What do you think?
Rate this book
Steps Towards a Small Theory of the Visible
'We live within a spectacle of empty clothes and unworn masks'
In this series of remarkable pieces from across his career, John Berger celebrates and dissects the close links between art and society and the individual. Few writers give a more vivid and moving sense of how we make art and how art makes us.
One of twenty new books in the bestselling Penguin Great Ideas series. This new selection showcases a diverse list of thinkers who have helped shape our world today, from anarchists to stoics, feminists to prophets, satirists to Zen Buddhists.
In this series of remarkable pieces from across his career, John Berger celebrates and dissects the close links between art and society and the individual. Few writers give a more vivid and moving sense of how we make art and how art makes us.
One of twenty new books in the bestselling Penguin Great Ideas series. This new selection showcases a diverse list of thinkers who have helped shape our world today, from anarchists to stoics, feminists to prophets, satirists to Zen Buddhists.
106 pages, Paperback
First published January 1, 1997
31 people are currently reading
665 people want to read
About the author
John Berger
277 books2,558 followersJohn Peter Berger was an English art critic, novelist, painter and author. His novel G. won the 1972 Booker Prize, and his essay on art criticism Ways of Seeing, written as an accompaniment to a BBC series, is often used as a college text.
Later he was self exiled to continental Europe, living between the french Alps in summer and the suburbs of Paris in winter. Since then, his production has increased considerably, including a variety of genres, from novel to social essay, or poetry. One of the most common themes that appears on his books is the dialectics established between modernity and memory and loss,
Another of his most remarkable works has been the trilogy titled Into Their Labours, that includes the books Pig Earth (1979), Once In Europa (1983) Lilac And Flag (1990). With those books, Berger makes a meditation about the way of the peasant, that changes one poverty for another in the city. This theme is also observed in his novel King, but there his focus is more in the rural diaspora and the bitter side of the urban way of life.
Later he was self exiled to continental Europe, living between the french Alps in summer and the suburbs of Paris in winter. Since then, his production has increased considerably, including a variety of genres, from novel to social essay, or poetry. One of the most common themes that appears on his books is the dialectics established between modernity and memory and loss,
Another of his most remarkable works has been the trilogy titled Into Their Labours, that includes the books Pig Earth (1979), Once In Europa (1983) Lilac And Flag (1990). With those books, Berger makes a meditation about the way of the peasant, that changes one poverty for another in the city. This theme is also observed in his novel King, but there his focus is more in the rural diaspora and the bitter side of the urban way of life.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 69 reviews
July 30, 2024
Incredibly insightful! This book is more than just art theory; it focuses on how we perceive, how we create and what underlying way there is in achieving.
Read
May 7, 2018Otostopla Mardin'den İzmir'e gelirken, büyük bir zevkle ve kıvılcımla okudum kitabı. Her cümlesini
kelimesi kelimesine tanıyarak okumaya çalıştım. Hiçbir şey kaybetmemeye. Yakın zamanda bir kez daha okumayı düşünüyorum. Görülen, gören, çizilen, çizen arasında bambaşka bağlar ve köprüler kurmak için bulunmaz malzemeler var içinde. Resimle ve gösterge-gösteren ilişkisiyle herhangi bir şekilde ilgilenenlere mutlaka tavsiyemdir.
kelimesi kelimesine tanıyarak okumaya çalıştım. Hiçbir şey kaybetmemeye. Yakın zamanda bir kez daha okumayı düşünüyorum. Görülen, gören, çizilen, çizen arasında bambaşka bağlar ve köprüler kurmak için bulunmaz malzemeler var içinde. Resimle ve gösterge-gösteren ilişkisiyle herhangi bir şekilde ilgilenenlere mutlaka tavsiyemdir.
June 19, 2021
I didn't really feel this when I read Ways of Seeing, but weirdly reading this I just couldn't focus. There's something about Berger's writing in this little collection that just wouldn't hold my attention. There were, however, some interesting parts, so it might warrant a reread.
Read
December 2, 2020Ressamın bakışıyla ya da olduğu dünyayı nasıl gördüğünün tasviriyle. Berger kısa ama derin anlatılarla resmin ne olduğunu anlatıyor. Bu metinde tıpkı bir resim karşısında duyulur olan hisse karşılık geliyor. Fırçanın yerini elin kendisi, rengin formun yerini kelimelerin kendisi alıyor. Boşluk ve doluluk arasında bu muhteşem belleğin içine davet ediliyorsunuz.
"Rüyamda tuhaf bir satıcı olmustum; görünüşler ve görüntüler satıcısi. Görünüşler ve görünümler alıp satıyordum. Rüyada bir sır keşfetmiştim! Kendi başıma. Kimsenin yardımı olmadan.
.
.
"Resim mürekkebin kabul ediciliğinin sonucudur: Mürekkep fırçaya açıktır: Fırça ele açıktır: El kalbe açıktır: Tüm bunlar, yerin ürettiği her şeyin gökten türemesi gibidir: Her şey açıklığın, kabullenmenin sonucudur."
"Rüyamda tuhaf bir satıcı olmustum; görünüşler ve görüntüler satıcısi. Görünüşler ve görünümler alıp satıyordum. Rüyada bir sır keşfetmiştim! Kendi başıma. Kimsenin yardımı olmadan.
.
.
"Resim mürekkebin kabul ediciliğinin sonucudur: Mürekkep fırçaya açıktır: Fırça ele açıktır: El kalbe açıktır: Tüm bunlar, yerin ürettiği her şeyin gökten türemesi gibidir: Her şey açıklığın, kabullenmenin sonucudur."
Read
August 10, 2025berger me es siempre verdaderamente inspirador y evocador 🤲🏻🧶🕯️
February 2, 2023
This slim volume is from the Penguin Great Ideas series. It is number 117, so you know that these volumes continue to be a successful publishing endeavour.
I am a huge fan of John Berger, both his novels and his writing about art. He is like taking an extra set of eyes into every art gallery, eyes that come pre-loaded with additional insights. Under the title on the front cover of this book is the line ‘We live within a spectacle of empty clothes and unworn masks.’ At once you are drawn into wondering exactly what that means and if it is indeed very profound.
In the hundred pages of this book there are nine short essays. Most of them have a data and have been placed in roughly chronological order, starting in the 1970s and ending in 2002. The first piece is the speech that Berger gave in November 1972 when he accepted the Booker Prize for Fiction at the Café Royal in London. It is a speech that I have known about for years, but never read. Its infamy was achieved because Berger gave half his prize money to the London based Black Panther movement. The rest he intended to help finance the writing of his next book about the plight of migrant workers. Berger points out that Booker McConnell, the company behind the prize, had extensive trading interests in the Caribbean for over 130 years and:
His words from 1972 echo just as much for us today fifty years later:
In the essay entitled Past Seen from a Possible Future Berger begins by wondering how many framed oil paintings there are that date from the fifteenth to the nineteenth centuries. Those that warrant attention from the art critics are just a fraction of what was produced.
He then takes his theories further:
In an essay called The Eaters and the Eaten Berger considers the different perspectives of the peasant class and the bourgeois to the simple function of eating. Some of this must have been inspired by his time living in mountain peasant communities which he described in novels such as Pig Earth. He says:
In an essay from 1980 called The Eyes of Claude Monet Berger considers the impact that Monet and the Impressionists had on the art world of the late 1800s.
He argues that ‘The impressionist vocabulary of images is that of a popular dream, the awaited, beloved, secular Sunday.’ Berger walks us through a series of Monet’s paintings from the 1870s to the final period of his life and the water lilies of Giverney (1900-1926).
In the title essay Berger says ‘Today images abound everywhere. Never has so much been depicted and watched. We have glimpses at any moment of what things look like on the other side of the planet, or the other side of the moon: Appearances registered, and transmitted with lightning speed.’
And I suppose that sums up Berger very well. He is someone who encourages us to listen. Challenges us to do so, and then teaches us a little more about what it is we see before our eyes.
Berger never fails to teach me something, to reveal some aspect of the background to a work of art or an artist which had previously remained hidden. I love to look at art, but Berger challenges me with the question of why I love it so and what it does for me when I stand before a painting or a statue.
I am a huge fan of John Berger, both his novels and his writing about art. He is like taking an extra set of eyes into every art gallery, eyes that come pre-loaded with additional insights. Under the title on the front cover of this book is the line ‘We live within a spectacle of empty clothes and unworn masks.’ At once you are drawn into wondering exactly what that means and if it is indeed very profound.
In the hundred pages of this book there are nine short essays. Most of them have a data and have been placed in roughly chronological order, starting in the 1970s and ending in 2002. The first piece is the speech that Berger gave in November 1972 when he accepted the Booker Prize for Fiction at the Café Royal in London. It is a speech that I have known about for years, but never read. Its infamy was achieved because Berger gave half his prize money to the London based Black Panther movement. The rest he intended to help finance the writing of his next book about the plight of migrant workers. Berger points out that Booker McConnell, the company behind the prize, had extensive trading interests in the Caribbean for over 130 years and:
The modern poverty of the Caribbean is the direct result of this and similar exploitation. One of the consequences of Caribbean poverty is that hundreds of thousands of West Indians have been forced to come to Britain as migrant workers. Thus my book about migrant workers would be financed from the profits made directly out of them or their relatives and ancestors.
His words from 1972 echo just as much for us today fifty years later:
Before the slave trade began, before the European de-humanised himself, before he clenched himself on his own violence, there must have been a moment when black and white approached each other with the amazement of potential equals. The moment passed. And henceforth the world was divided between potential slaves and potential slave masters. And the European carried this mentality back to his own society. It became part of his way of seeing everything.
In the essay entitled Past Seen from a Possible Future Berger begins by wondering how many framed oil paintings there are that date from the fifteenth to the nineteenth centuries. Those that warrant attention from the art critics are just a fraction of what was produced.
Just as art history has concentrated upon a number of remarkable works and barely considered the largest part of the tradition, aesthetic theory has emphasised the disinterestedly spiritual experience to be gained from works of art and largely ignored their massive ideological function. We spiritualize art by calling it art.
He then takes his theories further:
I am in front of a typical European nude. She is painted with extreme sensuous emphasis. Yet her sexuality is only superficially manifest in her actions or her own expression; in a comparable figure within other art traditions this would not be so. Why? Because for Europe ownership is primary. The painting’s sexuality is manifest not in what it shows, but in the owner-spectator’s (mine in this case) right to see her naked. Her nakedness is not a function of her sexuality but of the sexuality of those who have access to the picture. In the majority of European nudes there is a close parallel with the passivity which is endemic to prostitution.
In an essay called The Eaters and the Eaten Berger considers the different perspectives of the peasant class and the bourgeois to the simple function of eating. Some of this must have been inspired by his time living in mountain peasant communities which he described in novels such as Pig Earth. He says:
At the peasant’s table the relationship between implements, food and eaters is intimate, and a value is conferred on use and handling. Each person has his own knife which he may well take out of his pocket. The knife is worn, used for many purposes other than eating, and usefully sharp. Whenever possible the same plate is kept throughout the meal, and between dishes it is cleaned with bread which is eaten. Each eater takes his share of the food and drink which are placed before all. For example: he holds the bread to his body, cuts a piece of it towards himself, and puts the bread down for another. Likewise with the cheese or sausage. Contiguity as between uses, users and food is treated as natural. There is minimum of division.
The feast for the peasant, when once the occasion has been given, begins with food and drink. It does so because food and drink have been reserved or put aside, on account of their rarity or special quality, for just such an occasion. Any feast, even if it is impromptu, has been partly prepared for for years. A feast is the consuming of the surplus saved and produced over and above daily needs. Expressing and using up some of this surplus, the feast is a double celebration – of the occasion which gives rise to it, and of the surplus itself. Hence its slow tempo, its generosity and the active high spirits which accompany it.
The feast for the bourgeois is an additional expense.
In an essay from 1980 called The Eyes of Claude Monet Berger considers the impact that Monet and the Impressionists had on the art world of the late 1800s.
It is possible to argue, as Malevich did, that the twenty paintings which Monet made in the early 1890s of the façade of Rouen Cathedral, as seen at different times of day and under different weather conditions, were the final systematic proof that the history of painting would never be the same again. This history had henceforward to admit that every appearance could be thought of as a mutation and that visibility itself should be considered flux.
He argues that ‘The impressionist vocabulary of images is that of a popular dream, the awaited, beloved, secular Sunday.’ Berger walks us through a series of Monet’s paintings from the 1870s to the final period of his life and the water lilies of Giverney (1900-1926).
In the title essay Berger says ‘Today images abound everywhere. Never has so much been depicted and watched. We have glimpses at any moment of what things look like on the other side of the planet, or the other side of the moon: Appearances registered, and transmitted with lightning speed.’
More and more people go to museums to look at paintings and do not come away disappointed. What fascinates them? To answer: Art, or the history of art, or art appreciation, misses, I believe, the essential.
In art museums we come upon the visible of other periods and it offers us company. We feel less alone in the face of what we ourselves see each day appearing and disappearing. So much continues to look the same: teeth, hands, the sun, women’s legs, fish…in the realm of the visible all epochs coexist and are fraternal, whether separated by centuries or millennia. And when the painted image is not a copy but the result of a dialogue, the painted thing speaks if we listen.
And I suppose that sums up Berger very well. He is someone who encourages us to listen. Challenges us to do so, and then teaches us a little more about what it is we see before our eyes.
Berger never fails to teach me something, to reveal some aspect of the background to a work of art or an artist which had previously remained hidden. I love to look at art, but Berger challenges me with the question of why I love it so and what it does for me when I stand before a painting or a statue.
June 28, 2018
📚
#okudumbitti #1kitap1sokak
Metis Yayınları, 47 sayfa.
•
John Berger okumayı sevdiğim bir sanat eleştirmeni.Aynı zamanda senaryo ve belgesel yazarı, ressam ve romancı. Görme Biçimleri kitabını üniversitede okumuştum.
•
Görmeye takmış yani :) Çünkü görme ve görülen arasındaki ilişki kişiye özel. Herkesin farklı yaşadığı bir deneyim.
•
Sanatla, özellikle resim sanatına ve ifade ettikleriyle ilgileniyorsanız, çok güzel vakit geçireceğiniz, hem düşünerek hem de keyif alarak okuyacağınız bir eser.
.
.
.
#okudumbitti #1kitap1sokak
Metis Yayınları, 47 sayfa.
•
John Berger okumayı sevdiğim bir sanat eleştirmeni.Aynı zamanda senaryo ve belgesel yazarı, ressam ve romancı. Görme Biçimleri kitabını üniversitede okumuştum.
•
Görmeye takmış yani :) Çünkü görme ve görülen arasındaki ilişki kişiye özel. Herkesin farklı yaşadığı bir deneyim.
•
Sanatla, özellikle resim sanatına ve ifade ettikleriyle ilgileniyorsanız, çok güzel vakit geçireceğiniz, hem düşünerek hem de keyif alarak okuyacağınız bir eser.
.
.
.
January 16, 2021
John Berger ne kadar iddialı ve aynı zamanda ne kadar mütevazı bir entellektüel. Her yazdığını okumak zevkli. “Aslında ressam bir alıcıdır. Yaratma gibi görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir.”
August 11, 2025
I am not an art history buff, and I hardly ever go to art museums, but this little book has completely changed how I see art.
Berger writes with a mix of clear thinking and idealism that makes big ideas feel accessible. It’s short and easy to finish in a day, yet it manages to combine an anthropological look at art with personal reflections and just enough socio-political context to make you think.
The focus is mostly on Western art, with non-Western traditions briefly mentioned, and it is less about dates and movements (although mentioned) than about how we see and how our way of seeing is shaped.
My only criticism is that I would have liked accompanying pictures of the works of art mentioned. But that is mostly because I am not an art history buff.
Still, if you want a quick read that will inspire you, or if you are simply curious about what makes people fall in love with art, this is absolutely worth picking up.
Berger writes with a mix of clear thinking and idealism that makes big ideas feel accessible. It’s short and easy to finish in a day, yet it manages to combine an anthropological look at art with personal reflections and just enough socio-political context to make you think.
The focus is mostly on Western art, with non-Western traditions briefly mentioned, and it is less about dates and movements (although mentioned) than about how we see and how our way of seeing is shaped.
My only criticism is that I would have liked accompanying pictures of the works of art mentioned. But that is mostly because I am not an art history buff.
Still, if you want a quick read that will inspire you, or if you are simply curious about what makes people fall in love with art, this is absolutely worth picking up.
August 26, 2019
"nasıl bu göründüğün gibi oldun? diye sorar ressam.
ben olduğum gibiyim. bekliyorum, diye cevap verir dağ, çocuk ya da fare.
neyi?
seni, başka her şeyi terk edersen eğer.
ne süreyle?
ne kadar sürerse.
hayatta başka şeyler de var.
bul onları ve daha normal ol öyleyse.
ya yapmazsam?
o zaman sana başka hiç kimseye vermediğimi veririm, ama bir değeri yok, yalnızca senin faydasız sorunun cevabı.
faydasız mı?
ben neysem oyum.
bundan fazla bir vaadin yok mu?
yok. sonsuza kadar bekleyebilirim.
normal bir hayatım olsun isterdim.
git normal bir hayat yaşa ve bana güvenme.
ya güvenmek istersem?
her şeyi unut ve bende beni bul!
bunun ardından gelen işbirliği çoğunlukla iyi niyet üzerine değil; daha ziyade arzu, öfke, korku, acıma ve özlem üzerine kurulur. resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzeltmek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. aslında ressam bir alıcıdır. yaratma gibi görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir." [s. 33-34]
ben olduğum gibiyim. bekliyorum, diye cevap verir dağ, çocuk ya da fare.
neyi?
seni, başka her şeyi terk edersen eğer.
ne süreyle?
ne kadar sürerse.
hayatta başka şeyler de var.
bul onları ve daha normal ol öyleyse.
ya yapmazsam?
o zaman sana başka hiç kimseye vermediğimi veririm, ama bir değeri yok, yalnızca senin faydasız sorunun cevabı.
faydasız mı?
ben neysem oyum.
bundan fazla bir vaadin yok mu?
yok. sonsuza kadar bekleyebilirim.
normal bir hayatım olsun isterdim.
git normal bir hayat yaşa ve bana güvenme.
ya güvenmek istersem?
her şeyi unut ve bende beni bul!
bunun ardından gelen işbirliği çoğunlukla iyi niyet üzerine değil; daha ziyade arzu, öfke, korku, acıma ve özlem üzerine kurulur. resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzeltmek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. aslında ressam bir alıcıdır. yaratma gibi görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir." [s. 33-34]
This entire review has been hidden because of spoilers.
Read
January 13, 2021A John Berger les bastan varias decenas de páginas para condensar ideas realmente estimulantes que a cualquier otro autor le habría llevado todo un grueso volumen. Este pequeño libro incluye varios textos, todos ellos muy breves. Recomiendo encarecidamente tres de ellos: "Color", "Espacio" y el que da título a la obra. Con un estilo claro, conciso y pleno de sabiduría estética Berger llena con ingenio las pocas páginas de las que dispone y las cabezas de quienes se enfrentan a estos excelentes textos.
Read
February 18, 2022Hope is something to bite on, to put between the teeth. Don’t forget this. Be a realist. With hope between the teeth comes the strength to carry on even when fatigue never lets up, comes the strength, when necessary, to choose not to shout at the wrong moment, comes the strength above all not to howl. A person, with hope between her or his teeth, is a brother or sister who commands respect. Those without hope in the real world are condemned to be alone. The best they can offer is only pity. And whether these hopes between the teeth are fresh or tattered makes little difference when it comes to surviving the nights and imagining a new day. Do you have any coffee?
- J.B.
- J.B.
August 25, 2024
Quite novel concept that the European art performs a depository role - " like a safe let into the wall in which the visible has been deposited"
in which we believe what's visible we can put our hands on, thus truly exists for us
the scenes become " ownable" , controlling and creating a certain narrative, perhaps participating in bilateral ray of influence between the art and the owner, with the persona of the owner influencing the art, and owned art impacting the narrative of the owner, his realm
in which we believe what's visible we can put our hands on, thus truly exists for us
the scenes become " ownable" , controlling and creating a certain narrative, perhaps participating in bilateral ray of influence between the art and the owner, with the persona of the owner influencing the art, and owned art impacting the narrative of the owner, his realm
October 2, 2021
Insightful and interesting essays. At times it falls into naval gazing and abstract thoughts, but good nonetheless.
December 15, 2022
the ultimate tube book
August 21, 2023
last 2 essays were so good ‼️‼️ john berger is great writer,, too much emphasis on paintings tho 🤮
September 13, 2020
Yaklaşmak, geleneği, şöhreti, mantığı, hiyerarşileri ve benliği unutmaktır. Abuk sabuk olmayı, hatta çıldırmayı göze almaktır aynı zamanda. Çünkü ressamın modeline fazla yaklaşması sırasında işbirliği bir anda bozulabilir ve ressam modelin içinde eriyip kaybolabilir.
Berger’in resim sanatını temel alarak gösteren-gösterge ve yaratma eylemine değinen ufuk açıcı denemelerini okurken aklıma sık sık ‘Portrait of a Lady on Fire’ filmi geldi. Ortaya çıkan eserin sanatçının görme ve algılayış biçimi olduğunu vurgulayan pasajlar, varolan nesnenin özümsenmesine ve resim sanatının günümüzdeki imgeler çöplüğünden sıyrılıp nasıl bir direniş hareketi olabileceğine değiniyor. Bir solukta okunacak bir kitap, içindeki Berger şiirleri de bonusu.
Berger’in resim sanatını temel alarak gösteren-gösterge ve yaratma eylemine değinen ufuk açıcı denemelerini okurken aklıma sık sık ‘Portrait of a Lady on Fire’ filmi geldi. Ortaya çıkan eserin sanatçının görme ve algılayış biçimi olduğunu vurgulayan pasajlar, varolan nesnenin özümsenmesine ve resim sanatının günümüzdeki imgeler çöplüğünden sıyrılıp nasıl bir direniş hareketi olabileceğine değiniyor. Bir solukta okunacak bir kitap, içindeki Berger şiirleri de bonusu.
February 9, 2022
Condensed thoughts in a small book, didn’t expect I can receive so much from it. I’ve read John Berger’s Confabulations” and “Ways of Seeing” before but I didn’t remember my mind was hammered heavily like when I read this one. Partially may because I just finished “Story Of Art” and had tested my knowledge of art history according to different ages and styles or subjects in gallery before picking this one up, so it made me think more about how we should justify art from a viewer’s perspective. Also the selection of articles in the book is pretty good - I personally enjoy the last one written as a tribute to Nazim Hikmet. It was my first time reading Nazim Hikmet’s poems and they all made me so happy.
September 5, 2018
Bir cümlesi dahi gelişi güzel yazılmamış bir kitap. Dikkatsizce okuyup geçtiğiniz her cümlede kendinizi kötü hissettirecek kadar önemli bir şey olduğunu bildiğiniz dolulukta bir kitap. Gördüğü çevreyi eleştirisindeki ve betimleyisindeki güç, bu denli kısa sayılacak kitabı, okuması çok zevkli ve hazzı uzun süren bir serüvene dönüştürmüş.
Sanat nedir? Sanat ne içermelidir? Sergi salonlarında gördüğümüz tablolara nasıl bakmalıyız? Yukarıdaki soruların cevaplarının direkt verilmediği ama kitabı zaten düşünerek okuduğunuz için kendinizce cevaplar bulduğunuz şahane eser.
Sanat nedir? Sanat ne içermelidir? Sergi salonlarında gördüğümüz tablolara nasıl bakmalıyız? Yukarıdaki soruların cevaplarının direkt verilmediği ama kitabı zaten düşünerek okuduğunuz için kendinizce cevaplar bulduğunuz şahane eser.
May 14, 2024
"every painted image announces : I have seen this."
An academic text refreshingly told through the recounting of experiences, rather than the usual absent-contexted, dangling, likeness of concepts which prove only useful when read form very specific unprescribed perspectives.
A beautiful book, filled with many beautiful ideas ✨ I love it ✨✨
An academic text refreshingly told through the recounting of experiences, rather than the usual absent-contexted, dangling, likeness of concepts which prove only useful when read form very specific unprescribed perspectives.
A beautiful book, filled with many beautiful ideas ✨ I love it ✨✨
October 11, 2022
john berger u r so smart
December 10, 2021
Unutmamak adına,
"Ama öğretmen sınıftan çıktıktan sonra, sözleri genellikle hayal kırıklığı yaratır." (s.12)
"Matisse bir zamanlar bir santimetre kare mavi ile aynı mavinin bir metre karesinin aynı şey olmadığını söylemişti. Alanın yaygınlığı tonu değiştirir. Aynı şekilde, mavi bir daire aynı maviden bir kareyle aynı şey değildir. Sınırların şekli de tonu değiştirir. Ama bu yalnızca başlangıç. Her ton doku tarafından, çevresindeki diğer tonlada görümünün yarattığı uzam tarafından, resmin içindeki ve üzerindeki ışık tarafından ve görümünün çekim alanı demek olan o tuhaf olgu -asla hareket etmeyen bu sessiz sanatın çerçevesi içinde, nesnelerin düşme ve gerileme oranlarını belirleyen şey- tarafından farklılaştırılır." (s.19)
"Safça bir soru sormanın vakti geldi belki de: Resimde paleolitik dönemden yüzyılımıza kadar ortak olan şey ne? Boyanan her imge Ben bunu gördüm, ya da, eğer bu imge bir klanın ayinine dahilse, Biz bunu gördük der. Bu, temsil edilen görüntüye işaret eder. Nonfigüratif sanat da bundan farklı değildir. Rathko'nun son zamanlarında yaptığı bir tablo, ressamın görünür olanla yaşadığı tecrübeden kaynaklanan bir aydınlanmayı ya da renkli parıltıyı temsil eder. Çalışırken tuvalini gördüğü bir başka şeye göre değerlendirmiştir." (s.29)
"Bir resim cansızsa, bunun nedeni ressamın modeline bir işbirliğinin başlaması için yereri kadar yaklaşmaya cesaret edememesidir. Bu durumda ressam kopyalama mesafesinde kalmıştır. Ya da günümüz gibi dönemlerde, sanat-tarihsel bir mesafede kalmıştır ve modelinin haberi olmadan üslup oyunları oynamaktadır.
Yaklaşmak, geleneği, şöhreti, mantığı, hiyerarşileri ve benliği unutmaktır. Abuk sabuk olmayı, hatta çıldırmayı göze almaktır aynı zamanda. Çünkü ressamın modeline fazla yaklaşması sırasında işbirliği
bir anda bozulabilir ve ressam modelin içinde eriyip kaybolabilir. Ya da hayvan ressamı yiyebilir ya da ezebilir." (s.31-32)
Her sahici resim bir işbirliğini gösterir. Petrus Christus'un Berlin Staatliche Museum'daki genç kız
portresine, Courbet'nin Louvre1daki fırtınalı deniz manzarasına, ya da Çu-Ta1nın 17. yüzyılda yaptığı fare ile patlıcan resmine bakın: Modelin resme katkıda bulunduğunu inkar etmek mümkün değildir. Aslında resimler öncelikle bir genç kız, dalgalı bir deniz ya da bir sebzenin yanındaki bir fare hakkında değildir; bu katkı hakkındadır. "Fırça," der 17. yüzyılda yaşamış büyük Çinli manzara ressamı Shitao, "nesneleri kaostan kurtarmak içindir." (s.32)
"Resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzeltmek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. Aslında ressam bir alıcıdır. Yaratma gibi
görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir." (s.34)
"Görme yerisini kaybeden bir hayvandan daha üzücü (trajik değil, üzücü) pek az şey biliyorum. İnsanlardan farklı olarak, hayvanlara dünyayı tarif etmelerine yarayacak bir dil kalmaz. Tanıdık bir arazideyse, kör hayvan burnuyla yolunu bulabilir. Ama artık varolan elinden alınmıştır ve bu yoksunlaşmayla birlikte yok olmaya başlar, artık yalnızca uyuklar, belki de bir zamanlar varolan bir rüyayı arıyordur." (s.39)
"Ama öğretmen sınıftan çıktıktan sonra, sözleri genellikle hayal kırıklığı yaratır." (s.12)
"Matisse bir zamanlar bir santimetre kare mavi ile aynı mavinin bir metre karesinin aynı şey olmadığını söylemişti. Alanın yaygınlığı tonu değiştirir. Aynı şekilde, mavi bir daire aynı maviden bir kareyle aynı şey değildir. Sınırların şekli de tonu değiştirir. Ama bu yalnızca başlangıç. Her ton doku tarafından, çevresindeki diğer tonlada görümünün yarattığı uzam tarafından, resmin içindeki ve üzerindeki ışık tarafından ve görümünün çekim alanı demek olan o tuhaf olgu -asla hareket etmeyen bu sessiz sanatın çerçevesi içinde, nesnelerin düşme ve gerileme oranlarını belirleyen şey- tarafından farklılaştırılır." (s.19)
"Safça bir soru sormanın vakti geldi belki de: Resimde paleolitik dönemden yüzyılımıza kadar ortak olan şey ne? Boyanan her imge Ben bunu gördüm, ya da, eğer bu imge bir klanın ayinine dahilse, Biz bunu gördük der. Bu, temsil edilen görüntüye işaret eder. Nonfigüratif sanat da bundan farklı değildir. Rathko'nun son zamanlarında yaptığı bir tablo, ressamın görünür olanla yaşadığı tecrübeden kaynaklanan bir aydınlanmayı ya da renkli parıltıyı temsil eder. Çalışırken tuvalini gördüğü bir başka şeye göre değerlendirmiştir." (s.29)
"Bir resim cansızsa, bunun nedeni ressamın modeline bir işbirliğinin başlaması için yereri kadar yaklaşmaya cesaret edememesidir. Bu durumda ressam kopyalama mesafesinde kalmıştır. Ya da günümüz gibi dönemlerde, sanat-tarihsel bir mesafede kalmıştır ve modelinin haberi olmadan üslup oyunları oynamaktadır.
Yaklaşmak, geleneği, şöhreti, mantığı, hiyerarşileri ve benliği unutmaktır. Abuk sabuk olmayı, hatta çıldırmayı göze almaktır aynı zamanda. Çünkü ressamın modeline fazla yaklaşması sırasında işbirliği
bir anda bozulabilir ve ressam modelin içinde eriyip kaybolabilir. Ya da hayvan ressamı yiyebilir ya da ezebilir." (s.31-32)
Her sahici resim bir işbirliğini gösterir. Petrus Christus'un Berlin Staatliche Museum'daki genç kız
portresine, Courbet'nin Louvre1daki fırtınalı deniz manzarasına, ya da Çu-Ta1nın 17. yüzyılda yaptığı fare ile patlıcan resmine bakın: Modelin resme katkıda bulunduğunu inkar etmek mümkün değildir. Aslında resimler öncelikle bir genç kız, dalgalı bir deniz ya da bir sebzenin yanındaki bir fare hakkında değildir; bu katkı hakkındadır. "Fırça," der 17. yüzyılda yaşamış büyük Çinli manzara ressamı Shitao, "nesneleri kaostan kurtarmak içindir." (s.32)
"Resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzeltmek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. Aslında ressam bir alıcıdır. Yaratma gibi
görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir." (s.34)
"Görme yerisini kaybeden bir hayvandan daha üzücü (trajik değil, üzücü) pek az şey biliyorum. İnsanlardan farklı olarak, hayvanlara dünyayı tarif etmelerine yarayacak bir dil kalmaz. Tanıdık bir arazideyse, kör hayvan burnuyla yolunu bulabilir. Ama artık varolan elinden alınmıştır ve bu yoksunlaşmayla birlikte yok olmaya başlar, artık yalnızca uyuklar, belki de bir zamanlar varolan bir rüyayı arıyordur." (s.39)
March 7, 2024
John Berger'siz bir sanat alemi düşünülemez gibi geliyor bazen
____________
Girdiğimiz alan bir hayli garip, ben de kelimeleri garip bir biçimde kullanıyorum. 1870 yılının bir
sonbahar günü, Fransa1nın kuzey kıyısında dalgalı bir deniz, sakallı ve ertesi yıl hapse girecek bir adam tarafından görii/mesine katkıda bulunuyor! Ama hareket eden her şeyi durduran bu sessiz sanatın gerçek pratiğine yaklaşınanın da başka yolu yok.
Görünenin raison d'etre1i gözdür; göz hayatın gö
rünen biçimlerinin giderek daha karmaşık ve çeşitli
hale gelmesi için yeterli ışığın olduğu yere evrildi ve
gelişti.
Örneğin vahşi çiçekler, görülmek için o renklerdedirler. Boş gökyüzünün mavi görünmesi, gözlerimizin yapısı ve güneş sisteminin doğası yüzündendir. Model ve ressam arasındaki işbirliğinin belirli bir ontolojik temeli vardır. 17. yüzyılda Wrocklau'da yaşamış bir tıp doktoru olan Silesius, görülen ile görme arasındaki karşılıklı bağımlılık üzerine mistik bir
şiir yazmış:
"La rose qui contemple ton a:il de chair
A fleuri de la sorte en Dieu dans Nternet"
("Senin etten kemikten gözünü seyreden gül
Böylece çiçek açtı sonsuzdaki Tanrı'da")
Nasıl bu göründüğün gibi oldun? diye sorar ressam.
Ben olduğum gibiyim. Bekliyorum, diye cevap
verir dağ, çocuk ya da fare.
Neyi?
Seni, başka her şeyi terk edersen eğer.
Ne süreyle?
Ne kadar sürerse.
Hayatta başka şeyler de var.
Bul onları ve daha normal ol öyleyse.
Ya yapmazsam?
O zaman sana başka hiç kimseye vermediğimi
veririm, ama bir değeri yok, yalnızca senin faydasız
sorunun cevabı.
Faydasız mı?
Ben neysem oyum.
Bundan fazla bir vaadin yok mu?
Yok. Sonsuza kadar bekleyebilirim.
Normal bir hayatım olsun isterdim.
Git normal bir hayat yaşa ve bana güvenme.
Ya güvenmek istersem?
Her şeyi unut ve bende - beni bul!
Bunun ardından gelen işbirliği çoğunlukla ıyı niyet ��zerine değil, daha ziyade arzu, öfke, korku,
acıma ve özlem üzerine kurulur. Resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzelernek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. Aslında ressam bir alıcıdır. Yaratma gibi görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir.
________________
Gece vakti yapılan boya
çok çaresiz olur bazen, bağları çözülmeden çıkarılan
ayakkabı gibi.
_______________
Shitao'dan alıntı yapacak olursak: Resim mürekkebin kabul ediciliğinin sonucudur: Mürekkep fırçaya açıktır: Fırça ele açıktır: El kalbe açıktır: Tüm bunlar, yerin ürettiği her şeyin gökten türemesi gibidir: Her şey açıklığın, kabullenmenin sonucudur.
__________________
____________
Girdiğimiz alan bir hayli garip, ben de kelimeleri garip bir biçimde kullanıyorum. 1870 yılının bir
sonbahar günü, Fransa1nın kuzey kıyısında dalgalı bir deniz, sakallı ve ertesi yıl hapse girecek bir adam tarafından görii/mesine katkıda bulunuyor! Ama hareket eden her şeyi durduran bu sessiz sanatın gerçek pratiğine yaklaşınanın da başka yolu yok.
Görünenin raison d'etre1i gözdür; göz hayatın gö
rünen biçimlerinin giderek daha karmaşık ve çeşitli
hale gelmesi için yeterli ışığın olduğu yere evrildi ve
gelişti.
Örneğin vahşi çiçekler, görülmek için o renklerdedirler. Boş gökyüzünün mavi görünmesi, gözlerimizin yapısı ve güneş sisteminin doğası yüzündendir. Model ve ressam arasındaki işbirliğinin belirli bir ontolojik temeli vardır. 17. yüzyılda Wrocklau'da yaşamış bir tıp doktoru olan Silesius, görülen ile görme arasındaki karşılıklı bağımlılık üzerine mistik bir
şiir yazmış:
"La rose qui contemple ton a:il de chair
A fleuri de la sorte en Dieu dans Nternet"
("Senin etten kemikten gözünü seyreden gül
Böylece çiçek açtı sonsuzdaki Tanrı'da")
Nasıl bu göründüğün gibi oldun? diye sorar ressam.
Ben olduğum gibiyim. Bekliyorum, diye cevap
verir dağ, çocuk ya da fare.
Neyi?
Seni, başka her şeyi terk edersen eğer.
Ne süreyle?
Ne kadar sürerse.
Hayatta başka şeyler de var.
Bul onları ve daha normal ol öyleyse.
Ya yapmazsam?
O zaman sana başka hiç kimseye vermediğimi
veririm, ama bir değeri yok, yalnızca senin faydasız
sorunun cevabı.
Faydasız mı?
Ben neysem oyum.
Bundan fazla bir vaadin yok mu?
Yok. Sonsuza kadar bekleyebilirim.
Normal bir hayatım olsun isterdim.
Git normal bir hayat yaşa ve bana güvenme.
Ya güvenmek istersem?
Her şeyi unut ve bende - beni bul!
Bunun ardından gelen işbirliği çoğunlukla ıyı niyet ��zerine değil, daha ziyade arzu, öfke, korku,
acıma ve özlem üzerine kurulur. Resim hakkındaki modern yanılsama (ki postmodernizm bunu düzelernek için hiçbir şey yapmadı), ressamın bir yaratıcı olduğudur. Aslında ressam bir alıcıdır. Yaratma gibi görünen şey, aldığına biçim verme fiilidir.
________________
Gece vakti yapılan boya
çok çaresiz olur bazen, bağları çözülmeden çıkarılan
ayakkabı gibi.
_______________
Shitao'dan alıntı yapacak olursak: Resim mürekkebin kabul ediciliğinin sonucudur: Mürekkep fırçaya açıktır: Fırça ele açıktır: El kalbe açıktır: Tüm bunlar, yerin ürettiği her şeyin gökten türemesi gibidir: Her şey açıklığın, kabullenmenin sonucudur.
__________________
August 4, 2025
I recently came around this one-of-a-kind series by Penguin: Penguin Great Ideas.
These books are small, thin, insightful, majorly non-fiction about art, society, philosophy, politics, science, war, and what not!
Plus the cover artworks are very unique and commendable.
This book by John Berger is about art: how we see it, how he sees it, and hence, what art actually (nearly) means.
Divided into 9 short essays, I really liked the first and last one. His 'Speech on Accepting the Booker Prize' and letters to his friend Hikmet are amazing. Additionally, I got to know about some artists, their works and their meanings. All in all a good and a quick weekend read. Looking forward to more from this series! My favourite para from this book:
"What is likeness? When a person dies, they leave behind, for those who knew them, an emptiness, a space: the space has contours and is different for each person mourned. This space with its contours is the person's likeness and is what the artist searches for when making a living portrait. A likeness is something left behind invisibly."
These books are small, thin, insightful, majorly non-fiction about art, society, philosophy, politics, science, war, and what not!
Plus the cover artworks are very unique and commendable.
This book by John Berger is about art: how we see it, how he sees it, and hence, what art actually (nearly) means.
Divided into 9 short essays, I really liked the first and last one. His 'Speech on Accepting the Booker Prize' and letters to his friend Hikmet are amazing. Additionally, I got to know about some artists, their works and their meanings. All in all a good and a quick weekend read. Looking forward to more from this series! My favourite para from this book:
"What is likeness? When a person dies, they leave behind, for those who knew them, an emptiness, a space: the space has contours and is different for each person mourned. This space with its contours is the person's likeness and is what the artist searches for when making a living portrait. A likeness is something left behind invisibly."
Read
April 26, 2023"Bu yapraklarin hem arasında hem çevresinde gördüğünüz mavi gülyüzü, kelimelerin harflerinin arasından görünen kağıdın beyazlığına benziyor."
"Matisse bir keresinde mavinin bir santimetrekaresinin mavinin bir metre karesine eşit olmadığını söylemişti. Alanın yaygınlığı tonu değiştirir. Aynı şekilde, mavi bir daire, aynı mavinin karesiyle aynı şey değildir. Kenarlıkların şekli de tonu değiştirir. Ama bu sadece başlangıç. Dokunun her tonuyla, görüntünün çevresindeki diğer tonlarla yarattığı boşlukla, tablonun içindeki ve üzerindeki ışıkla ve görüntünün çekim alanı olan o tuhaf olguyla, bu sessiz sanat çerçevesinde... asla hareket etmeyen, nesnelerin düşüş ve düşüş oranlarını belirleyen şey tarafından farklılaştırılır."
"Bugün her yerde bol miktarda resim var. Daha önce hiç bu kadar çok çalışılmış ve izlenmiş olmamıştı. Her an, gezegenin veya ayın diğer tarafında nesnelerin nasıl göründüğüne dair bir fikir edinebiliriz. Görüntüler yıldırım hızında kaydedilir ve iletilir."
"Matisse bir keresinde mavinin bir santimetrekaresinin mavinin bir metre karesine eşit olmadığını söylemişti. Alanın yaygınlığı tonu değiştirir. Aynı şekilde, mavi bir daire, aynı mavinin karesiyle aynı şey değildir. Kenarlıkların şekli de tonu değiştirir. Ama bu sadece başlangıç. Dokunun her tonuyla, görüntünün çevresindeki diğer tonlarla yarattığı boşlukla, tablonun içindeki ve üzerindeki ışıkla ve görüntünün çekim alanı olan o tuhaf olguyla, bu sessiz sanat çerçevesinde... asla hareket etmeyen, nesnelerin düşüş ve düşüş oranlarını belirleyen şey tarafından farklılaştırılır."
"Bugün her yerde bol miktarda resim var. Daha önce hiç bu kadar çok çalışılmış ve izlenmiş olmamıştı. Her an, gezegenin veya ayın diğer tarafında nesnelerin nasıl göründüğüne dair bir fikir edinebiliriz. Görüntüler yıldırım hızında kaydedilir ve iletilir."
November 4, 2020
Coffee table type of book; allowing a quick breeze through it, hastily before the host returns with the tea & milk.
As much as I love art, I felt like this book made it seem so intangible, and disengaging. There is no thread between the small essays, which would have been fine in itself if each of them at least had some depth to themselves. Some of them seemed to say words for the sake of saying words at times. Moreover, although I was familiar with some paintings, it would have been nice if the ones referred to in text had been printed on paper as well. Now I had to look them up, which also disrupted the flow of reading.
As much as I love art, I felt like this book made it seem so intangible, and disengaging. There is no thread between the small essays, which would have been fine in itself if each of them at least had some depth to themselves. Some of them seemed to say words for the sake of saying words at times. Moreover, although I was familiar with some paintings, it would have been nice if the ones referred to in text had been printed on paper as well. Now I had to look them up, which also disrupted the flow of reading.
September 26, 2024
John Berger translates his ideas phenomenally. His ability to speak of the cues he finds in art to interpret the reality, to see the world is absolutely incredible. I love the way he thinks and in every chapter he takes you on a ride, softly yet straightforwardly making his points. Learning about what he speaks of feels comforting to the soul. I recommend everyone to take time to read his pieces with patience and sensibility and hopefully his ways will grow on you.
March 16, 2024
A selection of essays from throughout John Berger's career, these explore a range of topics, from visual art to capitalism. Berger comes across as very curmudgeonly, but he makes many insightful points in these essays. This is really only a taster of his work, so I will be interested to seek out more.
August 8, 2024
An amazing amazing read!
A lovely collection of essays on art, art history, capitalism, life in the 20th century and then some more art. I was amazed how simple and lucid Berger’s writings were. Clearly structured and easy to comprehend. The last essay on Nizmet was beautiful. Penguin Great Ideas series has been a delight!
A lovely collection of essays on art, art history, capitalism, life in the 20th century and then some more art. I was amazed how simple and lucid Berger’s writings were. Clearly structured and easy to comprehend. The last essay on Nizmet was beautiful. Penguin Great Ideas series has been a delight!
December 9, 2018
Altını çizmeye başlasaydım, bir kitabı komple kitabı çizmem gerekirdi. Öyle güzel bir kitap. Ama tabii ilgilisi için, yani resim sanatıyla ya da görmenin felsefesi üzerine bir ilginiz yoksa benimle aynı fikirde olmayabilirsiniz.
Displaying 1 - 30 of 69 reviews