What do you think?
Rate this book
La petite Fadette
Landry et Sylvinet sont des jumeaux, des "bessons" comme on dit dans le Berry. L´amour qui les unit est si fort que Sylvinet devient malade de jalousie lorsque son frère part travailler dans une ferme voisine.
La petite Fadette vit avec sa grand-mère. Elle est laide, toujours mal habillée et mal coiffée. Les gens la traitent de sorcière car elle sait guérir les hommes et les animaux grâce aux herbes qu´elle cueille dans la campagne.
Landry tombe amoureux de la sauvageonne, mais comment ses parents réagiront-ils en apprenant qu´il veut épouser la sorcière? Et son besson?
La petite Fadette vit avec sa grand-mère. Elle est laide, toujours mal habillée et mal coiffée. Les gens la traitent de sorcière car elle sait guérir les hommes et les animaux grâce aux herbes qu´elle cueille dans la campagne.
Landry tombe amoureux de la sauvageonne, mais comment ses parents réagiront-ils en apprenant qu´il veut épouser la sorcière? Et son besson?
64 pages, Paperback
First published January 1, 1848
142 people are currently reading
3798 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 340 reviews
August 5, 2020
La Petite Fadette is my favourite among George Sand's pastoral novels. Like other novels in her pastoral trilogy (La mare au diable and Fracois le Champi), this one has a love story at its core.
However, this one seems more profound and substantial work than the other two. It is as the author was trying to write a story that will be not only romantic but also didactic. As George Sand herself says: ...“In times when evil comes because men misunderstand and hate one another, it is the mission of the artist to praise sweetness, confidence, and friendship, and so to remind men, hardened or discouraged, that pure morals, tender sentiments, and primitive justice still exist, or at least can exist, in this world.”
I felt like the author's voice is a bit stronger in this one. Moreover, I feel like La Petite Fadette comes with a message of hope and optimism. At one point in the book, George Sand writes: ...“God abandons only those who abandon themselves, and whoever has the courage to shut up his sorrow within his own heart is stronger to fight against it than he who complains.”. Similarly, Sand is quick to point out moral lessons: ...“No place is ugly to those who understand the virtues and sweetness of everything that God has made.” and ask the reader to look at what lies beneath the surface...“[I]t is that we are too apt to despise what appears to be neither good nor beautiful, and thus we lose what is helpful and salutary.” Indeed, the society is depicted as being very unjust towards the female protagonist of this book.
IF YOU DON'T HAVE THE TIME TO READ THIS REVIEW, HERE IS A LITTLE CAPITALIZED SUMMARY:
Things I liked about this book:
-A MEMORABLE FEMALE PROTAGONIST
- THE REALISTIC CONFLICT BETWEEN THE HEROINE AND RURAL SOCIETY
-INTERESTING STUDY OF TWINS' RELATIONSHIP
-SOME INTERESTING CHARACTER DEVELOPMENT
- SOMEWHAT SATISFYING ENDING
Things I didn't like about this book
-PREDICTABLE PLOT AND CONVENIENT/UNREALISTIC PLOT SOLUTIONS
- BLACK AND WHITE CHARACTERIZATION
- SLOWNESS OF NARRATIVE TOWARDS THE END
- THE ROMANTIC LAZINESS OF BEHALF OF THE MALE PROTAGONIST
As you can see, there is more that I liked than I didn't like. Back to the review.
A MEMORABLE FEMALE PROTAGONIST IN CONFLICT WITH RURAL SOCIETY
The protagonist of this novel, a young girl named Fadette, makes for a wonderful protagonist. Similarly to Marie in La mare au diable, Fadette is extremely poor. It could be said that the Fadette is hardener by life and thus very resourceful and intelligent. Another thing she has in common with Marie of La mare au diable is that (A SLIGHT SPOILER) a rich peasant falls in love with her. However, Fadette's character has more of a character development. While it is true that Fadette is an idolized character (all of Sand's pastoral novels have black and white character), Fadette's hard conditions make reader sympathize with her. Personally, I found it very convincing how the hatred of the village was turned to Fadette for no other reason besides her being poor. Fadette helps other peasants and even cures them, but they still hate her.
This hatred for Fadette (and her unfortunate invalid brother) was the most realistic part of the novel for me. It is a step back from idolizing pastoral life. George Sand writes more seriously in this one, showing how growing up in a rural community can be absolute hell when you're a poor girl raised by an old grandmother who is considered a witch. This novel shows how closed communities can be extremely cruel and this is a far more realistic story-telling if you ask me. People in the village are so used to making fun of Fadette and her brother, they no longer question it. In regards to the pastoral setting, this novel definitely makes more sense as it shows both the strong and weak sides of its residents.
I can understand why some feminists don't like Sand. Within her pastoral novels, all of Sand's female protagonists (Mary/Marie, Fadette and Madeline) are always extremely virtuous and non-sexual. They seem to have no notion of their sexuality whatsoever, rejecting even thoughts of it. I feel like some people expect something different from Sand, due to her more liberal lifestyle, and those readers will probably be disappointed by this novel.
INTERESTING STUDY OF TWINS' RELATIONSHIP
Besides Fadette, the most important characters in this novel are twin brothers. I felt like theirs was an interesting relationship. It raised some fascinating questions about friendship and love. ...“God has written in the law of nature that when two people are joined in love or friendship, one must always give his heart more perfectly than the other.” When it comes to other characters, they are portrayed well enough for the needs of this story but none are especially memorable.
A PREDICTABLE PLOT WITH MANY DEUX IN MACHINA MOMENTS
Now, when it comes to the plot, I must admit I didn't care much for it. It wasn't as predictable as her other pastoral novels often were. By that I mean that there were a few minor surprises. However, there were far too many 'deux in machina' moments. Things work out too conveniently for our protagonists. When things need to work out so that our protagonists be happy, they do- no questions asked. In that sense, La Petite Fadette reminds me of traditional oral literature. The good always wins and the bad is always punished. Still, it was an interesting story to read. There was definitely some character development in this one, more than I expected. I read this one immediately after Sand's first pastoral novel (La mare au diable) and it was definitely an improvement. Although you can kind of tell the ending from the start, there is enough depth in La Petite Fadette to keep the reader's interest.
CONCLUSION
Despite being predictable in its narrative, La Petite Fadette is a novel that is well worth the read. There are some sound moral lessons in this one but the tale itself isn't overly moralizing or boring. There is some character development and the ending makes sense. Fadette is a wonderfully brave and honest heroine. To conclude, La Petite Fadette is an easy and a memorable read. I do recommend it!
However, this one seems more profound and substantial work than the other two. It is as the author was trying to write a story that will be not only romantic but also didactic. As George Sand herself says: ...“In times when evil comes because men misunderstand and hate one another, it is the mission of the artist to praise sweetness, confidence, and friendship, and so to remind men, hardened or discouraged, that pure morals, tender sentiments, and primitive justice still exist, or at least can exist, in this world.”
I felt like the author's voice is a bit stronger in this one. Moreover, I feel like La Petite Fadette comes with a message of hope and optimism. At one point in the book, George Sand writes: ...“God abandons only those who abandon themselves, and whoever has the courage to shut up his sorrow within his own heart is stronger to fight against it than he who complains.”. Similarly, Sand is quick to point out moral lessons: ...“No place is ugly to those who understand the virtues and sweetness of everything that God has made.” and ask the reader to look at what lies beneath the surface...“[I]t is that we are too apt to despise what appears to be neither good nor beautiful, and thus we lose what is helpful and salutary.” Indeed, the society is depicted as being very unjust towards the female protagonist of this book.
IF YOU DON'T HAVE THE TIME TO READ THIS REVIEW, HERE IS A LITTLE CAPITALIZED SUMMARY:
Things I liked about this book:
-A MEMORABLE FEMALE PROTAGONIST
- THE REALISTIC CONFLICT BETWEEN THE HEROINE AND RURAL SOCIETY
-INTERESTING STUDY OF TWINS' RELATIONSHIP
-SOME INTERESTING CHARACTER DEVELOPMENT
- SOMEWHAT SATISFYING ENDING
Things I didn't like about this book
-PREDICTABLE PLOT AND CONVENIENT/UNREALISTIC PLOT SOLUTIONS
- BLACK AND WHITE CHARACTERIZATION
- SLOWNESS OF NARRATIVE TOWARDS THE END
- THE ROMANTIC LAZINESS OF BEHALF OF THE MALE PROTAGONIST
As you can see, there is more that I liked than I didn't like. Back to the review.
A MEMORABLE FEMALE PROTAGONIST IN CONFLICT WITH RURAL SOCIETY
The protagonist of this novel, a young girl named Fadette, makes for a wonderful protagonist. Similarly to Marie in La mare au diable, Fadette is extremely poor. It could be said that the Fadette is hardener by life and thus very resourceful and intelligent. Another thing she has in common with Marie of La mare au diable is that (A SLIGHT SPOILER) a rich peasant falls in love with her. However, Fadette's character has more of a character development. While it is true that Fadette is an idolized character (all of Sand's pastoral novels have black and white character), Fadette's hard conditions make reader sympathize with her. Personally, I found it very convincing how the hatred of the village was turned to Fadette for no other reason besides her being poor. Fadette helps other peasants and even cures them, but they still hate her.
This hatred for Fadette (and her unfortunate invalid brother) was the most realistic part of the novel for me. It is a step back from idolizing pastoral life. George Sand writes more seriously in this one, showing how growing up in a rural community can be absolute hell when you're a poor girl raised by an old grandmother who is considered a witch. This novel shows how closed communities can be extremely cruel and this is a far more realistic story-telling if you ask me. People in the village are so used to making fun of Fadette and her brother, they no longer question it. In regards to the pastoral setting, this novel definitely makes more sense as it shows both the strong and weak sides of its residents.
I can understand why some feminists don't like Sand. Within her pastoral novels, all of Sand's female protagonists (Mary/Marie, Fadette and Madeline) are always extremely virtuous and non-sexual. They seem to have no notion of their sexuality whatsoever, rejecting even thoughts of it. I feel like some people expect something different from Sand, due to her more liberal lifestyle, and those readers will probably be disappointed by this novel.
INTERESTING STUDY OF TWINS' RELATIONSHIP
Besides Fadette, the most important characters in this novel are twin brothers. I felt like theirs was an interesting relationship. It raised some fascinating questions about friendship and love. ...“God has written in the law of nature that when two people are joined in love or friendship, one must always give his heart more perfectly than the other.” When it comes to other characters, they are portrayed well enough for the needs of this story but none are especially memorable.
A PREDICTABLE PLOT WITH MANY DEUX IN MACHINA MOMENTS
Now, when it comes to the plot, I must admit I didn't care much for it. It wasn't as predictable as her other pastoral novels often were. By that I mean that there were a few minor surprises. However, there were far too many 'deux in machina' moments. Things work out too conveniently for our protagonists. When things need to work out so that our protagonists be happy, they do- no questions asked. In that sense, La Petite Fadette reminds me of traditional oral literature. The good always wins and the bad is always punished. Still, it was an interesting story to read. There was definitely some character development in this one, more than I expected. I read this one immediately after Sand's first pastoral novel (La mare au diable) and it was definitely an improvement. Although you can kind of tell the ending from the start, there is enough depth in La Petite Fadette to keep the reader's interest.
CONCLUSION
Despite being predictable in its narrative, La Petite Fadette is a novel that is well worth the read. There are some sound moral lessons in this one but the tale itself isn't overly moralizing or boring. There is some character development and the ending makes sense. Fadette is a wonderfully brave and honest heroine. To conclude, La Petite Fadette is an easy and a memorable read. I do recommend it!
August 6, 2022
"Tu amistad es muy buena cosa, y tan buena que, por comparación, el amor es quizá una mala"
Estoy en desacuerdo con la traducción del título de esta obra que plantea la editorial Alba. Para mí me va mejor "La pequeña Fadette" (el original es "La petite Fadette") que alude al nombre de la protagonista que es cierto que se puede interpretar como duende pero en sentido figurado. La misma autora cuenta en sus prefacios que me parecieron interesantes cómo recurre a las costumbres puras, los sentimientos tiernos y los parajes naturales para poder afrontar las violentas jornadas de la Revolución de 1848 (contra el rey Luis Felipe) y el establecimiento de la república. Así mismo, se menciona en la introducción que George Sand había pensado en ponerle al inicio "Los dos mielgos" pero que se decantó por el personaje femenino.
Este último anote en realidad explica un poco el inicio un poco "pesado" de la obra. Pues uno espera conocer a Fadette (por el título) y ella aparece bastante avanzada la lectura. Esto aparte de prescindir del personaje principal por mucho tiempo tiene el inconveniente que los primeros capítulos son muy descriptivos sobre todo con la relación de dos hermanos gemelos, creo que esto puede atosigar a algunos.
Se nos cuenta entonces que en el pueblo de La Coisse, pueblo provinciano de la región de Berry, está el señor Barbeau que vive cómodamente con su esposa y sus hijos. Dos de ellos son gemelos, uno Sylvinet y el otro Landry. Ambos son predestinados por una mujer experta en dotes de adivinación que pueden pasarla mal debido a que al ser gemelos se sabe que uno de ellos "succiona" la vida del otro y les da una serie de recomendaciones basadas en supersticiones para que puedan separarse, no ser acostumbrados a hacer todo juntos y un largo etcétera. Desde aquí vemos la gran importancia de la superstición, los chismes y la religión en este pueblo pequeño en donde todos se conocen.
Los padres llenos de ese temor al inicio tratan de cumplir todo pero en el tiempo se van olvidando y al final los gemelos crecen tan apegados uno al otro que las primeras páginas de la novela nos hacen saber de forma muy fehaciente todo esto, esto me pareció un poco negativo para la trama y pensé que le daría unas estrellas justas. Las descripciones son buenas aunque no me llegaron a encantar como con otros autores. Lo que cuenta en cambio de las actividades campesinas dan un buen tono a toda la obra. Lamentablemente somos testigos como Sylvinet crece más sensible y débil que su hermano. Cuando el padre de los Barbeau se ve obligado a enviar a uno de sus hijos a laborar en otra casa para disminuir la cantidad de comida en su casa y de paso aprovechar en generar habilidades en el que se va a ir los hermanos caen en abatimiento. Al final, es Landry el que va donde el compadre Caillaud que vive en La Priche para poder ayudarlo. Sylvinet cae poco a poco en un abatimiento que es un estado en realidad complejo pues a pesar que ama a su hermano (expuesto en todos los capítulos anteriores de forma excesiva) empieza a sentir celos que él quiera a otras personas y que otras a su vez quieran a su hermano. Egoísta y rencoroso busca siempre la atención de su hermano las veces que lo visita o que él le devuelve la visita. Esta relación inapropiada será un gran peso que deberá llevar toda la novela.
Felizmente para contrapersar esto tenemos a Fadette, quien es una niña muy descuidada, poco vulgar e ingeniosa. Ella carga con el fardo de no tener padres pues una se fue con otro hombre y el otro falleció. Está a cargo de su abuela, quien en el pueblo tiene la aureola de bruja y vidente. Estas habilidades ella parece heredarlas y se jacta de ellas. Es una niña que no rehúye a los pleitos, descrita como de las más feas del lugar, molesta a los demás, sabe sus chismes y siempre para de aquí para allá. Cuando ayuda a Landry en un asunto importante éste contrae con ella una pequeña promesa que a la larga los acercará poco a poco.
Me ha gustado la descripción de los sentimientos de la pareja principal, de la manera de relacionarse y evolucionar en el tiempo. La sinceridad, la pureza e incluso la pasión creo calzan muy bien a los dos y en el contexto de la historia. Por otro lado, tenemos desde luego un desarrollo de temas interesantes como la crucifixión a las personas quizás pobres y no comprendidas como Fadette, las motivaciones que tiene ella para comportarse así, también el desprecio que sufre un minusválido como es el hermano menor de la niña duende, las maledicencias de la comarca, el interés de algunos por el dinero y también lo negativo de algunos apegos para la vida. Los fuegos fatuos hacen una aparición que me interesó también.
Estos temas se desarrollan bien y el final creo puede gustar a la mayoría aunque hablando de las últimas líneas sí me parecieron un poco anticlimáticas. Igual considero que es una historia redonda y divertida aunque no está llena de grandes frases y como menciono el inicio se hace pesado.
"No entiendo por qué todas esas muchachas guapas, a las que veo que cortejan, son coquetas con todo el mundo como si todo el mundo fuera de su gusto. Yo, si fuese guapa, no querría parecerlo y resultar grata sino a quien a mí me conviniera"
Estoy en desacuerdo con la traducción del título de esta obra que plantea la editorial Alba. Para mí me va mejor "La pequeña Fadette" (el original es "La petite Fadette") que alude al nombre de la protagonista que es cierto que se puede interpretar como duende pero en sentido figurado. La misma autora cuenta en sus prefacios que me parecieron interesantes cómo recurre a las costumbres puras, los sentimientos tiernos y los parajes naturales para poder afrontar las violentas jornadas de la Revolución de 1848 (contra el rey Luis Felipe) y el establecimiento de la república. Así mismo, se menciona en la introducción que George Sand había pensado en ponerle al inicio "Los dos mielgos" pero que se decantó por el personaje femenino.
Este último anote en realidad explica un poco el inicio un poco "pesado" de la obra. Pues uno espera conocer a Fadette (por el título) y ella aparece bastante avanzada la lectura. Esto aparte de prescindir del personaje principal por mucho tiempo tiene el inconveniente que los primeros capítulos son muy descriptivos sobre todo con la relación de dos hermanos gemelos, creo que esto puede atosigar a algunos.
Se nos cuenta entonces que en el pueblo de La Coisse, pueblo provinciano de la región de Berry, está el señor Barbeau que vive cómodamente con su esposa y sus hijos. Dos de ellos son gemelos, uno Sylvinet y el otro Landry. Ambos son predestinados por una mujer experta en dotes de adivinación que pueden pasarla mal debido a que al ser gemelos se sabe que uno de ellos "succiona" la vida del otro y les da una serie de recomendaciones basadas en supersticiones para que puedan separarse, no ser acostumbrados a hacer todo juntos y un largo etcétera. Desde aquí vemos la gran importancia de la superstición, los chismes y la religión en este pueblo pequeño en donde todos se conocen.
Los padres llenos de ese temor al inicio tratan de cumplir todo pero en el tiempo se van olvidando y al final los gemelos crecen tan apegados uno al otro que las primeras páginas de la novela nos hacen saber de forma muy fehaciente todo esto, esto me pareció un poco negativo para la trama y pensé que le daría unas estrellas justas. Las descripciones son buenas aunque no me llegaron a encantar como con otros autores. Lo que cuenta en cambio de las actividades campesinas dan un buen tono a toda la obra. Lamentablemente somos testigos como Sylvinet crece más sensible y débil que su hermano. Cuando el padre de los Barbeau se ve obligado a enviar a uno de sus hijos a laborar en otra casa para disminuir la cantidad de comida en su casa y de paso aprovechar en generar habilidades en el que se va a ir los hermanos caen en abatimiento. Al final, es Landry el que va donde el compadre Caillaud que vive en La Priche para poder ayudarlo. Sylvinet cae poco a poco en un abatimiento que es un estado en realidad complejo pues a pesar que ama a su hermano (expuesto en todos los capítulos anteriores de forma excesiva) empieza a sentir celos que él quiera a otras personas y que otras a su vez quieran a su hermano. Egoísta y rencoroso busca siempre la atención de su hermano las veces que lo visita o que él le devuelve la visita. Esta relación inapropiada será un gran peso que deberá llevar toda la novela.
Felizmente para contrapersar esto tenemos a Fadette, quien es una niña muy descuidada, poco vulgar e ingeniosa. Ella carga con el fardo de no tener padres pues una se fue con otro hombre y el otro falleció. Está a cargo de su abuela, quien en el pueblo tiene la aureola de bruja y vidente. Estas habilidades ella parece heredarlas y se jacta de ellas. Es una niña que no rehúye a los pleitos, descrita como de las más feas del lugar, molesta a los demás, sabe sus chismes y siempre para de aquí para allá. Cuando ayuda a Landry en un asunto importante éste contrae con ella una pequeña promesa que a la larga los acercará poco a poco.
Me ha gustado la descripción de los sentimientos de la pareja principal, de la manera de relacionarse y evolucionar en el tiempo. La sinceridad, la pureza e incluso la pasión creo calzan muy bien a los dos y en el contexto de la historia. Por otro lado, tenemos desde luego un desarrollo de temas interesantes como la crucifixión a las personas quizás pobres y no comprendidas como Fadette, las motivaciones que tiene ella para comportarse así, también el desprecio que sufre un minusválido como es el hermano menor de la niña duende, las maledicencias de la comarca, el interés de algunos por el dinero y también lo negativo de algunos apegos para la vida. Los fuegos fatuos hacen una aparición que me interesó también.
Estos temas se desarrollan bien y el final creo puede gustar a la mayoría aunque hablando de las últimas líneas sí me parecieron un poco anticlimáticas. Igual considero que es una historia redonda y divertida aunque no está llena de grandes frases y como menciono el inicio se hace pesado.
"No entiendo por qué todas esas muchachas guapas, a las que veo que cortejan, son coquetas con todo el mundo como si todo el mundo fuera de su gusto. Yo, si fuese guapa, no querría parecerlo y resultar grata sino a quien a mí me conviniera"
December 2, 2023
Nuostabi knyga. Apie gerumą, pagarbą, besąlygišką brolių meilę, nekaltą pirmąją meilę, atlaidumą, vaikišką pavydą ir egoizmą, manipuliavimą, patyčias.. Gražus ir lengvas rašymo stilius, šilta istorija.
Jaunutė mergina, bet labai gudri ir išmintinga. Brolių ištikimybė, atsidavimas, ir žavi ir stebina, jie taip bijo vienas kitą nuliūdinti, ir koks tvirtas jų ryšys. Rodos tik vaikai, paaugliai, bet tokie išmintingi ir pagarbūs jų pokalbiai. Gera buvo skaityti :)
🖋️ ...truputėlis nuovargio yra geriausias vaistas sielvartui išblaškyti.
🖋️...kuomet širdį graužia pavydas, niekada nesi teisingas.
🖋️ Būna žmonių, kurie per daug laimingi ir nežino, kaip jiems gera <...>
🖋️ ...pavyduliavimas yra kiekvienos meilės blogybė <...>
🖋️ ...man didžiausias malonumas eiti į nuošalias vietas ir ten svajoti apie daugybę dalykų, apie kuriuos aš niekad negirdėjau kalbant žmonių, nors jie save laiko labai išmintingais ir daug žinančiais.
🖋️ ...aš negaliu pykti ilgai ir išlieju savo kartėlį žodžiais todėl, kad pasakius visa, kas tik užeina ant liežuvio, man palengvėja - aš daugiau apie tai negalvoju ir atleidžiu <...>
🖋️ "Vargšas gyvūnėli,- sakau aš jam,- jei turėtų būti užmušti visi negražūs sutvėrimai, aš taip pat neturėčiau teisės gyventi, kaip ir tu."
🖋️ Moterų širdys taip sutvarkytos, kad vaikinas joms pasirodo vyru tik tada, kai jos pamato, kad kitos jį vertina ir pataikauja jam.
🖋️ ...Dievas apleidžia tik tuos, kurie patys pasiduoda <...>
🖋️ ...pasaulis taip sutvarkytas, kad jei tik du ar trys užsipuls ant vieno, prisidės ir kiti, mėtys akmenis ir terš jo vardą net nežinodami gerai už ką, tarytum būtų malonu mindžioti tą, kuris negali gintis.
Jaunutė mergina, bet labai gudri ir išmintinga. Brolių ištikimybė, atsidavimas, ir žavi ir stebina, jie taip bijo vienas kitą nuliūdinti, ir koks tvirtas jų ryšys. Rodos tik vaikai, paaugliai, bet tokie išmintingi ir pagarbūs jų pokalbiai. Gera buvo skaityti :)
🖋️ ...truputėlis nuovargio yra geriausias vaistas sielvartui išblaškyti.
🖋️...kuomet širdį graužia pavydas, niekada nesi teisingas.
🖋️ Būna žmonių, kurie per daug laimingi ir nežino, kaip jiems gera <...>
🖋️ ...pavyduliavimas yra kiekvienos meilės blogybė <...>
🖋️ ...man didžiausias malonumas eiti į nuošalias vietas ir ten svajoti apie daugybę dalykų, apie kuriuos aš niekad negirdėjau kalbant žmonių, nors jie save laiko labai išmintingais ir daug žinančiais.
🖋️ ...aš negaliu pykti ilgai ir išlieju savo kartėlį žodžiais todėl, kad pasakius visa, kas tik užeina ant liežuvio, man palengvėja - aš daugiau apie tai negalvoju ir atleidžiu <...>
🖋️ "Vargšas gyvūnėli,- sakau aš jam,- jei turėtų būti užmušti visi negražūs sutvėrimai, aš taip pat neturėčiau teisės gyventi, kaip ir tu."
🖋️ Moterų širdys taip sutvarkytos, kad vaikinas joms pasirodo vyru tik tada, kai jos pamato, kad kitos jį vertina ir pataikauja jam.
🖋️ ...Dievas apleidžia tik tuos, kurie patys pasiduoda <...>
🖋️ ...pasaulis taip sutvarkytas, kad jei tik du ar trys užsipuls ant vieno, prisidės ir kiti, mėtys akmenis ir terš jo vardą net nežinodami gerai už ką, tarytum būtų malonu mindžioti tą, kuris negali gintis.
January 12, 2022
George Sand, una de mis escritoras francesas favoritas, publicó en 1849 “La petite Fadette” (en castellano “La niña duende”) que forma parte de su ciclo de novelas campestres, que están basadas en el mundo agrícola de la región de Berry. Esta es una de sus novelas más aclamadas y de las que más han perdurado en el tiempo. Tras leer el año pasado “Indiana” y quedarme prendida del estilo oscuro, maduro y trágico de Sand, supe que tenía que seguir leyendo a esta autora, ahora sé también que leeré todas las obras que encuentre.
Esta novela nos presenta una historia muy diferente a “Indiana”, Sand relata la relación entre una pareja de gemelos y la protagonista, la pequeña Fadette (palabra derivada de feé, en francés, hada). Esta es la nieta de la bruja del pueblo de Berry, tiene mala reputación por los poderes oscuros y malignos que se le atribuyen y recibe burlas, amenazas y disgustos por todos sus habitantes. Su comportamiento rebelde, alocado e infantil dista mucho de ser el correcto en una señorita de su edad. Un buen día Landry, uno de los gemelos, requerirá su ayuda y entablarán una relación especial basada en una creciente amistad que desequilibrará a Sylvinet, el hermano de Landry, que desarrollara mucho odio y celos.
Los temas principales de la obra son la relación entre gemelos, el amor de juventud, la envidia y el egoísmo, las diferencias sociales, la brujería y el folclore. Estamos ante una especie de cuento de hadas, puro, dulce e inocente con una atmósfera cargada de magia con leyendas y supersticiones típicas de la vida campestre. No encontraremos dramas exagerados, al contrario todo desborda amabilidad y nos brinda una moraleja final exquisita.
Además el estilo narrativo de George Sand es inmaculado, dulce, tranquilo y cautivador, la manera en la que tiene de tejer la trama hace que te envuelva y te seduzca dejándote transportar a una época lejana donde se basa en darle poder y su lugar a los valores cristianos que continuamente nos muestra su protagonista. También seremos participes de la maestría que realiza en el lenguaje, pues mezcla el francés con la lengua de Berry, el Berrinchon, cosa que induce a sentirse parte del lugar y de la ambientación tan bien construida.
En definitiva, solo me queda deciros lo grata y sorprendente que ha resultado ser esta lectura para mí, es una maravillosa forma de evadirse, de dejarse llevar por una historia sumamente agradable y ligera y aunque pueda pecar de previsible (cosa normal en los cuentos de hadas y sus finales felices) no por ello es menos disfrutable. Dejaros arrastrar y conocer a Fadette, una protagonista única, fiel a si misma, encantadora y puramente inocente. Una fascinante novela que refresca la mente y te hace volver a sentir esa sensación que solo se vive en la adolescencia. Un soplo de aire fresco.
Esta novela nos presenta una historia muy diferente a “Indiana”, Sand relata la relación entre una pareja de gemelos y la protagonista, la pequeña Fadette (palabra derivada de feé, en francés, hada). Esta es la nieta de la bruja del pueblo de Berry, tiene mala reputación por los poderes oscuros y malignos que se le atribuyen y recibe burlas, amenazas y disgustos por todos sus habitantes. Su comportamiento rebelde, alocado e infantil dista mucho de ser el correcto en una señorita de su edad. Un buen día Landry, uno de los gemelos, requerirá su ayuda y entablarán una relación especial basada en una creciente amistad que desequilibrará a Sylvinet, el hermano de Landry, que desarrollara mucho odio y celos.
Los temas principales de la obra son la relación entre gemelos, el amor de juventud, la envidia y el egoísmo, las diferencias sociales, la brujería y el folclore. Estamos ante una especie de cuento de hadas, puro, dulce e inocente con una atmósfera cargada de magia con leyendas y supersticiones típicas de la vida campestre. No encontraremos dramas exagerados, al contrario todo desborda amabilidad y nos brinda una moraleja final exquisita.
Además el estilo narrativo de George Sand es inmaculado, dulce, tranquilo y cautivador, la manera en la que tiene de tejer la trama hace que te envuelva y te seduzca dejándote transportar a una época lejana donde se basa en darle poder y su lugar a los valores cristianos que continuamente nos muestra su protagonista. También seremos participes de la maestría que realiza en el lenguaje, pues mezcla el francés con la lengua de Berry, el Berrinchon, cosa que induce a sentirse parte del lugar y de la ambientación tan bien construida.
En definitiva, solo me queda deciros lo grata y sorprendente que ha resultado ser esta lectura para mí, es una maravillosa forma de evadirse, de dejarse llevar por una historia sumamente agradable y ligera y aunque pueda pecar de previsible (cosa normal en los cuentos de hadas y sus finales felices) no por ello es menos disfrutable. Dejaros arrastrar y conocer a Fadette, una protagonista única, fiel a si misma, encantadora y puramente inocente. Una fascinante novela que refresca la mente y te hace volver a sentir esa sensación que solo se vive en la adolescencia. Un soplo de aire fresco.
January 12, 2019
Nuostabaus grožio istorija. Knygos vertė tokia didelė, kad lentynoje užims garbingą vietą, kaip ir mano širdyje perskaičius ją🤗
Read
November 2, 2024I brought this book back from Bordeaux rather than Berry . They have some super independent bookshops in the city centre in Bordeaux, one seemed to have slowly expanded up one street and in the near future, according to the rules of Monopoly it will soon be able to become a hotel. Anyhow I was hesitating between two books by George Sand, but this one had the friendiler cover all in shades of mauve , blue, and brown.
Reading George Sand: fille de siecle have me a bit of context. This is the middle book of three novels set in her native Berry. This one was written during the revolutionary year of 1848, when she was very politically engaged. It's a simple (or complex) love triangle tale , twin brothers interested in the same young woman - an overlooked eccentric lass with the reputation of being a sorcerer.
The contrast with Balzac's the peasants struck me. Balzac's peasants are sub-human, they act instinctively, building their hovels, and bringing down trees secretly like some big less hairy beavers. Here the country people are human like the reader. The young people like to keep up with fashions, they address each other politely with "vous". People work hard and care for their livestock, after church on Sundays the young people dance, with their elders prepared to tell them off when they suspect that a relationship is disreputable.
I have a suspicion that the language and use of topolect is an important aspect of Sand's creativity and story-telling. I also suspect that whereas Victor Hugo's politics is overt, Sand brings us over to the microscope instead and gets us to see the microcosm. That fraternal disputes can be resolved fairly and peacefully, and the intelligence and adult capacity of a young woman, subtlety we are left with the impression that she could vote and be active politically in her community. It's all quite subversive in a quiet way.
Reading George Sand: fille de siecle have me a bit of context. This is the middle book of three novels set in her native Berry. This one was written during the revolutionary year of 1848, when she was very politically engaged. It's a simple (or complex) love triangle tale , twin brothers interested in the same young woman - an overlooked eccentric lass with the reputation of being a sorcerer.
The contrast with Balzac's the peasants struck me. Balzac's peasants are sub-human, they act instinctively, building their hovels, and bringing down trees secretly like some big less hairy beavers. Here the country people are human like the reader. The young people like to keep up with fashions, they address each other politely with "vous". People work hard and care for their livestock, after church on Sundays the young people dance, with their elders prepared to tell them off when they suspect that a relationship is disreputable.
I have a suspicion that the language and use of topolect is an important aspect of Sand's creativity and story-telling. I also suspect that whereas Victor Hugo's politics is overt, Sand brings us over to the microscope instead and gets us to see the microcosm. That fraternal disputes can be resolved fairly and peacefully, and the intelligence and adult capacity of a young woman, subtlety we are left with the impression that she could vote and be active politically in her community. It's all quite subversive in a quiet way.
April 5, 2024
This is the third book I have read by George Sand and my admiration for her writing and approach to her subject grows with each new reading experience.
March was Women's History Month and I read four books written by women for the Retro Chapter Chicks Bingo Challenge.
The prompt that I satisfied by reading this was "Read a Book Written by a Woman as a Pseudonym".
Amantine Lucile Aurore Dupin de Francueil is best known by her pen name George Sand, and was a French novelist, memoirist and journalist. She lived between 1804 and 1876 and wrote 70 novels.
I found this beautiful description of the book provided by Sue Lee on her website (https://sueleewriting.com/review-and-...)
Sylvinet and Landry Barbeau are healthy, handsome identical twin boys born to a large family of farmers. At age fourteen, being the younger yet stronger and more hardworking twin, Landry volunteers to leave home to work at another farm. This is where Sylvinet’s anxiety and depression, borne of loneliness and doubt, enter his life, where they will remain to torment him. Meanwhile, Landry encounters Fadette, a scrawny and generally disliked girl of twelve, who asks for a reward for using witchcraft to find Sylvinet for him one night. This leads to a series of unpredictable occurrences that connect into an intricate love story within the idyllic scenery of the French countryside.
My impressions
The interactions amongst the three main characters could be painful at times, but the story progressed to my satisfaction. I could see growth and improvement in all three of the characters and the ending was very satisfactory.
Recommend.
4 stars
March was Women's History Month and I read four books written by women for the Retro Chapter Chicks Bingo Challenge.
The prompt that I satisfied by reading this was "Read a Book Written by a Woman as a Pseudonym".
Amantine Lucile Aurore Dupin de Francueil is best known by her pen name George Sand, and was a French novelist, memoirist and journalist. She lived between 1804 and 1876 and wrote 70 novels.
I found this beautiful description of the book provided by Sue Lee on her website (https://sueleewriting.com/review-and-...)
Sylvinet and Landry Barbeau are healthy, handsome identical twin boys born to a large family of farmers. At age fourteen, being the younger yet stronger and more hardworking twin, Landry volunteers to leave home to work at another farm. This is where Sylvinet’s anxiety and depression, borne of loneliness and doubt, enter his life, where they will remain to torment him. Meanwhile, Landry encounters Fadette, a scrawny and generally disliked girl of twelve, who asks for a reward for using witchcraft to find Sylvinet for him one night. This leads to a series of unpredictable occurrences that connect into an intricate love story within the idyllic scenery of the French countryside.
My impressions
The interactions amongst the three main characters could be painful at times, but the story progressed to my satisfaction. I could see growth and improvement in all three of the characters and the ending was very satisfactory.
Recommend.
4 stars
June 27, 2021
George Sand war in ihrer Zeit eine Skandalnudel und eine erfolgreiche Unterhaltungsschriftstellerin, die auch weiterhin gerne vom breiten Publikum gelesen wurde, als die nächste Generation ihrer Freunde längst die literarische Zukunft eingeläutet hatte.
Dieser märchenhafte Roman aus dem bäuerlichen Milieu macht das Phänomen leicht nachvollziehbar, denn, frühere Liebhaber werden hier nicht nachbereitet, weder in Sachen Ausgestaltung von nie so recht ausgereiztem Potenzial noch als Verriss eines so weit abgehakten Totalversagers, der hinter den Ansprüchen einer ebenso sensiblen wie geistig anspruchsvollen Frau zurück bleiben musste.
Die kleine Fadette verknüpft die Geschichte einer bitterarmen Außenseiterin, die von ihrer Kräuterhexenoma großgezogen wird und dabei die Kleider ihrer als Marketenderin davon gegangenen Mutter aufträgt, mit einem Drama um Zwillingsbrüder. Da sich Fadette nicht in die üblichen Rollenklischees einordnen will und wie ein Junge lebt, gilt sie als hässlich, dass sie zudem ständig ihren behinderten Bruder herum tragen muss, sind Grille und Grashüpfer die unterste Stufe der Dorfjugend.
Sylvain und Landry kommen aus gutem Haus, die Söhne eines angesehenen Bauern sind anfangs unzertrennlich, dabei ist der Jüngere, der Stärkere und opfert sich, als einer in Stellung gehen soll, um das zu schmal gewordene Familieneinkommen zu entlasten und bei einem größeren Bauern etwas dazu zu lernen. Der daheim gebliebene Mamasuckel, entwickelt sich nicht weiter und leidet große Qualen, stellt dauernd Besitzansprüche an den Bruder und will bei den Kinderspielen stehen bleiben. Als man einen Selbstmord aus Trotz vermutet, geht der weltläufigere Landry auf die Suche und trifft erst einmal auf die allgemein verachtete Grille, die ein wenig mit ihrem Hexchenruf kokettiert, aber weiß, wo der Unauffindliche sich versteckt hält. Ihre Bedingung, dass er ihr einen Wunsch erfüllt. Mit der Erfüllung lässt sie ihn lange zappeln, so lange bis sich die Gelegenheit bietet, den vom Irrlicht Genarrten vor dem Ertrinken zu retten.
Natürlich geht es um Anerkennung, denn an Erfüllung ihrer Liebe beim schmucksten Burschen wagt sie nicht zu denken. Aber an einem Feiertag im Herbst, muss Landry ihr sieben Contretänze versprechen und die kokette Tochter seiner Herrschaft, die gerade noch erste Wahl gewesen wäre, fühlt sich nun ihrerseits zurück gesetzt und verbreitet allerlei bösartigen Klatsch, während sie ihrerseits mehrere Liebschaften laufen hat. Auf der Suche nach einer Ausweich-Location stolpert die Tochter des reichen Bauern mit ihrem jüngsten Favoriten in das Versteck von Landry und Fadette, in dem sich die beiden aber absolut tugendhaft begegnen. Gleichbedeutend mit noch mehr Klatsch, wegen dem die Grille andernorts in Dienst geht, während sich Landry um den Grashüpfer kümmert und dem Jungen auf die Sprünge hilft. Den emotionalen Gegengefallen beim Gefühlstyrannen Sylvain vollbringt Fadette erst in allerletzter Sekunde, letztlich muss sie auch den wehleidigen Bruder Sylvain aus jener Schmollecke holen, aus der er die gesamte Familie mit permanenten Todesdrohungen terrorisiert.
Höhepunkt des Romans ist die Nacht nach dem Fest mit den anfangs erpressten Tänzen. Denn als Landry, in dem eine Wandlung vorgegangen ist, die kleine Fadette sucht, die bisherige Lebensgeschichte des vermeintlichen Quälgeist und Ansprüche des verrufenen Mädchens ans Leben hört. Im Gegenzug zu ihrer Klage über öffentlichen Spott und insgeheim gern in Anspruch genommene Heilkünste, rät er ihr zu mehr äußerlicher Akzeptanz an die Regeln und Rollenvorstellungen. Es dauert noch lange, bis das heilkräftige Mädchen und der starke Bursche zusammen finden und sein labilerer Bruder seine Erfüllung als Offizier in Napoleons Armee.
Für meinen Geschmack ist diese Außenseitergeschichte auf dem Land etwas zu lang geraten und gerät in der Auflösung auch allzu klischeehaft: .
Von daher nur drei Sterne, die Balance stimmt nicht so recht, George Sand pflegt einen gut lesbaren Stil, beschreibt anschaulich, was auf dem Lande so vor geht; Aber abgesehen vom nächtlichen Stelldichein am Steinbruch mit Fadettes Lebensbeichte und Gesellschaftskritik, stellt sich bei mir zu selten Faszination ein. Angesichts von allzu viel Anpassung bleibt ein fader Beigeschmack zurück, auch wenn der Erfolg des Romans bei der zeitgenössischen Leserschaft rational absolut nachvollziehbar ist.
Dieser märchenhafte Roman aus dem bäuerlichen Milieu macht das Phänomen leicht nachvollziehbar, denn, frühere Liebhaber werden hier nicht nachbereitet, weder in Sachen Ausgestaltung von nie so recht ausgereiztem Potenzial noch als Verriss eines so weit abgehakten Totalversagers, der hinter den Ansprüchen einer ebenso sensiblen wie geistig anspruchsvollen Frau zurück bleiben musste.
Die kleine Fadette verknüpft die Geschichte einer bitterarmen Außenseiterin, die von ihrer Kräuterhexenoma großgezogen wird und dabei die Kleider ihrer als Marketenderin davon gegangenen Mutter aufträgt, mit einem Drama um Zwillingsbrüder. Da sich Fadette nicht in die üblichen Rollenklischees einordnen will und wie ein Junge lebt, gilt sie als hässlich, dass sie zudem ständig ihren behinderten Bruder herum tragen muss, sind Grille und Grashüpfer die unterste Stufe der Dorfjugend.
Sylvain und Landry kommen aus gutem Haus, die Söhne eines angesehenen Bauern sind anfangs unzertrennlich, dabei ist der Jüngere, der Stärkere und opfert sich, als einer in Stellung gehen soll, um das zu schmal gewordene Familieneinkommen zu entlasten und bei einem größeren Bauern etwas dazu zu lernen. Der daheim gebliebene Mamasuckel, entwickelt sich nicht weiter und leidet große Qualen, stellt dauernd Besitzansprüche an den Bruder und will bei den Kinderspielen stehen bleiben. Als man einen Selbstmord aus Trotz vermutet, geht der weltläufigere Landry auf die Suche und trifft erst einmal auf die allgemein verachtete Grille, die ein wenig mit ihrem Hexchenruf kokettiert, aber weiß, wo der Unauffindliche sich versteckt hält. Ihre Bedingung, dass er ihr einen Wunsch erfüllt. Mit der Erfüllung lässt sie ihn lange zappeln, so lange bis sich die Gelegenheit bietet, den vom Irrlicht Genarrten vor dem Ertrinken zu retten.
Natürlich geht es um Anerkennung, denn an Erfüllung ihrer Liebe beim schmucksten Burschen wagt sie nicht zu denken. Aber an einem Feiertag im Herbst, muss Landry ihr sieben Contretänze versprechen und die kokette Tochter seiner Herrschaft, die gerade noch erste Wahl gewesen wäre, fühlt sich nun ihrerseits zurück gesetzt und verbreitet allerlei bösartigen Klatsch, während sie ihrerseits mehrere Liebschaften laufen hat. Auf der Suche nach einer Ausweich-Location stolpert die Tochter des reichen Bauern mit ihrem jüngsten Favoriten in das Versteck von Landry und Fadette, in dem sich die beiden aber absolut tugendhaft begegnen. Gleichbedeutend mit noch mehr Klatsch, wegen dem die Grille andernorts in Dienst geht, während sich Landry um den Grashüpfer kümmert und dem Jungen auf die Sprünge hilft. Den emotionalen Gegengefallen beim Gefühlstyrannen Sylvain vollbringt Fadette erst in allerletzter Sekunde, letztlich muss sie auch den wehleidigen Bruder Sylvain aus jener Schmollecke holen, aus der er die gesamte Familie mit permanenten Todesdrohungen terrorisiert.
Höhepunkt des Romans ist die Nacht nach dem Fest mit den anfangs erpressten Tänzen. Denn als Landry, in dem eine Wandlung vorgegangen ist, die kleine Fadette sucht, die bisherige Lebensgeschichte des vermeintlichen Quälgeist und Ansprüche des verrufenen Mädchens ans Leben hört. Im Gegenzug zu ihrer Klage über öffentlichen Spott und insgeheim gern in Anspruch genommene Heilkünste, rät er ihr zu mehr äußerlicher Akzeptanz an die Regeln und Rollenvorstellungen. Es dauert noch lange, bis das heilkräftige Mädchen und der starke Bursche zusammen finden und sein labilerer Bruder seine Erfüllung als Offizier in Napoleons Armee.
Für meinen Geschmack ist diese Außenseitergeschichte auf dem Land etwas zu lang geraten und gerät in der Auflösung auch allzu klischeehaft: .
Von daher nur drei Sterne, die Balance stimmt nicht so recht, George Sand pflegt einen gut lesbaren Stil, beschreibt anschaulich, was auf dem Lande so vor geht; Aber abgesehen vom nächtlichen Stelldichein am Steinbruch mit Fadettes Lebensbeichte und Gesellschaftskritik, stellt sich bei mir zu selten Faszination ein. Angesichts von allzu viel Anpassung bleibt ein fader Beigeschmack zurück, auch wenn der Erfolg des Romans bei der zeitgenössischen Leserschaft rational absolut nachvollziehbar ist.
September 13, 2020
Aš buvau beprotiškai pasiilgusi klasikos. Tokios klasikos, kur rašymo stilius vietomis kelia šypseną (o gal tiesiog faktas, kad knyga išleista dar prieš man gimus ir kalbinės normos skiriasi kaip diena ir naktis), kur veikėjai tokie žemiški ir paprasti, kad juos tiesiog imtum ir išbučiuotum.
Dvyninėje gyvena du broliai dvyniai - Landris ir Sylvine. Gal atsitiktinumo dėka, gal ne, vienas jų netrunka susibendrauti su kaimo atstumtąją, pasiutusia merga – Fadete. O daugiau pasakoti apie siužetą nenoriu, nes knygutė ir taip maža, o įvykiai ten susidėlioja tikrai greitai. Matysit!
Knygoje daug stereotipų. Daug medžiagos, užvirinančios kraują šių laikų feministėms. Nepaisant viso to, knyga nepaprastai žavi, paprasta ir jauki. Ir nors parašyta prieš daugiau nei pusantro šimto metų, tačiau nemažai dalykų tinka ir šioms dienoms – ypač patiko skaityti apie dvynių santykius – jų meilę ir prisirišimą, galiausiai ir apie pavydą. Viską George Sand pateikė labai paprastai, ūkiškai, be didesnių išvedžiojimų, tačiau vis tiek sugebejo palikti daug visko ir tarp eilučių. Ar net sugebėjo palikti tai, ką daug lengviau išlukštentų moterys, vedamos savo nuojautos.
Skaudino žmonių požiūris „nuo obels...“ neva, jei mama šliundra, gegutė, palikusi savo vaikus, tai ir vaikai bus tokie patys. Kodėl kodėl toks požiūris. Suprantu ir sutinku, kad tėvų auklėjimas daro įtaką, bet juk labai dažnai apleisti vaikai išauga nuostabiais žmonėmis vien dėl to, kad galėtų kitiems duoti tai, ko patys neturėjo... bet Fadetės personažas, sakyčiau, George Sand alter ego, mokėjo taip kovoti, norėjo taip įrodyti ko ji verta, kad jos buvo pradžioje gal ir gaila, tačiau vėliau kartu džiaugiausi jos kovos rezultatais.
Nuostabi knygelė. Kaip gaila, kad tiek daug metų leidau jai voliotis dėžėse. Ketinu pasikuisti ir atkapstyti ir daugiau tokių kūrinių; tikiuosi, kad ne vienas ir ne du mane vėl maloniai nustebins. O Mažoji Fadetė įkvepia gerumo. Šiltumo. Pakutena sielą ir širdį savo paprastumu ir nuoširdumu.
Susitikime instagrame:
www.instagram.com/gretabrigita.lt
Visas apžvalgas rasite čia:
www.gretabrigita.lt
Dvyninėje gyvena du broliai dvyniai - Landris ir Sylvine. Gal atsitiktinumo dėka, gal ne, vienas jų netrunka susibendrauti su kaimo atstumtąją, pasiutusia merga – Fadete. O daugiau pasakoti apie siužetą nenoriu, nes knygutė ir taip maža, o įvykiai ten susidėlioja tikrai greitai. Matysit!
Knygoje daug stereotipų. Daug medžiagos, užvirinančios kraują šių laikų feministėms. Nepaisant viso to, knyga nepaprastai žavi, paprasta ir jauki. Ir nors parašyta prieš daugiau nei pusantro šimto metų, tačiau nemažai dalykų tinka ir šioms dienoms – ypač patiko skaityti apie dvynių santykius – jų meilę ir prisirišimą, galiausiai ir apie pavydą. Viską George Sand pateikė labai paprastai, ūkiškai, be didesnių išvedžiojimų, tačiau vis tiek sugebejo palikti daug visko ir tarp eilučių. Ar net sugebėjo palikti tai, ką daug lengviau išlukštentų moterys, vedamos savo nuojautos.
Skaudino žmonių požiūris „nuo obels...“ neva, jei mama šliundra, gegutė, palikusi savo vaikus, tai ir vaikai bus tokie patys. Kodėl kodėl toks požiūris. Suprantu ir sutinku, kad tėvų auklėjimas daro įtaką, bet juk labai dažnai apleisti vaikai išauga nuostabiais žmonėmis vien dėl to, kad galėtų kitiems duoti tai, ko patys neturėjo... bet Fadetės personažas, sakyčiau, George Sand alter ego, mokėjo taip kovoti, norėjo taip įrodyti ko ji verta, kad jos buvo pradžioje gal ir gaila, tačiau vėliau kartu džiaugiausi jos kovos rezultatais.
Nuostabi knygelė. Kaip gaila, kad tiek daug metų leidau jai voliotis dėžėse. Ketinu pasikuisti ir atkapstyti ir daugiau tokių kūrinių; tikiuosi, kad ne vienas ir ne du mane vėl maloniai nustebins. O Mažoji Fadetė įkvepia gerumo. Šiltumo. Pakutena sielą ir širdį savo paprastumu ir nuoširdumu.
Susitikime instagrame:
www.instagram.com/gretabrigita.lt
Visas apžvalgas rasite čia:
www.gretabrigita.lt
August 19, 2018
Su paskutinėmis vasaros dienomis ir man norisi skaityti senus, laiko patikrintus kūrinius, nuo kurių nuvaliusi dulkes imi ir pasineri į tikrą, jau klasika tapusią istoriją. Prisipažinsiu, "Mažosios Fadetės" iki šiol nebuvau skaičiusi, o apie pačią Žorž Sand žinojau tik kelis nereikšmingus faktus. Ir kai bibliotekoje susiradau šį,1990 metų leidimą, netrukus ėmiau skaityti. Vos tik pradėjus, iškart man kilo klausimas: kodėl šio kūrinio nebuvo tuometinėje mano mokymosi programoje? Kodėl jis nebuvo įtrauktas į privalomų kūrinių sąrašą? Kodėl tik praėjus keturiolikai metų po mokyklos baigimo, aš tik dabar jį susiradau ir perskaičiau su didžiausiu malonumu? Mano nuomone, kad kaip tik tokiuose, laiko patikrintuose kūriniuose galime rasti visą puokštę aprašomų žmogaus savybių: meilę, nuoširdumą, gėrį, paprastumą, jautrumą. Šias visas savybes turi paprasta, tačiau savo vidumi ir galiomis ypatinga kaimo mergaitė Fadetė. Nors ir kaip ji buvo nekenčiama ir engiama savo kaimų žmonių, tačiau turtinga savo vidumi. Juk dažniausia taip ir būna, kad po negražia išore slepiasi tyra siela. Autorė taip pat nepaprastai gražiai pasakoja ir apie dviejų brolių dvynių tarpusavio ryšį, kuris atrodo toks stiprus ir nenugalimas, kad net sunku patikėti. Tačiau ir čia, brolių sąjungą gali ne tik nutraukti trumpi jų išsiskyrimai, bet ir Fadetės bei vieno iš brolių meilė vienas kitam. Bet ir kokie nusivylimai ar skausmas atsirastų brolių šeimoje, ši mažoji kerėtoja sugeba viską sudėlioti taip, kad visi būtų laimingi ir patenkinti. Labai graži istorija, kurioje netrūksta sentimentalumo ir meilės, tačiau tai viskas taip gražiai ir literatūriškai pateikta, kad tikrai netrukdė, o tik skatino skaityti toliau. Užsidedu sau dar vieną "riebų" pliusą, kad perskaičiau dar vieną tokį unikalų klasikos kūrinį tik dabar.
February 1, 2018
Esta leitura, tal como eu esperava, revelou-se muito agradável. É uma história juvenil muito bem escrita e interessante, que se desenrola a um bom ritmo e se lê rapidamente. O facto desta edição ser ilustrada também lhe confere um colorido especial.
Apesar da sua leveza aparente, a história nada tem de fútil ou superficial. São retratadas, com muito cuidado e realismo, as condições de vida de uma época e de um local, nomeadamente da França rural do séc. XIX. Como viviam os camponeses, as rotinas do dia a dia, os valores, a sua nobreza de carácter, o trabalho, as dificuldades e até as diversões e festas da aldeia, tudo nos é contado com grande conhecimento de causa.
A história em si, traz com ela também reflexões mais profundas. É uma história essencialmente sobre as relações humanas e sobre o amor em várias das suas formas. A amizade, o ciúme, a inveja, o amor fraternal e o amor romântico são alguns dos assuntos que pode encontrar neste livro.
A história começa por descrever a relação entre dois gémeos verdadeiros ao longo do seu desenvolvimento, de crianças a jovens adultos. Acompanhamos a sua evolução e crescimento, surgindo no início da idade adulta um amor "impossível" que vai afectar as relações entre os personagens do livro.
História juvenil à qual não falta uma forte moral subjacente, este é um livro que apesar de não vos dizer para irem a correr ler, tenho a certeza que não se arrependerão se o decidirem fazer. Tenho pena de não o ter lido antes da adolescência, altura onde calculo que me poderia ter causado um maior impacto.
Para o post completo sobre este livro, visite:
http://linkedbooks.blogspot.pt/2018/0...
Apesar da sua leveza aparente, a história nada tem de fútil ou superficial. São retratadas, com muito cuidado e realismo, as condições de vida de uma época e de um local, nomeadamente da França rural do séc. XIX. Como viviam os camponeses, as rotinas do dia a dia, os valores, a sua nobreza de carácter, o trabalho, as dificuldades e até as diversões e festas da aldeia, tudo nos é contado com grande conhecimento de causa.
A história em si, traz com ela também reflexões mais profundas. É uma história essencialmente sobre as relações humanas e sobre o amor em várias das suas formas. A amizade, o ciúme, a inveja, o amor fraternal e o amor romântico são alguns dos assuntos que pode encontrar neste livro.
A história começa por descrever a relação entre dois gémeos verdadeiros ao longo do seu desenvolvimento, de crianças a jovens adultos. Acompanhamos a sua evolução e crescimento, surgindo no início da idade adulta um amor "impossível" que vai afectar as relações entre os personagens do livro.
História juvenil à qual não falta uma forte moral subjacente, este é um livro que apesar de não vos dizer para irem a correr ler, tenho a certeza que não se arrependerão se o decidirem fazer. Tenho pena de não o ter lido antes da adolescência, altura onde calculo que me poderia ter causado um maior impacto.
Para o post completo sobre este livro, visite:
http://linkedbooks.blogspot.pt/2018/0...
January 2, 2020
A few years into her career, George Sand wrote three charming pastoral novels that are now among the most popular and enduring books in her huge oeuvre. La Petite Fadette (1849) is my favorite among this trio, although the other two, La Mare au Diable (The Devil's Pool) and Francois le Champi, are delightful as well. Since Sand had inherited her father's estate of Nohant in the Berry region of central France, and lived there more than she lived in Paris, she was intimately acquainted with the peasants of the region--their daily lives, challenges, poverty, fears, folklore, etc., (In her later years, Sand was known as "la bonne dame de Nohant" because of her charity and aid toward the local people). Because she knew the peasants so well, her portraits of them are realistic, and do not drift off into idyll. Sand also saw in the rural lower class--despite their superstitions and primitive belifs--a nobility far superior to the artificiality of Parisian society. She also depicted the Romantic aura of the peasants'lives, richly imbuing their their daily routines and emotions, so closely linked to the rhythms of nature and the seasons, as a kind of wisdom.
La Petite Fadette begins with a description of the childhood and young adulthood of identical twin brothers Landry and Sylvanet. When Landry is sent away to work on a neighboring farm, he meets 15-year-old Fadette, an exuberant tomboy who lives wth her grandmother, who is reputed to be a witch. The so-called "witch craft" plays an important role in the twists and turns of this clever, alluring romantic tale.
La Petite Fadette begins with a description of the childhood and young adulthood of identical twin brothers Landry and Sylvanet. When Landry is sent away to work on a neighboring farm, he meets 15-year-old Fadette, an exuberant tomboy who lives wth her grandmother, who is reputed to be a witch. The so-called "witch craft" plays an important role in the twists and turns of this clever, alluring romantic tale.
January 5, 2022
Mais um que devia ter lido na adolescência.
October 30, 2024
In meiner Fokussierung auf französische Bücher in diesem Jahr wollte ich nicht das Werk einer Klassikerin verpassen, die in ihrer Zeit besonders viel gelesen wurde. Ich muss aber zugeben, dass ich im ersten Viertel einen Abbruch erwogen habe, weil die Geschichte so viel überschwängliche Gefühlsduselei enthielt. Erst etwa ab Seite fünfzig taucht die titelgebende Fadette auf und bringt Würze in dieses märchenhafte Buch.
Die Handlung dreht sich um die Zwillinge Landry und Sylvinet Barbeau, die in einem kleinen französischen Dorf leben. Landry, stärker und sozial anerkannter, entwickelt eine heimliche Zuneigung zur mysteriösen und eigenwilligen Fadette, die im Dorf wegen ihrer unkonventionellen Erscheinung und Lebensweise als Außenseiterin gilt. Fadette, die Tochter einer armen Familie und Nachfahrin einer vermeintlichen Hexe, lebt am Rande der Gesellschaft und wird aufgrund ihres Andersseins oft missverstanden und beleidigt. Die Figur zeigt, wie tief Vorurteile und Gesellschaftskonventionen Menschen beeinflussen und in ihrer wahren Entfaltung behindern können. Ein Gespräch mit Landry nach einem Tanz gehört zu den besonders starken Szenen des Buches, in denen Fadettes innere Stärke und ihre realistische Wahrnehmung der Dorfgesellschaft zum Ausdruck kommen. Die Themen Außenseiter, Frauenbild (Hexe), Vorurteile werden gut verarbeitet.
Mir war es insgesamt aber zu märchenhaft romantisch. Genau deswegen wird das Buch wohl viel gelesen worden sein. Balzac und Zola zeigen die Welt realistisch, George Sand idealistisch. Während die Bücher, die ich von den erstgenannten las, in Paris spielen, erhalten wir hier einen Einblick ins Landleben, der aber das schwere bäuerliche Leben stark verklärt
Die Handlung dreht sich um die Zwillinge Landry und Sylvinet Barbeau, die in einem kleinen französischen Dorf leben. Landry, stärker und sozial anerkannter, entwickelt eine heimliche Zuneigung zur mysteriösen und eigenwilligen Fadette, die im Dorf wegen ihrer unkonventionellen Erscheinung und Lebensweise als Außenseiterin gilt. Fadette, die Tochter einer armen Familie und Nachfahrin einer vermeintlichen Hexe, lebt am Rande der Gesellschaft und wird aufgrund ihres Andersseins oft missverstanden und beleidigt. Die Figur zeigt, wie tief Vorurteile und Gesellschaftskonventionen Menschen beeinflussen und in ihrer wahren Entfaltung behindern können. Ein Gespräch mit Landry nach einem Tanz gehört zu den besonders starken Szenen des Buches, in denen Fadettes innere Stärke und ihre realistische Wahrnehmung der Dorfgesellschaft zum Ausdruck kommen. Die Themen Außenseiter, Frauenbild (Hexe), Vorurteile werden gut verarbeitet.
Mir war es insgesamt aber zu märchenhaft romantisch. Genau deswegen wird das Buch wohl viel gelesen worden sein. Balzac und Zola zeigen die Welt realistisch, George Sand idealistisch. Während die Bücher, die ich von den erstgenannten las, in Paris spielen, erhalten wir hier einen Einblick ins Landleben, der aber das schwere bäuerliche Leben stark verklärt
July 18, 2025
A Pequena Fadette é um clássico juvenil que me deixou o coração aconchegado, pela simplicidade e pela acessibilidade com que trata vários temas atuais como o preconceito, a liberdade e o amor verdadeiro.
A história centra-se na figura da jovem Fadette, inicialmente marginalizada pela comunidade e prova, sem real necessidade, como as aparências podem enganar e como a verdadeira nobreza de caráter se revela com o tempo e se os outros estiverem dispostos a conhecer além do pré estabelecido.
Um romance com uma personagem feminina forte e inspiradora, cuja coragem e inteligência contrastam com o conformismo da sociedade à sua volta.
No fundo, trata-se de uma história de amadurecimento e superação que permanece atual, especialmente pela crítica social subtil e pela valorização do que realmente importa: a bondade, o respeito e a sinceridade.
A história centra-se na figura da jovem Fadette, inicialmente marginalizada pela comunidade e prova, sem real necessidade, como as aparências podem enganar e como a verdadeira nobreza de caráter se revela com o tempo e se os outros estiverem dispostos a conhecer além do pré estabelecido.
Um romance com uma personagem feminina forte e inspiradora, cuja coragem e inteligência contrastam com o conformismo da sociedade à sua volta.
No fundo, trata-se de uma história de amadurecimento e superação que permanece atual, especialmente pela crítica social subtil e pela valorização do que realmente importa: a bondade, o respeito e a sinceridade.
January 18, 2017
God abandons only those who abandon themselves, and whoever has the courage to shut up his sorrow within his own heart is stronger to fight against it than he who complains.
June 6, 2023
I protagonisti di questo classico sono due gemelli, Landry e Sylvinet, molto legati tra di loro tanto che vivono in simbiosi, fino a quando Landry due sarà costretto a lavorare e a lasciare la propria dimora. Nonostante i due, in fin dei conti, si trovino sempre vicini tra di loro, il loro rapporto cambia… perché Sylvinet, senza il gemello si sente vuoto e inizia a stare male perché non accetta la separazione. Il suo affetto per Landry è morboso che, tanto che quando il fratello inizia a fare amicizia e poi si innamorerà della piccola Fadette, è divorato dalla gelosia e sta costantemente male.
Fadette, è un’altra protagonista importante del romanzo, una bambina emarginata per le credenze legate al suo nome e alla sua famiglia. Fadet in francese vuol dire folletto e sarà uno dei suoi tanti soprannomi. Infatti, la piccola non viene considerata una bambina ma un maschiaccio brutto e senza decoro, un vero grillo, e anche una strega che aiuta la nonna a svolgere questo mestiere, di aiutare a guarire gli altri. La ragazza, nonostante i pianti per la cattiveria nei suoi confronti, scopre in Landry un vero amico, una persona schietta che riesce a dirle la verità, come mai nessuno ha fatto con lei.
In realtà saranno proprio le persone ritenute normali a vendicarsi nei confronti di Fadette, mentre quest'ultima pian piano cambierà in meglio...la morale della storia è proprio quella che non bisogna mai fidarsi delle apparenze e della fama che una persona.
Un classico poco conosciuto che narra una storia molto bella, mettendo in evidenza la vita gemellare a quei tempi, con un finale poco scontato e significativo.
Fadette, è un’altra protagonista importante del romanzo, una bambina emarginata per le credenze legate al suo nome e alla sua famiglia. Fadet in francese vuol dire folletto e sarà uno dei suoi tanti soprannomi. Infatti, la piccola non viene considerata una bambina ma un maschiaccio brutto e senza decoro, un vero grillo, e anche una strega che aiuta la nonna a svolgere questo mestiere, di aiutare a guarire gli altri. La ragazza, nonostante i pianti per la cattiveria nei suoi confronti, scopre in Landry un vero amico, una persona schietta che riesce a dirle la verità, come mai nessuno ha fatto con lei.
In realtà saranno proprio le persone ritenute normali a vendicarsi nei confronti di Fadette, mentre quest'ultima pian piano cambierà in meglio...la morale della storia è proprio quella che non bisogna mai fidarsi delle apparenze e della fama che una persona.
Un classico poco conosciuto che narra una storia molto bella, mettendo in evidenza la vita gemellare a quei tempi, con un finale poco scontato e significativo.
December 27, 2022
❤️ Facilmente o livro que mais gostei de ler desde novembro. 😊 Não foi o melhor livro que li desde essa altura, mas foi sem dúvida o que mais gostei de ler.
É um clássico simples, leve e romântico.
A história começa por nos dar a conhecer os irmãos Landry e Sylvinet. Apesar de irmãos gémeos estes são muito diferentes. Enquanto o primeiro é muito trabalhador, o segundo é extremamente ciumento e mimado.
O enredo centra-se na paixão de Landry por Franchon Fadette, uma rapariga selvagem criada sem pai nem mãe.
Este amor parece condenado logo desde início pois, para além dos apaixonados pertencerem a mundos diferentes, enfrentam a oposição da família de Landry.
O que mais gostei no livro foi realmente a simplicidade da história e da escrita.
Por vezes sinto que os autores quando escreveram uma determinada obra, fizeram-no com toda a intenção e propósito de se tornar “A obra-prima”.
Com esta leitura senti simplesmente prazer enquanto lia e ia descobrindo as personagens. Simples e bonito, sem grandezas ou grandes reviravoltas. 🤍🌷
É um clássico simples, leve e romântico.
A história começa por nos dar a conhecer os irmãos Landry e Sylvinet. Apesar de irmãos gémeos estes são muito diferentes. Enquanto o primeiro é muito trabalhador, o segundo é extremamente ciumento e mimado.
O enredo centra-se na paixão de Landry por Franchon Fadette, uma rapariga selvagem criada sem pai nem mãe.
Este amor parece condenado logo desde início pois, para além dos apaixonados pertencerem a mundos diferentes, enfrentam a oposição da família de Landry.
O que mais gostei no livro foi realmente a simplicidade da história e da escrita.
Por vezes sinto que os autores quando escreveram uma determinada obra, fizeram-no com toda a intenção e propósito de se tornar “A obra-prima”.
Com esta leitura senti simplesmente prazer enquanto lia e ia descobrindo as personagens. Simples e bonito, sem grandezas ou grandes reviravoltas. 🤍🌷
May 2, 2021
con este libro he encontrado la diferencia entre un libro clásico y un libro viejo, y es que este libro a envejecido mal, para que nos entendemos es mas la historia de la viaje.
Eso si es un libro bien escrito y muy muy bien traducido, la edición es impecable.
Esta es una historia de granjeros, de gente de labranza de 1849, y es exactamente lo que ofrece, con muchas enseñanzas y muchas creencias de ese momento y entorno. Que eso esta mal? no, pero es ya viejito, no me creaba mucho interés.
De hecho la historia le cuesta como unas 100 paginas arrancar y tan solo tiene 230 aprox. eso si cuando se mete en lo interesante no esta nada mal aun con las enseñanzas de la época.
Es un libro curioso que por el precio alto hace que se me haga un poco mas difícil de recomendar si fuera mas baratito estaría estupendo y serie un libro curioso.
Eso si es un libro bien escrito y muy muy bien traducido, la edición es impecable.
Esta es una historia de granjeros, de gente de labranza de 1849, y es exactamente lo que ofrece, con muchas enseñanzas y muchas creencias de ese momento y entorno. Que eso esta mal? no, pero es ya viejito, no me creaba mucho interés.
De hecho la historia le cuesta como unas 100 paginas arrancar y tan solo tiene 230 aprox. eso si cuando se mete en lo interesante no esta nada mal aun con las enseñanzas de la época.
Es un libro curioso que por el precio alto hace que se me haga un poco mas difícil de recomendar si fuera mas baratito estaría estupendo y serie un libro curioso.
July 30, 2017
La Petite Fadette
George Sand, né Aurore Dupin (1804-1876)
Petit roman champêtre, histoire de fée. Un livre aux résonances morales, fraternelles, évangéliques, mais aussi quelques accents de sorcellerie, feu follets et autres guérissons mystérieux.
Le grand dessin de son auteur : enseigner le respect de Dieu, de la nature, de la sagesse et de l’amour, l’idéalisation des sentiments.
La vie des paysans du Berry, de leurs enfants qui grandissent ensemble, leurs petites aventures, les prémisses de leur vie d’adulte future dans un environnement agricole et d’élevage.
Le style d’écriture de l’auteur est délicieusement simple et authentique avec un mélange sympathique de quelque vocabulaire du langage berrichon pour accentuer la couleur locale.
Une littérature originale et recommandable.
George Sand, né Aurore Dupin (1804-1876)
Petit roman champêtre, histoire de fée. Un livre aux résonances morales, fraternelles, évangéliques, mais aussi quelques accents de sorcellerie, feu follets et autres guérissons mystérieux.
Le grand dessin de son auteur : enseigner le respect de Dieu, de la nature, de la sagesse et de l’amour, l’idéalisation des sentiments.
La vie des paysans du Berry, de leurs enfants qui grandissent ensemble, leurs petites aventures, les prémisses de leur vie d’adulte future dans un environnement agricole et d’élevage.
Le style d’écriture de l’auteur est délicieusement simple et authentique avec un mélange sympathique de quelque vocabulaire du langage berrichon pour accentuer la couleur locale.
Une littérature originale et recommandable.
March 16, 2020
A wonderfully written, moralistic tale. Sand touches on subjects such as judging others by appearance alone, malicious and harmful gossip, looking down on others less fortunate, a true Christian heart vs. going through the motions, jealousy and selfishness. As usual, she also paints a vivid picture of 19th Century rural life, from a keen sense of the outdoors right down to old world superstitions.
June 15, 2017
2.5/5
Câu chuyện về hai anh em sinh đôi con nhà khá giả cùng yêu cô bé Fadette nghèo khổ, xấu xí, thô kệch. Người anh Sylvinet nhạy cảm, yếu đuối, nhu nhược. Ngược lại, người em Landry mạnh mẽ, quyết đoán, luôn biết đứng lên bảo vệ cái thiện, cái đúng.
Không hay như kì vọng. Đã hi vọng rất nhiều khi bìa sách giới thiệu là "kiệt tác của văn học Pháp thế kỉ 19". Đoạn đầu viết quá nhiều về sự gắn bó quá mức giữa hai anh em sinh đôi. Tính cách Sylvinet rất khó chịu, quá nhạy cảm, ích kỉ, đúng dạng công tử quen được cưng chiều. Câu văn dài dòng, lan man. Không nhiều đoạn miêu tả đồng quê Pháp như mình mong đợi. Đúng kiểu chicklit thế kỉ 19.
Thích nhất đoạn nói chuyện của Landry với Fadette về ngoại hình và cách cư xử:
...cô làm cho mình xấu đi vì cách ăn mặc và nói năng... Khỏe mạnh và nhanh nhẹn là tốt, không sợ hãi gì hết cũng là tốt, và đó là lợi thế về bản chất của một người đàn ông. Nhưng đối với phụ nữ, thái quá là thái quá, và cô có vẻ muốn người ta chú ý tới mình... Nhanh trí hơn những người khác, lại cũng là một điều tốt; nhưng luôn luôn tỏ ra mình nhanh trí, sẽ tạo cho mình nhiều kẻ thù...
Câu chuyện về hai anh em sinh đôi con nhà khá giả cùng yêu cô bé Fadette nghèo khổ, xấu xí, thô kệch. Người anh Sylvinet nhạy cảm, yếu đuối, nhu nhược. Ngược lại, người em Landry mạnh mẽ, quyết đoán, luôn biết đứng lên bảo vệ cái thiện, cái đúng.
Không hay như kì vọng. Đã hi vọng rất nhiều khi bìa sách giới thiệu là "kiệt tác của văn học Pháp thế kỉ 19". Đoạn đầu viết quá nhiều về sự gắn bó quá mức giữa hai anh em sinh đôi. Tính cách Sylvinet rất khó chịu, quá nhạy cảm, ích kỉ, đúng dạng công tử quen được cưng chiều. Câu văn dài dòng, lan man. Không nhiều đoạn miêu tả đồng quê Pháp như mình mong đợi. Đúng kiểu chicklit thế kỉ 19.
Thích nhất đoạn nói chuyện của Landry với Fadette về ngoại hình và cách cư xử:
...cô làm cho mình xấu đi vì cách ăn mặc và nói năng... Khỏe mạnh và nhanh nhẹn là tốt, không sợ hãi gì hết cũng là tốt, và đó là lợi thế về bản chất của một người đàn ông. Nhưng đối với phụ nữ, thái quá là thái quá, và cô có vẻ muốn người ta chú ý tới mình... Nhanh trí hơn những người khác, lại cũng là một điều tốt; nhưng luôn luôn tỏ ra mình nhanh trí, sẽ tạo cho mình nhiều kẻ thù...
May 28, 2018
*4.5*
September 10, 2021
3.25
it was cute but nothing groundbreaking :)
it was cute but nothing groundbreaking :)
June 11, 2015
C'est quand même quelque chose d'appeler un roman "La Petite Fadette".
"Fadette" est un diminutif de "fade" ; dans le Berry de George Sand, ce mot, qui atteste l'influence du provençal, signifie fée, de fata, les destinées en latin. Mais bien sûr, en français, avec une autre étymologie, "fade" est le contraire de "savoureux". Le mot est donc dangereux, prête à la moquerie peut-être. A moins qu'il n'y ait là, je sais que je délire, une revendication.
Dans la cuisine asiatique la fadeur n'est pas forcément un défaut. Le restaurant chinois le plus proche de chez moi proposait à ses clients, voici une dizaine d'années (le temps passe), un bouillon de riz en ouverture du repas. La neutralité de son goût préparait le palais à apprécier les saveurs qui suivraient.
Considérer la fadeur comme un goût positif peut permettre de résoudre les problèmes posés par "La Petite Fadette".
Dans ce roman qui s'inscrit dans le cycle de ses récits paysans, George Sand imagine deux jumeaux, Landry et Sylvinet, animés d'un intense amour fraternel. Plus vif et plus courageux d'un cheveu, Landry accepte plus volontiers que son frère d'aller faire son apprentissage dans une ferme voisine ; Sylvinet se sentant délaissé, malade de jalousie, disparaît ; Landry le retrouve avec l'aide de la petite Fadette, une étrange gamine que l'on dit un peu sorcière, avec qui il noue, plus ou moins malgré lui au début, une étrange relation qui, bien sûr, ne fait que redoubler la jalousie de son "besson".
D'un certain point de vue, "La Petite Fadette" représente un pas vers le réalisme et même vers l'ethnographie. Le narrateur du roman est de toute évidence — certains paratextes sandiens l'attestent — un vieux bonhomme qui raconte des histoires du temps de sa jeunesse. Sand le pourvoit d'une langue spécifique, mélange de français courant, de patois berrichon et d'archaïsmes empruntés à Montaigne. Il n'est pas jusqu'à la couleur fantastique que le personnage de Fadette prête à l'intrigue qui ne tombe juste : n'ai-je pas parcouru jadis un ouvrage de sociologie sur la persistance des superstitions en Berry et en Sologne ?
Mais d'un autre point de vue, il s'agit ni plus ni moins d'une idylle arcadienne. Le héros Landry a toutes les qualités possibles et imaginables. Il est le premier à avoir la générosité de voir dans l'étrange Fadette une jeune fille adorable et, d'un bout à l'autre du roman, il se comporte, à sa mesure, selon tous les codes chevaleresques. Le principal opposant à l'idylle qui finit par unir Landry et Fadette, le père Barbeau, est lui-même présenté comme un homme impeccablement droit, que seuls quelques préjugés aveuglent momentanément. Tout roule, comme sur du velours, vers une fin heureuse très prévisible, que Sand a pourtant le bon esprit romanesque de faire suivre d'un très bref et curieux rebondissement. Mais dans l'ensemble, le lecteur se trouve très confortable, et peut même se chagriner d'une tendance au prêche moralisateur. "La Petite Fadette", entre les oeuvres de Sand, fait partie de celles qui ont eu une postérité de distribution de prix... À se demander comment l'amante de Musset a pu...
Mais c'est en réalité plus compliqué que cela. Sand déroule avec l'air de ne pas y toucher un véritable sujet de tragédie racinienne dont les protagonistes sont ces paysans berrichons qu'elle dit elle-même flegmatiques et moins sujets que d'autres, sans doute, aux passions de l'âme ; mais son intrigue prouve l'inverse. La passion bout sous le folklore, les coutumes. Elle s'exprime par des nuances dans le camaïeu du tableau paysan, et des relations humaines dont l'apparente bonhomie soumise aux conventions masque la complexité. Il n'est que de voir les nuances affectives contenues dans une appellation : Sylvain ou Sylvinet, ou mieux, Fanchon, Fanchon Fadet, Fadette, Petite Fadette ou Grelet. On se croirait dans un roman russe. Comme les passions dévorent des personnages peu portés sur la tirade lyrique, les épices romanesques mijotent sous l'apparente fadeur de l'idylle.
"Fadette" est un diminutif de "fade" ; dans le Berry de George Sand, ce mot, qui atteste l'influence du provençal, signifie fée, de fata, les destinées en latin. Mais bien sûr, en français, avec une autre étymologie, "fade" est le contraire de "savoureux". Le mot est donc dangereux, prête à la moquerie peut-être. A moins qu'il n'y ait là, je sais que je délire, une revendication.
Dans la cuisine asiatique la fadeur n'est pas forcément un défaut. Le restaurant chinois le plus proche de chez moi proposait à ses clients, voici une dizaine d'années (le temps passe), un bouillon de riz en ouverture du repas. La neutralité de son goût préparait le palais à apprécier les saveurs qui suivraient.
Considérer la fadeur comme un goût positif peut permettre de résoudre les problèmes posés par "La Petite Fadette".
Dans ce roman qui s'inscrit dans le cycle de ses récits paysans, George Sand imagine deux jumeaux, Landry et Sylvinet, animés d'un intense amour fraternel. Plus vif et plus courageux d'un cheveu, Landry accepte plus volontiers que son frère d'aller faire son apprentissage dans une ferme voisine ; Sylvinet se sentant délaissé, malade de jalousie, disparaît ; Landry le retrouve avec l'aide de la petite Fadette, une étrange gamine que l'on dit un peu sorcière, avec qui il noue, plus ou moins malgré lui au début, une étrange relation qui, bien sûr, ne fait que redoubler la jalousie de son "besson".
D'un certain point de vue, "La Petite Fadette" représente un pas vers le réalisme et même vers l'ethnographie. Le narrateur du roman est de toute évidence — certains paratextes sandiens l'attestent — un vieux bonhomme qui raconte des histoires du temps de sa jeunesse. Sand le pourvoit d'une langue spécifique, mélange de français courant, de patois berrichon et d'archaïsmes empruntés à Montaigne. Il n'est pas jusqu'à la couleur fantastique que le personnage de Fadette prête à l'intrigue qui ne tombe juste : n'ai-je pas parcouru jadis un ouvrage de sociologie sur la persistance des superstitions en Berry et en Sologne ?
Mais d'un autre point de vue, il s'agit ni plus ni moins d'une idylle arcadienne. Le héros Landry a toutes les qualités possibles et imaginables. Il est le premier à avoir la générosité de voir dans l'étrange Fadette une jeune fille adorable et, d'un bout à l'autre du roman, il se comporte, à sa mesure, selon tous les codes chevaleresques. Le principal opposant à l'idylle qui finit par unir Landry et Fadette, le père Barbeau, est lui-même présenté comme un homme impeccablement droit, que seuls quelques préjugés aveuglent momentanément. Tout roule, comme sur du velours, vers une fin heureuse très prévisible, que Sand a pourtant le bon esprit romanesque de faire suivre d'un très bref et curieux rebondissement. Mais dans l'ensemble, le lecteur se trouve très confortable, et peut même se chagriner d'une tendance au prêche moralisateur. "La Petite Fadette", entre les oeuvres de Sand, fait partie de celles qui ont eu une postérité de distribution de prix... À se demander comment l'amante de Musset a pu...
Mais c'est en réalité plus compliqué que cela. Sand déroule avec l'air de ne pas y toucher un véritable sujet de tragédie racinienne dont les protagonistes sont ces paysans berrichons qu'elle dit elle-même flegmatiques et moins sujets que d'autres, sans doute, aux passions de l'âme ; mais son intrigue prouve l'inverse. La passion bout sous le folklore, les coutumes. Elle s'exprime par des nuances dans le camaïeu du tableau paysan, et des relations humaines dont l'apparente bonhomie soumise aux conventions masque la complexité. Il n'est que de voir les nuances affectives contenues dans une appellation : Sylvain ou Sylvinet, ou mieux, Fanchon, Fanchon Fadet, Fadette, Petite Fadette ou Grelet. On se croirait dans un roman russe. Comme les passions dévorent des personnages peu portés sur la tirade lyrique, les épices romanesques mijotent sous l'apparente fadeur de l'idylle.
May 20, 2019
4,5 estrellas
Muy hermoso. A favoritos del 2019.
Muy hermoso. A favoritos del 2019.
February 23, 2023
Primeiro livro que leio de George Sand, e já estou enfeitiçada pelo modo simples e pitoresco como esta escritora narrava as suas histórias. Esta trata-se de um romance campestre sobre a juventude dos gémeos Landry e Sylvinet, assim como a história de amor entre Fadette e Landry. Fadette é uma pequena selvagem criada pela tia "bruxa" que vive atormentando a vida dos habitantes da aldeia, é conhecida por "grilo" e possui um irmão coxo do qual chamam "saltão". Mas ao longo da ação descobre-se de a rapariga não ser tão maldosa como aparenta, e de toda a mágoa e o rancor que guarda se deve as humilhações que sofreu desde do momento da sua criação.
Landry , além de Fadette, irá transformar-se com a descoberta do amor. No início desprezava-a, temia-a e a considerava feia. É quando conhece as misérias pelo qual passou que ganhará uma enorme amizade, ao ponto de amá-la quase ao mesmo nível do irmão. Já Sylvinet tive muitas dificuldades em sentir simpatia por ele (nem mesmo o seu final compensou). Durante toda a narrativa tenta com que o seu irmão renegue a sua a vida para ficar com ele, permite com que a mãe lhe mime demasiado e não sabe dar valor ao trabalho.
"A pequena Fadette" é um livro que demonstra como os preconceitos e as superstições podiam (e continuam a moldar) uma sociedade. Ensina-nos a ver para além das aparências, a estimar o que temos . Assim também corresponde o testemunho do mundo civilizado com o mundo marginalizado.
Landry , além de Fadette, irá transformar-se com a descoberta do amor. No início desprezava-a, temia-a e a considerava feia. É quando conhece as misérias pelo qual passou que ganhará uma enorme amizade, ao ponto de amá-la quase ao mesmo nível do irmão. Já Sylvinet tive muitas dificuldades em sentir simpatia por ele (nem mesmo o seu final compensou). Durante toda a narrativa tenta com que o seu irmão renegue a sua a vida para ficar com ele, permite com que a mãe lhe mime demasiado e não sabe dar valor ao trabalho.
"A pequena Fadette" é um livro que demonstra como os preconceitos e as superstições podiam (e continuam a moldar) uma sociedade. Ensina-nos a ver para além das aparências, a estimar o que temos . Assim também corresponde o testemunho do mundo civilizado com o mundo marginalizado.
January 12, 2021
Kelis kartus (1958, 1990, 2006, 2013, vetė Kazys Jakubėnas) išleista George Sand (1804 – 1876) apysaka „Mažoji Fadetė“ (La Petite Fadette, 1848). Aš skaičiau ir tebeturiu rudą, 1958 metų leidimo. Paprasta istorija apie dorą vaikiną ir pajodžargą mergaitę, kuri jo įtakoje ateina į protą, nusiprausia, susišukuoja, susitvarko drabužius, išvaizdą, pradeda normaliai rengtis (pagarbiai pasisveikino su senute, o ne išsityčiojo, kaip visada) ir o, stebukle – ją visi pamato kitomis akimis, ima gerbti ir galiausiai dar paaiškėja, jog ji - ne beturtė valkata, o turtinga paveldėtoja. Taip, dabar pasakojant skamba perdėm romantiškai, bet pažiūrėkit į parašymo metus! Ir, ach, vis dar saldu širdyje prisiminus, kaip ją skaičiau paauglystėje. Jos moralas paprastas – nebūtina darkytis, kad būtum pastebėtas, kartais reikia „nusileisti ant žemės“ ir „susišukuoti čiuprą“ visomis prasmėmis. Ir gyvenimas taps lengvesnis. Visiems :-D
July 12, 2023
En esta historia conoceremos a un par de gemelos que a pesar de ser muy parecidos de niños al momento de crecer empiezan a tener cada uno características diferentes, desde lo físico y emocional, ya que uno es fuerte, saludable, muy amable y considerado con el prójimo; por el otro lado tenemos a un gemelo enfermizo, débil, egoísta y rencoroso.
El principio de todos los males en esta historia vendrá cuando el padre de los gemelos decide mandar a uno de sus hijos a trabajar a la granja de un amigo y al apartar así a los gemelos empiezan una serie de disgustos que se agravarán con la entrada a escena de una niña del pueblo. Todos conocen a esta niña como "La niña duende", ya que es fea, andrajosa y mal hablada, además de que tiene mala fama por ser nieta de la bruja del pueblo, así que las personas se dejan llevar por las habladurías que se dicen de esta pequeña niña. El punto con este personaje es que de una forma casi mágica se involucrará en la historia de los gemelos.
La historia de George Sand (que en realidad se trata de un sobrenombre que utilizó la autora francesa Amantine-Aurore-Lucile Dupin) se siente con aires de cuento de hadas, donde existen las brujas, las maldiciones, la magia y hasta los duendes; pero poco a poco la autora nos irá reconciliando con la verdad de los hechos, con que algunas coincidencias simplemente pasan, o que las brujas en realidad son curanderas o que las enfermedades destinadas a veces solo son falta de disposición.
Toda la historia sucede en medio del campo francés en medio del siglo XIX y como si se tratara de una historia infantil por la sencillez de su lenguaje y trama. Aunque en el fondo me pareció muy madura la idea que la autora mete a la historia, donde la realidad se mezcla con la fantasía pero uno decidirá lo que en realidad está pasando. ¿Te quedas con la versión llena de magia o con la racional?, eso depende de cada lector, pero sin importar el lado que decidas tomar todos podremos decir que también se disfrutan mucho los escenarios que se crean en esta novela, donde los bosques y la naturaleza juegan un papel importante pero también las fiestas del pueblo. A mi parecer es un libro lleno de romanticismo, muy bucólico y hasta sentimental pero de una forma que se disfruta bastante.
El principio de todos los males en esta historia vendrá cuando el padre de los gemelos decide mandar a uno de sus hijos a trabajar a la granja de un amigo y al apartar así a los gemelos empiezan una serie de disgustos que se agravarán con la entrada a escena de una niña del pueblo. Todos conocen a esta niña como "La niña duende", ya que es fea, andrajosa y mal hablada, además de que tiene mala fama por ser nieta de la bruja del pueblo, así que las personas se dejan llevar por las habladurías que se dicen de esta pequeña niña. El punto con este personaje es que de una forma casi mágica se involucrará en la historia de los gemelos.
La historia de George Sand (que en realidad se trata de un sobrenombre que utilizó la autora francesa Amantine-Aurore-Lucile Dupin) se siente con aires de cuento de hadas, donde existen las brujas, las maldiciones, la magia y hasta los duendes; pero poco a poco la autora nos irá reconciliando con la verdad de los hechos, con que algunas coincidencias simplemente pasan, o que las brujas en realidad son curanderas o que las enfermedades destinadas a veces solo son falta de disposición.
Toda la historia sucede en medio del campo francés en medio del siglo XIX y como si se tratara de una historia infantil por la sencillez de su lenguaje y trama. Aunque en el fondo me pareció muy madura la idea que la autora mete a la historia, donde la realidad se mezcla con la fantasía pero uno decidirá lo que en realidad está pasando. ¿Te quedas con la versión llena de magia o con la racional?, eso depende de cada lector, pero sin importar el lado que decidas tomar todos podremos decir que también se disfrutan mucho los escenarios que se crean en esta novela, donde los bosques y la naturaleza juegan un papel importante pero también las fiestas del pueblo. A mi parecer es un libro lleno de romanticismo, muy bucólico y hasta sentimental pero de una forma que se disfruta bastante.
February 15, 2023
4.9*
Trời ơi, trước giờ mình cứ nghĩ mình không hợp với văn học lãng mạn, hoá ra là nhầm. Cuốn này phải nói là vô cùng tuyệt vời! Tình cảm gia đình, giữa cha mẹ và con cái, giữa anh em sinh đôi, giữa hai người yêu nhau được mô tả rất chân thành và xúc động. Cô bé Fadette vừa có chỉ số IQ và EQ cao, biết thao túng tâm lý người khác, có thể bắt người khác làm những việc mình muốn trong sự tự nguyện và vui lòng. Cô đúng là " phù thủy" thực sự đấy!
Lâu lắm mới đọc một cuốn sách hay như vậy. Tác giả viết rất súc tích, ngắn gọn vừa đủ, những đoạn đối thoại giữa hai nhân vật chính làm mình rung động, và có những đoạn mình vừa khóc vừa cười theo nhân vật.
Nhắc lại mới nói, những tác phẩm văn học hiện đại sau này mình thấy không hay bằng thời trước. Có thể họ cố gắng dùng kỹ thuật viết khác biệt để tạo cá tính và khiến người đọc tò mò, ngưỡng mộ. Một số thì viết quá dài dòng, vì muốn bôi chữ để in cho dày, bán cho đắt hoặc là thể hiện cái tôi, muốn viết sao thì viết không cần biết người đọc có muốn đọc hay không. Nhưng với mình để là một tác phẩm hay thì thứ nhất là phải súc tích, mạch lạc, không thừa không thiếu, lời văn chân thành ( không hoa mỹ hay giáo điều), nội dung độc đáo hoặc để lại những điều đáng suy nghĩ. Như vậy mới đáng là những tác phẩm văn học được đọc đi đọc lại, mỗi lần đọc lại ngộ ra một điều mới lạ mà trước giờ mình chưa thấy.
Sỏi thì quá nhiều, kim cương thì quá hiếm. Mình ráng đọc nhiều để có thể nhặt được nhiều kim cương vậy. Nếu không may mắn gặp kim cương thì ít ra cũng làm đầy túi những loại đá quý khác như hồng ngọc, thạch bích hay ngọc trai chẳng hạn!
Trời ơi, trước giờ mình cứ nghĩ mình không hợp với văn học lãng mạn, hoá ra là nhầm. Cuốn này phải nói là vô cùng tuyệt vời! Tình cảm gia đình, giữa cha mẹ và con cái, giữa anh em sinh đôi, giữa hai người yêu nhau được mô tả rất chân thành và xúc động. Cô bé Fadette vừa có chỉ số IQ và EQ cao, biết thao túng tâm lý người khác, có thể bắt người khác làm những việc mình muốn trong sự tự nguyện và vui lòng. Cô đúng là " phù thủy" thực sự đấy!
Lâu lắm mới đọc một cuốn sách hay như vậy. Tác giả viết rất súc tích, ngắn gọn vừa đủ, những đoạn đối thoại giữa hai nhân vật chính làm mình rung động, và có những đoạn mình vừa khóc vừa cười theo nhân vật.
Nhắc lại mới nói, những tác phẩm văn học hiện đại sau này mình thấy không hay bằng thời trước. Có thể họ cố gắng dùng kỹ thuật viết khác biệt để tạo cá tính và khiến người đọc tò mò, ngưỡng mộ. Một số thì viết quá dài dòng, vì muốn bôi chữ để in cho dày, bán cho đắt hoặc là thể hiện cái tôi, muốn viết sao thì viết không cần biết người đọc có muốn đọc hay không. Nhưng với mình để là một tác phẩm hay thì thứ nhất là phải súc tích, mạch lạc, không thừa không thiếu, lời văn chân thành ( không hoa mỹ hay giáo điều), nội dung độc đáo hoặc để lại những điều đáng suy nghĩ. Như vậy mới đáng là những tác phẩm văn học được đọc đi đọc lại, mỗi lần đọc lại ngộ ra một điều mới lạ mà trước giờ mình chưa thấy.
Sỏi thì quá nhiều, kim cương thì quá hiếm. Mình ráng đọc nhiều để có thể nhặt được nhiều kim cương vậy. Nếu không may mắn gặp kim cương thì ít ra cũng làm đầy túi những loại đá quý khác như hồng ngọc, thạch bích hay ngọc trai chẳng hạn!
Displaying 1 - 30 of 340 reviews