Durante los convulsos años inmediatamente anteriores a la Primera Guerra Mundial, Isabel de Alsasúa es acogida por su tía en el castillo de Brunstriech. En plena temporada de bailes y fiestas con ocasión de las Navidades, Isabel disfruta del glamour, el lujo y la frivolidad de su nueva vida y se convierte en objeto del deseo y la pasión de Lars y Karel, dos hermanos tan diferentes como atractivos. Sin embargo, una serie de misteriosos acontecimientos, que empiezan con las reuniones s ecretas de una siniestra secta y desembocan en unos extraños asesinatos, destapan una intriga política oculta en las entrañas de Brunstriech, convirtiendo el castillo en el escenario de una obra en la que nada ni nadie es lo que parece. Siempre se ha dicho que el espionaje es un juego de caballeros? ¿Qué efecto provocará que una dama entre en el juego?
Me llamo Carla Montero. Nací en 1973, así que soy de la generación de la televisión en color, de Barrio Sésamo y el Un, dos, tres. Quizá de la última generación que ha jugado en la calle a polis y cacos, la goma y las chapas. La primera generación que conoció los videojuegos y empezó a alimentarse de bollería industrial -adoraba el Tigretón-. Me cuesta reconocerlo, pero soy de la generación de las hombreras, los calentadores y el pelo cardado. A nosotros ya nos decían que lo teníamos todo; entonces no sabían lo que tendrían nuestros hijos.
Soy madre de cuatro, dos niñas y dos niños. Y ama de casa. Suena horrible, lo sé, pero maruja no suena mejor. Es curioso que no exista una expresión digna para las mujeres que se dedican a su familia a tiempo completo. Los ingleses nos llaman full time mothers, no sé qué es peor, parece que las demás madres sólo lo son a tiempo parcial.
También soy escritora. Es un título que me suena pretencioso porque no es un título que otorgue ninguna escuela o universidad, no tengo en mi casa un diploma que acredite que soy escritora (el único que tengo acredita que soy licenciada en Derecho y diplomada en Dirección de Empresas). Si escritor es el que escribe, lo soy desde hace mucho tiempo, como mucha gente. Si escritor es el que publica, lo soy desde el año 2009 cuando gané el Premio Círculo de Lectores con mi novela Una dama en juego. Me enorgullece decir que me acreditan como escritora los lectores -lectores de verdad, de esos que invierten su tiempo y su dinero en libros- que leyeron y votaron mi historia.
En el apartado de tiempo libre… Bueno, no hay gran cosa que contar porque el tiempo libre es un lujo que apenas puedo permitirme. Cinco horas a la semana de yoga es mi lujo y mi adicción. También me gusta cocinar, pero no los macarrones de todos los días, eso no es un lujo, es una necesidad. Me gusta cocinar para reunir a mi familia y amigos a celebrar algo, cualquier cosa. Y me gusta viajar, eso sí que es un lujo que me permito mucho menos de lo que me gustaría: sería fantástico poder viajar durante un mes y pasar otro mes en casa, porque uno de los placeres de viajar es regresar y preparar el próximo viaje.
Es difícil hablar de uno mismo sin resultar pesado o vanidoso. Así que no seguiré extendiéndome. Si quieres saber algo más de mí, tal vez lo descubras leyendo el blog. En cada palabra que escribo dejo un poquito de lo que soy.
Wciągająca powieść kryminalno-thrillerowa, osadzona na przede dniach I WŚ. Początkowo, niezwykle fascynuje główna bohaterka swoją ciekawością i odwagą, a ogólna atmosfera zachęca do dalszego czytania Jednakże po 250 stronach następuje nagły zwrot akcji, który zmienia postrzeganie całej historii. Moim zdaniem był to zupełnie niepotrzebny zabieg, jako że pozbawił bohaterów tajemniczością, a całą akcję jedynie skomplikował. Zawodzące były także opisy przeżyć wewnętrznych i ogólnie całość wątków romantycznych, a także samo rozwiązanie zagadki. Warto jednak pochwalić konstrukcję całego utworu, który w rzadko spotykanej formie epistolarnej, posiada jednocześnie dwóch autorów, piszących do tego samego adresata. Pomimo obiecującego początku, uważam że autorka popadła w przesadę, chcąc wykreowac niezwykle oryginalną fabułę, co w połączeniu z okropnymi związkami romantycznymi momentami było nużące i niesmaczne.
No esperaba para nada que fuese así y, para ser el primer libro, me ha gustado muchisimo.
Me ha encantado toda la trama de la secta (punto extra por los científicos inesperados) y como t iba llevando por el libro tal y como ella quería pues sentías exactamente todo el lio interno que tenia la prota.
Al principio cuesta un poco pillar el ritmo pero luego los diálogos internos son increíblemente preciosos. Obviamente lo q carrilea la historia es el amor porque al final el misterio del asesinato y d la organización se resuelve sin muchas explicaciones
Por ponerle un pero diría que TAN enamorada no estaba de Lars a mi parecer, al principio si q juega un poco con q si me gusta este y q si me gusta el otro pero en todo el libro siento que hablan 2 veces y d tonterías pa q al final diga q quiere a los dos….
This entire review has been hidden because of spoilers.
Jak na książkę z takim tytułem zabrakło mi magi Wiednia. Zagmatwana fabuła. Dość dziwny styl. Może gdybym nie czytała opisu z okładki, albo nie czytała „Szmaragdowej tablicy” upadek z wysokości byłby mniej bolesny. Duża szkoda bo bardzo chciałam poznać tę historię.
Es el primer libro que leo de Carla Montero, y la verdad es que no me ha defraudado en absoluto, es cierto que no puedo compararlo con otros libros de ella pero a mi personalmente, me ha parecido una novela muy entretenida, bien estructurada y con una base histórica muy bien documentada. La definiría como una novela de intriga que te mantiene en vilo hasta el final.
Wow. Chyba tyle jestem w stanie powiedzieć. Książkę czyta się jednym tchem, traci się przy niej poczucie czasu i zapomina się iść na zumbę... Historia trzymała w napięciu do samego końca, nawet jak myślałam, że już wiem co będzie dalej - po kilku stronach okazywało się, że jednak nie wiem. Z pewnością sięgnę po inne książki tej autorki :)