Tenemos el placer de presentar por primera vez en castellano A la luz del día, un breve relato de Constantino Cavafis, una rareza dentro de su obra. Con este cuento se adentra el autor en el género fantástico, que tanto se cultivó en el siglo XX. Seguramente lo escribió influido por autores como E. T. Hoffman o E. A. Poe, cuyo pensamiento estético se trasluce también en la poesía de Cavafis.
Constantine P. Cavafy (also known as Konstantin or Konstantinos Petrou Kavafis, or Kavaphes; Greek Κ.Π. Καβάφης) was a major Greek poet who worked as a journalist and civil servant. His consciously individual style earned him a place among the most important figures not only in Greek poetry, but in Western poetry as well. He has been called a skeptic and a neo-pagan. In his poetry he examines critically some aspects of Christianity, patriotism, and homosexuality, though he was not always comfortable with his role as a nonconformist. He published 154 poems; dozens more remained incomplete or in sketch form. His most important poetry was written after his fortieth birthday.
Διαμάντι που συχνά ξεχνιέται από όσους εξερευνούν το ποιητικό σύμπαν του Καβάφη. Η ιστορία είναι ισάξια με τα πιο σκοτεινά και μυστηριώδη διηγήματα του Poe (άραγε ο νεαρός Καβάφης τον είχε υπ'όψιν;) Μέσα σε τόσες λίγες λέξεις χωράει η εξωτική Αλεξάνδρεια του fin de siecle με τα σοκάκια και τις μεταμεσονύχτιες διασκεδάσεις, η γλυκιά ραστώνη των εργένηδων περιπατητών της αλλά και ένα φάντασμα που είμαι βέβαιος τριγυρίζει ακόμα στα εναπομείναντα καφενεία της Μικρής Πλατείας!
"Δεν συμβαίνει συχνά να ονειρευόμεθα περί προσώπων τα οποία δεν είδαμεν επί πολλά έτη και περί των οποίων επίσης δεν εσκέφθημεν επί πολλά έτη; Φαίνεται ότι η μνήμη των μένει εγχαραγμένη κάπου εν τω πνεύματι και αίφνης εις το όνειρον αναφαίνεται."
Αυτή ήταν η πρώτη ιστορία μυστηρίου που διάβασα ποτέ στην ζωή μου και η αλήθεια είναι πως φοβήθηκα λιγάκι. Βέβαια, φοβάμαι και πολύ εύκολα οπότε δεν είμαι και καλή αξιόπιστη πηγή για το αν το διήγημα αυτό είναι τρομακτικό ή όχι.
Ωστόσο, εγώ το απόλαυσα. Είναι καλογραμμένο και εύκολο στην ανάγνωση. Φυσικά δεν έχει καμια απολύτως σχέση με τον ποιητικό Καβάφη αλλά ήταν πολύ καλό. Μακάρι να είχε γράψει κάποια επιπλέον διηγήματα...
Δε το'ξερα ότι ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής έγραψε διήγημα και μάλιστα τέτοιου είδους.Έχει το ενδιαφέρον του.Θυμίζει λίγο Ποε...
"Φρίκη! Εκεί ήτο έν μικρόν καφενείον και εκεί εκάθητο. Η πρώτη εντύπωσίς μου ήτο ως μία ζάλη και ενόμιζα ότι ήθελα να πέσω. Ακούμπησα εις έν παράπηγμα και τον εκοίταξα πάλιν. Τα ίδια μαύρα ρούχα, το ίδιο ψάθινο καπέλλο, η ιδία φυσιογνωμία, το ίδιο βλέμμα. Και με παρετήρει ασκαρδαμυκτεί…"
Ένα από τα λίγα πεζά του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, αναπάντεχα καλό, υπηρετεί εξαιρετικά ένα λογοτεχνικό είδος (μυστήριο, με στοιχεία αλλόκοτου και τρόμου) που θα ανέμενε κανείς από τον Πόε και όχι από τον Καβάφη. Υπέροχο.
Sin más. Un relato breve de tinieblas y visiones, confidencias literales de amigos que no llevan a nada. No es malo en sí, pero no llega a ningún sitio.