What do you think?
Rate this book
مادام ادواردو
"La verità di Madame Edwarda consiste nel confrontarci con uno scandalo palese che pure non sapremmo dove collocare. Potessimo incriminarne le parole: mai ve ne furono di così rigorose; o le circostanze, il fatto che Madame Edwarda è una puttana di postribolo, ma questo, anzi, potrebbe essere rassicurante; o ancora che certi particolari, che si devono dire osceni, lo sono con una necessità che li nobilita e li rende inevitabili, non tanto in nome dell'arte, ma per una esigenza forse morale, forse fondamentale. (...) Che il più incongruo dei libri, come lo definisce Georges Bataille nella sua prefazione, sia anche il libro più bello, e forse il più tenero, questo allora è soprattutto scandaloso." (dal testo di Maurice Blanchot che chiude il volume)
First published January 1, 1941
8 people are currently reading
304 people want to read
About the author
Georges Bataille
232 books2,518 followersFrench essayist, philosophical theorist, and novelist, often called the "metaphysician of evil." Bataille was interested in sex, death, degradation, and the power and potential of the obscene. He rejected traditional literature and considered that the ultimate aim of all intellectual, artistic, or religious activity should be the annihilation of the rational individual in a violent, transcendental act of communion. Roland Barthes, Julia Kristeva, and Philippe Sollers have all written enthusiastically about his work.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 37 reviews
November 5, 2017
«-φίλα το!
- μα..., μπροστά στους άλλους;
- φυσικά!
έτρεμα. την κοίταζα ασάλευτος. μου χαμογελούσε τόσο γλυκά που έτρεμα ολόκληρος. εντέλει, γονάτισα, τρέκλισα, και ακούμπησα τα χείλια μου στην ανοιχτή πληγή. το γυμνό της μπούτι χάιδεψε τ' αφτί μουˑ μου φάνηκε τότε πως άκουσα εκεί τον σάλο του πελάγου, αυτή την αντάρα που ακούμε όταν βάζουμε στ’ αφτί μας μεγάλα κοχύλια. Μέσα στον παραλογισμό του μπορντέλου και στη σύγχυση που με περιέζωνε (μου φαίνεται πως ένιωσα να πνίγομαι, ήμουν κόκκινος, είχα γίνει μούσκεμα απ’ τον ιδρώτα), έμεινα αλλόκοτα μετέωρος, λες κι η Εντουαρντά κι εγώ είχαμε χαθεί σε μια ανεμοδαρμένη νύχτα, με τη θάλασσα μπροστά μας».
Σε αυτό το μικρό βιβλιαράκι παρουσιάζεται απερίφραστα και με ανάγλυφο τρόπο η ταυτοποίηση του ιερού με τον ερωτισμό.
Η ηδονή της ερωτικής έκστασης και η οδύνη του θανάτου. Η πληρότητα της φρίκης και η πληρότητα της χαράς συμπίπτουν. Η αναζήτηση νοήματος, η κατανόηση και η απώλεια του «είναι» μας δίνεται με το θάνατο ενώ παράλληλα με το θάνατο μας αφαιρείται.
Επομένως,τις στιγμές που νομίζουμε πως πεθαίνουμε, πως δεν υπάρχουμε, πως χανόμαστε στη νύχτα της ανυπαρξίας, όλες αυτες τις στιγμές το «είναι» χάνεται απο μέσα μας, δεν υπάρχει, το ξαναβρίσκουμε μόνο μέσα απο ακραία ένταση και φρίκη.
Άρα πληρότητα φρίκης και χαράς συμπίπτουν.
Είναι ένα καθαρά θρησκευτικό και ίσως φιλοσοφικό ανάγνωσμα ντυμένο πρόχειρα με την πορνογραφική φορεσιά του υπερβατικού.
Ο Μπατάιγ εξ αρχής δηλώνει:
«Το ότι ο ΘΕΟΣ είναι μια σπιτωμένη πόρνη και τρελή είναι κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη λογική».
Απο τη μια τα γενετήσια ορμέμφυτα ένστικτα και απο την άλλη ο ορθολογισμός. Τα όρια του εφικτού και οι ακρότητες.
Τα όρια του εφικτού που περιέχουν το «είναι» μας, μας υποτάσσουν, μας καθιστούν δεδομένους και ανίκανους να κυριαρχήσουμε τον εαυτό μας μέχρι ο θάνατος να μας αποδείξει πόσο αδύναμοι ήμασταν ζώντας περιορισμένοι χωρις ακρότητες. Χωρίς
βια, οδύνη, ηδονή, φόβο, πειρασμούς, φθορά, άκρατη σεξουαλικότητα και απώλεια.
Ένα διαρκές αίσθημα ανικανοποίητου, μια ανεξάντλητη επιθυμία απολαύσεων κυρίως ερωτικών μέσα απο ταπείνωση και βία θα μας οδηγήσει στις εξαιρέσεις της ακρότητας. Κατά συνέπεια οι ακρότητες είναι η εξαίρεση, είναι το θαυμαστό, το θαύμα. Καταδεικνύουν την έλξη, τη φρίκη, την υπέρβαση όλων.
«Μια βία που είναι βίαιη με τόσο θείο τρόπο αίρει το θύμα πάνω από τον επίπεδο κόσμο όπου οι άνθρωποι διάγουν τον υπολογισμένο τους βίο».
Πρέπει να ζήσουμε μια διαδρομή οδύνης και βασάνων για να θριαμβεύσουμε επί του θανάτου.
Ίσως μέσα απο τις ακόλαστες απολαύσεις η θυματοποίηση του ανθρώπου να παίζει προεξάρχοντα ρόλο. Να δέχεται καρτερικά εξευτελισμούς, ταπεινώσεις και οδύνες-ηδονές μέχρι να φτάσει στη θέση του θύτη, του μύστη αρχέγονων θρησκειών, του μεταμορφωμένου και εξομοιωμένου με το Θεό, με τη σιωπή, με το τίποτα.
Έτσι μόνο θα μπορέσει να σώσει το θείο-ιερό σε έναν ανίερο κόσμο που κυριαρχείται απο την καταστροφή του θανάτου. Που υποφέρει απο μικροπρέπεια και αμβλύνοια. Που βασανίζεται απο δολιότητες, εκμεταλλεύσεις και υπολογισμούς. Η κατοχή, το χρήμα και η εξουσία καταρρέουν. Διασώζονται η αναζήτηση της ηδονής, της ζωής της ίδιας και της αναζήτησης του Άλλου.
«για μας που είμαστε ασυνεχή όντα, ο θάνατος έχει το νόημα της αλληλουχίας τού είναι».
Δεν χρειάζεται να αναγνωρίζουμε όρια, ενοχές, επιταγές και παρακαταθήκες. Σύμφωνα με τον Μπατάιγ η γνώση του «είναι» δεν σε κάνει να ντρέπεσαι τη γύμνια,σε κάνει να βουτάς στην φθορά και την συνεχόμενη δαπάνη μέχρι τα όρια της επαναδημιουργίας.
«αλλά η ξεπερασμένη αγωνία, το ξεπέρασμα της αγωνίας. Στην ουσία της η ζωή είναι μια υπερβολή, είναι η διασπάθιση της ζωής. Εξαντλεί τις δυνάμεις και τους πόρους της χωρίς να αναγνωρίζει όρια. Παρόμοια εκμηδενίζει ό,τι δημιούργησε».
Η Μαντάμ Εντουαρντά περιγράφει μια κίνηση έκστασης ανεξάρτητης απο σεξουαλικούς τρόμους. Μας οδηγεί μυσταγωγικά να βρούμε το δικό μας κλειδί για την ακολασία.
Η ενατένιση του εαυτού μας και ο αυτοπροσδιορισμός είναι πράξεις λιποταξίας. Η κατανόηση της βαθιάς ακολασίας μας είναι καθαρά μια πράξη ιερή και επαναστατική.
Η βίαιη και εξεγερμένη συμπεριφορά μας βγάζει απο το κενό, απο τη νύχτα της τρέλας, απο το ακατανόητο. Και επειδή ο κόσμος της σεξουαλικότητας δεν είναι κοσμος του λόγου αλλά ένας κόσμος της σιωπής σε αυτό το βιβλιαράκι
« η χάρη της λαγνείας ειναι με τρόπο άμεσο, η χάρη της προστυχιάς, είναι επίσης και η απέραντη μες την καρδιά έκταση της νύχτας.
Είναι η απουσία ορίων την οποία εχει κερδίσει ο θάνατος, συγχρόνως, είναι η τρελή οικειότητα του θείου που κολυμπά μέσα στη λάσπη και στις πτυχές της ηδονικής γύμνιας, η οποία είναι τόσο περισσότερο θεία όταν είναι γυμνή, και τόσο περισσότερο ηδονική όσο είναι ο θάνατος, όσο είναι η απέραντη ηδονη του θανάτου».
🖤👿🖤🧚🏻♀️
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
- μα..., μπροστά στους άλλους;
- φυσικά!
έτρεμα. την κοίταζα ασάλευτος. μου χαμογελούσε τόσο γλυκά που έτρεμα ολόκληρος. εντέλει, γονάτισα, τρέκλισα, και ακούμπησα τα χείλια μου στην ανοιχτή πληγή. το γυμνό της μπούτι χάιδεψε τ' αφτί μουˑ μου φάνηκε τότε πως άκουσα εκεί τον σάλο του πελάγου, αυτή την αντάρα που ακούμε όταν βάζουμε στ’ αφτί μας μεγάλα κοχύλια. Μέσα στον παραλογισμό του μπορντέλου και στη σύγχυση που με περιέζωνε (μου φαίνεται πως ένιωσα να πνίγομαι, ήμουν κόκκινος, είχα γίνει μούσκεμα απ’ τον ιδρώτα), έμεινα αλλόκοτα μετέωρος, λες κι η Εντουαρντά κι εγώ είχαμε χαθεί σε μια ανεμοδαρμένη νύχτα, με τη θάλασσα μπροστά μας».
Σε αυτό το μικρό βιβλιαράκι παρουσιάζεται απερίφραστα και με ανάγλυφο τρόπο η ταυτοποίηση του ιερού με τον ερωτισμό.
Η ηδονή της ερωτικής έκστασης και η οδύνη του θανάτου. Η πληρότητα της φρίκης και η πληρότητα της χαράς συμπίπτουν. Η αναζήτηση νοήματος, η κατανόηση και η απώλεια του «είναι» μας δίνεται με το θάνατο ενώ παράλληλα με το θάνατο μας αφαιρείται.
Επομένως,τις στιγμές που νομίζουμε πως πεθαίνουμε, πως δεν υπάρχουμε, πως χανόμαστε στη νύχτα της ανυπαρξίας, όλες αυτες τις στιγμές το «είναι» χάνεται απο μέσα μας, δεν υπάρχει, το ξαναβρίσκουμε μόνο μέσα απο ακραία ένταση και φρίκη.
Άρα πληρότητα φρίκης και χαράς συμπίπτουν.
Είναι ένα καθαρά θρησκευτικό και ίσως φιλοσοφικό ανάγνωσμα ντυμένο πρόχειρα με την πορνογραφική φορεσιά του υπερβατικού.
Ο Μπατάιγ εξ αρχής δηλώνει:
«Το ότι ο ΘΕΟΣ είναι μια σπιτωμένη πόρνη και τρελή είναι κάτι που δεν έχει καμία σχέση με τη λογική».
Απο τη μια τα γενετήσια ορμέμφυτα ένστικτα και απο την άλλη ο ορθολογισμός. Τα όρια του εφικτού και οι ακρότητες.
Τα όρια του εφικτού που περιέχουν το «είναι» μας, μας υποτάσσουν, μας καθιστούν δεδομένους και ανίκανους να κυριαρχήσουμε τον εαυτό μας μέχρι ο θάνατος να μας αποδείξει πόσο αδύναμοι ήμασταν ζώντας περιορισμένοι χωρις ακρότητες. Χωρίς
βια, οδύνη, ηδονή, φόβο, πειρασμούς, φθορά, άκρατη σεξουαλικότητα και απώλεια.
Ένα διαρκές αίσθημα ανικανοποίητου, μια ανεξάντλητη επιθυμία απολαύσεων κυρίως ερωτικών μέσα απο ταπείνωση και βία θα μας οδηγήσει στις εξαιρέσεις της ακρότητας. Κατά συνέπεια οι ακρότητες είναι η εξαίρεση, είναι το θαυμαστό, το θαύμα. Καταδεικνύουν την έλξη, τη φρίκη, την υπέρβαση όλων.
«Μια βία που είναι βίαιη με τόσο θείο τρόπο αίρει το θύμα πάνω από τον επίπεδο κόσμο όπου οι άνθρωποι διάγουν τον υπολογισμένο τους βίο».
Πρέπει να ζήσουμε μια διαδρομή οδύνης και βασάνων για να θριαμβεύσουμε επί του θανάτου.
Ίσως μέσα απο τις ακόλαστες απολαύσεις η θυματοποίηση του ανθρώπου να παίζει προεξάρχοντα ρόλο. Να δέχεται καρτερικά εξευτελισμούς, ταπεινώσεις και οδύνες-ηδονές μέχρι να φτάσει στη θέση του θύτη, του μύστη αρχέγονων θρησκειών, του μεταμορφωμένου και εξομοιωμένου με το Θεό, με τη σιωπή, με το τίποτα.
Έτσι μόνο θα μπορέσει να σώσει το θείο-ιερό σε έναν ανίερο κόσμο που κυριαρχείται απο την καταστροφή του θανάτου. Που υποφέρει απο μικροπρέπεια και αμβλύνοια. Που βασανίζεται απο δολιότητες, εκμεταλλεύσεις και υπολογισμούς. Η κατοχή, το χρήμα και η εξουσία καταρρέουν. Διασώζονται η αναζήτηση της ηδονής, της ζωής της ίδιας και της αναζήτησης του Άλλου.
«για μας που είμαστε ασυνεχή όντα, ο θάνατος έχει το νόημα της αλληλουχίας τού είναι».
Δεν χρειάζεται να αναγνωρίζουμε όρια, ενοχές, επιταγές και παρακαταθήκες. Σύμφωνα με τον Μπατάιγ η γνώση του «είναι» δεν σε κάνει να ντρέπεσαι τη γύμνια,σε κάνει να βουτάς στην φθορά και την συνεχόμενη δαπάνη μέχρι τα όρια της επαναδημιουργίας.
«αλλά η ξεπερασμένη αγωνία, το ξεπέρασμα της αγωνίας. Στην ουσία της η ζωή είναι μια υπερβολή, είναι η διασπάθιση της ζωής. Εξαντλεί τις δυνάμεις και τους πόρους της χωρίς να αναγνωρίζει όρια. Παρόμοια εκμηδενίζει ό,τι δημιούργησε».
Η Μαντάμ Εντουαρντά περιγράφει μια κίνηση έκστασης ανεξάρτητης απο σεξουαλικούς τρόμους. Μας οδηγεί μυσταγωγικά να βρούμε το δικό μας κλειδί για την ακολασία.
Η ενατένιση του εαυτού μας και ο αυτοπροσδιορισμός είναι πράξεις λιποταξίας. Η κατανόηση της βαθιάς ακολασίας μας είναι καθαρά μια πράξη ιερή και επαναστατική.
Η βίαιη και εξεγερμένη συμπεριφορά μας βγάζει απο το κενό, απο τη νύχτα της τρέλας, απο το ακατανόητο. Και επειδή ο κόσμος της σεξουαλικότητας δεν είναι κοσμος του λόγου αλλά ένας κόσμος της σιωπής σε αυτό το βιβλιαράκι
« η χάρη της λαγνείας ειναι με τρόπο άμεσο, η χάρη της προστυχιάς, είναι επίσης και η απέραντη μες την καρδιά έκταση της νύχτας.
Είναι η απουσία ορίων την οποία εχει κερδίσει ο θάνατος, συγχρόνως, είναι η τρελή οικειότητα του θείου που κολυμπά μέσα στη λάσπη και στις πτυχές της ηδονικής γύμνιας, η οποία είναι τόσο περισσότερο θεία όταν είναι γυμνή, και τόσο περισσότερο ηδονική όσο είναι ο θάνατος, όσο είναι η απέραντη ηδονη του θανάτου».
🖤👿🖤🧚🏻♀️
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
January 8, 2025
Sure, the real Bataille snobs, ähem, I mean: experts, use this hallucinatory tale about an out-of-control sex worker and her mesmerized customer as a gateway to discussing Hegel's Phänomenologie des Geistes (and the preface by Bataille is obnoxiously showy), but I'm a mere literary passerby fascinated by the French transgressive movement, so let's be as crude as the author of this, again: ähem, oeuvre. Because our Georges here also has some very un-subtle thoughts on how apparent moral opposites are connected, and he hits us over the head with his hot takes in this short, surprising story. So the nameless narrator, a man, is so horny that he already takes his pants off on the way to the brothel. There, he meets sex worker Edwarda, who claims to be God, and then they tumble into the night entertaining us with bouts of symbolism. The end.
Right at the beginning, the narrator ponders whether his tellings should have stayed believable, and indeed: This is a fever dream, playing with antagonistic images. Black / white, death / sex, sadness / ecstasy, madness / holiness, fear / desire, you get the idea - it's all there to challenge common perceptions. But mind you: We're talking about common perceptions in 1941 France, this is a historic text, and while some shock effects have always been silly (the narrator is puzzled that God could be found in a crazy prostitute - has he ever heard about the moral ethics of a certain carpenter from Bethlehem?), others might have read as daring and liberating sexuality at the time, but now are merely misogynistic and strangely funny (a vulva is "a wound", "a trap", "a slit"). Fun fact: Some English translations of "Madame Edwarda" are titled The Naked Beast at Heaven's Gate - nice one, bois! *facepalm*
When Edwarda has a breakdown, it remains unclear whether it's a medical emergency or quasi-religious ecstasy. Also, the narrator remains strangely submissive and sometimes passive, without it being clear whether that's his preference, or whether it's a dream-like fugue-state, or whether he is just an incel who has to pay anyways. :-) These hazy aspects are what renders the text intriguing.
Let's read on - more Bataille!
Right at the beginning, the narrator ponders whether his tellings should have stayed believable, and indeed: This is a fever dream, playing with antagonistic images. Black / white, death / sex, sadness / ecstasy, madness / holiness, fear / desire, you get the idea - it's all there to challenge common perceptions. But mind you: We're talking about common perceptions in 1941 France, this is a historic text, and while some shock effects have always been silly (the narrator is puzzled that God could be found in a crazy prostitute - has he ever heard about the moral ethics of a certain carpenter from Bethlehem?), others might have read as daring and liberating sexuality at the time, but now are merely misogynistic and strangely funny (a vulva is "a wound", "a trap", "a slit"). Fun fact: Some English translations of "Madame Edwarda" are titled The Naked Beast at Heaven's Gate - nice one, bois! *facepalm*
When Edwarda has a breakdown, it remains unclear whether it's a medical emergency or quasi-religious ecstasy. Also, the narrator remains strangely submissive and sometimes passive, without it being clear whether that's his preference, or whether it's a dream-like fugue-state, or whether he is just an incel who has to pay anyways. :-) These hazy aspects are what renders the text intriguing.
Let's read on - more Bataille!
August 3, 2018
Quando lo lessi, due vite fa, lo feci di fretta-di furia-di nascosto e molto mi sfuggì: concentrata sugli occhi rivoltati di 'madame' persi Dio, nel senso che non pensai a lui nel modo in cui avrei dovuto per farlo definitivamente a pezzi, in quell'età in cui la gioiosa ferocia è più che costruttiva, è vitale.
E ora?
In questa, di vita, quante volte dovrò leggere GB?
E ora?
In questa, di vita, quante volte dovrò leggere GB?
December 27, 2020
"Devam etmek mi? İsterdim ama şimdi umurumda değil. Yararı yok çünkü. Yazarken canımı sıkan şeyi söylüyorum: Her şey anlamsız mı acaba? Yoksa her şeyin bir anlamı mı var? Bunu düşünmek beni hasta ediyor." (s.44)
Alıntıladığım bu kısım, bu kitap için de geçerli bir yorum işlevi görüyor sanıyorum.
2/5
Alıntıladığım bu kısım, bu kitap için de geçerli bir yorum işlevi görüyor sanıyorum.
2/5
July 2, 2024
“Madame Edwarda’s thin voice, like her slender body, was obscene: ‘I guess what you want is to see the old rag and ruin,’ she said. Hanging on to the tabletop with both hands, I twisted around toward her. She was seated, she held one leg stuck up in the air, to open her crack yet wider she used fingers to draw the folds of skin apart. And so Madame Edwarda’s ‘old rag and ruin’ loured at me, hairy and pink, just as full of life as some loathsome squid. ‘Why,’ I stammered in a subdued tone, ‘why are you doing that?’ ‘You can see for yourself,’ she said, ‘I’m GOD.’”
She wasn’t kidding. She was GOD. Bataille knew that anyone with a cephalopod kink can count themselves among the blessed. He was also making another important point: if you look carefully at a woman’s labia you’ll find GOD there. But you won’t necessarily be saved, only liberated: “making that love liberated us at last” to the “emptiness of heaven.”
In the story, Madame Edwarda works in a brothel that has mirrored walls and ceiling, which makes sense when you remember that GOD has narcissistic tendencies and a voyeuristic vocation. She reveals herself to people who are perceptive enough to understand what they see and she’s open to an intense personal relationship with anyone (terms and conditions apply). She’s also terrifying: with her squid like parts she could immobilize you and make you submit to her. I don’t know if you are similar to Bataille’s narrator or not, but when GOD touched him, he burst “like a pane of glass shattering” all over himself. He searched for the divine in a room full of mirrors, where he saw himself being seen, and where the object of his desire commanded his gaze. GOD wasn’t passive. At the same time, GOD wasn’t cozy. Her old rag and ruin are symbols of an absolute Other, bringing to mind Gustave Courbet’s painting L’Origine du monde, where you can also try to search for GOD and suffer the consequences.
“I consented to suffer. I desired to suffer, to go farther, as far as the ‘emptiness’ itself, even were I to be stricken, destroyed, no matter. I knew, I wanted that knowing, for I lusted after her secret and did not for one instant doubt that it was death’s kingdom.”
She wasn’t kidding. She was GOD. Bataille knew that anyone with a cephalopod kink can count themselves among the blessed. He was also making another important point: if you look carefully at a woman’s labia you’ll find GOD there. But you won’t necessarily be saved, only liberated: “making that love liberated us at last” to the “emptiness of heaven.”
In the story, Madame Edwarda works in a brothel that has mirrored walls and ceiling, which makes sense when you remember that GOD has narcissistic tendencies and a voyeuristic vocation. She reveals herself to people who are perceptive enough to understand what they see and she’s open to an intense personal relationship with anyone (terms and conditions apply). She’s also terrifying: with her squid like parts she could immobilize you and make you submit to her. I don’t know if you are similar to Bataille’s narrator or not, but when GOD touched him, he burst “like a pane of glass shattering” all over himself. He searched for the divine in a room full of mirrors, where he saw himself being seen, and where the object of his desire commanded his gaze. GOD wasn’t passive. At the same time, GOD wasn’t cozy. Her old rag and ruin are symbols of an absolute Other, bringing to mind Gustave Courbet’s painting L’Origine du monde, where you can also try to search for GOD and suffer the consequences.
“I consented to suffer. I desired to suffer, to go farther, as far as the ‘emptiness’ itself, even were I to be stricken, destroyed, no matter. I knew, I wanted that knowing, for I lusted after her secret and did not for one instant doubt that it was death’s kingdom.”
September 5, 2023
aggiornamento della seconda lettura del libro: mi è piaciuto? così così. la filosofia di bataille? decisamente esagerata, però sono felice che si dia più importanza all’erotismo e che questo venga trattato con la serietà che richiede. tre stelle per un libro bilanciato
November 9, 2025
La novela es una tesis a los conceptos fundamentales de Bataille: Dios, dolor, placer y muerte. En su búsqueda por la filosofía de la experiencia interior encontró la clave de todo: el erotismo.
Si bien la narrativa a veces pasa a segundo plano y la lectura me dejó con un extrañamiento e incertidumbre por las situaciones casi surrealistas, el librito es una buena obra. Un compendio de escenas, una muerte chiquita, un instante de voyerismo y lujuria. Madame Edwarda es una mujer más, una figura de placer, locura y lucidez en la cabeza del narrador.
Si bien la narrativa a veces pasa a segundo plano y la lectura me dejó con un extrañamiento e incertidumbre por las situaciones casi surrealistas, el librito es una buena obra. Un compendio de escenas, una muerte chiquita, un instante de voyerismo y lujuria. Madame Edwarda es una mujer más, una figura de placer, locura y lucidez en la cabeza del narrador.
December 3, 2022
A story written by philosophers brings philosophy to the majority of images. This short story is a strange and fluid view of the madness and convulsions that result from sitting waiting for death as much as eternity and human decay.
June 30, 2022
Pure Madness!
July 4, 2023
based
Read
January 19, 2025This was another read for my thesis on Bataille’s eroticism but I have to say this story did not have nearly enough transgression in it for me. Yes yes I know his préface was all about transgression and I saw what he was trying to do with finding God in the p***y of a prostitute (and he does have an entire chapter dedicated to prostitution in eroticism) but I honestly think that in order to get transgression in the way he meant it, you should stick to Story of the Eye.
November 7, 2021
Bataille’in okuduğum ikinci kitabı, kısacık bir öyküsü. Yine tanrı, arzu ve ölüm üçgeninde süregelen sonu olmayan bir öyküden ibaret.
January 31, 2024
Edwardaa!!!!!!
August 23, 2024
qu’est ce que je viens de lire ☠️☠️
March 25, 2025
A vivid and deathly erotic description of Eros and Thanatos. Thank you Şeyma and thank you Celine from Before Sunrise.
November 24, 2016
La literatura de Bataille tiene mucho más entre letras de lo que a veces somos capaces de captar. Aunque corto, "Madame Edwarda" contiene un mensaje devastador donde se trata la eterna relación de lo erótico con la muerte y su impacto en el yo universal. Es un viaje hacia lo más sagrado por la vía de lo profano, donde todo deja de tener importancia cuando es Dios el que nos llama. En las pocas páginas del relato, asistimos a un ritual de descubrimiento que culmina con la aceptación de que, al final de todo, lo único que le da sentido a la existencia, es el reconocer al animal interior, y, exteriorizandolo, asistir l verdadero nacimiento del yo.
Corto, pero muy contundente.
Corto, pero muy contundente.
May 10, 2018
2,5/5. Courte histoire qui a certainement dû faire réagir fort en 1941 lors de sa parution, en raison de son contenu très sexuel. Peut rappeler légèrement Sade, bien que la sexualité ici est beaucoup moins trouble, mais toujours décrite de manière assez cru. Ceci étant dit, ce n'est pas un texte mémorable d'aucune façon. L'histoire de l'oeil était bien plus étrange, troublant et marquant.
January 6, 2022
Transgression ascends to godhood as a man finds a heavenly visage within a local whore, only to have that beauty and holy wisdom taken from him just as soon as he receives it, as our God/Whore reveals her deification to any that will receive it (in particular a random taxi driver).
January 19, 2024
Bataille ur fucked up. I like it.
May 15, 2021
Kunagi ülikooli ajal surus hea sõber Jürgen Rooste mulle sama autori "Silma lugu" raamatu pihku, et loetagu väärtkirjandust. Sealt jäi mulle tempel mällu igaveseks, sest tihkelt lastevahelist seksi täis raamat oli sutsu krehvtine kraam. Rääkimata sellest pisiasjast, et Bataille keskendus voodimõnude suhtes väljaheitemängudele. See kõik oli ilukõneliselt kirja pandud, tõeline lugemisnauding. Või siis mitte...
Kes tahab natuke täpsemalt uurida, siis loterii blogis on mõned stiilinäited. Lingil klikkimine ja lugemine on omal vastutusel. https://loterii.blogspot.com/2009/06/...
Igaljuhul ma olen mitu korda mõtelnud, et mu jaoks on "Silma lugu" üks häirivamaid lugemiskogemusi, eks Bataille ongi ilmselt transgressiivse kirjanduse mainituimaid esindajaid. Noh, meil on siis Kaur Kenderi "Untitled-12" midagi sarnast. Ainult, et ühte kiidetakse pedas, teist tahetakse riigikohtus vangi panna. Saa nüüd aru. Mõtlesin, et loeks värske (või mõnevõrra vananenud) pilguga üle - aga ei olnud kusagil müügiks, Raamatuvahetusest jäi aga sama autori "Madame Edwarda" näppu, ilmunud samuti Hasso Krulli tõlkes ning samas Bibliotheca Erotica raamatusarjas. Proovisin siis seda.
Kuidas seda nd ütelda...pane "seisan riist pihus öös, siis lähen madaami juurde ja teen talle suuseksi" sõnatulevärki ja saad väärtkirjanduse. Tegelikult oli seda raamatut isegi üsna okei lugeda, kohati oli Bataille filosofeerimine isegi huvitav ning nn. erootikat oli tegelikult üsna meeldivalt vähe. See vähenegi oli tavapärane ja igav, igasuguseid põnevaid kehavedelikke seekord polnud. Ilmselt jääb sedasorti lugemisvara mu poolest küll kirjandusteoreetikute kiita, kuna mu silmis kippus kogu värgi iva sõnavahu taha kaduma. Samas on ikka hea viia end kurssi ka sedasorti kirjandusmaailmaga, ei kahetse lugemist hetkegi. Tegelikult on väga äge, et eesti keelde on äärmiselt erinevat maailmakirjandust tõlgitud, seesama Bibliotheca Erotica sai ilmselt ka teoks, kuna mõnel inimesel oli palju tahtmist ja natuke raha. Väheusutav, et seda vihikukest palju trükiti või lugejate hordid kirjastuse uksi maha murdsid.
Kes tahab natuke täpsemalt uurida, siis loterii blogis on mõned stiilinäited. Lingil klikkimine ja lugemine on omal vastutusel. https://loterii.blogspot.com/2009/06/...
Igaljuhul ma olen mitu korda mõtelnud, et mu jaoks on "Silma lugu" üks häirivamaid lugemiskogemusi, eks Bataille ongi ilmselt transgressiivse kirjanduse mainituimaid esindajaid. Noh, meil on siis Kaur Kenderi "Untitled-12" midagi sarnast. Ainult, et ühte kiidetakse pedas, teist tahetakse riigikohtus vangi panna. Saa nüüd aru. Mõtlesin, et loeks värske (või mõnevõrra vananenud) pilguga üle - aga ei olnud kusagil müügiks, Raamatuvahetusest jäi aga sama autori "Madame Edwarda" näppu, ilmunud samuti Hasso Krulli tõlkes ning samas Bibliotheca Erotica raamatusarjas. Proovisin siis seda.
Kuidas seda nd ütelda...pane "seisan riist pihus öös, siis lähen madaami juurde ja teen talle suuseksi" sõnatulevärki ja saad väärtkirjanduse. Tegelikult oli seda raamatut isegi üsna okei lugeda, kohati oli Bataille filosofeerimine isegi huvitav ning nn. erootikat oli tegelikult üsna meeldivalt vähe. See vähenegi oli tavapärane ja igav, igasuguseid põnevaid kehavedelikke seekord polnud. Ilmselt jääb sedasorti lugemisvara mu poolest küll kirjandusteoreetikute kiita, kuna mu silmis kippus kogu värgi iva sõnavahu taha kaduma. Samas on ikka hea viia end kurssi ka sedasorti kirjandusmaailmaga, ei kahetse lugemist hetkegi. Tegelikult on väga äge, et eesti keelde on äärmiselt erinevat maailmakirjandust tõlgitud, seesama Bibliotheca Erotica sai ilmselt ka teoks, kuna mõnel inimesel oli palju tahtmist ja natuke raha. Väheusutav, et seda vihikukest palju trükiti või lugejate hordid kirjastuse uksi maha murdsid.
March 17, 2023
3.5
Creo que lo interesante de Bataille es que este relato no es más que la manifestación de sus ideas filosóficas al cual te empuja, quizás, por eso se sienten un tanto apresurado e inconcluso y la narración en realidad toma un lugar en segundo plano, mientras que sus conceptos acerca del erotismo, la muerte, el horror y Dios toman total protagonismo. La idea de que su seudónimo Pierre Algélique se emplee como personaje y escriba de él en tercera persona me gusta, muy a lo Rimbaud con eso de " Yo es otro". Pasaré a leer algunos de sus ensayos para profundizar un poco más en la persona ¿personaje? y sus ideas acerca de la muerte, el sufrimiento, Dios, por su puesto el erotismo, lo simbólico y no se que tanto más.
Y como apartado: Que la historia está ilustrada por Hans Bellmer, coloca este librito en un lugar especial de mi librero.
Creo que lo interesante de Bataille es que este relato no es más que la manifestación de sus ideas filosóficas al cual te empuja, quizás, por eso se sienten un tanto apresurado e inconcluso y la narración en realidad toma un lugar en segundo plano, mientras que sus conceptos acerca del erotismo, la muerte, el horror y Dios toman total protagonismo. La idea de que su seudónimo Pierre Algélique se emplee como personaje y escriba de él en tercera persona me gusta, muy a lo Rimbaud con eso de " Yo es otro". Pasaré a leer algunos de sus ensayos para profundizar un poco más en la persona ¿personaje? y sus ideas acerca de la muerte, el sufrimiento, Dios, por su puesto el erotismo, lo simbólico y no se que tanto más.
Y como apartado: Que la historia está ilustrada por Hans Bellmer, coloca este librito en un lugar especial de mi librero.
May 5, 2022
"Je dis ce que m'oppresse au moment d'écrire : tout serait-il absurde? ou y aurait-il un sens? Je me rends malade d'y penser. Je m'éveille le matin - de même que des millions - de filles et de garçons, de bébés, de vieillards - sommeils à jamais dissipés... Moi-même et ces millions, notre éveil aurait-il un sens? Un sens caché? évidemment caché! Mais si rien n'a de sens, j'ai beau faire : je reculerai, m'aidant de supercheries. Je devrai lâcher prise et me vendre au non-sens : pour moi, c'est le bourreau, qui me torture et me tue, pas une ombre d'espoir"
July 13, 2024
Tenia moltes ganes, com bé totes podeu imaginar. Un francès m'acaba de dir que el parlo molt bé i jo duia el meu Bataille a la butxaca :)
Normalment no llegeixo tanta teoria filosòfica, però hi ha un moment per tot a la vida, i està signat pel Linklater.
Extrapolar l'erotisme i el desig al nivell intensament foll que el fa semblar al dolor m'ha semblat fascinant. Potser l'èxtasi si que és el més semblant que tenim a la mort, en vida.
Normalment no llegeixo tanta teoria filosòfica, però hi ha un moment per tot a la vida, i està signat pel Linklater.
Extrapolar l'erotisme i el desig al nivell intensament foll que el fa semblar al dolor m'ha semblat fascinant. Potser l'èxtasi si que és el més semblant que tenim a la mort, en vida.
January 29, 2025
Bataaille’ın konuları hep aynı. Erotizmin sınırları, ölüm korkusu, cezalandıran Tanrı. Sel’in bastığı Gece Yarısı Kitaplığı’nın bir parçası olarak satın alıp okudum ama siz bir yerlerden bulursanız okuyun zira tam olamamış, cinselliğe fazla takıntılı bir Poe Baudelaire karışımı kendisi.
August 4, 2025
“I sank down on my knees and feverishly pressed my lips to that running, teeming wound. Her bare thigh caressingly nudged my ear, I thought I heard a sound of roaring seasurge, it is the same sound you hear when you put your ear to a large conch shell.”
March 6, 2023
“A la rigueur, je suis heureux qu'on ait à rire de ma tristesse : seul m'entend celui dont le cœur est blessé d'une incurable blessure, telle que jamais nul n'en voulut guérir...”
December 21, 2024
uhhhhhhhh
April 21, 2025
the most incredible, philosophical erotica i have ever read
September 23, 2025
Nuk e di pse vazhdoj te lexoj Bataille kur vetem paratheniet ia shijoj
May 26, 2024
Tough to rate this after having only read it once, sounds like Nietzsche if he fucked.
Displaying 1 - 30 of 37 reviews