What do you think?
Rate this book
The Inheritance Cycle #4, part 2 of 2
Inheritance - Di Sản Thừa Kế 2
Eragon i jego smoczyca osiągnęli więcej, niż ktokolwiek śmiał marzyć. Jednakże, czy zdołają obalić złego króla i przywrócić Alagaësii pokój i sprawiedliwość?
A jeśli tak, to za jaką cenę?
Oto z dawna oczekiwane, zaskakujące zakończenie światowego bestsellera, cyklu „Dziedzictwo”.
A jeśli tak, to za jaką cenę?
Oto z dawna oczekiwane, zaskakujące zakończenie światowego bestsellera, cyklu „Dziedzictwo”.
572 pages, Paperback
First published January 1, 2012
5 people are currently reading
123 people want to read
About the author
Christopher Paolini
104 books42.2k followersChristopher Paolini was born in Southern California and has lived most of his life in Paradise Valley, Montana. He published his first novel, Eragon, in 2003 at the age of nineteen, and quickly became a publishing phenomenon. His Inheritance Cycle—Eragon and its three sequels—have sold nearly 40 million copies worldwide.
To Sleep in a Sea of Stars
was his first adult novel.
Visit Paolini.net and Fractalverse.net for the latest news about this project and follow Christopher on Facebook, Instagram, Twitter, and TikTok.
Visit Paolini.net and Fractalverse.net for the latest news about this project and follow Christopher on Facebook, Instagram, Twitter, and TikTok.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
November 12, 2023
Jedną z moich ulubionych serii.
July 13, 2021
jakie to było cudowne❤️❣️💕💓💖💞😭
August 20, 2023
Tak mi się podobało, że nie wiem co napisać!
Cieszę się, że zdecydowałam się na kontynuowanie tej serii, bo stała się jedną z moich ULUBIONYCH ❤️
Idealne zakończenie serii!
Świat, bohaterowie i akcja są dla mnie doskonałe.
Cieszę się, że zdecydowałam się na kontynuowanie tej serii, bo stała się jedną z moich ULUBIONYCH ❤️
Idealne zakończenie serii!
Świat, bohaterowie i akcja są dla mnie doskonałe.
February 20, 2022
"Eragon chwycił go za przedramię. Stali tak przez chwilę, patrząc sobie w oczy.
- Uważaj na siebie - rzekł Eragon.
- Ty też... bracie.
Eragon zawahał się, po czym znów skinął głową.
- Bracie."
Wiele się nauczyłam z tych historii. Popchnęły mnie do weganizmu, o którym myślałam od podstawówki, uświadomiły mi wartość życia i odkrywania siebie oraz świata... To dowód na to, że książki dalej kształtują człowieka, a przekaz może kryć się w niepozornej fantastyce.
To koniec mojej przygody ze smokami Paoliniego, ale jestem wdzięczna, że w ogóle był jakiś początek. 1 tom "Dziedzictwo" trafił do mnie w pudełku-niespodziance z vinted, gdzie losowo zamówiłam 16 książek. Większość była niewypałem, ale ta książka mnie ciągnęła ku sobie. Nie wiedziałam wtedy, że miałam w swojej biblioteczce ostatnią część serii o Eragonie. Z ciekawości po kilku miesiącach zaczęłam szukać tomu 2 i okazało się, że jest tego więcej! Czekało na mnie jeszcze trzy inne części plus brakujący tom "Dziedzictwa". Co się stało? Uwaga, uwaga! Trafiłam na 6 książek, których mi brakowało! Idealnie bez tego tomu, który już posiadałam. Nie zastanawiałam się długo i cudeńka trafiły pod moją opiekę.
Nie będę zbyt wiele pisać o fabule, ponieważ zdradzę wiele rzeczy z poprzednich części, do których trzeba dotrzeć stopniowo, ale powiem coś o ogóle. Ostatnia część mnie jednocześnie zawiodła i pozytywnie zaskoczyła, ale to ze względu na moją niechęć do końca i oczekiwania najgorszego. Koniec był przewidywalny, ale w inny sposób, a to jak piszę przypomina mi elfickie gry słowami... Przeczytajcie, a zrozumiecie.
Pamiętacie jak się martwiłam o Rorana? Już jestem spokojna, jak widać każdy krewny Eragona radzi sobie doskonale ze sobą i światem. Poza tym wręcz pokochałam jego postać i wszystkie cytaty umieszczone na zdjęciach są związane właśnie z nim. Wciąż brakowało mi Angeli, ale książka dostarczyła mi inne ciekawe "osoby". Powiedzmy, że pyci-pyci wybaczam brak czarownicy (ale skaza na mym sercu wciąż jest ogromna).
- Uważaj na siebie - rzekł Eragon.
- Ty też... bracie.
Eragon zawahał się, po czym znów skinął głową.
- Bracie."
Wiele się nauczyłam z tych historii. Popchnęły mnie do weganizmu, o którym myślałam od podstawówki, uświadomiły mi wartość życia i odkrywania siebie oraz świata... To dowód na to, że książki dalej kształtują człowieka, a przekaz może kryć się w niepozornej fantastyce.
To koniec mojej przygody ze smokami Paoliniego, ale jestem wdzięczna, że w ogóle był jakiś początek. 1 tom "Dziedzictwo" trafił do mnie w pudełku-niespodziance z vinted, gdzie losowo zamówiłam 16 książek. Większość była niewypałem, ale ta książka mnie ciągnęła ku sobie. Nie wiedziałam wtedy, że miałam w swojej biblioteczce ostatnią część serii o Eragonie. Z ciekawości po kilku miesiącach zaczęłam szukać tomu 2 i okazało się, że jest tego więcej! Czekało na mnie jeszcze trzy inne części plus brakujący tom "Dziedzictwa". Co się stało? Uwaga, uwaga! Trafiłam na 6 książek, których mi brakowało! Idealnie bez tego tomu, który już posiadałam. Nie zastanawiałam się długo i cudeńka trafiły pod moją opiekę.
Nie będę zbyt wiele pisać o fabule, ponieważ zdradzę wiele rzeczy z poprzednich części, do których trzeba dotrzeć stopniowo, ale powiem coś o ogóle. Ostatnia część mnie jednocześnie zawiodła i pozytywnie zaskoczyła, ale to ze względu na moją niechęć do końca i oczekiwania najgorszego. Koniec był przewidywalny, ale w inny sposób, a to jak piszę przypomina mi elfickie gry słowami... Przeczytajcie, a zrozumiecie.
Pamiętacie jak się martwiłam o Rorana? Już jestem spokojna, jak widać każdy krewny Eragona radzi sobie doskonale ze sobą i światem. Poza tym wręcz pokochałam jego postać i wszystkie cytaty umieszczone na zdjęciach są związane właśnie z nim. Wciąż brakowało mi Angeli, ale książka dostarczyła mi inne ciekawe "osoby". Powiedzmy, że pyci-pyci wybaczam brak czarownicy (ale skaza na mym sercu wciąż jest ogromna).
December 2, 2022
Nie umiem obiektywnie wam ocenić tej serii. Nie wytłumaczę wam też, dlaczego sprawiła mi ona tyle ciepła oraz poczucia komfortu. Jednak wiem, że ta seria zawsze będzie miała swoje miejsce w moim sercu.
February 16, 2024
3,5/5
Oficjalnie Eragon skończony! Muszę powiedzieć, że pomimo wszelkich zastojów fabuły i przegadywania wielu rzeczy przez autora, jakoś ciepło myślę o tej serii. Kojarzy mi się z dzieciństwem bardzo mocno i nawet pomimo słabszych ocen poprzednich tomów, historia potrafiła momentami się rozkręcić i naprawdę mnie zaintrygować. Super zwieńczenie serii, bawiłam się raz lepiej, raz gorzej ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Na sam koniec zostały domknięte praktycznie wszystkie otwarte wątki, ten tom był drugi (zaraz po pierwszej części) najprzyjemniejszy w odbiorze. Dla smoków warto czytać!
Oficjalnie Eragon skończony! Muszę powiedzieć, że pomimo wszelkich zastojów fabuły i przegadywania wielu rzeczy przez autora, jakoś ciepło myślę o tej serii. Kojarzy mi się z dzieciństwem bardzo mocno i nawet pomimo słabszych ocen poprzednich tomów, historia potrafiła momentami się rozkręcić i naprawdę mnie zaintrygować. Super zwieńczenie serii, bawiłam się raz lepiej, raz gorzej ale nie żałuję, że ją przeczytałam. Na sam koniec zostały domknięte praktycznie wszystkie otwarte wątki, ten tom był drugi (zaraz po pierwszej części) najprzyjemniejszy w odbiorze. Dla smoków warto czytać!
July 9, 2025
kocham tą serię
April 7, 2024
Biorąc pod uwagę wszystko - ile lat zajęło mi dokończenie tej serii, jak bardzo ją lubię, jakie szał robiła w czasach kiery wyszła i jak bardzo byłam rozczarowana, że z trylogii zrobiło się pięć tomów to... nie satysfakcjonuje mnie to zakończenie. Na ostatnich słowach dosłownie zdziwiłam się, że to już koniec, ale nie w sensie, że szybko zleciało, tylko że to... już. Nie powiem, że nie jest to dopracowane, bo widać w tej serii ogrom pracy i serca, ale po takim rozmachu spodziewałam się chociaż łez albo uśmiechu, czegokolwiek, a to było takie... no po prostu było. Kropka na końcu zdania, bez efektu wow. Poza tym w tracie słuchania cały czas myślałam, jak bardzo potrzebuję dowiedzieć się czegoś więcej o Murtatghu i być może gdybym nie miała w perspektywie tego kolejnego tomu przyjęłabym ją lepiej. Nie mam pewności, ale nie zmienia to faktu, że się zawiodłam.
March 6, 2022
Eragon z każdym tomem daje się lubić coraz mniej, wyidealizowane elfy nadal wzbudzają żądzę mordu.
Wątek Rorana też pozostaje bez zmian - za każdym razem kiedy się pojawia doznaje potwornych ran. Autor musi być przekonany, że nikt nie śledzi losów tego bohatera zbyt uważnie, bo nie przestaje nam przypominać, że jego żona jest w ciąży. Wzmiankowane dziecko zawsze jest opatrzone opisem "nienarodzone" czy "które jeszcze nie zdążyło się narodzić".
Wbrew zamierzeniu autora odniosłam wrażenie, że relacja Aryi i Eragona nie ruszyła się od drugiego tomu. Pozostała jednostronna i momentami przypominała mi raczej relację ucznia i mentorki niż chociażby przyjaciół.
Najszerzej opisane są mało znaczące momenty, jak na przykład rozwleczony na dziesięć stron opis lotu w burzy. Autor nie podjął się za to rozwinięcia ciekawych wątków, jak chociażby relacja króla z jego smokiem, związanym z nim wbrew woli i rzekomo oszalałym. Choć ten akurat wątek miał potencjał do większej głębi niż pozostałe o których tu czytamy i wątpię czy autor by go udźwignął.
Język pozostawia wiele do życzenia, w co drugiej linijce suche porównanie.
Ogromnie się cieszę, że to już koniec, bo czytanie niektórych fragmentów sprawiało mi niemal fizyczny ból. Jedno z najgorszych zakończeń z jakimi dane mi było się spotkać.
Wątek Rorana też pozostaje bez zmian - za każdym razem kiedy się pojawia doznaje potwornych ran. Autor musi być przekonany, że nikt nie śledzi losów tego bohatera zbyt uważnie, bo nie przestaje nam przypominać, że jego żona jest w ciąży. Wzmiankowane dziecko zawsze jest opatrzone opisem "nienarodzone" czy "które jeszcze nie zdążyło się narodzić".
Wbrew zamierzeniu autora odniosłam wrażenie, że relacja Aryi i Eragona nie ruszyła się od drugiego tomu. Pozostała jednostronna i momentami przypominała mi raczej relację ucznia i mentorki niż chociażby przyjaciół.
Najszerzej opisane są mało znaczące momenty, jak na przykład rozwleczony na dziesięć stron opis lotu w burzy. Autor nie podjął się za to rozwinięcia ciekawych wątków, jak chociażby relacja króla z jego smokiem, związanym z nim wbrew woli i rzekomo oszalałym. Choć ten akurat wątek miał potencjał do większej głębi niż pozostałe o których tu czytamy i wątpię czy autor by go udźwignął.
Język pozostawia wiele do życzenia, w co drugiej linijce suche porównanie.
Ogromnie się cieszę, że to już koniec, bo czytanie niektórych fragmentów sprawiało mi niemal fizyczny ból. Jedno z najgorszych zakończeń z jakimi dane mi było się spotkać.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 7, 2020
Muszę przyznać, że jest to jedno z najlepszych zakończeń serii jakie miałam przyjemność czytać. Drugi tom Dziedzictwa nie pozwala oderwać się od choćby jednego zdania i pochłania w całości bez opamiętania. Lubię takie rozwiązania takie tempo akcji i to że się dzieje, po prostu dzieje :)
November 29, 2023
Pierwszy tom tej książki był beznadziejny. Na dodatek nasłuchałam się opinii, że zakończenie serii jest totalnie do dupy, więc nie nastawiałam się na nic, a raczej przygotowałam na danie tej książce max dwie gwiazdki. Daję 4, bo pozytywnie się zaskoczyłam.
Dodam, że serię czytałam z 15 lat temu i nigdy całej nie skończyłam. Dopiero po wielu latach stwierdziłam, że w sumie chcę znać zakończenie, więc kończę ją jako dorosła, a nie dzieciak 😉
Przede wszystkim książka i samo zakończenie przeczołgało mnie emocjonalnie i nie mogłam powstrzymać łez. A ja rzadko płaczę i niewiele rzeczy mnie wzrusza.
Aryia - kocham jej postać mimo wyborów, które nie do końca mi pasowały. Tylko ten wątek romantyczny 🥲
Eragon i Saphira - cóż, motyw oklepany, gdzie główny bohater po uratowaniu świata nie widzi już w nim swojego miejsca, więc jestem na tak, co do ich zakończenia.
Murtagh i Cierń - cieszę się, że się zrehabilitowali, ale szkoda, że odeszli, chociaż rozumiem dlaczego.
Nasuada - nadal jej nie lubię, ale chyba skończyła tak, jak powinna.
Roran i Kathrina - ok, niech tam sobie żyją dalej. Nigdy nie lubiłam Rorana i denerwowała mnie jego postać od zera do wybitnego żołnierza, któremu wszystko się udawało. Taa...
Rozwiązanie tematu smoków i jeźdźców jak najbardziej na plus. Daje to szanse na faktyczny pokój.
I na koniec Galbatorix i Shruikhan. Naczytałam się o tym, jak bardzo beznadziejne było to zakończenie. A sytuacja rozwiązała się gdzieś w 3/4 książki, co też jest dziwnym i zaskakującym zabiegiem.
Walka żołnierzy króla z Vardenami ok, kilka fajnych zaklęć i starć, w sumie niczego więcej nie oczekiwałam, bo też nic więcej cała armia zrobić nie mogła.
Widziałam jednak zarzuty, że Paolini nie udźwignął postaci Galbatorixa, który miał być wielki i potężny, a nawet nie dosiadł swojego smoka i dał się szybko pokonać. Nastawiałam się więc na beznadziejny, naciągany i jakiś pompatyczny zwrot akcji i szczerze nie jestem wcale zawiedziona takim rozwiązaniem. To znaczy można było to zrobić lepiej, ale też można było gorzej. Wyszło ok. Galbatorix miał być potężny, ale czy jego potęgę stanowił smok? Nie. Został zniszczony w najprostszy możliwy sposób. Poprzez uaktywnienie w nim uczuć, które nie były dla niego dostępne i chyba taki koniec był dla niego gorszy niż walka wręcz. Ja jestem na tak. Nie czuję wielkiego niedosytu ani też nie jestem rozczarowana.
Nastawiałam się na coś beznadziejnego, a będę wspominać tę książkę jako fajną przygodę, chociaż seria jest nierówna.
Dodam, że serię czytałam z 15 lat temu i nigdy całej nie skończyłam. Dopiero po wielu latach stwierdziłam, że w sumie chcę znać zakończenie, więc kończę ją jako dorosła, a nie dzieciak 😉
Przede wszystkim książka i samo zakończenie przeczołgało mnie emocjonalnie i nie mogłam powstrzymać łez. A ja rzadko płaczę i niewiele rzeczy mnie wzrusza.
Aryia - kocham jej postać mimo wyborów, które nie do końca mi pasowały. Tylko ten wątek romantyczny 🥲
Eragon i Saphira - cóż, motyw oklepany, gdzie główny bohater po uratowaniu świata nie widzi już w nim swojego miejsca, więc jestem na tak, co do ich zakończenia.
Murtagh i Cierń - cieszę się, że się zrehabilitowali, ale szkoda, że odeszli, chociaż rozumiem dlaczego.
Nasuada - nadal jej nie lubię, ale chyba skończyła tak, jak powinna.
Roran i Kathrina - ok, niech tam sobie żyją dalej. Nigdy nie lubiłam Rorana i denerwowała mnie jego postać od zera do wybitnego żołnierza, któremu wszystko się udawało. Taa...
Rozwiązanie tematu smoków i jeźdźców jak najbardziej na plus. Daje to szanse na faktyczny pokój.
I na koniec Galbatorix i Shruikhan. Naczytałam się o tym, jak bardzo beznadziejne było to zakończenie. A sytuacja rozwiązała się gdzieś w 3/4 książki, co też jest dziwnym i zaskakującym zabiegiem.
Walka żołnierzy króla z Vardenami ok, kilka fajnych zaklęć i starć, w sumie niczego więcej nie oczekiwałam, bo też nic więcej cała armia zrobić nie mogła.
Widziałam jednak zarzuty, że Paolini nie udźwignął postaci Galbatorixa, który miał być wielki i potężny, a nawet nie dosiadł swojego smoka i dał się szybko pokonać. Nastawiałam się więc na beznadziejny, naciągany i jakiś pompatyczny zwrot akcji i szczerze nie jestem wcale zawiedziona takim rozwiązaniem. To znaczy można było to zrobić lepiej, ale też można było gorzej. Wyszło ok. Galbatorix miał być potężny, ale czy jego potęgę stanowił smok? Nie. Został zniszczony w najprostszy możliwy sposób. Poprzez uaktywnienie w nim uczuć, które nie były dla niego dostępne i chyba taki koniec był dla niego gorszy niż walka wręcz. Ja jestem na tak. Nie czuję wielkiego niedosytu ani też nie jestem rozczarowana.
Nastawiałam się na coś beznadziejnego, a będę wspominać tę książkę jako fajną przygodę, chociaż seria jest nierówna.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 15, 2025
dlaczego Eragon uważał że może decydować o życiu innych XD PLS Galbatorix miał rację jednak, Murtagh you will forever be missed
August 31, 2023
Jakimś sposobem ta część jest lepsza od poprzedniej pod względem ciekawego doboru słów. Byłem ciekaw jak autor rozwiąże moment ostatecznego starcia między głównym protagonistą a głównym antagonistą i nie rozczarowałem się za bardzo. Zakończenie (podobnie jak cała książka) nie jest fatalne, ale też nie jest arcymistrzowskie. Książka trzyma poziom, choć nie najwyższy.
July 13, 2014
Cuối cùng đã xong, tập cuối cùng của phần cuối trong series 4 cuốn :'( 8 năm kể từ lần đầu tiên thấy ERAGON Cậu bé cưỡi rồng đến giờ là ERAGON Kẻ-giết-vua. Cũng như Harry Potter, một bộ truyện gắn liền với năm tháng.
September 20, 2023
en meget skuffende slutning mellem helt og skruk
January 16, 2025
4 stars
Displaying 1 - 18 of 18 reviews