Antiboy

by Valentijn Hoogenkamp

Als Antiboy vanwege een genafwijking een borstamputatie moet ondergaan beseft hij: nu hoef ik niet langer als vrouw te leven. Dit stuit op verwarring bij artsen, vrienden, familie en zijn geliefde. Was dit verlangen altijd al aanwezig? Het veroorzaakt harde confrontaties met het verleden en zijn naasten, die niet los kunnen komen van de persoon die zij dachten te kennen. Omgeven door rouw en verlies gaat Antiboy op zoek naar de ultieme vrijheid om zichzelf te mogen zijn.
Antiboy is een coming of gender, een poëtisch verhaal over verlies en vrijheid vinden in verandering. Antiboy speelt zich af op het slordige kruispunt tussen gender en geaardheid, rollenpatronen en relaties.

Genres: Queer, Nonfiction, LGBT, Audiobook, Biography, Gender, Transgender

112 pages, Paperback

Published January 1, 2022

Reviews

[Anniek · Rating 5 out of 5]

"Ik dacht dat vrouwelijkheid iets was om onder de knie te krijgen."

Zo zo mooi, ik wil dit nog 17373892 keer lezen.

[Joseph Schreiber · Rating 4 out of 5]

This very spare memoir chronicles the author’s lifelong inability to find himself within the female body and life into which he was born. When a genetic predisposition for a serious form of cancer necessitates a mastectomy an opportunity to explore identity opens up. Although Hoogenkamp finds a space to exist between genders (but adopting male pronouns), there was so much in this short book that resonated deeply with my own experiences growing up and eventually leading to my transition. It is an articulation that is not always expressed, a feeling of absence and disconnect that is profound.
A longer review can be found here: https://roughghosts.com/2024/12/31/i-...

[Thom Wijenberg · Rating 4 out of 5]

4,5

'Ik heb altijd gedacht dat je goed moest luisteren naar wat er in je leefde, dat je zo in je echte leven terechtkwam. Maar misschien is dat een verhaal, de manier waarop je je leven mist, dat dat je leven is.'

en dan de iconische 'old maiden type of shoes'-monoloog van Tiffany Pollard 👌👌👌

[Jeltje · Rating 4 out of 5]

bijna van begin tot eind gelezen bij koffie leute!!! en het eerste deel tegen mijn lief aan op bed <3 zo prachtig poëtisch mooi, ik ben echt dol op Valentijns schrijfstijl en hoop dat ie nog lang blijft schrijven!!

“Op de weg langs het water razen auto’s voorbij, daarachter beginnen de weilanden en daar weer achter ligt de lucht. De wind strijkt laag over het water en ik ril in mijn natte shirt. Ik geloof dat ik tot nu toe niet begreep, dat je zomaar in een kier kunt vallen. Niet omdat ze niet van je houden, maar omdat niemand weet waar je bent.”

[Marlies · Rating 4 out of 5]

(Geluisterd) Echt zo mooi. Geen minuut te lang of kort, het hele verhaal klopte. Haakte van prachtzinnen aan elkaar en huilde op het eind. ❤️

[Jip · Rating 4 out of 5]

Twee treinreizen verder en ik heb dit boek echt Verslonden, zo zo mooi. Perfecte mengeling van anekdotes, poëtische uitspraken en humor. Ik leefde helemaal mee met Antiboy. Het liefst had ik het in één zitting uitgelezen.

Speciaal voor jullie het grappigste fragment:

’Een paar seconden na de seks vroeg ik waar hij aan dacht en hij antwoordde: “De Tour de France”.’
‘O schatje, wat verdrietig.’

[Aafke · Rating 5 out of 5]

Tranen biggelen over mijn wangen, er bevindt zich een baksteen in mijn buik
Valentijn vindt beschrijvingen en woorden die ik zelf nog niet gevonden had, maar die ik nu met me mee zal nemen
En daar ben ik hem erg dankbaar voor

[Lis · Rating 5 out of 5]

Dit boek lezen voelde alsof het op mijn huid getatoeëerd werd

[Merel Wildschut · Rating 4 out of 5]

Schitterend. Een kort boek vol zinnen om te onthouden.

[Nynke · Rating 4 out of 5]

‘Ik voel me het meest mezelf als ik me buk om gevallen lucifers te verzamelen en ze terug te stoppen in een doosje waar ze na de val niet meer in lijken te passen.’

[Bruno · Rating 4 out of 5]

Eind september las ik een artikel in De Morgen, waar Julie Cafmeyer met Valentijn Hoogenkamp praat over dit boek, wat me er uiteindelijk toe aanzette het boek aan te schaffen en (quasi onmiddellijk) te lezen. De verzoenende, open toon van de tekst in het artikel bleek achteraf ook helemaal terug te vinden in het boek zelf. Hoogenkamp trekt absoluut niet de kaart van de polarisatie die in andere conversaties die het onderwerp gender aanraken, helaas maar al te vaak de kop op steekt. De auteur gaat wél in op de schrijnende omstandigheden en de gebrekkige opvang waarmee hij tijdens zijn transitie te maken kreeg. De ontdekking van de BRCA1-genmutatie bij Hoogenkamp (wat duidt op een verhoogd risico op o.a. borstkanker; Google even Angelina Jolie BRCA1), stuurde de transitie in een stroomversnelling, maar de eerste plastische chirurg weigerde de operatie uit te voeren omdat hij een platte borst ‘esthetisch ongewenst’ vond. Hoogenkamp pende het al eerder neer in het zomeressay "Ik besloot de verwarring te omarmen" in De Standaard.
Het relaas van Hoogenkamp is verhelderend, meeslepend, confronterend (op een goede manier), en toont vanuit een persoonlijk perspectief de bredere context van de worsteling met genderidentiteit.

Aanrader.

Het interview van Cafmeyer zet tot het einde de juiste toon neer. Gevraagd naar de reden waarom hij schrijft, antwoordt Hoogenkamp: "[...] Maar uiteindelijk schrijf ik om iemand te vinden die van me houdt.”
Bedoelt u dat u hoopt om een geliefde te ­vinden dankzij dit boek?
“Dat bedoel ik.”

[Puck · Rating 3 out of 5]

"En soms, als het dagenlang niet gaat, is het geheim dat je gedropt bent op een raadselachtige kale planeet, maar dat je desondanks door moet gaan met het uitzenden van signalen. Hoe kunnen jouw mensen je anders vinden, wanneer ze je komen halen?"

Een kwetsbaar en bijzonder essay over de zoektocht naar je thuis voelen in je eigen lichaam - een lichaam waar allerlei mensen wat van vinden, maar in de eerste plaats jou moet passen. Verschillende zijpaadjes - de rouw om Antiboy's moeder, de relaties met Pier, Slimane, en Charlotte - werden opgegooid maar weinig uitgediept, maar daarmee gaat de impact van dit persoonlijke verhaal niet verloren. Het raakte mij niet heel diep, maar gezien de reacties op Goodreads ben ik blij dat dit boek voor veel andere lezers herkenning en troost biedt.

[Emma]

Ben fan van Valentijn Hoogenkamp! Zin in wat nog meer gaat komen.

[Ceren · Rating 4 out of 5]

3,5* — bij veel boeken denk ik: dit was te lang. bij dit boek denk ik: dit was veel te kort.

[bartelemeius · Rating 4 out of 5]

"Ik kom uit een lang geslacht van leugenaars.”
Oh。。 We beginnen al GOED



Wat een niiiice read

Het leest supermakkelijk en Hoogenkamp heeft een best gaaf schrijfstijl waarbij haar zinnen heel simpel en concreet lijken, maar zodra je er even over nadenkt of terugleest, merk je dat ze eigenlijk vol zitten met metaforen.
Echt een perfecte balans tussen humor en de serieuze, emotionele . deal lol
Dit boek leest bijna alsof je in een videocall zit met een grappige vriendin die altijd precies de juiste woorden weet te vinden om een grap of opmerking of iets anders te landen, maar waar toch iets . donkers, iets echts, iets rauws achter zit. DYKWIM?!??!?!


Dit is mijn allereerste LHBTQ-boek ooit en may I say: Antiboy was echt een top introductie tot dit genre.

Ik ben zelf queer en heb veel queer vrienden, maar ik merk vaak (vroeger ook al) dat veel queer mensen niet echt herkennen dat ík ook queer ben.
Zeker nu ik in een lange relatie zit met een cishet man, word ik soms letterlijk geshunned of verteld dat ik eigenlijk straight ben omdat ik al zolang met een man ben
--- que de womens only festival waar ik een paar maanden geleden was holy shit

Dus dit boek lezen was zoooo verfrissend. Gewoon die bevestiging (omdat ik ook mezelf herken in Antiboy) van "ja, ik bèn queer!!!" if that makes sense lol

guys ik ben gwn een homo plz :((


Ik had het liefst het hele boek in één keer uitgelezen, maar ik las het op werk als het even niet druk was.
Misschien ga ik het nog een keertje opnieuw lezen, gewoon om die full experience in 1x te hebben.


O en het was niet te lang of te kort; Perfect zoals het is. Ik
had het wss niet zo erg gevonden tho als het boek wat langer was


4/5⭐✨🌟!!! Zeker een aanradertje :)))


_____
Bangers:

'Want je voelt je geen vrouw?'
'Ik dacht dat vrouwelijkheid iets was om onder de knie te krijgen.'
p42
AAAAAAAAAAAGGGGGGHHHHH,, ,, , , , ,
mijn eindeloze struggle om femme te zijn.... de jaloezie wanneer ik mensen en vriendinnetjes zie die zo .. moeiteloos,,,, zo . vanzelfsprekend vrouw zijn .. vrouwelijkheid UITSRALEN
Het gevoel een fraude te zijn wanneer ik rondloop in een jurk of een rok,, mijn taille goed te zien .. een beetje van mijn clavicula .. een beetje van mijn schouders ,, en .. 10 kg make-up op .... . bijna als een big met vel rode lippen,,, blauwe oogleden ,, pikzwarte wimpers .. neon roze wangen.. .. .
ALLLEESSS samengeperst in één zin 3333


"Het is zo alledaags, terwijl wij iets stralends omarmen."
p43


"Ik voel met het meest als mezelf als ik me buk om gevallen lucifers te verzamelen en ze terug te stoppen in een doosje waar ze na de val niet meer in lijken te passen."
p44
🤏🤏🤏🤏🤏🤏🤏🤏🤏🤏


"Tegenover al die vrouwen schaamde ik me toen ik bij Damian aanbelde. Maar, hield ik hun voor terwijl ik zijn trap opliep, zouden zij niet juist begrijpen hoe makkelijk je kon verdwijnen? Je moest iemand vinden die doorging als je stop zei, die voorbij een bepaald punt alleen nog maar een vage omtrek van je zag en zich voor je pijn verontschuldigde met het excuus dat hij dronken was. Zo liet je jezelf in de steek."
p85

[Reyer · Rating 3 out of 5]

Op de digitale omslag is Antiboy omschreven als coming-of-genderroman. Dat lijkt me een wat hippe, maar treffende benaming voor deze novelle van Valentijn Hoogenkamp (1986). Zijn stijl is contemplatief: Hoogenkamp reflecteert op zijn (trans)genderidentiteit nadat bij hem dezelfde genafwijking is vastgesteld als bij zijn overleden moeder en de chirurg na het verwijderen van de borsten impliceert dat het resultaat zonder implantaten ‘esthetisch ongewenst’ zou zijn.

De overpeinzingen van de schrijver zijn interessant. Soms deden ze me denken aan Wound van Oksana Vasyakina, die de dood van haar moeder aangrijpt om vragen te stellen over haar vrouw-zijn. Ergens vond ik het jammer dat Hoogenkamp niet dieper inging op de reactie van zijn vriend, die op zijn eigen manier met de ingreep worstelt en daarmee de verhouding op scherp zet tussen de door Antiboy zelf beleefde en de door anderen waargenomen identiteit. Daartegenover staat dat het boek op deze manier heel intiem blijft.

Een vriend zegt: ‘Ik heb niet zoveel met het label man, wel met vriend en broer en zoon’, en een andere man verzucht dat het bij hem hoort, net als zijn voeten.

[Roos · Rating 5 out of 5]

5 sterren want ik kan niks bedenken wat ik anders had willen lezen. Is dan ook een heel persoonlijk verhaal over vinden wie je bent dus wie ben ik om daar wat van te zeggen… daar gaat nou juist dit boekje om. Valentijn beschrijft zijn zoektocht naar zijn gender expressie zo helder, dat het tegelijkertijd eenvoudig en enorm complex is. Ik kan me er goed in vinden en ben blij dat er iemand bestaat die dit soort gevoelens zo sterk onder woorden weet te brengen! Je leest t in paar uur uit, ik raad het iedereen aan. Als je meer wilt weten over non-binariteit al helemaal!!

[Iris Luden · Rating 5 out of 5]

Heel mooi boekje. Mooi geschreven, herkenbaar en toch vernieuwend. Aanrader!

[Mirjam Kok · Rating 4 out of 5]

“‘Charlotte,’ zeg ik, ‘ik moet je iets vertellen,’ en ik probeer alles tegelijkertijd te beschrijven, de doodsangst en de vertwijfeling, het ertussenin zitten en erbuiten vallen. Eerst zonder haar aan te kijken, maar we moeten dapper zijn. Haar ogen stralen als zoeklichten.”

[Erik Snel · Rating 4 out of 5]

Heel emotionerend boek van een dapper wezen dat zich- of haarzelf zoekt en de borsten laat weghalen. De bijzonderheid zit in de woorden, de beelden, het eenzame gevecht met leeftijdgenoten en de zoektocht naar herkenning of gezien worden. Het is misschien niet meer dan een novelle maar wel een prachtige vertelling van een heel bijzonder iemand. In een adem uitgelezen en voor mij een inkijk in een wereld die moeilijk te doorgronden of te benaderen is.

[Lisa · Rating 4 out of 5]

had voor mij een stuk langer gemogen. veel herkenning, blij met zulke boeken

[Laurie · Rating 4 out of 5]

Dit boek had de pech dat mijn verwachtingen al zo hooggespannen waren, dat het er eigenlijk onmogelijk nog aan kon voldoen. Ik vond het zeker mooi, de observaties waren soms schrijnend intiem, maar ik had om eerlijk te zijn toch op iets meer gehoopt.

[Collin · Rating 4 out of 5]

2023: een kort en chaotisch boek. het bestaat uit flarden, zowel qua verhaal als qua structuur, met veel wisselende scenes en poëtische zinnen die slechts los verband houden met wat er gebeurt. mooi om te lezen. mijn enige punt van kritiek is dat sommige stukken zodanig diepzinnig en ontwricht zijn dat het geforceerd klinkt.
2025 herlezing: Mijn oorspronkelijke reactie op dit boek was een soort spottende ''oeghhh kijk hoe literair ik ben''. Nu met wat meer jaren en wat meer literatuur achter de kiezen moet ik toegeven dat het toch inderdaad wel erg literair is

[Hanneke Voskuilen · Rating 3 out of 5]

Hanneke leest weer een boek over een non-binair iemand, jeetje wat een verrassing maar niet heus.
Mooi geschreven dat wel, maar er gebeurde echt weinig spannends. En WAAROM SPELEN AL DIT SOORT VERHALEN ZICH ALTIJD IN GODVERGETEN AMSTERDAM AF DAT IS ZO SAAAAAAAIII. Hoe dan ook, schrijfstijl was erg goed.

“Elke columnist heeft er een mening over, betwijfelt of het wel bestaat en of we nu niet te ver doorslaan. Het zijn niet alleen hoogleraren genderstudies en hulpverleners die uitspraken doen, ook historici en filosofen en schrijvers zijn plotseling experts, wanen zich tot operaties bevoegde hartchirurgen omdat ze zelf ook een hart hebben. Ze proberen steeds te bepalen wat mannen en vrouwen zijn maar willen eigenlijk afspreken wat een mens is. Ik wacht op een teken of toestemming. Een vriend zegt: “als jij niet beslist, dan beslist de tijd voor je.”

[Tjerk Jaarsma]

Het zou niet eerlijk zijn om dit boek sterren te geven. Laat ik het zo zeggen: ik vond het niks. Maar dat betekent niet dat dat het niet goed voor iemand anders kan zijn. Sommige boeken durf ik echt mijn hand voor in het vuur te steken dat het nergens op slaat of uit sentimenteel gezeik aan elkaar hangt. Ondanks dat deze autobiografie bestaat uit vage metaforen en zweverigheid blijft het een oprecht verhaal. Antiboy bevat op een bepaald niveau een rauwheid en eigenheid. Helaas kon ik me er niet mee levelen. Hopelijk helpt het anderen wel om een inkijk in de brede facetten van menselijkheid te geven.

[Elsa · Rating 4 out of 5]

"Ik voel me het meest mezelf als ik me buk om gevallen lucifers te verzamelen en ze terug te stoppen in een doosje waar ze na de val niet meer in lijken te passen."

Prachtig boek vol met rake zinnen. De schrijfstijl is prachtig poëtisch, soms wat verwarrend, maar dat past bij het moeilijk te vangen onderwerp (en zoals Valentijn duidelijk maakt: gevoel). Ik ben er nog niet over uit of ik de lengte perfect vind, omdat geen woord overbodig is of dat ik als lezer meer meegenomen had willen worden, maar ik ben hoe dan ook blij met de tijd die ik met dit boek besteed heb.

[Evan Broeren · Rating 5 out of 5]

"Het belangrijkste aan dit meisje is dat ze tussen mij en de anderen in bestaat. Zij kijken naar haar en ik kijk naar haar"

Oepsie, in een avond uitgelezen en ook wel een aantal keer gehuild want hoe kan je anders bij dit boek. Het is heel mooi geschreven, herkenbaar en beschrijft in de knoop zitten met je gender op een mooie en soms poëtische manier.

[Marije · Rating 4 out of 5]

‘Toen ik die diagnose kreeg zag ik mijn begrafenis voor me en dat niemand me daar echt zou kennen omdat ik me nooit uitgesproken had. En bij gesprekken in het ziekenhuis werd me steeds verteld wat de meeste vrouwen in mijn situatie zouden doen,’ zeg ik. ‘Ik wilde steeds over mijn schouder kijken of die vrouw soms achter me stond.’ ‘Want je voelt je geen vrouw?’ ‘Ik dacht dat vrouwelijkheid iets was om onder de knie te krijgen.’

[Teddy · Rating 4 out of 5]

"Zonder oogcontact te maken loop ik tussen de spelende kinderen door, langs het gepets van een springtouw, en met betraande ogen bedenk ik dat ik gewoon achter in de springrij had kunnen aansluiten om mee te doen"

Mooi, in één zit uitgelezen. Kon me in sommige stukken erg vinden.

[Atlas · Rating 4 out of 5]

4.5✨