What do you think?
Rate this book
The White Cat and Other Old French Fairy Tales
A collection of French fairy-tales, including: The White Cat / Graciosa and Percinet / The Pot of Carnations / Prince Sprite / The Good Little Mouse.
150 pages, Hardcover
First published October 1, 1928
137 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 14 of 14 reviews
February 4, 2020
4.5 stars for this illustrated collection of some of the "salon fairy tales" written by French Countess Marie-Catherine d'Aulnoy, who is my favourite writer of literary fairy tales.
What I like about her style, besides her creativity, is how unsparing she is: she isn't afraid of giving her tales an unhappy or tragic ending, much in the style of Perrault or Andersen and departing from the more sugar-coated tales by her fellow salon storytellers from 17th century France. In fact, I was shocked by the ending of one, which had a twist I couldn't possibly have expected, and she gets my respect for this.
Another thing Madame d'Aulnoy has to recommend her is that, although she definitely does write archetypally good and kind female main characters, she doesn't make them into doormats or write them to be good just for the sake of being good. Nor does she wander into preachy "virtue is its own reward" territory like, say, the Countess de Ségur does. There's more variety in characterisation with her protagonists, and she does follow through with consequences. Not much Deus ex machina to be found in her stories, either.
What I like about her style, besides her creativity, is how unsparing she is: she isn't afraid of giving her tales an unhappy or tragic ending, much in the style of Perrault or Andersen and departing from the more sugar-coated tales by her fellow salon storytellers from 17th century France. In fact, I was shocked by the ending of one, which had a twist I couldn't possibly have expected, and she gets my respect for this.
Another thing Madame d'Aulnoy has to recommend her is that, although she definitely does write archetypally good and kind female main characters, she doesn't make them into doormats or write them to be good just for the sake of being good. Nor does she wander into preachy "virtue is its own reward" territory like, say, the Countess de Ségur does. There's more variety in characterisation with her protagonists, and she does follow through with consequences. Not much Deus ex machina to be found in her stories, either.
February 22, 2015
Beautiful illustrations. Delightful tales, which represent an earlier era. Good is beautiful and the evil characters are hideous. Good triumphs in each story.
October 2, 2012
These are great classic French fairy tales. Sometimes we get some pretty dud fairy tale books, stories that are just weird and irrelevant. But this one? Pretty much every story features a talking cat, which is great, and all the stories read well.
January 31, 2018
Here's a perfect trifecta of a picture book: author, editor and artist are all top-drawer story tellers.
The result is, from cover to cover, a beautiful production.
The result is, from cover to cover, a beautiful production.
April 9, 2024
"La gata blanca y otros cuentos" es una obra recopilatoria de diversos cuentos populares versionados por la intelectual y literata Marie Catherine Le Jumel de Barneville, también conocida como Madame D'Aulnoy. Publicado y traducido por primera vez en 1851. Yo leí la versión de Ediciones Libros del Cardo, 2022.
Se adjudica la creación del término "cuentos de hadas" a Madame D'Aulnoy y esta antología sería prueba de su conocimiento en el tema. Estas mismas versiones de relatos populares habrían servido después para autores hombres como Charles Perrault y otros para solidificar algunos cuentos infantiles que conocemos hasta hoy. Al leer a de D'Aulnoy podemos claramente identificar las bases de historias como La Cenicienta, la Bella Durmiente, Rapunzel, entre otras. Es innegable la importancia del rol femenino en la creación y difusión de historias, cuentos, leyendas y relatos orales y este libro viene siendo una actualización en su difusión.
Pasando a mi lectura, tengo muchas cosas que decir. Algunos cuentos me gustaron más que otros, casi todos los disfruté a pesar de que un par de ellos metían otra historia completa dentro de la trama inicial. Creo que los que más destaco son "El pájaro azul" y "El ramo de oro" por su originalidad y creatividad en lo que proponían (no los conocía). Esta edición que me leí yo tenía muchos demasiados errores ortográficos, de redacción y de edición, con frases que no completaron, cambios en los tiempos gramaticales a media oración, metieron dichos locales que nada que ver y otras cosas que te dejan así ???? Se nota que hubo esfuerzo por parte del equipo editorial pero creo inpresentable un trabajo que tuvo que pasar por más filtros antes de ser publicado. Destaco sí las ilustraciones al inicio de cada cuento, muy bonitas.
¿Lo recomiendo? Solo si lo leen en otra edición porque ayayay, ahórrense la sorpresa. Pero en general sí, buenos los cuentos de la Madame.
Se adjudica la creación del término "cuentos de hadas" a Madame D'Aulnoy y esta antología sería prueba de su conocimiento en el tema. Estas mismas versiones de relatos populares habrían servido después para autores hombres como Charles Perrault y otros para solidificar algunos cuentos infantiles que conocemos hasta hoy. Al leer a de D'Aulnoy podemos claramente identificar las bases de historias como La Cenicienta, la Bella Durmiente, Rapunzel, entre otras. Es innegable la importancia del rol femenino en la creación y difusión de historias, cuentos, leyendas y relatos orales y este libro viene siendo una actualización en su difusión.
Pasando a mi lectura, tengo muchas cosas que decir. Algunos cuentos me gustaron más que otros, casi todos los disfruté a pesar de que un par de ellos metían otra historia completa dentro de la trama inicial. Creo que los que más destaco son "El pájaro azul" y "El ramo de oro" por su originalidad y creatividad en lo que proponían (no los conocía). Esta edición que me leí yo tenía muchos demasiados errores ortográficos, de redacción y de edición, con frases que no completaron, cambios en los tiempos gramaticales a media oración, metieron dichos locales que nada que ver y otras cosas que te dejan así ???? Se nota que hubo esfuerzo por parte del equipo editorial pero creo inpresentable un trabajo que tuvo que pasar por más filtros antes de ser publicado. Destaco sí las ilustraciones al inicio de cada cuento, muy bonitas.
¿Lo recomiendo? Solo si lo leen en otra edición porque ayayay, ahórrense la sorpresa. Pero en general sí, buenos los cuentos de la Madame.
December 18, 2022
A differenza delle fiabe dei Grimm queste hanno tutte un senso, le prime due con tanto di morale riassunta alla fine.
Nella prima c’è addirittura un racconto nel racconto per spiegare la maledizione della gatta. Il principe ha un lieto fine senza aver fatto granché, mentre nel Nano giallo un errore fatale segna la condanna del re delle miniere d’oro e di Tuttabella nonostante una spada invincibile. Nell’ultimo Amabile ottiene la ricompensa (la bella dai capelli d’oro) tra provvidenza che fa fuori il re e aiutanti magici che ricambiano il favore.
Osservazione su La gatta bianca: non sarebbe più straziante se il principe ammazzato dal drago dalla fata Violenta non fosse invece il protagonista e se, anziché morire, non gli fosse stato fatto un incantesimo per dimenticarsi della principessa? Qualcuno lo riscriva così, grazie!
La gatta bianca: ****
Il nano giallo: ****
La bella dai capelli d’oro: ***
Nella prima c’è addirittura un racconto nel racconto per spiegare la maledizione della gatta. Il principe ha un lieto fine senza aver fatto granché, mentre nel Nano giallo un errore fatale segna la condanna del re delle miniere d’oro e di Tuttabella nonostante una spada invincibile. Nell’ultimo Amabile ottiene la ricompensa (la bella dai capelli d’oro) tra provvidenza che fa fuori il re e aiutanti magici che ricambiano il favore.
Osservazione su La gatta bianca: non sarebbe più straziante se il principe ammazzato dal drago dalla fata Violenta non fosse invece il protagonista e se, anziché morire, non gli fosse stato fatto un incantesimo per dimenticarsi della principessa? Qualcuno lo riscriva così, grazie!
La gatta bianca: ****
Il nano giallo: ****
La bella dai capelli d’oro: ***
February 6, 2020
A delightful book of fairy tales that I had never heard before. I found it in the children's section at my library. I'm glad I decided to pick it up.
May 30, 2021
La gatta bianca: ****
Il nano giallo: ***
La bella dai capelli d'oro: **
Il nano giallo: ***
La bella dai capelli d'oro: **
April 7, 2019
http://bit.ly/bijelamacka
„Bio jednom jedan kralj koji je imao tri sina, naočita i hrabra, te se prestrašio da bi se mogli zaželjeti vlasti i prije njegove smrti. Osjećao se starim, no još uvijek sposobnim i bistrim, i nije im želio ustupiti svoje mjesto. Stoga je smislio da će ih zabaviti obećanjima koja na koncu neće ispuniti.“
Oni su krenuli na put koji je trajao godinu dana kako bi ispunili zadatak. Najmlađi je pak odmah na putu došao u prekrasan dvorac pun mačaka, gdje je najljepša bila ona bijela, koja je mogla govoriti. S njom je zaboravio na vrijeme i kad se bližio istek godine dana, ona mu je pomogla ispuniti njegov zadatak. Kada se vratio na dvor, najbolje je ispunio zadatak.
Kralj nije bio zadovoljan time, pa ih je poslao na još jedan zadatak, opet na godinu dana. Najmlađi je opet došao kod bijele mačke i godina je dana prošla u trenu, a kad je bilo vrijeme za odlazak, ona mu je pomogla u njegovom zadatku. Bio je i ovaj put najbolji, ali kralj nije još htio prepustiti svoju krunu.
Posljednji je zadatak bio pronalazak najljepše žene, jer njegov nasljednik mora imati svoju kraljicu. Mali kraljević je došao opet kod bijele mačke, koja mu je obećala da će mu pronaći najljepšu princezu samo ako…
Jesam vas uhvatila u zamku? Mislim da jesam! Razveselilo me što mi je iz nakladničke kuće Mala zvona stigla ova slatkoća od bajke. Izuzev Priča za laku noć za mlade buntovnice i Mary Poppins, uopće se ne mogu sjetiti kad sam zadnji put pročitala dječju knjigu. A o slikovnici da ne pričam!
Inače, Marie-Catherine d`Aulnoy, je bila francuska spisateljica koja je pisala bajke i ona je zapravo izmislila taj pojam (nadam se da Wikipedia ne laže!).
Bilo mi je lijepo malo za promjenu uroniti u svijet bajki i uživati u kratkoj, ali slatkoj priči za laku noć. Pogotovo jer se radi o zaista staroj bajci, jako jednostavnoj, punoj jednostavnih crteža. Možda se čini kako nema puno boja, i da većinom prevladava crna, ali mislim da je to bio najbolji način za dočaravanje bjeline te mačke.
Kad sam ju pročitala, prvo sam pomislila, pa to je malo djetinjasto napisano, što je zapravo veliki plus. Knjiga nije primarno namijenjena meni, već mališanima.
Lijepo se vratiti u vrijeme kada sam bila dijete, kada me je svaka bajka iznenadila i uveseljavala. Kada mi je svaka stranica donosila nove crteže i nove pustolovine. Kada sam listala samo da mogu vidjeti lijepa slova i lijepe crteže. Ova knjiga je karta za povratak u djetinjstvo!
S kojom ste se knjigom vratili u dječje doba?
Grickajmo knjigu zajedno!
„Bio jednom jedan kralj koji je imao tri sina, naočita i hrabra, te se prestrašio da bi se mogli zaželjeti vlasti i prije njegove smrti. Osjećao se starim, no još uvijek sposobnim i bistrim, i nije im želio ustupiti svoje mjesto. Stoga je smislio da će ih zabaviti obećanjima koja na koncu neće ispuniti.“
Oni su krenuli na put koji je trajao godinu dana kako bi ispunili zadatak. Najmlađi je pak odmah na putu došao u prekrasan dvorac pun mačaka, gdje je najljepša bila ona bijela, koja je mogla govoriti. S njom je zaboravio na vrijeme i kad se bližio istek godine dana, ona mu je pomogla ispuniti njegov zadatak. Kada se vratio na dvor, najbolje je ispunio zadatak.
Kralj nije bio zadovoljan time, pa ih je poslao na još jedan zadatak, opet na godinu dana. Najmlađi je opet došao kod bijele mačke i godina je dana prošla u trenu, a kad je bilo vrijeme za odlazak, ona mu je pomogla u njegovom zadatku. Bio je i ovaj put najbolji, ali kralj nije još htio prepustiti svoju krunu.
Posljednji je zadatak bio pronalazak najljepše žene, jer njegov nasljednik mora imati svoju kraljicu. Mali kraljević je došao opet kod bijele mačke, koja mu je obećala da će mu pronaći najljepšu princezu samo ako…
Jesam vas uhvatila u zamku? Mislim da jesam! Razveselilo me što mi je iz nakladničke kuće Mala zvona stigla ova slatkoća od bajke. Izuzev Priča za laku noć za mlade buntovnice i Mary Poppins, uopće se ne mogu sjetiti kad sam zadnji put pročitala dječju knjigu. A o slikovnici da ne pričam!
Inače, Marie-Catherine d`Aulnoy, je bila francuska spisateljica koja je pisala bajke i ona je zapravo izmislila taj pojam (nadam se da Wikipedia ne laže!).
Bilo mi je lijepo malo za promjenu uroniti u svijet bajki i uživati u kratkoj, ali slatkoj priči za laku noć. Pogotovo jer se radi o zaista staroj bajci, jako jednostavnoj, punoj jednostavnih crteža. Možda se čini kako nema puno boja, i da većinom prevladava crna, ali mislim da je to bio najbolji način za dočaravanje bjeline te mačke.
Kad sam ju pročitala, prvo sam pomislila, pa to je malo djetinjasto napisano, što je zapravo veliki plus. Knjiga nije primarno namijenjena meni, već mališanima.
Lijepo se vratiti u vrijeme kada sam bila dijete, kada me je svaka bajka iznenadila i uveseljavala. Kada mi je svaka stranica donosila nove crteže i nove pustolovine. Kada sam listala samo da mogu vidjeti lijepa slova i lijepe crteže. Ova knjiga je karta za povratak u djetinjstvo!
S kojom ste se knjigom vratili u dječje doba?
Grickajmo knjigu zajedno!
September 10, 2011
One word: wow. I really enjoyed these vivid fairy tales that are so detailed. They carry a bit of the decadence of that French aristocratic period mixed with the otherworldly of the fairy. Only one thing that irks me a little. The heroine is always beautiful and in distress. I know this may be a culture thing of the time, but I just wish there had been more moments where the heroine didn't need to rely on another's magic to save her. Though "The White Cat" did have a more self-relient female, she still needed another's help to break the curse. I do appreciate though that more characters were female, but they still could have shown more self-reliance (just my opinion). But as far as most fairy tales go I liked that these weren't overly preachy. Also they were still very entertaining in their tellings.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
May 7, 2011I actually only read the first (title) story, and flipped through the second. I wanted to see if Holly Black's White Cat was an allusion to this.
Want to read
October 3, 2012WHY: Another reviewer we know said, "Pretty much every story features a talking cat, which is great, and all the stories read well." Can't go wrong there. I hope it isn't too hard to find!
March 22, 2015
One of my all time favorite books. Read it as a child. Read it as a young adult. Read it as an adult. Read it to my child. It is timeless.
May 27, 2011
Some of the most feminine fairy tales I have ever read. I must say that I quite enjoyed them.
Displaying 1 - 14 of 14 reviews