخلة ، ليس هناك أي حس دعابة أو مزحة خفيفة في أي محادثات جانبية فيما بين المحققة ورفاقها...
واخيراً كانت فرصة للتعرف على المجتمع الفنلندي وتسليط الضوء على معاناة امرأة تعمل ضابطة شرطة في وحدة جرائم العنف وكيف عليها أن تثبت ذاتها أمام رئيسها وزملاءها في العمل...
تنبهت أن قراءاتي مؤخراً عنوانها يحمل كلمة " جريمة "
لابد من هدنة ولكن لوقت قصير....😉
كان قائد فريق كورال من سبعة أشخاص وقد اتخذ منزله الصيفي مكاناً مثالياُ للتدريب قبل تقديم إحدى الحفلات الهامة..
تشاء الأقدار إن المحققة كانت تربطها علاقة قديمة بهم ، تنحصر دائرة الاشتباه عليهم ، لا تستبعد احتمال أن احدهم هو القاتل والذي يبدو من التحقيقات الأولية إنه ليس مجرماُ محترفاُ بل هذه هى جريمته الأولى....
أن تشير بأصابع الاتهام على سبعة أشخاص ليس أمراُ سهلاً على الإطلاق وكلما تشبثت بدليل ضد أحدهم ، إذ يهمس حدسي لي بأنه بريء ، كانت لعبة مرهقة جداً ...
افتقدت الإحساس بالمتعة في ظل ثقل العمل بالتفاصيل الكثيرة والمتداخلة ، ليس هناك أي حس دعابة أو مزحة خفيفة في أي محادثات جانبية فيما بين المحققة ورفاقها...
واخيراً كانت فرصة للتعرف على المجتمع الفنلندي وتسليط الضوء على معاناة امرأة تعمل ضابطة شرطة في وحدة جرائم العنف وكيف عليها أن تثبت ذاتها أمام رئيسها وزملاءها في العمل...
تنبهت أن قراءاتي مؤخراً عنوانها يحمل كلمة " جريمة "
لابد من هدنة ولكن لوقت قصير....😉
October 4, 2012
First Line: Riki woke up to a vicious call of nature.
It was supposed to be a fun weekend for the choir group at Tommi Peltonen's seaside Helsinki villa. Instead Tommi is found floating facedown in the water off the dock, a victim of what is soon determined to be murder. It is up to rookie detective Maria Kallio to focus on the choir members in an attempt to solve her very first murder case. It doesn't take long for her to realize that what on the surface appears to be a happy and close-knit group is really a collection of young people filled with bitterness, passion and jealousy. It will take a lot of digging for her to find the killer.
As much as I wanted to like this book, I simply could not. Too many things just did not add up. First, a rookie cop is put in charge of the murder investigation into the death of the son of a high-profile family. Yes, all her superiors are on some sort of leave or vacation, but why should that let the police put someone in charge who isn't even sure she wants to be a detective? One of Kallio's supervisors is a well-known drunk who often takes personal days to sleep off his latest bender. The other has taken vacation simply because he's sick and tired of doing all the drunk's work. This does not inspire much faith in East Helsinki's police force.
The pace of the book also drags quite a bit. There are several digressions while Kallio and the others are pulled away from the murder investigation to take care of other crimes. Although I know this happens in real life, these interruptions really impede the flow of the narrative-- to the point where I almost started shaking the book and telling the author to get a move on.
Maria Kallio talks a lot in the book. Too much of it is about her indecision over whether or not she should commit to a career in law enforcement. (Many times it sounds as though she thinks law enforcement is beneath her.) Once again I nearly began speaking to the book to tell Maria that, if she's so undecided, maybe she should resign and let someone else take over the investigation. I never really got any glimpses into her thought processes or how she was trying to solve the murder. By book's end it appeared that she just talked to all the choir members until she fell into the solution. Maria was a character who did not hold my interest-- and neither did any of the others.
All in all, I was very disappointed in this book. Even the Finnish setting was rather generic. Since it's the first book in a long-running series, I have to think that the books that follow show a great deal of improvement. However... I don't think I want to test this theory.
It was supposed to be a fun weekend for the choir group at Tommi Peltonen's seaside Helsinki villa. Instead Tommi is found floating facedown in the water off the dock, a victim of what is soon determined to be murder. It is up to rookie detective Maria Kallio to focus on the choir members in an attempt to solve her very first murder case. It doesn't take long for her to realize that what on the surface appears to be a happy and close-knit group is really a collection of young people filled with bitterness, passion and jealousy. It will take a lot of digging for her to find the killer.
As much as I wanted to like this book, I simply could not. Too many things just did not add up. First, a rookie cop is put in charge of the murder investigation into the death of the son of a high-profile family. Yes, all her superiors are on some sort of leave or vacation, but why should that let the police put someone in charge who isn't even sure she wants to be a detective? One of Kallio's supervisors is a well-known drunk who often takes personal days to sleep off his latest bender. The other has taken vacation simply because he's sick and tired of doing all the drunk's work. This does not inspire much faith in East Helsinki's police force.
The pace of the book also drags quite a bit. There are several digressions while Kallio and the others are pulled away from the murder investigation to take care of other crimes. Although I know this happens in real life, these interruptions really impede the flow of the narrative-- to the point where I almost started shaking the book and telling the author to get a move on.
Maria Kallio talks a lot in the book. Too much of it is about her indecision over whether or not she should commit to a career in law enforcement. (Many times it sounds as though she thinks law enforcement is beneath her.) Once again I nearly began speaking to the book to tell Maria that, if she's so undecided, maybe she should resign and let someone else take over the investigation. I never really got any glimpses into her thought processes or how she was trying to solve the murder. By book's end it appeared that she just talked to all the choir members until she fell into the solution. Maria was a character who did not hold my interest-- and neither did any of the others.
All in all, I was very disappointed in this book. Even the Finnish setting was rather generic. Since it's the first book in a long-running series, I have to think that the books that follow show a great deal of improvement. However... I don't think I want to test this theory.
June 10, 2025
This is a good mystery/thriller told from the perspective of a female police detective. It is the opening entry in an 11-part series by the Finnish author Leena Lehtolainen. The protagonist finds herself on her first real murder case and the suspects are her friends from her college days as is the dead man. Everyone tries to manipulate each other.
I have read faster paced books about crime in Scandanavia and certainly darker ones. This book is the debut in the series and while not the leader in the pack makes a respectable showing. It is interesting enough and well-written enough for me to order the next book in the series.
I have read faster paced books about crime in Scandanavia and certainly darker ones. This book is the debut in the series and while not the leader in the pack makes a respectable showing. It is interesting enough and well-written enough for me to order the next book in the series.
September 16, 2018
Αυτό που προσθέτει πόντους στο εγχείρημα της συγγραφέως είναι τα διερωτήματα που βάζει στη σκέψη της αστυνομικίνας, η αφέλεια τους που ξεπερνάει την έλλειψη επαγγελματικής εμπειρίας και είναι δηλωτική της απειρίας ζωής, ειδικά σε ό,τι αφορά στερεοττυπικές παραδοχές. Το γεγονός πως την κάνει άπειρη σε όλα και όμως τόσο απόλυτη, όσο μόνο οι πολύ νέοι άνθρωποι μπορούν να είναι, κρύβει χωρίς να κρύβει, μια πολύ σικάτη ανάπλαση. Για να το πάω και λίγο παρακάτω, σε αντίθεση με άλλους χαρακτήρες που αναπτύσσονται μόνο αποσπασματικά και άρα οι αντιδράσεις τους πιστευτές μεν, ακαταλαβίστικες, λόγω της έλλειψης, της έκπτωσης, ή της αδυναμίας, εν προκειμένω η αστυνομικίνα δομείται άριστα και σε όλο το μήκος και τις άλλες διαστάσεις.
Η συγγραφέας με τη Μάρια γίνεται ιδιαίτερα διεισδυτική στο συνδυασμό μοναξιάς, απειρίας, στερεοτύπων και κοινωνικής αποξένωσης. Επίσης, τα δυο γνωστότερα μοτίβα που συναντάμε στη λογοτεχνία, αλλά και στη ζωή, γύρω απ’ τις αμήχανες σχέσεις γονιών – παιδιών, είναι είτε παιδιά που ρίχνουν όλο το βάρος της ευθύνης στους γονείς, είτε όπως εδώ, το εξ’ ίσου μη υγιές, να παίρνει το παιδί όλο το βάρος της ευθύνης αυτής. Τα ενοχικά παιδιά είναι τα πιο δύσκολα στις αποτυπώσεις. Φοβάμαι πως η συγγραφέας εγκλωβίζεται μέσα σε αυτό το lifestyle νεανικό ημι – αστυνομικό μυθιστόρημα.
Στα πλην συναντάμε διαρκώς άλματα σκέψης, που μοιάζουν σα να δάγκωσε ξαφνικά την αστυνομικίνα, ο Πουαρό, στο σβέρκο. Στα συν όμως, η ιδιαίτερη ματιά της συγγραφέως, σε μια παράπλευρη υπόθεση βιασμού που εξιστορείται. Ακολουθούν αποσπάσματα, με το μεγαλύτερο ντεσαβαντάζ της συγγραφέως, που απαιτούν υπομονή, απ’ τον αναγνώστη:
<< Η Μίργια ήταν παραδοσιακή άλτο, μελαχρινή, χοντρή και βλοσυρή >>
<< Άντε πάλι, σκέφτηκα, ψάχνοντας στη ντουλάπα μου κάτι της προκοπής για να φορέσω. Η φούστα της στολής μου ήταν στο γραφείο, οπότε μια χαρά θα ταίριαζε το καλύτερο τζιν μου. Τα μαλλιά μου ήταν βρεγμένα, όμως το πιστολάκι θα τα έκανε να μοιάζουν με κόκκινη τζίβα. Προσπάθησα να βάλω λίγο μέικ απ στο πρόσωπο μου που είχε κοκκινίσει κι έκανα μια γκριμάτσα στον καθρέφτη. Τα πρασινοκίτρινα μάτια μου θύμιζαν μάτια γάτας, τα σγουρά μαλλιά μου, που είχαν την άγρια υφή σκοινιού, ήταν τονισμένα με κόκκινη βαφή. Η ανασηκωμένη μύτη μου που την είχε κάψει ο ήλιος, δεν ενέπνεε καθόλου σεβασμό στους άλλους. Κάποιος είχε πει πως το στόμα μου ήταν αισθησιακό, πράγμα που στα φινλανδικά σημαίνει, ότι το κάτω χείλος ήταν πολύ παχύ >>
<< Έπειτα ήρθε η Τούυουλια και μου είπε μην τραγουδάς τόσο θλιμμένα τραγούδια κι εγώ έπιασα να τραγουδάω γνωστά κι αγαπημένα. Μετά έφαγα και πήγα στη σάουνα. Ύστερα παραβγήκαμε στην κολύμβηση με το Γιούκα και κέρδισα εγώ. Έπειτα έγινα στουπί, ο Γιούκα είχε καλό ουίσκι. Τζακ Ντάνιελς. Το ξέρεις έτσι >>;
<< Τα μαλλιά του που έφερναν λίγο προς το κόκκινο – άραγε φυσική απόχρωση; - είχαν μοντέρνο κούρεμα και τα ρούχα του ήταν ψαγμένα, οι κάλτσες ταίριαζαν απόλυτα με το βιολετί πουκάμισο και το σκελετό των γυαλιών του. Ήταν μικροκαμωμένος και αδύνατος κι έδειχνε πιο μικρός απ’ την ηλικία του, σχεδόν παιδί >>
<< Τη Δευτέρα το πρωί παρατηρούσα ευχαριστημένη το είδωλο μου στον καθρέφτη. Η στενή σκούρα μπλε υπηρεσιακή φούστα και το πουκάμισο που είχα σιδερώσει άψογα με μεγάλη προσπάθεια ταίριαζαν απόλυτα. Τα μαλλιά μου ήταν τραβηγμένα σε κότσο και τα σκούρα χρώματα του μακιγιάζ μ’ έκαναν να φαίνομαι μεγαλύτερη. Με τα ρούχα, το χτένισμα και το μακιγιάζ μπορούσα, ευτυχώς, να δημιουργήσω την εικόνα που ήθελα για εμένα. Με την υπηρεσιακή φούστα ένιωθα ώριμη και τυπική, με τζιν και αθλητικά παπούτσια άρχιζα να βλαστημάω και να τρέχω ακόμα και με το ζόρι. Έβαλα ελάχιστο κραγιόν, ξέροντας πως είχα φτιάξει μια μάσκα και κρυβόμουν πίσω της. Μια χαρά ήταν >>
<< Παλαιότερα, κολλούσα στον τοίχο μου φωτογραφίες όμορφων αντρών, μια καλή συλλογή, αλλά στο τέλος τα βαρέθηκα όλα αυτά. Οι περισσότερες φωτογραφίες αντρών που υποτίθεται ότι είναι ερωτικές γίνονται πολύ βαρετές όταν τις κοιτάζεις για καιρό >>
<< Κανένα από τα μέλη του πληρώματος του δεν είχε πατήσει στεριά, οπότε τόσο ο Πέτερ Βάλρους όσο και ο Γιάρμο Πέλτονεν δεν έπαιζαν, όπως είχα υποθέσει >>
<< Ο Γιούκα ήταν όμορφος, χάρμα οφθαλμών, με τον Άντι όμως, κάποτε μου άρεσε να κουβεντιάζω. Δε θα ήταν καθόλου άσκημος ο Άντι, από τη στιγμή που πάντα θεωρούσα σέξι τους άντρες με μεγάλο στόμα και μεγάλη μύτη. Ένα μείγμα Μικ Τζάγκερ και Ντάστιν Χόφθμαν θα ήταν ιδανικό. Τσέκαρα και τους δικεφάλους του, που τόσο τους είχε διαφημίσει η Μίργια, προσπαθώντας να το παίξω αδιάφορη. Το μαύρο μακό μπλουζάκι του έκοβε τα καλοσχηματισμένα μπράτσα του >>
<< Το παλιό μαύρο φόρεμα με στένευε στους ώμους. Το είχα αγοράσει για τη γιορτή της αποφοίτησης από το λύκειο και τότε δεν έκανα μπόντι μπίλντινγκ. Φόρεσα ένα μαύρο καλσόν για να μη φαίνονται οι αξύριστες γάμπες μου >>
Παρόλα αυτά, η συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία τη μέτρια πλοκή της και εύχρηστα, σε μια εποχή που μας κάνει να θυμηθούμε πως ήταν πολλά πράγματα πριν την καινοτομία, των κινητών τηλεφώνων, στα συν και πλην και το πλαίσιο είναι πειστικό, δημιουργώντας ατμόσφαιρα. Πάντως για ένα ταξίδι, ή γενικά παρεμφερείς αναμονές, είναι τίμια επιλογή ψυχαγωγίας. Εν προκειμένω, για μπλόκμπαστερ Σαββατόβραδου ήταν οκ.
Η βαθμολογία όμως μένει αυτή, γιατί μπορείς να παχύνεις τρώγοντας μακαρονάδα, ή πατάτες τηγανιτές με μαγιονέζα, δε χρειάζεται να φας γαριδάκια.
Το τέλος, παρά τη γενική ευκολία, που το κάνει λίγο φτηνό, είναι συμπαγές και γευστικό.
Η επιμέλεια ήταν καλή γενικά, αν και τα γράμματα ήταν κάπως ξέθωρα. Ωστόσο, η κα Μαρτζούκου και η κα Ροδοπούλου, ίσως την επόμενη φορά που θα προχωρήσουν στη μετάφραση και απόδοση ενός ποιήματος, να ζητήσουν τη συμβουλή κάποιου, που να το ‘χει περισσότερο.
Η συγγραφέας με τη Μάρια γίνεται ιδιαίτερα διεισδυτική στο συνδυασμό μοναξιάς, απειρίας, στερεοτύπων και κοινωνικής αποξένωσης. Επίσης, τα δυο γνωστότερα μοτίβα που συναντάμε στη λογοτεχνία, αλλά και στη ζωή, γύρω απ’ τις αμήχανες σχέσεις γονιών – παιδιών, είναι είτε παιδιά που ρίχνουν όλο το βάρος της ευθύνης στους γονείς, είτε όπως εδώ, το εξ’ ίσου μη υγιές, να παίρνει το παιδί όλο το βάρος της ευθύνης αυτής. Τα ενοχικά παιδιά είναι τα πιο δύσκολα στις αποτυπώσεις. Φοβάμαι πως η συγγραφέας εγκλωβίζεται μέσα σε αυτό το lifestyle νεανικό ημι – αστυνομικό μυθιστόρημα.
Στα πλην συναντάμε διαρκώς άλματα σκέψης, που μοιάζουν σα να δάγκωσε ξαφνικά την αστυνομικίνα, ο Πουαρό, στο σβέρκο. Στα συν όμως, η ιδιαίτερη ματιά της συγγραφέως, σε μια παράπλευρη υπόθεση βιασμού που εξιστορείται. Ακολουθούν αποσπάσματα, με το μεγαλύτερο ντεσαβαντάζ της συγγραφέως, που απαιτούν υπομονή, απ’ τον αναγνώστη:
<< Η Μίργια ήταν παραδοσιακή άλτο, μελαχρινή, χοντρή και βλοσυρή >>
<< Άντε πάλι, σκέφτηκα, ψάχνοντας στη ντουλάπα μου κάτι της προκοπής για να φορέσω. Η φούστα της στολής μου ήταν στο γραφείο, οπότε μια χαρά θα ταίριαζε το καλύτερο τζιν μου. Τα μαλλιά μου ήταν βρεγμένα, όμως το πιστολάκι θα τα έκανε να μοιάζουν με κόκκινη τζίβα. Προσπάθησα να βάλω λίγο μέικ απ στο πρόσωπο μου που είχε κοκκινίσει κι έκανα μια γκριμάτσα στον καθρέφτη. Τα πρασινοκίτρινα μάτια μου θύμιζαν μάτια γάτας, τα σγουρά μαλλιά μου, που είχαν την άγρια υφή σκοινιού, ήταν τονισμένα με κόκκινη βαφή. Η ανασηκωμένη μύτη μου που την είχε κάψει ο ήλιος, δεν ενέπνεε καθόλου σεβασμό στους άλλους. Κάποιος είχε πει πως το στόμα μου ήταν αισθησιακό, πράγμα που στα φινλανδικά σημαίνει, ότι το κάτω χείλος ήταν πολύ παχύ >>
<< Έπειτα ήρθε η Τούυουλια και μου είπε μην τραγουδάς τόσο θλιμμένα τραγούδια κι εγώ έπιασα να τραγουδάω γνωστά κι αγαπημένα. Μετά έφαγα και πήγα στη σάουνα. Ύστερα παραβγήκαμε στην κολύμβηση με το Γιούκα και κέρδισα εγώ. Έπειτα έγινα στουπί, ο Γιούκα είχε καλό ουίσκι. Τζακ Ντάνιελς. Το ξέρεις έτσι >>;
<< Τα μαλλιά του που έφερναν λίγο προς το κόκκινο – άραγε φυσική απόχρωση; - είχαν μοντέρνο κούρεμα και τα ρούχα του ήταν ψαγμένα, οι κάλτσες ταίριαζαν απόλυτα με το βιολετί πουκάμισο και το σκελετό των γυαλιών του. Ήταν μικροκαμωμένος και αδύνατος κι έδειχνε πιο μικρός απ’ την ηλικία του, σχεδόν παιδί >>
<< Τη Δευτέρα το πρωί παρατηρούσα ευχαριστημένη το είδωλο μου στον καθρέφτη. Η στενή σκούρα μπλε υπηρεσιακή φούστα και το πουκάμισο που είχα σιδερώσει άψογα με μεγάλη προσπάθεια ταίριαζαν απόλυτα. Τα μαλλιά μου ήταν τραβηγμένα σε κότσο και τα σκούρα χρώματα του μακιγιάζ μ’ έκαναν να φαίνομαι μεγαλύτερη. Με τα ρούχα, το χτένισμα και το μακιγιάζ μπορούσα, ευτυχώς, να δημιουργήσω την εικόνα που ήθελα για εμένα. Με την υπηρεσιακή φούστα ένιωθα ώριμη και τυπική, με τζιν και αθλητικά παπούτσια άρχιζα να βλαστημάω και να τρέχω ακόμα και με το ζόρι. Έβαλα ελάχιστο κραγιόν, ξέροντας πως είχα φτιάξει μια μάσκα και κρυβόμουν πίσω της. Μια χαρά ήταν >>
<< Παλαιότερα, κολλούσα στον τοίχο μου φωτογραφίες όμορφων αντρών, μια καλή συλλογή, αλλά στο τέλος τα βαρέθηκα όλα αυτά. Οι περισσότερες φωτογραφίες αντρών που υποτίθεται ότι είναι ερωτικές γίνονται πολύ βαρετές όταν τις κοιτάζεις για καιρό >>
<< Κανένα από τα μέλη του πληρώματος του δεν είχε πατήσει στεριά, οπότε τόσο ο Πέτερ Βάλρους όσο και ο Γιάρμο Πέλτονεν δεν έπαιζαν, όπως είχα υποθέσει >>
<< Ο Γιούκα ήταν όμορφος, χάρμα οφθαλμών, με τον Άντι όμως, κάποτε μου άρεσε να κουβεντιάζω. Δε θα ήταν καθόλου άσκημος ο Άντι, από τη στιγμή που πάντα θεωρούσα σέξι τους άντρες με μεγάλο στόμα και μεγάλη μύτη. Ένα μείγμα Μικ Τζάγκερ και Ντάστιν Χόφθμαν θα ήταν ιδανικό. Τσέκαρα και τους δικεφάλους του, που τόσο τους είχε διαφημίσει η Μίργια, προσπαθώντας να το παίξω αδιάφορη. Το μαύρο μακό μπλουζάκι του έκοβε τα καλοσχηματισμένα μπράτσα του >>
<< Το παλιό μαύρο φόρεμα με στένευε στους ώμους. Το είχα αγοράσει για τη γιορτή της αποφοίτησης από το λύκειο και τότε δεν έκανα μπόντι μπίλντινγκ. Φόρεσα ένα μαύρο καλσόν για να μη φαίνονται οι αξύριστες γάμπες μου >>
Παρόλα αυτά, η συγγραφέας χειρίζεται με μαεστρία τη μέτρια πλοκή της και εύχρηστα, σε μια εποχή που μας κάνει να θυμηθούμε πως ήταν πολλά πράγματα πριν την καινοτομία, των κινητών τηλεφώνων, στα συν και πλην και το πλαίσιο είναι πειστικό, δημιουργώντας ατμόσφαιρα. Πάντως για ένα ταξίδι, ή γενικά παρεμφερείς αναμονές, είναι τίμια επιλογή ψυχαγωγίας. Εν προκειμένω, για μπλόκμπαστερ Σαββατόβραδου ήταν οκ.
Η βαθμολογία όμως μένει αυτή, γιατί μπορείς να παχύνεις τρώγοντας μακαρονάδα, ή πατάτες τηγανιτές με μαγιονέζα, δε χρειάζεται να φας γαριδάκια.
Το τέλος, παρά τη γενική ευκολία, που το κάνει λίγο φτηνό, είναι συμπαγές και γευστικό.
Η επιμέλεια ήταν καλή γενικά, αν και τα γράμματα ήταν κάπως ξέθωρα. Ωστόσο, η κα Μαρτζούκου και η κα Ροδοπούλου, ίσως την επόμενη φορά που θα προχωρήσουν στη μετάφραση και απόδοση ενός ποιήματος, να ζητήσουν τη συμβουλή κάποιου, που να το ‘χει περισσότερο.
June 6, 2021
Eurovisionathon challenge square: Finland
Read on Kindle Unlimited!
I was planning to listen to the audiobook version but after reading some negative reviews about the narration, I opted for the e-book instead. A young woman called Maria Kallio has been handed her first murder case of a promising singer, who was actually known to her and also the realization that one of his friends could be the murderer. Despite her anxieties about whether she should be the one to lead the case, her investigations take her across Helsinki and beyond. This is a series that I would like to continue on with!
Read on Kindle Unlimited!
I was planning to listen to the audiobook version but after reading some negative reviews about the narration, I opted for the e-book instead. A young woman called Maria Kallio has been handed her first murder case of a promising singer, who was actually known to her and also the realization that one of his friends could be the murderer. Despite her anxieties about whether she should be the one to lead the case, her investigations take her across Helsinki and beyond. This is a series that I would like to continue on with!
September 20, 2018
I really enjoyed this probably for the reasons some people didn't. It's different. The tone is casual, things don't work perfectly (without it being a story arc of anti-hero corruption), and the 'hero' is ambivalent about her job. That's a refreshing change from the detective lifer. It's not a brilliant mystery, but it's entertaining candy.
January 31, 2013
I thought it was a good book for her first one. I actually liked it even though it's written in the first person. I could see how she put herself into every setting, her remarks came out of nowhere and added to the humor of the book. She has 4 or 5 more books that aren't translated and I suppose they'll come out soon.
April 12, 2018
I enjoyed this crime novel set in Helsinski, Finland. An intelligent plot and interesting cast of characters with a strong international flavor. The translation flows smoothly. I look forward to reading more of this series.
January 24, 2018
Leena Lehtolainen's My First Murder is the first novel in a series featuring Finnish police detective Maria Kallio. She finds herself having to investigate the death of someone she knew, a member of a student choir who is found drowned with a dent made by a blunt object in his head.
At first, I found myself a little bored, as Kallio interrogates the members of the choir. Eventually, a breakthrough is achieved, and the novel speeds up -- to the extent that Kallio finds herself unable to rest or do her laundry or anything else.
It turns out that the drowning victim was into a variety of crimes, and what looked at first like a possible accidental death turns into either a murder by an accomplice.
Not a bad first attempt. I may check out her other novels.
At first, I found myself a little bored, as Kallio interrogates the members of the choir. Eventually, a breakthrough is achieved, and the novel speeds up -- to the extent that Kallio finds herself unable to rest or do her laundry or anything else.
It turns out that the drowning victim was into a variety of crimes, and what looked at first like a possible accidental death turns into either a murder by an accomplice.
Not a bad first attempt. I may check out her other novels.
May 11, 2019
The first book of the hugely popular Maria Kallio series begins with great promise including the neat vocal choral song within "Virta venhettä vie". Set in 90's Helsinki with institutional sexism, greater prevalence of alcoholism, rising gangs, Maria sets out to solve a murder with multiple suspects, as in traditional whodunits. Despite all this, it was middlingly good, with weak characterisation, nonsensical plot progression, deus ex machina insights of Maria and rather too much of self-conversations which ruined the book for me.
Yet as it's set in my hometown (seeing familiar names is rather a delight), I would seek out other volumes in the series in the hopes Leena's writing improves!
My rating - 2.5/5
Yet as it's set in my hometown (seeing familiar names is rather a delight), I would seek out other volumes in the series in the hopes Leena's writing improves!
My rating - 2.5/5
January 14, 2024
Maria is investigating the death of a choir member Tommi. Present are the other choir members who had a performance and thus had been to Tommi’s estate to practice and enjoy.
What starts out as a simple murder mystery unveils a much bigger and sinister plot .
I would like to know the time period this book is set in for it is mentioned frequently in the books about Maria being the only female investigator and hence the power dynamics and the taunts from the male counter parts. When it comes to Scandinavian thrillers, it is always dark or maybe it is just me who has read dark ones. But this one is not as dark and is more reminiscent of a classic whodunnit mystery
A straight forward normal heroine, a good case and good investigative skills.
A good book to start the year
What starts out as a simple murder mystery unveils a much bigger and sinister plot .
I would like to know the time period this book is set in for it is mentioned frequently in the books about Maria being the only female investigator and hence the power dynamics and the taunts from the male counter parts. When it comes to Scandinavian thrillers, it is always dark or maybe it is just me who has read dark ones. But this one is not as dark and is more reminiscent of a classic whodunnit mystery
A straight forward normal heroine, a good case and good investigative skills.
A good book to start the year
March 28, 2019
So disappointing. I struggled from the start to get into this one and I can’t work out if it was the translation from Finnish that wasn’t very good or if it was a genuine reflection of the authors words. Whatever the cause it was very laborious. The story was ultimately dull and slow, the characters were not at all interesting and not very likeable. I won’t be reading any more in this series that’s for sure!
January 30, 2020
es un libro entretenido, pero pensé que iba a ser otra cosa, ahora mismo que hago la reseña unos días después de haberlo leído, ni me acordaba de la trama.
lo más interesante para mi son las descripciones de la vida en Finlandia, pero este libro no es lo que creía.
lo más interesante para mi son las descripciones de la vida en Finlandia, pero este libro no es lo que creía.
November 15, 2015
Boring heroine detective, boring life, boring friends and suspects. Also seems like an amateurish police department. Heroine whines a lot about being dissed as a woman.
September 8, 2019
Finland rape laws are appalling.
October 24, 2025
#ReadAroundTheWorld #Finland
This novel is the first in the Maria Kallio series about a policewoman of that name by Finnish crime-writer Leena Lehtolainen.
Detective Maria Kallio is called on to investigate her first murder. She does not feel she is the ideal choice of investigator, by virtue of both her inexperience and the fact that she knows the victim, Tommi Peltenon, but nevertheless a lack of resources decrees that it is so. Tommi is found floating face down in the water near his Helsinki villa, where he and his choir have been practising on a weekend retreat. Maria blunders her way through interviews, discovering along the way the jealousies, rivalries and affairs lurking beneath the surface of this apparently close-knit group.
Sadly this turned out to be a very dull, flat and somewhat unbelievable investigation, with not much to recommend it. Possibly some of the shine has been rubbed off the original prose in translation, but this may be being generous. It is however a very popular series so maybe the episodes get better?
This novel is the first in the Maria Kallio series about a policewoman of that name by Finnish crime-writer Leena Lehtolainen.
Detective Maria Kallio is called on to investigate her first murder. She does not feel she is the ideal choice of investigator, by virtue of both her inexperience and the fact that she knows the victim, Tommi Peltenon, but nevertheless a lack of resources decrees that it is so. Tommi is found floating face down in the water near his Helsinki villa, where he and his choir have been practising on a weekend retreat. Maria blunders her way through interviews, discovering along the way the jealousies, rivalries and affairs lurking beneath the surface of this apparently close-knit group.
Sadly this turned out to be a very dull, flat and somewhat unbelievable investigation, with not much to recommend it. Possibly some of the shine has been rubbed off the original prose in translation, but this may be being generous. It is however a very popular series so maybe the episodes get better?
October 30, 2021
Paga lo scotto di essere il primo di una serie con la presentazione dei personaggi e dell'ambiente che spesso è pedante e rallenta il ritmo e una traduzione non proprio accurata. La protagonista però è interessante e l'ambientazione finlandese, anche.
March 25, 2013
А мне внезапно понравилось. Я, большой «любитель» детективов и женских соплей, была приятно удивлена компромиссом, предложенным Лехтолайнен – история оказалась короткой, незамутной и главная героиня почти не плакалась о своей судьбе.
Студенческий хор выбрался отдохнуть, попариться в сауне да между делом порепетировать на даче у одного из участников по имени Юкка, а на утро этого Юкку нашли в озере. С пробитым черепом. Расследовать дело предстоит Марии Каллио, которая неплохо знакома с хористами. Изначальная установка – абсолютно камерное преступленьице с ограниченным набором подозреваемых-хористов, находившихся в то время на даче.
Мария работает в полиции, хотя на самом деле учится на юриста. Зачем надо было идти работать в полицию, да еще и в убойный отдел со своим чутким обонянием к свежим трупам, где тебя к тому же гнобят коллеги-мужики, а шеф так вообще алкоголик – не знаю. Она тоже не знает, видимо. Что не мешает ей успешно раскрыть свое первое убийство. Это нонсенс, конечно, что дело поручают человеку, непосредственно связанному с подозреваемыми. В дополнение к конфликту интересов, возникшему тогда, когда она стала искать убийцу среди своих знакомых, можно добавить архи-полицейское поведение – например, с ними нормик поделиться соображениями касательно расследования. Я, просмотревшая несколько сезонов Law&Order, тихонько опускаю свои комментарии касательно достоверности полицейских будней. Это финны, с ними возможно все.
Сестрицы-филологи Марии уже нашли себе по паре: одна – химика, другая – биолога, а вот наша героиня никак не хочет связывать себя долгосрочными узами с кем-либо, зато у нее куча времени на себя любимую – в качалку там сходить, в кабак, в макдак. Она находит удивительное упоение в общении с одной из подозреваемых, я даже понадеялась, что наша полицейская найдет себе пару по духу. Кабаки чертовски сближают. К сожалению, как оказалось, ей больше по нраву толстые рыжие коты и шерстяные носки.
Конечно, это детектив, и надо пару слов про это ввернуть. Я очень внимательно читала первые опросы свидетелей-подозреваемых, поэтому сразу заметила нестыковки в показаниях. Слой за слоем Мария вскрывала мерзкие личные тайны каждого, что не прибавляло ни ей, ни мне радости, но постепенно отсекало мотивы. А конец неоднозначен. Даже мнимый хэппи-энд с обнимашками и котами не смог развеять печаль от случившегося с убийцей, это все крайне драматично. Скажу даже, что именно конец оживляет историю, а не само расследование, тайны и мотивы (они как раз-таки довольно банальны).
Лехтолайнен успела за 20 лет наклепать 11 (а то и больше) книжек про свою полицейскую, по ним вроде даже сериал сняли. Это первая в серии, и, вероятно, не самая сильная ни в жанре, ни по стилю. Однако ж очень даже ничего книжуля, есть все же что-то в ней неуловимо приятное. Почитаю еще Лехтолайнен – возможно, пойму, что именно
annikeh.net
Студенческий хор выбрался отдохнуть, попариться в сауне да между делом порепетировать на даче у одного из участников по имени Юкка, а на утро этого Юкку нашли в озере. С пробитым черепом. Расследовать дело предстоит Марии Каллио, которая неплохо знакома с хористами. Изначальная установка – абсолютно камерное преступленьице с ограниченным набором подозреваемых-хористов, находившихся в то время на даче.
Мария работает в полиции, хотя на самом деле учится на юриста. Зачем надо было идти работать в полицию, да еще и в убойный отдел со своим чутким обонянием к свежим трупам, где тебя к тому же гнобят коллеги-мужики, а шеф так вообще алкоголик – не знаю. Она тоже не знает, видимо. Что не мешает ей успешно раскрыть свое первое убийство. Это нонсенс, конечно, что дело поручают человеку, непосредственно связанному с подозреваемыми. В дополнение к конфликту интересов, возникшему тогда, когда она стала искать убийцу среди своих знакомых, можно добавить архи-полицейское поведение – например, с ними нормик поделиться соображениями касательно расследования. Я, просмотревшая несколько сезонов Law&Order, тихонько опускаю свои комментарии касательно достоверности полицейских будней. Это финны, с ними возможно все.
Сестрицы-филологи Марии уже нашли себе по паре: одна – химика, другая – биолога, а вот наша героиня никак не хочет связывать себя долгосрочными узами с кем-либо, зато у нее куча времени на себя любимую – в качалку там сходить, в кабак, в макдак. Она находит удивительное упоение в общении с одной из подозреваемых, я даже понадеялась, что наша полицейская найдет себе пару по духу. Кабаки чертовски сближают. К сожалению, как оказалось, ей больше по нраву толстые рыжие коты и шерстяные носки.
Конечно, это детектив, и надо пару слов про это ввернуть. Я очень внимательно читала первые опросы свидетелей-подозреваемых, поэтому сразу заметила нестыковки в показаниях. Слой за слоем Мария вскрывала мерзкие личные тайны каждого, что не прибавляло ни ей, ни мне радости, но постепенно отсекало мотивы. А конец неоднозначен. Даже мнимый хэппи-энд с обнимашками и котами не смог развеять печаль от случившегося с убийцей, это все крайне драматично. Скажу даже, что именно конец оживляет историю, а не само расследование, тайны и мотивы (они как раз-таки довольно банальны).
Лехтолайнен успела за 20 лет наклепать 11 (а то и больше) книжек про свою полицейскую, по ним вроде даже сериал сняли. Это первая в серии, и, вероятно, не самая сильная ни в жанре, ни по стилю. Однако ж очень даже ничего книжуля, есть все же что-то в ней неуловимо приятное. Почитаю еще Лехтолайнен – возможно, пойму, что именно
annikeh.net
April 28, 2019
I should have been clued in by the title—My First Murder which somehow reminded me of a kids book like My First Coloring Book. The main character is an inane, infantile “lead” detective who spends every other breath either whining about how she doesn’t even really want to be a detective or confessing that she doesn’t really know what she’s doing. A few times in the beginning she says that the only reason she has the job is because she’s a woman and there is some governmental effort to improve representation of women in the police force. Sometimes she asserts her “strength” and “feminist” credentials by doing things like telling her boss not to smoke in her office. But other times she reflects on how her too tight shirt (button about to pop off) or her tight jeans make other cops and suspects take her less seriously. Sometimes when hanging out with the suspects (yes, literally hanging out, having tea, having beer, because they are an old circle of friends) she asks them questions about their private lives which she freely admits is just her being nosy and nothing to do with her investigation. Ugh. The reasons why a novice like her was put in charge of a murder investigation is either seriously implausible or a serious danger sign on the incompetence of the Finnish police network.
August 5, 2017
Τι κι αν δεν είναι λογοτεχνικό αριστούργημα; Γιατί να βάλω 3 και όχι 4, αφού είναι καλογραμμένο και πέρασα καλά διαβάζοντάς το;
August 4, 2018
Maria Kallio is temporarily working in the police before she returns to school to finish studying to become a lawyer. She is assigned a murder investigation in which the victim is an ex-boyfriend of an old friend of hers, and some of the suspects are also people she knows.
I was excited to read a mystery taking place in Finland, because I spent some time there in the early 1990s, but I was a bit underwhelmed by this story. I think it might have been because it focused on a bunch of people who were involved in a university choir and somehow that just didn't grab me. Maria kept having mixed feelings about wanting to befriend some of the suspects, but I found them all rather unlikable.
I will continue reading the series, though, to see if the next book is more to my taste.
I was excited to read a mystery taking place in Finland, because I spent some time there in the early 1990s, but I was a bit underwhelmed by this story. I think it might have been because it focused on a bunch of people who were involved in a university choir and somehow that just didn't grab me. Maria kept having mixed feelings about wanting to befriend some of the suspects, but I found them all rather unlikable.
I will continue reading the series, though, to see if the next book is more to my taste.
June 25, 2020
Η υπόθεση του βιβλίου είναι μέτρια έως ικανοποιητική. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αρκετά προβλέψιμη, αλλά για χαλαρή ανάγνωση έχει ένα ενδιαφέρον.
Η πρωταγωνίστρια μου άφησε θετικές εντυπώσεις! Η αφέλειά της στην αντιμετώπιση της υπόθεσης μου άρεσε, έκανε την ιστορία πιο ρεαλιστική, ειδικά όταν τη συγκρίνουμε με πρωταγωνιστές αντίστοιχων βιβλίων που είναι οι καλύτεροι στον τομέα τους και πολλές φορές ο χαρακτήρας τους βγάζει μια έπαρση και την εντύπωση ότι τα ξέρουν όλα.
Το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στο τεχνικό κομμάτι του βιβλίου. Δεν γνωρίζω αν είναι πρόβλημα της μετάφρασης ή και του πρωτότυπου, αλλά απουσιάζουν πολλά σημεία στίξης, ο τρόπος ροής του σε πολλά σημεία είναι ακατανόητος και η ανάγνωση του με κούρασε σε υπερβολικό βαθμό για ένα βιβλίο αυτού του μεγέθους.
Η πρωταγωνίστρια μου άφησε θετικές εντυπώσεις! Η αφέλειά της στην αντιμετώπιση της υπόθεσης μου άρεσε, έκανε την ιστορία πιο ρεαλιστική, ειδικά όταν τη συγκρίνουμε με πρωταγωνιστές αντίστοιχων βιβλίων που είναι οι καλύτεροι στον τομέα τους και πολλές φορές ο χαρακτήρας τους βγάζει μια έπαρση και την εντύπωση ότι τα ξέρουν όλα.
Το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στο τεχνικό κομμάτι του βιβλίου. Δεν γνωρίζω αν είναι πρόβλημα της μετάφρασης ή και του πρωτότυπου, αλλά απουσιάζουν πολλά σημεία στίξης, ο τρόπος ροής του σε πολλά σημεία είναι ακατανόητος και η ανάγνωση του με κούρασε σε υπερβολικό βαθμό για ένα βιβλίο αυτού του μεγέθους.
February 7, 2023
It's very conceivable that something was lost in translation with this book.
In My First Murder, Lehtolainen introduces us to a well-rendered female detective working a possible murder case among a group of choir singers in resort/coastal Finland. The copy on the cover promises a hardboiled mystery, but the book is a procedural with a twist of cozy, and not precisely a bad one. Lehtolainen does a great job building the protagonist, who is a young woman who bounced around between lawyer-track and police, not fitting in comfortably in either role, and has found herself as lead detective on this case because her boss is AWOL with alcoholism. The plot twists also afford nice opportunities for Lehtolainen to wax philosophical, and there are some interesting ideas about life and circumstance and relationships.
Alas, the cast of suspects is egregiously terrible to spend time with. The choir singers feel like the cast of a slasher movie—entirely self-absorbed, disengaged from the action, and endlessly obsessed with sex and relationships. One is left with the impression that Lehtolainen had previously dabbled in cheesy teen romance and decided to simply cut and paste characters across genres.
Beyond the suspects, the mystery just isn't very compelling. Police technique isn't exactly terribly written, but there's nothing especially compelling about the process, so Lehtolainen is reduced to manufacturing threats against the detective to create tension, and it falls rather flat.
Given the interesting conceptual reflections in the writing and the strong protagonist, it's very possible that this series gets a lot better as it goes, so I will probably tune in to read another entry. Nordic procedurals are generally really interesting, and the Finland setting is something fresh and different. That said, if there isn't a lot of improvement quickly, this is not a series worth the time.
In My First Murder, Lehtolainen introduces us to a well-rendered female detective working a possible murder case among a group of choir singers in resort/coastal Finland. The copy on the cover promises a hardboiled mystery, but the book is a procedural with a twist of cozy, and not precisely a bad one. Lehtolainen does a great job building the protagonist, who is a young woman who bounced around between lawyer-track and police, not fitting in comfortably in either role, and has found herself as lead detective on this case because her boss is AWOL with alcoholism. The plot twists also afford nice opportunities for Lehtolainen to wax philosophical, and there are some interesting ideas about life and circumstance and relationships.
Alas, the cast of suspects is egregiously terrible to spend time with. The choir singers feel like the cast of a slasher movie—entirely self-absorbed, disengaged from the action, and endlessly obsessed with sex and relationships. One is left with the impression that Lehtolainen had previously dabbled in cheesy teen romance and decided to simply cut and paste characters across genres.
Beyond the suspects, the mystery just isn't very compelling. Police technique isn't exactly terribly written, but there's nothing especially compelling about the process, so Lehtolainen is reduced to manufacturing threats against the detective to create tension, and it falls rather flat.
Given the interesting conceptual reflections in the writing and the strong protagonist, it's very possible that this series gets a lot better as it goes, so I will probably tune in to read another entry. Nordic procedurals are generally really interesting, and the Finland setting is something fresh and different. That said, if there isn't a lot of improvement quickly, this is not a series worth the time.
September 20, 2023
جريمتي الأولى
ل لينا ليهتولاينين ترجمة نهى مصطفى
مؤلفة العمل هي من أكثر كاتبات الجريمة مبيعًا في فنلندا، وقد بيع من إصداراتها ما يفوق المليونيّ نسخة في جميع أنحاء العالم، وبيعت حقوق ترجمتها لأكثر من ٢٩ لغة ❝
بطلة العمل وسلسلة الكاتبة هي : “ماريا كاليو” محققة شابة في وحدة الجرائم العنيفة في شرطة «هلسنكي». محققة ما قبل الانترنت والهاتف المحمول في عالم الرجال..
تبدأ الرواية بكلمات أغنية ثم مقدمة ثم بدأت الكاتبة تضع سطر من هذه الأغنية في كل مشهد فبدأ المشهد الأول مثلًا ب:
" ننجرف مع المد، على طول هذا الطريق اللامتناهٍ، ننزلق".
فريق كورال من ثماني أشخاص يذهب ليتمرن في فيلا والدي "يوكا".. يستيقظ يوري شاعرًا بصداع ما بعد الشراب الذي احتساه ليلة الأمس ليجد امرأتان من الفريق مستيقظتان، يذهب للسباحة ليجد بيا على الشاطيء ويوكا يسبح بجوار الصخور ولكنه يكتشف أنه ميتًا، وتبدأ روايتنا بعد الاتصال بالشرطة والإسعاف..
تذهب المحققة كاليو متوجسة إذ أن اسم القتيل وكلمة فرقة كورال تعني لها الكثير من الماضي قبل أن تكون ضابطة شرطة، إذ أنها كانت شبه تعرف الجميع عندما كانت في عامها الأول في كلية الحقوق..
وبعد التفكير في القضايا التي تعتبر بسيطة مقارنة بهذه القضية، تسأل نفسها هل هذه هي جريمة القتل الأولى لها؟!
الكاتبة خفيفة الظل فهي تضع الابتسامة في وجوه قرائها، فنجدها مثلًا تقول على لسان البطلة التي ذهبت مع أصدقائها كي تمضي الوقت بدلًا من أداء مهام منزلية والنوم مبكرًا:
❞ قررت أن أذهب معهما. يمكنني أن أنظف غدًا، وسيكون هناك متسع من الوقت للنوم عندما أتقاعد. ❝
جاءت الترجمة جيدة للغاية بدون أخطاء..
#نو_ها
ل لينا ليهتولاينين ترجمة نهى مصطفى
مؤلفة العمل هي من أكثر كاتبات الجريمة مبيعًا في فنلندا، وقد بيع من إصداراتها ما يفوق المليونيّ نسخة في جميع أنحاء العالم، وبيعت حقوق ترجمتها لأكثر من ٢٩ لغة ❝
بطلة العمل وسلسلة الكاتبة هي : “ماريا كاليو” محققة شابة في وحدة الجرائم العنيفة في شرطة «هلسنكي». محققة ما قبل الانترنت والهاتف المحمول في عالم الرجال..
تبدأ الرواية بكلمات أغنية ثم مقدمة ثم بدأت الكاتبة تضع سطر من هذه الأغنية في كل مشهد فبدأ المشهد الأول مثلًا ب:
" ننجرف مع المد، على طول هذا الطريق اللامتناهٍ، ننزلق".
فريق كورال من ثماني أشخاص يذهب ليتمرن في فيلا والدي "يوكا".. يستيقظ يوري شاعرًا بصداع ما بعد الشراب الذي احتساه ليلة الأمس ليجد امرأتان من الفريق مستيقظتان، يذهب للسباحة ليجد بيا على الشاطيء ويوكا يسبح بجوار الصخور ولكنه يكتشف أنه ميتًا، وتبدأ روايتنا بعد الاتصال بالشرطة والإسعاف..
تذهب المحققة كاليو متوجسة إذ أن اسم القتيل وكلمة فرقة كورال تعني لها الكثير من الماضي قبل أن تكون ضابطة شرطة، إذ أنها كانت شبه تعرف الجميع عندما كانت في عامها الأول في كلية الحقوق..
وبعد التفكير في القضايا التي تعتبر بسيطة مقارنة بهذه القضية، تسأل نفسها هل هذه هي جريمة القتل الأولى لها؟!
الكاتبة خفيفة الظل فهي تضع الابتسامة في وجوه قرائها، فنجدها مثلًا تقول على لسان البطلة التي ذهبت مع أصدقائها كي تمضي الوقت بدلًا من أداء مهام منزلية والنوم مبكرًا:
❞ قررت أن أذهب معهما. يمكنني أن أنظف غدًا، وسيكون هناك متسع من الوقت للنوم عندما أتقاعد. ❝
جاءت الترجمة جيدة للغاية بدون أخطاء..
#نو_ها
Displaying 1 - 30 of 348 reviews