What do you think?
Rate this book
Sudor
Book by Amado, Jorge
192 pages, Paperback
First published January 1, 1934
20 people are currently reading
357 people want to read
About the author
Jorge Amado
147 books1,566 followersJorge Amado was a modernist Brazilian writer. He remains one of the most read and translated Brazilian authors, second only to Paulo Coelho. In his style of fictional novelist, however, there is no parallel in Brazil. His work was further popularized by highly successful film and TV adaptations.
He was a member of the Brazilian Academy of Letters from 1961 until his death in 2001. In 1994, his work was recognized with the Camões Prize, the most prestigious award in Portuguese literature.
His literary work presents two distinct phases. In the first, there is a clear social critic and political focus, with works such as Captains of the Sands and Sea of Death standing out.
In his more mature phase, he adopts an aspect of good-humored and sensual chronicler of his people, abandoning ideological motivations, with works such as Gabriela, Clove and Cinnamon, The Double Death of Quincas Water-Bray and Dona Flor and Her Two Husbands.
He was a member of the Brazilian Academy of Letters from 1961 until his death in 2001. In 1994, his work was recognized with the Camões Prize, the most prestigious award in Portuguese literature.
His literary work presents two distinct phases. In the first, there is a clear social critic and political focus, with works such as Captains of the Sands and Sea of Death standing out.
In his more mature phase, he adopts an aspect of good-humored and sensual chronicler of his people, abandoning ideological motivations, with works such as Gabriela, Clove and Cinnamon, The Double Death of Quincas Water-Bray and Dona Flor and Her Two Husbands.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 61 reviews
August 24, 2023
sanırım ilk jorge amado okumam. “alınteri” erken dönem eserlerinden, 1934’te yazılmış. zaten daha o dönemlerde gazeteci olarak mimlenmiş amado. sonrası kaçak göçek bir yaşam ve ülkesine bir sönüp bir sürgün edilerek geçiyor. en sonunda siyasetten tamamen vazgeçiyor.
şimdi bu roman gençlik ve devrim ateşiyle yazılmış. o her yerden belli. pelourinho yokuşu 68 numaradaki sefil hayatı, kiracıları tek tek tanıtarak anlatan bir roman “alınteri”. işçiler, göçmenler, yahudiler, sonradan fakir düşmüşler, orospular, toplumun en alt kesiminin yaşadığı kat kat kiraya verilmiş bir bina anlatılan. her katın kiralayanı odaları daha da küçük bölmelere ayırmış, her yer insan, fare ve pislik kaynıyor.
fareler- yabancılar- göçmenler gibi başlıklar altında her bölümde birçok kiracının geçmişi, bugünü ortaya seriliyor. inanılmaz bir göçmen ve yahudi düşmanlığı, ekonomik kriz, kuraklık, kölelik zihniyeti hüküm sürüyor.
bunun dışında 1930’larda yükselen komünizm burada da kendini belli ediyor. romanda ana karakter ya da olay yok. parça parça kişiler, olaylar var. anektod gibi, o nedenle bizim acemice yazılmış tanzimat romanlarına ya da senaryo yazmayı bilmeyen yönetmenlerin skeç skeç çektiği filmlere benzettim (hellöö vizontele 😅).
ama illa bir kahraman arayacaksak vaftiz annesiyle yaşayan linda’dan bahsedebiliriz. önce zengin koca bulma hayali kuran ve romanslar okuyan linda komünizmle tanıştıktan sonra bambaşka biri olur. tembelliği bırakır vs klasik. bir de álvaro lima ve yahudi isaac var ki bunları da komünist hücre olarak görebiliriz, tüm kiracıları en sonunda birlik haline getirmeyi başaran ikili.
sonu tabii ki umutlu ama gerçekçi bir biçimde de şiddet ve kan dolu. polis devleti kendini gösteriyor. her şey tarumar oluyor. bize de tanıdık.
ben yüzyıllardır hüküm süren bu düzenin hep aynılığına şahit oldukça daha da umutsuzluğa kapılıyorum. hiçbir şey değişmiyor. değişen şeyse iyi yönde olmuyor. ne devrim hayallerine ne kardeşliğe inanıyorum. jorge amado bile bıkmış bırakmış siyaseti, banushka ne yapsın…
çizimleri, şehsuvar adil’in gayet iyi çevirisiyle “alınteri” brezilya edebiyatına ve 1930’lar yaşamına güzel bir örnek. kapağa ayrıca bayıldım.
şimdi bu roman gençlik ve devrim ateşiyle yazılmış. o her yerden belli. pelourinho yokuşu 68 numaradaki sefil hayatı, kiracıları tek tek tanıtarak anlatan bir roman “alınteri”. işçiler, göçmenler, yahudiler, sonradan fakir düşmüşler, orospular, toplumun en alt kesiminin yaşadığı kat kat kiraya verilmiş bir bina anlatılan. her katın kiralayanı odaları daha da küçük bölmelere ayırmış, her yer insan, fare ve pislik kaynıyor.
fareler- yabancılar- göçmenler gibi başlıklar altında her bölümde birçok kiracının geçmişi, bugünü ortaya seriliyor. inanılmaz bir göçmen ve yahudi düşmanlığı, ekonomik kriz, kuraklık, kölelik zihniyeti hüküm sürüyor.
bunun dışında 1930’larda yükselen komünizm burada da kendini belli ediyor. romanda ana karakter ya da olay yok. parça parça kişiler, olaylar var. anektod gibi, o nedenle bizim acemice yazılmış tanzimat romanlarına ya da senaryo yazmayı bilmeyen yönetmenlerin skeç skeç çektiği filmlere benzettim (hellöö vizontele 😅).
ama illa bir kahraman arayacaksak vaftiz annesiyle yaşayan linda’dan bahsedebiliriz. önce zengin koca bulma hayali kuran ve romanslar okuyan linda komünizmle tanıştıktan sonra bambaşka biri olur. tembelliği bırakır vs klasik. bir de álvaro lima ve yahudi isaac var ki bunları da komünist hücre olarak görebiliriz, tüm kiracıları en sonunda birlik haline getirmeyi başaran ikili.
sonu tabii ki umutlu ama gerçekçi bir biçimde de şiddet ve kan dolu. polis devleti kendini gösteriyor. her şey tarumar oluyor. bize de tanıdık.
ben yüzyıllardır hüküm süren bu düzenin hep aynılığına şahit oldukça daha da umutsuzluğa kapılıyorum. hiçbir şey değişmiyor. değişen şeyse iyi yönde olmuyor. ne devrim hayallerine ne kardeşliğe inanıyorum. jorge amado bile bıkmış bırakmış siyaseti, banushka ne yapsın…
çizimleri, şehsuvar adil’in gayet iyi çevirisiyle “alınteri” brezilya edebiyatına ve 1930’lar yaşamına güzel bir örnek. kapağa ayrıca bayıldım.
February 10, 2024
1930’lar Brezilyası. En düşük sınıf yani fakir halkın yaşadığı derme çatma bir apartmandayız. Kiracılarla sırayla tanışıyoruz; bir sürü insan, fareler, kokular, gürültüler. O sırada insanın ruhunu kaşındıran bu sinir bozucu sefillikle daha çok haşır neşir oluyoruz tabii.
Göçmenlik, kölelik, ekonomik kriz ne bileyim işçilik falan aklınıza gelebilecek her şeyden daha fazlasını anlatıyor Alınteri, ki okurken sefaleti iliklerinize kadar hissettiriyor gerçekten.
Aralarda minik çizimlere rastlıyoruz, epey keyif aldığım bir ayrıntıydı. Karakterlerin zorlu şartlar altında yaşadıkları onca şeye rağmen hissettikleri umuda benziyor okurda bıraktığı tat.
İyi bir dönem kitabı anlayacağınız, belgesel gibi desem başım ağrımaz.
Göçmenlik, kölelik, ekonomik kriz ne bileyim işçilik falan aklınıza gelebilecek her şeyden daha fazlasını anlatıyor Alınteri, ki okurken sefaleti iliklerinize kadar hissettiriyor gerçekten.
Aralarda minik çizimlere rastlıyoruz, epey keyif aldığım bir ayrıntıydı. Karakterlerin zorlu şartlar altında yaşadıkları onca şeye rağmen hissettikleri umuda benziyor okurda bıraktığı tat.
İyi bir dönem kitabı anlayacağınız, belgesel gibi desem başım ağrımaz.
July 14, 2022
La capacidad de Amado de retratar la pobreza es impresionante.
Siempre transformadora su lectura.
Siempre transformadora su lectura.
February 15, 2022
Jorge Amado sempre retratou em suas obras o aspecto dominante de sua época, de modo que há obras que retratam o ciclo do cacau, coronelismo, impacto das inovações na cidade, retrato de exploração e tantas mais situações. Em Suor, uma de suas primeiras obras, retrata um conjunto de angústias que acometem pessoas que vivem em situação de miséria, seja mendigos, boêmios, prostitutas, trabalhadores portuários, artistas, sem exceção todos passam pelo caos inflacionário do período, pela escassez de empregos e pelo desejo de mudança.
Apoiador claro do partido comunista, o autor insere a questão na obra, e se tudo é político, seria difícil uma obra de Jorge Amado não o ser, assim, acompanhando um edifício composto de miséria e seu cortiço ao fundo, o autor conta a história dos retirantes de Portinari e das dificuldades e abatimento de parte da população, onde até a chuva era perigosa para quem nada tinha. A mim, foi uma ótima leitura, como sempre é ao ler Jorge Amado, no entanto, não fica nem perto de suas maiores obras.
Apoiador claro do partido comunista, o autor insere a questão na obra, e se tudo é político, seria difícil uma obra de Jorge Amado não o ser, assim, acompanhando um edifício composto de miséria e seu cortiço ao fundo, o autor conta a história dos retirantes de Portinari e das dificuldades e abatimento de parte da população, onde até a chuva era perigosa para quem nada tinha. A mim, foi uma ótima leitura, como sempre é ao ler Jorge Amado, no entanto, não fica nem perto de suas maiores obras.
June 7, 2015
Jorge Amado é um dos meus escritores preferidos e, talvez por isso, os comentários que faço sobre os seus livros sejam positivamente enviesados. Suor, um dos primeiros romances do autor, escrito no início dos anos 30, não foi excepção. É um livro breve e duro, onde as palavras cruas utilizadas custam a ser processadas e acabam por se transformar, mais tarde, num peso que carregamos connosco. Amparado por ideais socialistas, Jorge Amado descreve o quotidiano dos habitantes de um prédio situado na ladeira do Pelourinho, marcado pela exclusão social: o pequeno nº 68 que transborda de miséria e de desilusão. Esta é uma estória que deixa transparecer um sofrimento comum e faz-nos pensar em todos aqueles que a sociedade discrimina. Apesar da ausência de uma personagem central, que talvez procure reforçar a ideia de uma precariedade partilhada, Jorge Amado deixa espaço para um pequeno (grande) papel atribuído a Linda, a jovem que leva os ideais da revolução e da transformação social aos habitantes do nº 68. Ainda que com novos contornos, a marginalização e a desigualdade social continuam a fazer parte do nosso mundo, hoje globalizado, e por isso "Suor" é uma narrativa actual que nos faz pensar (e querer continuar a agir) sobre a crueldade da exclusão e do preconceito.
December 28, 2018
ספרו השלישי של ז'ורז' אמאדו עוסק בתושבי הפריפריה והביבים של שיכון במדרון פלוריניו שבבאיה בברזיל. הספר מורכב מפסיפס של דמויות שוליים נדכאות: כובסות, תופרות, מובטלים, זונות, דרי רחוב כולם קבצנים ועשוקים, מנוצלים ע"י בעלי ההון שרומסים אותם באכזריות עד לאיבוד צלם אנוש. ובכל זאת, בתוך הכאוס החברתי, בסיפורים, ניתן למצוא יופי ונחמה בעזרה, בקהילתיות ובעמידה המשותפת כנגד גזרת המציאות.
הספר רצוף בתיאורים מזעזעים של תנאי החיים, בין חולדות, נחשים בתנאים סניטריים מחפירים בעוני ומרידות. לצד תנאי המחייה הללו, השפה הירודה שמבטאת את הזוהמה שבה הם חיים. רוב הסיפורים מתמקדים בתנאי החיים של הדמויות ולא באפיונים אישיותיים שלהן, אני מניחה כי במצבי קיצון אין חשיבות למאפייני אישיות. הקורא גם לא יודע מה עולה בגורלן של הדמויות והרושם הוא שהסופר ניסה ליצור פסיפס שמתאר מצב סוציו אקונומי ולא תיאור עלילתי או אישי.
לאורך הספר מתוארים מצבי אומללות רבים. נואשות לאוכל, למקום מגורים, לחיים נורמטיביים. וכל האומללות הזו בסופו של דבר דומה אחת לשניה. הסופר לא מיפה את המציאות ולא עוטף אותה. הוא מניע את הקורא לחשוב על הקפיטליזם, על התוצאות שלו ועל האנשים שחיים בשולי החברה והאופן שבו הם שקופים עבורנו, מודרים ומופלים מהחברה בחוסר יכולתם להשתלב במכונה הקפיטליסטית האכזרית.
זהו ספר עם מסר פוליטי מובהק, שפונה למצפון של הקורא.
תרגום מצויין של רמי סערי.
הספר רצוף בתיאורים מזעזעים של תנאי החיים, בין חולדות, נחשים בתנאים סניטריים מחפירים בעוני ומרידות. לצד תנאי המחייה הללו, השפה הירודה שמבטאת את הזוהמה שבה הם חיים. רוב הסיפורים מתמקדים בתנאי החיים של הדמויות ולא באפיונים אישיותיים שלהן, אני מניחה כי במצבי קיצון אין חשיבות למאפייני אישיות. הקורא גם לא יודע מה עולה בגורלן של הדמויות והרושם הוא שהסופר ניסה ליצור פסיפס שמתאר מצב סוציו אקונומי ולא תיאור עלילתי או אישי.
לאורך הספר מתוארים מצבי אומללות רבים. נואשות לאוכל, למקום מגורים, לחיים נורמטיביים. וכל האומללות הזו בסופו של דבר דומה אחת לשניה. הסופר לא מיפה את המציאות ולא עוטף אותה. הוא מניע את הקורא לחשוב על הקפיטליזם, על התוצאות שלו ועל האנשים שחיים בשולי החברה והאופן שבו הם שקופים עבורנו, מודרים ומופלים מהחברה בחוסר יכולתם להשתלב במכונה הקפיטליסטית האכזרית.
זהו ספר עם מסר פוליטי מובהק, שפונה למצפון של הקורא.
תרגום מצויין של רמי סערי.
October 26, 2012
La miseria abita qui
Presentato come una delle opere dichiaratamente ‘politiche’ di Amado, Sudore ha la forza del romanzo naturalista francese e i colori del carnevale di Rio: terribile nelle descrizioni e disperato come può essere solo una cronaca senza redenzione e senza morale.
Lirico, eppure rigoroso, Amado imbandisce una tragedia corale e racconta il Brasile degli ultimi rinunciando agli orpelli della penna per il bisturi del chirurgo.
Presentato come una delle opere dichiaratamente ‘politiche’ di Amado, Sudore ha la forza del romanzo naturalista francese e i colori del carnevale di Rio: terribile nelle descrizioni e disperato come può essere solo una cronaca senza redenzione e senza morale.
Lirico, eppure rigoroso, Amado imbandisce una tragedia corale e racconta il Brasile degli ultimi rinunciando agli orpelli della penna per il bisturi del chirurgo.
August 19, 2024
Alınteri* ni devrim psikolojisi ile okudum. Çünkü Amado- o yürekli yazar- belki bir yüzyıl daha değişmeyecek sınıf farkını iliklerimize kadar işlemiş. Yokluk, hastalık, hayaller, melodramlar ve daha bir çok düş kırıklığını barındıran coğrafik kaderi- 68 numaralı sakinlerini -kare kare fotoğraflamış her bir satırında.
Benim için kolay bir okuma olmadı.
Benim için kolay bir okuma olmadı.
November 12, 2015
Esse foi meu primeiro romance de Jorge Amado. Desde quando coloquei ele no to read, uns seis meses atrás, criei bastante expectativa nele. Isso me impulsionou bastante no momento da compra, dia que sai conhecer o Berinjela e a Leonardo da Vinci, no Centro do Rio, depois do trabalho.
No seu terceiro romance, Jorge Amado, através de uma narrativa fragmentada, que às vezes se confunde com um mosaico de microcontos, descreve e nos localiza no Casarão 68, na ladeira do Pelourinho, em Salvador. Prostitutas, lavadeiras, anarquistas, operários, costureiras, malandros, gringos, mendigos, entre outros injustiçados e explorados, se espremem nos quartos do Casarão, que nos fundos ainda abriga um cortiço.
Nesse Casarão imundo, os moradores convivem nas mais perversas condições insalubres, dividindo latrinas fétidas com focos de mosquitos, quartos abafados e infernalmente quentes devido aos telhados de zinco e compartilhando o lar e a escada com os ratos.
O mosaico é moldado com a descrição dos aspectos da personalidade de alguns personagens, seus conflitos existenciais, as mazelas a que são submetidos. A caracterização é minimalista, os nomes dos personagens muitas vezes não são citados, as narrativas não tem aprofundamento e desenvolvimento. O 68, apesar de abrigar mais de seiscentas pessoas é construído de tal forma a ser percebido como algo uno, ou que se une por determinadas questões.
No início da leitura fiquei um pouco confuso com a fragmentação e o foco em diversos personagens e em acontecimentos banais. O autor não parece querer criar uma trama com um ponto de virada de tirar o folego, ou coisa parecida; em alguns momentos me pareceu que Jorge Amado se propunha a construir uma "etnografia" sem compromisso, com caráter cômico, cru, crítico, mas também pejorativo e infelizmente preconceituoso, em alguns momentos.
Muitas escolhas ressaltadas da vida dos moradores do 68 me pareceram bem boladas, como: o trabalho árduo de Dona Risoleta na máquina de costura, para manter a vida de mordomias da neta; ou, a relação de amizade de Cabaça e o rato gordo pelado, que vivia junto a ele embaixo da escada. Senti, porém, que a quantidade de personagens e a pouca profundidade e dinâmica entre eles deixa a desejar. O número imenso de personagens traz a sensação de desligamento e pouco envolvimento com a trama. Quando um ponto de virada mais excitante foi construído - já no final do texto -, o seu desfecho se mostrou insuficiente, em minha opinião, pois pra mim a história termina como inicia, sem lançar e criar no lúdico vantagens positivas da revolta e do enfrentamento social.
Recomendo o livro por seu caráter documental e "etnográfico", pelos seus fragmentos e retalhos que instigam a refletir sobre a dinâmica da vida na miséria.
Por ser a terceira obra do autor, penso que seus trabalhos mais maduros possam me agradar, já que essa ele publicou com 22 anos, apenas. Veremos...
No seu terceiro romance, Jorge Amado, através de uma narrativa fragmentada, que às vezes se confunde com um mosaico de microcontos, descreve e nos localiza no Casarão 68, na ladeira do Pelourinho, em Salvador. Prostitutas, lavadeiras, anarquistas, operários, costureiras, malandros, gringos, mendigos, entre outros injustiçados e explorados, se espremem nos quartos do Casarão, que nos fundos ainda abriga um cortiço.
Nesse Casarão imundo, os moradores convivem nas mais perversas condições insalubres, dividindo latrinas fétidas com focos de mosquitos, quartos abafados e infernalmente quentes devido aos telhados de zinco e compartilhando o lar e a escada com os ratos.
O mosaico é moldado com a descrição dos aspectos da personalidade de alguns personagens, seus conflitos existenciais, as mazelas a que são submetidos. A caracterização é minimalista, os nomes dos personagens muitas vezes não são citados, as narrativas não tem aprofundamento e desenvolvimento. O 68, apesar de abrigar mais de seiscentas pessoas é construído de tal forma a ser percebido como algo uno, ou que se une por determinadas questões.
No início da leitura fiquei um pouco confuso com a fragmentação e o foco em diversos personagens e em acontecimentos banais. O autor não parece querer criar uma trama com um ponto de virada de tirar o folego, ou coisa parecida; em alguns momentos me pareceu que Jorge Amado se propunha a construir uma "etnografia" sem compromisso, com caráter cômico, cru, crítico, mas também pejorativo e infelizmente preconceituoso, em alguns momentos.
Muitas escolhas ressaltadas da vida dos moradores do 68 me pareceram bem boladas, como: o trabalho árduo de Dona Risoleta na máquina de costura, para manter a vida de mordomias da neta; ou, a relação de amizade de Cabaça e o rato gordo pelado, que vivia junto a ele embaixo da escada. Senti, porém, que a quantidade de personagens e a pouca profundidade e dinâmica entre eles deixa a desejar. O número imenso de personagens traz a sensação de desligamento e pouco envolvimento com a trama. Quando um ponto de virada mais excitante foi construído - já no final do texto -, o seu desfecho se mostrou insuficiente, em minha opinião, pois pra mim a história termina como inicia, sem lançar e criar no lúdico vantagens positivas da revolta e do enfrentamento social.
Recomendo o livro por seu caráter documental e "etnográfico", pelos seus fragmentos e retalhos que instigam a refletir sobre a dinâmica da vida na miséria.
Por ser a terceira obra do autor, penso que seus trabalhos mais maduros possam me agradar, já que essa ele publicou com 22 anos, apenas. Veremos...
September 10, 2017
Ricevuto grazie ad una pesca miracolosa, in un pozzo dei desideri, durante una piacevole serata aNobiiana. E’ un’edizione di luglio 1985. Pagine spesse e ingiallite dal tempo. Qualche macchiolina qua e la sulla carta, come la pelle di chi ha percorso una vita, e ha una vita da percorrere. Odore di libro, odore di antico. Bellissimo. E’ la storia dell’edificio al numero 68 della Ladeira do Pelourinho. Dei suoi abitanti, sepolti “nelle 116 camere, più di 600 persone. Un mondo. Un mondo fetido, senza igiene e morale, con topi, parolacce e gente.” Uomini e donne di nazionalità diverse, operai, disoccupati, mendicanti, prostitute, pensionati, malati cronici, topi. In questa babele di gente, di animali, di odori, di suoni ciò che li accomuna �� la povertà. Una povertà infima, che condanna fin dalla nascita. Una delle poche luci che si aggirano in questo tetro romanzo è “la ragazza vestita di azzurro”. Triste e piena di lacrime. Solo alla fine riuscirà, non dico ad essere felice, ma almeno ad essere contenta. Crudo e spietato nel raccontare la miseria, la solidarietà tra poveri, lo sfruttamento da parte delle classi abbienti e la lotta per riscoprire una dignità sociale. Letto velocemente, anche se fa sudare per come mi ha trasportato in quei luoghi di povertà, afa e piscio!
July 10, 2014
Jorge Amado never fails to amaze me. He is an extraordinary writer and, even though this book is not his best, it's still good. It could be better and it actually has potential to be better. But for a small book, it really is great.
The environment is always the same but you keep being introduced to new stories and new characters. The language shows the education of the variety of the characters that are willing to do everything to live. And their stories break your heart.
Overall, it is a light reading with a lot of deep thoughts.
The environment is always the same but you keep being introduced to new stories and new characters. The language shows the education of the variety of the characters that are willing to do everything to live. And their stories break your heart.
Overall, it is a light reading with a lot of deep thoughts.
January 20, 2021
Suor é o terceiro romance de Jorge Amado, publicado em 1934. O romance, ambientado num cortiço situado num casarão colonial na Ladeira do Pelourinho, 68, narra a vida de homens e mulheres marcados, unidos e sufocados pela miséria. Vidas em ruínas, em fragmentos de felicidade, dor, carências, fome e esperança.
A cada capítulo somos apresentados aos pretos, prostitutas, artistas, ambulantes, mendigos, lavadeiras, moleques, estivadores e toda sorte de gente, vinda de lá e acolá.
O suor corre a pele pela ausência de janelas nos quartinho do sótão, no chamegos a cinco mil réis com as prostitutas, nas brigas entre moradores, nas mulheres lavando roupa no pátio do K. T. Espero. O suor das pretas vendendo acarajé, dos homens no porto, das putas na ladeira do Tabuão.
A opressão fervilha, o capitalismo arreganha a sua boca imensa e vai sugando os resquícios de vida daquela gente, mas sem passar incólume aos panfletos comunistas que começam a se espalhar e semeiam neles o desejo de revolução, de mudança e de conquista de direitos.
Suor ainda não apresenta um autor ainda inexperiente, mas certo de seus propósito de convicto do papel político da literatura. A paredes, escada, quartos representam o pouco espaço, de intimidade, possibilidade e dignidade dos marginalizados. Ele não consagra um protagonista, mas elege a coletividade como o protagonista do romance.
É inevitável a lembrança de O cortiço, de Aluízio Azevedo. Os dois romances guardam semelhanças. Dialoga entre si, anunciam a tragédia e revelam a beleza, a pulsão, a potência dos marginalizados que movem as engrenagens invisíveis que a fazem a cidade funcionar.
A cada capítulo somos apresentados aos pretos, prostitutas, artistas, ambulantes, mendigos, lavadeiras, moleques, estivadores e toda sorte de gente, vinda de lá e acolá.
O suor corre a pele pela ausência de janelas nos quartinho do sótão, no chamegos a cinco mil réis com as prostitutas, nas brigas entre moradores, nas mulheres lavando roupa no pátio do K. T. Espero. O suor das pretas vendendo acarajé, dos homens no porto, das putas na ladeira do Tabuão.
A opressão fervilha, o capitalismo arreganha a sua boca imensa e vai sugando os resquícios de vida daquela gente, mas sem passar incólume aos panfletos comunistas que começam a se espalhar e semeiam neles o desejo de revolução, de mudança e de conquista de direitos.
Suor ainda não apresenta um autor ainda inexperiente, mas certo de seus propósito de convicto do papel político da literatura. A paredes, escada, quartos representam o pouco espaço, de intimidade, possibilidade e dignidade dos marginalizados. Ele não consagra um protagonista, mas elege a coletividade como o protagonista do romance.
É inevitável a lembrança de O cortiço, de Aluízio Azevedo. Os dois romances guardam semelhanças. Dialoga entre si, anunciam a tragédia e revelam a beleza, a pulsão, a potência dos marginalizados que movem as engrenagens invisíveis que a fazem a cidade funcionar.
January 17, 2021
Lettura non facile a causa della frammentarietà del testo e della sua crudezza. Impressiona pensare che un Amado giovanissimo (aveva solo 22 anni quando il libro è stato pubblicato) abbia potuto scrivere storie così dure, basandosi su appunti buttati giù quando aveva solo 16 anni. Sudore è un romanzo corale di cui è protagonista l’universo colorato e maleodorante dello stabile al numero 68 di Ladeira do Pelourinho a Bahia: uno stabile fatiscente che ospita operai, arabi, vagabondi, sarte, ebrei, prostitute, disperati e topi. Storie terribili di miseria, umiliazioni, malattie. Persone che vivono di rimpianti per quelli che sono stati tempi migliori o di paura per quello che verrà. Ecco, forse non proprio la lettura più adatta in questo momento particolare della nostra storia in cui ti senti circondato da situazioni di disperazione e incertezza sul futuro che, pur non arrivando a questi livelli, incombono sulla vita di molti.
July 13, 2017
Romanzo ben lontano dal realismo magico, a cui spesso la letteratura sudamericana ci ha abituati, ma più in linea con le atmosfere e i toni della tradizione naturalista francese. Un'opera dichiaratamente politica, che è un viaggio nel cuore di Bahia, nel Brasile degli ultimi e dei dimenticati; degli uomini e delle donne di Rua do Pelourinho 68, che nel corso delle pagine abbandoneranno la propria coscienza individuale a favore, invece, di una di natura collettiva. Uno stile crudo, asciutto, a tratti spietato con cui Jorge Amado offre un quadro desolato e desolante, in cui spesso la miseria esteriore tende a confondersi con una, invece, di natura più intima.
November 27, 2024
4.5 🌟
O Suor me fez ver um mundo de pessoas a partir de um cortiço. Varias vidas, varias formas. Jorge Amado escreve de forma muito crua, muito natural, o que muitas vezes me causou um desconforto e estranhamento, ate dificuldade em acompanhar a história. Mas ainda sim, as tematicas principais como trabalho, luta e classe e desigualdade social de forma tao bem desenvolvida, torna um livro da década de 30 ainda extremamente contemporâneo.
O Suor me fez ver um mundo de pessoas a partir de um cortiço. Varias vidas, varias formas. Jorge Amado escreve de forma muito crua, muito natural, o que muitas vezes me causou um desconforto e estranhamento, ate dificuldade em acompanhar a história. Mas ainda sim, as tematicas principais como trabalho, luta e classe e desigualdade social de forma tao bem desenvolvida, torna um livro da década de 30 ainda extremamente contemporâneo.
March 29, 2024
“Todo o 68 ali estava. Descera as escadas como um só homem”
July 16, 2023
Alınteri, Amado'nun kendi deyimiyle “öğrenci romancı” portföyünü oluşturan ilk eserlerinden. Çıraklık dönemi eseri olan roman ustalık dönemi diyebileceğimiz daha sonraki çalışmalarında göreceğimiz temaları içeriyor. Alınteri altı romanlık bir serinin parçası olarak tasarlanmış. Sosyalist ideallerle yola çıkan yazar toplumun en yoksul kesimlerini temsil eden karakterlerinin mücadelelerini, ıstıraplarını ve küçük umutlarını anlatıyor. Brezilya’nın Salvador kentindeki yaşamın sefaletini ve yoksulluğunu çarpıcı bir şekilde resmederken, aynı zamanda insanlık, umut ve dayanışma gibi evrensel temalara da odaklanıyor.
Romanın ana mekânı olan Pelourinho'daki binada yaşayan işçiler, dilenciler, çamaşırcı kadınlar, fahişeler, anarşistler ve devrimciler gibi en alt sosyal sınıflardan ve farklı öykülerle gelen kahramanlar, zorlu koşullar altında hayatta kalmaya çalışırken birbirlerine destek oluyorlar. Onların hikayeleri birbirine bağlanırken, apartmanın kendisi de neredeyse bir canlı varlık gibi bir rol üstleniyor ve romanın atmosferine derinlik katıyor.
Jorge Amado, "Alınteri" romanında belgesel tarzın öğelerini kullanırken kendi edebi üslubunun ilk örnekleri de sergiliyor. Sosyal adaletsizlik, sınıf farklılıkları ve yoksulluk gibi toplumsal konuları çarpıcı bir şekilde ele alıyor. Amado'nun betimlemeleri, olayları abartmadan, biraz da mesafe koyarak olduğu gibi küçük bölümler halinde anlatımı, kahramanlarının sefil yaşam koşullarını ve çevrelerini okuyucuya etkili bir şekilde aktarıyor.
"Alınteri", yoksulluğun ve sefaletin yanı sıra insanların içindeki umut ve dayanışma duygusunu da vurguluyor. Bu yaklaşım Amado'nun toplumcu bakışından kaynaklanan eserlerinin genel karakteristiği. Jorge Amado eserlerinde okuyucuya güçlü bir duygusal deneyim yaşatırken aynı zamanda toplumsal sorunlara da dikkat çeker, diyor eleştirmenler.
Jorge Amado'nun "Alınteri" romanının çok geniş bir kahramanlar kadrosu var. Kitap, Pelourinho'daki bir binada yaşamaya çalışan 600 kişinin neredeyse hepsinin ortak ve tek tek hayatlarına odaklanıyor. Roman boyunca bu binada yaşayanların hikayeleri birbirini takip ediyor, zaman zaman da içiçe geçiyor, yoksullar korosu halini alıyor, ancak asıl kahraman apartmanın kendisi.
Apartmanın odaları incecik duvarlarla bölünmüş ve alt bölümlere ayrılmıştır. Hatta kömürlük, depo gibi yan binalar bile kiralanmıştır. Kiracılar adeta birlikte yaşar. Özel hayat yok gibidir. Birbirlerinin tüm yaşadıklarından haberdarlardır, bilmediklerini de dedikodularla tamamlarlar. Romanın birçok sahnesi, apartman sakinlerinin tuvalet olarak kullandığı ve çöplerin biriktiği merdivenlerde geçer. Jorge Amado, belgesel anlayışla aparman sakinlerinin yaşamlarını kaleme alır. İnce gözlemler, küçük ayrıntılar, bu karakterlerin yoksulluğun en dibindeki sefil yaşam koşullarının gerçekçi görüntülerini verirken, anlatımı da yazarın daha sonraki çalışmalarında bulunabilecek romantizmin izlerini taşır.
Jorge Amado apartman sakinlerinin onların günlük mücadelelerini ve hayatta kalma çabalarını anlatır, yaşamlarından küçük kesitleri kısa bölümlerde sunarken, sosyal adaletsizlik, sınıf ayrımı ve yoksulluğun etkilerini de vurgulayan bir sosyal eleştiriye de girişiyor. Jorge Amado romanda bir yandan sosyal eleştiri yaparken diğer yandan insanlık ve umut temasını vurgulayarak okuyucuya çözümün ne olduğunu da anlatıyor. Alınteri sefalet ve hayal kırıklığıyla dolup taşan ama umudu da yitirmeyen insanların kısa ama etkileyici romanı.
Romanın ana mekânı olan Pelourinho'daki binada yaşayan işçiler, dilenciler, çamaşırcı kadınlar, fahişeler, anarşistler ve devrimciler gibi en alt sosyal sınıflardan ve farklı öykülerle gelen kahramanlar, zorlu koşullar altında hayatta kalmaya çalışırken birbirlerine destek oluyorlar. Onların hikayeleri birbirine bağlanırken, apartmanın kendisi de neredeyse bir canlı varlık gibi bir rol üstleniyor ve romanın atmosferine derinlik katıyor.
Jorge Amado, "Alınteri" romanında belgesel tarzın öğelerini kullanırken kendi edebi üslubunun ilk örnekleri de sergiliyor. Sosyal adaletsizlik, sınıf farklılıkları ve yoksulluk gibi toplumsal konuları çarpıcı bir şekilde ele alıyor. Amado'nun betimlemeleri, olayları abartmadan, biraz da mesafe koyarak olduğu gibi küçük bölümler halinde anlatımı, kahramanlarının sefil yaşam koşullarını ve çevrelerini okuyucuya etkili bir şekilde aktarıyor.
"Alınteri", yoksulluğun ve sefaletin yanı sıra insanların içindeki umut ve dayanışma duygusunu da vurguluyor. Bu yaklaşım Amado'nun toplumcu bakışından kaynaklanan eserlerinin genel karakteristiği. Jorge Amado eserlerinde okuyucuya güçlü bir duygusal deneyim yaşatırken aynı zamanda toplumsal sorunlara da dikkat çeker, diyor eleştirmenler.
Jorge Amado'nun "Alınteri" romanının çok geniş bir kahramanlar kadrosu var. Kitap, Pelourinho'daki bir binada yaşamaya çalışan 600 kişinin neredeyse hepsinin ortak ve tek tek hayatlarına odaklanıyor. Roman boyunca bu binada yaşayanların hikayeleri birbirini takip ediyor, zaman zaman da içiçe geçiyor, yoksullar korosu halini alıyor, ancak asıl kahraman apartmanın kendisi.
Apartmanın odaları incecik duvarlarla bölünmüş ve alt bölümlere ayrılmıştır. Hatta kömürlük, depo gibi yan binalar bile kiralanmıştır. Kiracılar adeta birlikte yaşar. Özel hayat yok gibidir. Birbirlerinin tüm yaşadıklarından haberdarlardır, bilmediklerini de dedikodularla tamamlarlar. Romanın birçok sahnesi, apartman sakinlerinin tuvalet olarak kullandığı ve çöplerin biriktiği merdivenlerde geçer. Jorge Amado, belgesel anlayışla aparman sakinlerinin yaşamlarını kaleme alır. İnce gözlemler, küçük ayrıntılar, bu karakterlerin yoksulluğun en dibindeki sefil yaşam koşullarının gerçekçi görüntülerini verirken, anlatımı da yazarın daha sonraki çalışmalarında bulunabilecek romantizmin izlerini taşır.
Jorge Amado apartman sakinlerinin onların günlük mücadelelerini ve hayatta kalma çabalarını anlatır, yaşamlarından küçük kesitleri kısa bölümlerde sunarken, sosyal adaletsizlik, sınıf ayrımı ve yoksulluğun etkilerini de vurgulayan bir sosyal eleştiriye de girişiyor. Jorge Amado romanda bir yandan sosyal eleştiri yaparken diğer yandan insanlık ve umut temasını vurgulayarak okuyucuya çözümün ne olduğunu da anlatıyor. Alınteri sefalet ve hayal kırıklığıyla dolup taşan ama umudu da yitirmeyen insanların kısa ama etkileyici romanı.
June 17, 2023
Siz hiç aç kaldınız mı? Hiç köle gibi çalışıp karın tokluğuna hak etmediğiniz koşullarda çalıştınız mı? Karnınını doyurmak için ne kadar ileri gidebilirsin? İşte bu kitap bu soruların cevaplarıyla dolu, bu yüzden okurken öykü okudum, deneme beklentim var ya da ufaktan hikayeye şöyle bir göz gezireyim deme. Deme okur, niyesini sorarsan altı çizili hayatın sivri köşelerinde yaşam mücadelesi veren insanları okurken büyük bir sarsıntı yaşayabilirsin.
Alınteri, bina dolusu insanın açlık mücadelesiyle yüz yüze savaş verdiği ama umutlarınında hiç mi hiç soldurmadığı (bazılarının demek daha doğru) topluluğu anlatıyor. Çamaşır yıkayanı mı, kendini istememsiz satanı mı, dilencilikle geçineni mi ne ararsan var. Ortak üç nokta var; kölelik, açlık ve sefalet... Brezilyalı işçi sınıfının yaşamları pekte iç açıcı, mutlu mesut, pak geçmiyor anlayacağın. Bu senin benim okumamıza ve belki de empati yapmamıza engel mi? Sanmam fakat sen yinede sıradan bir metin gibi kısa kısa, kafa yormaz diye düşünüp başlama bu kitaba. Etkiliyor, hatta bazen kötü ve buruk hissetiriyor. Nedenini hepimiz biliyoruz; gerçek bu insanların yaşadıkları ve maalesef sonda değil.
Dona Flor ve İki Kocasını okumuştum yazardan, diline alışık olduğum bir metin olduğu için hızlı ama içe dokunanlardan oldu. Okur musun böylesini? Bence okumalısın, farklı ırkların yaşadıklarını okumak bana göre insanlık dersi niteliğindedir. Sen ne dersin?
#alınteri #jorgeamado #selyayınları #selyayincilik
Alınteri, bina dolusu insanın açlık mücadelesiyle yüz yüze savaş verdiği ama umutlarınında hiç mi hiç soldurmadığı (bazılarının demek daha doğru) topluluğu anlatıyor. Çamaşır yıkayanı mı, kendini istememsiz satanı mı, dilencilikle geçineni mi ne ararsan var. Ortak üç nokta var; kölelik, açlık ve sefalet... Brezilyalı işçi sınıfının yaşamları pekte iç açıcı, mutlu mesut, pak geçmiyor anlayacağın. Bu senin benim okumamıza ve belki de empati yapmamıza engel mi? Sanmam fakat sen yinede sıradan bir metin gibi kısa kısa, kafa yormaz diye düşünüp başlama bu kitaba. Etkiliyor, hatta bazen kötü ve buruk hissetiriyor. Nedenini hepimiz biliyoruz; gerçek bu insanların yaşadıkları ve maalesef sonda değil.
Dona Flor ve İki Kocasını okumuştum yazardan, diline alışık olduğum bir metin olduğu için hızlı ama içe dokunanlardan oldu. Okur musun böylesini? Bence okumalısın, farklı ırkların yaşadıklarını okumak bana göre insanlık dersi niteliğindedir. Sen ne dersin?
#alınteri #jorgeamado #selyayınları #selyayincilik
December 26, 2015
"Sudore" è un romanzo corale, tipicamente realista, che descrive la vita degli Ultimi nel Brasile di inizio '900: un mondo fetido, in cui le leggi della morale lasciano spazio alla logica della sopravvivenza.
Una testimonianza preziosa, forse troppo esplicitamente intrisa di politica ma nel complesso vivida ed efficace.
Una testimonianza preziosa, forse troppo esplicitamente intrisa di politica ma nel complesso vivida ed efficace.
July 4, 2021
A través de textos breves, pasa la vida por las habitaciones y el patio del 68 de la Ladeira do Pelourinho. La miseria, la conciencia social, la injusticia, la ilusión por la unión del proletariado están magistral y crudamente contadas. Es un libro que no ha envejecido
January 13, 2019
(PT) "Suor" é o terceiro livro de Jorge Amado, depois de "O País do Carnaval" e "Cacau". Publicado em 1934, quando o autor tinha 22 anos de idade, na realidade começou a ser escrito seis anos antes, em 1928, quando ele tinha dezasseis. Quis ver como viviam os pobres dos pobres, aqueles que se ralavam para pagar o aluguer do mês e o que sobrava estava para comer e nada mais. É uma mistura de reportagem, testemunho social e denuncia da carestia de vida. Amado, nesta altura, estava embrenhado nos ideais comunistas, que achava serem a solução para os problemas dos pobres. E ve-se isso em algumas das personagens do livro, contadas de forma fragmentada, desde o espanhol anarquista à Linda, a jovem cuja madrinha é costureira e fez vestidos até não poder mais.
Não é um livro magnifico, mas é ali que já se desenham as suas personagens, o seu cenário baiano. Mas comparado com "Cacau", o que muda é o cenário, passando dos cacaueiros de Ilhéus para as casas húmidas e fétidas de Salvador da Bahia. Se juntassem num só livro, poderia passar pela segunda parte, mesmo sem personagens que o ligam.
Mas temos de ler isto, se queremos saber como é que Jorge Amado cresceu como escritor.
(EN) "Sweat" (Suor in the original) is the third book of Jorge Amado. Published in 1934, when the author was 22, in reality, it has started six years before, at the age of 16, when he went to Salvador, where he watched how the poor lived. How they did to make the ends meet. In a mix of novel and a journalistic piece, he denounces the poverty and think of comunism as a way to end those shackles.
It's not a magnificent book, and copared with "Cacau", the diference is on the scenary: the countryside, full of farmhouses and cocoa trees on the first book, and the city of Salvador, in this book. In certain aspects, the narrative is so similar that they could be toghether in the book, with some modifications. But we have to read it as a process of growth of Amado as a writer.
Não é um livro magnifico, mas é ali que já se desenham as suas personagens, o seu cenário baiano. Mas comparado com "Cacau", o que muda é o cenário, passando dos cacaueiros de Ilhéus para as casas húmidas e fétidas de Salvador da Bahia. Se juntassem num só livro, poderia passar pela segunda parte, mesmo sem personagens que o ligam.
Mas temos de ler isto, se queremos saber como é que Jorge Amado cresceu como escritor.
(EN) "Sweat" (Suor in the original) is the third book of Jorge Amado. Published in 1934, when the author was 22, in reality, it has started six years before, at the age of 16, when he went to Salvador, where he watched how the poor lived. How they did to make the ends meet. In a mix of novel and a journalistic piece, he denounces the poverty and think of comunism as a way to end those shackles.
It's not a magnificent book, and copared with "Cacau", the diference is on the scenary: the countryside, full of farmhouses and cocoa trees on the first book, and the city of Salvador, in this book. In certain aspects, the narrative is so similar that they could be toghether in the book, with some modifications. But we have to read it as a process of growth of Amado as a writer.
January 15, 2025
Jorge Amado külliyatı çok hızlı bir şekilde okuyucu ile buluşurken ben hangi kitabı ile başlayacağımı bilemedim. Sonra Alınteri kitabının klasik bir işçi-emek-alınteri üçlemesinden öte aslında o derin yoksulluğu anlatan bir roman olduğunu gördüm. Ve dedim ki evet seni okuyoruz. Bu tanışma şeklinden de oldukça keyif aldım.
Amado, Brezilya asıllı bir yazar. Ancak Brezilya’ya ilişkin getirdiği eleştirileri de bizzat yaşayan ve gözlemleyen biri. Brezilya Komünist Partisi üyesi ve bu sebeple de yıllarca sürgün hayatı yaşıyor. Devamında ise aktif siyaset hayatını bırakarak kendini edebiyata adıyor ve Marquez’e ilham oluyor. Elbette çok daha kapsamlı bir hayat hikayesi var ama bu bilgilerin iki önemi mevcut. İlki Marquez’e esin kaynağı olmuş birinin edebi dili ve anlatım becerisi. Diğeri de Brezilya’nın sosyolojik yapısı, yoksulluğu, hayat şartları ve işçi sınıfını görebilmek.
Alınteri, eski bir binanın tek göz odalarında yaşayan ve yoksullukla boğuşan kadınların, dilencilerin, çocukların, işsizlerin hikayelerini anlatıyor. Hastalıklar, açlıklar, yoksulluklar bu binada gezip duruyor. Ama bir yandan da kaybedilmemeye çalışılan bir neşe ve umut da hakim. Bu gözlemler 68 numaralı binadan taşıyor, bütün sokağa yayılmaya başlıyor ve yüm Brezilya’ya. Brezilya’nın sınıflar arası farklarına, adaletine, sağlık sistemine kadar. Dili yalın ve etkileyici bir roman olmakla beraber okudukça kendi ülkemizin yoksulluğu ile bağdaştırmaya başlayabilmek de korkutucu.
“Emekçiler krizden sadece kendilerinin etkilendiğini, zenginlere hiçbir şey olmadığını anladıklarında durumun değişebileceğini düşünüyordu kemancı.”
Amado, Brezilya asıllı bir yazar. Ancak Brezilya’ya ilişkin getirdiği eleştirileri de bizzat yaşayan ve gözlemleyen biri. Brezilya Komünist Partisi üyesi ve bu sebeple de yıllarca sürgün hayatı yaşıyor. Devamında ise aktif siyaset hayatını bırakarak kendini edebiyata adıyor ve Marquez’e ilham oluyor. Elbette çok daha kapsamlı bir hayat hikayesi var ama bu bilgilerin iki önemi mevcut. İlki Marquez’e esin kaynağı olmuş birinin edebi dili ve anlatım becerisi. Diğeri de Brezilya’nın sosyolojik yapısı, yoksulluğu, hayat şartları ve işçi sınıfını görebilmek.
Alınteri, eski bir binanın tek göz odalarında yaşayan ve yoksullukla boğuşan kadınların, dilencilerin, çocukların, işsizlerin hikayelerini anlatıyor. Hastalıklar, açlıklar, yoksulluklar bu binada gezip duruyor. Ama bir yandan da kaybedilmemeye çalışılan bir neşe ve umut da hakim. Bu gözlemler 68 numaralı binadan taşıyor, bütün sokağa yayılmaya başlıyor ve yüm Brezilya’ya. Brezilya’nın sınıflar arası farklarına, adaletine, sağlık sistemine kadar. Dili yalın ve etkileyici bir roman olmakla beraber okudukça kendi ülkemizin yoksulluğu ile bağdaştırmaya başlayabilmek de korkutucu.
“Emekçiler krizden sadece kendilerinin etkilendiğini, zenginlere hiçbir şey olmadığını anladıklarında durumun değişebileceğini düşünüyordu kemancı.”
January 5, 2020
رواية عرق لجورجي أمادو، تدور أحداث الرواية في مبنى 68 في حي بائس برازيلي(مونتي دو بيلورينيو) ، يجمع المبنى بين العديد من الشخصيات المختلفة الأعراق والجنسيات تتشابه في العدم والفقر والحرمان.عمّال مصانع معدومين، معطوبين، مومسات، غاسلات ثياب، خياطات، نساء بلا نسب، رجال بلا مال، وبعيداً عن إختلافاتهم البسيطة والنميمة إلاّ أنه كان يجمعهم التضامن الطبقي.
عرَّى الكاتب حقيقة البرازيل في حقبة الثلاثينات؛ الطبقية وبقايا العبودية وتفشي الدعارة والفقر.
الرواية ناطقة وتخترق الحواس؛ تستطيع شمّ المبنى بروائحه المقزّزة التي برع الكاتب في وصفها ونقلها للقارىء، الجرذان، المراحيض، مرضى السّل وسعالهم، شلل الخياطة، شذوذ بعضهم.....شعرت بكل هذا كأنّني شخصية محايدة تمسك ورقة وقلم وتنقل الأحداث بكل تفاصيلها.
غلب على الرواية الحوار ولا أعلم إن كانت تحوّلت إلى فيلم أو مسلسل ولكنها تصلح لذلك وبجدارة ورأيت فيها شبهاً من روايات أحمد مراد.
ما يعيب الرواية هو حشوها بالألفاظ النابية وربّما كانت متعمّدة، حيث إستعملها أمادو لنقل الوقائع بأمانة ودون تجميل. فهكذا يعيش اللقطاء والفقراء في الأحياء المعدومة البرازيلية وهذه ألفاظهم وهذا روتينهم.
أنصح بالرواية لمن أراد التعرف على الثقافة البرازيلية والأجواء اللاتينية.
إقتباسات:
_كانت بناية 68 مونتي دو بيلورينيو تبدو نائمة تحت حرارة مابعد الظهيرة. إنما كان نومها خفيفاً، فإذا حطّت ذبابة على هذا الحيوان ذي الألف ذراع لأفاقته بغتةً من نومه، وبإمكان هذه الأذرع المتعدّدة ، في ثورة غضبها، أن تحطم كل من يعكّر نومها.
عدد الصفحات:204 صفحة
دار النشر:الفرابي
المترجم:فارس غصوب
عرَّى الكاتب حقيقة البرازيل في حقبة الثلاثينات؛ الطبقية وبقايا العبودية وتفشي الدعارة والفقر.
الرواية ناطقة وتخترق الحواس؛ تستطيع شمّ المبنى بروائحه المقزّزة التي برع الكاتب في وصفها ونقلها للقارىء، الجرذان، المراحيض، مرضى السّل وسعالهم، شلل الخياطة، شذوذ بعضهم.....شعرت بكل هذا كأنّني شخصية محايدة تمسك ورقة وقلم وتنقل الأحداث بكل تفاصيلها.
غلب على الرواية الحوار ولا أعلم إن كانت تحوّلت إلى فيلم أو مسلسل ولكنها تصلح لذلك وبجدارة ورأيت فيها شبهاً من روايات أحمد مراد.
ما يعيب الرواية هو حشوها بالألفاظ النابية وربّما كانت متعمّدة، حيث إستعملها أمادو لنقل الوقائع بأمانة ودون تجميل. فهكذا يعيش اللقطاء والفقراء في الأحياء المعدومة البرازيلية وهذه ألفاظهم وهذا روتينهم.
أنصح بالرواية لمن أراد التعرف على الثقافة البرازيلية والأجواء اللاتينية.
إقتباسات:
_كانت بناية 68 مونتي دو بيلورينيو تبدو نائمة تحت حرارة مابعد الظهيرة. إنما كان نومها خفيفاً، فإذا حطّت ذبابة على هذا الحيوان ذي الألف ذراع لأفاقته بغتةً من نومه، وبإمكان هذه الأذرع المتعدّدة ، في ثورة غضبها، أن تحطم كل من يعكّر نومها.
عدد الصفحات:204 صفحة
دار النشر:الفرابي
المترجم:فارس غصوب
June 1, 2025
Güney Amerika’nın Boom kuşağı yazarlarına, özellikle Gabriel Farcia MARQUEZ’e olgunluk dönemi eserleri ile ilham olan, büyülü gerçeklik akımının önemli temsilcilerinden, “Tereza Batista”, “Tarçın Kokulu Kız”, “Mucizeler Dükkanı”, “Dona Flor ve İki Kocası” adlı dev eserleri başta olmak üzere bir çok eser veren ve Brezilya’nın (Doğduğu kent olan Bahia’da heykeli dahi vardır) en büyük yazarlarından biri, belki de en büyüğü Jorge AMADO’dan kısa, ama oldukça çarpıcı, insanın yüzüne tokat gibi inen bir eser.
Yazar, Pelourinho yokuşunda 68 numaralı, 116 odalı ve 600 kilinin yaşadığı bir apartmanda yaşananlardan bir kesit sunuyor. Bir romandan ziyade, burada yaşayan kiracıların yaşamlarından küçük hikayelerden oluşuyor. İnanılmaz bir sefillik, fakirlik, yoksulluk, içinizi bunaltıyor, adeta tüm bunları iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Kurgusuyla Mahmut Şevket ESENDAL’ın “Ayaşlı ve Kiracıları” eserine benzettim biraz, ama çok daha derin ve sosyalist bir bakış açısıyla kaleme alınmış; politik mesajlarda veriyor.
Jorge AMADO ne yazsa okunur. Ölünce saygıyla eğiliyorum.
Yazar, Pelourinho yokuşunda 68 numaralı, 116 odalı ve 600 kilinin yaşadığı bir apartmanda yaşananlardan bir kesit sunuyor. Bir romandan ziyade, burada yaşayan kiracıların yaşamlarından küçük hikayelerden oluşuyor. İnanılmaz bir sefillik, fakirlik, yoksulluk, içinizi bunaltıyor, adeta tüm bunları iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Kurgusuyla Mahmut Şevket ESENDAL’ın “Ayaşlı ve Kiracıları” eserine benzettim biraz, ama çok daha derin ve sosyalist bir bakış açısıyla kaleme alınmış; politik mesajlarda veriyor.
Jorge AMADO ne yazsa okunur. Ölünce saygıyla eğiliyorum.
January 27, 2023
Entre a este libro sin ningún expectativa y sin saber de que se trataba y la verdad es que me sorprendió un montón para bien. Aborda un MONTÓN de temáticas importantes y relacionada a la clase más precaria, creo que está muy bueno para tener otra visión sobre Brazil y esas zonas tan turísticas; si bien son cosas que pueden pasar en otros lados, esta bueno leer una cosa así sobre Brasil, con relatos e historias tan fuertes, por otro lado creo que tomas un poco de dimensión de lo afortunado que es uno de poder tener cosas tan básicas como un techo y comida, y poder agradecerlo todos los días. Por otro lado, no que se que tan bien representada estará esa población de Brazil porque no soy de ahí, pero fue muy llevadero y rápido de leer y las historias te atrapan y aunque algunas sean un poco fuertes son necesarias.
April 5, 2019
Una parola per descrivere Sudore è : crudo!
Sudore è reale come pochi libri letti.
Amado riesce a descrivere perfettamente ciò che avviene all'interno di uno stabile, nel Sud di Bahia, a descrivere la vita dei coinquilini che abitano al civico 68. I protagonisti sono tanti, ci sono un ex professore farmacista che ha cambiato la propria vita per lavorare in un circo, c'è donna Rosa (come la chiamo io ) che cuce vestiti e cerca di togliere dalla povertà una figliastra,ci sono delle prostitute o degli scaricatori di porto. Ognuno di essi ha una storia, magistralmente raccontata.
Mi sento di consigliarlo.
Sudore è reale come pochi libri letti.
Amado riesce a descrivere perfettamente ciò che avviene all'interno di uno stabile, nel Sud di Bahia, a descrivere la vita dei coinquilini che abitano al civico 68. I protagonisti sono tanti, ci sono un ex professore farmacista che ha cambiato la propria vita per lavorare in un circo, c'è donna Rosa (come la chiamo io ) che cuce vestiti e cerca di togliere dalla povertà una figliastra,ci sono delle prostitute o degli scaricatori di porto. Ognuno di essi ha una storia, magistralmente raccontata.
Mi sento di consigliarlo.
September 15, 2020
É legalzinho, tem umas histórias muito divertidas e diversas. Nesse livro podemos ver traços do futuro grande autor que Jorge Amado se transformou. Apesar de ser um livro muito político de retrato à primeira fase do autor, a vida diária dos mais diversos e exóticos inquilinos do 68 não deixa de ser muito intrigante. Meu preferido momento sendo o da mais avulsa situação que Pega-pra-capá se encontra.
PAssei pela experiência de narrar esse livro, e tenho que admitir que me diverti muito. :)
https://www.youtube.com/playlist?list...
PAssei pela experiência de narrar esse livro, e tenho que admitir que me diverti muito. :)
https://www.youtube.com/playlist?list...
December 2, 2023
Suor, um dos primeiros trabalhos de Jorge Amado, prima mais pela crítica político-social do que pelo regionalismo pelo qual o autor é aclamado.
O conjunto de personagens que habitam o prédio, vulgo cortiço, onde se passa a história são estereótipos da classe baixa brasileira da época - a prostituta, o mendigo, o mascate, etc. Todos em sua luta pela sobrevivência, mas com um fundo um tanto pessimista por sua situação.
A questão socialista é cuidadosamente inserida de forma que não se pode dissociá-la da trama, na verdade, um relato.
Recomendo aos fãs do autor.
O conjunto de personagens que habitam o prédio, vulgo cortiço, onde se passa a história são estereótipos da classe baixa brasileira da época - a prostituta, o mendigo, o mascate, etc. Todos em sua luta pela sobrevivência, mas com um fundo um tanto pessimista por sua situação.
A questão socialista é cuidadosamente inserida de forma que não se pode dissociá-la da trama, na verdade, um relato.
Recomendo aos fãs do autor.
May 11, 2025
3 1/2
o jorge amado jovem e cru conseguiu desenvolver uma história muito mais interessante e bem escrita que muito autor jamais chegou perto em maturidade.
temos um livro direto, com pouquíssimas metáforas, que fala o que quer sem entremeios, e que nos mostra o quão a vida do pobre não mudou nada em 100 anos. gostei, principalmente, da forma como ele retrata o calor como algo destinado ao pobre, com sua pele suada vinte e quatro horas por dia.
não é dos melhores do jorge, mas é, com certeza, um livro que vale a leitura.
o jorge amado jovem e cru conseguiu desenvolver uma história muito mais interessante e bem escrita que muito autor jamais chegou perto em maturidade.
temos um livro direto, com pouquíssimas metáforas, que fala o que quer sem entremeios, e que nos mostra o quão a vida do pobre não mudou nada em 100 anos. gostei, principalmente, da forma como ele retrata o calor como algo destinado ao pobre, com sua pele suada vinte e quatro horas por dia.
não é dos melhores do jorge, mas é, com certeza, um livro que vale a leitura.
December 22, 2019
يروي لنا جورجي أمادو قصة البناية 68 والموجودة في أحد الأحياء الفقيرة في باهيا .. هذه البناية والتي تحتوي على أربع طوابق وتسع وأربعين غرفة والتي تحضن جنسيات من شتى بقاع العالم يجمع بينهم البؤس والفقر ولكل ساكن في هذه البناية قصة خاصة به وأحلام تختلف في شكلها وتتشابه في التخلص من حياة البؤس والفقر والرذيلة.
ونرى سكان البناية على اختلافهم واختلاف أحلامهم يقفون في صف واحد في نهاية هذه الرواية القصيرة في سبيل ثورة ضد الجوع وسرقة الطبقة الغنية لهؤلاء الضعفاء.
ونرى سكان البناية على اختلافهم واختلاف أحلامهم يقفون في صف واحد في نهاية هذه الرواية القصيرة في سبيل ثورة ضد الجوع وسرقة الطبقة الغنية لهؤلاء الضعفاء.
Displaying 1 - 30 of 61 reviews