Παρά το γεγονός ότι η πρωτεύουσα της αχανούς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και περισσότερο από το ένα τρίτο των περιοχών της, βρίσκονταν στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία θεωρείται ανέκαθεν ένας ιδιαίτερος γεωγραφικός τόπος, αναπόφευκτα αποκομμένος από τη Δύση, εξαιτίας των μεγάλων πολιτισμικών και θρησκευτικών διαφορών της με αυτήν. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλήφθηκαν οι Δυτικοί ιστορικοί τον μιλιταρισμό, τη βαρβαρότητα, την τυραννία, τις σεξουαλικές τάσεις και τον εξωτισμό των ηγεμόνων του οθωμανικού κόσμου τους οδήγησε αναπόφευκτα στο να συγκρίνουν τον τόσο διαφορετικό αυτό κόσμο με τα δυτικά πρότυπα και να σταθούν απέναντί του με μεγάλο σκεπτικισμό. Όμως, στις πρόσφατες δεκαετίες, έκανε την εμφάνισή της μια δυναμική και μάλλον πειστική επιστημονική προσέγγιση που δείχνει να αντιλαμβάνεται καλύτερα και στην πορεία να αποκωδικωποιεί αυτόν τον τόσο διαφορετικό κόσμο. Ο Ντάνιελ Γκόφμαν μας προσφέρει μια ενδελεχή προσέγγιση στην ιστορία και στους θεσμούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διατυπώνει την άποψη ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι εφικτό και σκόπιμο να συμπεριληφθεί στην Ευρώπη. Μολονότι μένει στην ιστορία να αποδείξει αν η θεωρία του είναι σωστή, ο αναγνώστης μπορεί να κρίνει αν τα στοιχεία που του δίνει επαρκούν.
Περιεχόμενα:
Κατάλογος εικόνων Κατάλογος χαρτών Πρόλογος Ευχαριστίες Χρονολογικός πίνακας γεγονότων Ο Οθωμανικός Οίκος μέχρι το 1687
1. Εισαγωγή: Οθωμανοκεντρισμός και Δύση
Μέρος 1. Κράτος και κοινωνία στον οθωμανικό κόσμο Τα νεανικά χρόνια του Κουμπάντ 2. Δημιουργώντας το οθωμανικό κράτος Ο Κουμπάντ στην Ιστανμπούλ 3. Μια ώριμη πολιτεία Ο Κουμπάντ στην Υψηλή Πύλη 4. Φατριασμός
Μέρος 2. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία στον μεσογειακό και τον ευρωπαϊκό κόσμο Ο Κουμπάντ στη Βενετία 5. Ο οθωμανο-ενετική συνεργασία Ο Κουμπάντ ανάμεσα σε δύο κόσμους 6. Εμπόριο και διασπορά Ο Κουμπάντ απελευθερώνεται 7. Ένας σταθμός ανεφοδιασμού στην Ευρώπη 8. Συμπέρασμα: Ο ευρύτερος δυτικός κόσμος
Εξαιρετική εργασία από τον Ντάνιελ Γκόφμαν. Ικανοποιητική η τεκμηρίωση των τιθέμενων ερωτημάτων και επιχειρημάτων τόσο από άποψη ποσότητας όσο και ποιότητας, και το κυριότερο, βασισμένη σε μια πλούσια αναφορά βιβλιογραφικών παραπομπών. Το ξεχωριστό κεφάλαιο στο τέλος με προτάσεις εκδόσεων για περαιτέρω έρευνα στο ευρύτατο θέμα των σχέσεων και της αλληλεπίδρασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την πρώιμη νεότερη Ευρώπη, παρουσιάζει σε κάθε περίπτωση, ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Ανεξάρτητα από κάποια μικρά λάθη στην επιμέλεια του κειμένου, η παρούσα μετάφραση του βιβλίου είναι, αν όχι σημαντική συμβολή (όπως καθ' υπερβολήν θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει), τουλάχιστον ένα ακόμη πετραδάκι στο χτίσιμο της φτωχής -σχετικά- βιβλιογραφίας των ευρύτερων οθωμανικών σπουδών και θεμάτων στην ελληνική γλώσσα καθώς και των πιο ειδικότερων που σχετίζονται με τη σκοτεινή βιβλιογραφικά ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας στο διάστημα από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι την αυγή του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.
Goffman looks at the Ottoman Empire as a key player in the affairs of early modern Europe rather than as an alien force on the edge of Christendom. He notes that in the 16th and 17th centuries, a huge proportion of Ottoman territory was in southeastern Europe, and that Ottoman trade relationships in the Mediterranean and into eastern and central Europe were extensive and deep. The book sometimes overstates the similarities between Ottoman political economy and the West and very much understates the role of Islam in defining the nature of Ottoman rule, but it makes very clear that in, say, 1600, the Ottoman Empire was as much a European power as an "Oriental" state, and that French and Habsburg diplomats and merchants treated it as such.
Persuasively argues that the Ottoman was a part of, not separate from, Europe. I read this 15 years ago when it was nearly a decade old, and Goffman's argument still needs to be made, at least to high school history teachers.
Goffman argues that Ottoman Turkey had more in common with Europe than differences -- not entirely persuasively. The rest of the book looks like pretty solid social-institutional history. There is an excellent 10-page, annotated bibliography at the end.
Goffman seems a bit too desperate to 'prove' that Christian 'imperialism' was more brutal than Ottoman 'expansion' or 'advance' in the Mediterranean and to make the case for 'Ottomans-as-Europeans' for his text to be considered much more than eager revisionism. Also, for a book that purports to cover the early modern period, it seems curious to wrap things up at 1571. The book only has one brief chapter concerning the 17th century, a summary overview if even that. There is, for example, literally a single sentence mentioning the siege of Vienna in 1683.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον υπήρξε το δεύτερο μέρος του βιβλίου, που πραγματεύεται τις σχέσεις της Οθ.Α με τη Δύση. Ενώ, άξια αναφοράς είναι η διαφοροποίηση του συγγραφέα στο μοντέλο της σταδιακής παρακμής της Οθ.Α. Τέλος, ενδιαφέρον είναι και το τελευταίο μέρος του βιβλίου, με την ονομασία "Προτάσεις για περαιτέρω διάβασμα", στο οποίο ο συγγραφέας προτείνει μια σχετική και πλούσια βιβλιογραφία για περισσότερη μελέτη επί των θεμάτων της Οθ.Α.
While I have some issues with the actual scope versus the scope as in the title, this is an excellent book which provides what the author calls an "Ottomancentric" perspective to European-Ottoman relations.
Like many books in the New Approaches to European History series, it diverges from any sort of traditional textbook format. So if you're a student looking for analyses of specific wars or events conveniently arranged into chapters and sections (as I may or may not have been), then this isn't the best. But Goffman gives a great sense of the surprisingly well-studied subject of Ottoman/European relations and dynamics in the early modern period.
Not terrible, but raises more questions than it answers. Argues that the Ottoman Empire played a significant role in the development of Europe, that it was not marginalized, that Orientalism per se did not exist in the 16th and 17th centuries, that what has been characterized as "decline" (which teleologically points to the end of the Empire in the 20th century) actually only points to crisis and development in another direction than Europe followed, and that it was, after all, far more European than historians have credited. Hugely problematic for not actually defining what is meant by "Europe" or "European", and for utterly downplaying differences between Islamic and Christian cultures, and their role in the development of their respective societies. Solid as a textbook (as it is what it is).
Introduced a different perspective to the presence of the Ottoman Empire: one that isn't as prevalent in contemporary history. Definitely sparked my interest in learning more about the relationship between Christian and Islamic Europe. Also a relatively short read.