What do you think?
Rate this book
Fabian Risk #2
Devátý hrob
DVĚ ZEMĚ V SEVŘENÍ ZIMY.
Nejchladnějšího dne roku se švédský ministr spravedlnosti vydal do sněhové bouře – a zmizel. Téže noci na druhé straně Baltu objevila dánská celebrita a televizní hvězda ve svém domě neznámého muže – a setkání s ním nepřežila.
DVA VRAZI KRÁČÍ PO ULICÍCH.
Jeden je chirurg a své oběti pečlivě rozpitvává. Druhý je brutální lovec zaměřující se na ženy. Stockholmské a kodaňské policejní pátrání se k sobě brzy přiblíží. Ale jak obloha temní a mrtvol přibývá, jejich vyšetřování se čím dál víc zamotává.
NĚKDY JE VRAŽDA TEPRVE ZAČÁTEK…
Nejchladnějšího dne roku se švédský ministr spravedlnosti vydal do sněhové bouře – a zmizel. Téže noci na druhé straně Baltu objevila dánská celebrita a televizní hvězda ve svém domě neznámého muže – a setkání s ním nepřežila.
DVA VRAZI KRÁČÍ PO ULICÍCH.
Jeden je chirurg a své oběti pečlivě rozpitvává. Druhý je brutální lovec zaměřující se na ženy. Stockholmské a kodaňské policejní pátrání se k sobě brzy přiblíží. Ale jak obloha temní a mrtvol přibývá, jejich vyšetřování se čím dál víc zamotává.
NĚKDY JE VRAŽDA TEPRVE ZAČÁTEK…
493 pages, Hardcover
First published June 3, 2015
258 people are currently reading
2601 people want to read
About the author
Stefan Ahnhem
15 books684 followers”As a kid, I never dreamt of being a writer. Putting letters in the right order to form words did not come easily to me. In school, while the rest of my class had Swedish lessons, a strange-smelling lady would pull me out of the classroom to play with wooden blocks painted with colourful letters.
For as long as I can remember, however, I have been a passionate storyteller. Growing up as an only child undoubtedly sparked my creativity, and all the hours spent playing by myself fed my vivid imagination. My grandfather’s rocking chair was a marvellous spacecraft able to transport me to all the planets in the universe. And the world map that my teacher stubbornly refused to pull down revealed precisely where the secret treasure was buried.
From that time on, the stories kept coming to me, as if from an inexhaustible source. But it wasn’t until I reached adulthood that I finally abandoned a future in physics and mathematics and realised that I had to pursue my true calling."
Stefan Ahnhem lives in Stockholm and is an established screenwriter. He has worked in both TV and film, with everything from comedy to thriller and with original ideas as well as adaptations. He also serves on the board of the Swedish Writers Guild. Victim Without a Face is his first novel.
For as long as I can remember, however, I have been a passionate storyteller. Growing up as an only child undoubtedly sparked my creativity, and all the hours spent playing by myself fed my vivid imagination. My grandfather’s rocking chair was a marvellous spacecraft able to transport me to all the planets in the universe. And the world map that my teacher stubbornly refused to pull down revealed precisely where the secret treasure was buried.
From that time on, the stories kept coming to me, as if from an inexhaustible source. But it wasn’t until I reached adulthood that I finally abandoned a future in physics and mathematics and realised that I had to pursue my true calling."
Stefan Ahnhem lives in Stockholm and is an established screenwriter. He has worked in both TV and film, with everything from comedy to thriller and with original ideas as well as adaptations. He also serves on the board of the Swedish Writers Guild. Victim Without a Face is his first novel.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 573 reviews
February 4, 2017
This is a shocker of a story in this Nordic Noir follow up to Victim Without A Face, the Fabian Risk series. It begins with a letter that, against all the odds, reaches the recipient more than a year after its written. The repercussions set off a deadly and gruesome chain of events that unfold in the novel involving a enormous body count. The source of the story lies in the rogue actions of an Israeli doctor with diplomatic connections and his criminal activities. The Swedish Minister of Justice, Carl Eric Grimas, goes missing and despite being warned not to investigate by SePo, Herman Edelman asks Fabian to investigate below the radar.
Dunja, a Danish detective leads the investigation into the horrifying murder of a woman married to a Danish TV star who subsequently has gone missing. The trail leads to connections with murders in Sweden. Victims with missing eyes and organs are discovered and appear to be the work of well known suspects with the apparent similarities to their MO. However, the truth is a much darker affair. As the investigations are closed down, Fabian and Dunja continue to delve deeper. Fabian has concerns about the lack of truth emanating from Edelman and begins to understand the entire police department is being monitored. In the meantime, Fabian and Dunja's personal lives are under severe stress. As connections emerge with the missing Adam Fischer and Diego Arcas, a ruthless pimp, the answers go back in the past and the ninth grave. There is political intrigue and determined efforts to ensure the true story never emerges.
This is a complex and intricately plotted story with a deeply flawed hero in Fabian who struggles to meet the demands of the investigation. Amidst all the horror that occurs lies a tragic love story thwarted by greed and despicable criminal medical practices. It is an engrossing read although perhaps a trifle over complicated at times. Must point out that this a violent and brutal tale, so perhaps not for the faint of heart. Recommended read. Many thanks to Head of Zeus for an ARC.
Dunja, a Danish detective leads the investigation into the horrifying murder of a woman married to a Danish TV star who subsequently has gone missing. The trail leads to connections with murders in Sweden. Victims with missing eyes and organs are discovered and appear to be the work of well known suspects with the apparent similarities to their MO. However, the truth is a much darker affair. As the investigations are closed down, Fabian and Dunja continue to delve deeper. Fabian has concerns about the lack of truth emanating from Edelman and begins to understand the entire police department is being monitored. In the meantime, Fabian and Dunja's personal lives are under severe stress. As connections emerge with the missing Adam Fischer and Diego Arcas, a ruthless pimp, the answers go back in the past and the ninth grave. There is political intrigue and determined efforts to ensure the true story never emerges.
This is a complex and intricately plotted story with a deeply flawed hero in Fabian who struggles to meet the demands of the investigation. Amidst all the horror that occurs lies a tragic love story thwarted by greed and despicable criminal medical practices. It is an engrossing read although perhaps a trifle over complicated at times. Must point out that this a violent and brutal tale, so perhaps not for the faint of heart. Recommended read. Many thanks to Head of Zeus for an ARC.
January 15, 2022
Gata, nu mai am nicio îndoială că această serie e ceea ce trebuie. Nu am habar cât i-a trebuit autorului să creeze toate conexiunile din carte, dar totul se leagă atât de natural spre final. E genul de carte care te face să îți pui zeci de întrebări, să nu ai habar de ce se întâmplă anumite lucruri, iar la sfârșit să fii surprins de cât de firesc era de fapt totul. Minunat! Ahnhem chiar e ce trebuie dacă vă plac poveștile cu crime, falși vinovați, anchete și sânge. Mult sânge. 😊
May 25, 2020
"Negen is een redelijk complex boek waar je je aandacht bij moet houden"
https://elinevandm.wordpress.com/2020...
https://elinevandm.wordpress.com/2020...
February 14, 2020
Baigiau šitą detektyvą, uff. Kaip ir "Beveidės aukos", jis skaitėsi greitai, vos ne rijosi. Kitaip nei "Beveidės aukos", sukėlė daug įvairių minčių.
Dėmesio centre - laaaaaabai gruesome žmogžudystės, vykstančios Danijoj ir Švedijoj (Tiltas, anyone?). Jas tiria lūzeris detektyvas Fabianas Riskas - greitas, gudrus, su daugeliu pagalbininkų-supergalių (Bondas, anyone?), bet toks nevykęs šeimoj, toks blogas vyras ir tėvas. Paraleliai dirba Danijos policininkė Dunja, nelaiminga šeimoj, bet labai kieta tyrėja su konversais ir vis tuo pačiu golfu (ne mašina) (Forbrydelsen, anyone?). Į žmogžudystes įsipainiojęs saugumas, kuris bando nutrinti galus, Izraelio ambasada, ministrų kabinetas. Detektyviniai sprendimai praktiškai visi yra daromi asmeninio gyvenimo sąskaita, - nelabai spoileris, tiesiog nuobodi klišė.
Viskas, kas "9 kape" man kėlė nuostabą per brūkšnelį nykumą per brūkšnelį wtf jausmą:
* Šiaip detektyvus visada mėgdavau, Holmsas ir visa kita. Tik su šita knyga pirmą sykį pajutau kažkokį atsitapatinimą: niekaip negalėjau suprasti, NU KAM, NU KODĖL reikia rašyti apie išluptas akis, išluptas kepenis, kanibalus, psichopatus, savižudybes, serijinius žudikus. Dar galiu suprasti pabėgėlius, seksualinį priekabiavimą, šeimos problemas (bet ne šalia kepenų) - tai svarbios temos. Nu bet akys majonezo sloike - nu kodėl? Kuo labiau baisėjo nusikaltimai, tuo labiau jaučiausi, tarsi skaityčiau kokią pornuškę. Ar tikrai detektyvų-trilerių tikslas yra pakraupinti ir pašlykštinti? Nesu girdėjusi, kad šiais laikais būtų tokių serijinių žudikų. O tai KODĖĖĖĖĖĖĖL reikia juos tada įsivaizduoti.
* Pabaiga ir sprendimas priminė "Tiltą": visą sezoną belekiek veiksmo, belekiek motyvų, belekiek nusikaltimų, žiaurumo, intrigų, šeimos dramų, o galiausiai..... pffff. Kažkoks pusiau made-up motyvas, kuriuo, atrodo, nei pats autorius nelabai tiki: tipo, sugalvojau kad nebūtų kaip pirmoj knygoj, whatever. Be to, minusas už "barbaras už vartų" schemą, neužskaitau. Be to, minusas 2 už eilinę schemą, kai nusikaltėlis neaišku iš kur turi dafiga pinigų, apsirūpinęs nerealia technika, yra toks superhuman ir visą laiką priekyje, kad nesupranti, kaip čia ne Hezbollah nary.. ups.
* Moterys - ištroškusios sekso, nerealiai smart, hakerės, superwomenės, kurios nėščios su dvyniais ir preeklampsija dar sugeba vykdyt kovinius veiksmus ir kick-assinti tiek kolegoms, tiek pagrindiniams baisiausiems nusikaltėliams. Biški primena "50 shades of grey" paskutinę dalį....... not a compliment :(((
Bonus points: šiaip tipo supergera policininkė, kuri šoka per stoglangį į pastatą nematydama kur (nors ką tik turėjo mobileką pasišviesti) ir nusilaužia koją, o tada, slėpdamasi nuo žudiko, skambinėja visiems pagalbos, bet kažkodėl pati pamiršta išsijungti mobileko garsą, LOL :D
* Vyrai - lūzeriai, lėvi, o jei paskui pasirodo, kad buvo nelūzeriai, tai juos nušauna. Patys kiečiausi vis tiek lūzina kurioj nors srity, ir tada būtinai - lemiamoj, kad dėl jų kaltės žūtų tie, kurie paskutinę minutę pasirodė nesantys lūzeriai.
Extra bonus knowledge points: vyrai turi G tašką (čia net pagūglinau). Ups, pamiršau, dar yra vyrai, turintys psichologinių problemų PLIUS užaštrintus dantis pas slaptą odontologą, kad galėtų atsikąsti gabalą šlaunikės. Nu ir dar yra psichiatrai, kurie susiima rankomis galvą ir bet kam pasakoja visus dalykus apie savo pacientus.
* ŠITAS TYRIMAS BUVO PATS SUNKIAUSIAS JO GYVENIME.
* Šita romano dedikacija Ahnhemo vaikams: "Kasperui, Filipai, Sanderiui ir Noomi už tai, kad suprantate, kodėl tėtis skraidžioja kažkur kitur, nors sėdi ir valgo prie to paties stalo." (p. 587) PLZ PLZ PLZ TEGU ŠITIE VAIKAI NESUPRANTA, APIE KĄ GALVOJA JŲ TĖTIS PRIE TO PATIES STALO, PLZ.
Žvengiau balsu:
Dėmesio centre - laaaaaabai gruesome žmogžudystės, vykstančios Danijoj ir Švedijoj (Tiltas, anyone?). Jas tiria lūzeris detektyvas Fabianas Riskas - greitas, gudrus, su daugeliu pagalbininkų-supergalių (Bondas, anyone?), bet toks nevykęs šeimoj, toks blogas vyras ir tėvas. Paraleliai dirba Danijos policininkė Dunja, nelaiminga šeimoj, bet labai kieta tyrėja su konversais ir vis tuo pačiu golfu (ne mašina) (Forbrydelsen, anyone?). Į žmogžudystes įsipainiojęs saugumas, kuris bando nutrinti galus, Izraelio ambasada, ministrų kabinetas. Detektyviniai sprendimai praktiškai visi yra daromi asmeninio gyvenimo sąskaita, - nelabai spoileris, tiesiog nuobodi klišė.
Viskas, kas "9 kape" man kėlė nuostabą per brūkšnelį nykumą per brūkšnelį wtf jausmą:
* Šiaip detektyvus visada mėgdavau, Holmsas ir visa kita. Tik su šita knyga pirmą sykį pajutau kažkokį atsitapatinimą: niekaip negalėjau suprasti, NU KAM, NU KODĖL reikia rašyti apie išluptas akis, išluptas kepenis, kanibalus, psichopatus, savižudybes, serijinius žudikus. Dar galiu suprasti pabėgėlius, seksualinį priekabiavimą, šeimos problemas (bet ne šalia kepenų) - tai svarbios temos. Nu bet akys majonezo sloike - nu kodėl? Kuo labiau baisėjo nusikaltimai, tuo labiau jaučiausi, tarsi skaityčiau kokią pornuškę. Ar tikrai detektyvų-trilerių tikslas yra pakraupinti ir pašlykštinti? Nesu girdėjusi, kad šiais laikais būtų tokių serijinių žudikų. O tai KODĖĖĖĖĖĖĖL reikia juos tada įsivaizduoti.
* Pabaiga ir sprendimas priminė "Tiltą": visą sezoną belekiek veiksmo, belekiek motyvų, belekiek nusikaltimų, žiaurumo, intrigų, šeimos dramų, o galiausiai..... pffff. Kažkoks pusiau made-up motyvas, kuriuo, atrodo, nei pats autorius nelabai tiki: tipo, sugalvojau kad nebūtų kaip pirmoj knygoj, whatever. Be to, minusas už "barbaras už vartų" schemą, neužskaitau. Be to, minusas 2 už eilinę schemą, kai nusikaltėlis neaišku iš kur turi dafiga pinigų, apsirūpinęs nerealia technika, yra toks superhuman ir visą laiką priekyje, kad nesupranti, kaip čia ne Hezbollah nary.. ups.
* Moterys - ištroškusios sekso, nerealiai smart, hakerės, superwomenės, kurios nėščios su dvyniais ir preeklampsija dar sugeba vykdyt kovinius veiksmus ir kick-assinti tiek kolegoms, tiek pagrindiniams baisiausiems nusikaltėliams. Biški primena "50 shades of grey" paskutinę dalį....... not a compliment :(((
Bonus points: šiaip tipo supergera policininkė, kuri šoka per stoglangį į pastatą nematydama kur (nors ką tik turėjo mobileką pasišviesti) ir nusilaužia koją, o tada, slėpdamasi nuo žudiko, skambinėja visiems pagalbos, bet kažkodėl pati pamiršta išsijungti mobileko garsą, LOL :D
* Vyrai - lūzeriai, lėvi, o jei paskui pasirodo, kad buvo nelūzeriai, tai juos nušauna. Patys kiečiausi vis tiek lūzina kurioj nors srity, ir tada būtinai - lemiamoj, kad dėl jų kaltės žūtų tie, kurie paskutinę minutę pasirodė nesantys lūzeriai.
Extra bonus knowledge points: vyrai turi G tašką (čia net pagūglinau). Ups, pamiršau, dar yra vyrai, turintys psichologinių problemų PLIUS užaštrintus dantis pas slaptą odontologą, kad galėtų atsikąsti gabalą šlaunikės. Nu ir dar yra psichiatrai, kurie susiima rankomis galvą ir bet kam pasakoja visus dalykus apie savo pacientus.
* ŠITAS TYRIMAS BUVO PATS SUNKIAUSIAS JO GYVENIME.
* Šita romano dedikacija Ahnhemo vaikams: "Kasperui, Filipai, Sanderiui ir Noomi už tai, kad suprantate, kodėl tėtis skraidžioja kažkur kitur, nors sėdi ir valgo prie to paties stalo." (p. 587) PLZ PLZ PLZ TEGU ŠITIE VAIKAI NESUPRANTA, APIE KĄ GALVOJA JŲ TĖTIS PRIE TO PATIES STALO, PLZ.
Žvengiau balsu:
Jis pagalvojo apie Teodorą. Galbūt dėl to, kad prabėgę vaikinai vilkėjo tokiomis pačiomis bomber stiliaus striukėmis su kapišonais, kurios pastaraisiais metais iki įgrisimo zyzė Teodoras. Galiausiai pats jai susitaupė, tačiau Fabianas su Sonja sutarė neleisti jos nusipirkti argumentuodami, kad tai chuligano drabužis. (p. 334)
January 15, 2024
Uuu, ce carte am citit!!! Sunt încă sub vraja ei, asa ca e posibil să exagerez cu apelativele despre ea, dar ce sa fac daca mi-a plăcut?
Cartea asta este wow. Este scrisa impecabil, are personaje muuulte si diverse, acțiunea merge pe suficiente planuri astfel încât să nu plictisească, iar subiectul este super incitant.
Iubesc cărțile cu o poveste foarte bine construită, cu intriga si suspans, cu o scriere lejeră si nefortata, iar acest roman se încadrează perfect.
Nici nu stiu ce as putea spune despre el, astfel încât să înțelegeți cat de tare mi-a plăcut. E diferit de orice am citit in ultima perioada si a reusit sa ma tina o noapte nedormita... dar, pe cuvânt ca nu regret absolut deloc.
Ma simt de parca tocmai am vizionat un film polițist foarte bun.
Subiectul in sine este original si foarte credibil pus pe hartie.
Ce n am inteles este de ce Al nouălea mormânt este cea de a doua carte din serie, când de fapt este prima. Adică, m am apucat sa citesc Victimă fără chip si dupa primele 100 de pagini am realizat ca ceva nu se leagă, (erau multe necunoscute pe care nu reușeam să le deslusesc... ) si atunci am inteles că... ordinea cărților este greșită. Ca totul sa aiba sens, Al nouălea mormânt este prima carte ce trebuie citită, apoi Victima fără chip si abia pe urma restul, chiar dacă autorul le-a scris invers.
Este o carte plină de situații dificile, crimele sunt odioase si sângeroase, polițiștii deși dau dovadă de mult fler si intuiție, bajbaie până sa descopere criminalul, dar toată această amețeală, m au ținut legată de carte mai bine de 5 ore.
Mi-a plăcut. M-a ținut cu sufletul la gură și abia asteptam sa vad care va fi deznodământul. Având avantajul citirii in avans a câtorva pagini din vol 2, stiam ca va fi unul pozitiv, dar tot am stat cu inima in gât până la final.
Abia astept acum sa vad ce cazuri va mai prelua Fabian.
5 stele fără discuții și o incadrez in preferatele mele din acest an.
Recomand iubitorilor de gen.
Cartea asta este wow. Este scrisa impecabil, are personaje muuulte si diverse, acțiunea merge pe suficiente planuri astfel încât să nu plictisească, iar subiectul este super incitant.
Iubesc cărțile cu o poveste foarte bine construită, cu intriga si suspans, cu o scriere lejeră si nefortata, iar acest roman se încadrează perfect.
Nici nu stiu ce as putea spune despre el, astfel încât să înțelegeți cat de tare mi-a plăcut. E diferit de orice am citit in ultima perioada si a reusit sa ma tina o noapte nedormita... dar, pe cuvânt ca nu regret absolut deloc.
Ma simt de parca tocmai am vizionat un film polițist foarte bun.
Subiectul in sine este original si foarte credibil pus pe hartie.
Ce n am inteles este de ce Al nouălea mormânt este cea de a doua carte din serie, când de fapt este prima. Adică, m am apucat sa citesc Victimă fără chip si dupa primele 100 de pagini am realizat ca ceva nu se leagă, (erau multe necunoscute pe care nu reușeam să le deslusesc... ) si atunci am inteles că... ordinea cărților este greșită. Ca totul sa aiba sens, Al nouălea mormânt este prima carte ce trebuie citită, apoi Victima fără chip si abia pe urma restul, chiar dacă autorul le-a scris invers.
Este o carte plină de situații dificile, crimele sunt odioase si sângeroase, polițiștii deși dau dovadă de mult fler si intuiție, bajbaie până sa descopere criminalul, dar toată această amețeală, m au ținut legată de carte mai bine de 5 ore.
Mi-a plăcut. M-a ținut cu sufletul la gură și abia asteptam sa vad care va fi deznodământul. Având avantajul citirii in avans a câtorva pagini din vol 2, stiam ca va fi unul pozitiv, dar tot am stat cu inima in gât până la final.
Abia astept acum sa vad ce cazuri va mai prelua Fabian.
5 stele fără discuții și o incadrez in preferatele mele din acest an.
Recomand iubitorilor de gen.
September 28, 2023
Me ha gustado mucho, esta segunda novela de la serie Fabian Risk pero quiero matizar algunas cositas.
Esta novela esta ambientada un año antes de los sucesos de su anterior novela Mañana te toca a tí, creo que el autor ha querido darnos una explicación de ciertos acontecimientos que se mencionan en su primera novela y no quedaron aclarados.
Lo que más me ha gustado de esta novela es su trama está mucho más elaborada que la del primer libro y el final también es más completo.
Y en mi opinión el libro tiene un par de pegas, que creo que se podrían resumir en una, que el libro me ha parecido demasiado largo, a partir del 50% del libro ha habido algunos momentos en que me daba la sensación que no avanzaba, con menos páginas el libro hubiese sido más dinámico, y para mi gusto se extiende demasiado en las explicaciones sobre la vida personal de Fabian.
Esta novela esta ambientada un año antes de los sucesos de su anterior novela Mañana te toca a tí, creo que el autor ha querido darnos una explicación de ciertos acontecimientos que se mencionan en su primera novela y no quedaron aclarados.
Lo que más me ha gustado de esta novela es su trama está mucho más elaborada que la del primer libro y el final también es más completo.
Y en mi opinión el libro tiene un par de pegas, que creo que se podrían resumir en una, que el libro me ha parecido demasiado largo, a partir del 50% del libro ha habido algunos momentos en que me daba la sensación que no avanzaba, con menos páginas el libro hubiese sido más dinámico, y para mi gusto se extiende demasiado en las explicaciones sobre la vida personal de Fabian.
March 16, 2020
Voi enumera doar câteva dintre momentele penibile din carte, pe care mi-ar fi fost jenă să le scriu măcar în jurnal:
- femeie care se teme de întuneric. La propriu. Ajunge acasă, nu merg luminile. Aude zgomote și se duce să vadă ce e. Zău?! Adică... zău?! Vede pe podea folie de plastic și merge să vadă unde duce, în loc să sune la urgențe. Evident că ducea la criminal.
- femeie care lucrează în poliție, funcție înaltă, deșteaptă, apreciată. Este răpită, scapă și ce face apoi? Se duce acasă. Acasă, domne, să facă duș. Acolo își dă seama că e cineva și își sună un coleg la birou, nu la dispeceratul care o găsea imediat. Ăla îi închide, neștiind că ea e atât de dobitoacă. Apoi sună alt prieten, ca la Vrei să fii miliardar?. În fine, trei apeluri a efectuat, niciunul la urgențe. Până s-a săturat criminalul și a intrat peste ea. Dă-o dracu' de treabă, are și el o reputație de psihopat de apărat!
- Fabian găsește locuința criminalului. Află că mai urmează să ucidă, deci ce face? Nu lasă lucrurile nemișcate, să supravegheze. Nu! El le ia acasă. Acasă. Probe. Le analizează pe canapea.
Și lista poate continua. E atât de lungă cartea, ca să aibă loc toate dramele personajelor. Fabian ba și-ar înșela nevasta, ba nu. O dobitoacă e gata să nască, dar ea iese pe teren să caute un criminal care ciopârțește victimele. Altă dobitoacă nu știe dacă își iubește partenerul după cinci ani. Sunt atât de neinteresanți toți, încât i-am deosebit doar după viețile lor care aduc a telenovele. Iar victimele găsite aici sunt cele mai proaste despre care am citit.
Autorul încearcă să compenseze lipsurile cu momente incredibil de violente. De exemplu, un tip intră în dormitor. Lumina stinsă. Se așază lângă nevastă și începe să o mângâie pe sâni și să o sărute. Aia nu mișcă. Aprinde lumina ca să vadă ce are și o vede moartă, cu abdomenul spintecat. Demențială scena aparent! Apoi te întrebi: când o pipăia pe sâni, nu i-a fugit mâna în jos, în intestinele ei? Nu a simțit balta de sânge din pat și de pe ea? După 500 de pagini de inconsecvențe și momente jalnice în acțiune, aflăm în sfârșit ce vrea criminalul, dar până atunci deja nu-mi mai păsa. Totuși, motivația sa mi-a plăcut foarte mult și doar pentru asta am dat 2 steluțe. În rest, a fost un fel de parodie pentru mine.
- femeie care se teme de întuneric. La propriu. Ajunge acasă, nu merg luminile. Aude zgomote și se duce să vadă ce e. Zău?! Adică... zău?! Vede pe podea folie de plastic și merge să vadă unde duce, în loc să sune la urgențe. Evident că ducea la criminal.
- femeie care lucrează în poliție, funcție înaltă, deșteaptă, apreciată. Este răpită, scapă și ce face apoi? Se duce acasă. Acasă, domne, să facă duș. Acolo își dă seama că e cineva și își sună un coleg la birou, nu la dispeceratul care o găsea imediat. Ăla îi închide, neștiind că ea e atât de dobitoacă. Apoi sună alt prieten, ca la Vrei să fii miliardar?. În fine, trei apeluri a efectuat, niciunul la urgențe. Până s-a săturat criminalul și a intrat peste ea. Dă-o dracu' de treabă, are și el o reputație de psihopat de apărat!
- Fabian găsește locuința criminalului. Află că mai urmează să ucidă, deci ce face? Nu lasă lucrurile nemișcate, să supravegheze. Nu! El le ia acasă. Acasă. Probe. Le analizează pe canapea.
Și lista poate continua. E atât de lungă cartea, ca să aibă loc toate dramele personajelor. Fabian ba și-ar înșela nevasta, ba nu. O dobitoacă e gata să nască, dar ea iese pe teren să caute un criminal care ciopârțește victimele. Altă dobitoacă nu știe dacă își iubește partenerul după cinci ani. Sunt atât de neinteresanți toți, încât i-am deosebit doar după viețile lor care aduc a telenovele. Iar victimele găsite aici sunt cele mai proaste despre care am citit.
Autorul încearcă să compenseze lipsurile cu momente incredibil de violente. De exemplu, un tip intră în dormitor. Lumina stinsă. Se așază lângă nevastă și începe să o mângâie pe sâni și să o sărute. Aia nu mișcă. Aprinde lumina ca să vadă ce are și o vede moartă, cu abdomenul spintecat. Demențială scena aparent! Apoi te întrebi: când o pipăia pe sâni, nu i-a fugit mâna în jos, în intestinele ei? Nu a simțit balta de sânge din pat și de pe ea? După 500 de pagini de inconsecvențe și momente jalnice în acțiune, aflăm în sfârșit ce vrea criminalul, dar până atunci deja nu-mi mai păsa. Totuși, motivația sa mi-a plăcut foarte mult și doar pentru asta am dat 2 steluțe. În rest, a fost un fel de parodie pentru mine.
January 20, 2025
Eina sau kokia gera knyga. 🤯😌 Iš pradžių skaitėsi lėtokai, gal dėl to kad šioje knygoje tiek visko yra, daug vardų, miestų keli tyrimai vykstantis Danijoje ir Švedijoje viskas supinta ir perpinta juodai, bet man labai patiko ypač antroji knygos pusė ir knygos pabaiga. Kitų knygos dalių tikrai nelaikysiu taip ilgai lentynose. 😉
May 31, 2020
Διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω και στο επόμενο.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Σουηδίας, βγαίνει από τη Βουλή και εξαφανίζεται. Την ίδια στιγμή στη Δανία, η σύζυγος γνωστού προσώπου της τηλεόρασης δολοφονείται βάναυσα. Τις υποθέσεις αναλαμβάνουν αντίστοιχα ο Φάμπιαν Ρισκ και η Ντούνια Χούγκορντ.
Παρακολουθούμε παράλληλα τις εξελίξεις και στις δύο υποθέσεις οι οποίες τρέχουν με αμείωτη ένταση.
Ο συγγραφέας έχει χτίσει πολύ καλά την ιστορία του όπως και τους χαρακτήρες της. Ανέβηκα λοιπόν στο τρενάκι και παρακολουθούσα με αγωνία να δω την εξέλιξη.
Ο Anhem, εξελίσσεται για μένα σε αγαπημένη συνήθεια μιας και με το συγκεκριμένο του βιβλίο με κάνει να περιμένω πολλά.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Σουηδίας, βγαίνει από τη Βουλή και εξαφανίζεται. Την ίδια στιγμή στη Δανία, η σύζυγος γνωστού προσώπου της τηλεόρασης δολοφονείται βάναυσα. Τις υποθέσεις αναλαμβάνουν αντίστοιχα ο Φάμπιαν Ρισκ και η Ντούνια Χούγκορντ.
Παρακολουθούμε παράλληλα τις εξελίξεις και στις δύο υποθέσεις οι οποίες τρέχουν με αμείωτη ένταση.
Ο συγγραφέας έχει χτίσει πολύ καλά την ιστορία του όπως και τους χαρακτήρες της. Ανέβηκα λοιπόν στο τρενάκι και παρακολουθούσα με αγωνία να δω την εξέλιξη.
Ο Anhem, εξελίσσεται για μένα σε αγαπημένη συνήθεια μιας και με το συγκεκριμένο του βιβλίο με κάνει να περιμένω πολλά.
October 4, 2019
4 stele, pentru că abia la pagina 500 s-a deranjat autorul să ridice un pic cortina ca să ne dăm seama ce se petrece de fapt și de ce hăcuiește criminalul cel sadic atâtea victime, în timp ce atât poliția, cât și cititorul, bâjbâie în întuneric, încercând zadarnic să lege indiciile între ele.
O poveste complexă despre răzbunare dincolo de orice limită, întunecată și apăsătoare, crudă de nu s-a mai văzut. Fabian Risk face ce știe: să umble ca lupul singuratic, fără să le dezvăluie celoralți ce crede sau de ce face ceea ce crede; Malin, colega lui însărcinată cu gemeni în opt luni, la fel, nici nu-i de mirare ce pățește până la urmă; Dunja Hougaard nici nu mai spun, ea le dă lecții tuturor despre cum se lucrează pe ascuns, îndreptându-se drept spre o confruntare directă cu criminalul la ceas de noapte, când nu e nimeni în preajmă să o ajute.
Per ansamblu, paginile zboară pur și simplu, numai ieri am citit vreo 350. Ahnhem știe cum să creeze o poveste bine închegată, chiar dacă uneori coincidențele se-adună în mod cam neverosimil de mare, potrivindu-se perfect scopului, sumbră și macabră, cu personaje complexe, dozând perfect cantitatea de suspans, deși cam exagerează cu sângele.
Sunt tare curios, când îl voi intervieva pe autor, să aflu de ce ales să scrie mai întâi un sequel, apoi un prequel. Și, bineînțeles, aștept cu mare nerăbdare să văd ce-a mai născocit în volumul trei, ce stă să apară săptămâna viitoare.
Mai multe, pe FanSF: https://wp.me/pz4D9-35z.
O poveste complexă despre răzbunare dincolo de orice limită, întunecată și apăsătoare, crudă de nu s-a mai văzut. Fabian Risk face ce știe: să umble ca lupul singuratic, fără să le dezvăluie celoralți ce crede sau de ce face ceea ce crede; Malin, colega lui însărcinată cu gemeni în opt luni, la fel, nici nu-i de mirare ce pățește până la urmă; Dunja Hougaard nici nu mai spun, ea le dă lecții tuturor despre cum se lucrează pe ascuns, îndreptându-se drept spre o confruntare directă cu criminalul la ceas de noapte, când nu e nimeni în preajmă să o ajute.
Per ansamblu, paginile zboară pur și simplu, numai ieri am citit vreo 350. Ahnhem știe cum să creeze o poveste bine închegată, chiar dacă uneori coincidențele se-adună în mod cam neverosimil de mare, potrivindu-se perfect scopului, sumbră și macabră, cu personaje complexe, dozând perfect cantitatea de suspans, deși cam exagerează cu sângele.
Sunt tare curios, când îl voi intervieva pe autor, să aflu de ce ales să scrie mai întâi un sequel, apoi un prequel. Și, bineînțeles, aștept cu mare nerăbdare să văd ce-a mai născocit în volumul trei, ce stă să apară săptămâna viitoare.
Mai multe, pe FanSF: https://wp.me/pz4D9-35z.
August 19, 2021
Skaičiau „Beveidės aukos“ ir iki šiol ją vadinu vienu mėgstamiausių savo skaitytų trilerių. Žinau, kad autorius kuria ir kuria, rašo nesustodamas ir vis pasakoja apie Fabiano Risko nuotykius ir žygius. Kai pamačiau leidyklos anonsą, net kvyktelėjau - jau? Dabar? Antra dalis? Kai knygą gavau, maniau, kad imsiu išsyk. O po to įvyko gyvenimas ir nutariau, kad... Pataupysiu. Negi imsi ir gerą daiktą iškart suvartosi? Aš ir vaikystėje skaniausius ir didžiausius saldainius pasilikdavau pabaigai...
Šįsyk pasakojama istorija mus nukelia į įvykius, vykusius prieš Beveidžių aukų veiksmą. Keistas pasirinkimas, bet gerai, Fabianas Riskas nuo to nesikeičia. Toks pats užtikrintas savo jėgomis ir eina kaip tankas, kad pasiektų savo. Dingsta teisingumo ministras, niekas nesupranta nei kaip, nei kodėl. Po to randami žiauriai nužudytų žmonių kūnai, trūksta kūno dalių. Fabianas imasi tyrimo, kuris netrukus nuveda labai keistais ir bauginančiais keliais...
Labai patiko pagrindinė romano idėja ir problema. Kontrabanda, medicina, veiksmo eiga ir greiti sprendimai. Bet nutiko toks... Keistas dalykas. Kai miriau ir alpau dėl Beveidžių aukų, kai ten motyvai ir veiksmas bei kiti niuansai vežė, čia man trūko logikos. Trūko kabliuko, cinkelio, vadinkite kaip norite.
Labai nepatiko už vairo girtas sėdantis policininkas. Neįtikino ir antroje nėštumo pusėje dvynių besilaukianti detektyvė, lakstanti kaip prisukta ir gainiojanti žudiką. Neįtikino ir tai, kiek ilgai detektyvai nesugebėjo atrasti esmės ir prasmės, ar tiksliau tariant, esminio dalyko apie žudiką, kurį bent aš supratau gana greit. Čia man kišo koją labai aukšta kartelė po pirmosios dalies. Užtat galiu drąsiai pasakyti, kad rekomenduoju imtis šios, o tada skaityti „Beveidės aukos“. Ši nenuvils, o ana sužavės. Ir tikrai nesumaišys kortų.
Šiaip labai geras trileris, rekomenduoju, nes mano meilė Ahnhemui jau niekada nenumirs, tik blemba, aš norėjau daug daugiau. O kur dar pabaiga... Iki šiol nesusivokiu, ar tokia mane tenkina, ar ne.
Susitikime instagrame:
www.instagram.com/gretabrigita.lt
Visas apžvalgas rasite čia:
www.gretabrigita.lt
Leidyklos dovana.
Šįsyk pasakojama istorija mus nukelia į įvykius, vykusius prieš Beveidžių aukų veiksmą. Keistas pasirinkimas, bet gerai, Fabianas Riskas nuo to nesikeičia. Toks pats užtikrintas savo jėgomis ir eina kaip tankas, kad pasiektų savo. Dingsta teisingumo ministras, niekas nesupranta nei kaip, nei kodėl. Po to randami žiauriai nužudytų žmonių kūnai, trūksta kūno dalių. Fabianas imasi tyrimo, kuris netrukus nuveda labai keistais ir bauginančiais keliais...
Labai patiko pagrindinė romano idėja ir problema. Kontrabanda, medicina, veiksmo eiga ir greiti sprendimai. Bet nutiko toks... Keistas dalykas. Kai miriau ir alpau dėl Beveidžių aukų, kai ten motyvai ir veiksmas bei kiti niuansai vežė, čia man trūko logikos. Trūko kabliuko, cinkelio, vadinkite kaip norite.
Labai nepatiko už vairo girtas sėdantis policininkas. Neįtikino ir antroje nėštumo pusėje dvynių besilaukianti detektyvė, lakstanti kaip prisukta ir gainiojanti žudiką. Neįtikino ir tai, kiek ilgai detektyvai nesugebėjo atrasti esmės ir prasmės, ar tiksliau tariant, esminio dalyko apie žudiką, kurį bent aš supratau gana greit. Čia man kišo koją labai aukšta kartelė po pirmosios dalies. Užtat galiu drąsiai pasakyti, kad rekomenduoju imtis šios, o tada skaityti „Beveidės aukos“. Ši nenuvils, o ana sužavės. Ir tikrai nesumaišys kortų.
Šiaip labai geras trileris, rekomenduoju, nes mano meilė Ahnhemui jau niekada nenumirs, tik blemba, aš norėjau daug daugiau. O kur dar pabaiga... Iki šiol nesusivokiu, ar tokia mane tenkina, ar ne.
Susitikime instagrame:
www.instagram.com/gretabrigita.lt
Visas apžvalgas rasite čia:
www.gretabrigita.lt
Leidyklos dovana.
May 18, 2020
Otra novela que he disfrutado, menudo atracón de muertitos.
Cronológicamente esta novela se desarrolla antes que Mañana te toca a ti, Mañana te toca a ti, la primera de la serie de Fabian Risk, aunque esté publicada posteriormente y no haya ningún problema en leerla después de la otra. En esta novela aparece por primera vez Dunja, no voy a decir en qué circunstancias se cruzan Fabian y ella.
Una víctima, dos víctimas, tres víctimas, ......Multitud de víctimas van desapareciendo en ambos lados del estrecho. Una investiagación nada fácil ni para Fabian Risk y su compañera Malin, ni para su homóloga danesa Dunja Hougaard. Varios sospechosos -cada cual peor- y líneas de investigación policial que se quiebran y se retoman a un ritmo trepidante, mientas cada uno de nuestros protagonistas tiene que hacer frente a su vida personal. Un juego de equilibrios entre dos aguas, que puede tener funestas consecuencias para alguno de ellos y donde al final, descubres con horror que hay más de lo que suponías al principio.
Me ha gustado más que el primero de la serie. Aunque en un determinado momento me ha costado un poco seguir el nombre de las víctimas de ambos lados, luego acabas ubicándolas.
Me gusta que sean casos cerrados, que no queden cabos sueltos en la investigación.
Deseando que traduzcan el siguiente para poder leerlo.
Valoración: 9/10
Lectura: mayo 2020
Cronológicamente esta novela se desarrolla antes que Mañana te toca a ti, Mañana te toca a ti, la primera de la serie de Fabian Risk, aunque esté publicada posteriormente y no haya ningún problema en leerla después de la otra. En esta novela aparece por primera vez Dunja, no voy a decir en qué circunstancias se cruzan Fabian y ella.
Una víctima, dos víctimas, tres víctimas, ......Multitud de víctimas van desapareciendo en ambos lados del estrecho. Una investiagación nada fácil ni para Fabian Risk y su compañera Malin, ni para su homóloga danesa Dunja Hougaard. Varios sospechosos -cada cual peor- y líneas de investigación policial que se quiebran y se retoman a un ritmo trepidante, mientas cada uno de nuestros protagonistas tiene que hacer frente a su vida personal. Un juego de equilibrios entre dos aguas, que puede tener funestas consecuencias para alguno de ellos y donde al final, descubres con horror que hay más de lo que suponías al principio.
Me ha gustado más que el primero de la serie. Aunque en un determinado momento me ha costado un poco seguir el nombre de las víctimas de ambos lados, luego acabas ubicándolas.
Me gusta que sean casos cerrados, que no queden cabos sueltos en la investigación.
Deseando que traduzcan el siguiente para poder leerlo.
Valoración: 9/10
Lectura: mayo 2020
November 7, 2019
Žinote tą jausmą, kai tave pasiekia žinia, jog po poros savaičių bus išversta nustebinusio autoriaus sekanti knyga? Atsiverti savo „skaitymo kalendorių“ ir nukeli visus „darbus“ vėlesniam laikui – dabar pirmenybė Jam. Jeigu suprantate apie ką aš, tai jėga! Taip man su STEFAN AHNHEM kūriniu 9 KAPAS.
Na, kitaip ir nepapasakosi, kaip tik vadovaudamasis emocijomis. Patiko, tikrai patiko! Sodru, tiršta, pilna. Ką jau kalbėti apie šauniai dėliotą pasakojimą, įvairias smulkmenas, detales. Ir, rodos, jau žinai kas tas nedorėlis, jau tuoj tuoj bus įvykdytas teisingumas, bet šmaukšt! ir ne, neskubėki!
Nepatikėsite (nes ir pačiam sunkiai sekėsi), bet knygą perskaičiau akimirksniu. Patiko autoriaus rašymo būdas, vertimas, tekstas, istorija, personažai ir jų „asmenybės“, nusikaltimas (nusikaltimai?), nuolatinis tempas, pusiausvyra tarp teisingumo ir ne, moralės keliai ir klystkeliai, gebėjimas pasipriešinti aukštesniam-viršesniam, aktualios ir galimos kasdienės darbovietės problemos. Taip, taip, taip!
Patinka ir Fabianas Riskas. Jis geras man ne tik šiurpių nusikaltimų kontekste, bet ir šeimynos/šeimos žmogaus vaidmeny. Toks, sakyčiau, kitoks (priverstinis?) amplua, kuriame nori būti geru/sėkmingu, bet ne visada išeina taip, kaip pageidauja. Lyginu jo personažą (augimą) su BEVEIDĖSE AUKOSE esančiu – antroje jis labiau žemiškesnis. Ir tai tik papildo jo, kaip detektyvo, arsenalą. Ir natūralu, kad lyginsime su BEVEIDĖMIS AUKOMIS, tačiau ši – tai tik vienas laiptelis žemiau. Mano akimis tai nedaug ką ir lemia.
Sakykite, ką tiktai norite, tačiau sukryžminti dvi šalis viename kūrinyje, yra šaunus sumanymas (ne tik pardavimų prasme). Tiek Dunja, tiek Fabianas yra kūrinio perliukai, kaip ir šiurpus nusikaltimų pateikimas, stuobriai kolegos ir elementarus gyvenimas. Patiko. Ir esu ramus, nes jausmas šnibžda, kad STEFAN AHNHEM bus verčiamas ir toliau... Tai kada sekanti?
Perduokite linkėjimų autoriui nuo manęs Vilniaus Knygų mugėje 2020! Dar į Lietuvą grįžęs nebūsiu..
Na, kitaip ir nepapasakosi, kaip tik vadovaudamasis emocijomis. Patiko, tikrai patiko! Sodru, tiršta, pilna. Ką jau kalbėti apie šauniai dėliotą pasakojimą, įvairias smulkmenas, detales. Ir, rodos, jau žinai kas tas nedorėlis, jau tuoj tuoj bus įvykdytas teisingumas, bet šmaukšt! ir ne, neskubėki!
Nepatikėsite (nes ir pačiam sunkiai sekėsi), bet knygą perskaičiau akimirksniu. Patiko autoriaus rašymo būdas, vertimas, tekstas, istorija, personažai ir jų „asmenybės“, nusikaltimas (nusikaltimai?), nuolatinis tempas, pusiausvyra tarp teisingumo ir ne, moralės keliai ir klystkeliai, gebėjimas pasipriešinti aukštesniam-viršesniam, aktualios ir galimos kasdienės darbovietės problemos. Taip, taip, taip!
Patinka ir Fabianas Riskas. Jis geras man ne tik šiurpių nusikaltimų kontekste, bet ir šeimynos/šeimos žmogaus vaidmeny. Toks, sakyčiau, kitoks (priverstinis?) amplua, kuriame nori būti geru/sėkmingu, bet ne visada išeina taip, kaip pageidauja. Lyginu jo personažą (augimą) su BEVEIDĖSE AUKOSE esančiu – antroje jis labiau žemiškesnis. Ir tai tik papildo jo, kaip detektyvo, arsenalą. Ir natūralu, kad lyginsime su BEVEIDĖMIS AUKOMIS, tačiau ši – tai tik vienas laiptelis žemiau. Mano akimis tai nedaug ką ir lemia.
Sakykite, ką tiktai norite, tačiau sukryžminti dvi šalis viename kūrinyje, yra šaunus sumanymas (ne tik pardavimų prasme). Tiek Dunja, tiek Fabianas yra kūrinio perliukai, kaip ir šiurpus nusikaltimų pateikimas, stuobriai kolegos ir elementarus gyvenimas. Patiko. Ir esu ramus, nes jausmas šnibžda, kad STEFAN AHNHEM bus verčiamas ir toliau... Tai kada sekanti?
Perduokite linkėjimų autoriui nuo manęs Vilniaus Knygų mugėje 2020! Dar į Lietuvą grįžęs nebūsiu..
January 17, 2020
Žinot, kaip aš suprantu, kad knyga man labai patinka? Kai ieškau bet kokios laisvos minutės ją paskaityti, kai nesulaukiu, kada grįšiu iš darbo, kai norisi neštis į vonią ar aukoti miego valandas. Mano darbe nėra galimybių skaityti knygas, bet "Beveidės aukos" pernai buvo pirma ir vienintelė knyga, kurią nešiausi ir skaičiau darbe.
Mano nauja meilė - švedų detektyvas Fabianas Riskas, kuris grįžta į savo gimtąjį miestelį aiškintis kraupios žmogžudystės. O kas skaito skandinavų detektyvus, žino, jog tiriant tokį nusikaltimą laukia daug intrigų, pavojų, užgniaužto kvapo bei įtampos.
Labai patiko švedų ir danų policininkų santykiai, tas nuolatinis noras pašiepti vieni kitus. Panašiai kaip mes pasijuokiam iš lėtų estų ir "žirgo galva" latvių. Autorius tikrai pasistengė kuriant nusikaltimų scenas, kai kurios vietos tikrai buvo prie pasišlykštėjimo ribos. Pats pasakojimas labai kinematografiškas, todėl nesunku viską įsivaizduoti realiai.
Nemeluosiu, pabaigos tikėjausi stipresnės, kai kur trūko logikos veiksmuose, bet knyga mane taip įtraukė, taip pasinėriau į ją, kad minusai buvo nesvarbūs. Tiesiog jaučiausi kaip mama, kuri savo vaikui atleidžia daugiau nei kitiems.
Labai ilgai ši knyga pernai laikėsi pirmoji vietoje (detektyvų kategorijoje), kad ir ką skaičiau, niekas neprilygo jai. Tol, kol neperskaičiau antros autoriaus knygos - "9 kapas".
Tai kiek išgyriau pirmą knygą, pridėkit dar tiek pat ir suprasit, kokio ji gerumo. Žinot, kas man patiko labiausiai? Tai, kad perskaičius pusę knygos tu taip įsitrauki, taip susidomi, bet visiškai nesupranti, kas vyksta. Istorija tokia sunarpliota, jog negali sulaukti, kol viskas pradės aiškėti.
Ši knyga yra pirmosios priešistorė, kurioje daugiau sužinome apie detektyvus ir jų praeitį, kas privedė F. Riską atsidurti tokioje padėtyje. Vėl šiurpūs nusikaltimai, galvosūkiai, įtampa ir logikos trūkumas (bet čia jau bus autoriaus skiriamasis bruožas).
Kam rekomenduočiau šias knygas? Niekam! Jaučiu, jog tiesiog atradau savo autorių, nes kam rekomendavau - niekam nepatiko. Rimtai! Skaitau kitų atsiliepimus ir toks jausmas, jog skaitėme skirtingas knygas. Šį autorių arba įsimyli, arba nekenti (hiperbolizuoju šiek tiek). Tiesiog pabandykite patys ir žinosite, kurioje pusėje esate Jūs.
Beje, labai laukiu likusių dalių vertimų ir tikiuosi, jog pavyks šiemet susitikti su autoriumi Knygų mugėje.
Mano nauja meilė - švedų detektyvas Fabianas Riskas, kuris grįžta į savo gimtąjį miestelį aiškintis kraupios žmogžudystės. O kas skaito skandinavų detektyvus, žino, jog tiriant tokį nusikaltimą laukia daug intrigų, pavojų, užgniaužto kvapo bei įtampos.
Labai patiko švedų ir danų policininkų santykiai, tas nuolatinis noras pašiepti vieni kitus. Panašiai kaip mes pasijuokiam iš lėtų estų ir "žirgo galva" latvių. Autorius tikrai pasistengė kuriant nusikaltimų scenas, kai kurios vietos tikrai buvo prie pasišlykštėjimo ribos. Pats pasakojimas labai kinematografiškas, todėl nesunku viską įsivaizduoti realiai.
Nemeluosiu, pabaigos tikėjausi stipresnės, kai kur trūko logikos veiksmuose, bet knyga mane taip įtraukė, taip pasinėriau į ją, kad minusai buvo nesvarbūs. Tiesiog jaučiausi kaip mama, kuri savo vaikui atleidžia daugiau nei kitiems.
Labai ilgai ši knyga pernai laikėsi pirmoji vietoje (detektyvų kategorijoje), kad ir ką skaičiau, niekas neprilygo jai. Tol, kol neperskaičiau antros autoriaus knygos - "9 kapas".
Tai kiek išgyriau pirmą knygą, pridėkit dar tiek pat ir suprasit, kokio ji gerumo. Žinot, kas man patiko labiausiai? Tai, kad perskaičius pusę knygos tu taip įsitrauki, taip susidomi, bet visiškai nesupranti, kas vyksta. Istorija tokia sunarpliota, jog negali sulaukti, kol viskas pradės aiškėti.
Ši knyga yra pirmosios priešistorė, kurioje daugiau sužinome apie detektyvus ir jų praeitį, kas privedė F. Riską atsidurti tokioje padėtyje. Vėl šiurpūs nusikaltimai, galvosūkiai, įtampa ir logikos trūkumas (bet čia jau bus autoriaus skiriamasis bruožas).
Kam rekomenduočiau šias knygas? Niekam! Jaučiu, jog tiesiog atradau savo autorių, nes kam rekomendavau - niekam nepatiko. Rimtai! Skaitau kitų atsiliepimus ir toks jausmas, jog skaitėme skirtingas knygas. Šį autorių arba įsimyli, arba nekenti (hiperbolizuoju šiek tiek). Tiesiog pabandykite patys ir žinosite, kurioje pusėje esate Jūs.
Beje, labai laukiu likusių dalių vertimų ir tikiuosi, jog pavyks šiemet susitikti su autoriumi Knygų mugėje.
March 4, 2023
Na ir ilgai marinavau šią knygą lentynoj! Labiausiai todėl, kad kiek prisibijojau, nes Stefan Ahnhem prieš kelis metus buvo visiškai susišlavęs skaitytojų simpatijas, o man kaip tik jo knyga "Beveidės aukos" nebuvo labai įspūdinga. Tačiau džiaugiuosi, kad pagaliau perskaičiau "9 kapą", nes man jis labai patiko!
Neslėpsiu, buvau šiek tiek pasiilgusi TOKIO skandinaviško detektyvo! Tamsaus, klampaus, su daug veikėjų, daug veiksmo ir žiaurių nužudymų! Tik, dar paminėsiu, kad man truputį veikėjų buvo daugokai, pačioj pradžioj prireikė nemažai laiko, kol su visais apsipratau ir tapo lengviau atskirti kur, kokios šalies ir kurio tyrimo tai veikėjas. Dėl to tik po kurio laiko labiau ir į istoriją įsijaučiau, kai jau nebereikėjo spręsti veikėjų dilemos.
Galiu pasakyti, kad man istorija, žudymo priežastis ir atomazga LABAI patiko! Netrūko ir šlykštumo, ir žiaurumo, ir net nuostabos! Tikrai buvo netikėta ir autorius taip puikiai sužaidė su visais plot twist'ais, kad mane lengvai apsuko aplink pirštą. Galiu pasakyti, kad jei ieškote tikrai gero detektyvo, verta atkreipti dėmesį į "9 kapą"! 😈
Neslėpsiu, buvau šiek tiek pasiilgusi TOKIO skandinaviško detektyvo! Tamsaus, klampaus, su daug veikėjų, daug veiksmo ir žiaurių nužudymų! Tik, dar paminėsiu, kad man truputį veikėjų buvo daugokai, pačioj pradžioj prireikė nemažai laiko, kol su visais apsipratau ir tapo lengviau atskirti kur, kokios šalies ir kurio tyrimo tai veikėjas. Dėl to tik po kurio laiko labiau ir į istoriją įsijaučiau, kai jau nebereikėjo spręsti veikėjų dilemos.
Galiu pasakyti, kad man istorija, žudymo priežastis ir atomazga LABAI patiko! Netrūko ir šlykštumo, ir žiaurumo, ir net nuostabos! Tikrai buvo netikėta ir autorius taip puikiai sužaidė su visais plot twist'ais, kad mane lengvai apsuko aplink pirštą. Galiu pasakyti, kad jei ieškote tikrai gero detektyvo, verta atkreipti dėmesį į "9 kapą"! 😈
August 2, 2019
3.5
Stefan Ahnhem este considerat de foarte mulți „critici” următorul Stieg Larsson: greșit. Dacă Larsson a ridicat la un nivel imposibil de ajuns thriller-ul nordic, oferindu-ne tot ce ne puteam dori cu seria Millennium, de la conspirații politice și cazuri captivante până la două personaje legendare (Lisbeth Salander și Mikael Blomkvist), Ahnhem ne răsfață cu crime macabre și personaje antipatice, insistând pe neputința forțelor de ordine și pe ușurința cu care cei corupți și vinovați manipulează adevărul în folosul lor.
Mi-a plăcut mult Victimă fără chip, primul roman din seria Fabian Risk. A fost un thriller întunecat și captivant, însă Al nouălea mormânt a fost un prequel lung și obositor, în care s-au intersectat exagerat de mulți psihopați. Le-am pierdut șirul după primele 300 de pagini, iar situația nu s-a îmbunătățit pe parcurs. Două anchete, două echipe și două țări. Și Fabian Risk, mai enervant și mai incompetent ca niciodată.
Dacă autorul ar fi redus numărul de pagini dedicat problemelor personale, repetate la nesfârșit, fără să ne ofere o soluție sau o concluzie, poate că ar fi observat cât de mult și-a jignit victimele. Înainte să fie ucise/răpite/atacate, avem oportunitatea să le vedem în acțiune. Cum procedează? Își salută sau urmăresc „atacatorul”, sună la poliție abia după două apeluri ratate/respinse sau se roagă la o minune. Nu aveți idee cât de mult m-au enervat aceste reacții, demne de filmele de groază americane care nu depășesc nota 4 pe IMDb.
Ahnhem știe cum să își țină cititorii lipiți de carte și să scrie un page-turner. Cazul e greșit de fascinant, sfârșitul este dramatic și tragic, avem oportunitatea să-l înțelegem (sau nu) pe Fabian Risk, iar Dunja rămâne un personaj interesant și imprevizibil, chiar dacă ești tentat să-i critici alegerile și să o judeci pentru noul stil de viață.
Stefan Ahnhem este considerat de foarte mulți „critici” următorul Stieg Larsson: greșit. Dacă Larsson a ridicat la un nivel imposibil de ajuns thriller-ul nordic, oferindu-ne tot ce ne puteam dori cu seria Millennium, de la conspirații politice și cazuri captivante până la două personaje legendare (Lisbeth Salander și Mikael Blomkvist), Ahnhem ne răsfață cu crime macabre și personaje antipatice, insistând pe neputința forțelor de ordine și pe ușurința cu care cei corupți și vinovați manipulează adevărul în folosul lor.
Mi-a plăcut mult Victimă fără chip, primul roman din seria Fabian Risk. A fost un thriller întunecat și captivant, însă Al nouălea mormânt a fost un prequel lung și obositor, în care s-au intersectat exagerat de mulți psihopați. Le-am pierdut șirul după primele 300 de pagini, iar situația nu s-a îmbunătățit pe parcurs. Două anchete, două echipe și două țări. Și Fabian Risk, mai enervant și mai incompetent ca niciodată.
Dacă autorul ar fi redus numărul de pagini dedicat problemelor personale, repetate la nesfârșit, fără să ne ofere o soluție sau o concluzie, poate că ar fi observat cât de mult și-a jignit victimele. Înainte să fie ucise/răpite/atacate, avem oportunitatea să le vedem în acțiune. Cum procedează? Își salută sau urmăresc „atacatorul”, sună la poliție abia după două apeluri ratate/respinse sau se roagă la o minune. Nu aveți idee cât de mult m-au enervat aceste reacții, demne de filmele de groază americane care nu depășesc nota 4 pe IMDb.
Ahnhem știe cum să își țină cititorii lipiți de carte și să scrie un page-turner. Cazul e greșit de fascinant, sfârșitul este dramatic și tragic, avem oportunitatea să-l înțelegem (sau nu) pe Fabian Risk, iar Dunja rămâne un personaj interesant și imprevizibil, chiar dacă ești tentat să-i critici alegerile și să o judeci pentru noul stil de viață.
January 2, 2017
Average, far too long and narrative too confusing.
Absolutely loved Ahnhem's previous book Victim without a face, so went into this with great hope. Unfortunately the book is not very well written, its seriously too long, and more importantly the story is so ridiculous and convoluted that I found myself skim reading some of the later chapters as I was getting annoyed with the plot. Also have to point out that the main character of Fabian Risk was not likeable at all as in the last book. The way he behaves towards his family makes him highly idiotic. In fact most of the characters weren't likeable either. The Sweden/Israel link in the story were quite promising but I think the author sacrifices a good narrative for violence, blood and gore. Hope the next book in series is better. Not sure I'll be buying it.
Absolutely loved Ahnhem's previous book Victim without a face, so went into this with great hope. Unfortunately the book is not very well written, its seriously too long, and more importantly the story is so ridiculous and convoluted that I found myself skim reading some of the later chapters as I was getting annoyed with the plot. Also have to point out that the main character of Fabian Risk was not likeable at all as in the last book. The way he behaves towards his family makes him highly idiotic. In fact most of the characters weren't likeable either. The Sweden/Israel link in the story were quite promising but I think the author sacrifices a good narrative for violence, blood and gore. Hope the next book in series is better. Not sure I'll be buying it.
December 3, 2019
Me ha gustado aunque hay cosas que no me han acabado de cuadrar. Entiendo que la venganza puede ser un sentimiento muy fuerte pero en este caso me ha parecido un pasote. Me ha quedado una sensación de poco creíble pero, en fin, para pasar un rato entretenido, muy aceptable.😉
July 17, 2019
O cursa lunga contra cronometru demna de Fabian Risk vs o minte agera plina de ura, cu un plan bine pus la punct. Nu stiu cum poate continua povestea, dar o astept cu nerabdare.
A new long race for Fabian Risk vs a mind full of hatred, with a well-established plan. I do not know how this serie can go on, but I look forward to it.
A new long race for Fabian Risk vs a mind full of hatred, with a well-established plan. I do not know how this serie can go on, but I look forward to it.
July 9, 2025
2.5 ⭐️
Būsiu labai nepopuliari, na bet neprisijaukinu šios serijos, nors tu ką. Nežavi nei personažai, nei kupinas spragų veiksmas. Jau nuo pat pradžių šioje dalyje mane kai kas trikdė. Jei gerai pamenu, kaip baigėsi pirma dalis, tai Dunja nebedirbo policininke, o Fabianas buvo naujokas komandoje. Ir tik po kurio laiko aš supratau, kad veiksmas vyksta prieš pirmosios dalies įvykius. Man pritrūko šiokio tokio įvado laiko atžvilgiu. Taip pat daugeliu atvejų tyrėjų darbas buvo paremtas visiškai neįtikinančiu atsitiktinumu, pvz. Dunja išvažiuoja važinėti po svetimą miestą, tikėdamasi surasti įtariamojo BMW. Nuošaliam keliuke pamato mašinos vėžes ir jos jai sukelia įtarimą. Juk žiema, vėžių pilna visur, miesto jinai nepažįsta. Tokių "stebuklingų" sėkmių knygoje tikrai ne viena. Arba situacijos, kai patyrę policininkai elgesi kaip iš kvailiausių amerikietiškų vaizdelių laidos - vėl gi, ta pati Dunja bando patekti į sandėlį, kuriama galimai slepiasi nusikaltėlis. Tad ji išdaužia stoglangį, nors turėtų elgtis tyliai, kad jos neišgirstų. Ir šoka, tiksliau krenta, pro skylę, nors apačioje tamsu, ji nieko nemato ir nežino, kaip aukštai yra🤦♀️Tačiau patiko kaip pasakojama istorija - veiksmas vyksta keliomis linijomis.
Rankų nenuleidžiu, šiek tiek nuo šios istorijos pailsėsiu, ir sugrįšiu prie sekančios dalies, kuri, tikiuosi, pagaliau man patiks.
Būsiu labai nepopuliari, na bet neprisijaukinu šios serijos, nors tu ką. Nežavi nei personažai, nei kupinas spragų veiksmas. Jau nuo pat pradžių šioje dalyje mane kai kas trikdė. Jei gerai pamenu, kaip baigėsi pirma dalis, tai Dunja nebedirbo policininke, o Fabianas buvo naujokas komandoje. Ir tik po kurio laiko aš supratau, kad veiksmas vyksta prieš pirmosios dalies įvykius. Man pritrūko šiokio tokio įvado laiko atžvilgiu. Taip pat daugeliu atvejų tyrėjų darbas buvo paremtas visiškai neįtikinančiu atsitiktinumu, pvz. Dunja išvažiuoja važinėti po svetimą miestą, tikėdamasi surasti įtariamojo BMW. Nuošaliam keliuke pamato mašinos vėžes ir jos jai sukelia įtarimą. Juk žiema, vėžių pilna visur, miesto jinai nepažįsta. Tokių "stebuklingų" sėkmių knygoje tikrai ne viena. Arba situacijos, kai patyrę policininkai elgesi kaip iš kvailiausių amerikietiškų vaizdelių laidos - vėl gi, ta pati Dunja bando patekti į sandėlį, kuriama galimai slepiasi nusikaltėlis. Tad ji išdaužia stoglangį, nors turėtų elgtis tyliai, kad jos neišgirstų. Ir šoka, tiksliau krenta, pro skylę, nors apačioje tamsu, ji nieko nemato ir nežino, kaip aukštai yra🤦♀️Tačiau patiko kaip pasakojama istorija - veiksmas vyksta keliomis linijomis.
Rankų nenuleidžiu, šiek tiek nuo šios istorijos pailsėsiu, ir sugrįšiu prie sekančios dalies, kuri, tikiuosi, pagaliau man patiks.
May 4, 2020
4.5/5
Mane pažįstantys žino – nekenčiu tingios kūrybos. Nepatinka visos tep lep knygutės, dainos iš trijų sakinių ir filmai, kuriuose veiksmas rutuliojasi kaip perkramtyta guma tarp dantų. Tikiu, kad jeigu kuri, kad ir kokiame žanre, vis tiek turi jaustis pastangos. Svarsčiau, kuo tiksliai galėčiau Stefaną Ahnhemą išskirti iš visų kitų detektyvų kūrėjų ir tai, ką jis daro, galiu įvardinti vienu žodžiu – įdirbis. Skaitydama jo knygas jaučiu, kad visos detalės yra tiksliai ten, kur ir turi būti, susuktos kaip nepriekaištingas šveicariškas laikrodis. Ne toks, kurio padielką gali nusipirkti iš Ali Express, kuris tik iš toli gali pasirodyti panašus į originalą. Toks, kuriame kiekviena smulkmena apgalvota, viskas turi priežastį, tikslą ir vietą, o bet koks pasikeitimas sugriautų visą mechanizmą – tokį, kurį kažkas kūrė nuo pradžios iki pabaigos, o ne sumetė į vieną vietą viską, ką pavyko sukrapštyti, tikintis geriausio. Tuo S. Ahnhemas skiriasi nuo kitų detektyvinių knygų rašytojų. Galbūt iš toli ir nepamatytum skirtumo tarp padielkos ir originalo, bet kai pasižiūri atidžiau, visada žinosi, kuomet rankose Chopard, o kada tik Chopyrst.
Mintyse neišeina „9 kapo“ nelyginti su „Beveidėmis aukomis“. Vis skirsčiau mintyse į du stalčiukus: čia moterys geriau aprašytos, išjaustos, motyvuotos, bet Fabiano Risko kur kas mažiau, o gi norėjosi ir jį geriau pajausti. Čia blogietis įdomesnis, bet ten viskas buvo asmeniškiau. Čia geresnis motyvas, bet ten buvo geresnis nusikaltimų išpildymas. Čia daugiau meilių seilių, bet ten gi įspėjo, kad taip ir bus. Vis dėlto, nors teko skaityti, jog žmonės dėl pirmosios ir antrosios dalių (nors manau, kad jas ir būtų galima skaityti pavieniui ir bet kokia tvarka) stoja į atskiras stovyklas, negalėčiau jų taip aršiai atskirti. Galbūt „Beveidės aukos“ padarė kiek didesnį įspūdį, tačiau gal tik todėl, kad „9 kapą“ jau ėmiau į rankas žinodama, kad net jei nebus TAIP gerai, vis tiek nebus blogai. Autorius ir toliau daro tai, kas man patiko labiausiai – kuria tikrus, žmogiškus veikėjus, o ne sau į krūtinę kumščiais daužančius herojus. Ne taip, kaip dažnai pasitaiko detektyvinėse istorijose, čia pirmu smuiku negriežia romantinės dramos – autorius didžiąją dalį jėgų skyrė suplanuoti nusikaltimams ir juos įvykdžiusiems, o tai jaučiasi. O ir jei būčiau norėjusi meilės trikampių, būčiau pasiėmusi... Na, didžiąją dalį kitų detektyvinių romanų.
Ar skaitysiu kitas Fabiano Risko dalis? Veikiausiai, tiesiog todėl, kad S.Ahnhemas tikrai gerokai mane apžavėjo savo protu ir tuo, kaip sugeba juo naudotis. Vis dėlto, ar reikėtų laikytis šio detektyvo įsikibus – abejočiau. Jei nebus atskleista įdomesnių jo gyvenimo detalių, nors joms skleistis vietos ir apstu, istorijos kuo puikiausiai veiktų ir su beveik bet kuo kitu Risko vietoje, ypač kai Ahnhemo knygos ir išsiskiria tuo, kad čia nėra vieno herojaus, o dirba visa komanda. Tai – dar viena priežastis, kodėl skaityti taip įdomu. Vis dėlto, noriu tikėti, kad Ahnhemas dar ras mane kuo nustebinti. Nes dievaži, kartelę užsikėlė kažkur ties palube.
Mane pažįstantys žino – nekenčiu tingios kūrybos. Nepatinka visos tep lep knygutės, dainos iš trijų sakinių ir filmai, kuriuose veiksmas rutuliojasi kaip perkramtyta guma tarp dantų. Tikiu, kad jeigu kuri, kad ir kokiame žanre, vis tiek turi jaustis pastangos. Svarsčiau, kuo tiksliai galėčiau Stefaną Ahnhemą išskirti iš visų kitų detektyvų kūrėjų ir tai, ką jis daro, galiu įvardinti vienu žodžiu – įdirbis. Skaitydama jo knygas jaučiu, kad visos detalės yra tiksliai ten, kur ir turi būti, susuktos kaip nepriekaištingas šveicariškas laikrodis. Ne toks, kurio padielką gali nusipirkti iš Ali Express, kuris tik iš toli gali pasirodyti panašus į originalą. Toks, kuriame kiekviena smulkmena apgalvota, viskas turi priežastį, tikslą ir vietą, o bet koks pasikeitimas sugriautų visą mechanizmą – tokį, kurį kažkas kūrė nuo pradžios iki pabaigos, o ne sumetė į vieną vietą viską, ką pavyko sukrapštyti, tikintis geriausio. Tuo S. Ahnhemas skiriasi nuo kitų detektyvinių knygų rašytojų. Galbūt iš toli ir nepamatytum skirtumo tarp padielkos ir originalo, bet kai pasižiūri atidžiau, visada žinosi, kuomet rankose Chopard, o kada tik Chopyrst.
Mintyse neišeina „9 kapo“ nelyginti su „Beveidėmis aukomis“. Vis skirsčiau mintyse į du stalčiukus: čia moterys geriau aprašytos, išjaustos, motyvuotos, bet Fabiano Risko kur kas mažiau, o gi norėjosi ir jį geriau pajausti. Čia blogietis įdomesnis, bet ten viskas buvo asmeniškiau. Čia geresnis motyvas, bet ten buvo geresnis nusikaltimų išpildymas. Čia daugiau meilių seilių, bet ten gi įspėjo, kad taip ir bus. Vis dėlto, nors teko skaityti, jog žmonės dėl pirmosios ir antrosios dalių (nors manau, kad jas ir būtų galima skaityti pavieniui ir bet kokia tvarka) stoja į atskiras stovyklas, negalėčiau jų taip aršiai atskirti. Galbūt „Beveidės aukos“ padarė kiek didesnį įspūdį, tačiau gal tik todėl, kad „9 kapą“ jau ėmiau į rankas žinodama, kad net jei nebus TAIP gerai, vis tiek nebus blogai. Autorius ir toliau daro tai, kas man patiko labiausiai – kuria tikrus, žmogiškus veikėjus, o ne sau į krūtinę kumščiais daužančius herojus. Ne taip, kaip dažnai pasitaiko detektyvinėse istorijose, čia pirmu smuiku negriežia romantinės dramos – autorius didžiąją dalį jėgų skyrė suplanuoti nusikaltimams ir juos įvykdžiusiems, o tai jaučiasi. O ir jei būčiau norėjusi meilės trikampių, būčiau pasiėmusi... Na, didžiąją dalį kitų detektyvinių romanų.
Ar skaitysiu kitas Fabiano Risko dalis? Veikiausiai, tiesiog todėl, kad S.Ahnhemas tikrai gerokai mane apžavėjo savo protu ir tuo, kaip sugeba juo naudotis. Vis dėlto, ar reikėtų laikytis šio detektyvo įsikibus – abejočiau. Jei nebus atskleista įdomesnių jo gyvenimo detalių, nors joms skleistis vietos ir apstu, istorijos kuo puikiausiai veiktų ir su beveik bet kuo kitu Risko vietoje, ypač kai Ahnhemo knygos ir išsiskiria tuo, kad čia nėra vieno herojaus, o dirba visa komanda. Tai – dar viena priežastis, kodėl skaityti taip įdomu. Vis dėlto, noriu tikėti, kad Ahnhemas dar ras mane kuo nustebinti. Nes dievaži, kartelę užsikėlė kažkur ties palube.
February 28, 2022
tikrai labai patiko.tokia stora bet neistempta.silpnu nervu gal geriau neskaityt nes ziauriu epizodu yra🙈🙉🙊
September 22, 2024
Si el primer libro de esta saga me gustó mucho, este me encantó y le tenía fe.
Seré honesta, al principio creí que este a diferencia del anterior no me gustaría tanto, y es que este libro es una precuela, pues cuenta los sucesos ocurridos un año antes de Mañana te toca a ti, por lo que despeja dudas que había presentado ese libro con respecto a la razón por la que Fabián Risk decidió mudarse de Estocolmo hacia su ciudad natal, por lo que en este libro nos situamos en Estocolmo, con personajes diferentes a excepción de Fabián, Dunja y su asqueroso jefe.
A decir verdad, el crimen en este libro está mucho mejor desarrollado que el anterior, el autor lo hizo mucho mejor y es que en este libro empiezan a ocurrir una serie de asesinatos que empieza por uno de los ministros del país, siendo un asesinato de alto perfil que a su vez se va relacionando con ciertos asesinatos en Dinamarca, donde Dunja estará investigando nuevamente como personaje secundario.
A mi parecer, debo añadir que el autor ha sido muy ingenioso con sus muchos giros en la trama, porque claramente sabe como engañar al lector y eso es algo que disfruto en los libros. Debo decir que sospechaba ciertas cosas debido a algunas pistas que van dejando a lo largo de la novela, pero no me decepcionó el como lo manejaron y a mi ver tuvo un gran final.
La única pega que le pongo a este libro y el porqué no le doy las cinco estrellas, es el hecho de como se desarrolla la trama personal de Fabián, en primer lugar, creo que escenas como la de él y Niva sobraron, así como el hecho de que su distanciamiento con Sonia parece casi una justificación de lo que sucede después, por lo que sigo pensando que algunas de esas cosas pudieron haberse explicado brevemente y ya. A diferencia de la narración de la vida personal de Fabián, la de Dunja me gustó más, pues si bien se sabía como acabaría eso, me gusta como se manejan las últimas escenas en las que ella aparece, en especial la del apartamento.
Sinceramente me gustaría ver a ciertos personajes de este libro en los siguientes, pues hay una historia en especial que para cierto personaje tiene un final "feliz" menos para Fabián y espero que se vuelva a tocar en otro libro, porque tiene potencial.
El libro indudablemente me gustó, a diferencia del anterior que lo leí con un poco más de paciencia cada noche, este prácticamente lo devoré y disfruté cada momento. La narración del autor es tan buena que sientes que estás ahí estudiando la escena de cada crimen y es algo que me encanta y se agradece. Seguiré leyendo los demás, pues estoy demasiado metida en la historia y quiero saber más de estos personajes, espero Stefan A. siga sorprendiéndome.
Seré honesta, al principio creí que este a diferencia del anterior no me gustaría tanto, y es que este libro es una precuela, pues cuenta los sucesos ocurridos un año antes de Mañana te toca a ti, por lo que despeja dudas que había presentado ese libro con respecto a la razón por la que Fabián Risk decidió mudarse de Estocolmo hacia su ciudad natal, por lo que en este libro nos situamos en Estocolmo, con personajes diferentes a excepción de Fabián, Dunja y su asqueroso jefe.
A decir verdad, el crimen en este libro está mucho mejor desarrollado que el anterior, el autor lo hizo mucho mejor y es que en este libro empiezan a ocurrir una serie de asesinatos que empieza por uno de los ministros del país, siendo un asesinato de alto perfil que a su vez se va relacionando con ciertos asesinatos en Dinamarca, donde Dunja estará investigando nuevamente como personaje secundario.
A mi parecer, debo añadir que el autor ha sido muy ingenioso con sus muchos giros en la trama, porque claramente sabe como engañar al lector y eso es algo que disfruto en los libros. Debo decir que sospechaba ciertas cosas debido a algunas pistas que van dejando a lo largo de la novela, pero no me decepcionó el como lo manejaron y a mi ver tuvo un gran final.
La única pega que le pongo a este libro y el porqué no le doy las cinco estrellas, es el hecho de como se desarrolla la trama personal de Fabián, en primer lugar, creo que escenas como la de él y Niva sobraron, así como el hecho de que su distanciamiento con Sonia parece casi una justificación de lo que sucede después, por lo que sigo pensando que algunas de esas cosas pudieron haberse explicado brevemente y ya. A diferencia de la narración de la vida personal de Fabián, la de Dunja me gustó más, pues si bien se sabía como acabaría eso, me gusta como se manejan las últimas escenas en las que ella aparece, en especial la del apartamento.
Sinceramente me gustaría ver a ciertos personajes de este libro en los siguientes, pues hay una historia en especial que para cierto personaje tiene un final "feliz" menos para Fabián y espero que se vuelva a tocar en otro libro, porque tiene potencial.
El libro indudablemente me gustó, a diferencia del anterior que lo leí con un poco más de paciencia cada noche, este prácticamente lo devoré y disfruté cada momento. La narración del autor es tan buena que sientes que estás ahí estudiando la escena de cada crimen y es algo que me encanta y se agradece. Seguiré leyendo los demás, pues estoy demasiado metida en la historia y quiero saber más de estos personajes, espero Stefan A. siga sorprendiéndome.
January 18, 2020
Tikriausiai daugelis iš Jūsų jau skaitėte "Beveides aukas" nesu išimtis ir aš. Pirmoji knyga man paliko tiesiog puikų įspūdį. Tiesiog pamilau šį švedų rašytoją. Išvydusi, jog Baltos lankos išleido antrąją dalį apie Fabianą Riską tikrai labai apsidžiaugiau. Ir jau tuomet žinojau, jog bet kokiu atveju aš ją tikrai perskaitysiu.
Vieną dieną iš niekur nieko lyg į vandenį dingsta Švedijos teisingumo ministras. Saugumas nusprendžia, jog reikia griebtis visų įmanomų priemonių, jog išaiaškinti kas iš tikrųjų nutiko tą lemtingąją dieną. Taip į tyrimą įsitraukia ir Fabianas Riskas.
Tuo pat metu Kopenhagoje įvykdyta tiesiog makabriška žmogžudystė. Žinomo TV laidų vedėjo žmona randama žiauriai sudarkyta.. Tyrėja Dunja Hougard bando išsiaiškinti nusikaltimo motyvą ir kas tai padarė.. Jos manymu čia nebuvo pavydaus sutuoktinio išpuolis.. Visi pėdsakai veda į Švediją.
Kiekvienas iš šių tyrėjų stačia galva pasineria į vykdomą tyrimą, nes nori bet kokiais būdais išsiaiškinti tiesą,o svarbiausia sugauti žudiką.
Ši knyga buvo tarsi "Beveidžių aukų" priešistorė. Pats pasakojimas mane įtraukė nuo pat pirmojo puslapio. Kraujo bei žudynių čia taip pat netrūko. Autorius meistriškai bei labai realistiškai aprašo patį policijos darbą bei ten dirbančius darbuotojus. Tiesa, šioje knygoje daugiau dėmesio yra skiriama Fabiano bei jo žmonos Sonjos santykiams. Man tai visai nekliuvo ir buvo įdomu sužinoti apie jo asmeninį gyvenimą šiek tiek daugiau.
Taip pat mane nustebino ir tai, kaip šioje knygoje rutuliojosi patys įvykiai bei kas už viso to slypėjo. Galbūt knygos pradžia gali pasirodyti šiek tiek chaotiška nes daug veikėjų bei veiksmo, tačiau perskaičius dar kelis skyrius viskas susidėlioja į savo vietas ir tampa daug aiškiau. Ši, antroji knygos dalis man patiko truputį mažiau nei "Beveidės aukos". Tačiau pati knyga tikrai verta skaitytojų dėmesio,o juolab tų, kurie mėgsta tokias istorijas. Tikrai su malonumu skaitysiu ir trečiąją knygą apie Fabianą Riską.
Vieną dieną iš niekur nieko lyg į vandenį dingsta Švedijos teisingumo ministras. Saugumas nusprendžia, jog reikia griebtis visų įmanomų priemonių, jog išaiaškinti kas iš tikrųjų nutiko tą lemtingąją dieną. Taip į tyrimą įsitraukia ir Fabianas Riskas.
Tuo pat metu Kopenhagoje įvykdyta tiesiog makabriška žmogžudystė. Žinomo TV laidų vedėjo žmona randama žiauriai sudarkyta.. Tyrėja Dunja Hougard bando išsiaiškinti nusikaltimo motyvą ir kas tai padarė.. Jos manymu čia nebuvo pavydaus sutuoktinio išpuolis.. Visi pėdsakai veda į Švediją.
Kiekvienas iš šių tyrėjų stačia galva pasineria į vykdomą tyrimą, nes nori bet kokiais būdais išsiaiškinti tiesą,o svarbiausia sugauti žudiką.
Ši knyga buvo tarsi "Beveidžių aukų" priešistorė. Pats pasakojimas mane įtraukė nuo pat pirmojo puslapio. Kraujo bei žudynių čia taip pat netrūko. Autorius meistriškai bei labai realistiškai aprašo patį policijos darbą bei ten dirbančius darbuotojus. Tiesa, šioje knygoje daugiau dėmesio yra skiriama Fabiano bei jo žmonos Sonjos santykiams. Man tai visai nekliuvo ir buvo įdomu sužinoti apie jo asmeninį gyvenimą šiek tiek daugiau.
Taip pat mane nustebino ir tai, kaip šioje knygoje rutuliojosi patys įvykiai bei kas už viso to slypėjo. Galbūt knygos pradžia gali pasirodyti šiek tiek chaotiška nes daug veikėjų bei veiksmo, tačiau perskaičius dar kelis skyrius viskas susidėlioja į savo vietas ir tampa daug aiškiau. Ši, antroji knygos dalis man patiko truputį mažiau nei "Beveidės aukos". Tačiau pati knyga tikrai verta skaitytojų dėmesio,o juolab tų, kurie mėgsta tokias istorijas. Tikrai su malonumu skaitysiu ir trečiąją knygą apie Fabianą Riską.
January 2, 2019
Ο Φαμπιαν Ρισκ σε νεες περιπετειες. Όσοι τον ξερουμε ηδη απο το πρώτο βιβλιο καταλαβαινουμε περιπου τι θα τραβηξει για ακομα μια φορα. Το εντυπωσιακό για το χαρακτηρα του επιθεωρητη είναι πως πρόκειται για εναν απολύτως φυσιολογικο άνθρωπο που δεν μπεκροπινει δεν είναι ρεμαλι δεν κάνει καταχρήσεις και γενικά δεν μοιάζει καθολου σε συναδέλφους απο αλλα βιβλια. Είναι ομως μεθοδικός πανέξυπνος και με λιγη βοηθεια από τους σωστους ανθρωπους όπως η εγκυμονουσα Μαλιν καταφερνει τα ακατόρθωτα. Στα θετικά του βιβλίου ο τρόπος γραφης του AHNHEM. Αμεσος χωρις πολλες σαλτσες και περισσότερη δραση παρα περιγραφες. Στα πλην τα πολλά ονοματα. Αρκετοι εμπλεκομενοι που ως ένα σημείο νιωθεις πως δεν χωρανε ολα στον εγκέφαλο σου. Ως τη μεση του βιβλίου ήταν ολα ένας αχταρμάς μεσα στο κεφάλι μου. Σιγα σιγα καθάρισε το τοπίο και αρχισαν να μπαίνουν τα κομμάτια ενα ενα στη θέση τους. Πολύ εξυπνο τελος και απίστευτα καλοστημένη η ιστορία. Στενοχωρηθηκα λιγο με την καταληξη αλλα η λύτρωση ηρθε. Ισως θα ηθελα λιγότερες σελιδες.
This entire review has been hidden because of spoilers.
February 11, 2020
Ο υπουργός δικαιοσύνης της Σουηδίας βγαίνει από τη Βουλή και εξαφανίζεται μες τη χιονοθύελλα. Το ίδιο βράδυ δολοφονείται βάναυσα η σύζυγος ενός διάσημου Δανού τηλεπαρουσιαστή μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.
Οι επιθεωρητές Φάμπιαν Ρισκ και Ντούνια Χούγκορντ καλούνται να λύσουν τις δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις.
Ένα ταχύρυθμο αστυνομικό θρίλερ για να περάσετε μερικές ευχάριστες ώρες.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
Οι επιθεωρητές Φάμπιαν Ρισκ και Ντούνια Χούγκορντ καλούνται να λύσουν τις δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους υποθέσεις.
Ένα ταχύρυθμο αστυνομικό θρίλερ για να περάσετε μερικές ευχάριστες ώρες.
Διαβάστε αναλυτικά την άποψή μου στο blog μου.
May 7, 2020
El libro me ha gustado bastante y aclara muchas cosas de lo que pasa en el segundo libro, aunque este segundo libro se publicó en España antes que La novena tumba. Aunque no lo entiendo porque aquí pone Mañana te toca a ti es el primero de Fabian Risk. Para mi, claramente, este libro La novena Tumba es el primero.
January 11, 2020
Pirmoji Ahnhemo knyga „Beveidės aukos“ man patiko kur kas labiau, devintasis kapas, mano galva, per daug ištęstas. Iš vidurio būtų galima kokį šimtą puslapių išskalauti. Bet vis tiek autorius lieka vienu geriausių detektyvų ir trilerių rašytojų. Siužeto visai neatskleidinėsiu, nes ką čia spoilint. Gi visi suprantam, kas yra detektyvas – kažkas mirė, kažkas sprendžia :D
Antros dalies siužetas nukelia mus į praeitį, prieš Riskui iš Stokholmo persikraustant į gimtąjį miestą. Šiaip aš kažkodėl specifiškai nemėgstu prequels – t.y. nemėgstu grįžti į praeitį, bet šįkart visai neerzino, buvo labai įdomu pagaliau sužinoti apie kokį ten siaubingą įvykį Stokholme pirmojoje dalyje buvo kalbama.
Pliusai:
Man patinka, kad pasakojimas vyksta Švedijoj ir Danijoj, abu pagrindiniai veikėjai – danė Dunja ir švedas Fabianas – labai simpatiški, skaitydama susiangažuoji jų gyvenimo problemomis. Šįkart skaitant man gal net Dunjos gyvenimas labiau patiko.
Faina ir pati nusikaltimų argumentacija, nors, kaip ir dažname detektyve, labai jau pompastiška ir išpūsta, bet paliečia tam tikras visai įdomias etines problemas.
Fainas rašymo stilius ir vertimas (nors pirmos knygos lyg ir labiau patiko vertimas), kažkaip su saiku, bet ir pakankamai šlykščiai aprašyti besitaškantys kraujai ir mėsos – which is nice.
Minusai:
Kaip ir sakiau – per ilga, ištęsta. Vietomis erzina per daug akivaizdūs plot devices: iš serijos, 8 mėnesius nėščia policininkė varo bėgomis į penktą aukštą, atgal, persekioja liudininkę, laigo po visą stokholmą. Tai... kaip manot kas jai bus? Yep. Ir dar mane labai erzina tie specialiai sukonstruoti nepasisekimai. Vienas veikėjas būtinai nori kažką išsiaiškinti su kitu, bet šis labai skuba ir jie prasilenkia, ir viskas sužlunga:D oh give me a break.
Bet all in all aš ištikimai duodu 4 * ir laukiu Stefeno knygų mugėje!
Antros dalies siužetas nukelia mus į praeitį, prieš Riskui iš Stokholmo persikraustant į gimtąjį miestą. Šiaip aš kažkodėl specifiškai nemėgstu prequels – t.y. nemėgstu grįžti į praeitį, bet šįkart visai neerzino, buvo labai įdomu pagaliau sužinoti apie kokį ten siaubingą įvykį Stokholme pirmojoje dalyje buvo kalbama.
Pliusai:
Man patinka, kad pasakojimas vyksta Švedijoj ir Danijoj, abu pagrindiniai veikėjai – danė Dunja ir švedas Fabianas – labai simpatiški, skaitydama susiangažuoji jų gyvenimo problemomis. Šįkart skaitant man gal net Dunjos gyvenimas labiau patiko.
Faina ir pati nusikaltimų argumentacija, nors, kaip ir dažname detektyve, labai jau pompastiška ir išpūsta, bet paliečia tam tikras visai įdomias etines problemas.
Fainas rašymo stilius ir vertimas (nors pirmos knygos lyg ir labiau patiko vertimas), kažkaip su saiku, bet ir pakankamai šlykščiai aprašyti besitaškantys kraujai ir mėsos – which is nice.
Minusai:
Kaip ir sakiau – per ilga, ištęsta. Vietomis erzina per daug akivaizdūs plot devices: iš serijos, 8 mėnesius nėščia policininkė varo bėgomis į penktą aukštą, atgal, persekioja liudininkę, laigo po visą stokholmą. Tai... kaip manot kas jai bus? Yep. Ir dar mane labai erzina tie specialiai sukonstruoti nepasisekimai. Vienas veikėjas būtinai nori kažką išsiaiškinti su kitu, bet šis labai skuba ir jie prasilenkia, ir viskas sužlunga:D oh give me a break.
Bet all in all aš ištikimai duodu 4 * ir laukiu Stefeno knygų mugėje!
February 11, 2022
Knygos skaitymas buvo tarsi išprotėjusiu greičiu jojimas žirgu..Greitis, veiksmas, vaizdai net nespėji dairytis ir gilintis. Planavau vertinti aukščiau, bet vėl pabaiga..pufff..na gaila..
Visgi kažkodėl neapleido jausmas beskaitant, kad autorius leidosi į fantastikos sritį: na paimkim nusikaltėlio motyvus, jo pasirengimą, jo visus veiksmus, perpintą Danijos-Švedijos istoriją, ar tai panašu kas realybėj gali nutikti?? Vargu..Daug klaustukų kilo: o kodėl taip? O kam tą reikėjo įpinti? Bei Danijos dalyvavimo prieskonis neišsivystė į užbaigtą patiekalą.
Bet..detektyvų mėgėjams: veiksmas ogogo! kraujas liejasi laisvai..tyrėjai kaip visada žingsniu už...iki paskutiniųjų puslapių įtampa išlaikyta-o vis dėl to kas gi nusikaltėlis..
Visgi kažkodėl neapleido jausmas beskaitant, kad autorius leidosi į fantastikos sritį: na paimkim nusikaltėlio motyvus, jo pasirengimą, jo visus veiksmus, perpintą Danijos-Švedijos istoriją, ar tai panašu kas realybėj gali nutikti?? Vargu..Daug klaustukų kilo: o kodėl taip? O kam tą reikėjo įpinti? Bei Danijos dalyvavimo prieskonis neišsivystė į užbaigtą patiekalą.
Bet..detektyvų mėgėjams: veiksmas ogogo! kraujas liejasi laisvai..tyrėjai kaip visada žingsniu už...iki paskutiniųjų puslapių įtampa išlaikyta-o vis dėl to kas gi nusikaltėlis..
Displaying 1 - 30 of 573 reviews