What do you think?
Rate this book
William Wisting #9
Koopamees
Sel korral saabub surm Wistingu enda naabruskonda.
Vaid kolm maja William Wistingu kodust edasi on üks mees neli kuud surnuna virvendava teleri ees istunud. Mitte miski ei viita sellele, et Viggo Hanseni surma taga võinuks olla midagi kriminaalset. Kuigi ta oli elanud teiste hulgas, polnud keegi talle tähelepanu pööranud. Tema surm ei too ajalehtedesse ainsatki pealkirja, kuid miski äratab selles juhtumis Wistingu ajakirjanikust tütar Lines uudishimu. Ta plaanib täiesti tundmatust inimesest kirjutada liigutava portreeloo.
Peagi saab politsei teate uuest surmajuhtumist. Raiealalt leitakse pikaaegse väljas lamamise tunnustega tundmatu mehe surnukeha. Kõmulisest leiust saab alguse üks suurim inimjaht Norra kriminaalajaloos.
Jørn Lier Horst on saanud nii Norra kui ka Põhjamaade parima kriminaalromaani auhinna. „Koopamees” võitis 2016. aastal parima ingliskeelse Skandinaavia kriminaalromaani Petrona auhinna.
2018. aastal alustatakse draamasarja filmimist Wistingu põnevike alusel. Esimese hooajal jõuavad ekraanile filmid „Jahipenide” ja „Koopamehe” alusel. Sarja näitavad Skandinaavia Viaplay, Norra TV3 ja Saksa kanal ARD Degeto. Loodetavasti jõuab sari ka Eesti teleekraanidele.
„Horst – endine politseinik, muide – suudab kirjutada nii, et südamlikkus domineerib ning kui raamat läbi, jääb hinge nukker, kuid helge tunne. Headus ei ole ilmast kadunud.”
Jaan Martinson „Üksindus ja armastus ehk Klaasvõtmeid niisama ei jagata”
Vaid kolm maja William Wistingu kodust edasi on üks mees neli kuud surnuna virvendava teleri ees istunud. Mitte miski ei viita sellele, et Viggo Hanseni surma taga võinuks olla midagi kriminaalset. Kuigi ta oli elanud teiste hulgas, polnud keegi talle tähelepanu pööranud. Tema surm ei too ajalehtedesse ainsatki pealkirja, kuid miski äratab selles juhtumis Wistingu ajakirjanikust tütar Lines uudishimu. Ta plaanib täiesti tundmatust inimesest kirjutada liigutava portreeloo.
Peagi saab politsei teate uuest surmajuhtumist. Raiealalt leitakse pikaaegse väljas lamamise tunnustega tundmatu mehe surnukeha. Kõmulisest leiust saab alguse üks suurim inimjaht Norra kriminaalajaloos.
Jørn Lier Horst on saanud nii Norra kui ka Põhjamaade parima kriminaalromaani auhinna. „Koopamees” võitis 2016. aastal parima ingliskeelse Skandinaavia kriminaalromaani Petrona auhinna.
2018. aastal alustatakse draamasarja filmimist Wistingu põnevike alusel. Esimese hooajal jõuavad ekraanile filmid „Jahipenide” ja „Koopamehe” alusel. Sarja näitavad Skandinaavia Viaplay, Norra TV3 ja Saksa kanal ARD Degeto. Loodetavasti jõuab sari ka Eesti teleekraanidele.
„Horst – endine politseinik, muide – suudab kirjutada nii, et südamlikkus domineerib ning kui raamat läbi, jääb hinge nukker, kuid helge tunne. Headus ei ole ilmast kadunud.”
Jaan Martinson „Üksindus ja armastus ehk Klaasvõtmeid niisama ei jagata”
256 pages, Paperback
First published January 1, 2013
194 people are currently reading
1690 people want to read
About the author
Jørn Lier Horst
151 books1,614 followersJorn Lier Horst (born in Bamble, Telemark 1970) is a former Senior Investigating Officer at the Norwegian police force. He made his literary debut as a crime writer in 2004 and is considered one of the foremost Nordic crime writers.
His series of mystery novels starring chief inspector William Wisting provides a detailed and authentic insight into how criminal cases are investigated and how it affects those involved, whether private or professional. The books represent a simple and accurate picture of the modern Nordic societies and is characterized by political and social commentary subtext.
His series of mystery novels starring chief inspector William Wisting provides a detailed and authentic insight into how criminal cases are investigated and how it affects those involved, whether private or professional. The books represent a simple and accurate picture of the modern Nordic societies and is characterized by political and social commentary subtext.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 364 reviews
July 26, 2021
The caveman is the eighth crime novel in the series by former Norwegian police officer Jorn Lier Horst. The series main characters are William Wisting, his journalist daughter Line, and their assorted colleagues.
In December the body of one of Williams' neighbours Viggo Hansen is discovered by an engineer from the electricity company who has come to disconnect his electricity supply. He is found mummified sitting in an armchair watching TV. He has been dead since August. It appears to be a simple case of natural causes. Line reads about the case in the local paper, and is intrigued about it, as she didn't remember him, despite Viggo living in the same street as her family. She sets out to write a profile on his life, and also to address several important social issues. These issues are the growing numbers of people living and dying alone, the atomisation and fragmentation of western societies, including the Nordic countries, whereby people like Viggo living on the margins of society are ignored and neglected. I found interesting and sad, Line's exploration of Viggo's life, as everyone from former pupils and colleagues, to current neighbours, the doctor and vicar didn't remember anything about him. I found particularly poignant the fact that there were no photographs of him taken since the 1960's.
Running parallel to Viggo's poignant story, is the discovery of a second male dead body. This one has also been dead since August, and is found underneath a large tree on a Christmas tree farm. The body is discovered to be a retired Professor, Bob Crabbe, who had come to Norway in the summer on the trail of an American serial killer. It emerges that the serial killer had been living undetected in Norway for over 20 years, having taken over the identity of a similarly forgotten person. The FBI is called in, as the killer is on their wanted list. The two deaths are eventually revealed to be interlinked.
The central themes of the novel are loneliness and solitariness, and how this is exacerbated by contemporary society, where people lack the time and inclination to get to know and visit their neighbours. It is also about identity and how well we know a person, as we often only find out about a person's real personality when they die.
The setting of the novel, Larvik in south west Norway is very well evoked, and I got a real sense of the place. It reminded me in some ways of Ystad in Sweden, where Henning Mankell set his Wallander novels, with the feeling of being isolated, although Larvik is only 65 miles from Oslo. The isolation is also increased as it is the middle of winter, with heavy snow, trapping people and making the investigations harder.
I enjoyed the novel, although I did have to suspend my disbelief at the plot strand of a US serial killer operating undiscovered in Norway for over 20 years. However I found fascinating the concept of "the caveman" of the book's title, where a criminal could take over and live the life of a marginalised member of society without being detected. I also enjoyed the relationship between William and Line, and was tantalised by the glimpses of Williams' dead wife Ingrid, who appears in the earlier untranslated books. In some ways William reminds me of Kurt Wallander, especially in the relationships William has with his colleagues.
In December the body of one of Williams' neighbours Viggo Hansen is discovered by an engineer from the electricity company who has come to disconnect his electricity supply. He is found mummified sitting in an armchair watching TV. He has been dead since August. It appears to be a simple case of natural causes. Line reads about the case in the local paper, and is intrigued about it, as she didn't remember him, despite Viggo living in the same street as her family. She sets out to write a profile on his life, and also to address several important social issues. These issues are the growing numbers of people living and dying alone, the atomisation and fragmentation of western societies, including the Nordic countries, whereby people like Viggo living on the margins of society are ignored and neglected. I found interesting and sad, Line's exploration of Viggo's life, as everyone from former pupils and colleagues, to current neighbours, the doctor and vicar didn't remember anything about him. I found particularly poignant the fact that there were no photographs of him taken since the 1960's.
Running parallel to Viggo's poignant story, is the discovery of a second male dead body. This one has also been dead since August, and is found underneath a large tree on a Christmas tree farm. The body is discovered to be a retired Professor, Bob Crabbe, who had come to Norway in the summer on the trail of an American serial killer. It emerges that the serial killer had been living undetected in Norway for over 20 years, having taken over the identity of a similarly forgotten person. The FBI is called in, as the killer is on their wanted list. The two deaths are eventually revealed to be interlinked.
The central themes of the novel are loneliness and solitariness, and how this is exacerbated by contemporary society, where people lack the time and inclination to get to know and visit their neighbours. It is also about identity and how well we know a person, as we often only find out about a person's real personality when they die.
The setting of the novel, Larvik in south west Norway is very well evoked, and I got a real sense of the place. It reminded me in some ways of Ystad in Sweden, where Henning Mankell set his Wallander novels, with the feeling of being isolated, although Larvik is only 65 miles from Oslo. The isolation is also increased as it is the middle of winter, with heavy snow, trapping people and making the investigations harder.
I enjoyed the novel, although I did have to suspend my disbelief at the plot strand of a US serial killer operating undiscovered in Norway for over 20 years. However I found fascinating the concept of "the caveman" of the book's title, where a criminal could take over and live the life of a marginalised member of society without being detected. I also enjoyed the relationship between William and Line, and was tantalised by the glimpses of Williams' dead wife Ingrid, who appears in the earlier untranslated books. In some ways William reminds me of Kurt Wallander, especially in the relationships William has with his colleagues.
September 22, 2021
Una nueva entrega más que aceptable del comisario Wisting. Encuentran a un vecino, fallecido hace cuatro meses en su domicilio, sin que nadie lo haya echado de menos. Line, la hija reportera de nuestro comisario, aprovechará para hacer un reportaje sobre su vida (la del fallecido, no la de su padre), y de paso, pondrá en entredicho la soledad de los mayores en una sociedad aparentemente saludable, que sabe lo que pasa en cualquier remoto lugar del planeta, pero desconoce las necesidades más básicas del que tiene a solo unos metros de distancia (algo perfectamente extrapolable a cualquier país de la llamada “sociedad del bienestar”). A los pocos días aparecerá otro cadáver, que, en teoría, nada tiene que ver con el anterior, salvo que también lleva un tiempo muerto sin que nadie lo haya echado en falta. Wisting se pone a investigar este último caso, ya que el anterior parece un claro episodio de muerte natural….hasta que Line, metiendo las narices como solo ella sabe, desbarate esta suposición. Al final, el caso cobrará tal relevancia que aparecerán por Noruega investigadores americanos del todopoderoso FBI. Y claro, la propia Line se verá involucrada más allá de lo deseable para su propia integridad física.
Según la terminología criminal de los americanos, un “cavernícola” es un personaje que ha asesinado a alguien a quien nadie va a echar en falta, para poder apropiarse de su personalidad y de su vida, y poder así seguir cometiendo sus fechorías. Parece ser que por allí hay bastantes.
En cualquier caso, esta nueva entrega me demuestra con creces que el interés que he puesto en este escritor y en esta serie está más que justificado. Interés que parece que nuestros editores hispanos no comparten, pues solo han traducido dos de sus novelas, de las más de 14 que lleva ya escritas. Ellos se lo pierden, y, por desgracia, aquellos que no puedan leerlo al menos en inglés, pues los editores de la lengua de Shakespeare han traducido ya 11 volúmenes. Listos que son. Oh Yeah!
Según la terminología criminal de los americanos, un “cavernícola” es un personaje que ha asesinado a alguien a quien nadie va a echar en falta, para poder apropiarse de su personalidad y de su vida, y poder así seguir cometiendo sus fechorías. Parece ser que por allí hay bastantes.
En cualquier caso, esta nueva entrega me demuestra con creces que el interés que he puesto en este escritor y en esta serie está más que justificado. Interés que parece que nuestros editores hispanos no comparten, pues solo han traducido dos de sus novelas, de las más de 14 que lleva ya escritas. Ellos se lo pierden, y, por desgracia, aquellos que no puedan leerlo al menos en inglés, pues los editores de la lengua de Shakespeare han traducido ya 11 volúmenes. Listos que son. Oh Yeah!
April 17, 2018
Μια ακόμη υπόθεση για τον επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν και ο συγγραφέας μας χαρίζει ένα ακόμα ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα και παρά τη σχετικά αργή εξέλιξη δεν αφήνει τον αναγνώστη να βαρεθεί. Το χτίσιμο της υπόθεσης οδηγεί τον αναγνώστη σε υποψίες από τα μισά του βιβλίου αλλά η επιβεβαίωση ή ή διάψευση δεν έρχονται παρά στο τέλος του βιβλίου που κλείνει με έντονη δράση, κινηματογραφική θα μπορούσα να πω.
Όπως και στα προηγούμενα της σειράς που έχω διαβάσει, ο συγγραφέας αν και θίγει κοινωνικά φαινόμενα δεν τα φέρνει στο προσκήνιο ενώ σε αντίθεση με πολλούς της "σκανδιναβικής σχολής" δεν αναλώνεται στα προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα του ήρωά του.
Δυο-τρία λαθάκια που εντόπισα, χωρίς να ενοχλούν ιδιαίτερα, θεωρώ πως θα είχαν αποφευχθεί με προσεκτικότερη επιμέλεια. Αν ψάχνετε για ένα αξιοπρεπές αστυνομικό και δεν θέλετε πολλούς προβληματισμούς θα σας κρατήσει όμορφη συντροφιά.
Όπως και στα προηγούμενα της σειράς που έχω διαβάσει, ο συγγραφέας αν και θίγει κοινωνικά φαινόμενα δεν τα φέρνει στο προσκήνιο ενώ σε αντίθεση με πολλούς της "σκανδιναβικής σχολής" δεν αναλώνεται στα προσωπικά προβλήματα και αδιέξοδα του ήρωά του.
Δυο-τρία λαθάκια που εντόπισα, χωρίς να ενοχλούν ιδιαίτερα, θεωρώ πως θα είχαν αποφευχθεί με προσεκτικότερη επιμέλεια. Αν ψάχνετε για ένα αξιοπρεπές αστυνομικό και δεν θέλετε πολλούς προβληματισμούς θα σας κρατήσει όμορφη συντροφιά.
March 19, 2019
''Čovek iz pećine'' je jedno od prijatnijih iznenađenja ove godine, a autor Jern Lir Horst potvrdio svoj kvalitet u pisanju skandinavskih trilera.
Kao nastavak serijala o inspektoru Vilijamu Vistingu, radnja ovog trilera smještena je u snijegom okovanu Norvešku i odmotava se poput klupka istančano dozirajući informacije povodom dva slučaja isprepletena u prošlosti, a čije posljedice će se ispoljiti u sadašnjosti.
Bez ičega suvišnog, sa sjajnim opisima atmosfere, snježnih padavina, pejzaža, ali i stanja uma svih likova ovog romana, ''Čovek iz pećine'' je odličan izbor za posljednje dane zime.
Kao nastavak serijala o inspektoru Vilijamu Vistingu, radnja ovog trilera smještena je u snijegom okovanu Norvešku i odmotava se poput klupka istančano dozirajući informacije povodom dva slučaja isprepletena u prošlosti, a čije posljedice će se ispoljiti u sadašnjosti.
Bez ičega suvišnog, sa sjajnim opisima atmosfere, snježnih padavina, pejzaža, ali i stanja uma svih likova ovog romana, ''Čovek iz pećine'' je odličan izbor za posljednje dane zime.
March 1, 2015
In his latest novel to cross the language barrier into English, Horst dazzles readers yet again. With the holiday season upon him, William Wisting is taking account of the passing year and what is to come. After man's body is found in his own home four months after he's expired, Line Wisting seeks to personalise the man and bring her father up to speed. Both Wistings recollect the man as a neighbour from years ago, saddened that his isolation may have played a role in the delayed discovery. Inspector Wisting is pulled into action when a man's dissicated body is found under a Christmas tree lot in a wooded area. His identity is only made with fingerprint analysis on a document inside his pocket. The man turns out to be from the FBI's Most Wanted List from decades ago, accused of multiple murders. Can Wisting and his team work with American authorities to close the case, and how does Line's story tie into the larger picture? Unravelling the mysteries of both men in their respective spheres may prove essential. Yet another stellar piece of work, which paves the way for ongoing success at Horst's hands.
Horst uses key ideas and pushes the story forward in an exciting and succinct fashion. That his novels are penned in a language other than English and yet prove to be so powerful baffles me. By saying that, I mean not that English is the only language in which the reader ought to read, but that they flow so well in English, even if they were not originally intended for such an audience. While the translator is due some praise, it is also on Horst that his stories run so smoothly that their translation does not dampen the level of thrill for readers. I can only wonder if Norwegians who read some English-penned thrillers wonder how we can consume such drivel. Horst's novels keep getting better and this only feeds the fodder that the original five novels in the series really need English rights to show their wonderful foundation-creating depiction of Wisting and the rest of the gang.
Kudos, Mr. Horst for another wonderful addition to the William Wisting collection. I am eager to see how you will top this with another wonderful adventure!
Like/hate the review? An ever-growing collection of others appears at:
http://pecheyponderings.wordpress.com/
Horst uses key ideas and pushes the story forward in an exciting and succinct fashion. That his novels are penned in a language other than English and yet prove to be so powerful baffles me. By saying that, I mean not that English is the only language in which the reader ought to read, but that they flow so well in English, even if they were not originally intended for such an audience. While the translator is due some praise, it is also on Horst that his stories run so smoothly that their translation does not dampen the level of thrill for readers. I can only wonder if Norwegians who read some English-penned thrillers wonder how we can consume such drivel. Horst's novels keep getting better and this only feeds the fodder that the original five novels in the series really need English rights to show their wonderful foundation-creating depiction of Wisting and the rest of the gang.
Kudos, Mr. Horst for another wonderful addition to the William Wisting collection. I am eager to see how you will top this with another wonderful adventure!
Like/hate the review? An ever-growing collection of others appears at:
http://pecheyponderings.wordpress.com/
December 12, 2023
Ako ostanete sami bez ikoga, postoje šanse da vas neko ubije i ukrade vaš identitet... Zato... Imajte uvek nekoga.
Solidan triler.
Solidan triler.
May 5, 2025
Pirmas Horsto skaitytas detektyvas, nors serijoje jis 9. Bet visai galima skaityt atskirai. Labai patiko - iš pradžių sunkokai įsivažiavau, bet jau po keliasdešimt psl tai tik skrolinau skrolinau puslapius, kas čia bus. Žudiką išsiaiškinau labai anksti ir, aišku, suklydau, tai buvo malonu.
Kaip ir skandinaviškuose serialuose, čia veikia kažkoks specifinis žiaurumas. Toks nuogas, nenudramatintas, be kažkokių ypatingų ojojoi, o tuo kažkaip labai sukrečiantis. Skaitydama galvojau: toks kaip tikrovėj, ir dėl to buvo baisu net vakare išvest šunį (sakiau kad reikėjo imt didelį vilką...). Kiekvienas praeinantis atrodė keistas, neaišku ko vaikštinėjantis nakčia, nebūtinai vykdantis šimtą nusikaltimų, gal tik gyvenantis keistą, tik jam suprantamą gyvenimą, o tai kažkaip labiausiai ir šiurpino. Po neseniai skaityto Finno ir jo draaaaaaama apie subadytą kaimynę, kuri pasmeigta dar spėja prieit prie lango ir ten kruvinom rankom išmozoti stiklą HAAALP, šitas smurtas ir žudymai buvo kažkokie nykiai, baugiai tikroviškesni.
Labai patiko, kad herojus detektyvas, kurio vardu ir pavadinta serija, nėra nei uber smart, nei uber cool, nei uber prasigėręs ar nepatikimas, nei uber įmantrus - beveik apskritai joks. Kažkoks kasdieniškas. Atrodė, kad ir jam buvo baisūs tie žudymai, kaip ir man.
Na ir galiausiai patiko dar vienas neamerikoniškas bruožas - visiška nebūtinybė suvest galus, išsamiai paaiškint, tai kaip čia išeina kad tada tas buvo ir ten ir sužinojo tą aną o kaip ir kodėl nužudė tą. Tau reikia a b c d e f g - tu ir dėliokis, tavo reikalas, ar overthinkinti ir toliau skirti vietą galvoje visokioms žiaurybėms. Romane to nėra - pasibaigė, tai pasibaigė, juk tas ir svarbiausia, o ne fetišizuot pasakojimo ir chronologinės sekos grožį ir pamiršt, kad šiaip tai pasakojama apie tai, kuo nereikia pernelyg ilgai gyvent.
Kaip ir skandinaviškuose serialuose, čia veikia kažkoks specifinis žiaurumas. Toks nuogas, nenudramatintas, be kažkokių ypatingų ojojoi, o tuo kažkaip labai sukrečiantis. Skaitydama galvojau: toks kaip tikrovėj, ir dėl to buvo baisu net vakare išvest šunį (sakiau kad reikėjo imt didelį vilką...). Kiekvienas praeinantis atrodė keistas, neaišku ko vaikštinėjantis nakčia, nebūtinai vykdantis šimtą nusikaltimų, gal tik gyvenantis keistą, tik jam suprantamą gyvenimą, o tai kažkaip labiausiai ir šiurpino. Po neseniai skaityto Finno ir jo draaaaaaama apie subadytą kaimynę, kuri pasmeigta dar spėja prieit prie lango ir ten kruvinom rankom išmozoti stiklą HAAALP, šitas smurtas ir žudymai buvo kažkokie nykiai, baugiai tikroviškesni.
Labai patiko, kad herojus detektyvas, kurio vardu ir pavadinta serija, nėra nei uber smart, nei uber cool, nei uber prasigėręs ar nepatikimas, nei uber įmantrus - beveik apskritai joks. Kažkoks kasdieniškas. Atrodė, kad ir jam buvo baisūs tie žudymai, kaip ir man.
Na ir galiausiai patiko dar vienas neamerikoniškas bruožas - visiška nebūtinybė suvest galus, išsamiai paaiškint, tai kaip čia išeina kad tada tas buvo ir ten ir sužinojo tą aną o kaip ir kodėl nužudė tą. Tau reikia a b c d e f g - tu ir dėliokis, tavo reikalas, ar overthinkinti ir toliau skirti vietą galvoje visokioms žiaurybėms. Romane to nėra - pasibaigė, tai pasibaigė, juk tas ir svarbiausia, o ne fetišizuot pasakojimo ir chronologinės sekos grožį ir pamiršt, kad šiaip tai pasakojama apie tai, kuo nereikia pernelyg ilgai gyvent.
August 14, 2016
The first book I read in this series was book Ordeal (book 10), so it was quite natural for me to read the previous book in the series since reading in opposite order is my thing apparently. Also, I wanted to know more about Line and her relationship with the FBI agent and more about the house that she had bought in book 10. So, reading this book felt like the right thing while I wait for book 11 to be translated into Swedish.
And, as with the previous book was this book just as entertaining to read (or in this case listening to at work and reading at home). The story is interesting, with the finding of both the dead man in the house and the dead man in a forest clearing. Could these cases have something in common? But, the old man in the house dead a natural death ...or did he? The questions are many, and the book doesn't give away any answer too soon and I enjoyed listening/reading the book as the everything slowly unraveled.
I'm quite fond of this series, despite having only read two books. I especially like that The Caveman doesn't only focus on William Wisting, but also follow his daughter Line as she is writing about the dead man in the house. I like this father & daughter "team".
This book was especially interesting with FBI traveling to Norway since there seems to be an American serial killer loose in Norway. A killer that has been hiding out for decades and who hasn't stopped killing. It felt like a fresh idea, and I quite enjoyed reading about the Norwegian police working with FBI to track down a serial killer.
The Caveman was a good book and I look forward to reading the rest book the books in the series!
And, as with the previous book was this book just as entertaining to read (or in this case listening to at work and reading at home). The story is interesting, with the finding of both the dead man in the house and the dead man in a forest clearing. Could these cases have something in common? But, the old man in the house dead a natural death ...or did he? The questions are many, and the book doesn't give away any answer too soon and I enjoyed listening/reading the book as the everything slowly unraveled.
I'm quite fond of this series, despite having only read two books. I especially like that The Caveman doesn't only focus on William Wisting, but also follow his daughter Line as she is writing about the dead man in the house. I like this father & daughter "team".
This book was especially interesting with FBI traveling to Norway since there seems to be an American serial killer loose in Norway. A killer that has been hiding out for decades and who hasn't stopped killing. It felt like a fresh idea, and I quite enjoyed reading about the Norwegian police working with FBI to track down a serial killer.
The Caveman was a good book and I look forward to reading the rest book the books in the series!
June 8, 2018
Man patinka skandinaviški detektyvai – paprastai jie būna gerai padaryti, yra realizmo, yra niūrios atmosferos, tyrėjai pavargę ir nemiegoję, valgo visokį šlamštą (todėl jaučiuosi jiems iš dalies artima) ir stengiasi sugauti žudiką, kol jis dar ko nors nenužudė. Bet tai padaryti sunku, nes visuomenės susvetimėjimas etc. Kai perskaičiau šitos knygos aprašymą, truputį bijojau, kad bus labai daug ir kalbama apie tą susvetimėjimą – nes kartais skandinaviškuose detektyvuose taip būna, jie ten susimąsto apie tai, kas negerai jų šalyje, žiūrėdami pro langą į krentantį sniegą ir industrinius pastatus tolumoje.
Bet nors šitos knygos veiksmas ir prasideda nuo susvetimėjimo (senis numirė namie prie televizoriaus, o jį surado tik po keturių mėnesių), veiksmas greit įsisiūbuoja. Pagrindiniai įtariamieji yra seni žmonės, kas faina, nes man patinka seni žmonės, jie daug kalba apie ligas. Tiesa, šitie apie ligas nekalba, nes apskritai labai sunku iš jų žodį ištraukti – arba dėl to, kad yra atsiskyrėliai / vieniši / susvetimėjimas, arba dėl to, kad yra negyvi.
Pagrindinis tyrėjas ir jo dukra žurnalistė atlieka skirtingus tyrimus, bet vienas kitam apie juos nepasakoja (konfidencialumas), kas kelia savotišką malonią frustraciją. Apskritai ir vienas, ir kitas greitai susigaudo ir padaro išvadas, nėra kažkokio tempimo, kur skaitytojas žino, kas vyksta, o tyrėjai ne.
Beje, neatspėjau žudiko, kas visada yra pliusas!
Geras detektyvas, skaitysiu šito autoriaus dar ką nors.
Bet nors šitos knygos veiksmas ir prasideda nuo susvetimėjimo (senis numirė namie prie televizoriaus, o jį surado tik po keturių mėnesių), veiksmas greit įsisiūbuoja. Pagrindiniai įtariamieji yra seni žmonės, kas faina, nes man patinka seni žmonės, jie daug kalba apie ligas. Tiesa, šitie apie ligas nekalba, nes apskritai labai sunku iš jų žodį ištraukti – arba dėl to, kad yra atsiskyrėliai / vieniši / susvetimėjimas, arba dėl to, kad yra negyvi.
Pagrindinis tyrėjas ir jo dukra žurnalistė atlieka skirtingus tyrimus, bet vienas kitam apie juos nepasakoja (konfidencialumas), kas kelia savotišką malonią frustraciją. Apskritai ir vienas, ir kitas greitai susigaudo ir padaro išvadas, nėra kažkokio tempimo, kur skaitytojas žino, kas vyksta, o tyrėjai ne.
Beje, neatspėjau žudiko, kas visada yra pliusas!
Geras detektyvas, skaitysiu šito autoriaus dar ką nors.
May 25, 2022
Hacía tiempo que no leía una novela policíaca noruega, y está, no me ha defraudado, tiene todo lo bueno de este género.
Es una serie policíaca. Este libro es el tercero. No he leído los anteriores y la verdad es que mucha falta no me ha hecho para conocer a los personajes, ya que el autor avanza con un caso nuevo, y tampoco es que de pistas o haga mucha mención al pasado de ellos, más bien casi nada. No es muy descriptivo en cuanto a sentimientos o pasado de los protagonistas, y eso ayuda si no lo has leído en orden como yo.
Un caso policial cargado de sospechosos, con una investigación minuciosa y que avanza con buen ritmo. Al principio puede parecer una historia algo lenta, pero sucede porque te ubica en el sitio, pone de manifiesto lo que está por venir. Hacia la mitad, es imposible para de leer, te engancha y es una sorpresa como se resuelve el misterio. No es una novela muy sanguinaria, la veo bastante apta para todos los gustos de los lectores de este género.
Me ha gustado el estilo del autor y creo que le seguiré la pista, es muy detallado, pulcro en la narración y coherente, no pasan cosas rocambolescas, sino sucesos que perfectamente leemos en la crónica negra.
Es una serie policíaca. Este libro es el tercero. No he leído los anteriores y la verdad es que mucha falta no me ha hecho para conocer a los personajes, ya que el autor avanza con un caso nuevo, y tampoco es que de pistas o haga mucha mención al pasado de ellos, más bien casi nada. No es muy descriptivo en cuanto a sentimientos o pasado de los protagonistas, y eso ayuda si no lo has leído en orden como yo.
Un caso policial cargado de sospechosos, con una investigación minuciosa y que avanza con buen ritmo. Al principio puede parecer una historia algo lenta, pero sucede porque te ubica en el sitio, pone de manifiesto lo que está por venir. Hacia la mitad, es imposible para de leer, te engancha y es una sorpresa como se resuelve el misterio. No es una novela muy sanguinaria, la veo bastante apta para todos los gustos de los lectores de este género.
Me ha gustado el estilo del autor y creo que le seguiré la pista, es muy detallado, pulcro en la narración y coherente, no pasan cosas rocambolescas, sino sucesos que perfectamente leemos en la crónica negra.
January 30, 2024
3.5/5 ⭐
The book is quite bingeable and perfect for freaks like me who love to read Nordic noir crime books when it's dark and cold outside, but the ending to this was quite unsatisfactory in my opinion, I was torn between 3 and 4 stars but I've decided to go with a higher rating because I've had a good time with this up until the ending.
The book is quite bingeable and perfect for freaks like me who love to read Nordic noir crime books when it's dark and cold outside, but the ending to this was quite unsatisfactory in my opinion, I was torn between 3 and 4 stars but I've decided to go with a higher rating because I've had a good time with this up until the ending.
January 4, 2025
…a person has not lived in vain if he has heard birdsong in spring, grasshoppers in summer, insects in autumn, and the sound of falling snow in winter.’ (Just liked this quote of a Chinese proverb).
Only my second book in the Chief Inspector Wisting series although I have seen all the TV series. I remember watching this.
Man found mummified in house near Wisting. Wisting’s daughter Line decides to do a magazine article on him to show his loneliness and isolation (body not found for months). Line’s investigation coincides with her fathers search for a US serial killer who has become a Caveman ie taken the identity of another.
Short paragraphs. Story moves at pace and builds to a climax involving Wisting and Line. Wisting has the angst of a Kurt Wallender. Just need to read more of Jorn Lier Horst’s work.
First book of 2025 shelved. Now waiting my wife to finish ‘Atonement.’ Stop Press - she has finished.
Only my second book in the Chief Inspector Wisting series although I have seen all the TV series. I remember watching this.
Man found mummified in house near Wisting. Wisting’s daughter Line decides to do a magazine article on him to show his loneliness and isolation (body not found for months). Line’s investigation coincides with her fathers search for a US serial killer who has become a Caveman ie taken the identity of another.
Short paragraphs. Story moves at pace and builds to a climax involving Wisting and Line. Wisting has the angst of a Kurt Wallender. Just need to read more of Jorn Lier Horst’s work.
First book of 2025 shelved. Now waiting my wife to finish ‘Atonement.’ Stop Press - she has finished.
February 12, 2019
This was the best Wisting novel by Jorn Lier Horst that I've read so far (I think I've read 3). It was much, much better actually than #2-despite the length. The best aspect was in the rural settings depictions- those places and in that weather- they were 5 star. I'm seeing the skeletons of trees and miles of shapes in white myself right now. The rural here in Norway and Sweden was creepy, stark, and blight filled cement slab topped wells and tanks of 20 or 30 years' disuse. Ominous and forensics glory. Both!
This one approaches the true state of policing procedures and relationships that hold in urban centers- particularly of this census size. It's quite close to what the job usually entwines. Especially within all the inquiries William could NOT answer or refused to answer because of departmental and inquiry validity regulations or secrecy to later inquiry availability. Especially with the media telephone calls of repeated pestering.
It's overlong. Almost to the point that I wanted to downgrade the rating to 3 stars. And holds so much confusion to "identity" or "physical appearances" for that or this man's description! Somehow that is very much how police and detective work for the worst offenders long years of searching DO occur. But somehow I just wanted him to write it better. Less jumpy and without the endless redundancy of Line or Wisting entry, placement hold, or bodily appearance descriptions. Often for the same places and identical individuals' names. Horst switched narrator between the two too frequently. And this increased his total word count by at least a third for all of the introductory placements for each section. Switch less, and tell more- for longer intervals of time and for "seeing" each other. It could have been a five star book within the case posits here. Like an international BTK- with a 30 year constant record.
And because it was international, there are too many characters. Especially is this true for the FBI associated group inclusion- and I believe one or two of them (including Line's love interest) were just "left hanging" without any denouement; his name itself- totally lacking. It was as if the entire action ending got hurriedly clipped on without the detail it needed. That often happens in "first" novels where writing balance isn't toned at all to beginning, middle, end. But I forgive it here. Why?
Why indeed? Because it is really like 2 distinct books in one. William's and Line's inquiries are a book each. And the ending stuck them together but in the film/ action/ widescreen mode that rarely, rarely happens in action real life serial killer police work finality.
But it was a good tale and quite similar to some real life international perps of the exact same habits. And this one of American Midwest, Norway, Sweden had such a wide berth for foul that it did need more than the average page length to portray than the typical police who-done-it or series fare.
3.5 stars rounded up for the investigative techniques intricately developed to their minutia. And for Line's story line- which was excellent. Much better than Wisting's here, actually. Although I thought her tale's ending had a tad of Wonder Woman attached. To a far more than believable degree. Matches in a blizzard?? Way would you NOT take the ax?
Difficult read. This took twice as long as a book of similar page length which didn't go round and round and round again so frequently. But that's police work.
Why do these people never seem to eat enough to keep anyone alive in such cold? Being in the third ice and blizzard storm of so many weeks myself- I know that is just not the physical case. They need some hot calories, Horst!
I won't read another of these for awhile. They are entertaining but they just don't flow well enough for me to anticipate the next.
This one approaches the true state of policing procedures and relationships that hold in urban centers- particularly of this census size. It's quite close to what the job usually entwines. Especially within all the inquiries William could NOT answer or refused to answer because of departmental and inquiry validity regulations or secrecy to later inquiry availability. Especially with the media telephone calls of repeated pestering.
It's overlong. Almost to the point that I wanted to downgrade the rating to 3 stars. And holds so much confusion to "identity" or "physical appearances" for that or this man's description! Somehow that is very much how police and detective work for the worst offenders long years of searching DO occur. But somehow I just wanted him to write it better. Less jumpy and without the endless redundancy of Line or Wisting entry, placement hold, or bodily appearance descriptions. Often for the same places and identical individuals' names. Horst switched narrator between the two too frequently. And this increased his total word count by at least a third for all of the introductory placements for each section. Switch less, and tell more- for longer intervals of time and for "seeing" each other. It could have been a five star book within the case posits here. Like an international BTK- with a 30 year constant record.
And because it was international, there are too many characters. Especially is this true for the FBI associated group inclusion- and I believe one or two of them (including Line's love interest) were just "left hanging" without any denouement; his name itself- totally lacking. It was as if the entire action ending got hurriedly clipped on without the detail it needed. That often happens in "first" novels where writing balance isn't toned at all to beginning, middle, end. But I forgive it here. Why?
Why indeed? Because it is really like 2 distinct books in one. William's and Line's inquiries are a book each. And the ending stuck them together but in the film/ action/ widescreen mode that rarely, rarely happens in action real life serial killer police work finality.
But it was a good tale and quite similar to some real life international perps of the exact same habits. And this one of American Midwest, Norway, Sweden had such a wide berth for foul that it did need more than the average page length to portray than the typical police who-done-it or series fare.
3.5 stars rounded up for the investigative techniques intricately developed to their minutia. And for Line's story line- which was excellent. Much better than Wisting's here, actually. Although I thought her tale's ending had a tad of Wonder Woman attached. To a far more than believable degree. Matches in a blizzard?? Way would you NOT take the ax?
Difficult read. This took twice as long as a book of similar page length which didn't go round and round and round again so frequently. But that's police work.
Why do these people never seem to eat enough to keep anyone alive in such cold? Being in the third ice and blizzard storm of so many weeks myself- I know that is just not the physical case. They need some hot calories, Horst!
I won't read another of these for awhile. They are entertaining but they just don't flow well enough for me to anticipate the next.
December 3, 2025
Kuo toliau, tuo labiau man patinka ši serija. Ir ne dėl to, kad ji būtų kažkuo labai išskirtinė, ypatinga ar kitokia. Nors gal būtent tokia ji ir yra dėl savo pagrindinio veikėjo Vistingo. Jis kitoks, nei esu pratusi. Jis nėra be galo protingas, kaip Carter Robertas. Ir neprasigėręs, kaip Nesbo Hūlė. Jis yra žmogiškas, tikras, paprastas, realus. Vien tik dėl jo personažo labai didelis pliusas knygai. Tačiau ir pati istorija ne ką prastesnė. Ir nors du kartus buvau klaidingai įsitikinus, kas yra žudikas, tačiau dar niekada taip nesidžiaugiau, kad buvau pergudrauta. Tiesa, knygoje nebuvo viskas taip tobula. Keliose vietose tikrai purčiau galvą ir sakiau, kad jokiu būdu, tai nesąmonė/neįmanoma/nerealu. Tačiau visumoj man patiko.
October 30, 2022
Another fantastic book in this series. The storyline ties together with a case in America and involves the FBI.
Exciting action and bad atmospheric weather with lots of red herrings, will definitely be continuing with this series.
Exciting action and bad atmospheric weather with lots of red herrings, will definitely be continuing with this series.
May 18, 2020
Το «Πρωτόγονο ένστικτο» είναι η ένατη κατά σειρά περιπέτεια του Βίλιαμ Βίστιν και η τρίτη που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Από τα τρία βιβλία του Jorn Lier Horst που έχουμε διαβάσει ως τώρα, οπωσδήποτε αυτό είναι το πιο συναρπαστικό, ώριμο και ολοκληρωμένο.
Η υπόθεση ξεκινάει με ένα πτώμα· πρόκειται για έναν μοναχικό άνθρωπο, που παρέμεινε νεκρός για τέσσερις μήνες πριν τον ανακαλύψουν εντελώς τυχαία στο σπίτι του. Η αστυνομία δεν θεώρησε το γεγονός εγκληματική ενέργεια και το μόνο που σχολιάστηκε ήταν ότι κανένας γνωστός ή φίλος του δεν αναζήτησε τον εκλιπόντα. Η Λίνε, κόρη του επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, αποφασίζει να γράψει ένα άρθρο για τη μοναξιά και τους μοναχικούς ανθρώπους γενικότερα, ορμώμενη από τον νεκρό, που ήταν γείτονας του πατέρα της.
Ταυτόχρονα, ένα ακόμα πτώμα ανακαλύπτεται, μισοθαμμένο κάτω από ένα δέντρο στο δάσος. Η περίπτωση αυτή όμως δεν χωράει αμφισβήτηση: πρόκειται για δολοφονία. Το γεγονός πως έχει περάσει ένα εξίσου μεγάλο διάστημα από τη στιγμή του θανάτου έως την ανακάλυψή του αρχικά δεν προβληματίζει τους αστυνομικούς. Η ομάδα αρχίζει τις έρευνες και σύντομα οδηγείται στα ίχνη ενός Αμερικανού δολοφόνου κατά συρροή, που φαίνεται να έχει βρει καταφύγιο εδώ και χρόνια στη Σουηδία. Αυτό που δεν ξέρουν είναι αν το πτώμα ανήκει σ’ αυτόν ή σε κάποιο θύμα του.
Στην υπόθεση δεν θα αργήσει να εμπλακεί και το FBI, μιας και ο δολοφόνος καταζητείται για περισσότερες από είκοσι δολοφονίες στις ΗΠΑ. Τότε ο Βίστιν και οι συνεργάτες του θα συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, μιας και είναι πιθανόν ο δολοφόνος να συνέχισε τη δράση του και ��ε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι όταν αρχίσουν να ενώνουν τα νήματα της υπόθεσης, θα δουν να σχηματίζεται η πιο ζοφερή εικόνα: γυναίκες που για χρόνια θεωρούνταν αγνοούμενες ίσως έχουν πέσει θύματα του καταζητούμενου δολοφόνου. Τώρα, θα πρέπει όλοι να βάλουν τα δυνατά τους και να ακολουθήσουν το παραμικρό ίχνος που θα τους οδηγήσει στη σύλληψη αυτού του επικίνδυνου εγκληματία – πριν αυτός προλάβει να χτυπήσει για μια ακόμα φορά. Τι σχέση μπορεί να έχει όμως αυτή η υπόθεση με τον μοναχικό γείτονα του Βίστιν, που φαίνεται να πέθανε το ίδιο χρονικό διάστημα με τ��ν άντρα που βρέθηκε στο δάσος; Πρόκειται για μια απλή σύμπτωση, ή η υπόθεση είναι ακόμα πιο περίπλοκη απ’ όσο φαίνεται;
Το «Πρωτόγονο ένστικτο» αποτελεί αναμφίβολα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για τους φανς του Horst, αλλά και της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους, μιας και διαθέτει σε χορταστικές δόσεις όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα τέτοιο βιβλίο πετυχημένο: έγκλημα, βία, θάνατοι, αναπάντητα ερωτήματα, αστυνομική δράση, εξελίξεις και ανατροπές ‘αγκαλιάζονται’ τέλεια από το ιδανικό σκηνικό για σκοτεινά εγκλήματα: τον βαρύ σουηδικό χειμώνα, με τις μικρές μέρες, τις σκοτεινές νύχτες, τις λευκές εκτάσεις και τα παγωμένα χνάρια που αφήνει κάποιος στο χιόνι.
Σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αυτό το βιβλίο είναι το καλύτερο και το πιο ολοκληρωμένο του. Άκρως ‘χορταστικό’, αφού δεν ασχολείται απλά με έναν δολοφόνο, αλλά με έναν serial killer με μακρόχρονη δράση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εξαιρετική ιδέα ο συνδυασμός των εγκλημάτων του και στις δύο ηπείρους, πράγμα που δίνει την ευκαιρία στον Horst να αναπτύξει περισσότερο τους χαρακτήρες του, να εμπλουτίσει τη δράση του και να αποδείξει πως η πένα του είναι αρκετά γερή για να πλέξει μια πιο σκοτεινή πλοκή απ’ αυτές που μας έχει συνηθίσει. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίο είναι απόλαυση, κάθε καινούρια αποκάλυψη γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό και αδημονία από τον αναγνώστη, ενώ η σύγκριση των Σουηδών και των Αμερικανών αστυνομικών, αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις, δίνουν μια φρέσκια κι ενδιαφέρουσα πνοή στο κυνήγι του δράστη, αλλά και στη γενικότερη πλοκή.
Κάτι άλλο που βρήκα εξαιρετικά συγκινητικό είναι το ότι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του βιβλίου αναφέρεται στους μοναχικούς ανθρώπους, εκείνους που ζουν και πεθαίνουν εντελώς μόνοι και ξεχασμένοι. Η σύγχρονη εποχή και οι τρελοί ρυθμοί της έχουν απομονώσει τον κόσμο και έχουν κάνει τους περισσότερους να κλειστούν στον εαυτό τους· κανείς δεν ξέρει τι κάνει ο διπλανός του, δεν έχει χρόνο να μάθει, δεν ενδιαφέρεται. Ο Βίστιν, η κόρη του και οι γείτονές τους νιώθουν ένα τσίμπημα ενοχής όταν μαθαίνουν πως ένας γείτονάς τους ήταν νεκρός για τέσσερις μήνες και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνον, όμως συνεχίζουν τις ζωές τους. Το άρθρο της Λίνε, οι αναφορές στα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, στις ανθρώπινες σχέσεις, σε παλιούς γνωστούς που έχουν τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, στον θάνατο που σε βρίσκει μόνο· όλα αυτά πλέκουν μια θλιβερή μα συγκινητική και ρεαλιστική εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας που συγκινεί, λυπεί, προβληματίζει και σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς ξανά ορισμένα πράγματα.
Το «Πρωτόγονο ένστικτο» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που μπορεί να περηφανεύεται πως τα έχει όλα. Η δράση συμπορεύεται με τη συγκίνηση, οι εξελίξεις με τις ανατροπές, ενώ κάθε κεφάλαιο οδηγεί –μέσα από μια αφήγηση καλογραμμένη, πολύπλοκη, στοχαστική και αγωνιώδη– προς μια εξίσου εξαιρετική κορύφωση.
Η υπόθεση ξεκινάει με ένα πτώμα· πρόκειται για έναν μοναχικό άνθρωπο, που παρέμεινε νεκρός για τέσσερις μήνες πριν τον ανακαλύψουν εντελώς τυχαία στο σπίτι του. Η αστυνομία δεν θεώρησε το γεγονός εγκληματική ενέργεια και το μόνο που σχολιάστηκε ήταν ότι κανένας γνωστός ή φίλος του δεν αναζήτησε τον εκλιπόντα. Η Λίνε, κόρη του επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν, αποφασίζει να γράψει ένα άρθρο για τη μοναξιά και τους μοναχικούς ανθρώπους γενικότερα, ορμώμενη από τον νεκρό, που ήταν γείτονας του πατέρα της.
Ταυτόχρονα, ένα ακόμα πτώμα ανακαλύπτεται, μισοθαμμένο κάτω από ένα δέντρο στο δάσος. Η περίπτωση αυτή όμως δεν χωράει αμφισβήτηση: πρόκειται για δολοφονία. Το γεγονός πως έχει περάσει ένα εξίσου μεγάλο διάστημα από τη στιγμή του θανάτου έως την ανακάλυψή του αρχικά δεν προβληματίζει τους αστυνομικούς. Η ομάδα αρχίζει τις έρευνες και σύντομα οδηγείται στα ίχνη ενός Αμερικανού δολοφόνου κατά συρροή, που φαίνεται να έχει βρει καταφύγιο εδώ και χρόνια στη Σουηδία. Αυτό που δεν ξέρουν είναι αν το πτώμα ανήκει σ’ αυτόν ή σε κάποιο θύμα του.
Στην υπόθεση δεν θα αργήσει να εμπλακεί και το FBI, μιας και ο δολοφόνος καταζητείται για περισσότερες από είκοσι δολοφονίες στις ΗΠΑ. Τότε ο Βίστιν και οι συνεργάτες του θα συνειδητοποιήσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης, μιας και είναι πιθανόν ο δολοφόνος να συνέχισε τη δράση του και ��ε ευρωπαϊκό έδαφος. Κι όταν αρχίσουν να ενώνουν τα νήματα της υπόθεσης, θα δουν να σχηματίζεται η πιο ζοφερή εικόνα: γυναίκες που για χρόνια θεωρούνταν αγνοούμενες ίσως έχουν πέσει θύματα του καταζητούμενου δολοφόνου. Τώρα, θα πρέπει όλοι να βάλουν τα δυνατά τους και να ακολουθήσουν το παραμικρό ίχνος που θα τους οδηγήσει στη σύλληψη αυτού του επικίνδυνου εγκληματία – πριν αυτός προλάβει να χτυπήσει για μια ακόμα φορά. Τι σχέση μπορεί να έχει όμως αυτή η υπόθεση με τον μοναχικό γείτονα του Βίστιν, που φαίνεται να πέθανε το ίδιο χρονικό διάστημα με τ��ν άντρα που βρέθηκε στο δάσος; Πρόκειται για μια απλή σύμπτωση, ή η υπόθεση είναι ακόμα πιο περίπλοκη απ’ όσο φαίνεται;
Το «Πρωτόγονο ένστικτο» αποτελεί αναμφίβολα μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για τους φανς του Horst, αλλά και της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του είδους, μιας και διαθέτει σε χορταστικές δόσεις όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα τέτοιο βιβλίο πετυχημένο: έγκλημα, βία, θάνατοι, αναπάντητα ερωτήματα, αστυνομική δράση, εξελίξεις και ανατροπές ‘αγκαλιάζονται’ τέλεια από το ιδανικό σκηνικό για σκοτεινά εγκλήματα: τον βαρύ σουηδικό χειμώνα, με τις μικρές μέρες, τις σκοτεινές νύχτες, τις λευκές εκτάσεις και τα παγωμένα χνάρια που αφήνει κάποιος στο χιόνι.
Σε ό,τι αφορά τον συγκεκριμένο συγγραφέα, αυτό το βιβλίο είναι το καλύτερο και το πιο ολοκληρωμένο του. Άκρως ‘χορταστικό’, αφού δεν ασχολείται απλά με έναν δολοφόνο, αλλά με έναν serial killer με μακρόχρονη δράση και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Εξαιρετική ιδέα ο συνδυασμός των εγκλημάτων του και στις δύο ηπείρους, πράγμα που δίνει την ευκαιρία στον Horst να αναπτύξει περισσότερο τους χαρακτήρες του, να εμπλουτίσει τη δράση του και να αποδείξει πως η πένα του είναι αρκετά γερή για να πλέξει μια πιο σκοτεινή πλοκή απ’ αυτές που μας έχει συνηθίσει. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίο είναι απόλαυση, κάθε καινούρια αποκάλυψη γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό και αδημονία από τον αναγνώστη, ενώ η σύγκριση των Σουηδών και των Αμερικανών αστυνομικών, αλλά και οι μεταξύ τους σχέσεις, δίνουν μια φρέσκια κι ενδιαφέρουσα πνοή στο κυνήγι του δράστη, αλλά και στη γενικότερη πλοκή.
Κάτι άλλο που βρήκα εξαιρετικά συγκινητικό είναι το ότι ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του βιβλίου αναφέρεται στους μοναχικούς ανθρώπους, εκείνους που ζουν και πεθαίνουν εντελώς μόνοι και ξεχασμένοι. Η σύγχρονη εποχή και οι τρελοί ρυθμοί της έχουν απομονώσει τον κόσμο και έχουν κάνει τους περισσότερους να κλειστούν στον εαυτό τους· κανείς δεν ξέρει τι κάνει ο διπλανός του, δεν έχει χρόνο να μάθει, δεν ενδιαφέρεται. Ο Βίστιν, η κόρη του και οι γείτονές τους νιώθουν ένα τσίμπημα ενοχής όταν μαθαίνουν πως ένας γείτονάς τους ήταν νεκρός για τέσσερις μήνες και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνον, όμως συνεχίζουν τις ζωές τους. Το άρθρο της Λίνε, οι αναφορές στα Χριστούγεννα που πλησιάζουν, στις ανθρώπινες σχέσεις, σε παλιούς γνωστούς που έχουν τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, στον θάνατο που σε βρίσκει μόνο· όλα αυτά πλέκουν μια θλιβερή μα συγκινητική και ρεαλιστική εικόνα της σύγχρονης πραγματικότητας που συγκινεί, λυπεί, προβληματίζει και σε βάζει στη διαδικασία να σκεφτείς ξανά ορισμένα πράγματα.
Το «Πρωτόγονο ένστικτο» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που μπορεί να περηφανεύεται πως τα έχει όλα. Η δράση συμπορεύεται με τη συγκίνηση, οι εξελίξεις με τις ανατροπές, ενώ κάθε κεφάλαιο οδηγεί –μέσα από μια αφήγηση καλογραμμένη, πολύπλοκη, στοχαστική και αγωνιώδη– προς μια εξίσου εξαιρετική κορύφωση.
July 22, 2020
Esta onda de calor deu-me cabo do espírito para as leituras LOL
Gostei dos livros anteriores desta série mas neste encravei e não consegui passar dali, o que foi uma pena. É um caso complexo e não me consegui concentrar e acompanhar como deve de ser. Mas o mal foi meu, não é do livro.
Teve vários personagens que prometiam, mas não consegui pensar direito sobre um como assassino.
Gostei dos livros anteriores desta série mas neste encravei e não consegui passar dali, o que foi uma pena. É um caso complexo e não me consegui concentrar e acompanhar como deve de ser. Mas o mal foi meu, não é do livro.
Teve vários personagens que prometiam, mas não consegui pensar direito sobre um como assassino.
October 13, 2021
Πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο του Horst. Μόνο 3 έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά.
Η πλοκή έχει ως εξής - Ο Βιστιν καλείται να εξιχνιάσει δυο φόνους που για κάποιο λόγο συνδέονται. Επίσης, η κόρη του Λινε είναι δημοσιογράφος ερευνά τις υποθέσεις αυτές.
Το βιβλίο είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που αγγίζει και κοινωνικά θέματα όπως την μοναξιά που βιώνουν οι σημερινοί άνθρωποι κτλ
Το βιβλίο μας μεταφέρει στην Νορβηγία όπου υπάρχει πολύ χιόνι, κρύο και παγωνιά.
Επιπλέον μαθαίνουμε πολλά για την κοινωνία αυτών των χωρων.
Είναι πολύ καλό!!
Η πλοκή έχει ως εξής - Ο Βιστιν καλείται να εξιχνιάσει δυο φόνους που για κάποιο λόγο συνδέονται. Επίσης, η κόρη του Λινε είναι δημοσιογράφος ερευνά τις υποθέσεις αυτές.
Το βιβλίο είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που αγγίζει και κοινωνικά θέματα όπως την μοναξιά που βιώνουν οι σημερινοί άνθρωποι κτλ
Το βιβλίο μας μεταφέρει στην Νορβηγία όπου υπάρχει πολύ χιόνι, κρύο και παγωνιά.
Επιπλέον μαθαίνουμε πολλά για την κοινωνία αυτών των χωρων.
Είναι πολύ καλό!!
June 23, 2022
Thriller policíaco nórdico muy bien desarrollado, con capítulos cortos donde se va intercalando la parte de la investigación que lleva el inspector Wisting para encontrar a un asesino en serie, y por otro lado su hija Lina, que está indagando para hacer un reportaje del hallazgo de un hombre que murió supuestamente de forma natural en su casa.
Me ha gustado mucho como ha transcurrido toda la trama, aunque he ido un poco perdida con tantos nombres, y a veces he tenido que tirar para atrás por qué me perdía. Aunque es muy probable que sea por qué este es el tercero de la serie del Inpector Wisting, que sin duda leeré más adelante.
No es una lectura con mucha acción, pero el desarrollo de la novela hace que te enganche hasta el final.
Me ha gustado mucho como ha transcurrido toda la trama, aunque he ido un poco perdida con tantos nombres, y a veces he tenido que tirar para atrás por qué me perdía. Aunque es muy probable que sea por qué este es el tercero de la serie del Inpector Wisting, que sin duda leeré más adelante.
No es una lectura con mucha acción, pero el desarrollo de la novela hace que te enganche hasta el final.
February 9, 2018
Το ένατο βιβλίο της σειράς των αστυνομικών περιπετειών του Βίλιαμ Βίστιν, το τρίτο που εκδόθηκε στη χώρα μας, έφτασε στα χέρια μας για να επιβεβαιώσει αυτό που είχαμε ήδη υποψιαστεί διαβάζοντας το προηγούμενο. Πως ο Horst, σε κάθε νέο του τίτλο, ωριμάζει περισσότερο και κατά συνέπεια, το ίδιο ακριβώς κάνουν και οι ιστορίες του. Γιατί, ακόμα κι αν έχουμε κάποιες ενστάσεις όσον αφορά τα βιβλία του, δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως βλέπουμε να υπάρχει μια σημαντική εξέλιξη σε αυτά, με κάθε νέα περιπέτεια του γνωστού πια σε 'μας επιθεωρητή, να είναι πιο ενδιαφέρουσα και το κυριότερο, πιο ουσιώδης και ολοκληρωμένη, γεγονός που συμβάλλει στην αύξηση του αναγνωστικού μας ενδιαφέροντος.
Η ιστορία ξεκινάει με την ανακάλυψη ενός νεκρούς άντρα, τρία σπίτια μακριά από το σπίτι του Βίστιν. Το πτώμα του βρίσκεται σε αποσύνθεση και υπολογίζεται πως είναι νεκρός εδώ και τέσσερις μήνες, όμως κανείς δεν το αντιλήφθηκε. Όλα δείχνουν πως ο θάνατός του οφείλεται σε φυσιολογικά αίτια και κανενός το μυαλό δεν πάει στο κακό. Η υπόθεση αυτή δίνει αφορμή στην κόρη του Βίστιν, Λίνε, να γράψει ένα άρθρο σε σχέση με τη μοναξιά. Την ίδια στιγμή, στο κοντινό δάσος, εντοπίζεται ένα ακόμα πτώμα, αλλά σε αντίθεση με την πρώτη περίπτωση, όλα δείχνουν ξεκάθαρα πως πρόκειται για δολοφονία. Αυτό, όμως, που προβληματίζει την αστυνομία είναι το γεγονός πως και σ' αυτήν την περίπτωση πέρασε πολύς καιρός μέχρι να το ανακαλύψει κάποιος. Οι έρευνες ξεκινάνε και τα βήματά τους τούς οδηγούν σε έναν Αμερικάνο, κατά συρροή δολοφόνο, που φαίνεται να έχει βρει καταφύγιο στη Σουηδία.
Όπως ήδη προανέφερα, το "Πρωτόγονο ένστικτο" είναι το πιο ώριμο και ολοκληρωμένο βιβλίο του Horst μέχρι σήμερα, ενώ διαθέτει σε απόλυτη ισορροπία όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τους φανατικούς του είδους να ξεχωρίζουν ένα βιβλίο. Υπάρχει έντονη δράση, κατά συνέπεια και υψηλά επίπεδα αγωνίας, μια σειρά εγκλημάτων που μπλέκονται σ' ένα περίεργο κουβάρι και που γεννούν δεκάδες ερωτήματα που ζητάνε απεγνωσμένα απαντήσεις ώστε να σώσει η αστυνομία, και ο ήρωάς μας κατ' επέκτασιν, ό,τι προλαβαίνουν πριν η κατάσταση γίνει ακόμα πιο περίπλοκη και ανεξέλεγκτη, βίαια εγκλήματα που, ίσως, με κάποιον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους και που δημιουργούν έναν γρίφο που πρέπει πάση θυσία να λυθεί. Και όλα αυτά με φόντο τον σκανδιναβικό χειμώνα που μπορεί να φαντάζει κάπως τετριμμένος, πλέον, αλλά που ταιριάζει και δένει απόλυτα με το ύφος και την όλη διάθεση που αποπνέει το έργο.
Ο Βίστιν βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο υποθέσεις που, θεωρητικά, δεν τις συνδέει τίποτα απολύτως. Υπάρχει, όμως, μία αίσθηση που πλανάται στον αέρα και που σε κάνει να σκέφτεσαι πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Επιπλέον, το γεγονός πως υπάρχει η υποψία πως μια σειρά αγνοούμενων γυναικών ίσως να μην έχει απλώς εξαφανιστεί, αλλά να έχει πέσει θύμα του κατά συρροή δολοφόνου, προσθέτει μια δόση αγριότητας στο όλο δράμα, χωρίς, ωστόσο, να καταφεύγει σε ωμές περιγραφές ή ακραίες βιαιότητες για να προκαλέσει το δικό μας ένστικτο. Αντίθετα, ο Horst, επιλέγει να παίξει περισσότερο με το μυαλό μας, καλλιεργώντας, παράλληλα, μέσα μας τη φοβία που προκαλεί μόνο το αίσθημα εκείνο που σε κάνει να σκέφτεσαι πως κανείς δεν είναι ασφαλής, όχι εφόσον ένας αιμοσταγής εγκληματίας πιθανόν να κυκλοφορεί και να δρα ελεύθερος.
Άλλο ένα θετικό και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, που ενισχύει ακόμα περισσότερο τη δράση στο σύνολό της, είναι ότι αυτή τοποθετείται, και μοιράζεται, ανάμεσα σε δύο Ηπείρους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διαφορετικές αστυνομικές και εγκληματολογικές αρχές να έρχονται σε μια διάδραση και μια αλληλεπίδραση, το ενδιαφέρον της οποίας δεν εντοπίζεται μόνο στη διαφορετικότητας της προσέγγισής τους απέναντι στο όλο θέμα των ερευνών, αλλά και στο πως μπορούν να βρουν ένα κοινό πλαίσια επικοινωνίας και συνεργασίας προκειμένου να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πέραν, όμως, της αστυνομικής του ταυτότητας, το "Πρωτόγονο ένστικτο" έχει κάτι ακόμα. Μια δόση κοινωνικής κριτικής, κάτι που προκαλεί ένα αίσθημα ενοχής, όχι μόνο στους γείτονες του Χάνσεν, αλλά και σε όλους εμάς που ίσως να αντιμετωπίζουμε τη μοναχικότητα των ανθρώπων ως κάτι που δεν πρέπ��ι να μας απασχολεί εφόσον δεν μας αγγίζει. Και όμως, θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, και ότι βιβλία σαν και αυτό προσπαθούν να μας ευαισθητοποιήσουν, μόνο άξιο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η ιστορία ξεκινάει με την ανακάλυψη ενός νεκρούς άντρα, τρία σπίτια μακριά από το σπίτι του Βίστιν. Το πτώμα του βρίσκεται σε αποσύνθεση και υπολογίζεται πως είναι νεκρός εδώ και τέσσερις μήνες, όμως κανείς δεν το αντιλήφθηκε. Όλα δείχνουν πως ο θάνατός του οφείλεται σε φυσιολογικά αίτια και κανενός το μυαλό δεν πάει στο κακό. Η υπόθεση αυτή δίνει αφορμή στην κόρη του Βίστιν, Λίνε, να γράψει ένα άρθρο σε σχέση με τη μοναξιά. Την ίδια στιγμή, στο κοντινό δάσος, εντοπίζεται ένα ακόμα πτώμα, αλλά σε αντίθεση με την πρώτη περίπτωση, όλα δείχνουν ξεκάθαρα πως πρόκειται για δολοφονία. Αυτό, όμως, που προβληματίζει την αστυνομία είναι το γεγονός πως και σ' αυτήν την περίπτωση πέρασε πολύς καιρός μέχρι να το ανακαλύψει κάποιος. Οι έρευνες ξεκινάνε και τα βήματά τους τούς οδηγούν σε έναν Αμερικάνο, κατά συρροή δολοφόνο, που φαίνεται να έχει βρει καταφύγιο στη Σουηδία.
Όπως ήδη προανέφερα, το "Πρωτόγονο ένστικτο" είναι το πιο ώριμο και ολοκληρωμένο βιβλίο του Horst μέχρι σήμερα, ενώ διαθέτει σε απόλυτη ισορροπία όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τους φανατικούς του είδους να ξεχωρίζουν ένα βιβλίο. Υπάρχει έντονη δράση, κατά συνέπεια και υψηλά επίπεδα αγωνίας, μια σειρά εγκλημάτων που μπλέκονται σ' ένα περίεργο κουβάρι και που γεννούν δεκάδες ερωτήματα που ζητάνε απεγνωσμένα απαντήσεις ώστε να σώσει η αστυνομία, και ο ήρωάς μας κατ' επέκτασιν, ό,τι προλαβαίνουν πριν η κατάσταση γίνει ακόμα πιο περίπλοκη και ανεξέλεγκτη, βίαια εγκλήματα που, ίσως, με κάποιον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους και που δημιουργούν έναν γρίφο που πρέπει πάση θυσία να λυθεί. Και όλα αυτά με φόντο τον σκανδιναβικό χειμώνα που μπορεί να φαντάζει κάπως τετριμμένος, πλέον, αλλά που ταιριάζει και δένει απόλυτα με το ύφος και την όλη διάθεση που αποπνέει το έργο.
Ο Βίστιν βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο υποθέσεις που, θεωρητικά, δεν τις συνδέει τίποτα απολύτως. Υπάρχει, όμως, μία αίσθηση που πλανάται στον αέρα και που σε κάνει να σκέφτεσαι πως τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Επιπλέον, το γεγονός πως υπάρχει η υποψία πως μια σειρά αγνοούμενων γυναικών ίσως να μην έχει απλώς εξαφανιστεί, αλλά να έχει πέσει θύμα του κατά συρροή δολοφόνου, προσθέτει μια δόση αγριότητας στο όλο δράμα, χωρίς, ωστόσο, να καταφεύγει σε ωμές περιγραφές ή ακραίες βιαιότητες για να προκαλέσει το δικό μας ένστικτο. Αντίθετα, ο Horst, επιλέγει να παίξει περισσότερο με το μυαλό μας, καλλιεργώντας, παράλληλα, μέσα μας τη φοβία που προκαλεί μόνο το αίσθημα εκείνο που σε κάνει να σκέφτεσαι πως κανείς δεν είναι ασφαλής, όχι εφόσον ένας αιμοσταγής εγκληματίας πιθανόν να κυκλοφορεί και να δρα ελεύθερος.
Άλλο ένα θετικό και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, που ενισχύει ακόμα περισσότερο τη δράση στο σύνολό της, είναι ότι αυτή τοποθετείται, και μοιράζεται, ανάμεσα σε δύο Ηπείρους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα διαφορετικές αστυνομικές και εγκληματολογικές αρχές να έρχονται σε μια διάδραση και μια αλληλεπίδραση, το ενδιαφέρον της οποίας δεν εντοπίζεται μόνο στη διαφορετικότητας της προσέγγισής τους απέναντι στο όλο θέμα των ερευνών, αλλά και στο πως μπορούν να βρουν ένα κοινό πλαίσια επικοινωνίας και συνεργασίας προκειμένου να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πέραν, όμως, της αστυνομικής του ταυτότητας, το "Πρωτόγονο ένστικτο" έχει κάτι ακόμα. Μια δόση κοινωνικής κριτικής, κάτι που προκαλεί ένα αίσθημα ενοχής, όχι μόνο στους γείτονες του Χάνσεν, αλλά και σε όλους εμάς που ίσως να αντιμετωπίζουμε τη μοναχικότητα των ανθρώπων ως κάτι που δεν πρέπ��ι να μας απασχολεί εφόσον δεν μας αγγίζει. Και όμως, θα έπρεπε να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, και ότι βιβλία σαν και αυτό προσπαθούν να μας ευαισθητοποιήσουν, μόνο άξιο μπορεί να χαρακτηριστεί.
February 12, 2017
The author's career as a police chief adds extra credibility to this highly original and tightly-plotted novel. There are also evocative descriptions of the wintry Norwegian landscape and William Wistig and his journalist daughter Line are engaging central characters.
November 12, 2022
Al een tijdje deze serie aan het lezen. En ik moet eerlijk toegeven het word beter en beter ❤️
July 10, 2025
Erg spannend deel in deze reeks. Bleef lang onduidelijk wie het nou was.
February 17, 2020
Knyga, kurios dėka gavau skaitymo blogą ir kuri jį pati pramušė 😁 Kai knygų mainuose gavau Horsto knygą "Aklas spėjimas", kuri yra viena iš serijos apie detektyvą Vistingą ir jo dukrą, supratau, kad pirmiausia reikėtų pradėti nuo ankstensnių dalių. Vienintelė tuo metu bibliotekoje laisva buvo "Urvinis žmogus", tad pradėjau nuo jos. Nors ji taip pat toli gražu ne pirma, pernelyg nesukau galvos, nes Lietuvoje ši serija leidžiama labai chaotiškai. Tikiuosi, kad ateityje šita eiliškumo stoka nesutrugdys mėgautis skaitymu ir tolimesnės dalys neatskleis labai daug praityje buvusių įvykių.⠀
⠀
Detektyvo Vistingo kaiminystėje randamas prieš keturis mėnesius mirusio vyro kūnas. Jo dukrą, žurnalistę Liną sudomina tai, kad vienišo ir atsiskyrėlišką gyvenimą gyvenančio vyro niekas taip ilgai niekas nepasigedo. Ji nusprendžia parašyti straipsnį apie vienatvę ir žmonių susvetimėjimą. Moteris ima domėtis vyro praeitimi ir dėlioti jo gyvenimo paveikslą. ⠀
Tuo metu jos tėvas kartu su detektyvų komanda narplioja kitą istoriją. Eglučių parke randamas vyras, taip pat negyvas ten išgulėjęs apie keturis mėnesius. Šalia rasti įkalčiai detektyvus nukreipia prie ilgus metus ieškomo serijinio žudiko, žudančio jaunas šviesiaplaukes moteris...⠀
⠀
Nors pradžia pasirodė įdomi, daugiau nei pusė knygos skaitant nuobodžiavau ir buvo nelengva prisiversti paimti ją į rankas. Įvykiai rutuliojosi lėtai, tyrimas niekur nevedė ir įdomesnė atrodė ne Vistingo, o jo dukters Linos tiriama istorija. O ir Vistingas neįprastas policininkas skandinaviškam detektyvui. Be praeities tamsybių, priklausomybių ir neinantis prieš sistemą. Priešingai - ramus, tikslus, kruopščiai dirbantis savo darbą taip, kaip ir priklauso detektyvui. Gal šiek tiek trūko kažkokio cinkelio ar būdo bruožo, padarančio jį išskirtiniu ir lengviau įsimenamu. ⠀
⠀
Nors pradžia buvo lėta, knygos pabaigoje viskas apsivertė - užteko ir įtampos ir viskas gana logiškai susidėliojo į savo vietas. Būtent pabaiga ir lėmė geresnį knygos įvertinimą. Džiaugiuosi, kad nenumečiau jos nebaigusi skaityti ir žadu pažintį su Vistingu ir Lina tęsti toliau.⠀
⠀
Detektyvo Vistingo kaiminystėje randamas prieš keturis mėnesius mirusio vyro kūnas. Jo dukrą, žurnalistę Liną sudomina tai, kad vienišo ir atsiskyrėlišką gyvenimą gyvenančio vyro niekas taip ilgai niekas nepasigedo. Ji nusprendžia parašyti straipsnį apie vienatvę ir žmonių susvetimėjimą. Moteris ima domėtis vyro praeitimi ir dėlioti jo gyvenimo paveikslą. ⠀
Tuo metu jos tėvas kartu su detektyvų komanda narplioja kitą istoriją. Eglučių parke randamas vyras, taip pat negyvas ten išgulėjęs apie keturis mėnesius. Šalia rasti įkalčiai detektyvus nukreipia prie ilgus metus ieškomo serijinio žudiko, žudančio jaunas šviesiaplaukes moteris...⠀
⠀
Nors pradžia pasirodė įdomi, daugiau nei pusė knygos skaitant nuobodžiavau ir buvo nelengva prisiversti paimti ją į rankas. Įvykiai rutuliojosi lėtai, tyrimas niekur nevedė ir įdomesnė atrodė ne Vistingo, o jo dukters Linos tiriama istorija. O ir Vistingas neįprastas policininkas skandinaviškam detektyvui. Be praeities tamsybių, priklausomybių ir neinantis prieš sistemą. Priešingai - ramus, tikslus, kruopščiai dirbantis savo darbą taip, kaip ir priklauso detektyvui. Gal šiek tiek trūko kažkokio cinkelio ar būdo bruožo, padarančio jį išskirtiniu ir lengviau įsimenamu. ⠀
⠀
Nors pradžia buvo lėta, knygos pabaigoje viskas apsivertė - užteko ir įtampos ir viskas gana logiškai susidėliojo į savo vietas. Būtent pabaiga ir lėmė geresnį knygos įvertinimą. Džiaugiuosi, kad nenumečiau jos nebaigusi skaityti ir žadu pažintį su Vistingu ir Lina tęsti toliau.⠀
August 25, 2018
Excellently-translated (from Norwegian!) mystery by a writer with several in this series.
This is No. 5 in the William Wisting series, many of which have yet to be translated into English. I had a hard time finding a copy, finally locating this one in a large library system to which I belong. AND I had to WAIT for it. I did, was worth it.
William Wisting, police detective in a small Norwegian, semi-rural town, must deal with the death of a man found sitting in front of his TV set for about four months. Right on top of this is another man, found dead, in a grove of pines grown to be Christmas trees. It's winter; it's bleak. (And I know from bleak; I'm from New England.) The way this is written is back and forth between Wisting and his daughter, a journalist who is doing a 'human interest' story on the first death. In that case it appears that the man (in front of the TV) died a natural death and was a very lonely, solitary soul. Line Wisting, the daughter, wants to focus on how society has grown cold and impersonal and that there are many people out there whose deaths wouldn't be noticed for some time. (How true!)
So why is this called The Caveman? Because apparently it's an FBI term for a criminal, esp. a serial killer, who finds a solitary person quite similar to himself, kills that person, then takes over his life. The caveman must locate someone who has few or no relatives, no close friends, is retired and lives mostly apart from society. It's a fascinating concept (for me) and an integral part of both the 'man who died in front of his tv' and the 'man who was found dead under a Christmas tree.'
Great book and I will be looking for others in the series which have been translated.
(Oh, and I am one-eighth Norwegian, so there's that. I guess. :D)
Four stars.
This is No. 5 in the William Wisting series, many of which have yet to be translated into English. I had a hard time finding a copy, finally locating this one in a large library system to which I belong. AND I had to WAIT for it. I did, was worth it.
William Wisting, police detective in a small Norwegian, semi-rural town, must deal with the death of a man found sitting in front of his TV set for about four months. Right on top of this is another man, found dead, in a grove of pines grown to be Christmas trees. It's winter; it's bleak. (And I know from bleak; I'm from New England.) The way this is written is back and forth between Wisting and his daughter, a journalist who is doing a 'human interest' story on the first death. In that case it appears that the man (in front of the TV) died a natural death and was a very lonely, solitary soul. Line Wisting, the daughter, wants to focus on how society has grown cold and impersonal and that there are many people out there whose deaths wouldn't be noticed for some time. (How true!)
So why is this called The Caveman? Because apparently it's an FBI term for a criminal, esp. a serial killer, who finds a solitary person quite similar to himself, kills that person, then takes over his life. The caveman must locate someone who has few or no relatives, no close friends, is retired and lives mostly apart from society. It's a fascinating concept (for me) and an integral part of both the 'man who died in front of his tv' and the 'man who was found dead under a Christmas tree.'
Great book and I will be looking for others in the series which have been translated.
(Oh, and I am one-eighth Norwegian, so there's that. I guess. :D)
Four stars.
February 28, 2015
Jørn Lier Horst should write a book on how to write a great mystery series. He gets it right in so many ways; straightforward writing, emphasis on investigating the crime, not on-going character relationships. Riveting plots, likeable characters, beautiful scenery and thrilling conclusions. Secondary characters aren't developed much, which means you don't have to sit through a rehash of each character's history in each book. . On the other hand, the lack of development sometimes leads to plot points that are dropped with no explanation.
In this book, Wisting and his daughter, Line, are working seemingly unrelated cases, Wisting on a body that's turned up at a tree farm and Line on the death of a recluse. I love how they go about investigating in the same way; they make a great team, even when they're not working together. I liked that there were no shortage of suspects to keep me guessing until the end, and a few red herrings in just the right places to throw me off the track.
The only criticism I have is that the ending seemed abrupt, like sledding down a hill and running into a tree. There was a recap at the end, but there was little to no transition and it didn't flow very well.
Overall, another great book in a phenomenal series and in a cold, snowy February, a great story to curl up with on the couch with a blanket.
In this book, Wisting and his daughter, Line, are working seemingly unrelated cases, Wisting on a body that's turned up at a tree farm and Line on the death of a recluse. I love how they go about investigating in the same way; they make a great team, even when they're not working together. I liked that there were no shortage of suspects to keep me guessing until the end, and a few red herrings in just the right places to throw me off the track.
The only criticism I have is that the ending seemed abrupt, like sledding down a hill and running into a tree. There was a recap at the end, but there was little to no transition and it didn't flow very well.
Overall, another great book in a phenomenal series and in a cold, snowy February, a great story to curl up with on the couch with a blanket.
August 19, 2022
Άλλο ένα αξιόπιστα καλό βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Βίστιν.
Αυτή τη φορά υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά που το κάνουν να διαφέρει από τα προηγούμενα.
Πρώτον, ουσιαστικά η υπόθεση είναι μοιρασμένη πλέον σε δύο προοπτικές. Του Βίστιν αλλά και της κόρης του. Από τη μία είναι ενδιαφέρον που γνωρίζουμε καλύτερα την κόρη αλλά από την άλλη ένιωσα ότι δεν πέρασα αρκετό χρόνο με τον Βίστιν και παραμελήθηκε το προσωπικό κομμάτι του κατά βάση πρωταγωνιστή.
Δεύτερον ο Χόρστ προσπαθεί να κάνει ένα κοινωνικό σχόλιο για τη μοναξιά και την αποξένωση στην εποχή μας αλλά και αυτό το κομμάτι το ένιωσα ημιτελές.
Κατα τα άλλα, μικρά κεφάλαια που διαβάζονται γρήγορα. Καλή αστυνομική υπόθεση, σωστά δομημένη αλλά χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις και ως συνήθως προτεραιότητα στην αστυνομική μεθοδολογία παρά στο εύκολο σασπένς.
6,5/10
Αυτή τη φορά υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά που το κάνουν να διαφέρει από τα προηγούμενα.
Πρώτον, ουσιαστικά η υπόθεση είναι μοιρασμένη πλέον σε δύο προοπτικές. Του Βίστιν αλλά και της κόρης του. Από τη μία είναι ενδιαφέρον που γνωρίζουμε καλύτερα την κόρη αλλά από την άλλη ένιωσα ότι δεν πέρασα αρκετό χρόνο με τον Βίστιν και παραμελήθηκε το προσωπικό κομμάτι του κατά βάση πρωταγωνιστή.
Δεύτερον ο Χόρστ προσπαθεί να κάνει ένα κοινωνικό σχόλιο για τη μοναξιά και την αποξένωση στην εποχή μας αλλά και αυτό το κομμάτι το ένιωσα ημιτελές.
Κατα τα άλλα, μικρά κεφάλαια που διαβάζονται γρήγορα. Καλή αστυνομική υπόθεση, σωστά δομημένη αλλά χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις και ως συνήθως προτεραιότητα στην αστυνομική μεθοδολογία παρά στο εύκολο σασπένς.
6,5/10
April 17, 2019
Un vrai coup de coeur ! J'ai adoré, l'intrigue est bien tenue tout du long, des chapitres courts, pas d'emberlificotage inutile, des personnages attachants, une atmosphère bien rendue, une intrigue excellente, bref, du tout bon roman policier. Ravie de la découverte d'un nouvel auteur (pour moi); à relire !
June 30, 2021
Mis oleks hirmsam, kui surra üksinduses, nii et keegi ei märkagi sinu puudumist? Selliseid eraklikke inimesi aeg-ajalt on, üks neist lausa William Wistlingu naaber. Viggo Hansen avastatakse juhuslikult virvendava teleka eest juba peaaegu mumifitseerununa. Tundub, et surm on saabunud loomulikul teel ja uurimist see ei vaja. Siiski tunneb Wistlingu ajakirjanikust tütar Line naabrimehe vastu huvi ja hakkab koguma tema kohta materjali, et kirjutada ajalehte artikkel. Samal ajal leitakse teinegi laip, kes on kuuseistanduses olnud umbes sama kaua. Politsei hakkab asja uurima, sekkub ka FBI.
Põnev! Põnev! Põnev! Raamatu põhjal on tehtud ka film, kuid ma ise ei ole seda näinud. Mul on muidugi piisavalt elav fantaasia, et kogu lugu silme eest läbi lasta, aga kui tuleb võimalus filmi vaadata, siis ma kindlasti teen seda. :)
Põnev! Põnev! Põnev! Raamatu põhjal on tehtud ka film, kuid ma ise ei ole seda näinud. Mul on muidugi piisavalt elav fantaasia, et kogu lugu silme eest läbi lasta, aga kui tuleb võimalus filmi vaadata, siis ma kindlasti teen seda. :)
Displaying 1 - 30 of 364 reviews