What do you think?
Rate this book
Я, бабушка, Илико и Илларион
Романы выдающегося грузинского писателя Нодара Думбадзе "Я, бабушка, Илико и Илларион" (1960), "Белые флаги" (1972), "Закон вечности" (1978) повествуют о людях простых и глубоких, наивных и мудрых, глубоко страдающих и безгранично любящих жизнь.
544 pages, Hardcover
First published January 1, 1960
45 people are currently reading
1044 people want to read
About the author
Nodar Dumbadze
47 books251 followersNodar Dumbadze (July 14, 1928 – September 4, 1984) was a Georgian writer and one of the most popular authors in the late 20th-century Georgia.
Born in Tbilisi, he graduated from the Faculty of Law at Tbilisi State University in 1950. The same year, his first poems and humorous stories appeared in the Georgian press. He edited the satirical magazine Niangi from 1967 until 1972 when he became a secretary of the Union of Georgian Writers and a member of the presidium of the Union of Soviet Writers in 1972. Most of his fame came through his novels Me, Grandma, Iliko and Ilarioni (1960), I Can See the Sun (1962), A Sunny Night (1967), Don’t Be Afraid, Mother! (1971), The White Banners (1973), and The Law of Eternity (1978). His works are remarkable for simplicity and lyricism of the prose, humor, and melancholy coupled with optimism. He was awarded the Shota Rustaveli State Prize in 1975 and the Lenin Prize in 1980. Most of his major works have been dramatized and/or filmed. He died in Tbilisi and was buried there, at the Children’s Town "Mziuri" founded by him.
Born in Tbilisi, he graduated from the Faculty of Law at Tbilisi State University in 1950. The same year, his first poems and humorous stories appeared in the Georgian press. He edited the satirical magazine Niangi from 1967 until 1972 when he became a secretary of the Union of Georgian Writers and a member of the presidium of the Union of Soviet Writers in 1972. Most of his fame came through his novels Me, Grandma, Iliko and Ilarioni (1960), I Can See the Sun (1962), A Sunny Night (1967), Don’t Be Afraid, Mother! (1971), The White Banners (1973), and The Law of Eternity (1978). His works are remarkable for simplicity and lyricism of the prose, humor, and melancholy coupled with optimism. He was awarded the Shota Rustaveli State Prize in 1975 and the Lenin Prize in 1980. Most of his major works have been dramatized and/or filmed. He died in Tbilisi and was buried there, at the Children’s Town "Mziuri" founded by him.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 103 reviews
July 25, 2022
bayılıyorum böyle tatliş kitaplara. gürcistan’ın bir dağ köyünde geçiyor ama sanırsınız balkanlar. içinde barındırdığı mizah, şarap aşkı, sarhoşluklar, kavgalar o kadar benzer ki.
öksüz ve yetim zuriko’nun hikayesi bu. onunla beraber onu büyüten ninesi olga, köyde amca dediği iliko ve ilarion kahramanlar. zaten romanın adından da belli.
yazarın otobiyografik romanıymış aslında. şimdi teknik olarak bakarsak evet bir roman bütünlüğü yok, yılmaz erdoğan filmleri gibi biraz, epizot epizot ilerliyor ama teknik olarak bakmak gerekmiyor bence çünkü anlattığı hikaye sımsıcak bir köy hikayesi. aile demiyorum çünkü aile namına bir tek nine var.
zuriko’nun ortaokul günlerinden üniversiteyi bitirdiği zamana kadar gidiyoruz. 2. dünya savaşının en ateşli günlerinde başlıyor roman. köyden savaşa giden, gelmeyen, yıllar sonra gelen, hasta sakat bir sürü asker var arka planda.
alttan alta yürümeyen bürokrasiye, sscb’nin işlevsiz bürokratlarına da çokça laf sokulmuş. ama o kadar esprili ki çok da göze batmıyor. zaten batsa yazar sibirya’yı boylardı en iyi ihtimalle.
zuriko üçkağıtçının allahı, sigara, içki, yalan, dolan her şey var daha onlu yaşlarında ama altın gibi de bir kalbi var.
üniversite okumaya tiflis’e gittiğindeki sıla hasreti, özlemi, hele trende ilk yolculuğundaki rüyaları insanın kalbini buruyor. tiflis’te şeytan tüyüyle kendini sevdirdiği yıllarca kira vermediği ev sahibi olsun, köyündeki yavuklusu olsun, ona aşkından yüz vermediği üniversitede kendini seven kız arkadaşı olsun aslında tertemiz bir taşra çocuğu. ki tiflis’te bu nedenle sık sık dışlanıyor. köyünde de okumuş diye dışlanıyor bir yerden sonra gerçi.
tren sahnesine, göz doktoru bölümüne, iliarion ve iliko’nun cehaletlerine, kavgalarına, sarhoşluklarına çok güldüm.
ama çok gülen çok ağlarmış. önce sonda inek pakize’ye gülerken ağlamaya başlamam olacakların belirtisiydi ki sahilde çaktırmamaya çalışarak yanaklarımı sile sile bitirdim kitabı.
yürek ısıtan cinsten bir roman.
çeviri mükemmeldi. ay benim koca da gürcü ama hiç böyle eğlenceli hikayeler yok sülalesinde. müslümanlık hep sıkıcı ben söyleyeyim 🙄
öksüz ve yetim zuriko’nun hikayesi bu. onunla beraber onu büyüten ninesi olga, köyde amca dediği iliko ve ilarion kahramanlar. zaten romanın adından da belli.
yazarın otobiyografik romanıymış aslında. şimdi teknik olarak bakarsak evet bir roman bütünlüğü yok, yılmaz erdoğan filmleri gibi biraz, epizot epizot ilerliyor ama teknik olarak bakmak gerekmiyor bence çünkü anlattığı hikaye sımsıcak bir köy hikayesi. aile demiyorum çünkü aile namına bir tek nine var.
zuriko’nun ortaokul günlerinden üniversiteyi bitirdiği zamana kadar gidiyoruz. 2. dünya savaşının en ateşli günlerinde başlıyor roman. köyden savaşa giden, gelmeyen, yıllar sonra gelen, hasta sakat bir sürü asker var arka planda.
alttan alta yürümeyen bürokrasiye, sscb’nin işlevsiz bürokratlarına da çokça laf sokulmuş. ama o kadar esprili ki çok da göze batmıyor. zaten batsa yazar sibirya’yı boylardı en iyi ihtimalle.
zuriko üçkağıtçının allahı, sigara, içki, yalan, dolan her şey var daha onlu yaşlarında ama altın gibi de bir kalbi var.
üniversite okumaya tiflis’e gittiğindeki sıla hasreti, özlemi, hele trende ilk yolculuğundaki rüyaları insanın kalbini buruyor. tiflis’te şeytan tüyüyle kendini sevdirdiği yıllarca kira vermediği ev sahibi olsun, köyündeki yavuklusu olsun, ona aşkından yüz vermediği üniversitede kendini seven kız arkadaşı olsun aslında tertemiz bir taşra çocuğu. ki tiflis’te bu nedenle sık sık dışlanıyor. köyünde de okumuş diye dışlanıyor bir yerden sonra gerçi.
tren sahnesine, göz doktoru bölümüne, iliarion ve iliko’nun cehaletlerine, kavgalarına, sarhoşluklarına çok güldüm.
ama çok gülen çok ağlarmış. önce sonda inek pakize’ye gülerken ağlamaya başlamam olacakların belirtisiydi ki sahilde çaktırmamaya çalışarak yanaklarımı sile sile bitirdim kitabı.
yürek ısıtan cinsten bir roman.
çeviri mükemmeldi. ay benim koca da gürcü ama hiç böyle eğlenceli hikayeler yok sülalesinde. müslümanlık hep sıkıcı ben söyleyeyim 🙄
May 5, 2013
it is one of the cutest and funniest books ever in georgian literature. Nodar Dumbadzes writing style is really light and easy to read and thats whats so appealing about his books and most importantly the balance of comedy and sadness has a great effect overall. Its a georgian classic and everybody needs to read it, i just finished it, took me like 3 days and i was crying a times, laughing , sometimes mad at the charactersand, it was really fun :)
August 14, 2022
Kimi yerlerde Gürcistan'ın Fakir Baykurt'u olarak anılan yazardan otobiyografik kurmaca bir metin. Yazarın anlatım dilinde mizah unsuru ağır basıyor diyebiliriz.
İkinci Dünya Savaşı döneminde öksüz ve yetim kalıp köyde ninesiyle yaşamaya başlayan Zuriko'nun hikayesini okuyoruz bu kitapta. Komşuları, Zurikela ve ninesi için "bir ailenin her şeyi nasıl bu kadar tuhaf ve akıldışı olabilir" derken bu ailenin yakın dostu olan İliko ve İlarion amcalar da gariplik konusunda onlardan aşağı kalmıyor.
Her biri kısa hikaye uzunluğunda bölümlere ayrılmış kitapta Zurikela'nın ilkokuldan üniversiteye eğitim serüvenini, amcalar arasındaki çekişmeyi, köyde ve Zurikela'nın üniversite okumak için gittiği Tiflis'te başlarına gelen trajikomik olayları takip ediyoruz. Okurken Rıfat Ilgaz, Aziz Nesin, Muzaffer İzgü gibi yazarlarımızı hatırladım hep. En sevdiğim bölüm "İlk Aşk" başlıklı kısım oldu.
Metnin Gürcüce aslından çevrilmesi çok değerli. Fakat kitapta başlarda anlatım bozukluğu olan bir cümle grubu var. Bunun dışında çeviri kokan mı desem yabancı dilden aktarıldığı belli olan mı desem bir hava var sanki. Kitabı aslından okusam daha çok severmişim gibi hissediyorum. Her şeye rağmen okumakta sıkıntı çekilecek bir metin değil.
Yazarı tanıdığım için mutluyum. Gürcü edebiyatı ile de tanışmış oldum. Bizim kültürümüze, hikayelerimize yakın duran duyarlılık, içtenlik, mizah duygusu seziliyor. Çevirmen Parna-Beka Çilaşvili'nin dilimize kazandırdığı diğer yazarları da tanımak istiyorum.
İkinci Dünya Savaşı döneminde öksüz ve yetim kalıp köyde ninesiyle yaşamaya başlayan Zuriko'nun hikayesini okuyoruz bu kitapta. Komşuları, Zurikela ve ninesi için "bir ailenin her şeyi nasıl bu kadar tuhaf ve akıldışı olabilir" derken bu ailenin yakın dostu olan İliko ve İlarion amcalar da gariplik konusunda onlardan aşağı kalmıyor.
Her biri kısa hikaye uzunluğunda bölümlere ayrılmış kitapta Zurikela'nın ilkokuldan üniversiteye eğitim serüvenini, amcalar arasındaki çekişmeyi, köyde ve Zurikela'nın üniversite okumak için gittiği Tiflis'te başlarına gelen trajikomik olayları takip ediyoruz. Okurken Rıfat Ilgaz, Aziz Nesin, Muzaffer İzgü gibi yazarlarımızı hatırladım hep. En sevdiğim bölüm "İlk Aşk" başlıklı kısım oldu.
Metnin Gürcüce aslından çevrilmesi çok değerli. Fakat kitapta başlarda anlatım bozukluğu olan bir cümle grubu var. Bunun dışında çeviri kokan mı desem yabancı dilden aktarıldığı belli olan mı desem bir hava var sanki. Kitabı aslından okusam daha çok severmişim gibi hissediyorum. Her şeye rağmen okumakta sıkıntı çekilecek bir metin değil.
Yazarı tanıdığım için mutluyum. Gürcü edebiyatı ile de tanışmış oldum. Bizim kültürümüze, hikayelerimize yakın duran duyarlılık, içtenlik, mizah duygusu seziliyor. Çevirmen Parna-Beka Çilaşvili'nin dilimize kazandırdığı diğer yazarları da tanımak istiyorum.
September 29, 2016
Книжный вызов 2016. Книга 18 - Я, бабушка, Илико и Илларион.
Это первая книга Нодара Думбадзе, которую я прочитала. Где же я была раньше? Вопрос, который я задавала себе с первых строк романа. Это история о дружбе, первой любви, верности и преданности.
Герои романа настолько живые и яркие персонажи. Они сразу же становятся твоими друзьями. Зурико, Зурикела - главный герой - обычный грузинский парнишка, троешник и прогульщик, в то же время - поэт и романтик. Его дружба со старшими товарищами Илико и Илларионом такая искренняя и преданная. Они бесконечно разыгрывают друг друга, но при этом стоят друг за друга горой. В трудную минуту каждый готов подставить плечо и принять удар на себя.
Житейские истории, которые могли произойти с каждым, проникают в душу. Читатель добродушно смеется над проделками Зурико, Илико и Иллариона. История о том, как Илларион с Зурико заставили Илико выкопать огромную яму в поисках сокровища... или история о том, как Илларион вернулся в деревню без одного глаза... или история о том, как Илико попал в огромный глиняный кувшин в поисках вина.... это невероятный, искрометный юмор Нодара Думабдзе, непревзойденного мастера слова и тонкого юмора.
Я очень рекомендую эту книгу всем своим друзьям и родным.
Это первая книга Нодара Думбадзе, которую я прочитала. Где же я была раньше? Вопрос, который я задавала себе с первых строк романа. Это история о дружбе, первой любви, верности и преданности.
Герои романа настолько живые и яркие персонажи. Они сразу же становятся твоими друзьями. Зурико, Зурикела - главный герой - обычный грузинский парнишка, троешник и прогульщик, в то же время - поэт и романтик. Его дружба со старшими товарищами Илико и Илларионом такая искренняя и преданная. Они бесконечно разыгрывают друг друга, но при этом стоят друг за друга горой. В трудную минуту каждый готов подставить плечо и принять удар на себя.
Житейские истории, которые могли произойти с каждым, проникают в душу. Читатель добродушно смеется над проделками Зурико, Илико и Иллариона. История о том, как Илларион с Зурико заставили Илико выкопать огромную яму в поисках сокровища... или история о том, как Илларион вернулся в деревню без одного глаза... или история о том, как Илико попал в огромный глиняный кувшин в поисках вина.... это невероятный, искрометный юмор Нодара Думабдзе, непревзойденного мастера слова и тонкого юмора.
Я очень рекомендую эту книгу всем своим друзьям и родным.
September 24, 2022
ვთქვი და ათასჯერ გავიმეორებ:
დუმბაძე ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი მამაკაცია რომელიც იმედებს არასდროს მიცრუებს. ამ ქვასავით გოგოს ხან მაბღავლებს და ხანაც გულიანად მაცინებს. მიყვარს და მეყვარება აწ და მარადის.
იმ ადამიანების მშურს ჯერ რომ არ წაუკითხავთ და პირველად კითხვის ბედნიერება ერგებათ წილად.
დუმბაძე ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი მამაკაცია რომელიც იმედებს არასდროს მიცრუებს. ამ ქვასავით გოგოს ხან მაბღავლებს და ხანაც გულიანად მაცინებს. მიყვარს და მეყვარება აწ და მარადის.
იმ ადამიანების მშურს ჯერ რომ არ წაუკითხავთ და პირველად კითხვის ბედნიერება ერგებათ წილად.
April 23, 2024
Çok güzel ve dokunaklı bir kitap. Hem katıla katıla güldüm hem de gözlerim dolu dolu okudum.
April 23, 2024
Ailemde de yakın arkadaş grubumda da biz sevgimizi genelde birbirimize laf sokarak gösteririz. Bu açıdan tüm bu karakterleri kendime çok ama çok yakın hissettim. Yer yer anırarak güldüm, yer yer hüzünledim, bazı yerlerde de göz yaşlarımı çok zor tuttum. Zuriko, nine, İliko ve İlarion'a ek olarak farklı bölümlerde karşılaştığımız diğer karakterler bile o kadar gerçek ki yolda görsem her birini tanırım gibi hissediyorum. Özellikle İliko ve İlarion'un bazı cümlelerini de kendi hayatıma entegre edeceğim, eheuheuheuh. Bu kitabı bana hediye ettiği için Tubi'ciğime de tekrar çok teşekkür ediyorum. <3
October 7, 2011
Please help.... I want this book in Arabic Language... can anybody tell where can i find a link to download it ??????
April 18, 2025
I would give 6 out of 5 if it was possible. I am grateful to the people that recommended this book to me.
My hometown is very close to Georgia and our cultures are very similar, which might be why the family and friendships seemed so familiar.
I laughed and cried with the characters in the book. Such a well-written, heartwarming book! I will recommend it to the people I love just like it was recommended to me.
My hometown is very close to Georgia and our cultures are very similar, which might be why the family and friendships seemed so familiar.
I laughed and cried with the characters in the book. Such a well-written, heartwarming book! I will recommend it to the people I love just like it was recommended to me.
January 20, 2015
In Drybridge Market (Tbilisi), I found a copy of "Granny, Iliko, Ilarion and I" (მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი) by Nodar Dumbadze. This is a tale by turns humorous and melancholic of a village boy Zuriko, a feckless student, whose best friends are two neighbours, Iliko and Ilarion and his granny. The book is set in the shadow of wartime Georgia.
I read the English translation by Raissa Bobrova (published by Raduga in the USSR, 1985). My Georgian is not yet up to reading the original version. Both books are charmingly illustrated, the Raduga publication by Albert Jaralov, the Palitra edition by Levan Kvaratskhelia.
The characters are all partial to cha-cha , a kind of Georgian moonshine they distill themselves. Early on, an ill fated hunting trip sees Illarion drunk on cha cha shoot the poor dog Murada, whom he mistakes for a hare.
Iliko has his own troubles with animals, his prize sow, Seraponia, who he was counting on to give him 12 piglets, which he could trade with his neighbours for corn, pushed her way through a fence forcing her to miscarry.
The novel has many humorous interludes, when Ilarion checks Zuriko's school leaving certificate for his suspicious Granny, he concludes it must be Zuriko's and not a forgery because "there is not a single good mark to be found in it".
Still the certificate is enough for Zuriko to leave his village in Guria and travel to Tbilisi to be a student.
Zuriko is far from a model student and can't make head or tail of Political Economy, he flunked the first year. He lodges with a landlady he calls Aunt Martha, who pesters him to study so he can get a grant and pay her rent. But her pestering is to no avail. Zuriko's university years are interspersed with Summers in the village. Iliko and Ilarion are often pranking the other. Ilarion and Zuriko put a message in a claypot in Iliko's vineyard saying his father had buried treasure under the apple tree. when Iliko reads the message Zuriko has to leave "To keep myself from laughing and so spoiling the entire hoax. I said I was terribly thirsty and ran down to the spring." Iliko spends the night digging a large hole to no avail. On another occasion Ilarion steals Iliko's wood, Iliko thought this might happen and with Zuriko had put primed dynamite in the logs. later around a fire, Zuriko realises it is Ilarion who had stolen the wood and tells him to get down just in time as the dynamite explodes knocking the cauldron distilling cha-cha over.
The story is a wonderful evocation of village life in forties Georgia, the characters aren't too bright but they have a loving bond for each other. There is plenty of time for eating, drinking cha-cha and dreaming up crazy ideas. There is also a couple of love interests to tug at Zuriko's heart strings: Mari in the village and Zira in the city.
I read the English translation by Raissa Bobrova (published by Raduga in the USSR, 1985). My Georgian is not yet up to reading the original version. Both books are charmingly illustrated, the Raduga publication by Albert Jaralov, the Palitra edition by Levan Kvaratskhelia.
The characters are all partial to cha-cha , a kind of Georgian moonshine they distill themselves. Early on, an ill fated hunting trip sees Illarion drunk on cha cha shoot the poor dog Murada, whom he mistakes for a hare.
Iliko has his own troubles with animals, his prize sow, Seraponia, who he was counting on to give him 12 piglets, which he could trade with his neighbours for corn, pushed her way through a fence forcing her to miscarry.
The novel has many humorous interludes, when Ilarion checks Zuriko's school leaving certificate for his suspicious Granny, he concludes it must be Zuriko's and not a forgery because "there is not a single good mark to be found in it".
Still the certificate is enough for Zuriko to leave his village in Guria and travel to Tbilisi to be a student.
Zuriko is far from a model student and can't make head or tail of Political Economy, he flunked the first year. He lodges with a landlady he calls Aunt Martha, who pesters him to study so he can get a grant and pay her rent. But her pestering is to no avail. Zuriko's university years are interspersed with Summers in the village. Iliko and Ilarion are often pranking the other. Ilarion and Zuriko put a message in a claypot in Iliko's vineyard saying his father had buried treasure under the apple tree. when Iliko reads the message Zuriko has to leave "To keep myself from laughing and so spoiling the entire hoax. I said I was terribly thirsty and ran down to the spring." Iliko spends the night digging a large hole to no avail. On another occasion Ilarion steals Iliko's wood, Iliko thought this might happen and with Zuriko had put primed dynamite in the logs. later around a fire, Zuriko realises it is Ilarion who had stolen the wood and tells him to get down just in time as the dynamite explodes knocking the cauldron distilling cha-cha over.
The story is a wonderful evocation of village life in forties Georgia, the characters aren't too bright but they have a loving bond for each other. There is plenty of time for eating, drinking cha-cha and dreaming up crazy ideas. There is also a couple of love interests to tug at Zuriko's heart strings: Mari in the village and Zira in the city.
August 29, 2020
Önce Olga nineye sonra yetim olan Zuriko’a rastlıyorsun. Derenin sesi sana huzur verirken dikkatini bozan İliko ve İlarion’un didişmesi ile hayatın hareketleniyor. Zuriko, çocukluğundan beri ninesi ile birlikte yaşayan pür pak bir çocukken gözünün önünde büyütüyorsun. Olgunluk diplomasından sonra Tiflis’te okumaya giden Zuriko, giderken ardında bıraktı kendi, ninesi, İliko, İlarion ve Meri’yi!
Sanki toprakta yeşermeyi bekleyen bir çiçek gibi sabırlı okunmalı bu kitap. Okunmalı çünkü her bölümde yüreğine buruk bir esans bırakıyor. O da yetmiyor gülümsetirken seni aniden bir hüzünle kucaklıyor, o da yetmiyor Zuriko’nun saflığı şaşırtıyor! Diyorsun ki; git be çocuk git ve bu temizliğini kirletme; o köye, o dereye ve o ağaca tekrar çıkıp saatlerini orada oturarak geçir...
Siyah beyaz festival filmi kıvamında sizi son sahnelerde vuran, sizi o ailenin parçası gibi hissettiren ve en mühimi yüzünüzde samimi bir tebessüm oluşturacak.
İyi ki okumuşuz dedirten bu kitaba bir göz atmanızı çok isterim. Kim bilir belki şanslıysanız onlarla aynı masada oturma şansınız olur. O halde kadehleri kaldıralım. İlk Zuriko sonra Olga nine, İliko ve İlarion’a! Ah elbette Marta ve Meri’yi unutmamalıyız.
#benninemilikoveilarion #mebebiailikodailarioni #nodardumbadze #dedalusyayınları
Sanki toprakta yeşermeyi bekleyen bir çiçek gibi sabırlı okunmalı bu kitap. Okunmalı çünkü her bölümde yüreğine buruk bir esans bırakıyor. O da yetmiyor gülümsetirken seni aniden bir hüzünle kucaklıyor, o da yetmiyor Zuriko’nun saflığı şaşırtıyor! Diyorsun ki; git be çocuk git ve bu temizliğini kirletme; o köye, o dereye ve o ağaca tekrar çıkıp saatlerini orada oturarak geçir...
Siyah beyaz festival filmi kıvamında sizi son sahnelerde vuran, sizi o ailenin parçası gibi hissettiren ve en mühimi yüzünüzde samimi bir tebessüm oluşturacak.
İyi ki okumuşuz dedirten bu kitaba bir göz atmanızı çok isterim. Kim bilir belki şanslıysanız onlarla aynı masada oturma şansınız olur. O halde kadehleri kaldıralım. İlk Zuriko sonra Olga nine, İliko ve İlarion’a! Ah elbette Marta ve Meri’yi unutmamalıyız.
#benninemilikoveilarion #mebebiailikodailarioni #nodardumbadze #dedalusyayınları
July 1, 2020
Məncə "mehriban" kitablar kateqoriyası yaratmaq lazımdır. Doğmalıq yaradan, içimizi isidən, personajların bizdən biri olduğunu bildiyimiz, bir yerdə güldürüb, ağladan kitablar. Bu da onlardan biri idi. Baş qəhrəman olan Zuriko uşaqlığından, qonşularından, çox sevdiyi nənəsindən və başına gələnlərdən danışır. Onunla böyüyüb universitet həyatından, ilk sevgisindən də agah oluruq. Hazırcavablılığı onu bütün problemlərdən (onlar heç də az deyil) xilas edir. Ümumiyyətlə, gürcü ədəbiyyatından çox az oxumuşam. Müəllifin yetəri qədər məşhur olduğunu və bizdə də sevildiyini bilirəm. Məmnuniyyətlə oanyenidən qayıdacam.
December 31, 2018
очень эмоциональная книга, временами можно просто от души посмеяться.
Это моя первая книга Нодара Думбазе и просто в восторге
Это моя первая книга Нодара Думбазе и просто в восторге
January 22, 2024
Daha önce sanırım Gürcü edebiyatından hiçbir şey okumamıştım. Oldukça şirin bir kitap, bize de çok uzak olmayan bir kültürü okumak çok keyifliydi. Otobiyografik öğeler taşıdığı belirtilmiş, yazarın en meşhur kitabıymış da sanırım.
March 24, 2025
incredibly charming, long live Iliko
September 13, 2011
this is a story about a young boy,his grandmother and two neigbohours(Iliko and Ilarion) living in a small village.they live in a time of Soviet Union,each of them has lost somebody they loved in world war II.....And now they have each other to love,to help,to feel true and importent feelings of life.....to teach what is really importent....this is a story about a young boy full of love and big humor,without any drama but with elements you feel
August 21, 2020
One of the most delightful books I've read; every page brims with humor and their are some truly some touching, simple human moments; it is also an easy read and due to its episodic nature perfect for when you only have 20 or so minutes free. Although the English translation is out of print, you can download a scanned PDF version from the National Parliamentary Library of Georgia: http://dspace.nplg.gov.ge/handle/1234... . Highly recommended to anyone who has a heart.
Read
January 18, 2015Բայց ես սա իհարկե հայերեն եմ կարդացել: Նոդար Դումբաձեն իմ սիրած գրողներից էր ժամանակին:Շատ եմ կարդացել: Վրաց գրականությունն ընդհանրապես ինձ հետաքրքրել է, շատերին եմ կարդացել, երբ դեռ 14-15 տարեկան էի: Ու դրա շնորհիվ սիրել եմ Վրաստանն ու վրացիներին: Հեյ գիդի ժամանակներ:
December 6, 2008
one of the most hilarious and heartwarming books I've ever read. A childhood favorite. I read it once every couple of years and still crack up at Zoriko's adventures.
January 30, 2022
Ben, Ninem, İliko ve İlarion Gürcü edebiyatından okuduğum ilk kitap oldu. Yazarın üslubunu sevdim diğer kitaplarını da okumayı düşünüyorum, okuması keyifli bir kitaptı.
January 20, 2025
В этом издании два романа. Собственно говоря "Я, бабушка, Илико и Илларион" и "Я вижу солнце". Оба на "я" - что-то типа автобиографии. Первая, вроде комедии. Соседи Илико и Илларион - два старых проказника. Пёс Мурада говорит, хоть и глазами, а кошка Софья упёрто молчит. Все люди хорошие, даже те кто плохие.
Вроде отличная проза, да вот беда. Про отца и мать ни слова, как будто наш герой родился от бабушки Ольги. В действительности, родителей Нодара Думбадзе не пощадила советская власть. Отец расстрелян в 37-м, мать безвестно умирает в ГУЛАГЕ. А Думбадзе приспосабливается, становится членом партии, пишет сценарии для кино.
Что с того? Тут произведение, там автор. Каждый сам по себе? А ведь автор умирает в свои пятьдесят шесть пережив четыре инфаркта. Я не знаю обстоятельств, но, мне кажется, кривить душой было больно и вредно для здоровья. Во втором романе, больше патриотического пафоса, зато вскользь упомянуты родители. В 62-м при хрущевской оттепели уже было можно.
Вроде отличная проза, да вот беда. Про отца и мать ни слова, как будто наш герой родился от бабушки Ольги. В действительности, родителей Нодара Думбадзе не пощадила советская власть. Отец расстрелян в 37-м, мать безвестно умирает в ГУЛАГЕ. А Думбадзе приспосабливается, становится членом партии, пишет сценарии для кино.
Что с того? Тут произведение, там автор. Каждый сам по себе? А ведь автор умирает в свои пятьдесят шесть пережив четыре инфаркта. Я не знаю обстоятельств, но, мне кажется, кривить душой было больно и вредно для здоровья. Во втором романе, больше патриотического пафоса, зато вскользь упомянуты родители. В 62-м при хрущевской оттепели уже было можно.
May 1, 2023
A novel in which most scenes end with people drinking hard liquor -just to feel warm, they said-, get too drunk, and say weird but hilarious -and sometimes deep- things. And when they aren't drunk they actually do stupid things, like very harsh pranks, or they are being supportive and emotional.
I loved it!
I loved it!
November 25, 2024
“Biz birlikte yürüyorduk ve dar patikada gözden kayboluncaya kadar iki çift gözün bizi sevgiyle kucakladığını hissediyorduk”🥹
taşra romanlarını çok ama çok seviyorum. zurikela vaşalomidze seni hiç unutmam artık.
taşra romanlarını çok ama çok seviyorum. zurikela vaşalomidze seni hiç unutmam artık.
September 5, 2020
Aylar sonra bir kitap bitirdim. Kendimi iyi hissediyorum. Zurikela, İliko, İlarion ve Zurikela’nın ninesinin Tiflis çevresinde geçen samimi ve ironi dolu öyküsü.
June 2, 2023
เนื้อเรื่องก็โอเค แต่ไม่ค่อยชอบสำนวนแปลเท่าไหร่ หยิบมาอ่านแก้เบื่อ แต่ดันกลายเป็นเบื่อจนขี้เกียจอ่าน...
January 7, 2018
القصة لطيفة جدًا والشخصية الأساسية الراوية زوريكو مضحك جدًا.
فكاهية ودرامية بذات الوقت قصة ابن القرية زوريكو وجدته وجاريه ايليكو وايلاريون في جورجيا الاتحاد السوفييتي أثناء الحرب العالمية الثانية.
كل شخص منهم فقد عزيز، لذا وجدوا الحب من خلال بعضهم البعض.
أول رواية جورجية اقرأها، سأحاول البحث عن روايات أخرى لاكتشف هذا العالم الآخر.
فكاهية ودرامية بذات الوقت قصة ابن القرية زوريكو وجدته وجاريه ايليكو وايلاريون في جورجيا الاتحاد السوفييتي أثناء الحرب العالمية الثانية.
كل شخص منهم فقد عزيز، لذا وجدوا الحب من خلال بعضهم البعض.
أول رواية جورجية اقرأها، سأحاول البحث عن روايات أخرى لاكتشف هذا العالم الآخر.
August 27, 2020
ნოდარ დუმბაძით დაიწყო ყველაფერი და არც არსდროს დამთავრებულა , უსასრულობამდე დიდი ხანი გავწელე ��ს მომენტი სანამ ამას წავიკითხავდი , მაქამდე წავიკითხე ყველაფერი ალბათ ამის გარდა და ისევ იგივენაირად როგორც პირველი ლექსების თუ შემდეგ წიგნების წაკითხვისას თავიდან შემაყვარა თავი და უსასრულობის იქეთ გადაიწია ეს ჩემი სიყვარული . ვზივარ ეხლა და ვიცლები ცრემლისგან და რა გავაკეთო? :)
Displaying 1 - 30 of 103 reviews