The Tamarind Tree

by Sundara Ramaswamy, Aniruddhan Vasudevan (Translation)

Sundara Ramaswamy’s modern classic, translated from Tamil, is a simply stunning reflection about shared histories, loss, an affinity for nature, and a near-mythic center of life in a village in India.

While it lived, the tamarind tree stood at the crossroads of a small village in Southern India. For more than fifty years it was a benevolent observer, offering shade without discrimination. It bore witness to laughter and tears, to tragedy and simple pleasures, and to the history of the village itself as it transformed from the old ways of bullock-led carts to a bustling community of social, political, economic, and ecological change. And for Damodara Asan, an enigmatic philosopher, memory keeper, and master storyteller, the tamarind tree—and everything it inspired—was an endless source of tales that enthralled generations.

Unfolding through the bittersweet remembrances of an unnamed narrator who was once beguiled by Asan, The Tamarind Tree is a beautiful and universal story about transition, the compromises of progress, and a long-gone though undying symbol of indestructible dignity, culture, and life.

Genres: Fiction, India, Novels, Classics, Historical Fiction, Indian Literature, Asia

208 pages, Hardcover

First published January 1, 1966

About the author

Sundara Ramaswamy (1931–2005), fondly known as "Su.Ra" in literary circles, was one of the exponents of Tamil modern literature. He edited and published a literary magazine called Kalachuvadu. He wrote poetry under the penname "Pasuvayya". His novels are Oru Puliya Marathin Kathai (The Story of a Tamarind Tree), J.J Silakuripukal (J.J: Some Jottings, tr, A.R Venkadachalapathy, Katha, 2004) and Kuzhanthaikal, Penkal, Aankal (Children, Women, Men).
Ramaswamy was born on 30 May 1931, in Thazhuviya MahadevarKovil,[1] a village in Nagercoil). At 20, he began his literary career, translating Thakazhi Sivasankara Pillai's Malayalam novel, Thottiyude Makan into Tamil and writing his first short story, "Muthalum Mudivum", which he published in Pudimaipithan Ninaivu Malar.

Reviews

[Rosh ~catching up slowly~ · Rating 4 out of 5]

In a Nutshell: This does have plenty to speak for it. But it is not exactly as promised. I honestly don’t think this book will work for Western readers, even after the meticulous and praiseworthy translation. Indians (especially those from the South of the country) might fare better.

Story Synopsis:

In a small village in Southern India lies an old tamarind tree, the eye witness to all that happens around it. Damodara Asan, the village eccentric, loves sitting under the tree and narrating interesting incidents to his fascinated audience, the village kids. Through the recollections, we get to see the life in the village and the thinking of the villagers.
The story comes to us in the first person perspective of an unnamed narrator, who begins with Asan’s anecdotes and then moves into general incidents that occurred around the tamarind tree.

You need to go in the book with the right expectations. Though a novel, the approach is more like a literary-fiction-style story anthology. The book begins with Asan’s recollections of a few incidents connected to the tamarind tree, but from the fifth chapter onwards, the narration moves to newer characters, each of whom lasts for a few chapters before handing over the narrative baton to the next character. Each character’s arc is like a short story spread over a few chapters. So this is like an unusual collection of inter-connected novellas with the tamarind tree as the common factor and the characters dominating the plot.

The book seems authentic to its era and ethos. It depicts the historical period and the local mentality well. Of course, a lot of the content feels outdated and patriarchal. All the more as women have hardly any role to play and all the incidents are male-dominated. But we need to keep in mind that this was written in the 1960s, and life in a rural Indian village was patriarchal then. (It still is so, in many villages.) No point in judging the writing with a 2023 mindset.

What is not dated is the representation of the psyche of human beings. These anecdote-style stories might have been written more than sixty years ago, but quite a lot of the political and corporate scheming for selfish gains are relevant to the current socio-political environment in India. The attitude of the people in dealing with their family, their opponents, their religion, their political inclination, and their competitors, as presented in the book, are applicable even today, probably more so.

I had not heard of Tamil author Sundara Ramaswamy prior to this book. As is often the case in India, most of our talented regional authors remain unknown beyond those who read/speak that language. Coming from a country that has 22 official languages and hundreds more unofficial ones is an advantage as well as a disadvantage. We have plenty of outstanding regional artists; we have hardly any awareness of them.

Anyway, coming back to the point, Ramaswamy, who was an acclaimed short story writer, wrote his first novel ‘Oru Puliamarathin Kathai’ in 1966. This book is a translation of the same, authorised by his children and translated by Aniruddhan Vasudevan. In the afterword, they make an interesting point about the challenges they faced while translating such a strongly indigenous work to the Western audience. They had to add details and nuances to lines/gestures/events that might automatically be understood by Indian readers but would generate a blank response in western minds. The translation is indeed excellent; it seems to transport readers to the original place and time without compromising on the comprehension of the situation. Then again, I am an Indian reader. I don’t think most of the Western audience will get the essence of this book. It requires a lot of familiarity with local thinking, regional political machinations, and cultural knowledge.

It took me a lot of time to get into this novel, but once I realigned my focus from plot to characters, it began working better for me. I still liked it enough, but I think it would have worked better as a short story anthology.

Recommended to Indian readers looking for a ‘zara hatke’ kind of reading experience, wanting to explore a regional classic that is still relevant, and wishing to try an author unknown to the English-reading audience. Recommended also to those readers who enjoy literary fiction, and who are open to reading a cultural classic without getting judgemental about the country the book is set in.

3.75 stars.

My thanks to Amazon Crossing and NetGalley for the DRC of “The Tamarind Tree”. This review is voluntary and contains my honest opinion about the book.




———————————————
Connect with me through:
My Blog | The StoryGraph | Facebook | Twitter

[library ghost (farheen) · Rating 2 out of 5]

i am sure there's a good story here somewhere but i can't seem to find it

too much casual misogyny which does no job other than leaving a bad taste in my mouth. and a story too disjointed to keep any interest for long.

one good thing is that the translation apparently keeps the charm of original writing but that's about it.

dnf at 58%. i really feel bad about dnf-ing an arc but i can't help it. i am bored and uninterested.

thank you to netgalley and publisher for providing this arc

[Trisha · Rating 3 out of 5]

A unique, modern classic set in South India which will appeal most to people familiar with the history and culture of the region.

I am an Indian living in Malaysia, a country where Malaysian Indians form the third-largest ethnic group. Their festivals and language (Tamil) have been given official status in the country. I am often assumed to know Tamil, or the Tamilian culture, by my local friends, and I have to tell them that the Tamilian culture is one of the many South Indian cultures we have in India, and I’m a North Indian. Likewise, not all North Indians share the same culture or language. We have different regional festivals, ways of dressing, food, etc. Fun fact: we have 447 native languages in India (source: Wiki). Foreigners often see India as a singular entity in terms of culture, forgetting India is a hub of diverse cultural groups. I make this point to declare my ignorance of the Tamilian culture which is predominantly showcased in this book, so my review will have its limitations.

The Tamarind Tree has stood at the crossroads of a South Indian village for decades. It has silently witnessed generations of villagers playing, gossiping, working, protesting against British colonialism and even dying in its shade. The novel has the feel of an anthology, with each chapter telling a new story that stems from the previous one, keeping the essence of the book intact. Some chapters initially appear to be disjointed but subtly unveil the common link with the others. The characters change throughout the book but continue to make appearances.

This book is culturally rich, but the story comes from a time long ago, nearly 75 years ago, when India was only recently liberated from colonialism, so it doesn’t have the aesthetically appealing Indian culture, instead has a more old-world and rural charm to it. The writer shows an ungraceful yet honest journey of the villagers as they step into a new India, now plagued by religious fanaticism, a repercussion of the India-Pakistan partition. Humour is subtle and will be best understood by Indians who are aware of the political situation in India and the rural mentality. It took me a long while to get into this book: the first four chapters were a cakewalk, but starting from chapter 5, I had to really put in the effort to follow the storyline. I even contemplated DNFing it, but as I carried on, I was able to latch onto the slow, nostalgic charm of the book.

This is not an easy read, especially if you are not from India (precisely South India), have limited knowledge about the place, if you are young and unaware of our journey as a country, then this book is not for you. This book needs a lot of patience and awareness, lack of either of the two will make this an unsatisfying read.

Overall, a sloppy bundle of humour, satire, philosophy and history.

Thanks to Amazon Crossing and Netgalley for the ARC in exchange for my honest review.
Publication Date: November 15th, 2022.

3.5/5🌟(I’m rounding this down for now, but planning to discuss this book with a friend who read this last week and gave it 5🌟. I need to know what I’m missing. Sometimes a good discussion could do wonders for your perspective).

[Premanand Velu · Rating 5 out of 5]

எனக்கே சற்று வெட்கமாக இருக்கிறது, ஏன் இந்த புத்தகத்தை இவ்வளவு நாள் வாசிக்காமல் தவிர்த்து வந்தோம் என்று நினைத்துப்பார்த்து . நகைப்பு கூட வருகிறது , எதனால் இந்த ஒவ்வாமை இத்தனை நாளாய் என்று .

சிறுவயதில் அம்புலிமாமா, காமிக்ஸுகள் என்று ஆரம்பித்து மெது மெதுவாக ராஜேஷ்குமார் , சுபா என்று சென்று, சுஜாதா பாலகுமாரன் என்றெல்லாம் வாசிக்க ஆரம்பித்த பொழுத்தில், தமிழில் தற்கால இலக்கியம் என்று கேள்விப்பட்டால் ஒரு வித நடுக்கம் வந்துவிடும். அதற்கு ஒரு காரணம் , விடுமுறையில் மட்டும் அன்னுரில் சென்று புத்தகங்களை தேடும் அரசு நூலகம் . அங்கே கிடைத்த இலக்கிய புத்தகங்களை , வீட்டில் உள்ள பெருசுகள் ( சுமார் 10 வருடங்கள் தான் மூத்த ) " அயே , எல்லாம் அழுமூஞ்சி கதைங்க " என்று முத்திரை குத்தி தமிழ்வாணனோ , கல்கியோ, இல்லை குறைந்தபட்சம் சாண்டில்யனோ தேடி பார்க்க அனுப்பிவைத்ததும் இருக்கலாம் . மேலும் அவ்வகை புத்தகங்கள் , கெட்டி அட்டையுடன் , தூசி படிந்த இடத்தில் வைத்துவிட்டு அந்தப்பக்கம் போனாலே , கண்ணை உருட்டும் கட்டுமுட்டான நூலகராகக் கூட இருக்கலாம் .

அதிலும் இந்த "ஒரு புளிய மரத்தின் கதை " தலைப்பைப் படித்தவுடன், ஒரு வித பயத்தை அளித்தது. அதற்கு நான் தொடர்ந்து கேட்டு வந்த புளியமரத்து பேய் பற்றிய கதைகள் சத்தியமாக இல்லை என நினைக்கிறேன் . புளியமரத்தை வைத்து , அதன் இலை , பூ, காய் , என்று கணகடுசாக எதையாவது இலக்கியம் என்று எழுதிவைத்திருப்பார்களோ என்று ஒரு பெருத்த சந்தேகம் தான் காரணம் . எப்படியிருந்தாலும், இருக்கும் ஒரு கார்டில் இரண்டு புத்தகம் தான் எடுக்க முடியும். அதில் எதாவது ஒன்றாவது நான் சுவாரசியமாக படிக்க வேண்டியதாக இருக்கவேண்டும் . இதில் நான் போய், ஏன் புளி , தழை என்று விழவேண்டும் என்று சுய பாதுகாப்பு எண்ணம் தான். பத்து வயசு பையனின் இடத்தில் இது தப்பா, நீங்களே சொல்லுங்கள் ?

வேடிக்கை என்னவென்றால், அந்த நினைவின் எச்சம் தான் இதுவரை இருந்து இதை நாம் வாசிக்காமல் இருந்து விட்டோமோ என்று ஆச்சரியமாக இருக்கிறது .

சிலவாரங்களுக்கு முன் கோவைக்கு ஒரு குடும்ப நிகழ்வுக்கு சென்றபோது , கிடைத்த நேரத்தில் காந்திபுரத்தில் உள்ள விஜயா பதிப்பக கடையில் உள்ள ராஜ்குமார் அண்ணன் தேர்ந்து எடுத்துக்கொடுத்த புத்தகங்களில் இதுவும் ஒன்று . அவருடைய தேர்வுகளில் எப்போதுமே எனக்கு நம்பிக்கை. சிறு வயதில் , வடகோவை சிந்தாமணி புத்தகக் கடைக்கு சிறுவாடு சேர்த்தது , ஓடிப்போய் வாங்கும் காலம் முதல் அவர் எனக்கு பரிச்சயம் . அப்ப��திருந்து எனக்கான புத்தகத்தை எடுத்து தனியாக வைத்து வாங்கத்தருபவர் என்பதும் கூட இருக்கலாம் .

சிலநாட்களுக்கு முன் அதே தயக்கத்துடன் வாசிக்க ஆரம்பித்து , தொடர்ந்து பிரமித்து , நேரம் கிடைக்கு போதெல்லாம் பக்கங்களை புரட்டி புரட்டி வாசிக்க வைத்த புத்தகம் இது . இதன் ஆசிரியர் சுந்தர ராமசாமியைப் பற்றி நான் புதிதாக சொல்ல ஏதும் இல்லை . அவருடைய காலச்சுவடு இதழ் வாசகனாக இருந்தும் , அவருடைய பதிப்பக புத்தகங்களை தேடி வாங்கி வாசித்திருந்தாலும் , அவருடைய இந்த புத்தகத்தை நான் ஏன் தவிர்த்தேன் என்பது வேடிக்கை தான் .

ஆங்கிலத்தில் எட்வர்ட் ரூத்தர்போர்ட் என்ற எழுத்தாளர் , ஒரு இடத்தை அடையாளமாக வைத்து, அந்தப் பகுதியின் வரலாற்றை, வரலாற்றின் நிகழ்வுகளை, அந்த சமூகத்தை, கால வெளியில் குறுக்கு வெட்டாக சுவை பட எழுதுவதில் வல்லவர் . அவருக்கு முன்னோடியாக ஜேம்ஸ் மிச்செனர் என்ற எழுத்தாளர் மிக பிரம்மாண்டமான அளவில் படைப்பை உருவாக்குவதில் வல்லவர் . உதாரணமாக ரூத்தர்போர்ட்டின், சாரும் (SARUM ) என்ற புத்தகம், இங்கிலாந்தின் சாலிஸ்பரி பகுதியை பற்றியது. அதை வாசிப்பவர்களுக்கு அது தொட்டு வரும் காலங்களின், சமூக அரசியல் வரலாறு பற்றிய சுவாரசியமான ஒரு வாசிப்பு அனுபவம் கிட்டும் .

அதேபோல் ஒரு அனுபவத்தை 50-60களில் படைக்கப்பட்ட இந்த புத்தகம் எனக்கு அளித்தது . அவற்றை எல்லாம் விட இந்த புத்தகத்தில் மனிதர்கள் எனக்கு மிக நெருக்கமாக, ஈரத்துடன் உலாவியதாக தோன்றுகிறது. வாசித்து முடித்தவுடன், ஒரு பிரமிப்பும் நிறைவும் ஏற்படுவது உண்மை . ஒரு நல்ல இலக்கியத்துக்கு பக்கங்கள் முக்கியம் இல்லை. இருக்கும் பக்கங்கள் வாசிப்பவரின் மனதோடு எவ்வாறு உரையாடுகிறது என்பதும், என்ன உணர்வை ஏற்படுத்துகிறது என்பதும், தான் முக்கியம். அந்த வகையில் இது ஒரு முழுமையான புத்தகம்.

ஆசான் , தாமு , காதர் மற்றும் கடலைத்தாத்தா என்று அனைவரோடும் வாழ்த்து முடித்த அனுபவம், வாசித்தது முடித்தவுடன் ஒரு பெருமூச்சை வரவைத்துவிட்டது .

[Pandiaraj J · Rating 5 out of 5]

ஒரு புளியமரத்தின் கதை எனும் நாவல் சுந்தரராமசாமி அவர்களால் எழுதப்பட்டது,நாவல் உலகில் இந்திய அளவில் நேரடியாக கீப்று மொழியில் மொழி பெயர்க்கப்பட்ட முதல் நூல்.

புளியமரத்தை மையப்படுத்தி அதன் சுற்றில் ஏற்படும் வளர்ச்சியின் மாற்றங்களையும் நடைபெரும் நிகழ்வுகளையும் அழகுடன் கூறிச்செல்கிறது,
நாவலில் வரும் தாமோதர ஆசானை அறிவுடன் ரசிக்க முடிந்தது அவர் போன்ற கதை சொல்லியொருவர் நமக்கு கிடைக்கவில்லை எனும் ஆதங்கம் அவர் கதை சொல்லும் பொழுதிலெல்லாம் வந்து சென்றதை தவிர்க்க இயலவில்லை. அதேபோல் அவருக்கு பிரியமான யாழ்பாணம் சுருட்டு வெற்றிலை வாங்கிக்கொண்டு கதை கேட்க வரும் சிறுவர்களை வாசிக்கையில், எனது தாத்தாவுக்கு பீடியும் அஞ்ஞால் அலுப்பு மருந்தும் வாங்கிச்செல்வது நினைவில் வந்து போவதையும் தவிர்க்க முடியவில்லை.

குளத்தின் மையத்தில் சிறு தீவுபோல காட்சிதரும் புளியமரம்
நிலத்திற்கு இடம்பெயர்ந்ததை ஆசான் கூறும் மகாராசாக் கதை மூலம் தெரிந்து கொள்ளமுடிந்தது. செல்லம்மாள் மரக்கிளையில் தூக்கிலிட்டுக் கொண்டது,மகாராசா கால்பந்து பார்த்து கண்ணீர் விட்ட கதையென
ஆசானின் ஒவ்வொரு கதையின் மூலம் புளியமரத்தின் மற்றும் புளிக்குளம் ஊரின் வரலாறையும் தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

நகரமயமாக்கலின் ஆரம்பமாக காத்தாடிமரங்கள் அளிக்கப்பட்டு பூங்கா உருவானதும், புளியமரத்தை சுற்றி கடைகள் கிளை விரித்ததும்,
சாதி மத வேறுபாட்டிலும், துரோகங்களிலும் அரசியல் காழ்புணர்ச்சியிலும் மௌனசாட்சியாய் நிற்கும் புளியமரத்தை மையங்கொண்டு மனிதர்கள் பிளவு படுவதை சுட்டிக்காட்டி இந்த நாவல் அற்புத இலக்கியமாக வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

தமிழ் இலக்கியத்தின் மைல்கல் என கூறப்படும் இந்நாவல் வாசிப்பவர் மனத்தில் நிச்சயம் சிறுதாக்கத்தை ஏற்படுத்திவிடும்....

[Sangeetha Ramachandran · Rating 5 out of 5]

What a perfect book to read in perfect time. With all the current political dramas going on and we, with or without our knowledge playing different roles in it, this book just shows how we are persuaded into such situation and helps one to compare generations with the level of complications.

"Oru Puliyamarathin Kathai" is a story centered around a tamarind tree that stood as a mute witness to the changes happened around it for generations. In the first half of the book, the narrator narrates stories that he heard from his old companion who had mastered in art of story-telling. These stories range from the innocence of King of Travancore to latest modernization he was able to experience. In the later part, the narrator talks about the further changes and challenges in there that his friend fortunately failed to witness.

The writing appears quite hard for people who are not from the region but once you could follow it, this is absolutely enjoyable with its dialects and metaphors. Vivid descriptions of the landscapes personally helped me to understand where exactly the story took place and how the place was years ago. And finally I read a book where I have known and been to every avenue mentioned in it. Story telling takes a different form in it. Originally intended to tell you a story of a tamarind tree but beautifully adds stories after stories of greed, personal disputes and how these played role in changes in society. This book is too ambitious to consider it as regular literary work.

[Anirban Nanda]

It is always an extreme pleasure when you suddenly discover a book that is
i) Indian novel.
ii) Originally written in a regional language Tamil.
iii) Translated and published as Penguin Modern Classic.
iv) Considered one of the masterpieces of Tamil Literature and therefore of Indian literature and still almost no review in Goodreads.

This is a wonderful novel. I don't remember the last time I read something so purely Indian, simple, and yet deeply moving.

Though it seems the central character is Damodar Asan, only few parts of the novel actually try to focus on him. The side characters are drawn more beautifully and seemed neat; and still I never felt I need to know more about Asan, something very very rare in literature.

Next is, though on surface it seems simple, it is highly structured with one story trails off to another one and after going through few dense chapters, an old character suddenly reappears.

I never could imagine that using only a tamarind tree, one can cover such turmoil, such transformations, such myths and emotions. It is simply mind-blowing. I felt the loss of the tree at the end is more painful than the loss of a person's life. The tamarind tree, in a way, symbolizes the city's life, its culture and everything. Its transformation is parallel to the city-lives.

At places, it's uproariously funny, at others it can move you to tears, and at many places it is highly philosophical. And throughout the complete novel, it depicts natural lives at its purest, most cruel and honest form.

I'm still at awe to see all of these have been achieved within merely 210 pages!

P.S. I have ordered all the translated work of Sundara Ramaswamy available by now.

[Udhayakumar Tamileelam · Rating 5 out of 5]

"வாழ்வில் இன்பகரமான நாட்கள் மிகக் குறைந்த நாட்கள்தானே!
வேகமாக மறைந்துவிடும் நாட்களும் அவைதானே!"
இவ்வரிகள் வாசிக்கும் போது மனதில் எவ்வளவு தாக்கத்தை ஏற்படுகிறதோ, அதே தாக்கம் இவ்வாழ்வியலில்(வாசிப்பில்) நீங்கள் வாழும் பொழுது ஏற்படும்.
ஒரு புளியமரத்தின் கதை, அந்த மரத்தைச் சுற்றிய பகுதியின் வாழ்வியல் கதை.
அப்பகுதி கிராமத்தில் இருந்து நகரம் ஆக உருவெடுக்கும் பொழுது அங்கு வாழும் மனிதர்களின் பாசம்,கோபம், வன்மம்,துரோகம்,மகிழ்ச்சி,அரசியல் மற்றும் இன்னபிற உணர்வுகளே இப்புதினத்தின் சாராம்சம்.
சிறந்த செவ்வியல் இலக்கியத்திற்கு மிகச்சிறந்த எடுத்துக்காட்டு இப்புதினம்.
கன்னியாகுமரி வட்டார வழக்கு தான் இந்நூலின் வலிமையாகும்.வட்டார வழக்கு நூலின் ஆரம்பத்தில் சுணக்கம் ஏற்படுத்தினாலும் பின்பு சு.ரா வின் கதை சொல்லும் பாங்கு நம்மை கைப்பிடித்து அழைத்துச் செல்லும்.
#Classic
#Must Read

[Subasreenee Muthupandi · Rating 5 out of 5]

புத்தகம் : ஒரு புளியமரத்தின் கதை
எழுத்தாளர் : சுந்தர ���ாமசாமி
பதிப்பகம் : காலச்சுவடு பதிப்பகம்
பக்கங்கள் : 221
நூலங்காடி : சப்னா புக் ஹவுஸ்

🔆1966 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த இந்த நாவல் , சுந்தர ராமசாமி அவர்களின் முதல் நாவல் . சில கதைகள் எழுதிய காலத்துடன் முடிந்துவிடும். அதற்குப் பின்னால் வரும் காலங்களில் படித்தால் அவ்வளவு ரசம் இருக்காது . ஆனால் இந்த நாவல் எந்தக் காலத்தில் படித்தாலும் ரசம் குறையாது .

🔆தாமோதர ஆசானைச் சுற்றி எப்போதும் இளைஞர்கள் கூட்டம், அவரிடம் கதைகளைக் கேட்பதற்காக . இந்த புளியமரத்தைச் சுற்றி நடந்த கதைகள் , மரத்தை அழிவில் இருந்து காப்பாற்றிய கதைகள் தான் பெரும்பாலும் . ஆசான் போன்றவர்கள் நம் சமுதாயத்தில் வாழ்வது மிகவும் அரிதானது . அதனாலோ என்னவோ ஒருநாள் அவர் ஊரில் இருந்து மறைந்து விட்டார் .

🔆பல முறை மரணத் தருவாய்க்ச் சென்று திரும்பிய மரம் , இறுதியில் புளியமரம் தெய்வமானது . பூக்களும் சாம்பிராணி மனமும் , மக்கள் சூழ கோயிலாகிப் போனது புளியமரம் . தெய்வம் மரத்தைக் காப்பாற்றியதா இல்லையா .. என்பது இறுதி பக்கங்களில் .

🔆நான் பள்ளி, கல்லூரி நாட்களில் பயன்படுத்திய பேருந்து நிறுத்தத்தில் ஒரு பெரிய மரம் இருந்தது . ஒரு வாரம் விடுமுறை முடிந்து சென்ற போது , சாலை விரிவாக்க பணி என மரத்தை வேரோடு பிடுங்கி விட்டார்கள் . அந்த மரத்திற்கும் எத்தனையோ கதைகள் இருந்திருக்கும் .

🔆இந்த நாவலில் வரும் காட்சிகளை நாம் அனைவரும் நம் வாழ்வில் ஒருமுறையாவுது கண்டிருப்போம் . அனைவருக்கும் நிழல் தந்து , பேருந்து நிறுத்தமாகிப் போன புளியமரம் . அதனை பலமுறை மரணத் தருவாயில் இருந்து காப்பாற்றிய தாமோதர ஆசான் மற்றும் அந்த மரத்தை சுற்றியுள்ளவர்களைப் பற்றிய கதையே …. ஒரு புளியமரத்தின் கதை .


புத்தகங்களை படிப்போம் , பயன் பெறுவோம்,
புத்தகங்களால் இணைவோம் ,
பல வேடிக்கை மனிதரைப் போலே ,
நான் வீழ்வேனென்று நினைத்தாயோ – மகாகவி

சுபஸ்ரீனீ முத்துப்பாண்டி ❤️
வாசிப்பை நேசிப்போம்

[muthuvel · Rating 5 out of 5]

How many lives I've got to live before I finish this book?

The book covers a lot of vivid characters and their notions centered around a tamarind tree indifferently sustaining to the changes happening around it for generations of varied perceptiveness. With such richness in the local dialect, phrases and metaphorical elements, the experience is something delusionally wondrous. I've seen too many elements in other works of people but not at this level of profundity (with surprising elements as well). Lot of passages stumbled me to stop for a moment or even days rereading the same excerpts and looking at the wall, smiling and pondering things on life. Not every book does that thing.

Though it might seem or sound ambitious, it's the best Tamil book I've read till now as I haven't read many books in Tamil but still I hope it remains over my top collection.

[Girish · Rating 3 out of 5]

This book is probably the original idea behind Pa.Ranjith's Madras where the wall is an element of the story. Oru Puliyamarathin Kadhai (Story of a tamarind tree) is about the symbolism of the tree to the larger society.

Every tree would have it's own story - especially those that became bus stops and landmarks. This book keeps it as a reference to narrate the story of the area. Starting with familiar characters from the earlier books - we hear fables and hearsay stories.

When it actually moves on to the politics of the time - between two shop owners, the Indian freedom movement and the paid journalism - the tree is just a reference. It's significance changes every two chapter. The dialect of Tirunelveli is unique though the crass comments are a bit jarring.

A very well written book. Unfortunately, I had loved the earlier book so much that this came out below par.

[Prem · Rating 4 out of 5]

ஆசிரியர்  ஒரு  புளியமரத்தை மையமாகக்கொண்டு  மனிதர்களின் அரசியல் , பொறாமை , ஈகை , நன்றி மறத்தல், கருணை , ... என்ன பலவற்றை பதிவுசெய்துள்ளார். 

பிற மொழி மற்றும்  வட்டார மொழி சொற்கள் அதிகம் உள்ளதால் படிப்பதற்கு சற்று சிரமமாக இருந்தது .  சிறந்த புத்தகம்.  

[Sudeeran Nair · Rating 5 out of 5]

1966 ல் வெளிவந்த இந்த புதினம் சமகாலத்தில் ஏற்படுத்தப் போகும் தாக்கமென்ன ? புனைவா ? இந்திய தத்துவார்த்த சிந்தனையா ? வலது சாரியத்தின் பக்கமா அல்லது இடது சாரியத்தின் பக்கமா? உருவகமா , இன வரைவியலா , சூழலியல் சார்ந்ததா ? என்ற கேள்விகள்தான் இன்று நூல் விமர்சனங்களில் தொக்கி நிற்கிறது.

படிக்கும் எல்லா நூல்களுக்கும் விமர்சனங்களை நம்மால் எழுத முடிவதில்லை அதற்கான காரணம் அதிகமாக பேசப்படுகிறதே என்ற ஈர்ப்புடன் வாங்கி படிக்கும் எல்லாப் புத்தகங்களும் நம்மை ஈர்ப்பதில்லை. மேலும் அது சொல்லும் விசயமென்ன என்பதும் புலப்படுவதுமில்லை. அதே நேரம் நான்கு அல்லது ஐந்து வாசிப்பாளர்களிடையே கலந்துரையாடும் போது ஒவ்வொரு புத்தகத்திற்கு நம்மைக் கடந்து பல விளக்கங்களும் கிடைக்கின்றன. அது எதைச் சார்ந்த்து என்பது படிக்கும் வாசகனின் அதிகப் பட்சமான சிந்தனையோட்டத்தில் அது கலந்து விடுகிறது. புளியமரத்தின் கதையும் அப்படித்தான். கிட்டத்தட்ட அரை நூற்றாண்டைக் கடந்த பிறகு பல புத்தகங்களின் சிந்தனைகளும் மரபுகளும் சொல்லாடல்களும் கலாச்சார நிகழ்வின் நிழல்களும் தடம் மறந்து போய் விடுகின்றன. அதெல்லாம் தாண்டி சமகாலத்திலும் என்னால் பல விசயங்களை எடுத்துச் சொல்ல முடியும் என்ற நிமிர்தலோடு தான் இந்த புத்தகம் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

புத்தகத்திற்கு சொல்வழக்கு மிக மிக இன்றியமையாததாகும். காரணம் அது அந்த ஊரின் தன்மையை மொழியின் திரிபுகளை நமக்கழகாய் உணர்த்தும். இந்த வகையில் இந்த புத்தகத்தை அணுகும் போது அது நாகர்கோவில் கன்யாகுமரியை ஒட்டிய தென் தமிழக நிலப்பரப்பே இதன் களம். ஆகவே இதில் சிறிதாய் மலையாளம் வாடை வீசுகிறது. இன்றைய கால இளைஞர்களுக்கு இந்த மொழிநடை கொஞ்சம் கடினமானதாக தோன்றலாம். அதற்கு முன் பின்பக்கத்தில் வழக்காடு சொற்களின் விளக்கங்களைப் படித்துவிட்டு தொடங்கும் நேரம் அதன் அழகியலை உணர முடியும்.

நாவலின் காலக்கட்டம் சுதந்திரத்திற்கு முன்னும் பின்னுமான காலக்கட்டம். அக்காலக்கட்டத்தில் வாழ்ந்த ஒரு புளியமரத்தின் வாழ்தலுக்கும் வீழ்தலுக்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் அந்த இடத்தில் அரங்கேறிய மனித இனத்தின் நாகரீக வளர்ச்சிக்கும் , வாழ்வியல் முறைக்கும் , அரசியல் நிகழ்வுகளுக்கும், அதிகார வர்க்கத்தின் ஆளுமைகளுக்கும் , போலியான மனிதர்களின் குயுக்திகளுக்கும் இந்த மரம் ஒரு சர்வ சாட்சியாய் நின்று விடுவதால் என்னவோ சுயநலப் போக்கில் உச்சம் பெற்ற மனித இனத்தாலேயே அதற்கான அழிவும் நிச்சயிக்கப்படுகிறது என்றே சொல்வேன்.

புனைவுகள் எப்போதும் வாழ்வியல் முறையோடு ஒத்துப்போகுமா என்ற கேள்வி எனக்குள் எப்போதும் இருக்கும். காரணம் எழுதப்படும் எல்லா விசயங்களும் ஆசிரியரின் மிகையுணர்விற்காய் இலக்கியப் போக்கிலிருந்து கடந்து எதார்த்த வாழ்வியலை விட்டு விலகும் நேரம் அது இலக்கியத் தன்மை கெட்டு சார்பியல் தத்துவ நோக்கத்தைக் காட்டிவிடுகிறது. பல நேரங்களில் புனைவுகள் மிகையுணர்வின் உச்சங்களாகி அந்த மிகையுணர்வில் தடம் மாறும் வாய்ப்பைத் தான் இன்று கொண்டிருக்கிறோம். இப்புதினம் நான் அப்படியில்லை என்று சொல்வதோடு சார்பியல் இல்லாத ஒரு நடையோடு வரலாற்றின் ஒரு சில நிகழ்வுகளோடு புனையப்பட்டுக் காலத்தின் தன்மைக்கேற்ற கதாப்பாத்திரங்களோடு நம்மை பயணிக்க வைக்கிறது.

சுதந்திரத்திற்கு முன்னதான திருவிதாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் ஆளுகையிலிருந்து இந்திய ஆளுமைக்கு மாறும் காலத்தில் ஒரு சாமானியன் அரசிற்கெதிராய் போர்க் கொடி உயர்த்துவதில்லை. அதனால் அவனால் எல்லாக் காலக்கட்ட்த்திலும் தன்னை தகவமைத்துக் கொண்டு தான் வாழ்க்கையை செம்மை படுத்தி ஓட்டி விட முடியும். ஆனால் ஒரு தலைவனோ அல்லது போராளியோ அப்படித் தன் வாழ்வை அடிமை நிலைக்குப் பின்னான வாழ்வில் சாதரணமாய் தகவமைத்துக் கொள்ள முடியுமா என்ற புதிய கேள்வியை எனக்குக் கொடுத்து அதற்கான பதிலையும் கொடுத்து விடுகிறது,

அரசியல் நிகழ்வுகளைக் கொண்டு எழுதப்பட்டிருப்பதால் இன்றைய சமகால அரசியலோடு நம்மால் ஒப்பிட்டுப் பார்க்க முடியும். இன்று அரசியல் என்ன செய்துக் கொண்டிருக்கிறதோ அதே தான் அன்றைய நிலைமையும் என்பதை படிக்கும் போதே எனக்குள் இந்த நாவலைப் பற்றி எழுதவேண்டுமென தோன்றியது. இன்றைய அரசியலில் எப்படி மதம் இனம் மொழி முன்வைக்கப்படுதலையும், ஊடகங்கள் எப்படி தன் நிறங்களை மாற்றி தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொள்ளுதலும் அரசியலில் ஓட்டிற்காய் மக்களை எப்படி பிரிக்கலாம் என்ற சூது கொண்ட அரசியல்வாதிகளும், இனத்திற்கு இன மக்களையே எதிரிகளாக்கி ஓட்டுக்களை பிரிக்கும் வஞ்சனையும், வெற்றிப் பெறுவதற்காய் நிறுத்தப்படும் டம்மி வேட்பாளர்களும் , ஏதோ விபரீத்த்தால் நிலவும் அரசியல் சூழ்நிலையில் டம்மிகள் ஜெயிக்கும் போது ஏற்படும் நிலை மாற்றத்தையும் பார்த்திருக்கும் நாம் அதை அரை நூற்றாண்டிற்கு முந்தைய நாவலில் படிக்கும் போது நிச்சயம் எழுத்தாளர் ஒரு தீர்க்கத் தரிசியா அல்லது இந்திய மனம் இது போன்ற சூழ்நிலைக் கோட்பாடுகளில் தான் வளர்ந்து வந்திருக்கிறதா என்ற ஆச்சர்யத்தையும் கொடுத்து விடுகிறது.

இதில் புளியமரத்திற்கான பங்கு என்ன என்பதைப் பார்க்கும் சமயம் வாழ்ந்த காலத்தில் அது சுயநலமில்லாத தன்மையையே வெளிப்படுத்துகிறது. அது மனிதனுக்கும் மிருகங்களுக்கும் மனிதனால் புனையப்படும் யட்சிகளுக்கும், தெய்வங்களுக்கும் தன்னை ஒப்புக் கொடுக்கிறது. அதன் வாழ்வை காக்க அதனை (இயற்கையை) நேசிக்கும் ஒருவனால் தான் முடியும் ஆம் அதனை இரண்டு கதாப்பாத்திரங்கள் தன் புனைவின் சாமர்த்தியத்தால் காப்பாற்றினாலும் கடைசியில் ஜெயிப்பது மனிதனின் சுயநலப் போக்கு மட்டும் தான் என்பதை உணரும் நேரம் நம்மில் இன்று வாழும் எந்த இயற்கை ஜீவராசிகளையும் மனிதக் கண் கொண்டு பார்க்காமல் அதன் இதயத்தின் வழி பார்க்கும் சமயமே அதன் இழப்பின் வழி நமக்கு அகப்படும். இழப்பின் அருகில் இருப்பவனுக்கும் மட்டும் தான் இழப்பை மிக வேகமாயும் ஆழமாயும் உணர முடியும்.

மிக உன்னதமான அழகியல் மிகுந்த சிந்திக்க வைக்கக் கூடிய நாவலைக் தன் முதல் நாவலாக்க் கொடுத்த சு.ரா என்கிற சுந்தரா ராமசாமிக்கு வாழ்த்துகள்.

[Dinesh · Rating 4 out of 5]

சு.ரா. அவர்களின் கன்னி நாவல் இது.

புளியமரத்தில் கதை ஆரம்பித்து, புளியமரத்தை சுற்றி வாழும் மாந்தர்களை தொட்டு; அவர்களின் வாழ்வியல், உணர்ச்சிகள், அரசியல் என விரிவடைந்து மீண்டும் புளியமரத்தில் முற்றுப்பெறுவது அருமை.

நாகர்கோவில் வட்டார வழக்கு புரிவதற்கு சிரமமாக இருப்பினும் அவற்றின் பொருளை கடைசி பக்கத்தில் கொடுத்திருக்கின்றனர். முதலில் அவற்றை பார்த்துவிட்டு படிப்பதை தொடங்குவது நன்று.

[Gautami Raghu · Rating 3 out of 5]

I was expecting the book to be around the tree, and this was more of a symbolism, which was disappointing for me.

The book started off great with the stories revolving around the tree from Aasan, which was actively engaging. Once the plot shifted to the people around, their power, their politics, and greed, it was over for me. I started finding every page less and less interesting, and at some point, I lost interest and finished the book just for the sake of it.

There are some amazing lines from the author on how trees get impacted due to the emotional issues humans have. They are sacred and pure. I couldn't believe that it was written in the '60s! The plot from end to end is still highly relatable and applicable to the current date.

This book was well ahead of its time! No doubt!
Unfortunately, it was not something that I expected and not something I enjoyed thoroughly.

[Dineshsanth S · Rating 5 out of 5]

ஒரு புளியமரத்தின் கதை நான் வாசித்த மிகச்சிறந்த நாவல்களில் ஒன்று.தலைப்பைப் பாரத்தால் ஏதோ ஒரு மரத்தின் கதை என்று தான் எண்ணத்தோன்றும்.ஆனால் உண்மையில் இந் நாவல் வெறும் புளியமரத்தின் கதையாக மட்டும் நில்லாது புளியமரத்தை சுற்றியிருந்த மனிதர்கள்,அவர்களின் குண நலன்கள், பொறாமை, எரிச்சல்,காலமாற்றத்தின் விளைவுகள் என கிட்டத்தட்ட ஒரு கிராமத்தின் கதை போல விரிகின்றது. காலமாற்றத்துடன் மனிதர்களின் மன ஓட்டங்கள் மாறுபடும் விதத்தை அழகாக காட்டியிருந்தார் சு.ரா.
தொய்வில்லாத எழுத்து நடையும் உயிரோட்டமான பாத்திரப்படைப்பும் நாவலுக்கு மிகப்பெரிய பலமாக அமைந்துள்ளன.மனதைக் கவரும் வர்ணனைகள், இடையிடையே அழகான பொருள் பொதிந்த வசனங்கள் என்று இந்நூலில் நான் ரசித்தவை ஏராளம்.பல இடங்களில் ஒரே வசனத்தை இரண்டு மூன்று தரம் மீண்டும் மீண்டும் வாசித்து ரசித்தேன்.சன்மார்க்கிகள், கடவுளின் ஆணைகள் தொடர்பான வரிகள் ஒவ்வொன்றும் க்ளாஸ். காற்றாலை மரத்தோப்பு அழிக்கப்படுவதை விவரித்த விதமும் புளியமரத்தின் அழிவை சுமங்கலியின் திலகத்தை அழிப்பதற்கு ஒப்பிட்டு வர்ணித்த விதமும் வாசிப்போர் மத்தியில் நிச்சயம் ஓர் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் என்பதில் ஐயமில்லை.பத்து நாட்களாக ஆற அமர ரசித்து ருசித்து வாசித்தேன். அற்புதமான நாவல்.சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போது மீண்டும் ஒரு தடவை வாசிக்க வேண்டும்.

[Mini · Rating 3 out of 5]

ஒரு புளியமரத்தின் வாழ்க்கையின் வழியாக சமூக, அரசியல், இயற்கை பாதுகாப்பு ஆகியவற்றைப் பேசுகிறது. புளியமரம் கதையின் மையத்தில் இருந்து, மனிதர்களின் சுயநலமும் அதிகார மோதல்களும் எவ்வாறு இயற்கையையும், உயிரினங்களையும் பாதிக்கின்றன என்பதைக் காட்டுகிறது.

இயற்கையின் மீது மனிதன் கொண்ட ஆதிக்கத்தைக் காட்டும் இந்த நாவல், சிந்திக்கத் தூண்டும்.

நாவலின் யதார்த்தமான கதைநடையின் காரணமாக, இது எந்த காலத்திலும் பொருந்தும். சமூக விழிப்புணர்வும் உணர்வும் கலந்த தமிழ் இலக்கியத்தின் முக்கிய படைப்புகளில் இதுவும் ஒன்று.

இயற்கையைக் கேட்க வைக்கும், அரசியலை புரிய வைக்கும் நாவல் – கண்டிப்பாக வாசிக்க வேண்டியது!

[Meenakshi · Rating 5 out of 5]

தமிழின் சிறந்த நவீன செவ்வியல் படைப்பு. ஒரு கிராமம் நகராகி பின்னர் பெருநகரமாக மாறுவதை இந்நாளில் எளிதாக காணலாம். அறுபதுகளிலேயே சு. ரா. சுற்றுச் சூழல் பேரழிவை கருத்தில் கொண்டு இந்த புதினத்தை படைத்துள்ளார். ஒரு மரத்தை சுற்றி முன்னேற்றம் என்கிற போர்வையில் மனிதர்கள் நடத்தும் இயற்கையின் அழிவும், பேராசை பிடித்து அடுத்தவர்களுக்கு செய்யும் நயவஞ்சகமும் மிக நுட்பமாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது.

[tazmeen ✨ · Rating 5 out of 5]

I loved the book.

The translator did an amazing job. He did not make the book's You know plot, break. He did not translate too much , I loved it for that.
The Author kinda reminded me of my grandfather. Reading the book wants me to go back to India and ask my Grandfather a couple of stories. I will definitely buy this when this publishes.

Thank you Netgalley for an eARC.

[Vignesh Narayanan · Rating 5 out of 5]

Epic Masterpiece

[2TReads · Rating 1 out of 5]

As much as I was enjoying the storytelling style of this book, I just could not get past the rhetoric of a rape victim becoming obsessed and pining after the man who took her against her will.

[Sudharsan srinivasan · Rating 4 out of 5]

This story and the way by of storytelling is unique even today. Must have given awesome feel during those days(During years when book got released). Each character like Aasan, Dhaamu, Khader etc. always reminds of a certain characters in reader's village, Anyhow people born and brought in city specially who does not know about their native places may find it hard to relate. I like the portions of story where author and his waiting for Aasan, their interactions and relationships with him. This shows how passed of wisdom too in India(specifically villages). On other side transition of human behaviour is also visible in the novel. From being good to cunning in the end. This novel also shows how we are destroying nature in the name of development. The southern most kanyakumari regional Tamil dialect is very nice and handled well by author to ensure it reaching other Tamilians correctly. The whole novel reading experience was like something happening in our native place and I getting those updates. It wasn't like a typical novel. It was genuine and casual. Not everyone can write like this. Kudos to the Author.
Overall a good causual novel with lot of strong good messages.

[Manikandan · Rating 5 out of 5]

ஒரு புளியமரத்தின் கதை படித்து முடிந்ததும் ஜி.நாகராஜின் இந்தக் கூற்றுதான் நினைவிற்கு வந்தது, "மனிதனைப் பற்றி பொதுவாக எதுவும் சொல்லச் சொன்னால் ‘மனிதன் மகத்தான சல்லிப்பயல் ‘ என்றுதான் சொல்வேன்."

ஒரு புளியமரத்தை மையமாக வைத்து எழுதப்பட்ட கதை என்பதை தலைப்பில் இருந்தே உணரலாம். ஒரு கிராமத்தின் ஒதுக்குப்புறத்தில் அமைந்த குளத்தின் நடுவில் வளரும் அந்த மரம், பின்நாளில் 24 மணி நேரமும் பரபரப்பாக இயங்கும் ஒரு நகரத்தின் பிரதான கடைத்தெரு ஜங்சனாக மாறுவதுவரை, பல்வேறு கால சூழ்நிலைகளில், அந்த மரம் அடைந்த மாறுதலை அதைச்சுற்றி வாழும், வாழ்ந்த மக்களின் வாழ்வியலை கொண்டு பதிவு செய்கிறது இந்த நாவல். சுருக்கமாக சொன்னால் ஒரு மரத்தின் சுயசரிதை (Biography of a tree), சம காலத்தில் வாழ்ந்த மக்களின் கதையையும் பேசுகிறது.

கதையில் நிறைய பயன்படுத்த பட்டிருக்கும் வட்டார வழக்கு மொழி ஆரம்பத்தில் ஒரு தடையாகவே பட்டது எனக்கு. நிறைய வட்டார சொற்களின் அர்த்தம் புரியாததால் (சிவற்றிற்கு அவர்களே புத்தகத்தில் விளக்கங்கள் கொடுத்திருந்தும் கூட) அவைகளை காட்சியாக கற்பனை செய்வதில் ஆரம்பத்தில் மிகவும் சிரமிருந்ததது. உண்மையில் இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஒருமுறை படிக்க ஆரம்பித்து கால்வாசி கூட படிக்க முடியாமல் நிறுத்திவிட்டேன். இரண்டாவது முயற்சியில்தான் கற்பனையாக காட்சிகள் பிடிபட்டது.

நல்லவேளையாக இரண்டாது முறை முயற்சித்தேன். இல்லையேல் ஒரு நல்ல நாவலை தவறவிட்டிருப்பேன். நாவலில் கதை சொல்லும் உத்தியில் நிச்சயம் இது ஒரு தனித்துவமான ரகம்.

நாவலில் எனக்கு பிடித்து இரண்டு வேறு பகுதிகளை அப்படியே தந்துள்ளேன் கீழே,
-------------------------
"ஒரு கிளையை இழந்து தன்னைக் காப்பாற்றிக்கொண்டது புளியமரம். மிகவும் நல்ல விசயம் அது.

எதையேனும் ஒன்றை இழந்து தன்னைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு விடுவது என்பது எப்போதுமே புத்திசாலித்தனமான காரியம்தானே.?

பைத்தியம் என்பதும் ஒருவன் தன் அறிவை இழந்து தன்னைக் காப்பாற்றிக்கொண்டதன் விளைவுதானே.?

இழப்பதற்குப் பல்லிக்கு வாலும், பெண்ணுக்குக் கற்பும், மனிதனுக்குக் கொள்கையும், கடவுளுக்கு முகமூடியும் உண்டு.

இழந்தும் பெற்றும்தான் வாழமுடியும் போலிருக்கிறது."
-------------------------------
"மனத்தில் ஓடியோடி வரும் சுலப விடைகளையெல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக புறக்கணித்துவிட்டு உண்மையான விடையொன்றைக் கண்டுபிடித்துவிட அந்த உள்ளம் வெகுநேரம் தன் மூளையை அலட்டிக்கொண்டுதான் ஆகவேண்டும். தன்னுடைய ஆத்மா உவந்தேற்றுக்கொள்ளும் விடை ஒன்றை அது கண்டுபிடித்து விடுமா.? கடவுளுக்குத்தான் வெளிச்சம். அப்படியே ஒரு விடையை கண்டுபிடிக்காமல் போய்விட்டால்தான் என்ன, குடிமுழுகியா போய்விடும். ஒரு உண்மையான கேள்வி பிறந்துவிட்டாலே போதும். ஆயிரம் விடைகளுக்குச் சமானம் அது."

- ஒரு புளியமரத்தின் கதை
(சுந்தர ராமசாமி)

[Prakarsha Pilla · Rating 4 out of 5]

Storyline: There is not a rigid story with starting and ending but a series of events. These are happening in a village in India before independence. There are characters from a typical village like youngsters, a priest, businessmen, politicians, etc. The huge Tamarind tree in the middle of the village is connected to every person and event. Characters: The tamarind tree is the most important character of the story. For people who live connected to the nature, a tree is not a mere object of convenience. The older the tree, the more people having stories associated to it. The author presents the changes in the neighborhood after the tree is replaced with a park in a thought-provoking way. He makes us wonder if felling down trees is actually development or far from it. Narration: The stories are narrated in first person. The book is divided into short chapters where each chapter has its a separate event. They all are happening in the same village and a few characters might repeat. I read about 2-3 chapters in each sitting. Each one deals with a different theme and aspect of the society - political situation, independence, social inequalities, business and human nature. The life in villages and the human relations are entirely different from what we see in the cities. One can get a better idea of this from the book. Though the points discussed are deep and subjective, the language is simple and can be read by anyone, including beginners. Like I said, the whole book is presented in short chapters that makes it easier to read and remember. Must read for: - People from the 90s or earlier (the original book was written in 1966). - People who live/have lived in villages. - People having close contact with plants and nature. The story is translated to English in 2022. It is important that we read this kind of stories because most of us will never be able to experience the life in a village. At least not like how it was a fifty years ago. The people in the village are quite close to each other like a big family; the tree being the head of the family. I received a review copy and I am posting my review voluntarily.

[Mohammed Ibrahimali · Rating 5 out of 5]

ஒரு நூலை மறுவாசிப்பிற்கு உட்படுத்தும் போதுதான் அந்நூலில் உள்ள உள்ளார்ந்த வாழ்வியல் புரிதலை உணர முடிகிறது. அதில் உள்ள பல தலங்களின் வீரியமும் விரிவாகிக் கொண்டே செல்வது போன்ற உணர்வு பல திறப்புகளை நம் கண் முன் திறந்து காண்பித்துக் கொண்டே செல்கிறது.

பெரும்பான்மையான வரலாறுகளிலும் வாழ்க்கைகளும் மனிதர்களை வைத்து தான் எழுதப்படுகிறது ஆனால் இந்நூலில் ஒரு மரத்திற்கு பின்னால் இருக்கும் ஒரு வாழ்வியல் வரலாற்றை தான் இயற்றிருக்கிறார். ஒரு புளிய மரத்தின் முழு வாழ்வு அந்த ஓர் உயிரின் வாழ்வு மட்டுமல்ல அந்த மரத்தால் ஊரின் நடந்த மாற்றங்களும் அம்மக்களின் வாழ்வியல் மாற்றங்களும் எவ்வாறு பின்னிப்பிணைக்கப்பட்டுள்ளது என வாசிக்கும் ஒவ்வொரு அத்தியாயம் முடிவிலும் உணரக்கூடும்.

ஆனால் மரத்தைப் பற்றி மட்டும் இல்லாமல் உரையாடவில்லை, பல மனிதர்களின் வாழ்க்கையைப் பற்றி கூறிக் கொண்டே செல்கிறது. அவ்வாழ்க்கை ஒவ்வொன்றும் நம்முடைய வாழ்விற்கு ஒரு பாடமாகவும் அதிலிருந்து எழும் கருத்துகளும் தத்துவ விசாரங்களும் நம்முடைய வாழ்வோடும் மனதில் எழும் எண்ணங்களோடும் உரையாடி ஒன்றி போகும். இந்த உரையாடல்கள் தான் என்னை ஈர்த்தது மேலும் வாசிக்க தூண்டிக்கொண்டே சென்றது. சுந்தர ராமசாமியின் பலமும் அதுதான் என்றும் என்னால் உணர முடிந்தது. குறிப்பாக மனித மனதில் இருக்கும் அழுக்குகளை பட்டவர்த்தமாக பல இடங்களில் வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருப்பார். அப்போது நடந்த கால மாற்றங்கள் மனிதர்களின் வாழ்வியலை எவ்வாறு எல்லாம் மாற்றி அமைக்கிறது எனவும் விளங்கக்கூடும்.

மனிதன் அவனுக்கு தகுந்தார் போல் இயற்கையை மாற்றி அமைத்துக் கொண்டு வாழ துவங்குகிறான். ஆனால் காலப்போக்கில் அவனின் கோபம் குரோதம் பகை என அவனுடைய கசப்புணர்வுக்கும் இயற்கையை இறையாக்குகின்றான். இதிலிருந்து மிஞ்சியவர்கள் சொச்சங்களே. என்னை மிகவும் கவர்ந்த எழுத்தாளர்களின் சு. ரா. வும் ஒருவராக இருப்பார் என அவரின் ஜே ஜே குறிப்புகள் நாவலையும் இந்நாவலையு வாசிக்கும் போது உணர்ந்தேன்.

[S Ashok · Rating 3 out of 5]

புளியமரத்தின் கதை , கால மாற்றத்தின் சித்திரமாக மரத்தை உருவகம் செய்கிறது. காலம் மாறும் தோறும் மரமும் அதன் கதைகள் மாறுகின்றன , மனிதர்களும் மாறுகிறார்கள்.
நாட்டார் மரபில் தொடங்கி, அரசர்களின் ஆசியில் வளர்ந்து, நவீன யுகத்தில் தன் காயிர்காக ஏலம் போடப்பட்ட அந்த மரம் எதை சூட்டுகிறது. கடவுளையா?இந்த தேசத்தையா?

எனக்கு அந்த மரத்தின் ஏலம் ஸ்ரீரங்கம் கோவில் மணியம் ஏலத்தை நினைவு படுத்தியது.

பெருமால நிலைமையே பாருங்கள், ஒரு காலத்தில் காட்டில் புதைந்து கிடந்தவனை சோழ மன்னன் ஆலயம் எழுப்பி வழிப்பட்டான். பிறகு வந்த அரசர்கள் சீராட்டி மகிழ்ந்தார்கள்.இப்போது நவீன காலத்தில், அரசாங்கத்தின் அருநிலைய ஆட்சி துறை நடத்துகிறது.அரசாங்கத்தை பொருத்தவரையில் நல்ல வருமானம்.

ஓஹோ காலமே பாடல் தான் நினைவுக்கு வருகிறது.

நாவல் இன்னும் விரிவாக இல்லாமல் போனது ஒரு ஏமாற்றம் தான். கிட்டத்தட்ட ஐம்பது ஆண்டுகள் முன்னாள் எழுதப் பட்ட நாவல், போதிய விரிவு இல்லாமல் எழுதப்பட்டு விட்டதோ.

[Indhu Suresh · Rating 5 out of 5]

நான் படித்த முதல் தமிழ் நாவல் இது. ஒரு புளியமரத்தைச் சுற்றி எத்தனை கதைகள், எத்தனை மனிதர்கள்! என்னதான் காலங்கள் மாறினாலும் கடைசி வரையிலும் நிலைதிருந்தது அந்த புளியமரமும் , மனிதர்களின் சுயநல புத்தியும் மட்டுமே.

புளியமரத்தைக் கூட அழித்துவிட்டார்கள். ஆனால் மனுச புத்தியும் பேராசையும் ஒருபோதும் மாறவில்லை என்பதே உண்மை.

அரசியல், வாழ்கை முறை, மனிதர்களின் மனோபாவங்கள் , சிந்தனைகள், காலப்போக்கில் அவை மாறும் முறைகள் அனைத்தையும் எளிமையான மொழிநடையில், உயிர்ப்புள்ள விவரிப்புகளுடன் 
எழுதப்பட்டிருக்கிறது.

அது மட்டும் இல்லாமல், நாகர்கோவில் பாஷையில வாசிப்பது ஒரு தனி சுகம் தான்.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு தமிழில் எழுத முயன்றேன்.  எழுத்துப்பிழைகளை மன்னிக்கவும். 

[Sami Nathan · Rating 3 out of 5]

It was bit tough to read and follow the story at the starting but gradually become easy and interesting. Like English book I was using dictionary words given in last pages. It is good novel. The novel is all about a Tamarind tree and people & their behaviors around the tamarind tree in Nagercoil area.

[முத்துக்குமார் கண்ணன் · Rating 4 out of 5]

ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் விறு விருப்பு குறைந்தது போல தோன்றினாலும் நடுவில் வேகமெடுத்து சீராக சென்றது மேலும் எத்தனை எத்தனை கதாப்பாத்திரங்கள் அத்தனையும் மிக நேர்த்தியாக இடை செருகி நம்மையும் அவர்களுடன் பயணிக்க செய்தார்..புளியமரத்தை மையப்படுத்திய அவரின் எழுத்துகள் போற்றுதலுக்குரியது ❤🙏

[Dinesh Kumar · Rating 5 out of 5]

Superb story flow without any break. And very pleased to read the Tirunelveli slang.