Ένας αλλιώτικος παππούς κι ένας δεκάχρονος εγγονός, ο Αντώνης. Ο παππούς, συνταξιούχος ηθοποιός, γύρω στα ογδόντα, πληθωρικός σε συναισθήματα, γνώσεις και εμπειρίες και με ιδιαίτερες συνήθειες, εξάπτει τη φαντασία του Αντώνη με τις ιστορίες που του διηγείται από τη ζωή του. Όλα αυτά του Αντώνη του φαίνονται τόσο υπερβολικά και απίστευτα που αναρωτιέται: αλήθεια, ψέματα; Μια τρυφερή σχέση παππού και εγγονού με φόντο τη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου μέσα από τα γεγονότα αναδεικνύεται η προσπάθεια του αγοριού να κατανοήσει τον παππού και να τον κάνει να νιώθει περήφανος για κείνον.
One could say that our outstanding author Alki Zei (Greek: Άλκη Ζέη) has raised with her books lots of children, apart from bringing up two of her own. Today’s children in Greece have additionally the chance to know her work in their textbooks where her novels have been anthologized. Among the various national and international distinctions she has obtained for her work, the greatest recognition comes from the readers, who read passionately her books and place them in the top of the best seller lists. But what makes Alki Zei’s work really significant is the impression it evokes out of Greece. Her books have often been awarded abroad: Mildred Batchelder in the U.S.A. for Wildcat under glass, Petros’ war and The sound of the dragon’s feet, Acerbi Prize in Italy for Achille’s fiancée, Bookworms prize in France for Tina’s web. Above all Wildcat under glass which has marked contemporary Greek juvenile literature since it was first published in 1963. Through various trans-national republications, cataloguing for school study and frequent awards, it is considered to be one of the best books for children worldwide according to librarians, literary critics and teachers.
Alki Zei is therefore a precious asset for Greek contemporary literature. She may mainly write for children but she equally addresses to adults. Within the stories of her books she transforms her own experiences into novels, however always keeping enough distance from autobiography but allowing her heroes to view things through her own angle. As she belongs to a generation of people who have sacrificed their ambitions and private lives for the sake of collective dreams and fight for peace, freedom and democracy, having herself actively participated in Greece’s bitter historical moments of Resistance, persecutions and overthrows during and after World War II, she considers it her duty to record those important historical events so that younger generations know. But although her stories are set in really lived historical context, she is neither exhaustive in History account nor instructive towards readers. Her intention is to ensure awareness and give a chance for further questioning on a multitude of universal moral and social issues.
Naturally, the greatest virtue of her books remains their exquisite literary value which derives from masterly expression, perfect plot and a subtle sense of humour, thus resulting to breathless reading.
Δε μου άρεσε καθόλου... Ούτε η γραφή ούτε το περιεχόμενο... Άκρως πολιτικοποιημένο βιβλίο- το ένα αστεράκι είναι για τη νοσταλγική σχέση παππού κι εγγονού. Γενικά δε μου αρέσουν τα βιβλία που σε πιάνουν από το χεράκι και σε πάνε, τα "διδακτικά".
"- Βρε παππού, πώς γίνεται κάθε μέρα να σου συμβαίνει κάτι στο δρόμο; - Δεν το ξέρεις πως κάθε μέρα κάτι συμβαίνει; Όχι μόνο στο δρόμο, παντού. Φτάνει να έχεις μάτια να βλέπεις."
Όμορφο, άκακο, τρυφερό και λίγο άνισο γιατί ενώ ξεκίνησε αρκετά ενδιαφέρον, το βρήκα κάπως προβλέψιμο στο τέλος.
Πάντοτε αγαπώ τη Ζέη για το ήθος της και για τα μηνύματα που υπάρχουν στα βιβλία της. Αλλά δε μου αρέσει ο τρόπος γραφής της στα παιδικά της βιβλία. Προτιμώ με διαφορά τα βιβλία που γράφει για ενηλίκους.
Ο Αντώνης μεγαλώνει μ’ έναν παππού, συνταξιούχο ηθοποιό, που σκαρφίζεται συνέχεια ιστορίες και απαγγέλλει αποσπάσματα από θεατρικά κείμενα. Είναι μάλιστα τόσο σουρεαλιστικά και απίθανα όσα του συμβαίνουν που το παιδί μετά δυσκολίας τον πιστεύει. Σε αυτό το συγκινητικό μυθιστόρημα, έχουμε την τρυφερή σχέση παππού κι εγγονιού αλλά και τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γιαγιάς που δε γνώρισε ποτέ ο μικρός πρωταγωνιστής της ιστορίας. Ένα ταξίδι στο Παρίσι κι ένα στην Κω θα φέρουν την αλήθεια στο φως με απρόσμενο τρόπο.
Ο μικρός Αντώνης σκιαγραφείται με ρεαλισμό και αγάπη, είναι ένα παιδί που διαβάζει μετά μανίας Χάρι Πότερ όμως οι γονείς του δεν τον αφήνουν να δει τηλεόραση (και ειδικά reality shows!). Με μαμά αρχαιολόγο και μπαμπά αρχιτέκτονα, μεγαλώνει σχεδόν μόνος του, αν εξαιρέσει κανείς την καταλυτική παρουσία του αγαπημένου του παππού στη ζωή του. Ο παππούς Μάριος του μεταλαμπαδεύει όσες γνώσεις κι εμπειρία έχει, τον διασκεδάζει, του λέει ιστορίες, τον προσέχει με τον τρόπο του, αναπτύσσεται λοιπόν ένας γλυκός δεσμός. Ειδικά στο πρώτο ταξίδι είδα ένα παιδί που ακροβατούσε ανάμεσα στη λαχτάρα να διαβάσει τα Αστερίξ που πήρε και στη δίψα του να ακούσει τις περιπέτειες του παππού, σε περίπτωση που επιτέλους μέσα από τα λεγόμενά του καταλάβει τι απέγινε η γιαγιά του!
Από τη μεριά του ο παππούς έχει ζήσει τα σκληρά χρόνια της εξορίας στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας (1967-1974), όντας συνδικαλιστής στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αλλά και επαναστατικός χαρακτήρας. Η συγγραφέας καταγράφει τα γεγονότα του γαλλικού Μάη του ’68 και αναπολεί, ίσως απογοητευμένη από τη μεταγενέστερη εξέλιξη των πραγμάτων, την ορμή που γεννούσε μέσα στους φερέλπιδες φοιτητές η ιδέα της αλλαγής! «Δε λυπάμαι για τίποτ’ άλλο, μόνο που χάθηκαν τόσα όνειρα που κάναμε τότε. Οι φοιτητές ονειρεύονταν το ακατόρθωτο» (σελ. 40). Και πιο κάτω: «Η Μαργκώ ήταν σαν τον Μάη του ’68. Εξέγερση… ελπίδες… κι ύστερα σιωπή» (σελ. 51). Ποια ήταν αυτή η Μαργκώ και τι σχέση έχει με την εξαφανισμένη γιαγιά της ιστορίας είναι κάτι που θα αφήσω να το ανακαλύψει ο αναγνώστης.
Το κείμενο έχει πολλά υπονοούμενα που περνάνε σχεδόν αθέατα ανάμεσα στις γραμμές, αν όμως κάποιος σταθεί πιο προσεκτικά θα ακούσει την αγωνία της κυρίας Άλκης Ζέη για το μέλλον των παιδιών ως προς την εκπαίδευση και την παιδεία τους, θα αφουγκραστεί τη γιαγιά που ξέρει τι αρέσει σε ένα παιδί της εποχής μας μα και τον φόβο της για τις ατέλειωτες ώρες που δουλεύουν οι γονείς και τι αντίκτυπο έχει αυτό στη ζωή του εγγονιού της, θα νιώσει τον πόνο και την αγωνία του ανθρώπου που έζησε ή άκουσε για τις εξορίες τον καιρό της δικτατορίας και τις κακουχίες των αιχμαλώτων στο Ελ Ντάμπα κατά το τέλος του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα και τέλος θα δυσανασχετήσει με τα φαινόμενα ρατσισμού που εξαπλώνονται στις σχολικές κοινότητες, υποκινημένα από στενόμυαλους γονείς που μεταφέρουν τις αντιλήψεις τους στα παιδιά τους.
«Ο ψεύτης παππούς» είναι ένα γλυκόπικρο σύνολο ιστοριών, μέσα από τις οποίες ξεπηδάνε εικόνες και γνωρίσματα αντιπροσωπευτικά της εποχής μας που ταυτόχρονα αποτελούν κι ένα αρραγές σύνολο με το παρελθόν, μιας και μέσα από κάθε λογής εμπειρίες ωριμάζει κάποιος και συγκροτεί τη δική του, ξεχωριστή προσωπικότητα. Είναι η φωνή μιας γυναίκας που μεγάλωσε μαζί με την εποχή που τη γαλούχησε και τώρα, με τη διεισδυτική της ματιά, παρατηρεί τα πάντα γύρω της και εφιστά την προσοχή στην ανατροφή των παιδιών, των πλασμάτων που θα συνεχίσουν τη γενιά μας, τα οράματά μας κι ας ελπίσουμε πως θα αποφύγουν τα λάθη και τις αστοχασιές μας. Είναι η ιστορία ενός ψεύτη παππού και μιας αληθινής αγάπης που μόνο μια συγγραφέας σαν την κυρία Άλκη Ζέη θα μπορούσε να αποτυπώσει στο χαρτί τόσο παραστατικά, οικεία, άμεσα και ειλικρινά.
«Ο ψεύτης παππούς», που εκδόθηκε το 2007, κυκλοφορεί ξανά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ως ένα από τα βιβλία που περιέχονται στη συλλεκτική κασετίνα «Η Βιβλιοθήκη της Άλκης Ζέη». Πρόκειται για ένα σημαντικό απόκτημα για κάθε παιδί και έφηβο, μιας και περιέχονται τα αντιπροσωπευτικότερα μυθιστορήματα της κυρίας Άλκης Ζέη, που μεγάλωσαν, γαλούχησαν και επηρέασαν γενιές και γενιές ενώ χάραξαν το δικό τους μονοπάτι στη νεότερη μεταπολεμική πεζογραφία.
Ένα υπέροχο παιδικό-εφηβικό βιβλίο της αγαπημένης Αλκης Ζέη ! Μου το είχαν δωρίσει πριν από πολλά χρόνια αλλά τώρα το διάβασα και πραγματικά το βρήκα εξαίσιο. Η ιστορία μιλάει για ένα δεκάχρονο αγόρι και την πολύ όμορφη σχέση που έχει με τον παππού του . Ενα αξιαγάπητο βιβλίο που αξίζει να διαβάσετε!
Μια πολύ ενδιαφέρουσα σχέση εγγονου-παππου, όχι απλά αγάπη, αλλά και αμφισβήτηση και θυμός, ρεαλιστική δηλαδή. Ο παππούς έχει ζήσει εμπειρίες Άλκης Ζέη που ξέρουμε από άλλα βιβλία, αλλά δεν υπαρχει τόσο εκτενής αναφορά όσο θα περίμενα σε αντίσταση και εξορία, απλά αναφέρονται. Περισσότερο αγγίζει θέματα ρατσισμού και ξενοφοβίας, σημαντικά μηνύματα για παιδιά.
Το βρήκα λίγο πιο παιδικό από το "Ένα παιδί από το πουθενά" που διάβασα πρόσφατα, αλλά πιστεύω ότι ειναι ένα πολύ καλό βιβλίο!
Δεν υπάρχει βιβλίο της Άλκης Ζέη που να μην μου αρέσει πολύ. Ωστόσο, η εννιάχρονη κόρη μου – με την οποία το διαβάσαμε μαζί – απογοητεύτηκε στο τέλος, λόγω της θλίψης που της προκάλεσε η κατάληξη της ιστορίας. Παρ’ όλα αυτά, απόλαυσε πολύ την ανάγνωση, και το βιβλίο μας έδωσε την ευκαιρία για σημαντικές συζητήσεις. Είχε τη δική του διδακτική αξία – τόσο για τα ιστορικά γεγονότα στην Αθήνα της εποχής, όσο και για το πώς μπορεί να διαχειριστεί ένα παιδί την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Δεν το μετανιώνουμε καθόλου· το συστήνουμε ανεπιφύλακτα.
side note: Το βιβλίο είναι γυρισμένο σε σειρά και προβάλλεται απο το ertflix. Νοσταλγικό, τρυφερό, πολύ αγαπημένο. Ο "παππούς" Γιώργος Μιχαλακόπουλος τέλειος! 🥰
Ένα υπέροχα συναισθηματικό βιβλίο, καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο, κυλά γάργαρα η ανάγνωσή του! Με ύφος λιτό, προσωπικό και μέσα από την οπτική γωνία του δεκάχρονου αγοριού που αν και έχει τα ερεθίσματα της πόλης που περιορίζουν τη φαντασία του ως ένα βαθμό, ο πολύπειρος συνταξιούχος ηθοποιός παππούς του καταφέρνει να τον ξεναγήσει στη δική του πολύχρωμη παλιά ζωή με τρόπο ζωντανό, πηγαίο και υπό το φως της αγάπης του για το μικρό Αντώνη. Καταφέρνει να τον κάνει πιο..'ανθρώπινο' απ'όσο η κοντόφθαλμη, φοβική κοινωνία όπου ζει.. Ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ως τώρα, αγγίζει τις ανθρώπινες πτυχές όλων μας με μια αγνότητα που μόνο παιδική μπορεί να χαρακτηριστεί. Περιττό να πω πως το προτείνω αναμφίβολα σε κάθε μα ΚΑΘΕ έναν από τους αναγνώστες εκεί έξω, όποιες κι αν είναι οι προσωπικές λογοτεχνικές επιλογές.
...καθ’ολη τη διάρκεια της ανάγνωσης, ‘εβλεπα’ όλα τα κλισέ και τις politically correct απόψεις απλά δοσμένες γλυκανάλατα ή έστω χαριτωμένα, χωρίς να εμβαθύνει σε τίποτε, πολύ επιφανειακή και επιπόλαιη προσέγγιση Δεν ενθουσιάστηκα...
ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ως ο ψεύτης παππούς στην ομώνυμη παιδική σειρά της ΕΡΤ, καταφέρνει να με συγκινεί βαθιά, ακόμη και μετά τη 10η(?) επαναθέαση της σειράς. Η λατρεία που είχα από όσο θυμάμαι την εαυτή μου, για τις τηλεοπτικές μεταφορές των παιδικών μυθιστορημάτων της Άλκης Ζέη και της αγαπημένης της φιλενάδας (που μάλιστα στη δική μου τη περίπτωση προηγήθηκαν της ανάγνωσης των βιβλίων), είναι πάντα εκεί για να υπενθυμίζει στους γονείς μου και λοιπούς, πως εκτός από την αγάπη μου για τη λογοτεχνία, φύτεψαν μέσα μου και το σποράκι του θεάτρου, /άλλο που έκανε να ξεφυτρώσει μια εικοσαετία/
Με συνέδεσε όμορφα με τους βασικούς χαρακτήρες, οι εικόνες που δημιουργούσα στο μυαλό μου ήταν πολύ ζωντανές. Όμορφη ιστορία που σε κάποια σημεία ένιωσα πως αφήνει μία νότα προσωπικής σύνδεσης της συγγραφέως με αυτή, το οποίο μου άρεσε. Το τέλος δε το περίμενα, αν και τώρα που το σκέφτομαι δε θα ταίριαζε κάτι αλλιώτικο. Συγκινητικό.
Το είχα ξαναδιαβάσει πριν από τουλάχιστον 15 χρόνια και θυμόμουν μόνο ότι δε μου είχε πολυαρέσει. Εντάξει, το γράψιμο της Α.Ζ. είναι εγγύηση, πολύ απλό και ζεστό και φυσικό, αλλά στο συγκεκριμένο βιβλίο, που διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή, φαίνεται ότι η συγγραφέας είναι λίγο έξω από τα νερά της, δεν ξέρει το ίδιο καλά τη ζωή των σύγχρονών οικογενειών όσο την εποχή που ήταν εκείνη παιδί ή νέα (πχ τα σχετικά με το Γεωργιανό κοριτσάκι δε με έπεισαν καθόλου). Και γενικά δεν είχε κάτι πολύ ενδιαφέρον να πει αυτό το βιβλίο (γι' αυτό το είχα ξεχάσει εντελώς). Αλλά και μόνο το γράψιμο και η ζωντάνια των βασικών τουλάχιστον χαρακτήρων αξίζει 3 αστεράκια.
*3.5 αστέρια* Πολύ καλό βιβλίο! Μου άρεσε αρκετά! 2 παράπονα έχω μόνο... Αρχικά, θα προτιμούσα να ήταν σε 1ο πρόσωπο αφού έτσι κι αλλιώς παρουσιάζει μόνο την πλευρά του παιδιού (πρωταγωνιστής 1)... Πιστεύω πως αφού είναι τριτοπροσωπη αφήγηση θα έπρεπε να παρουσιάζει στοιχεία από τις σκεψεις και τα συναισθήματα του παππού (πρωταγωνιστής 2). Επίσης, σε κάποια λίγο σημεία του βιβλίου ένιωσα ότι η συγγραφέας γίνεται λίγο ρατσιστική κι ας προσπαθεί να το κρύψει... Σε γενικές γραμμές πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που σου προσφέρει πολλά εκτός της ιστορίας.
Libro piccolino senza grandi pretese, probabilmente un libro per bambini, ma adatto anche per gli adulti. Non fa impazzire, ma si legge facilmente e velocemente. Libro ambientato in Grecia, racconta la storia di questo nonno che come tutti i nonni di oggi ognuta il figlio facendo da baby sitter al nipotino, mentre i genitori sono al lavoro. E un nonno un po particolare perché ogni volta che arriva tardi inventa un sacco di storie, ma racconta un sacco di storie su presunte avventure che lui stesso ha vissuto.. O almeno così dice, per questo prende l appellativo di nonno bugiardo. Ma di strane avventure il nonno ne ha vissute davvero tante... Libro ottimo dire per bambini.
Ο Ψεύτης Παππούς της Άλκης Ζέη είναι ένα ευχάριστο βιβλίο που αφήνει ένα αίσθημα ζεστασιάς. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν παππού που αγαπά να φτιάχνει φανταστικές ιστορίες, προσφέροντας στιγμές διασκέδασης, αλλά χωρίς να προσφέρει κάτι βαθιά συγκινητικό ή πρωτότυπο.
Παρόλο που η γλώσσα είναι απλή και εύκολη στην ανάγνωση, το περιεχόμενο δεν αφήνει κάποια ισχυρή εντύπωση ή διαχρονικό μήνυμα. Είναι μια ευχάριστη επιλογή για χαλαρή ανάγνωση.
I think Alki Zei is an excellent author and I enjoyed several of her books in Greek. I don't know why I didn't enjoy this one so much - maybe because it was in translation, or because it didn't convey a historical background, unlike her other books that I read. It still read easily, the flow was good, but as a story it felt a bit whatever.
Το είχα διαβάσει σαν παιδί και θυμάμαι ότι δεν μου άρεσε. Το ξαναδιάβασα χρόνια αργότερα, και η άποψη μου παραμένει η ίδια. Δεν μου άφησε κάτι σαν βιβλίο, δεν είδα κάποια "ιδιαίτερη σχέση παππού-εγγονού", κλασσικός παππούς που προσέχει τον εγγονό του όταν οι γονείς δουλεύουν και του λέει ιστορίες από το παρελθόν.. Ίσως να ήθελα λίγη εμβάθυνση στους δύο αυτούς κεντρικούς χαρακτήρες.
Πολύ όμορφη ιστορία. Δυστυχώς δεν έχουν όλα τα παραμύθια ευτυχισμένο τέλος. Αξίζει όμως την ευκαιρία να το διαβάσεις. Σίγουρα κάποια ανάμνηση θα ξεθαψει κανείς διαβάζοντάς το. Ίσως από τα καλύτερα της Άλκης Ζέη.
This entire review has been hidden because of spoilers.
This is only the second real book that I've read in Greek (the others were written especially for foreigners learning Greek i.e. easy readers). I enjoyed it and liked the characters, especially the grandfather. I learnt a lot of Greek reading it.
Είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω, το βιβλίο είναι πολυ ωραίο και με έκανε να νιώσω πολλα και διαφορετικά συνεστιματα κάτι που θεωρό ότι είναι συμαντικο οταν διαβάζεις ενα βιβλίο. Και ναι αν με ρωτήσει κάποιος ναι θα το ξαναδιάβασα
Una piccola perla dal finale commovente. Un nonno che racconta storie di vita incredibili, un nipote che fatica a credergli, ma non si stanca mai di ascoltarlo. Ottima l'interpretazione.
Νέα ιστορία της Άλκης Ζέη αλλά οτιδήποτε γράψει έχει ακόμα εκείνο το κάτι που σε τραβάει και θες να διαβάσεις. Καταπληκτική ιστορία για παιδιά και για μεγάλους.