What do you think?
Rate this book
Το Τέρας: Όλη η ιστορία μου έως την εκτέλεσή μου
Η ιστορία της γυναίκας που τα ΜΜΕ επονόμασαν "Η κόρη του θανάτου", το "Κτήνος" δηλαδή, είναι ένα μνημόνιο της εξέτασης των εσωτερικών σκέψεων του μυαλού αυτής της κατά συρροή γυναίκας δολοφόνου και μιας ανατριχιαστικής, αλλά παράλληλα αποκαλυπτικής εικόνας του μυαλού μιας ψυχοπαθούς γυναίκας από την κούνια και μέχρι τον τάφο.
254 pages, Paperback
First published August 1, 2004
101 people are currently reading
2154 people want to read
About the author
Aileen Wuornos
10 books20 followersFormer prostitute turned serial killer. She killed 7 men while working as a prostitute. She claimed that they tried to rape her.
She was convicted and sentenced to death for six of the murders, and executed via lethal injection on October 9, 2002.
She was convicted and sentenced to death for six of the murders, and executed via lethal injection on October 9, 2002.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 154 reviews
December 5, 2022
Zabieram jedną gwiazdkę, za to, że 2 dorosłe kobiety w długoletnim związku nazywa się "PrZyJaciÓłKaMi"
December 30, 2016
As many have said - the book is not written by Aileen herself. You can't even really say that someone has written a book, it more seems like a compilation of facts with some drops of possible truth in it.
The "co-author" of this book is Christopher Berry-Dee, who seems to be incapable of not bragging about his previous journalistic and investigative work in the field of serial killers, while the actual work he created is a really bad piece. There is very little writing involved, most of the book is accounts of what has been recorded, investigated by others or known for a fact already, so most that the "co-author" gives us is a couple of guesses, some sensational and puffed up senteneces, boring descriptions (why exactly did I have to know how Miami Beach was made?) and it seemed like the book contained every bit of information he could get (twice - many bits were repeated), because the reader gets whole load of information about the first victim, but the rest don't get even half of that amount.
It's not a good book, but no because the story of Aileen is bad or shouldn't be told, but because it seems like it was written by someone who was interested to earn a bit of money from it.
The "co-author" of this book is Christopher Berry-Dee, who seems to be incapable of not bragging about his previous journalistic and investigative work in the field of serial killers, while the actual work he created is a really bad piece. There is very little writing involved, most of the book is accounts of what has been recorded, investigated by others or known for a fact already, so most that the "co-author" gives us is a couple of guesses, some sensational and puffed up senteneces, boring descriptions (why exactly did I have to know how Miami Beach was made?) and it seemed like the book contained every bit of information he could get (twice - many bits were repeated), because the reader gets whole load of information about the first victim, but the rest don't get even half of that amount.
It's not a good book, but no because the story of Aileen is bad or shouldn't be told, but because it seems like it was written by someone who was interested to earn a bit of money from it.
August 31, 2023
Absolutnie nie. Nie mam oczywiście zastrzeżeń do części z wypowiedziami Aileen, ponieważ ciężko jakieś mieć, ale cała reszta jest płytka i tendencyjna. Nie mogę polecić tej książki nawet fanom historii true crime, bo znam podcasty, które mają lepszy research i są bardziej angażujące. Jeżeli chcecie poznać tę sprawę, to poszukajcie lepszego źródła (byle nie film fabularny). 1,5
January 10, 2022
Story 4/5
Narration 5/5
She was doomed to become a "Monster".
Narration 5/5
She was doomed to become a "Monster".
January 1, 2021
Review to follow
May 12, 2023
Ciężka, przejmująca, wulgarna i przykra sprawa. Sposób poprowadzenia historii i komentarze autora nie do końca przypadły mi do gustu.
May 12, 2011
I can't figure out whether my sympathy towards Wuornos is wrongly placed. On the one hand: Her life isn't the most comforting of experiences and its not surprising that she didn't grow up to be a law abiding hard working, mentally healthy and happy citizen. But on the other hand: She killed 7 men. Her trail always fascinated me, purely because of how her mental state changes through out her incarcaration and the fact that so many of the people involved [even her own girlfriend] wanted to make money out of her. This book isn't an autobiography, Wuornos only gives short excerpts, but it does give you information on the victims and some of the circumstances that may or may not have lead her to commit the crimes that she did. Her story is a sad one,the crimes not really all that shocking but her 'profile' is interesting and its one of the reasons why i'm using her case in my final year investigative psychology exam.
May 15, 2024
One of the worst, and honestly creepiest, covers I’ve ever seen. Been reading about this broad topic a lot lately, and never knew Aileen’s story beyond the sex worker piece, so it was time. Her tumultuous upbringing was truly horrific, giving her zero chance at a stable adulthood. Still not an excuse for murdering 7 men. I could buy self defense once, maybe twice, but every time? Honey, please. Unsurprisingly, Wuornos had many diagnoses.
July 16, 2022
The author seems to be under the false impression that the men Aileen killed were innocent victims. They weren't. They were terrible people who thought that they had a right to buy woman's consent to abuse her as they pleased. Most of them had wives/spouses on whom they were going to cheat with a prostitute. The author completely ignores it, having the audacity to describe some of those men as good, valuable, FAMILY people. What a joke.
The truth is, Aileen should be alive right now. Criminals worse than her have received prison sentences and she was killed in a name of law just because she defended herself against rapists and abusers. She's been hurt and used by everyone in her life, especially by men and she had every right to hate them. She didn't kill lots of her previous clients who acted with a minimum respect, just those who treated her badly. She wasn't just out there killing for fun.
The author is a biased coward who didn't even try to understand this woman. No, she wasn't innocent and she shouldn't have killed anyone. Obviously. BUT she didn't do the things she did without the reason, just for a psychopathic pleasure. She just wanted male violence which has destroyed her whole life to stop. We live in a hell world in which men killing prostitutes get life in prison and a prostitute killing her abusers is called a monster and sentenced to death. Not to mention the shocking fact that after sentencing her to death the judge said "May God have mercy on your corpse". Not on your soul, as he was supposed to say. All the worst male killers got "mercy on your soul". But not a woman. A woman has no soul, she's just a body that can be used by men and after her death she's just a corpse. There's no words in human language that can express how much I feel sorry for that woman.
Rest in peace, Aileen. You deserved better.
The truth is, Aileen should be alive right now. Criminals worse than her have received prison sentences and she was killed in a name of law just because she defended herself against rapists and abusers. She's been hurt and used by everyone in her life, especially by men and she had every right to hate them. She didn't kill lots of her previous clients who acted with a minimum respect, just those who treated her badly. She wasn't just out there killing for fun.
The author is a biased coward who didn't even try to understand this woman. No, she wasn't innocent and she shouldn't have killed anyone. Obviously. BUT she didn't do the things she did without the reason, just for a psychopathic pleasure. She just wanted male violence which has destroyed her whole life to stop. We live in a hell world in which men killing prostitutes get life in prison and a prostitute killing her abusers is called a monster and sentenced to death. Not to mention the shocking fact that after sentencing her to death the judge said "May God have mercy on your corpse". Not on your soul, as he was supposed to say. All the worst male killers got "mercy on your soul". But not a woman. A woman has no soul, she's just a body that can be used by men and after her death she's just a corpse. There's no words in human language that can express how much I feel sorry for that woman.
Rest in peace, Aileen. You deserved better.
August 28, 2021
Misleadingly marketed as Aileen Wuornos' own account of her crimes, Monster is actually a somewhat confused look at her life and criminal career interspersed with quotes from police interviews, recorded phone calls, and interviews with the author. Unfortunately the book pales in comparison to Joseph Michael Reynold's
Dead Ends: The Pursuit, Conviction and Execution of Female Serial Killer Aileen Wuornos, the Damsel of Death
, which presented a fuller narrative account of the Wuornos murder spree and didn't indulge in the tabloidy "born evil" tropes that Berry-Dee softly embraces. Indeed, Berry-Dee offers a perspective that seems out of step with modern thinking on how killers like Wuornos come to be, and a closing chapter which accepts some of the traumatic events that shaped Wuornos doesn't make up for the book's more sophomoric aspects.
August 17, 2008
a pretty shoddy piece of work.
writing is sub par and sensationalistic.
no real meat here
definitely not capote.
it's advertised as an autobiography, but that's just a straight lie.
i mean, aileen's words are ALL IN CAPS for penguins' sake.
her words probably only fill about 15 pages.
the guy who 'co-wrote' it, christopher berry-dee, tries to add a journalistic quality to the book, but crashes and burns instead.
im pretty disappointed.
its an amazing story tho
one that chris dee stomps and vomits all over
writing is sub par and sensationalistic.
no real meat here
definitely not capote.
it's advertised as an autobiography, but that's just a straight lie.
i mean, aileen's words are ALL IN CAPS for penguins' sake.
her words probably only fill about 15 pages.
the guy who 'co-wrote' it, christopher berry-dee, tries to add a journalistic quality to the book, but crashes and burns instead.
im pretty disappointed.
its an amazing story tho
one that chris dee stomps and vomits all over
December 28, 2022
Bardzo dobra historia.
Byłam zaangażowana, pomimo tego, że znałam historię Aileen już wcześniej.
Najmocniejsza była końcówka, a szczególnie zdanie, że nawet po tylu latach nie możemy być pewni, co jest prawdą, a co kłamstwem, ponieważ sama Wuornos była nałogową kłamczuchą do tego stopnia, że sama mogła wierzyć we własne kłamstwa.
Bardzo mocny reportaż, który momentami był bardziej niczym biografia morderczyni.
Serdecznie polecam dla osób, które lubią podcasty true crime.
Byłam zaangażowana, pomimo tego, że znałam historię Aileen już wcześniej.
Najmocniejsza była końcówka, a szczególnie zdanie, że nawet po tylu latach nie możemy być pewni, co jest prawdą, a co kłamstwem, ponieważ sama Wuornos była nałogową kłamczuchą do tego stopnia, że sama mogła wierzyć we własne kłamstwa.
Bardzo mocny reportaż, który momentami był bardziej niczym biografia morderczyni.
Serdecznie polecam dla osób, które lubią podcasty true crime.
July 30, 2022
29 lutego 1956 roku w szpitalu imienia Clintona w hrabstwie Rochester rodzi się Aileen Lee Wuornos. Przychodzi na świat jako córka ledwo szesnastoletniej Diane Wuornos i przestępcy seksualnego Leo Pittmana. Samo to – młody wiek obojga rodziców, ich niestabilna sytuacja małżeńska oraz problemy z prawem Leo – nie wróżą malutkiej Aileen świetlanej przyszłości. I w istocie, dramat tego dziecka zaczyna się właściwe jeszcze przed jego narodzinami, kiedy Leo porzuca swą ciężarną żonę i kilkuletniego synka. Pozostawia ich samych, kontynuuje przestępczą działalność, po jakimś czasie trafia do więzienia, a tam – w 1971 – popełnia samobójstwo.
Lee nigdy więc nie poznała ojca, matkę zaś będzie wspominać z gorzkim uśmiechem rozczarowania na ustach; ta również ją zawiodła, ponieważ – jak Lee to określi - ,,Wycisnęła mnie z brzucha i podrzuciła dziadkom. […] Niech szczęźnie w piekle.”
Rodzice Diane nie mając praktycznie wyboru, adoptują wnuki w 1960 roku i wychowują jako własne dzieci. Sielanka jednak nie trwa długo, bo Lee od najmłodszych lat sprawia kłopoty – prócz tego, że jest nadzwyczaj krnąbrna, nieposłuszna i uparta, przejawia także niezdrowe fascynacje, a jakiś czas później, gdy odkryje prawdę o swym pochodzeniu - przeżyje prawdziwy szok i wstąpi na drogę absolutnej autodestrukcji oraz demoralizacji. Wczesna inicjacja seksualna, uzależnienie od alkoholu i narkotyków, społeczne wykluczenie, brak odpowiednich autorytetów czy wzorców do naśladowania, tylko ten proces dopełni – Aileen rzuci się w wir szaleństwa i w wir mordowania; wyładowując uśpioną agresję, zabije przynajmniej siedmiu przypadkowo napotkanych mężczyzn.
,,Monster: Aileen Wuornos, zrozumieć seryjną morderczynię” autorstwa Christophera Berry’ego Dee - jest lekturą dwojaką. Z jednej strony to przyzwoicie spisane true crime, w którym roi się od tego co w gatunku najlepsze; z drugiej - to opowieść niepozbawiana emocji. Berry – Dee zadbał o połączenie tych dwóch aspektów i co być może zaskakujące, wyszło mu to bardzo udanie. Bo pomimo szafowania faktami, nazwiskami, datami i terminologią sądowniczo – prawną, zwrócił uwagę swego odbiorcy na postać Wournos jako osoby, jako jednostki, jako człowieka i potwora w jednym; kogoś, kto skrzywdził i kto również został skrzywdzony; jako dziecka wychowanego wśród przemocy, rozczarowań, zawodów i alienacji; jako zagubionej nastolatki, jako kobiety, która prawdopodobnie chciała jedynie kochać i być kochaną.
Trudno mówić tutaj o obiektywnym postrzeganiu pełnego obrazu życia Aileen i w zasadzie, trudno też tego wymagać od kogokolwiek, skoro jej sylwetka nie jest jednoznaczną; o ile w niektórych momentach należy się wręcz dystansować wobec bezwzględnych działań seryjnej morderczyni, o tyle nie zawsze będzie to możliwe, z prostego powodu – zbyt wiele niejasnych do określenia emocji towarzyszy całej tej historii.
Berry – Dee zdaje się jednak rozumieć ów złożoność i na kartach książki rozbija ją na pomniejsze warstwy w sposób dość prosty, choć jednocześnie w miarę kategoryczny. Drąży, docieka, snuje domysły; stawia niełatwe pytania, śmiałe tezy, ciekawe analizy; prowokuje do refleksji, pochylenia się nad tematem, jego faktycznym zgłębieniem w sposób pełnowymiarowy.
Ale należy także podkreślić, że ,,Monster” zadowoli wybraną grupę odbiorców. To owszem, tytuł jak najbardziej intersujący, utrzymany w ciekawej konwencji, otwierający pole do szerokiej dyskusji oraz pozyskiwania interesujących wniosków, lecz przy tym niewystarczający dla wszystkich, którzy sprawy morderstw Aileen Wuornos znają na tyle dobrze, na ile to możliwe.
Lee nigdy więc nie poznała ojca, matkę zaś będzie wspominać z gorzkim uśmiechem rozczarowania na ustach; ta również ją zawiodła, ponieważ – jak Lee to określi - ,,Wycisnęła mnie z brzucha i podrzuciła dziadkom. […] Niech szczęźnie w piekle.”
Rodzice Diane nie mając praktycznie wyboru, adoptują wnuki w 1960 roku i wychowują jako własne dzieci. Sielanka jednak nie trwa długo, bo Lee od najmłodszych lat sprawia kłopoty – prócz tego, że jest nadzwyczaj krnąbrna, nieposłuszna i uparta, przejawia także niezdrowe fascynacje, a jakiś czas później, gdy odkryje prawdę o swym pochodzeniu - przeżyje prawdziwy szok i wstąpi na drogę absolutnej autodestrukcji oraz demoralizacji. Wczesna inicjacja seksualna, uzależnienie od alkoholu i narkotyków, społeczne wykluczenie, brak odpowiednich autorytetów czy wzorców do naśladowania, tylko ten proces dopełni – Aileen rzuci się w wir szaleństwa i w wir mordowania; wyładowując uśpioną agresję, zabije przynajmniej siedmiu przypadkowo napotkanych mężczyzn.
,,Monster: Aileen Wuornos, zrozumieć seryjną morderczynię” autorstwa Christophera Berry’ego Dee - jest lekturą dwojaką. Z jednej strony to przyzwoicie spisane true crime, w którym roi się od tego co w gatunku najlepsze; z drugiej - to opowieść niepozbawiana emocji. Berry – Dee zadbał o połączenie tych dwóch aspektów i co być może zaskakujące, wyszło mu to bardzo udanie. Bo pomimo szafowania faktami, nazwiskami, datami i terminologią sądowniczo – prawną, zwrócił uwagę swego odbiorcy na postać Wournos jako osoby, jako jednostki, jako człowieka i potwora w jednym; kogoś, kto skrzywdził i kto również został skrzywdzony; jako dziecka wychowanego wśród przemocy, rozczarowań, zawodów i alienacji; jako zagubionej nastolatki, jako kobiety, która prawdopodobnie chciała jedynie kochać i być kochaną.
Trudno mówić tutaj o obiektywnym postrzeganiu pełnego obrazu życia Aileen i w zasadzie, trudno też tego wymagać od kogokolwiek, skoro jej sylwetka nie jest jednoznaczną; o ile w niektórych momentach należy się wręcz dystansować wobec bezwzględnych działań seryjnej morderczyni, o tyle nie zawsze będzie to możliwe, z prostego powodu – zbyt wiele niejasnych do określenia emocji towarzyszy całej tej historii.
Berry – Dee zdaje się jednak rozumieć ów złożoność i na kartach książki rozbija ją na pomniejsze warstwy w sposób dość prosty, choć jednocześnie w miarę kategoryczny. Drąży, docieka, snuje domysły; stawia niełatwe pytania, śmiałe tezy, ciekawe analizy; prowokuje do refleksji, pochylenia się nad tematem, jego faktycznym zgłębieniem w sposób pełnowymiarowy.
Ale należy także podkreślić, że ,,Monster” zadowoli wybraną grupę odbiorców. To owszem, tytuł jak najbardziej intersujący, utrzymany w ciekawej konwencji, otwierający pole do szerokiej dyskusji oraz pozyskiwania interesujących wniosków, lecz przy tym niewystarczający dla wszystkich, którzy sprawy morderstw Aileen Wuornos znają na tyle dobrze, na ile to możliwe.
May 20, 2025
Tälleen selvennyksenä kuuntelin siis oikeasti kirjan ”Monster Amerikansuomalaisen sarjamurhaajan tositarina” (Christopher Berry-Dee), mutta en löytänyt hänen kirjaansa joten otin tämän, koska oli lähin mitä löysin.
Pakko myöntää ettei tarina Aileen Wuornosin teoista ollut mitenkään tosi hohdokas ja feministinen mitä sosiaalinen media on toisinaan antanut olettaa (-> naisen itsepuollustus uhkailijaa kohtaan). Seksityö on omasta mielestäni työtä siinä missä muukin työ joten en koe että Wuornosin mahdollisesti kokema uhka olisi ollut hänen syytä.
Kirjan lopussa käytiin läpi kuulusteluja ja Wuornos kyllä pisti älykkyytensä peliin (🥲): Aileen eka kertoo ettei hänen tyttöystävänsä tiennyt murhista. Tämän jälkeen hän toteaa että hänen ja tyttöystävän keskustelun aikana tämä (tyttöystävä) oli sanonut ettei Aileen saa kertoa tyttöystävän tietävän murhista poliisille.
Tiivistettynä Aileen siis myönsi poliisille että oli kertonut tyttöystävälleen murhista ja samalla väitti ettei tämä tiennyt niistä mitään☠️.
Aileen oli siinä oikeassa että hänen kumppaninsa oli syytön murhiin mutta täysin tietämätön hän ei ollut.
Tbh oli vähän raskasta kuunnella kun Aileen hoki tuota ylempänä olevaa todella usein kuulusteluissa ja puhui itsensä JA tyttöystävänsä pussiin.
Pakko myöntää ettei tarina Aileen Wuornosin teoista ollut mitenkään tosi hohdokas ja feministinen mitä sosiaalinen media on toisinaan antanut olettaa (-> naisen itsepuollustus uhkailijaa kohtaan). Seksityö on omasta mielestäni työtä siinä missä muukin työ joten en koe että Wuornosin mahdollisesti kokema uhka olisi ollut hänen syytä.
Kirjan lopussa käytiin läpi kuulusteluja ja Wuornos kyllä pisti älykkyytensä peliin (🥲): Aileen eka kertoo ettei hänen tyttöystävänsä tiennyt murhista. Tämän jälkeen hän toteaa että hänen ja tyttöystävän keskustelun aikana tämä (tyttöystävä) oli sanonut ettei Aileen saa kertoa tyttöystävän tietävän murhista poliisille.
Tiivistettynä Aileen siis myönsi poliisille että oli kertonut tyttöystävälleen murhista ja samalla väitti ettei tämä tiennyt niistä mitään☠️.
Aileen oli siinä oikeassa että hänen kumppaninsa oli syytön murhiin mutta täysin tietämätön hän ei ollut.
Tbh oli vähän raskasta kuunnella kun Aileen hoki tuota ylempänä olevaa todella usein kuulusteluissa ja puhui itsensä JA tyttöystävänsä pussiin.
June 8, 2022
Reportaż obrazujący zło w ludzkiej skórze. Aileen Wuornos to jedna z najbardziej dyskusyjnych postaci spośród szeregu seryjnych zabójców, odczuwalnie nasączona smakiem toksycznego dzieciństwa, gwałtowna w codziennym pożyciu i nadzwyczaj bezwzględna w popełnianych zbrodniach – Christopher Berry-Dee świadomie eksponuje brutalny życiorys zbrodniarki znanej jako Monster, udostępnia jej wypowiedzi i konfrontuje ich bieg ze świadkami oraz aktami śledczymi. I chociaż praca w odczuciu zdaje się być nieco stronnicza, to nie można odmówić jej rzetelności.
March 14, 2025
Wciągająca biografia Aileen, prostytutki, która że strachu, nienawiści i innych nieznanych nam powodów, została seryjną morderczynią. Poznajemy historię z jej perspektywy, w tym wiele jej kłamstw i to na czym jej zależy.
January 5, 2024
(3.5)
“I was betrayed all my life, you know. My parents betrayed me, my grandparents betrayed me. Men betrayed me and the cops betrayed me. Friends betrayed me. I’ve had enough shit in my life.
[…] A raped women gets executed. You are all an inhuman bunch of lying men […] go ahead and put me in the electric chair - you’ll all get nuked in the end…”
“I was betrayed all my life, you know. My parents betrayed me, my grandparents betrayed me. Men betrayed me and the cops betrayed me. Friends betrayed me. I’ve had enough shit in my life.
[…] A raped women gets executed. You are all an inhuman bunch of lying men […] go ahead and put me in the electric chair - you’ll all get nuked in the end…”
December 13, 2010
This book, is not really written by Aileen Wuornos, she contributes some paragraphs but it is really Christopher Berry-Dee. Who doesn't just describe the events in detail, but also slightly psycho-analyzes her.
This didn't teach me anything new about Aileen, but it did teach me something about the brutal, unfair and biased US legal system. Which feeds the jury evidence that only goes against the defendent.
The snap that occurred in Wuronos's mind, is irregular and, considering she had been a prostitute for many years, odd, but her childhood explains a lot of it. Even though she is a cold, cruel killer, it seems there once was a good person there. An interesting read.
This didn't teach me anything new about Aileen, but it did teach me something about the brutal, unfair and biased US legal system. Which feeds the jury evidence that only goes against the defendent.
The snap that occurred in Wuronos's mind, is irregular and, considering she had been a prostitute for many years, odd, but her childhood explains a lot of it. Even though she is a cold, cruel killer, it seems there once was a good person there. An interesting read.
January 21, 2013
Sensational, badly written.
Need I say more?
Need I say more?
May 23, 2018
Not well-written and it's not by Aileen Wuornos!
March 29, 2024
youtube
May 8, 2019
Poorly written
This book has an excessive amount of typos and other errors, as well as timeline inconsistencies. The random jumping around was quite irritating.
This book has an excessive amount of typos and other errors, as well as timeline inconsistencies. The random jumping around was quite irritating.
December 21, 2022
Ta książka zdaje się potwierdzać moją teorię. Im mniej autor pisze o sobie samym, tym lepsza książka mu wychodzi.
December 25, 2025
This book masterfully fulfills the most insatiable needs of true-crime aficionados. While many books have been written by serial killers, this one uniquely captures the psychotic mindset of Aileen Wuornos, the Damsel of Death. Deftly written, it is a quintessential amalgamation of Aileen’s unhinged tirades and Christopher Berry-Dee’s cold-blooded analysis and storytelling.
While its shortcomings are relatively small, it is nonetheless fair to mention the book’s lack of clear explanations regarding Aileen’s motives for murder. Her persistent insistence on self-defense as vindication, along with the writer’s speculative conclusions—drawing on Aileen’s tumultuous childhood and deep-seated fears—do not fully satisfy the true morbid curiosity to understand what truly went on in her mind as she murdered in callous fashion.
This critique is merely one perspective from an avid reader, particularly of true crime. From the writer’s standpoint, it is understandable to find oneself lodged when attempting to theorize about the introspection of Aileen.
While we may never fully comprehend the extent of the void in Aileen’s mind, the book leaves the reader as a curious orphan, left to ponder this chilling case.
While its shortcomings are relatively small, it is nonetheless fair to mention the book’s lack of clear explanations regarding Aileen’s motives for murder. Her persistent insistence on self-defense as vindication, along with the writer’s speculative conclusions—drawing on Aileen’s tumultuous childhood and deep-seated fears—do not fully satisfy the true morbid curiosity to understand what truly went on in her mind as she murdered in callous fashion.
This critique is merely one perspective from an avid reader, particularly of true crime. From the writer’s standpoint, it is understandable to find oneself lodged when attempting to theorize about the introspection of Aileen.
While we may never fully comprehend the extent of the void in Aileen’s mind, the book leaves the reader as a curious orphan, left to ponder this chilling case.
March 7, 2025
Siis.... kirja oli todella surkea. Oli siinä hyvääkin, mutta se ei pelasta kirjaa mitenkään. Kirja on niin selkeän sensaatiohakuinen, että silmät pyörivät koko ajan lukiessa.
Mutuilu esitetään faktoina ja kirjailija esittää tietävänsä hyvin tarkkaan ja yksityiskohtaisesti Aileenin ajatukset, mikä ei pidä paikkansa. Kirjan lopussa hän julistaa Aileenin hirviöksi, jolla ei ollut toivoakaan olla mitään muuta. Aileen epäinhimillistetään täysin.
Lisäksi kirjan lopussa on paljon virheellistä tietoa muista sarjamurhaajista, vaikka kirjailija esittää olevansa jonkinlainen ekspertti.
Mutuilu esitetään faktoina ja kirjailija esittää tietävänsä hyvin tarkkaan ja yksityiskohtaisesti Aileenin ajatukset, mikä ei pidä paikkansa. Kirjan lopussa hän julistaa Aileenin hirviöksi, jolla ei ollut toivoakaan olla mitään muuta. Aileen epäinhimillistetään täysin.
Lisäksi kirjan lopussa on paljon virheellistä tietoa muista sarjamurhaajista, vaikka kirjailija esittää olevansa jonkinlainen ekspertti.
June 28, 2022
Reporterski kolaż napisany niedługo po śmierci Aileen Wuornos, a u nas wydany tuż przed dwudziestą rocznicą jej egzekucji.
Trochę tu wypowiedzi samej Wuornos, trochę głosów świadków i przedstawicieli prawa, do tego przemyślenia autora (początkowo nieco zbyt osobiste i obcesowe, a przez to mało profesjonalne). Sama główna bohaterka wydaje mi się w równym stopniu fascynująca i odpychająca, ale książka była już dla mnie głównie męcząca. To chyba jeden z tych niewielu przypadków, gdzie hollywoodzkie podejście do tematu (ze znakomitą Charlize Theron) okazało się bardziej interesujące od tego książkowego.
Trochę tu wypowiedzi samej Wuornos, trochę głosów świadków i przedstawicieli prawa, do tego przemyślenia autora (początkowo nieco zbyt osobiste i obcesowe, a przez to mało profesjonalne). Sama główna bohaterka wydaje mi się w równym stopniu fascynująca i odpychająca, ale książka była już dla mnie głównie męcząca. To chyba jeden z tych niewielu przypadków, gdzie hollywoodzkie podejście do tematu (ze znakomitą Charlize Theron) okazało się bardziej interesujące od tego książkowego.
August 23, 2023
While the book is not written by her there are many interesting clips of interviews and court findings. I
Would suggest this book for that fact that you find something new in each book you read . Happy reading.
Would suggest this book for that fact that you find something new in each book you read . Happy reading.
October 22, 2017
Is it wrong to revel in the power another woman has taken, by force? Maybe.....but I did.. Ultimately, love makes fools of all of us and this was Lee's downfall in the end.
June 2, 2022
Była po prostu ok. Znałam tę historię wcześniej, a tutaj nie dowiedziałam się niczego więcej.
Displaying 1 - 30 of 154 reviews