Án mạng trong tháp thủy tinh

by Mikito Chinen, Như Nữ (Translator)

Giữa khu rừng phủ đầy tuyết, một nhà khoa học tài năng và vô cùng yêu thích truyện trinh thám đã cho xây dựng một tòa tháp thủy tinh tuyệt đẹp cao 11 tầng, sau đó mời đến những vị khách đặc biệt, từ cảnh sát hình sự, nhà ngoại cảm, đến tiểu thuyết gia, đầu bếp… để công bố một quyết định quan trọng.

Nhưng ý định chưa kịp thực hiện thì những bi kịch liên tiếp xảy ra. Chủ nhân dinh thự bị đầu độc, một đám cháy bùng phát trong phòng ăn, và th.i th.ể đẫm m.á.u của ông được phát hiện. Các vị khách bị cuốn vào chuỗi liên hoàn những vụ á.n mạng chồng chất bí ẩn, cùng mối quan hệ nhân quả gắn liền với một sự kiện đã xảy ra cách đây 13 năm.

Thám tử lừng danh Aozukiyo và bác sĩ Ichijo Yuma quyết tâm truy đuổi sự thật đến cùng!

***
Những cú twist cùng các dấu hiệu cảnh báo rải rác khắp truyện chắc chắn sẽ làm cho bạn phải bất ngờ!

Genres: Japanese Literature, Mystery, Audiobook, Suspense, Fiction, Literature, Japan

480 pages, Paperback

First published January 1, 2021

Reviews

[Phu · Rating 3 out of 5]

2.75

Được xây dựng ở lưng chừng núi, một ngọn tháp thủy tinh hình nón. Đúng là một tòa nhà phù hợp với bối cảnh của tiểu thuyết trinh thám, như thể kế tiếp sẽ có một vụ giết người sẽ xảy ra.

Mình cảm thấy tác giả Mikito Chinen viết quyển này để tỏ lòng kính trọng, ngưỡng mộ với thể loại Trinh thám, xuyên suốt diễn biến những tác giả và tác phẩm Trinh thám nổi tiếng trong và ngoài Nhật bản, có ảnh hưởng được nhắc đến, nhắc đi nhắc lại nhiều lần; trong đó có nhắc mãi về Yukito Ayatsuji và series Quán của ông ấy, mình chưa đọc bất kì cuốn sách nào của Yukito Ayatsuji cả, nhưng theo mô tả của các nhân vật trong quyển này thì gọi 玻璃塔谜案 là "Thủy tinh quán" cũng được.

玻璃塔谜案 lấy bối cảnh trong khu rừng tuyết, có một tòa tháp thủy tinh hình nón cao 11 tầng, thuộc sở hữu của nhà khoa học Taro Kozushima - người có niềm say mê mãnh liệt với thể loại Trinh thám. Tại tòa tháp thủy tinh, các vị khách: nữ thám tử, cảnh sát, nhà văn, nhà ngoại cảm,... lần lượt được mời đến và chuẩn bị cho một dự án có thể lay chuyển cả nền Trinh thám, sắp được Kozushima công bố. Nhưng trước khi làm điều đó, Kozushima đã bị đầu độc chết, lần lượt các vụ án mạng xảy ra bên trong tòa tháp thủy tinh.

Điều đầu tiên khiến mình không tin nổi, tác giả tiết lộ hung thủ và động cơ kẻ đầu độc ông Kozushima ngay từ Chương 1, nhưng sau đó lại có những chuyển biến khác khiến mình càng tò mò. Thông qua góc nhìn của vị bác sĩ riêng của chủ tòa tháp, Yuma Ichijo và việc điều tra của nữ thám tử, Tsukiyo Aoi, bắt đầu việc điều tra nhàm chán, dông dài.

Mình có thể hiểu chủ đích của tác giả khi chọn nhân vật Yuma là người kể chuyện, còn cô nàng thám tử Tsukiyo thì khiến mình mệt mỏi, dù ở cuối truyện hành động của Tsukiyo đều được giải đáp nhưng quá trình đọc hở một chút là nói trinh thám này này nọ kia, dài dòng kinh khủng. Không những thế, mình thấy cách kể chuyện của Mikito Chinen cũng dài dòng, việc tỏ lòng kính trọng với thể loại Trinh thám như dao hai lưỡi vậy: 1) Mình thích cách tác giả xen kẽ những chi tiết, manh mối có liên quan đến mấy tác phẩm Trinh thám khác trong việc điều tra. 2) Việc nhắc đi nhắc lại Trinh thám ra sao, thế nào, dài dòng và gây chán, mình không biết những người ít tiếp xúc với Trinh thám thấy quyển này thế nào? Còn nữa, tác giả viết và miêu tả rất chi tiết, sống động, nhưng việc miêu tả chi tiết biểu cảm nhân vật rõ ràng quá khiến mình đoán ra hung thủ dễ dàng.

Mình thích cách tác giả đẩy hồi hộp bằng những chi tiết như phòng kín, bối cảnh cô lập, vụ án dường như có liên quan tới các vụ án hàng loạt 13 năm trước đó... nhưng tất cả đều nhạt nhòa đi về sau. Suy luận rất logic và có phần thú vị, trừ cái phần sự thật về thiết kế tòa tháp thủy tinh mình không ngạc nhiên vì mình đã đoán ra rồi. Được cái là thủ thuật phòng kín của Mikito Chinen dễ hiểu hơn mấy tác phẩm cùng chủ đề mình đã đọc. Nhưng mình thất vọng vì tiết lộ ở cuối truyện tất cả chỉ giống như một trò đùa, thân phận của hung thủ thật sự không khiến mình sốc, mà động cơ mới khiến mình sốc, động cơ của hung thủ điên thực sự. Quyển này nhiều lần khiến mình mâu thuẫn giữa thích và ghét.

[Kurogirl]

เปิดอ่านแบบไม่คาดหวังเลยนะ แต่พออ่านจบแล้วคือ ชอบมากก

อ่านจบรู้สึกเหมือนอ่านนิยายไปสามเล่มในเรื่องเดียว (นี่ยังไม่รวมชื่อนิยายอาชญากรรมอีกประมาณร้อยเรื่องที่โดนพูดถึงในเรื่องอีกนะ เป็นนิยายที่พิสูจน์ได้เลยว่า ตัวเองอ่านนิยายสืบสวนมาเยอะขนาดไหน)

แค่อ่านชื่อเรื่องก็คือ คิดถึงซีรีย์คฤหาสน์ของ อายาสึจิ ยูกิโตะ (และแน่นอนว่าถูกกล่าวถึงในเรื่องมากที่สุดด้วย)
นิยายค่อนข้างมีความเป็นนิยายสืบสวนแบบอนุรักษนิยม ซึ่งผู้เขียนก็คงอยากจะสื่อไปในทางนั้นเหมือนกัน
อ่านๆไปคือเข้าใจในความคลั่งไคล้นิยายสืบสวนของยอดนักสืบและตัวละครบางตัวในเรื่องนะ ถึงบางครั้งมันจะมากไปก็ตาม (มากไปจริงๆ)
และอ่านไปยังแอบเอาใจช่วยตัวละครตัวหนึ่งในเรื่องไปด้วย

ถึงเรื่องนี้จะเป็นนิยายสืบสวนแบบอนุรักษนิยม แต่ไม่ได้จบแค่ ยอดนักสืบเผยความจริงกับตัวคนร้ายหรอกนะ

ps.สังเกตว่าปีนี้ สนพ.ต่างๆจะออกนิยายเกี่ยวกับคฤหาสน์หรือแนว closed circle มาเยอะนะ แต่ออกมาได้เรื่อยๆเลยค่ะ ชอบค่ะ

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

ผมชอบนะที่รู้ตัวคนร้ายตั้งแต่ต้นเรื่อง เพราะมันทำให้ผมรู้ว่า ท้ายเรื่องต้องมีเรื่องหักมุม อีกทั้งยังต้องมานั่งลุ้นเอาใจช่วยว่าจะรอดพ้นเหตุการณ์ไปได้ยังไง พออ่านไปสักพักก็เหตุฆาตกรรมขึ้นมาเป็นครั้งที่สอง ทำให้คนร้ายคดีแรกจะป้ายความผิดให้ คนร้ายคนที่สอง เหอะ ๆ และก็มีคดีที่สามตามมา ไปอ่านต่อเถอะ สนุกมาก

บอกตามตรงว่าไม่ได้คาดหวังอะไรกับเรื่องนี้เลย แต่อ่านแล้วก็ชอบนะ หลงรักตัวละครพระเอกเลย แต่นางที่เป็นนักสืบกลับหมั่นใส้ เหตุจูงใจไม่หนักพอจะทำให้เกิดเหตุ แต่เข้าใจได้แหละ เพราะแนวนี้ของญี่ปุ่น น้อยกว่านี้ก็ฆาตกรรมกันได้ ตอนเฉลยทั้งหมดของเรื่องก็ 300+ หน้า ลงล็อคหมด อีก 100+ หน้าที่เหลือก็คิดแล้วแหละว่ามันต้องหักมุมอีก สรุปโดยรวมก็ สนุกครับ

[Makmild · Rating 3 out of 5]

ตรงๆ ว่าไม่รู้จะรีวิวยังไงไม่ให้สปอยดี 55555 แต่เป็นเล่มที่เนิร์ดสืบสวนมากๆ ขนมาทุกกองทัพตั้งแต่นอกยันในประเทศ และตัวละครแต่ละตัวก็จี๊ดสมสไตล์คดีฆาตกรรมในห้องปิดตาย พออ่านเล่มนี้แล้วเลยเพิ่งรู้ว่าหนังสือตระกูลคฤหาสน์ที่สำนักพิมพ์ prism แปลออกมานั้นดังค่ดๆ ซึ่งเป็นเซ็ทที่เราอ่านแล้วไม่ชอบเลย 5555555555 จริงๆ ก็ต้องบอกว่างานสืบสวนสไตล์อนุรักษ์นิยมไม่ใช่ทางจริงๆ (อนุรักษ์นิยมคือ whodunit howdunit and whydunit) โดยไม่ได้เน้นส่วน why มากเท่าไรนัก เพราะเหตุผลมันก็มีไม่กี่อันหรอกที่จะทำให้คนฆ่ากันตาย รัก โลภ โกรธ หลง เห้ย แต่ตรงนี้ต่างหากที่น่าสนใจสำหรับเรา แบบคนเรามันต้องโดนกดทับขนาดไหนที่จะไปฆ่าคนอื่น (ไปอ่านประตูฆาตกรสิสหาย/ ไม่ว้อย อันนั้นมันเกินไป คนเราจะยอมอะไรขนาดนั้นเป็นผมฆ่าตั้งแต่คดีแรก y_y ออกนอกเรื่อง) ซึ่งเล่มนี้ก็เป็นแบบนั้นแหละ ดังนั้นมันเลยไม่เครียดเลย คือ อ่านแล้วตลกด้วยซ้ำแบบ อะไรกันวะ 555

เริ่มเรื่องด้วยการที่เรารู้อยู่ละว่าใครเป็นคนร้าย แต่มันน่าสนใจตรงที่ฆ่ายังไง แล้วคนอื่นจะรู้มั้ยว่าหมอนี่เป็นร้าย ตอนแรกงงมากว่าทำไมต้องเนิร์ดหนังสือฆาตกรรมขนาดนี้ แต่พอมาเฉลยตอนท้ายคือแบบ โห เออ เข้าใจแล้วว่าทำไมหนังสือเล่มนี้ต้องหนาขนาดนี้ และจริงๆ ถ้าใครชอบการสืบสวนแบบคิดตามไปด้วย (เออ ไม่ชอบคิดตาม ชอบเดาคนร้ายโต้งๆ ด้วยใช้เซนส์แบบเก่ามากกว่า 5555 คนขี้มั่วหนึ่ง) เราว่าการอ่านเล่มนี้จะสนุกมากแน่ๆ ถ้าพยายามตามหาเบาะแสไปพร้อมๆ กันกับคนในเรื่อง เป็นอีกเล่มที่เรียกได้ว่า ตอนแรกนึกจะมาเป็นพวกตระกูลคฤหาสน์ต่างๆ แต่ดันผลิกโผกว่าที่คาดในตอนจบค่ะ

ขอบคุณสำนักพิมพ์ที่ส่งมาให้อ่านนะคะ :)

[ANKO · Rating 3 out of 5]

พีคแล้วพีคอีก 🤣

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

หักมุมสามตลบ จนแทบตามไม่ทัน

โคสึชิมะ เจ้าของคฤหาสน์กระจกเชิญแขกจำนวนหกคนมาร่วมงานเลี้ยงพิเศษ แต่ก่อนที่จะได้ประกาศเรื่องสำคัญให้ทุกคนได้ทราบ เขาก็ถูกอิชิโจ คุณหมอซึ่งเป็นหนึ่งในแขกรับเชิญวางยาฆ่าเสียก่อน

เคราะห์ซ้ำกรรมซัดคืนนั้นเกิดพายุหิมะครั้งใหญ่ตัดขาดถนนที่จะเข้าถึงคฤหาสน์ รถยนต์ถูกปล่อยลมยาง และสายโทรศัพท์ถูกตัดขาด ทำให้ตกอยู่ในสถานการณ์ไม่สามารถติดต่อโลกภายนอกได้

คนในบ้านที่เหลือ นำทีมโดยอาโออิ ยอดนักสืบ จึงต้องสืบหาฆาตกร และไขทริกห้องปิดตายทีอิชิโจวางไว้ให้ได้

แต่ระหว่างที่กำลังไขคดีฆาตกรรมโคสึมะก็กลับมีผู้เสียชีวิตในห้องปิดตายติดต่อกันอีก ทำให้อาโออิและอิชิโจจึงจับมือกันเป็นโฮมส์กับวัตสันจำเป็น ตามสืบหาคนร้ายของแต่ละคดี

หยิบมาเพราะความสงสัยว่าทำไมเล่มนี้ถึงมีคนพูดถึงเยอะตอนช่วงที่หนังสือเพิ่งออกใหม่ๆ ตอนนี้ดองจนได้ที่ถึงเวลาแกะซีลอ่านสักที

เปิดเรื่องมาก็งงว่าทำไมถึงเฉลยตั้งแต่แรกว่าคนร้ายคือใคร ในใจคิดว่าอาจจะเป็นแนว howdunit หรือ whydunit ละมั๊ง แต่อ่านไปได้นิดหน่อยก็ดันเฉลยวิธีการและเหตุผลเสียแล้ว จนมีคดีต่อๆ มานี่แหละ ถึงได้รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา

เล่มนี้เต็มไปด้วยปัจจัยที่ทำให้คอนิยายสืบสวนสอบสวนจะต้องชอบ เพราะมีทั้งโคลสต์เซอร์เคิล การรวมตัวกันของคนแปลกหน้า ฆาตกรรมในห้องปิดตาย ดายอิ้งเมสเซจ ของลับๆ ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นประตูลับ บันไดลับ คุกลับ

เนื้อหามีพูดถึงอาชญนิยายเรื่องอื่น และนักเขียนดังๆ มากมายผ่านบทพูดของตัวละคร ที่อ้างอิงเรื่องที่เกิดขึ้นกับเคสในนิยาย โดยเน้นที่ซีรีส์คฤหาสน์ ของอายาสึจิ ยูกิโตะ

มีสารท้ารบถึงผู้อ่านถึงสองครั้งให้ไขปริศนาในคดีนี้ให้ได้ เนื้อเรื่องมีความหักมุมแล้วหักมุมอีกหลายรอบทำให้คนที่พันธงว่าเป็นคนร้ายตั้งแต่เปิดเรื่องกลับกลายเป็นนักสืบ และตัวละครอื่นๆ ก็มีเงื่อนงำเต็มไปหมด ทำให้เดาผู้ร้ายตัวจริงแทบไม่ได้

รำคาญความงี่เง่าของคางามิ ตำรวจสืบสวนนิดหน่อย แต่รำคาญที่สะกดคำว่าสภ. ว่าสอภอ มากกว่า

Goodreads ให้ 4 เราให้ 4.2

[Kritsada Kitpetcharat · Rating 5 out of 5]

คดีฆาตกรรมในหอคอยกระจก, ชิเน็น มิกิโตะ

สนุกมากกกกกก ในบรรดานิยายที่อ่านในปีนี้เราชอบเรื่องนี้ที่สุดเลย เป็นเล่มที่เหมือนมาถูกจังหวะถูกเวลาพอดี กะว่าเป็นนิยายฆาตกรรมเล่มหนาจะนอนอ่านไปยาว ๆ กลายเป็นว่าพอเข้าครึ่งหลังเราวางไม่ลง ไม่ลงเลย

คดีฆาตกรรมในหอคอยกระจก จริง ๆ จัดว่าเป็นนิยายในกลุ่มเดียวกับ “คดีฆาตกรรมคฤหาสน์นักเขียน” เลยมันเป็นนิยายแนวรหัสคดีที่ถูกแต่งมาเพื่อยั่วล้อนิยายแนวรหัสคดีอีกทีหนึ่ง แต่เรื่องนี้เราว่ามันไปสุดทางกว่ามากตั้งแต่ชื่อเรื่องยันทริกต่าง ๆ แถมยังแอบหยิกแกมหยอกผู้อ่านได้อย่างแนบเนียนอีกด้วย

นิยายเรื่องนี้เปิดเรื่องแนวรหัสคดีตามแบบฉบับดั้งเดิมทุกประการ เคหสถานหลังใหญ่ท่ามกลางพายุหิมะ ฆาตกรรมในห้องปิดตาย ตัวละครทั้งเศรษฐี หมอ นักประพันธ์ พ่อครัว คนทรงเจ้า สาวใช้ พ่อบ้าน และยอดนักสืบ การวางยาพิษ ดายอิ้งเมสเซจ เหตุการณ์ฆาตกรรมที่เชื่อมโยงกับคดีในอดีต เอาจริง ๆ ตอนแรกยังแอบคิดว่ามันแบบเชยไปไม่เบา แต่พอเข้าบทเฉลยก็ถึงบางอ้อว่าทำไมผู้แต่งถึงเล่าเรื่องแบบนี้

เราว่าผู้แต่งฉลาดในการเล่าเรื่องมากคือเปิดเริ่มปุ๊ปก็เฉลยตัวคนร้ายมาเลย ตลอดครึ่งเรื่องแรกจึงกลายเป็นว่าเราดันแอบเอาใจช่วยคนร้ายไปซะงั้น แถมยังมีกลิ่นอายแบบเดธโน้ตที่คนร้ายดันมีเหตุให้ต้องมาจำยอมร่วมมือสืบหาตัวคนร้ายที่แท้จริงไปกับยอดนักสืบ มันเป็นอาชญนิยายก็จริง แต่เราว่ามันมีเป็นนิยายที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขัน โดยเฉพาะตัวละครหลักสองตัวในเรื่องนี้มีเสน่ห์มาก ๆ ทั้งตัวคนร้ายและยอดนักสืบที่เชื่อว่าผู้อ่านหลาย ๆ คนจะแอบหลงรักตัวละครยอดนักสืบคนนี้แน่ ๆ

เรื่องนี้มีหลายเหตุผลที่ทำให้เราชอบมาก ๆ นอกจากตัวละครยอดนักสืบแล้ว เราว่าสิ่งที่เรื่องนี้ทำได้ดีคือการมันแฟร์กับผู้อ่านด้วย พอถึงช่วงเฉลยมันก็เปิดโอกาสให้เราได้ทายคนร้ายด้วยข้อมูลที่มีเท่ากับตัวละครในเรื่องจริง ๆ แถมยังบอกใบ้ตลอดให้เราได้ร่วมสนุกไปกับการทายคนร้ายทายทริกที่ใช้ด้วย ก่อนที่ผู้แต่งจะมาตลบหลังเราอีกรอบพล็อตที่หักมุมเกินคาดมาก ๆ

แต่ที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือนิยายเรื่องนี้มีความเนิร์ดความโอตาคุอาชญนิยายสูงมากกกก ไม่ใช่สิต้องเรียกว่าผู้คลั่งไคล้อาชญนิยายต่างหาก อาชญนิยายชื่อดังแทบทุกเล่มถูกเอ่ยถึง ถูกนำมาวิเคราะห์อย่างถึงแก่น และด้วยการที่มันเป็นนิยายสมัยใหม่ก็ทำให้มีผลงานชิ้นใหม่ ๆ ถูกเอ่ยถึงในเรื่องนี้ด้วย เรียกได้ว่าใครที่อ่านงานของ "อายาสึจิ ยูกิโตะ" ต้องมีหลุดขำกันบ้าง เราว่ามันเป็นนิยายที่เต็มไปด้วยความเป็นโอตาคุที่อ่านสนุกมากต่อให้ไม่ได้เป็นโอตาคุอาชญนิยาย เราว่าเล่มนี้อาจจะทำให้คนอ่านกลายเป็นโอตาคุอาชญนิยายได้ไม่ยากเลย เอ้ย! จะเรียกว่าโอตาคุก็ไม่ถูกต้องเรียกว่า “ผู้คลั่งไคล้อาชญนิยาย” สินะ

[Luk-Wa · Rating 5 out of 5]

ก่อนอ่านคิดว่าต้องแนวเดิมๆน่าเบื่อแน่เลย แต่ที่ไหนได้สนุกตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย ทั้งๆที่จำนวนหน้าก็เยอะถึง4ร้อยกว่าหน้า หักมุมแล้วหักมุมอีก อ่านไปนึกว่าจะจบละ แต่คนเขียนยังไม่ยอมจบ ใส่ตอนท้ายมาจัดเต็มมากๆ เดืนคาดเลย

เล่มนี้รวมทุกอย่างของแนวสืบสวนฆาตกรรมในห้องปิดตาย และสถานที่โดนตัดขาดจากโลกภายนอก แบบสไตล์สืบสวนสมัยเก่าเลย ซึ่งเราชอบมากๆ ตัวนักสืบและตัวละครเป็นพวกคลั่งไคล้อ่านนิยายสืบสวน เลยมีเรื่องที่กล่าวถึงนักเขียนเยอะแยะไปหมดเลย คนที่เคยอ่านมาเยอะก็จะอินเป็นพิเศษ

ปล.อ่านตอนจบละ แอบนึกถึงIrene Adlerเลยอ่ะ

[Nicholas Driscoll · Rating 3 out of 5]

I read this book with a Japanese reading group recently, and just finished it today. This was easily the most challenging reading project that I have managed to finish yet, being much more difficult than the thriller novel, the Harry Potter books, or the short stories collections I have read so far. This book was chosen because it was nominated for a special award for the year (which it lost), and while the story is interesting and has its surprises, I was kind of frustrated with it for a few reasons.

The main idea is that all these strange people are called together to a wacky glass tower mansion owned by a nasty old rich guy for a special unveiling of some mystery-related artifact. However, before the unveiling can take place, the old rich guy is murdered, setting off a series of increasingly bizarre kills in a story that drives deeper and deeper into meta absurdity.

My main issue early on in the story was that I just didn't like the characters much. The "famous detective" character is eternally with her nose in the air and spouting lines about her famous mysteries and somehow a million miles ahead of everyone else (she might be worse than Sherlock Holmes in this regard). A fortune teller lady cries and whinges constantly. Those two (and to a lesser degree maybe the police officer or the chef) made me grind my teeth, and for long stretches a lot is being set up, but the story kind of drags. Later, when the mysteries are being solved, some of the resolutions (one in particular that deals with a lock) just seemed impossible to me--like there was no way anyone could have guessed that. The big twists right at the end culminate in the book positioning a truly despicable character as somehow sympathetic, too--like we are supposed to think this person should get away after killing God only knows how many people over their lifetime.

Still, the story can be compelling in stages, and it was fun to try to piece together the puzzle towards the end. My group figured out some big parts of the puzzle before they were revealed, but certainly not everything. The meta aspects can be really fun and amusing but also sometimes come across as overdone.

Anyway, I feel pretty accomplished having finished reading!

Edited to add: I listened to the audio version and enjoyed it immensely! The reader is very talented and gives each of the characters great expressiveness. He really brought the story to life, and I enjoyed it way more than when I originally read the book on the page. I would give the audio version a four star rating.

[Ally Yang · Rating 3 out of 5]

[2025.02.17_31]

把一堆人關在玻璃塔裡，造成三起密室殺人，劇情百轉千迴，螳螂捕蟬麻雀在後似的本格推理小說。

半本書讓主角嘮叨推理小說的歷史、類別、流派、特色等等，自稱名偵探的月夜在解謎過程中拚命牽扯拉雜的題外話，問些沒有必要的問題，廢話好多。書裡都寫了：「充滿暗示的說明方式雖是名偵探的特權，太過頭還是會讓人討厭的。」

作者敘事的手法也不夠吸引人，譬如用「歷經幾十個小時的恐懼，精神大概面臨極限了，夢讀雙手抓亂自己的頭髮。」這樣的句子描述被關在塔裡的通靈師的害怕，好出戲。

【桃園市立圖書館】

[Ada Jin · Rating 5 out of 5]

好疯我好爱！

[Ooan Pongsriwat · Rating 5 out of 5]

ใครที่ชอบอ่านโคนันได้มาอ่านเล่มนี้ก็คงจะชอบมากๆไม่แพ้กัน เรื่องนี้เล่นประเด็นของ who done it ผสมกับ how done it และ why done it ได้อย่างกลมกลืน ให้ความรู้เกี่ยวกับอาชญนิยายอนุรักษนิยมแบบ Closed Circle อีกต่างหาก ใครที่ nerd นิยายสืบสวนฆาตกรรมก็จะนึกถึงเรื่องต่างๆที่อ้างไว้ในเล่มนี้ได้เป็นอย่างดี นอกจากนั้นยังนำเสนอเรื่องยอดนักสืบกับยอดคนร้ายโดยมีการหักมุมในช่วงท้ายๆเรื่องได้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆ

[Luna · Rating 4 out of 5]

具体的な方法は読んでいて楽しかったけど、途中で展開が予想できたので、この評価。

よかった点:
知念さんの小説は設定が読者をゾクゾクさせてくれるし、本の中の登場人物が読者に語りかける感じのところが好き。こっちもその世界にどっぷり入り込んでいる感覚になった。p.426からのストーリー面白い、最高！映画みたいなハラハラ感を本で感じた。

星5じゃない個人的理由:
登場人物の口調。加々見(刑事)の他人に対する態度、言葉がはじめらへんから、少し苛々した。
ミステリー本初心者の私はちょっと引いてしまいそうになるほど、いろんな世界、国内で有名なミステリー作家の名前、作品の名前がでてきた。

[Punnchyyy · Rating 4 out of 5]

”เกือบจะดี แต่ลงเวทีผิดท่าไปหน่อย“

เป็นหนังสือที่พยายามจะทำอะไรซักอย่างกับวงการนิยายสืบสวนญี่ปุ่น แต่ดันตกม้าตายแบบน่าเสียดาย

คดีฆาตกรรมในหอคอยกระจกเปิดเรื่องโดยให้ผู้อ่านอยู่ฝั่งคนร้าย อิชิโจ ยูมะ แพทย์ผู้ดูแล โคสึชิมะ ทาโร่ เจ้าของหอคอยกระจก โคสึชิมะ ได้ส่งจดหมายเชิญแขกคนสนิทมาร่วมงานเปิดตัวนิยายใหม่ซึ่งเคลมว่าเป็นนิยายที่จะพลิกโฉมวงการนิยายสืบสวนญี่ปุ่น โดยแขกในงานมีทั้ง ยอดนักสืบ ตำรวจ บรรณาธิการ นักเขียน ร่างทรง และลูกจ้างรวมทั้งหมด 10 คน ยูมะวางแผนฆ่า โคสึชิมะ ด้วยเหตุผลบางอย่างโดยอาศัยจังหวะปลีกตัวอยู่สองต่อสอง ทว่าดันผิดแผนทำให้แขกผู้เข้าร่วมงานแห่มาพบศพเร็วกว่าที่คิด

สถานการณ์แย่ลงกว่าเดิมเมื่อ โคสึชิมะ มีเวลาทิ้ง Dying Message ไว้ก่อนตาย ทำให้ ยูมะ อยู่ไม่สุกเพราะมีทั้งยอดนักสืบแห่งยุคและตำรวจพยายามจะไขคดีอย่างเต็มกำลัง ขณะที่แขกในงานกำลังแพนิคเพราะพายุหิมะตัดขาดหอคอยแห่งนี้กับโลกภายนอก เกิดฆาตกรรมรายที่สองและสาม (?) ตามมาโดยมีข้อความปริศนาทิ้งไว้ว่า “คดีผีภูเขาโชงะตาเกะบังตา”

ยูมะ อยู่ในจุดของความฉิบหายโดยแท้เพราะไม่รู้ว่าเกิดคดีที่สองสามตามมาได้ยังไง เลยอาสารับบทเป็นคู่หูของยอดนักสืบเพื่อช่วยไขคดีโดยพยายามโยนความผิดของตัวเองในคดีแรกไปให้คนร้ายอีกคนรับไปทั้งหมดแทน แต่เรื่องกลับไม่ได้เดินไปในทิศทางนั้นอย่างที่คาด...

สรุป: เป็นนิยายสืบสวนยุคใหม่ที่เคารพนิยายสืบสวนขนานแท้/อนุรักษ์นิยมเกินเหตุไปหน่อยทำให้ขาดความเป็น original ของตัวเอง แต่เรื่องการเล่าเรื่องกับ surprising moments ถือว่าเอาอยู่จริงๆ ถ้าให้สรุปคือแนะนำให้อ่าน สนุกดี แต่ไม่ได้ดีมากตามคำ claim ของหลายๆ คนขนาดนั้น

[Laliilin · Rating 4 out of 5]

ເລື່ອງ ຄະດີຂ້າຕະກຳໃນຫໍຄອຍກະຈົກ ຊິບອກວ່າ ບໍ່ມັກກະບໍ່ແມ່ນ ແຕ່ຊິບອກວ່າມັກ ກະບໍ່ໄດ້ຂະໜາດນັ້ນ ກລາຟບໍ່ໄດ້ຢູ່ກາງໜ້າຈະງ່ຽງໄປທາງມັກຫຼາຍກວ່ານິດໜຶ່ງ 🤏
ນິຍາຍເປັນແນວລວມຄົນແປກໜ້າມາຢູ່ນຳກັນໃນສະຖານທີ່ປິດແຫ່ງໜຶ່ງ ແລ້ວມັນມີຄະດີເກີດຂຶ້ນ ຈະໜີອອກໄປນອກກໍບໍ່ໄດ້ຍ້ອນຢູ່ໃນປ່າເລິກທ່າມກາງພາຍຸຫິມະ.

ເລີ່ມຕົ້ນອ່ານໄປກະຮູ້ສຶກວ່າໜ້າສົນໃຈ ໄດ້ຮູ້ເຖິງ
ຂໍ້ມູນນັກຂຽນ ແລະ ຜົນງານອື່ນໆທີ່ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງ (ອີງຈາກຄວາມຈິງ) ດ້ວຍຄວາມທີ່ຕລຄ ຫຼັກເປັນແຟນນິຍາຍຂ້າຕະກຳ/ສືບສວນ (crime story) ເຮັດໃຫ້ມີຂໍ້ມູນແຊກເຕັມໄປໝົດ ເຮັດໃຫ້ຢາກອ່ານເລື່ອງອື່ນໆທີ່ຖືກກ່າວເຖິງ ແຕ່ກະຢ້ານ ຊິຖືກສະປອຍເລື່ອງອື່ນໆ (ດີທີ່ບໍ່ມີ) ແຕ່ກະມີຊ່ວງທີ່ຮູ້ສຶກວ່າເມື່ອຍທີ່ຈະອ່ານ ບາງທີກໍເວົ້າມາຫຼາຍເກີນຄວາມຈຳເປັນ ແຕ່ພໍອ່ານມາເລື້ອຍໆຊ່ວງຫຼັງ ມັນຈະອະທິບາຍຄວາມບຽວເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້
ເປີດເລື່ອງມາດ້ວຍມຸມມອງຂອງ ຂຕກ ໄດ້ລຸ້ນໄປນຳວ່າລາວຊິຖືກຈັບໄດ້ຕອນໃດ ເຖິງຕອນສຸດທ້າຍຈະມີຄວາມບຽວ ຄວາມການສະແດງ 😂 ແຕ່ກະຖືວ່າເປັນນິຍາຍທີ່ແປກແລະມ່ວນດີ.

ຂຕກ ຂ້າຄົນໂດຍຄຶດເຖິງພຽງແຕ່ວ່າ ຂ້າແນວໃດ ທຣິກໃນການສ້າງຕ່າງໆກະບໍ່ໄດ້ງົງຫຼາຍຕອນອະທິບາຍພໍນຶກພາບອອກ ສ່ວນເຫດຜົນເປັນຫຍັງຄືຂ້າ ຕ້ອງໄດ້ໄປອ່ານ ໂລກຈິດສຸດໆ ຫຼອນໄປນຳ ຄະດີພິກໃນພິກ ມັນດຳເນີນເລື່ອງໃຫ້ເຮົາຄຶດແນວນັ້ນ ແລ້ວ ກະພິກເປັນອີກແບບໜຶ່ງ ແລ້ວກະພິກໄປອີກແບບໃນຕອນທ້າຍ 😌 ຕອນຮູ້ບາງຕອນຮູ້ສຶກຫຼອນນິດໆ.

ຂໍ້ເສຍທີ່ເຫັນແຈ້ງສຸດແມ່ນລາຄາ ເກືອບ 500 ຍ້ອນຍັດຂໍ້ມູນຫຼາຍ ເຮັດໃຫ້ໜັງສືຂ້ອນຂ້າງໜາ

[Sasipa Ruangrat · Rating 5 out of 5]

5/5 stars

ต้องอย่างนี้สิ!! จะเล่นท่ายากก็ต้องทำให้ถึง!! นับว่าเป็นนิยายรหัสคดียุคใหม่ที่สนุกและเบียวขั้นสุด หากเป็นแฟนนิยายสืบสวนและอ่านมาเยอะ จะพบว่ายุคหลังๆมาการจะพลิกหักหลบทริค หรือ หักมุมแบบยุคบุกเบิกแล้วทำให้ผู้อ่านตราตรึง หรือขบคิดต่อเริ่มจะยากมากๆแล้ว อ่านไปก็จะเหมือนเล่นนู้น เล่มนี้ แต่คดีฆาตกรรมหอคอยกระจกต่างออกไป เพราะ บอกกันโต้งๆเลยจากความติ่งนิยายรหัสคดีของตัวละครหลัก ว่าผู้อ่านจะต้องเจอเหตุการณ์ตามนิยายเรื่องนี้ๆๆแน่ๆ ไม่ต้องหลบ ไม่ต้องพลิก แต่ไปให้ไกลกว่า!!

ชอบ: การสร้างตัวละครหลัก ทั้งที่ทำให้เราทั้งรำคาญ ขำ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรักตัวละครนี้ เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่สอดแทรกพูดถึงนิยายในตำนานทั้งฝั่งตะวันตก จะวันออก ที่ถ้าเป็นแฟนนิยายสืบสวนคุณจะไม่เบื่อและอยากให้ตัวละครพูดถึงบ่อยๆด้วยซ้ำ และการเฉลยตัวคนร้ายที่ตอนจบเป็นทั้งนิยายสืบสวนและโรแมนติกในคราวเดียว

ไม่ชอบ: อยากทำความรู้จักตัวละครมากกว่านี้ โดยเฉพาะยอดนักสืบ อยากรู้ปมในใจของตัวละครมากกว่านี้ และ เหตุผลของการเชิญตัวละครรองมาร่วมงาน เช่น คนทรง ทำไมถึงต้องเชิญมา และ บางช่วงที่แอบเนือยบ้างเล็กน้อย แต่เข้าใจว่าแนบนี้ต้องค่อยๆปูปมกันไป

สรุป: ชอบมาก แฟนนิยายสืบสวนพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง

[xinyi xiao · Rating 5 out of 5]

บอกตรงๆว่าเป็นแนวอาชญนิยายที่ไม่เคยเจอมาก่อน ผู้แต่งคนเดียวกับ คดีฆาตกรรมนกกระเรียนพันตัว แต่เล่มนี้ทำได้ดีกว่ามากกก ขอชื่นชมผู้เขียนที่แต่งออกมาได้ แทบจะไร้ที่ติ มีหลายปมปริศนามากมายแต่การแก้ปมและการปิดจบมัน smooth ทริคในห้องปิดตายเอย
ชอบความที่ผู้แต่งมีการหยอดคำใบ้ตลอดทางได้อย่าง smoothสุดๆ พอมาคลายปมคดีในตอนจบ เลยไม่ได้รู้สึกว่าเป็นการจงใจหรือตั้งใจหักมุมจนดูตลก และเนื้อหาที่เขียนออกมา ทำให้คนอ่านเหมือนมีส่วนร่วมในนั้นด้วย ชอบมากจริงๆ แต่หลอนอะ55555
แถมผู้เขียนยังอธิบายแนวคิดของคดีได้อย่างไม่มีช่องโหว่ (อาจจะมีแต่ไม่ทำให���รู้สึกเอ๊ะ) เรียกว่าผู้แต่งคงเป็นโอตะอาชญนิยายตัวยง แถมยังคงกลิ่นอายความคนแต่งเป็น หมอเอาไว้เป็นเอกลักษณ์ ระหว่างอ่านมีความหลอนไปในตัว แถมตอนจบยังไม่ลืมที่จะฮุกซ้ายฮุกขวา Uppercutผู้อ่าน เดาไม่ถูกทางเลยจริงๆ

ปล. คนแต่งมีความใส่ความปรารถนาตัวเองในฐานะนักเขียนอย่างไม่รู้ตัว มิกิโตะ ชิเน็นคงอยากพลิกโฉมอาญชนิยาย และเป็นนักเขียนผู้โด่งดังเหมือนที่โคสีชิมะปรารถนาเช่นกัน

เล่มนี้เอาคะแนนไปเลย 5/5 มี100ก็ให้100

[Annie · Rating 5 out of 5]

ชอบ ชอบมาก ความคิดสร้างสรรค์ว้าวมาก จริงๆ ก็ว้าวตั้งแต่ความกล้าในการประกาศตัวคนร้ายตั้งแต่เปิดเรื่องและทำให้เราแอบเอาใจช่วยตานี่ได้สำเร็จ ทั้งๆ ที่รู้แหละว่ามันไม่น่าง่ายแบบนั้น และชอบความสลับบทบาทของตัวเอกสองตัวในตอนท้ายเรื่องด้วย ถ้าเขียนไม่ถึงมันจะกลายเป็นงานตรรกะวิบัติที่อิหยังวะไปเลย

คนเขียนต้องเนิร์ดนิยายแนวนี้ขนาดไหนถึงจะเขียนเล่มนี้ออกมาได้ มีการอ้างอิงนิยายเรื่องอื่นๆ เต็มไปหมดจนบางทีก็รู้สึกว่าเยอะไปหน่อย แต่มองอีกแง่ก็ได้ความรู้เพิ่มเยอะเหมือนกัน ในตอนท้ายเราสัมผัสได้ถึงความจิกกัดงานเขียนแนวนี้เล็กๆ จากผู้เขียนเพราะปัจจุบันมันมีเกลือนไปหมด ในเมื่อพล็อตมันโหล ความคิดสร้างสรรค์กับตรรกะ(ที่ไม่วิบัติ)จึงสำคัญกับนิยายแนวนี้มาก

แนะนำว่าเพื่อความอินควรจะมีพื้นฐานการอ่านนิยายแบบนี้มาบ้าง อย่างน้อยควรรู้จักตำนานของนิยายแนวนี้อย่าง And then there were none หรือเคยอ่านซีรี่ย์คฤหาสน์ของอายาสึจิ ยูกิโตะมาบ้าง

[Jane · Rating 3 out of 5]

พูดได้คำเดียวว่าเป็นนิยายที่เบียวอาชญนิยายมากกกกก คุณพี่ท่านเล่นขนเอาผลงานดัง ๆ ในตำนานมาพูดในเล่มทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นฝั่งตะวันตกหรือของฝั่งญี่ปุ่นเอง
แต่จะบอกว่ากว่าจะสนุกจริง ๆ ก็ครึ่งเล่มแล้วนะ
แต่อ่านไปแรก ๆ จะรำคาญยอดนักสืบไป ว่าเธอจะเบียวอะไรนักหนา 5555555555
พอครึ่งหลังพ้นไปแล้วจะเข้าใจได้ในเหตุผลความเบียวของนาง
(ค้นพบว่าเข้าใจส่วนเข้าใจ แต่ก็ยังรำคาญอยู่ดี 55555)

ตอนแรกที่อ่านไปครึ่งเล่ม เราเดาไว้แล้ว พอเฉลยเหมือนที่เดาไว้ถูกแค่ครึ่งเดียว 555

ถามว่าสนุกไหม ก็สนุกตอนอ่านเฉลยนะ
แต่คิดว่าคงไม่กลับมาอ่านอีกเป็นครั้งที่สองแน่ ๆ แหละ
ถือว่าคนเขียนเขาก็พยายามคิดเรื่องทริก ผูกปมต่างๆ ได้ดีแหละ
ใครชอบงานแนว closed circle / mystery แบบที่มีคนกลุ่มนึงไปรวมกันอยู่ในที่ปิดตายก็น่าจะชอบได้ไม่ยาก

[P. Ploylek · Rating 4 out of 5]

เปิดหน้าแรกมาคือเล่าผ่านมุมมองของผู้ร้ายเลย ทำให้รู้สึกแตกต่างกับเรื่องอื่น และเผลอเอาใจช่วยผู้ร้ายโดยไม่รู้ตัว

มีความเนิร์ดนิยายฆาตกรรม สืบสวนมากๆๆๆๆ เนิร์ดจนอ่านข้ามไปหลายบรรทัด แบบที่พูดถึงนิยายและผู้เขียนเรื่องอื่นๆเต็มไปหมด เราก็รู้สึกติดเบื่อนิดหน่อยเป็นช่วงๆ

ตอนแรกจะให้ 3 ดาวเพราะความเนิร์ดที่มากเกินไป แต่เปลี่ยนใจมาให้ 4 ดาว เพราะตอนเฉลยช่วงหน้า 300 อัพ ให้ความรู้สึกหัวใจเต้นรัวนิดนึง ว่า เห้ยยย เอางี้จริงดิ เลยหรอ!!! จะเล่ามากกว่านี้ก็กลัวจะสปอยล์

เอาเป็นว่า ถือเป็นเรื่องที่สนุกใช้ได้เรื่องนึง ถ้าคุณชอบและเป็นคนเนิร์ดนิยายสืบสวน หรือก้าวข้ามผ่านจุดเนิร์ดๆนี้ได้ ก็จะตื่นเต้นแล้วก็เอนจอยคดีเหมือนกันแน่นอน

[Devon · Rating 3 out of 5]

I liked the book. It has been a while since I read a mystery, and it kept me on my feet as mysteries should. However, having read it very slowly- because it is in Japanese- some sections felt like they dragged on and on. The repeated phrases benefited my Japanese study, but I wonder if the storyline could have been even more compelling without some of those sections. Also, while I can't hold it against the book, it is 100 percent geared toward hardcore mystery fans, so I, not being one, couldn't get into some parts. However, I LOVED the audiobook. The narrator, Kengo Takanashi, made it really fun to listen to and made the book come alive.

[Khunanya · Rating 5 out of 5]

สนุกมาก ๆๆๆๆๆ ไม่น่าเบื่อเลย อาจจะมีกลาง ๆ เล่มที่งง ๆ เกี่ยวกับการบรรยายการฆ่าไปบ้าง แล้วก็แอบหงุดหงิดตอนเฉลยแบบโคตรดึงเชิง55555 อาจจะเพราะเราจินตนาการไม่ค่อยเก่ง แต่โดยรวมดีมาก ๆ เป็นนิยายแนวสืบสวนเล่มแรก ๆ ที่อ่าน ประทับใจสุด ๆ ไม่ผิดหวังที่ซื้อมา ทำให้ได้รับหนังสือ|หนัง|ตัวละครหรือคนในชีวิตจริงที่มีบทบาทในเรื่องการแสดงหรือแต่งนิยายสืบสวนเยอะมาก ๆ ไว้ว่าง ๆ จะลองไปตามอ่านพวกชื่อต่าง ๆ ที่เขาใส่มาในเล่มนี้ ถึงแม้ว่าจุดประสงค์ของฆาตกรเราอาจเข้าไม่ถึง แต่ก็แปลกใหม่และพอเข้าใจได้ ชอบมาก ไว้ถ้ามีโอกาสคงอ่านซ้ำ

[Byungman Kim · Rating 4 out of 5]

유리탑의 살인, 치넨 미키토, 김은모 옮김, 리드비 (Korean translated book)

최근의 일본 추리소설은 좀 복잡한 분화를 하는 것 같다. 소설속에 등장하는 다양한 작가들의 작품을 한 두 권쯤 머리에 떠올릴 수 있는 사람들이라면, 이른바 본격 추리물에 대한 애정과 다시 반복 되기는 어렵겠지만, 다양한 작가들의 다양한 작품들을 볼 수 있었던 시절을 그리워 할 것 이다. 이 작품은 그 시절에 대한 오마쥬로도 보이지만, 그들의 무덤에 놓아두는 한 송이 장미 같은 느낌을 준다. 이른바 본격 소설의 시대는 끝났지만, 본격 소설은 끝나지 않았다는 다짐 같은 것, 그러나 이미 소설에 등장하는 다양한 작품들은 이미 역사가 되었다. 그것을 확인 시켜주는 작품이랄까... 유키토 아야츠지와 시마다 소지 키드의 등장.

[Noon · Rating 4 out of 5]

ลังเลมาก ว่าจะกดให้กี่ดาวดี แต่ก็ให้เรทสูงไป เพราะรู้สึกว่านิยายเล่มนี้ทะเยอทะยานสูงมาก และเขียนโดยคนที่รักนิยายสืบสวนจริงๆ มีความเวอร์วังในทริคที่ดูอลังเกินเบอร์ แต่คนเขียนก็ได้ใส่บทพูดแบบติดตลกจิกกัดพลอตตัวเองไปแล้วหลายจุด (ซึ่งจุดนี้เราชอบมาก) และชอบพาร์ทโรแมนซ์เป็นพิเศษ มันบ้าบอ เวอร์วังไม่สมจริง ขัดทุกตรรกะสุดๆและเนิร์ดมาก เป็นอาหารที่อธิบายไม่ถูกว่าอร่อยไหม แต่ว่าคุ้มที่ได้ลองเป็นประสบการณ์ชีวิต

[Esther · Rating 4 out of 5]

เปิดเรื่องมาก็ทำให้อยากเสือกต่อทันทีว่ามันมีที่มาที่ไปยังไง ระหว่างการเล่าเรื่องคือแอบเหนื่อยนิดหน่อยที่ต้องมาอ่านตัวละครในเรื่องมาเนิร์ดใส่เรื่องนิยายฆาตกรรม แบบว่าอาจน้ำมากเกินไป แต่พออ่านจบก็รู้สึกว่ามันก็สมเหตุสมผลอยู่สำหรับสถานการณ์ในเรื่อง

ทริคในห้องปิดตายอาจไม่ได้หวือหวา แต่การนำเสนอแบบนี้ก็สนุกดี และปมหลักของเรื่องก็สมกับเป็นญี่ปุ่นดี ที่ไอเดียบรรเจิดมาก 55555555 เอาอย่างงี้เลยเหรอ 5555555

โดยรวมไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้ ทริคไม่หวือหวา แต่��ำเนินเรื่องได้โอเค

[Riemann Lee]

還沒讀完，但開頭作者就連續用了幾個我個人非常討厭的寫作手法：
1.namedropping，上來就先唱了一堆人名；
2.把wikipedia都能搜尋到的資料給直接寫進書裡，諸如「島田莊司和綾辻行人等人開創了新本格運動」之類的，既沒有推動劇情也沒有塑造角色，只是生硬地quote了一段現實事件；
3.對著書中虛構的作家所寫作品大肆評論一番，請問我們讀者是要怎樣去理解這些現實中不存在的虛構作品？我該覺得這些虛構作品是好是壞？對這個作家角色的塑造有何幫助？為什麼寫得如此理所當然？

ps 剛發現了春天這本有一些錯誤，首先是前面解釋九留間行進的名字由來時，說是從「卡爾(Carr)和馬奇(Match)」而來的，但馬奇的英文名字實際上是March而不是Match，March才是行進的意思；另外旁邊註解說九留間的日語發音和汽車Car相同，這有點說得不清不楚，因為卡爾Carr音同汽車Car，而汽車的日文是くるま，九留間應該是和汽車的日文相同，註解的說法就像是九留間的日文發音和汽車的英文發音Car是一樣的。

[Stk Kindaichikungz · Rating 5 out of 5]

เป็นคดีที่ยาวดี เล่มอย่างหนาเลย ตอนแรกไม่ได้สนใจเล่มนี้เพราะเล่มนึง แพงมาก!! แต่สุดท้ายก็โดนป้ายยาว่าสนุก เลยยอมอ่าน พออ่านจบ ผมชอบนะ รู้สึกไม่เสียดายเวลาเลยที่อ่านเล่มนี้ คือเล่มนี้มันมีการพลิกล๊อค หักมุม ค่อนข้างเยอะๆ อ่านตอนแรกก็นึกว่าคนร้าย เล่าเรื่องผ่านคนร้าย ไปๆมาๆ เป็นพระเอกเฉย! ชอบวิธีเล่าเรื่องครับ หักมุมดี

[niyada waiyaburi · Rating 4 out of 5]

เป็นหนังสือที่รวมหนังสือนิยายฆาตกรรมไว้หลายเรื่องมาก บางเรื่องเคยอ่านก็พอจะนึกตามได้ แต่บางเรื่องไม่รู้จักเลย เราไม่ใช่แฟนตัวยงอาชญนิยายเลยไม่ได้อินมากเท่าไหร่ ชอบช่วงเฉลยทริกฆาตกรรมช่วงท้ายมาก พลิกแล้วพลิกอีก แถมตอนท้ายแอบมีโมเมนต์กุ๊กกิ๊กนิดนึง ให้ 4 ดาวเพราะตอนท้ายล้วนๆเลย

[Saki F · Rating 3 out of 5]

It is entertaining so I never got bored but there weren’t much of a surprise in the story. When I started reading this book I was craving for a mystery blockbuster but I feel like my expectation was too high.

[Hafida · Rating 4 out of 5]

The ending change everything while the main character is so unbearable🥲. Every 5 pages the author will mentioned 'in that book, in this book'. If he/she stop listing/referring to other books, this story could be shorter.