What do you think?
Rate this book
De zwarte met het witte hart
In 1837 worden Kwasi en Kwame, twee Afrikaanse prinsjes, aan koning Willem I geschonken als onderpand voor de illegale slavenhandel van de Nederlandse regering. In Delft worden de zwarte jongens als Hollanders opgevoed. Terwijl Kwasi zich uit alle macht aanpast en een echte Nederlander wil worden, vecht Kwame om zijn Afrikaanse identiteit te behouden en op een dag te kunnen terugkeren naar zijn volk.
Jaren later, aan het begin van de twintigste eeuw, kijkt de bejaarde prins Kwasi Boachi vanaf zijn Javaanse theeplantage terug op hun buitengewone levens. Pas dan ontdekt hij het complot waarmee de Nederlandse regering zijn Indische carrière heeft gedwarsboomd.
Jaren later, aan het begin van de twintigste eeuw, kijkt de bejaarde prins Kwasi Boachi vanaf zijn Javaanse theeplantage terug op hun buitengewone levens. Pas dan ontdekt hij het complot waarmee de Nederlandse regering zijn Indische carrière heeft gedwarsboomd.
389 pages, Hardcover
First published January 1, 1997
172 people are currently reading
3149 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 230 reviews
April 25, 2015
This is a fascinating novel, especially by virtue of its subject matter, although the writing is also very good. It narrates a true story, of the type so extraordinary that you couldn’t responsibly make it up. The novel recounts the lives of two ten-year-old Asante princes, the cousins Kwasi Boachi and Kwame Poku, who were sent to the Netherlands in 1837 as surety for a shady workaround deal following the abolition of slavery that allowed Africans to be recruited “voluntarily” as indentured soldiers for the army of the Dutch East Indies. This is a grim and interesting episode in a tract of colonial history that deserves to be better known.
If I have gathered correctly, a direct translation of the original title of this novel would be The Black Man with a White Heart. This conveys the themes of the novel better than the blander, or more evasive, title chosen for the English version. Kwasi and Kwame, in Japin’s novel, epitomize two paths that may be taken by ethnic and cultural outsiders: that of assimilation to the new culture (Kwasi), and that of rejection (Kwame). Both are represented as tragic: one overtly; the other more subtly. An intimate violence marks these two boys for life, even if one ultimately manages to make some kind of peace with his fate.
The novel sounds schematic, set out in that way, but the characterization is sufficiently sophisticated to nuance the sharp outlines of the argument. Both characters are endearing—the troubled, sensitive, artistic Kwame perhaps more obviously than the more prosaic Kwasi. It’s a credit to Japin, however, that he chooses the more compromising and compromised character, Kwasi, as the main focalizer and protagonist, rather than Kwame. Kwasi is also clearly the better documented figure, both archivally, and (rather wonderfully) in photographs. I love this magnificently dapper image of him with his children, in his seventies in Java: http://en.wikipedia.org/wiki/Kwasi_Bo....
Even though the subject matter is often painful, this is an enjoyable novel to read. It has a broad canvas, spanning Ghana, Holland, Germany, and colonial-era Indonesia, and a varied cast list, including quite a number of historical figures besides Kwasi and Kwame (most intriguingly, for me, the disaffected colonial administrator and novelist Multatuli, whose novel Max Havelaar: Or the Coffee Auctions of the Dutch Trading Company I think I may read as a follow-up). The Two Hearts is also very nicely written; and the English translation seems excellent, in that one is never conscious of reading in translation.
There’s perhaps something a little dilute about the pacing of this novel—this would be my main criticism. For me, the core of the work was the long section in which the two young boys grow up slowly at school in Delft, coping with crippling homesickness after their brutally abrupt cultural transition, and gradually coming to a consciousness of their strange, ambiguous social position, as royalty, on the one hand, and despised racial others, on the other. The later parts of the novel, though perfectly fine and sometimes quite absorbing, never quite recouped the intensity of this section, and were occasionally slightly meandering. I could forgive the novel a lot for this very fine central section, though; and I suspect this is a work that will stay with me for a long time.
If I have gathered correctly, a direct translation of the original title of this novel would be The Black Man with a White Heart. This conveys the themes of the novel better than the blander, or more evasive, title chosen for the English version. Kwasi and Kwame, in Japin’s novel, epitomize two paths that may be taken by ethnic and cultural outsiders: that of assimilation to the new culture (Kwasi), and that of rejection (Kwame). Both are represented as tragic: one overtly; the other more subtly. An intimate violence marks these two boys for life, even if one ultimately manages to make some kind of peace with his fate.
The novel sounds schematic, set out in that way, but the characterization is sufficiently sophisticated to nuance the sharp outlines of the argument. Both characters are endearing—the troubled, sensitive, artistic Kwame perhaps more obviously than the more prosaic Kwasi. It’s a credit to Japin, however, that he chooses the more compromising and compromised character, Kwasi, as the main focalizer and protagonist, rather than Kwame. Kwasi is also clearly the better documented figure, both archivally, and (rather wonderfully) in photographs. I love this magnificently dapper image of him with his children, in his seventies in Java: http://en.wikipedia.org/wiki/Kwasi_Bo....
Even though the subject matter is often painful, this is an enjoyable novel to read. It has a broad canvas, spanning Ghana, Holland, Germany, and colonial-era Indonesia, and a varied cast list, including quite a number of historical figures besides Kwasi and Kwame (most intriguingly, for me, the disaffected colonial administrator and novelist Multatuli, whose novel Max Havelaar: Or the Coffee Auctions of the Dutch Trading Company I think I may read as a follow-up). The Two Hearts is also very nicely written; and the English translation seems excellent, in that one is never conscious of reading in translation.
There’s perhaps something a little dilute about the pacing of this novel—this would be my main criticism. For me, the core of the work was the long section in which the two young boys grow up slowly at school in Delft, coping with crippling homesickness after their brutally abrupt cultural transition, and gradually coming to a consciousness of their strange, ambiguous social position, as royalty, on the one hand, and despised racial others, on the other. The later parts of the novel, though perfectly fine and sometimes quite absorbing, never quite recouped the intensity of this section, and were occasionally slightly meandering. I could forgive the novel a lot for this very fine central section, though; and I suspect this is a work that will stay with me for a long time.
September 30, 2023
Arthur Japin verdiepte zich in de tragische geschiedenis van twee zwarte Afrikaanse jongens die naar Nederland werden vervoerd om hier te worden ‘opgevoed’ in de ‘rijke Hollandse beschaving’. Ze waren zonen van een Afrikaanse koning die meewerkte aan de slavenhandel door onze voorvaderen en die de opleiding van zijn zoons beschouwde als een tegenprestatie voor zijn medewerking aan de slavenhandel. De jongens, Kwasi en Kwame kwamen in Delft terecht waar zij tussen allemaal blanke Hollanders vreemde eenden in de bijt waren. Ze werden gepest en belachelijk gemaakt. Anderzijds werd er ook met hen gepronkt en werden ze ontvangen op het Koninklijk Paleis door Anna Paulowna, de echtgenote van Koning Willem II en hun dochter Prinses Sophie. Kwame overleed jong, hij pleegde zelfmoord. Kwasi vertrok later naar Nederlands Indië. Gelukkig werden ze geen van beide. Noch je aanpassen, noch je verzetten hielp echt. Het boek heeft blijvend indruk op me gemaakt, omdat het indringend de hoogmoed van het Nederlandse kolonialisme duidelijk maakt.
Hoe lang het ook is geleden, kolonialisme is nog altijd een actueel thema. Nog altijd heeft Nederland zijn koloniale verleden niet geheel verwerkt.
Hoe lang het ook is geleden, kolonialisme is nog altijd een actueel thema. Nog altijd heeft Nederland zijn koloniale verleden niet geheel verwerkt.
December 5, 2017
Prachtig boek, al sterft er wel iets diep van binnen als je 3/4 van het boek in een avond probeert te lezen.
July 16, 2018
A heartbreaking and beautifully written book about an African prince, Kwasi, and his cousin, Kwame, taken from their homeland by a Dutch explorer with the permission of Kwasi's father, the Ashanti King, to be raised and educated in Holland. This is a unique tale of historical fiction based on the true story of real people, and it raises important questions about race, class, and what is gained and what is lost in the process of assimilation. Japin does a spectacular job of recreating 19th century Kumasi, Africa, Delft, Holland and Java in the Dutch East Indies at the turn of the century. The Two Hearts of Kwasi Boachi was not what I would call a page-turner, but it is a beautiful tale full of empathy and tragedy, one that I think every human being would be made better for reading. I highly recommend it.
March 4, 2016
Dit was een zeer ontroerend verhaal, al helemaal als je je bedenkt dat dit echt gebeurd is (of tenminste de kern. Japin zal vast wel wat details veranderd hebben).
Alleen omdat het een echt gebeurd verhaal is, zijn er natuurlijk enorm veel feiten. En die feiten worden allemaal genoemd. Van waar ze heen zijn geweest en wie met ze waren tot hoe het later is vergaan met vroegere kennissen. Dat kan een verhaal heel interessant maken. In dit geval was het alleen zo dat het het verhaal ontiegelijk saai maakte. Gewoon te veel informatie over dingen die er helemaal niet toedoen. Hierdoor werd het verhaal heel lang en was het soms zeer lastig erdoorheen te komen.
De personages voelden soms niet helemaal ''echt'' en niet goed genoeg uitgewerkt. Dat kan komen doordat Japin misschien niet te veel eigen dingen wilde toevoegen, maar de personages leken hierdoor soms nogal slap.
Verder was het wel een goed verhaal, al had ik soms nogal het gevoel dat er niet echt een verhaallijn was. Maar de verhalen van Kwame en Kwasi hebben me diep ontroerd en ik heb dan ook geen spijt van het lezen van dit boek.
Alleen omdat het een echt gebeurd verhaal is, zijn er natuurlijk enorm veel feiten. En die feiten worden allemaal genoemd. Van waar ze heen zijn geweest en wie met ze waren tot hoe het later is vergaan met vroegere kennissen. Dat kan een verhaal heel interessant maken. In dit geval was het alleen zo dat het het verhaal ontiegelijk saai maakte. Gewoon te veel informatie over dingen die er helemaal niet toedoen. Hierdoor werd het verhaal heel lang en was het soms zeer lastig erdoorheen te komen.
De personages voelden soms niet helemaal ''echt'' en niet goed genoeg uitgewerkt. Dat kan komen doordat Japin misschien niet te veel eigen dingen wilde toevoegen, maar de personages leken hierdoor soms nogal slap.
Verder was het wel een goed verhaal, al had ik soms nogal het gevoel dat er niet echt een verhaallijn was. Maar de verhalen van Kwame en Kwasi hebben me diep ontroerd en ik heb dan ook geen spijt van het lezen van dit boek.
August 1, 2011
If I could, I would have given this book half a star. It is verbose and b o r i n g. Luckily, I borrowed this book from a friend so did not feel put out by having spent a hard-earned dime on it.
January 18, 2025
Japin de zwarte met de witte hart
Het citaat van pagina 383 vormt een sleutel tot het begrip van de zwarte met het witte hart, omdat het de kern blootlegt van de structurele ongelijkheid en het diepgewortelde racisme waarmee Kwasi en Kwame hun hele leven worstelen.
“Het principe van noblesse de peau, de verwaandheid van de blanke huid boven andere, en van de morele en intellectuele superioriteit van het witte ras boven het bruine…” benadrukt de ideologie die de Nederlandse overheersing in zowel Afrika als Indië legitimeerde. Het is een denkwijze die de maatschappelijke uitsluiting van Kwasi en Kwame verklaart, maar ook hun innerlijke strijd.
Voor Kwasi betekent dit citaat dat zijn pogingen om zich aan te passen en carrière te maken gedoemd zijn te mislukken, omdat zijn huidskleur hem altijd als ‘minder’ markeert in de ogen van de Nederlandse elite. Voor Kwame, die zich niet aanpast, illustreert het hoe hij wordt uitgesloten en uiteindelijk ook door zijn eigen volk wordt afgewezen.
Samenvatting van de zwarte met het witte hart
Het verhaal vertelt het levensverhaal van twee jonge prinsen uit het Ashanti-rijk (huidig Ghana), Kwasi en Kwame, die in 1836 door de Nederlandse koning Willem I naar Nederland worden gehaald. Ze zouden als symbool van beschaving en diplomatie de banden tussen Nederland en Afrika versterken door in Europa onderwijs te volgen.
De reis naar Nederland en hun verschillende paden
In Nederland worden de prinsen geconfronteerd met een samenleving die hen door hun huidskleur nooit als gelijken accepteert. Kwasi en Kwame reageren verschillend op deze situatie. Kwasi probeert zich aan te passen door zijn Afrikaanse afkomst te verloochenen en volledig op te gaan in de Nederlandse cultuur. Hij excelleert in zijn studie en wordt ingenieur. Daarentegen voelt Kwame zich vervreemd, van Nederland en van zichzelf. Hij weigert zich volledig aan te passen en worstelt met het verlies van zijn Afrikaanse identiteit.
Scheiding en tragiek
De relatie tussen de twee neven verslechtert als hun paden uiteenlopen. Kwame keert terug naar Afrika in de hoop opnieuw een plek te vinden bij zijn volk, maar wordt als vreemdeling behandeld en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Kwasi blijft in Nederlands-Indië, waar hij probeert carrière te maken. Ondanks zijn talenten wordt hij door de Nederlandse elite systematisch tegengewerkt vanwege racistische vooroordelen, zoals beschreven in het citaat van p. 383. Zijn huidskleur blijkt een onoverkomelijke barrière te zijn in een samenleving die zichzelf moreel en intellectueel superieur acht.
Het einde: eenzaamheid en reflectie
Uiteindelijk belandt Kwasi in Nederlands-Indië, eenzaam en verbitterd over zijn leven. Hij geeft zijn pogingen om ergens bij te horen op en aanvaardt zijn lot als buitenstaander. Het verhaal eindigt op Java in 1900, waar Kwasi terugblikt op een leven vol teleurstellingen, waarin hij zichzelf en zijn afkomst verloor in een poging geaccepteerd te worden door een wereld die hem nooit wilde toelaten.
Het citaat in p. 383 het principe etc symboliseert de tragiek van hun leven: ze zijn gevangenen van een systeem waarin afkomst en huidskleur bepalend zijn, ongeacht hun talenten of prestaties. Dit maakt het de sleutel tot de thematiek van het boek: de onmogelijkheid van echte acceptatie in een wereld die wordt beheerst door raciale hiërarchieën en koloniale machtstructuren.
Boodschap
De zwarte met het witte hart is het verhaal van twee zwarten in Nederland van 1836 tot begin 1900. Het boek onderzoekt verhalend de impact van racisme, culturele assimilatie en verlies van identiteit. Het verhaal legt de hypocrisie bloot van het koloniale ideaal, waarin zogenaamd beschaving wordt gebracht, terwijl fundamentele ongelijkheid en onrecht blijven bestaan. Japin laat zien hoe de innerlijke strijd van Kwasi en Kwame wordt weerspiegeld in de structurele ongelijkheid van de wereld waarin zij leefden, en hoe pogingen tot aanpassing vaak gepaard gaan met verlies en zelfverloochening.
Het citaat van pagina 383 vormt een sleutel tot het begrip van de zwarte met het witte hart, omdat het de kern blootlegt van de structurele ongelijkheid en het diepgewortelde racisme waarmee Kwasi en Kwame hun hele leven worstelen.
“Het principe van noblesse de peau, de verwaandheid van de blanke huid boven andere, en van de morele en intellectuele superioriteit van het witte ras boven het bruine…” benadrukt de ideologie die de Nederlandse overheersing in zowel Afrika als Indië legitimeerde. Het is een denkwijze die de maatschappelijke uitsluiting van Kwasi en Kwame verklaart, maar ook hun innerlijke strijd.
Voor Kwasi betekent dit citaat dat zijn pogingen om zich aan te passen en carrière te maken gedoemd zijn te mislukken, omdat zijn huidskleur hem altijd als ‘minder’ markeert in de ogen van de Nederlandse elite. Voor Kwame, die zich niet aanpast, illustreert het hoe hij wordt uitgesloten en uiteindelijk ook door zijn eigen volk wordt afgewezen.
Samenvatting van de zwarte met het witte hart
Het verhaal vertelt het levensverhaal van twee jonge prinsen uit het Ashanti-rijk (huidig Ghana), Kwasi en Kwame, die in 1836 door de Nederlandse koning Willem I naar Nederland worden gehaald. Ze zouden als symbool van beschaving en diplomatie de banden tussen Nederland en Afrika versterken door in Europa onderwijs te volgen.
De reis naar Nederland en hun verschillende paden
In Nederland worden de prinsen geconfronteerd met een samenleving die hen door hun huidskleur nooit als gelijken accepteert. Kwasi en Kwame reageren verschillend op deze situatie. Kwasi probeert zich aan te passen door zijn Afrikaanse afkomst te verloochenen en volledig op te gaan in de Nederlandse cultuur. Hij excelleert in zijn studie en wordt ingenieur. Daarentegen voelt Kwame zich vervreemd, van Nederland en van zichzelf. Hij weigert zich volledig aan te passen en worstelt met het verlies van zijn Afrikaanse identiteit.
Scheiding en tragiek
De relatie tussen de twee neven verslechtert als hun paden uiteenlopen. Kwame keert terug naar Afrika in de hoop opnieuw een plek te vinden bij zijn volk, maar wordt als vreemdeling behandeld en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Kwasi blijft in Nederlands-Indië, waar hij probeert carrière te maken. Ondanks zijn talenten wordt hij door de Nederlandse elite systematisch tegengewerkt vanwege racistische vooroordelen, zoals beschreven in het citaat van p. 383. Zijn huidskleur blijkt een onoverkomelijke barrière te zijn in een samenleving die zichzelf moreel en intellectueel superieur acht.
Het einde: eenzaamheid en reflectie
Uiteindelijk belandt Kwasi in Nederlands-Indië, eenzaam en verbitterd over zijn leven. Hij geeft zijn pogingen om ergens bij te horen op en aanvaardt zijn lot als buitenstaander. Het verhaal eindigt op Java in 1900, waar Kwasi terugblikt op een leven vol teleurstellingen, waarin hij zichzelf en zijn afkomst verloor in een poging geaccepteerd te worden door een wereld die hem nooit wilde toelaten.
Het citaat in p. 383 het principe etc symboliseert de tragiek van hun leven: ze zijn gevangenen van een systeem waarin afkomst en huidskleur bepalend zijn, ongeacht hun talenten of prestaties. Dit maakt het de sleutel tot de thematiek van het boek: de onmogelijkheid van echte acceptatie in een wereld die wordt beheerst door raciale hiërarchieën en koloniale machtstructuren.
Boodschap
De zwarte met het witte hart is het verhaal van twee zwarten in Nederland van 1836 tot begin 1900. Het boek onderzoekt verhalend de impact van racisme, culturele assimilatie en verlies van identiteit. Het verhaal legt de hypocrisie bloot van het koloniale ideaal, waarin zogenaamd beschaving wordt gebracht, terwijl fundamentele ongelijkheid en onrecht blijven bestaan. Japin laat zien hoe de innerlijke strijd van Kwasi en Kwame wordt weerspiegeld in de structurele ongelijkheid van de wereld waarin zij leefden, en hoe pogingen tot aanpassing vaak gepaard gaan met verlies en zelfverloochening.
September 17, 2025
Jaren geleden was mijn vader dit boek aan het lezen en vertelde dat ik het ook moest gaan lezen omdat het zo’n indrukwekkend verhaal is. Niet helemaal overtuigd als puber toe , nooit aan begonnen. Toen ik laatst weer eens in de boekenkast aan het neuzen was kon ik me wel nog herinneren dat hij erover vertelde, dus er aan begonnen en nieuwsgierig naar wat dit dan zo’n indrukwekkend verhaal maakt.
Na het lezen ervan kan ik alleen maar zeggen: Wat een tragisch verhaal… Je wordt helemaal mee gesleurd in het levensverhaal van twee prinsen die naar Nederland zijn gehaald. Maar doe je daar wel goed aan? En welke impact heeft zo’n nieuwe cultuur op je? Beide prinsen gaan hier totaal anders mee om, maar hun lot is uiteindelijk hetzelfde…
Ik moest er wat inkomen in het begin, maar het is een boek waar ik zeker nog vaak aan terug denk.
Na het lezen ervan kan ik alleen maar zeggen: Wat een tragisch verhaal… Je wordt helemaal mee gesleurd in het levensverhaal van twee prinsen die naar Nederland zijn gehaald. Maar doe je daar wel goed aan? En welke impact heeft zo’n nieuwe cultuur op je? Beide prinsen gaan hier totaal anders mee om, maar hun lot is uiteindelijk hetzelfde…
Ik moest er wat inkomen in het begin, maar het is een boek waar ik zeker nog vaak aan terug denk.
April 22, 2014
"Conversely, the red plant itself burns a brighter red when set off by the green than when it grows among its peers. In the bed I always reserved for poinsettia seedlings, there was little to distinguish one plant from its neighbours. My poinsettia did not turn scarlet until I planted it in new surroundings. Colour is not something one has, colour is bestowed on one by others."
"What can we do, we who are different from the rest?... I pondered the advantages and disadvantages of the options open to me. When my bandages were finally removed I could see only two:
1. Stand out. Cultivate that which makes you different from those around you. Understand where the differences lie, for better or worse, but maintain your eccentricity, cherish it as the unique property it is. This struck me as an infinitely lonely road. Each step would require a fresh struggle with fate...
2. Blend in. Count the differences and ease them out of the way wherever possible. That entails constant adjustment of the personality, disguising it, altering it to fit that of the other. Take note of what you value in your environment and imitate it. Seek attention only for the few attributes you have in common with the other, and conceal the rest...
Kwame took the first path, I the second. The one seems brave, the other cowardly, but that is nothing but prejudice, the facile judgment of one who has never stood alone. Battling with the self is no easier than battling with the rest - just less noticeable. Nevertheless, the poinsettia will never blend in with the tea bushes."
For all that this is a - true - story that took place nearly two hundred years ago, it bears lessons which are just as important today, lessons about race, about nationality, identity and about the huge downfalls of ethnocentrism, particularly the role it plays in politics. Lack of cultural understanding on both sides damaged - no, destroyed - the lives of these two men. Kwasi died in poverty, abandoned by the Holland he had so desperately tried to become a part of, and Kwame tragically took his own life, rejected by the mother country to which he had remained ever faithful. Not a happy message, but an important one.
"What can we do, we who are different from the rest?... I pondered the advantages and disadvantages of the options open to me. When my bandages were finally removed I could see only two:
1. Stand out. Cultivate that which makes you different from those around you. Understand where the differences lie, for better or worse, but maintain your eccentricity, cherish it as the unique property it is. This struck me as an infinitely lonely road. Each step would require a fresh struggle with fate...
2. Blend in. Count the differences and ease them out of the way wherever possible. That entails constant adjustment of the personality, disguising it, altering it to fit that of the other. Take note of what you value in your environment and imitate it. Seek attention only for the few attributes you have in common with the other, and conceal the rest...
Kwame took the first path, I the second. The one seems brave, the other cowardly, but that is nothing but prejudice, the facile judgment of one who has never stood alone. Battling with the self is no easier than battling with the rest - just less noticeable. Nevertheless, the poinsettia will never blend in with the tea bushes."
For all that this is a - true - story that took place nearly two hundred years ago, it bears lessons which are just as important today, lessons about race, about nationality, identity and about the huge downfalls of ethnocentrism, particularly the role it plays in politics. Lack of cultural understanding on both sides damaged - no, destroyed - the lives of these two men. Kwasi died in poverty, abandoned by the Holland he had so desperately tried to become a part of, and Kwame tragically took his own life, rejected by the mother country to which he had remained ever faithful. Not a happy message, but an important one.
March 24, 2024
voor een nederlands boek was dit best wel top
August 6, 2011
Arthur Japin deed tien jaar onderzoek naar het leven van twee Afrikaanse prinsjes, Kwame en Kwasi. De kinderen werden op zeer jonge leeftijd uit hun vertrouwde omgeving weggehaald, naar Holland gebracht om in Delft opgevoed te worden tot échte Hollanders. Het ene prinsje houdt krampachtig vast aan zijn Afrikaanse cultuur, het andere prinsje of ‘de zwarte met het blanke hart’ doet er alles aan te assimileren. Een 19de eeuwse geschiedenis die de lezer met een zeer actuele vraag achterlaat: wiens levenslot was tragischer? Een absolute aanrader! ( Net zoals de andere romans van Japin trouwens)
November 6, 2018
Een verademing. Het was erg fijn om een boek te lezen wat noch super slecht noch super goed was. Ik vond hem persoonlijk dus niet super goed, maar het was wel prettig om weer eens een boek te lezen wat gewoon een prima boek was. Er waren zeker stukjes die ik leuk vond, maar ook een aantal die ik een beetje saai vond. Ik vond het goed van het boek dat er veel nuance in zat, ook al zat het vol met tegenstellingen. Verder waren er niet echt karakters in het boek die ik echt leuk vond, daarentegen waren er wel karakters die ik echt niet leuk vond (ahum ahum Cornelius).
November 17, 2024
'De eerste 10 jaar van mijn leven wist ik niet dat ik zwart was' - Jeetje wat een boek, niet perse leuk, maar wel interessant. Het gaat over een stukje geschiedenis waar ik zelf geen weet van had. Echt verschrikkelijk hoe de levens van de Ashantijnse prinsen verlopen en hoe ze worden gekenmerkd worden door racisme en buitensluiting. Sommige stukjes vond ik wel heel mooi, zoals het scheppingsverhaal van Anansi de spin (p. 157). Interessant vind ik Professor Deckwitz die aan de botstructuur van mensen eigenschappen kan toeschrijven (erg problematisch) (p.181). En mooi (en zo ontzettend treurig) omschreven vond ik hoe Aquasi racisme ondervond en het accepteerde:
"Alles went. Dat is de troef die onderdrukkers en onverdraagzamen in handen hebben. Hun slachtoffer buigt om niet te breken. De mens past zich aan om te overleven. De minderheid voegt zich naar de meerderheid. En terwijl je kijk op de wereld verhardt, blijkt je trots week en kneedbaar als de schedel van een pasgeborene. Het is mogelijk je persoonlijkheid op te splitsen. Terwijl een deel van je in angst en vernedering leeft, kan je het andere laten functioneren of er niks aan de hand is. Niets simpeler dan dat." (p.114)
"Alles went. Dat is de troef die onderdrukkers en onverdraagzamen in handen hebben. Hun slachtoffer buigt om niet te breken. De mens past zich aan om te overleven. De minderheid voegt zich naar de meerderheid. En terwijl je kijk op de wereld verhardt, blijkt je trots week en kneedbaar als de schedel van een pasgeborene. Het is mogelijk je persoonlijkheid op te splitsen. Terwijl een deel van je in angst en vernedering leeft, kan je het andere laten functioneren of er niks aan de hand is. Niets simpeler dan dat." (p.114)
July 8, 2024
klassieker, terecht, en prachtig, wederom
June 5, 2016
The Two Hearts of Kwasi Boachi (De zwarte met het witte hart, 1997) is not the kind of book to just read, rate and be done with. This is a story that, like Conrad's Heart of Darkness, grabs, haunts and won't let go.
In 1837, two little boys named Kwasi and Kwame, princes of the Ashanti tribe in Ghana, are taken away from their families and everything they have known until then, and sent to the Netherlands where they would receive a Christian education. Officially, the boys are a gift to the Dutch King Willem, a pledge of friendship between the two countries. In reality however, they are a guarantee for the smooth continuation of the 'recruitment' of Ghanese young men who were being shipped to Indonesia to work in the Dutch army. Slavery was officially abolished under the Slavery Abolition Act of 1833 (though still legal in Dutch colonies until 1873), and so the 'recruits' were 'given' an advance with which they could buy themselves free from their African owners. In return for this 'favour', they were obliged to work for the Dutch army in order to pay off the debt of this advance.
The two little princes - who were only ten years old when they left Ghana - are caught up in this political web. They have only each other, their memories and fragments of a story their mothers had told them to bind them to their past - the ancient tale of the spider Anansi which they are repeating to each other during cold, dark nights in the Netherlands:
Children of Anansi are we and the whole world is our web
Love, lust or fate brings us to the farthest points
Wherever we go in that web of the world
There are threads to hold on to
And threads to let go.
While Kwame is unable to adapt to his new environment and eventually commits suicide, Kwasi attempts to build up a new life in Indonesia. This is their true story as reimagined by Arthur Japin, assuming the voice of Kwasi as he ponders over his notebooks and letters as an old man. Well researched and beautifully written, this is a story I won't forget.
In 1837, two little boys named Kwasi and Kwame, princes of the Ashanti tribe in Ghana, are taken away from their families and everything they have known until then, and sent to the Netherlands where they would receive a Christian education. Officially, the boys are a gift to the Dutch King Willem, a pledge of friendship between the two countries. In reality however, they are a guarantee for the smooth continuation of the 'recruitment' of Ghanese young men who were being shipped to Indonesia to work in the Dutch army. Slavery was officially abolished under the Slavery Abolition Act of 1833 (though still legal in Dutch colonies until 1873), and so the 'recruits' were 'given' an advance with which they could buy themselves free from their African owners. In return for this 'favour', they were obliged to work for the Dutch army in order to pay off the debt of this advance.
The two little princes - who were only ten years old when they left Ghana - are caught up in this political web. They have only each other, their memories and fragments of a story their mothers had told them to bind them to their past - the ancient tale of the spider Anansi which they are repeating to each other during cold, dark nights in the Netherlands:
Children of Anansi are we and the whole world is our web
Love, lust or fate brings us to the farthest points
Wherever we go in that web of the world
There are threads to hold on to
And threads to let go.
While Kwame is unable to adapt to his new environment and eventually commits suicide, Kwasi attempts to build up a new life in Indonesia. This is their true story as reimagined by Arthur Japin, assuming the voice of Kwasi as he ponders over his notebooks and letters as an old man. Well researched and beautifully written, this is a story I won't forget.
October 8, 2017
Een heel mooi boek.
Wat ik niet wist is dat het begin en de basis van dit stukje geschiedenis in romanvorm in Ghana ligt. En Kumasi waar ik een aantal keren geweest ben is daarbij belangrijk. Evenals het fort van Elmina, dat ik ook heb mogen bezoeken. Ware gruwelen speelden zich in die tijd af. Ik wist dat van het fort van Elmina, waar slaven aankwamen voor zij op boten gedumpt werden of het leven al voor die tijd lieten. Maar ik wist blijkbaar nog niet veel van het leven in Kumasi en omgeving zelf. In ieder geval is het erger nog dan de gruwelen waarvan ik al wel wist. Niet te geloven wat mensen elkaar aandoen of aandeden en blijkbaar aan kunnen doen, ook eigen volk.
Daarnaast komt ook de neerbuigendheid naar andere rassen en de koloniale overheersing weer eens sterk naar voren in dit boek.
Maar niet zomaar om de herkenning vind ik dit boek mooi. Het speelt maar een heel zijdelingse rol. Heel erg mooi geschreven ook dit boek, veel mooier dan het boek "een schitterend gebrek" van deze schrijver.
Wat ik niet wist is dat het begin en de basis van dit stukje geschiedenis in romanvorm in Ghana ligt. En Kumasi waar ik een aantal keren geweest ben is daarbij belangrijk. Evenals het fort van Elmina, dat ik ook heb mogen bezoeken. Ware gruwelen speelden zich in die tijd af. Ik wist dat van het fort van Elmina, waar slaven aankwamen voor zij op boten gedumpt werden of het leven al voor die tijd lieten. Maar ik wist blijkbaar nog niet veel van het leven in Kumasi en omgeving zelf. In ieder geval is het erger nog dan de gruwelen waarvan ik al wel wist. Niet te geloven wat mensen elkaar aandoen of aandeden en blijkbaar aan kunnen doen, ook eigen volk.
Daarnaast komt ook de neerbuigendheid naar andere rassen en de koloniale overheersing weer eens sterk naar voren in dit boek.
Maar niet zomaar om de herkenning vind ik dit boek mooi. Het speelt maar een heel zijdelingse rol. Heel erg mooi geschreven ook dit boek, veel mooier dan het boek "een schitterend gebrek" van deze schrijver.
May 21, 2014
Het is niet de unieke levensloop van twee zwarte prinsen in een 19e eeuwse blanke Nederlandse samenleving die dit tot een fantastisch boek maakt, maar de intensiteit waarmee Japin hun zoektocht naar hun identiteit in dit verhaal optekent, de ontroering als hij ziet wat dat vervolgens in de 21ste eeuw allemaal teweegbrengt, en wat dat dan weer met mij als lezer doet. Zo'n keten aan emoties kenmerkt het 'echte' literaire verhaal.
May 2, 2013
Extraordinary book. A novel based on a true life. In exploring the journey of two African princes through their attempted education and acculturation by the Dutch colonial system, the book also explores issues of being different, racism, the meaning of belonging, democracy's impact on the minority, the colonial system and the impact of those issues on a human being. Thoughtful, provoking and disturbing but an excellent story that is extremely well-researched and well-written.
December 1, 2017
I read this book for Dutch literature. It was pretty hard to get through this book in the beginning, later on it got a easier. I loved Japin's writinh style, it's beautiful. This book was a little boring at times, but overall really interesting.
March 12, 2024
Kijk. Dit is gewoon eens een goede Nederlandse auteur. Japin schrijft mooie, zielige en bijna altijd (deels) waargebeurde historische romans. Niets te expliciet of te grof, toch realistisch. Japin levert altijd uitstekende research voor zijn romans.
April 17, 2021
Het kost wat moeite om in te komen, maar wie eenmaal in het verhaal zit, wil weten hoe het verder gaat.
Een goed geschreven boek dat de misère van een tijd die we feitelijk uit de geschiedenisboeken kennen in een persoonlijk daglicht plaatst.
Een goed geschreven boek dat de misère van een tijd die we feitelijk uit de geschiedenisboeken kennen in een persoonlijk daglicht plaatst.
January 30, 2022
Prachtig. Echt heel mooi.
Over racisme, hele diepe vriendschap, politiek en zoveel meer.
Over 2 jongens die op hun eigen manier omgaan met verdriet en vervreemding van hun moederland. Gebaseerd op waargebeurde personen. Maakt het des te heftiger en mooier.
Over racisme, hele diepe vriendschap, politiek en zoveel meer.
Over 2 jongens die op hun eigen manier omgaan met verdriet en vervreemding van hun moederland. Gebaseerd op waargebeurde personen. Maakt het des te heftiger en mooier.
April 26, 2011
Ik heb nog nooit zo lang over een boek gedaan (bijna een maand). Het verhaal over 2 Afrikaanse prinsjes die aan Koning Willem I worden 'geschonken' in het kader van het afschaffen van slavenhandel is op zich erg interessant. Je leert over Kwame en Kwasi, die worden opgevoed in Nederland en de Nederlandse cultuur wordt geleerd. De ene past zich erg makkelijk aan, maar Kwame heeft het er moeilijk mee. Je volgt hen door het leven heen, hoe moeilijk ze het hebben door hun huidskleur, hoe iedereen hen nakijkt/belachelijk maakt. Kwasi besluit te in Nederland te blijven en Kwame keert terug naar Afrika. Op dat moment zijn ze voor het eerst in hun leven gescheiden.
Het verhaal zit goed in elkaar, leest prima weg, maar gaat erg langzaam. Het boek is opgedeeld in verschillende delen, elk aangegeven met een tijdsperiode. Deel 1 en 2 (de periode in Delft) lezen soepel, vanaf het moment dat ze in Delft aankomen totdat ze aan hun studie beginnen. Deel 3 daarentegen is gortdroog, met zulke tergend langzame stukken dat je jezelf echt moet dwingen verder te lezen. Deel 4 daarentegen(Wanneer Kwame in Afrika is) las weer als een trein. Je leest enkel de brieven die ze aan elkaar sturen in de tijd dat ze niet bij elkaar zijn maar elk hun eigen weg zijn gegaan. In dit deel gaat Kwame ook dood, hoewel ik het erg onduidelijk vond waarom hij in vredesnaam zelfmoord pleegde. De laatste 100 pagina's (Deel 5) waren vreselijk saai om te lezen, wanneer Kwasi in 'Indonesië' is. Mede door de (plaats)namen en verschillende benamingen was het moeilijk om bij te houden waar ze zich nou precies bevinden.
Al met al, geef ik het 3 sterren. De schrijfstijl en het verhaal waren dik in orde, zoals je dat van Arthur Japin verwacht. Maar doordat er nog veel gedeeltes in zaten die zo saai en gortdroog waren, kan ik het niet meer geven dan 3 sterren.
Het verhaal zit goed in elkaar, leest prima weg, maar gaat erg langzaam. Het boek is opgedeeld in verschillende delen, elk aangegeven met een tijdsperiode. Deel 1 en 2 (de periode in Delft) lezen soepel, vanaf het moment dat ze in Delft aankomen totdat ze aan hun studie beginnen. Deel 3 daarentegen is gortdroog, met zulke tergend langzame stukken dat je jezelf echt moet dwingen verder te lezen. Deel 4 daarentegen(Wanneer Kwame in Afrika is) las weer als een trein. Je leest enkel de brieven die ze aan elkaar sturen in de tijd dat ze niet bij elkaar zijn maar elk hun eigen weg zijn gegaan. In dit deel gaat Kwame ook dood, hoewel ik het erg onduidelijk vond waarom hij in vredesnaam zelfmoord pleegde. De laatste 100 pagina's (Deel 5) waren vreselijk saai om te lezen, wanneer Kwasi in 'Indonesië' is. Mede door de (plaats)namen en verschillende benamingen was het moeilijk om bij te houden waar ze zich nou precies bevinden.
Al met al, geef ik het 3 sterren. De schrijfstijl en het verhaal waren dik in orde, zoals je dat van Arthur Japin verwacht. Maar doordat er nog veel gedeeltes in zaten die zo saai en gortdroog waren, kan ik het niet meer geven dan 3 sterren.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 3, 2013
A moving story based on the true life 19th century experience of two black African princes being sent from their homeland into a white Holland where, although still privileged and mixing with nobility, they are subjected to a subtle but pervasive race based discrimination based on underlying cultural assumptions of white supremacy. I found the mix of fiction and non-fiction very engaging and contrary to my expectations the book was a real page turner. Although set 100-150 years in the past, i think the reflections on class, race and the personal impact of cultural beliefs that it invokes are still highly relevant in the 21st century. Great book.
March 21, 2015
In tegenstelling tot ander werk van Japin, duurde dit wat langer vooraleer ik goed en wel 'mee' was met het verhaal. Het onderwerp, geplukt uit Nederlands koloniale verleden, leek aanvankelijk een ver-van-mijn bed-show. Maar mits het nodig doorzettingsvermogen, wordt de lezer na verloop van tijd beloond met gelaagde personages, diepzinnige inzichten en de heerlijk subtiele humor van Japin. En zo kwam het dat ik alsnog erg beteuterd was als dit boek eindelijk uitgelezen was.
January 12, 2020
Eindelijk heb ik dan dit debuut en meesterwerk van Arthur Japin gelezen. Geen moment spijt van gehad, want het is een geweldig boek! Het is een uitzonderlijk verhaal met een historische basis dat de lezer over de hele wereld voert, maar ook heel dicht bij de verlangens en het verdriet van ons allemaal komt. Het verlangen om erbij te horen, vrienden te maken, je ergens thuis te voelen.
February 12, 2023
De kwetsbare positie van de buitenstaander. Wat een prachtige historische roman over het verhaal van twee Afrikaanse prinsjes die in de eerste helft van de 19e eeuw vanuit Ghana mee worden genomen naar Nederland. Arthur Japin heeft magistraal speurwerk verricht…. En alles vervolgens zo rijk en beeldend opgeschreven. Ik ben geraakt door dit verhaal.
March 28, 2010
Very good book about the ignorance of men about other cultures.
July 19, 2016
jaren geleden gelezen, vond het een uitstekend boek, nu wil ik nog een paara ndere Japinners lezen.
May 5, 2017
Prachtig! Gelezen direct bij verschijnen en herlezen met leesclub Taipei 2010. Aanrader!
Displaying 1 - 30 of 230 reviews