What do you think?
Rate this book
برف
یوکوآکی تا، شیفته هایکو و برف است. او خود را شاعر برف میخواند. و به گفته ملک الشعرای دربار ژاپن، سرودههایش زیباترین اشعار از زمان شعرای بزرگ کلاسیک هایکو است اما به طرز ناامید کنندهای سپید و دست نیافتنی هستند. ملکالشعرا به یوکو توصیه میکند برای آموختن هنر رنگها نزد بزرگترین نقاش ژاپن برود که فردی نابینا است. این شروع ماجرایی حیرتانگیز و سفری در زمان و مکان است.
چاپ ۱۳۸۷
چاپ ۱۳۸۷
101 pages, Paperback
First published January 1, 1999
38 people are currently reading
1589 people want to read
About the author
Maxence Fermine
41 books169 followersEcrivain ayant vécu entre Paris et l'Afrique, Maxence Fermine est l'auteur de plusieurs romans et recueils de nouvelles. En 1999, il se lance en publiant 'Neige' qui est une agréable surprise. Fort de ce premier succès, l'auteur se consacre pleinement à l'écriture. Toujours en 1999, il dévoile son deuxième roman, 'Le Violon noir'. En 2000, il écrit 'L' Apiculteur' qui reçoit le Prix del Duca et le Prix Murat en 2001. La même année, il co-écrit 'Sagesses et malices de Confucius le roi sans royaume' avec Olivier Besson. Véritable bourreau de travail, il enchaîne avec 'Opium' en 2002, 'Billard blues', 'Jazz blanc' et 'Poker' en 2003. En 2004, il décroche le Prix Europe 1 grâce au roman 'Amazone'. S'en suit les romans 'Tango Massaï' en 2005 et 'Le labyrinthe du temps' en 2006. En 2007, Maxence Fermine publie 'Le Tombeau d'étoiles'.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 487 reviews
December 21, 2013
A simple story about snow, poetry, and love. Or that's what he would like you to think. Actually it's a story about men becoming whole beings through women. Because apparently women are objects that exist to make men feel a sense of peace. Boo. Tired of this theme. A pretentious, sexist, novel. At least it was short and easy to read. Man I need something good! House of Leaves you are making all other books look like nonsense. Though I think this one is rubbish on his own.
Also I'm getting more mature in my reviews. My initial way to describe this book is that the characters "can't get enough of that white girl pussy", but then I decided to say it more eloquently. But then I still mentioned the white girl pussy thing sooo....
Also I'm getting more mature in my reviews. My initial way to describe this book is that the characters "can't get enough of that white girl pussy", but then I decided to say it more eloquently. But then I still mentioned the white girl pussy thing sooo....
February 21, 2024
خوانش صوتی/اولین مواجهم با ادبیات ژاپن بود، داستان کوتاه ظریف و زیبا و به یاد موندنیای بود، برای کسایی که تو بینهایت طاقچه اشتراک دارن پیشنهاد میکنم گوینده خیلی قشنگ و لطیف کتابو میخوند، ارزش گوش دادنو داره❄💌🎎
July 11, 2012
'Neve' è la perfetta dimostrazione di come combinando l’esterofilia con robuste dosi di filosofia new age e un pizzico di poesia si riesca a costruire un bestseller tradotto in numerose lingue e che può vantare accanite schiere di fanatici ammiratori (al momento in cui scrivo, circa millecinquecento aNobiiani italiani l’hanno letto e almeno uno di loro l’ha usato come bomboniera di nozze -sic!).
Neve è la delicata storia di un poeta giapponese, tale Yuko, che decide di non seguire la vocazione religiosa che il padre –monaco- desidererebbe per lui, e di assecondare invece la propria vena poetica: Yuko possiede infatti un’innata sensibilità per la neve, che lo spinge spesso a isolarsi in montagna per comporre haiku (un genere di poesia breve tipico del Giappone del XVII secolo, costituito da tre versi rispettivamente composti da cinque, sette, cinque sillabe) che abbiano come soggetto proprio il candido elemento naturale.
La visita di un dignitario dell’Imperatore che sostiene che le sue poesie manchino di colore lo convince a recarsi da un maestro, un ex samurai un tempo poeta di corte, per sottoporsi a un addestramento che gli consenta di maturare e di diventare lui stesso poeta di corte. Seguiranno un viaggio in mezzo alle Alpi giapponesi, l’incontro con il corpo di una splendida fanciulla occidentale intrappolato nel ghiaccio, la sua formazione al servizio del saggio Soseki -la cui storia sarà lungamente narrata da un servitore- che gli insegnerà qual è la cosa veramente importante.
Lascio scoprire a voi l’originale morale di questo libretto di cento (minuscole) pagine scarse. Anzi, no. Ve la riporto qui, tanto l'autore non lascia nemmeno spazio alla fantasia del lettore per arrivarci da solo e gliela spiattella senza ritegno:
"Ci sono due specie di persone.
Ci sono quelli che vivono, giocano e muoiono.
E ci sono quelli che si tengono in equilibrio sul crinale della vita.
Ci sono gli attori."
E ci sono i funamboli
Sono dell’opinione che tentare d’imitare la filosofia di società millenarie per trarne insegnamenti d’applicare alla mentalità odierna e porsi dunque come moderni hippies che predicano letterariamente lo zen, l’età dell’acquario, una pagana comunione con la natura e altre simili filosofie che sono rispettabilissime finché rimangono nel loro contesto, sia semplicemente ridicolo.
Maxence Fermine è solo uno degli ultimi pronipoti di un genere di letteratura pretenziosa che fa capo a Hesse, seguito a ruota da personaggi come Coelho, Bach, Baricco (ma non sempre), i quali guarda caso, almeno a giudicare dalle vendite, sono sempre al top nella classifica di gradimento degli italiani. Fermine è dotato di un innegabile talento espressivo, che sciupa con metafore o descrizioni di una banalità imbarazzante, unite a una storia praticamente inesistente e infarcita di quel didascalismo che mi fa sempre venir voglia di scrivere all’autore per chiedergli di restituirmi personalmente i soldi. I temi sono sempre quelli: la libertà individuale, l’importanza di seguire i propri sogni anche rinunciando a una sicurezza di vita, la bellezza della natura e, poiché come si sa è un argomento che tira sempre fin dalla notte in cui i primi due ominidi scoprirono che era possibile copulare, vi inserisce anche qualche riferimento sessuale crudemente descritto in un paio di righe:
"Si addormentò, con in mano il sesso eretto, come un peperoncino rosso."
Questi ultimi mi hanno ricordato certi poco spirituali amplessi coelhiani per la loro stonatura nel contesto poetico e quasi mistico.
Banale dalla prima all’ultima riga, qualcosa di questo libretto costoso e fumoso (senza arrosto, siatene consapevoli) vale la pena di leggerlo: gli haiku. Non quelli di Fermine, ma quelli posti a inizio di ogni capitolo, scritti da veri poeti giapponesi passati alla storia per aver saputo trarre poesia in tre versi da eventi od oggetti apparentemente privi di significato del mondo che li circondava. Ma, a questo punto, acquistate direttamente i libri di haiku.
Vi lascio con uno degli haiku che ho composto io stessa in onore di Neve:
[Inverno]
Giù nel camino
quest'inutili fogli
bruciano lenti.
Neve è la delicata storia di un poeta giapponese, tale Yuko, che decide di non seguire la vocazione religiosa che il padre –monaco- desidererebbe per lui, e di assecondare invece la propria vena poetica: Yuko possiede infatti un’innata sensibilità per la neve, che lo spinge spesso a isolarsi in montagna per comporre haiku (un genere di poesia breve tipico del Giappone del XVII secolo, costituito da tre versi rispettivamente composti da cinque, sette, cinque sillabe) che abbiano come soggetto proprio il candido elemento naturale.
La visita di un dignitario dell’Imperatore che sostiene che le sue poesie manchino di colore lo convince a recarsi da un maestro, un ex samurai un tempo poeta di corte, per sottoporsi a un addestramento che gli consenta di maturare e di diventare lui stesso poeta di corte. Seguiranno un viaggio in mezzo alle Alpi giapponesi, l’incontro con il corpo di una splendida fanciulla occidentale intrappolato nel ghiaccio, la sua formazione al servizio del saggio Soseki -la cui storia sarà lungamente narrata da un servitore- che gli insegnerà qual è la cosa veramente importante.
Lascio scoprire a voi l’originale morale di questo libretto di cento (minuscole) pagine scarse. Anzi, no. Ve la riporto qui, tanto l'autore non lascia nemmeno spazio alla fantasia del lettore per arrivarci da solo e gliela spiattella senza ritegno:
"Ci sono due specie di persone.
Ci sono quelli che vivono, giocano e muoiono.
E ci sono quelli che si tengono in equilibrio sul crinale della vita.
Ci sono gli attori."
E ci sono i funamboli
Sono dell’opinione che tentare d’imitare la filosofia di società millenarie per trarne insegnamenti d’applicare alla mentalità odierna e porsi dunque come moderni hippies che predicano letterariamente lo zen, l’età dell’acquario, una pagana comunione con la natura e altre simili filosofie che sono rispettabilissime finché rimangono nel loro contesto, sia semplicemente ridicolo.
Maxence Fermine è solo uno degli ultimi pronipoti di un genere di letteratura pretenziosa che fa capo a Hesse, seguito a ruota da personaggi come Coelho, Bach, Baricco (ma non sempre), i quali guarda caso, almeno a giudicare dalle vendite, sono sempre al top nella classifica di gradimento degli italiani. Fermine è dotato di un innegabile talento espressivo, che sciupa con metafore o descrizioni di una banalità imbarazzante, unite a una storia praticamente inesistente e infarcita di quel didascalismo che mi fa sempre venir voglia di scrivere all’autore per chiedergli di restituirmi personalmente i soldi. I temi sono sempre quelli: la libertà individuale, l’importanza di seguire i propri sogni anche rinunciando a una sicurezza di vita, la bellezza della natura e, poiché come si sa è un argomento che tira sempre fin dalla notte in cui i primi due ominidi scoprirono che era possibile copulare, vi inserisce anche qualche riferimento sessuale crudemente descritto in un paio di righe:
"Si addormentò, con in mano il sesso eretto, come un peperoncino rosso."
Questi ultimi mi hanno ricordato certi poco spirituali amplessi coelhiani per la loro stonatura nel contesto poetico e quasi mistico.
Banale dalla prima all’ultima riga, qualcosa di questo libretto costoso e fumoso (senza arrosto, siatene consapevoli) vale la pena di leggerlo: gli haiku. Non quelli di Fermine, ma quelli posti a inizio di ogni capitolo, scritti da veri poeti giapponesi passati alla storia per aver saputo trarre poesia in tre versi da eventi od oggetti apparentemente privi di significato del mondo che li circondava. Ma, a questo punto, acquistate direttamente i libri di haiku.
Vi lascio con uno degli haiku che ho composto io stessa in onore di Neve:
[Inverno]
Giù nel camino
quest'inutili fogli
bruciano lenti.
August 16, 2014
A 17-year-old youth in 19th century Japan decides to become a poet, much to the dismay of his father. He finds inspiration in snow ("neige" in French) and writes a lot of snow-themed haiku.
I don't know, I'm too cynical for this book. It's all about The Absolute: absolute beauty, absolute love, absolute art. I'll admit I'm not used to reading poetry (I don't think many people are, nowadays) and this book was very lyrical; it's basically poetry in prose. Once I got used to the style, it wasn't as pretentious as it had seemed at first but it's still not my thing. Another thing that bothered me was the fact that Yuko kept "taking" women or that they constantly threw themselves at him. Really? He "fell in love" and slept with every woman he saw (literally); he probably would have done so with Neige, too had she not been, you know, dead. This is not what women do, Fermine.
I don't know, I'm too cynical for this book. It's all about The Absolute: absolute beauty, absolute love, absolute art. I'll admit I'm not used to reading poetry (I don't think many people are, nowadays) and this book was very lyrical; it's basically poetry in prose. Once I got used to the style, it wasn't as pretentious as it had seemed at first but it's still not my thing. Another thing that bothered me was the fact that Yuko kept "taking" women or that they constantly threw themselves at him. Really? He "fell in love" and slept with every woman he saw (literally); he probably would have done so with Neige, too had she not been, you know, dead. This is not what women do, Fermine.
Want to read
February 20, 2018
چطور برای کتابی با این جلد، همچین جلدی گذاشتن؟ چطور؟
December 23, 2022
کتاب صوتیش رو از طاقچه گوش دادم.
گوینده خیلی لطیف و زیبا داستان رو شرح داد.
راستش شخصا برای خودم ترکیب عجیب و در عین جالبی بود که شاید بعضیا حس مشابه رو نداشته باشن.
این ترکیب واسم شامل این ها بود:
مثلا با اینکه داستان در "ژاپن" اتفاق میوفته ولی حال و هوای این کتاب صوتی برای من کاملا وایب تاریخی "چین" رو داشت.
بعد پای شخصی "اروپایی" میاد وسط. (دقیق اشاره نمی کنم. شاید واسه بعضیا اسپویل محسوب شه🤷🏻♀️)
خب هرکدوم این ها تداعی کننده وایب مستقلی برام هستن.
با اینهمه، دلنشین بود
و برفی.
گوینده خیلی لطیف و زیبا داستان رو شرح داد.
راستش شخصا برای خودم ترکیب عجیب و در عین جالبی بود که شاید بعضیا حس مشابه رو نداشته باشن.
این ترکیب واسم شامل این ها بود:
مثلا با اینکه داستان در "ژاپن" اتفاق میوفته ولی حال و هوای این کتاب صوتی برای من کاملا وایب تاریخی "چین" رو داشت.
بعد پای شخصی "اروپایی" میاد وسط. (دقیق اشاره نمی کنم. شاید واسه بعضیا اسپویل محسوب شه🤷🏻♀️)
خب هرکدوم این ها تداعی کننده وایب مستقلی برام هستن.
با اینهمه، دلنشین بود
و برفی.
August 5, 2025
Haiku roman? Može!
Ipak, ovde sam na muci.
Na muci jer volim haiku, volim sneg, volim sažete forme, ali sam svestan nekih sladunjavosti, pretencioznosti, artificijenosti i mudronosnih rečenica. Ponešto je tu i izuzetno teško održivo, ali mislim da treba da se tako prihvati i obuhvati. Jer u pitanju je ne samo nadovezivanje na najprepoznatljivija mesta japanske kulture, nego i nešto što se može povezati sa narativima putovanja, pa i poetikom autorske bajke.
Šintoistička oplemenjujuća tišina i priča o odrastanju i traganju za mudrošću ukrštena sa ljubavlju jačom od svega razrešena je kroz motiv mrtve drage, u ovom slučaju Evropljanke koja pleše na žici. Njeno ime je prevedeno kao Snega i ne znam zašto nije odabrano 'Snežana', jer bi se sve (osim patuljaka), sjajno uklopilo u priču. Snega se stopila sa svojim imenom i, mrtva, živi u svesti preživelih kao ideal lepote.
Juko, protagonista romana, od učitelja Sozekija, bivšeg samuraja i dvorskog umetnika dobija niz dragocenih životnih lekcija. Jedna od njih je da su boje unutar bića, a ne u okruženju. Imajući u vidu da je Sozeki oslepeo, ovo viđenje ima posebnu dimenziju.
Ko bi želeo da se bavi famoznom kulturnom aproprijacijom, imao bi ovde čime da se bavi. Ja nisam toliko dokon, niti sam na liniji sa čitavim paketom tih stavova, ali ću primetiti da je zanimljivo da je jedan Francuz pisao o onome što je najtipičnije japansko, a za ideal ljubavi i lepote, našao za shodno da u centar dela stavi baš jednu Francuskinju.
Pritom, ne mislim da je najbolja ideja porediti muški polni organ sa svelom artičokom, a ženski sa pomodrelim prorezom. (28)
Ipak, da kažem da nisam u ovom čitanju uživao, lagao bih. Masno bih lagao.
Ipak, ovde sam na muci.
Na muci jer volim haiku, volim sneg, volim sažete forme, ali sam svestan nekih sladunjavosti, pretencioznosti, artificijenosti i mudronosnih rečenica. Ponešto je tu i izuzetno teško održivo, ali mislim da treba da se tako prihvati i obuhvati. Jer u pitanju je ne samo nadovezivanje na najprepoznatljivija mesta japanske kulture, nego i nešto što se može povezati sa narativima putovanja, pa i poetikom autorske bajke.
Šintoistička oplemenjujuća tišina i priča o odrastanju i traganju za mudrošću ukrštena sa ljubavlju jačom od svega razrešena je kroz motiv mrtve drage, u ovom slučaju Evropljanke koja pleše na žici. Njeno ime je prevedeno kao Snega i ne znam zašto nije odabrano 'Snežana', jer bi se sve (osim patuljaka), sjajno uklopilo u priču. Snega se stopila sa svojim imenom i, mrtva, živi u svesti preživelih kao ideal lepote.
Juko, protagonista romana, od učitelja Sozekija, bivšeg samuraja i dvorskog umetnika dobija niz dragocenih životnih lekcija. Jedna od njih je da su boje unutar bića, a ne u okruženju. Imajući u vidu da je Sozeki oslepeo, ovo viđenje ima posebnu dimenziju.
Ko bi želeo da se bavi famoznom kulturnom aproprijacijom, imao bi ovde čime da se bavi. Ja nisam toliko dokon, niti sam na liniji sa čitavim paketom tih stavova, ali ću primetiti da je zanimljivo da je jedan Francuz pisao o onome što je najtipičnije japansko, a za ideal ljubavi i lepote, našao za shodno da u centar dela stavi baš jednu Francuskinju.
Pritom, ne mislim da je najbolja ideja porediti muški polni organ sa svelom artičokom, a ženski sa pomodrelim prorezom. (28)
Ipak, da kažem da nisam u ovom čitanju uživao, lagao bih. Masno bih lagao.
March 19, 2023
من صوتی از طاقچه گوش دادم😶
صدای گوینده به فضای اول کتاب میخورد البته اگه داستان همونجوری پیش میرفت
اما داستان، اولاش به سبک داستانای ژاپنی و چینی کلا شرق آسیا میخورد و به نظر میومد خیلی خوب باشه(البته من خیلی ادبیات این منطقه ها رو نخوندم ولی خب با توجه به فیلمای ژاپنی و چینی و کرهای که زیاد دیدم تا حدی با مدل داستان هاشون آشنام👀) جوری که واقعا تصور یه چیز عالی ازش داشتم، ولی بعد کلا وارد یه داستان عاشقانهای که دلنشین نبود شد و کل اون پیش زمینهی اولیه نابود شد🙂
صدای گوینده به فضای اول کتاب میخورد البته اگه داستان همونجوری پیش میرفت
اما داستان، اولاش به سبک داستانای ژاپنی و چینی کلا شرق آسیا میخورد و به نظر میومد خیلی خوب باشه(البته من خیلی ادبیات این منطقه ها رو نخوندم ولی خب با توجه به فیلمای ژاپنی و چینی و کرهای که زیاد دیدم تا حدی با مدل داستان هاشون آشنام👀) جوری که واقعا تصور یه چیز عالی ازش داشتم، ولی بعد کلا وارد یه داستان عاشقانهای که دلنشین نبود شد و کل اون پیش زمینهی اولیه نابود شد🙂
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 4, 2023
1.0✰ (why 0 doesn't exist😭)
What is this horror!!! The so-called reflection on poetry and the places where it is, would my French teacher have lied to me?! We have the impression that the woman is just an object without personality who is just there to serve as a sexual object. I don't understand the logic of this book. The text is flat, not at all poetic. I also found that certain haikus were beautiful, well certain... only the last one. Even at the time, I was willing for men to consider women as inferior, but reading this book you have the impression that the author believes what he says and that is very, very disturbing. Besides, how can you fall in love with a dead woman with a single glance?
In short, I think that this book doesn't have it anymore... I think.
I'm really excited about reading this because my teacher sold it to us as a must-read. Frankly, I would have preferred to keep my agent...
I'm AAAAAAA I'm pissed 😡..
What is this horror!!! The so-called reflection on poetry and the places where it is, would my French teacher have lied to me?! We have the impression that the woman is just an object without personality who is just there to serve as a sexual object. I don't understand the logic of this book. The text is flat, not at all poetic. I also found that certain haikus were beautiful, well certain... only the last one. Even at the time, I was willing for men to consider women as inferior, but reading this book you have the impression that the author believes what he says and that is very, very disturbing. Besides, how can you fall in love with a dead woman with a single glance?
In short, I think that this book doesn't have it anymore... I think.
I'm really excited about reading this because my teacher sold it to us as a must-read. Frankly, I would have preferred to keep my agent...
I'm AAAAAAA I'm pissed 😡..
February 15, 2018
Palengva imu sirgti priklausomybe nuo trumpų, bet neįmanomai paveikių kūrinių. "Sniegas" į rankas pateko atsitiktinai (norisi manyti, kad tai jis pats mane ir susirado), sąmoningai neskaičiau anotacijos prieš pasinerdama - užbūrė pavadinimas - šokau daryt sniego angelų, nespėliodama patiks-nepatiks, bus geras-negeras.
Sunku šį trumpulį pavadinti romanu, tai greičiau kiek ilgesnis japoniškas haiku. Tapybiška meilės istorija, nubarstyta dieviško grožio metaforomis, nuostabi, lyg desertas tykiam žiemos vakarui. Skaitydama stebėjausi, kaip būdamas ne japonas, kas nors gali taip subtiliai, įtaigiai ir rytietiškai rašyti. Pradžioje buvau visiškai įsitikinusi, kad autorė yra moteris. Tai ne moteris, tai prancūzas! Nė vieno nereikalingo sakinio, o jame - nei vieno atsitiktinio žodžio. Lyg haiku. Apie beatodairišką tikslo siekimą. Apie visapusišką atsidavimą menui ir kūrybai. Apie įkvėpimą, tokį reikalingą menininkui. Apie meilę, tokią būtiną kuriančiam žmogui: "Ji nusišypsojo, ir toje šypsenoje Sosekis pametė sielą". Apie skausmą, kuris yra pamatinis kūryboje.
"- O kodėl sniegas? - vėl paklausė Mokytojas.
- Todėl, kad jis eilėraštis, kaligrafija, tapyba, šokis ir muzika sykiu."
Sunku šį trumpulį pavadinti romanu, tai greičiau kiek ilgesnis japoniškas haiku. Tapybiška meilės istorija, nubarstyta dieviško grožio metaforomis, nuostabi, lyg desertas tykiam žiemos vakarui. Skaitydama stebėjausi, kaip būdamas ne japonas, kas nors gali taip subtiliai, įtaigiai ir rytietiškai rašyti. Pradžioje buvau visiškai įsitikinusi, kad autorė yra moteris. Tai ne moteris, tai prancūzas! Nė vieno nereikalingo sakinio, o jame - nei vieno atsitiktinio žodžio. Lyg haiku. Apie beatodairišką tikslo siekimą. Apie visapusišką atsidavimą menui ir kūrybai. Apie įkvėpimą, tokį reikalingą menininkui. Apie meilę, tokią būtiną kuriančiam žmogui: "Ji nusišypsojo, ir toje šypsenoje Sosekis pametė sielą". Apie skausmą, kuris yra pamatinis kūryboje.
"- O kodėl sniegas? - vėl paklausė Mokytojas.
- Todėl, kad jis eilėraštis, kaligrafija, tapyba, šokis ir muzika sykiu."
August 18, 2021
Somebody’s going to be disappointed but I’m going to be honest: I hated this book.
The only good part was when they talked about poetry or art in general. It was beautiful. Everything that wasn’t directly related to art was just “meh”.
The character had potential but the author decided to involve sex so early. And for what? It doesn’t add anything to this book.
The story is quite plain and had potential as well. But guess men need objectified women to develop their artistic side. As if it’s the women’s job. Thank you no thank you.
So even if the style of the writing wasn’t that bad, it’s a big no for me.
The only good part was when they talked about poetry or art in general. It was beautiful. Everything that wasn’t directly related to art was just “meh”.
The character had potential but the author decided to involve sex so early. And for what? It doesn’t add anything to this book.
The story is quite plain and had potential as well. But guess men need objectified women to develop their artistic side. As if it’s the women’s job. Thank you no thank you.
So even if the style of the writing wasn’t that bad, it’s a big no for me.
July 1, 2011
Facile dire neve..
Facile dire bianco..
Esistono tantissime sfumature di bianco, almeno quante le pagine di questo raccontino breve.
Delicato.
Molto.
Un po'troppo forse. Così delicato, che l'ho finito ieri, e mi ricordo solo il titolo.
Di che parlavamo quindi?
Ah si, della neve.
Ah, ma siamo all'ultimo di Giugno oggi.
Ah, ma guarda!! S'è sciolto tutto.
Che per caso vi va una granita?
May 17, 2016
Le style d'écriture de Maxence Fermine ressemble étrangement à la littérature asiatique. Un petit bijou de simplicité et de sagesse...
C'est tellement pur qu'on dirait les mots d'un enfant... Ce livre mérite d'être lu !
COUP DE CŒUR !
C'est tellement pur qu'on dirait les mots d'un enfant... Ce livre mérite d'être lu !
COUP DE CŒUR !
October 30, 2021
Más que una novela: un suspiro literario. Onírico. De prosa diáfana y concisa. Un relato equilibrado sobre el funambulismo de un haiku. Hermosa.
January 14, 2022
nul. heureusement que c'était court
November 6, 2010
this book is poetry, from the start to the beginning.
the brevity of this book makes it all the more beautiful. the story is about the journey of a haiku poet and the author could not have made it more beautiful. i did not want to put it down. the imagery is beautiful, especially when he is writing about snow. i could smell the sakura, hear the rivers flowing, see the snow. i am currently looking for more of maxence fermine's books in english.
the brevity of this book makes it all the more beautiful. the story is about the journey of a haiku poet and the author could not have made it more beautiful. i did not want to put it down. the imagery is beautiful, especially when he is writing about snow. i could smell the sakura, hear the rivers flowing, see the snow. i am currently looking for more of maxence fermine's books in english.
April 12, 2021
had to read this for school & it was terrible. horny misogynistic freak shouldn't be allowed to write
January 27, 2023
Sulla neve ogni uomo può credersi funambolo.
Che scrittura. Ho sentito il freddo, il bagnato, la tristezza, il desiderio della neve quando si soffre il caldo. E poi le scene del Giappone in tutte le stagioni.
My longing for winter everywhere and everytime. ✈️
Che scrittura. Ho sentito il freddo, il bagnato, la tristezza, il desiderio della neve quando si soffre il caldo. E poi le scene del Giappone in tutte le stagioni.
My longing for winter everywhere and everytime. ✈️
March 10, 2013
كان يوكو مشغوفاً بأمرين اثنين، الهايكو و الثلج.
كانت هذه الجملة الافتتاحية لرواية ثلج و التي من الصعب تصديق أن كاتبها فرنسي لا ياباني حيث تدور الأحداث في اليابان و حول قصيدة الهايكو و الثلج الأبيض و القصائد البيضاء حيث كتبت الرواية على شكل قصيدة قصيرة نسبياً في مطلع كل فصل مقطع من الهايكو عن فتى يود أن يصبح شاعراً على عكس تقاليد العائلة التي تقتضي أن ينشأ أفرادها ليصبحوا مقاتلين أو كهنة! يقضي فصل الشتاء بالكامل في كتابة قصائد الهايكو و يذهب لأشهر الشعراء حتى يكتسب خبرة التلوين الشعري. و هناك يعرف الحب و يبقى وفياً للهايكو و الثلج.
December 22, 2022
A cringeworthy gaijin wet dream (or should I say frozen dream) with a spice of necrophilia. It reads as if it's written by a white pre-teen male who's watched a few animes and is convinced to be a true connoisseur of Japanese culture, oh and of course what women's purpose is, to inspire and elevate men of course. The story is ridiculous, the writing is naive and simplistic, while the sexism, exoticisation and Eurocentrism purely outrageous. Steer clear, unless you find pleasure in feeling cringe, in which case you're in for a treat!
June 8, 2014
Ho trovato una grande affinità fra "Neve" di Maxence Fermine e "Seta" di Baricco: entrambi ambientati in Giappone, entrambi credono l'amore per (il corpo di) una donna porti redenzione, entrambi hanno più forma che sostanza; entrambi eterei, pretenziosi, inutili.
February 1, 2021
نیمه اول کتاب جادویی و خواندنی است، نیمه دوم، معمولی و قابل حدس. برای گذراندن چند ساعت در یک روز زمستانی کتاب خوبی است.
April 23, 2024
پایان:۱۴۰۳/۲/۳
من کتابصوتی گوش دادم از طاقچع. قشنگ بود
ولی خیلی عشق رویای رو نشون میداد و ارتباط بین عشق و هنر و شاعری و بنظرم فقط یک بار ارزش خوندن داشت
آدمیان دو گونه اند
کسانی که زندگی میکنند و ایفای نقش میکنند و میمیرند
و کسانی که راهها را بر فراز قلل مرتفع زندگی میپیماید و در مسیر خود با هرگامی حفظ میکنن
آنان هنرمندانن و اینان بندباز
- برف,Episode 7
من کتابصوتی گوش دادم از طاقچع. قشنگ بود
ولی خیلی عشق رویای رو نشون میداد و ارتباط بین عشق و هنر و شاعری و بنظرم فقط یک بار ارزش خوندن داشت
آدمیان دو گونه اند
کسانی که زندگی میکنند و ایفای نقش میکنند و میمیرند
و کسانی که راهها را بر فراز قلل مرتفع زندگی میپیماید و در مسیر خود با هرگامی حفظ میکنن
آنان هنرمندانن و اینان بندباز
- برف,Episode 7
December 28, 2022
Ďalšia zimná atmosferická jednohubka. Nežná, snežná. Plná poézie.
"Pretože sneh je zároveň báseň, kaligrafia, maľba, tanec a hudba."
"Pretože sneh je zároveň báseň, kaligrafia, maľba, tanec a hudba."
February 23, 2018
..vakar nejauši uzgāju šo grāmatu, šodien izlasīju. īsta burvība par mīlestību un sniegu, nedaudz atgādina Ēnu Lapsu.
October 3, 2018
“ La pelle delle donne
Quella che celano
Quant’è calda! -
Sutejo
Una piccola favola, brillante come la Neve. Delicata, impalpabile, sussurrata al lettore in un soffio.
Quella che celano
Quant’è calda! -
Sutejo
Una piccola favola, brillante come la Neve. Delicata, impalpabile, sussurrata al lettore in un soffio.
December 5, 2024
Книгава ја читам по вторпат, но овојпат во Јапонија - местото каде што се одвива дејствието. И повторно уживав во секој збор, како и пред десетина години. Едноставна, чиста, краткотрајна, привлечна... Токму како снегот.
„Поетот, вистинскиот поет, ja владее уметноста на одење по јаже. Да се пишува, тоа е да се напредува збор по збор врз јажето на убавината, врз јажето на песната, на едно дело, на една приказна положена врз хартија од свила. Да се пишува, тоа е да се напредува чекор по чекор, страница по страница, по патот на книгата. Најтешкото не е во тоа да се подигнеш од земја и да jа одржуваш рамнотежата, со помош на перото, врз јажето на јазикот. Најтешкото не се состои ниту во тоа да се оди право, во постојана линија, повремено испрекината со вртоглавици потајни како падот на една запирка или прекинот на една точка. Не, за поетот е најтешко да остане непрекинато врз јажето на пишуваьето, секој миг од животот да го живее на висината на сонот, никогаш да не слегува, дури ни за миг, од јажето на својата имагинација. Навистина, најтешко е да се стане танчар врз јажето на зборот.“
„Поетот, вистинскиот поет, ja владее уметноста на одење по јаже. Да се пишува, тоа е да се напредува збор по збор врз јажето на убавината, врз јажето на песната, на едно дело, на една приказна положена врз хартија од свила. Да се пишува, тоа е да се напредува чекор по чекор, страница по страница, по патот на книгата. Најтешкото не е во тоа да се подигнеш од земја и да jа одржуваш рамнотежата, со помош на перото, врз јажето на јазикот. Најтешкото не се состои ниту во тоа да се оди право, во постојана линија, повремено испрекината со вртоглавици потајни како падот на една запирка или прекинот на една точка. Не, за поетот е најтешко да остане непрекинато врз јажето на пишуваьето, секој миг од животот да го живее на висината на сонот, никогаш да не слегува, дури ни за миг, од јажето на својата имагинација. Навистина, најтешко е да се стане танчар врз јажето на зборот.“
October 23, 2015
2.5*
E' una grande paraculata, questo libro, lo so.. Ma è una paraculata che (almeno nella prima metà) incanta e delizia, fa assaporare la neve e mette voglia di passare gli inverni ad osservarla.. :)
(Ma rimane comunque una paraculata new-age un sacco bella e fyga, non dubitatene!!)
*Come mai Serena è finita a leggere questo libro? Storie di vita vissuta che non interessano nessuno*
Quest'anno come tutti gli anni, i tubi dei signori di sopra si sono rotti, con conseguente perdita in casa.. L'area questa volta è stata camera mia vicino ai libri (il dramma esistenziale che non vi dico) e dopo imprecazioni, "maiunagioia" e "perché a me?", ho assistito alle fasi di riparazione, compreso l'arrivo del parquettista. A parte l'uomo più bello del mondo ma poi.. LETTORE. Tipo tre ore a parlare di libri, non vi dico la gioia.. Mi ha consigliato lui "Neve", per la descrizione che ne fa l'autore.. Beh su quello aveva ragione! Poi era un figo, dovevo leggerlo per forza :D
Era felice.
All'altezza del cuore.
E' una grande paraculata, questo libro, lo so.. Ma è una paraculata che (almeno nella prima metà) incanta e delizia, fa assaporare la neve e mette voglia di passare gli inverni ad osservarla.. :)
(Ma rimane comunque una paraculata new-age un sacco bella e fyga, non dubitatene!!)
*Come mai Serena è finita a leggere questo libro? Storie di vita vissuta che non interessano nessuno*
Quest'anno come tutti gli anni, i tubi dei signori di sopra si sono rotti, con conseguente perdita in casa.. L'area questa volta è stata camera mia vicino ai libri (il dramma esistenziale che non vi dico) e dopo imprecazioni, "maiunagioia" e "perché a me?", ho assistito alle fasi di riparazione, compreso l'arrivo del parquettista. A parte l'uomo più bello del mondo ma poi.. LETTORE. Tipo tre ore a parlare di libri, non vi dico la gioia.. Mi ha consigliato lui "Neve", per la descrizione che ne fa l'autore.. Beh su quello aveva ragione! Poi era un figo, dovevo leggerlo per forza :D
Era felice.
All'altezza del cuore.
November 29, 2012
Wow!
Au début on se demande ce qu'un livre si léger, un roman si court va bien pouvoir nous apporter. Les haïku, difficiles à appréhender pour nous les non Japonais, n'aident pas à rentrer dans l'histoire immédiatement. Quelques chapitres pas plus longs qu'un paragraphe prêtent à sourire. Et pourtant...
Justement, la beauté du livre réside dans son côté épuré. Rien de superflu dans le texte, exactement comme dans l'esthétisme japonais. Au fil des pages, des idées contraires se rejoignent - la neige et la couleur, la poésie et la peinture, le Nord et le Sud, la jeunesse et la vieillesse, l'amour et la solitude contemplative - pour former un tout cohérent et jubilatoire.
Au début on se demande ce qu'un livre si léger, un roman si court va bien pouvoir nous apporter. Les haïku, difficiles à appréhender pour nous les non Japonais, n'aident pas à rentrer dans l'histoire immédiatement. Quelques chapitres pas plus longs qu'un paragraphe prêtent à sourire. Et pourtant...
Justement, la beauté du livre réside dans son côté épuré. Rien de superflu dans le texte, exactement comme dans l'esthétisme japonais. Au fil des pages, des idées contraires se rejoignent - la neige et la couleur, la poésie et la peinture, le Nord et le Sud, la jeunesse et la vieillesse, l'amour et la solitude contemplative - pour former un tout cohérent et jubilatoire.
January 16, 2017
ABANDONED.
Quickly the story became not about a boy growing up and finding himself through poetry, nature, art but really about sex. Like it seemed it was two things trying to be one but it wasn't about love or art but really about an annoying 17 year old boy who throws a tantrum, does what he wants, and sex. It went from being o that's lovely to ugh, real quick. I was going to give it till at least halfway to see if it'd get better but I couldn't. I lost interest and the main character was just too egotistical.
I will say that it is a book that is in translation, which might be part of why it's not working, but definitely not the reason why it's not working.
I do not recommend.
Quickly the story became not about a boy growing up and finding himself through poetry, nature, art but really about sex. Like it seemed it was two things trying to be one but it wasn't about love or art but really about an annoying 17 year old boy who throws a tantrum, does what he wants, and sex. It went from being o that's lovely to ugh, real quick. I was going to give it till at least halfway to see if it'd get better but I couldn't. I lost interest and the main character was just too egotistical.
I will say that it is a book that is in translation, which might be part of why it's not working, but definitely not the reason why it's not working.
I do not recommend.
Displaying 1 - 30 of 487 reviews