L'enfance d'un chef

by Jean-Paul Sartre

Fils de famille, Lucien Fleurier est à la recherche de lui-même : d'une enfance dorée et confortable aux révoltes de l'adolescence, de la bohème aux milieux d'extrême-droite, le jeune homme tente de connaître l'homme qui émerge en lui.
Jean-Paul Sartre parodie le «roman d'apprentissage» dans le style dépouillé et magistralement maîtrisé qui efface l'écrivain au profit du seul dévoilement de l'homme dans le monde.


--------------------------------------------------------
"Le Mur" est un recueil de nouvelles publié en 1939 par Jean-Paul Sartre qui dédia ce livre à Olga Kosakiewicz. Le Mur est également le titre de la première nouvelle du recueil.
Le recueil est composé de cinq nouvelles de 25 à 90 pages que Jean-Paul Sartre définit comme « cinq petites déroutes tragiques ou comiques » : Le Mur, La Chambre, Érostrate, Intimité, L'Enfance d'un chef.

Genres: Classics, Philosophy, France, Fiction, Novels, Literature, Short Stories

144 pages, Mass Market Paperback

First published January 1, 1939

About the author

Jean-Paul Charles Aymard Sartre was a French philosopher, playwright, novelist, screenwriter, political activist, biographer, and literary critic, considered a leading figure in 20th-century French philosophy and Marxism. Sartre was one of the key figures in the philosophy of existentialism (and phenomenology). His work has influenced sociology, critical theory, post-colonial theory, and literary studies. He was awarded the 1964 Nobel Prize in Literature despite attempting to refuse it, saying that he always declined official honors and that "a writer should not allow himself to be turned into an institution."
Sartre held an open relationship with prominent feminist and fellow existentialist philosopher Simone de Beauvoir. Together, Sartre and de Beauvoir challenged the cultural and social assumptions and expectations of their upbringings, which they considered bourgeois, in both lifestyles and thought. The conflict between oppressive, spiritually destructive conformity (mauvaise foi, literally, 'bad faith') and an "authentic" way of "being" became the dominant theme of Sartre's early work, a theme embodied in his principal philosophical work Being and Nothingness (L'Être et le Néant, 1943). Sartre's introduction to his philosophy is his work Existentialism Is a Humanism (L'existentialisme est un humanisme, 1946), originally presented as a lecture.

Reviews

[Peiman E iran · Rating 2 out of 5]

ترجمۀ این داستان از سپانلو، واقعاً افتضاح بود.... واژه ها و جملاتِ زیبایِ «سارتر » با ترجمۀ بسیارِ بدِ « سپانلو» از بین رفت و نابود شد... امیدوارم مترجمِ دیگری این کتاب رو ترجمه کنه تا دوباره اون رو بخونم، شاید بشه نقدِ منصفانه ای از این کتاب بنویسم
چیزی که بیش از همه چیز در این داستان به چشم میخورد توجهِ ویژۀ « سارتر»
به پوستِ بدن بود... از پوستِ بدنِ « لوسین» و مادرش گرفته تا پوستِ بدنِ « خاله برت» که بسیار سخت و ظریف و سفید باقی مونده بود و غیره
در صفحۀ 38 کتاب، «لوسین» از معلمش « بابوئن» میپرسه: ببخشید آقا میشود قبول کرد که ما نیستیم؟ « بابوئن» یک جملۀ معروف از « دکارت» رو در جوابِ « لوسین» به کار میبره و میگه: شک میکنم، پس هستم... شما وجود دارید برایِ اینکه به هستی خود شک میکنید.... یجورایی امیدوار شدم که داستان اگرچه کسل کنندس ولی بارِ فلسفیِ بالایی داره، ولی در صفحۀ 75 همون معلم یعنی « بابوئن» میگه: بهترین چیزهایی که «فروید» گفته، قبلاً « افلاطون» نوشته.... آخه این چه جمله ای بود « فروید» کجا و « افلاطون» کجا ؟! افلاطون جز تکرارِ حرفهایِ اخلاقیِ «سقراط» حرفی برایِ گفتن نداشته، یک موجودِ چندش آور با اهدافِ غیر انسانی و مخالفِ هنر و خردِ انسانی، آیا با « فروید» یکی هستش؟! این جمله از « سارتر » بعید بود
با اینکه با هر دین و مذهبی مخالفم، و دین و مبلغانِ دینی رو به مانندِ انگلِ انسان و انسانیت میشناسم، بخصوص ادیانِ موهوم و غیرِ انسانی و غیرِ عقلانیِ سامی، ولی بنظرم خیلی ناجوانمردانه و زشت هستش که بچه هایی که به اجبارِ خانواده و بدونِ آگاهی، پیرو دینِ به خصوصی هستن رو سرزنش کرد و یا از آنها نفرت داشت و یا اونهارو کتک زد، مثلِ نفرتِ « لوسین» از دوستانِ یهودی
البته کتک زدنِ بچه هایی که در مدرسه، دینی بغیر از اسلام و عرب پرستی داشتن، و آزار و اذیت و تمسخرِ آنها، کاری عادی بود که متاسفانه در ایران به وفور دیده میشد

پیروز باشید و ایرانی

[محمد شکری · Rating 1 out of 5]

شله قلمکاری از افکار فرویدی، نیهیلیستی و ضد راست سارتر که هیچ گونه لذتی بر نیانگیخت
توصیفات بی مورد، پیرنگ بسیار ضعیف و ایده بسیاربسیار ناپخته و کارنشده که نمیتوان همه اینها را به گردن مترجم انداخت

[Jawad Kamran · Rating 5 out of 5]

I think it was the best one among the collection of five stories I bought, titled: 'Intimacy'. The evolution of young Lucien is very relatable, understandable and yet incredibly interesting. The way Sartre captures the tiniest of the weird little details is pure genius. One of the stories worth reading over and over again.
The angst of existence, the way it is portrayed and expressed so unapologetically, tells one a lot about the inner thoughts of Sartre and his philosophical works.

"Sometimes he missed his complexes: they had been solid, heavy, their enormous sombre mass had balanced him. Now it was finished, Lucien no longer believed in it and he felt terribly unstable. Though it was not so unpleasant, it was rather a sort of very tolerable disenchantment, a little upsetting, which could, if necessary pass for ennui "I am nothing, "he thought, "but it's because nothing has soiled me. Berliac was soiled and caught. I can stand a little uncertainty: it's the price of purity."

[Parisa · Rating 2 out of 5]

نمی‌دونم کلِ عدم جذابیت کتاب ناشی از ضعف ترجمه و سانسور بود یا واقعا سارتر کتاب ضعیفی نوشته بود که سیر داستانی بسیار ناامید کننده‌ای داشت.

[Mariana Orantes · Rating 5 out of 5]

Novela corta, de aquellas llamadas "de aprendizaje", es decir, se trata de un bildungsroman, como dicen los profesores. La novelita sigue la infancia y primera adolescencia de Lucien Fleurier; sus primeros roces con lo erótico, el amor, el ego, el narcisismo y la idea que se planta Lucien sobre cómo debe ser un jefe. Hasta aquí todo bien. El problema es que todas las reseñas que he leído se quedan cortas: la novela también es una crítica directa a la idea de jefe de estado, a los privilegios y cómo se desarrollan los odios injustificados. Por ejemplo, Lucien se vuelve antisemita (spoiler alert, jaja) y se deja crecer un bigote ¿les suena? Sólo que Sartre coloca a Lucien en la clase media-alta, con aspiraciones medio idiotas y que no comprende cómo es arrastrado por una corriente social... y no lo comprende por que es un adolescente idiota, igual que todos cuando fuimos adolescentes idiotas que no sabían a ciencia cierta lo que sucedía, ni que había algo que superaba nuestras pretensiones estúpidas y que siempre había alguien dispuesto a tomar ventaja de eso. Me proyecto. Y es imposible no hacerlo. La construcción de la novela es muy interesante y ¿saben qué? (la turbamulta puede prepararse para linchar) me gustó muchísimo más que La Náusea. Es una gran novelita, disfrutable, bella, con varios niveles de crítica, con frases bellísimas y con humor ácido. Excelente. Por cierto que hay una canción y un video muy bueno sobre el libro, acá el link: https://www.youtube.com/watch?v=Kd1lz...

[Ana Ghazi · Rating 3 out of 5]

این کتاب اولین کتابی بود که من از ژان پل سارتر خواندم. نویسنده‌ای که باید بیشتر و بهتر از او بخوانم. سارتر در زمانه‌ی عجیب و غریبی زندگی کرده است، فرانسه درگیر بحرانهای مختلف سیاسی، اجتماعی و ادبی‌ست. دو جنگ جهانی، نفوذ کمونیسم، افراط‌گرایی‌ها، فاشیسم، یهودی‌ستیزی و .... باعث به وجود آمدن طیف‌ها و باورهای متعددی شده‌اند که جوانان را مجبور به انتخاب می‌کنند.
در این کتاب با روند بزرگ شدن پسری از خانواده‌ای بورژوا مواجه هستیم، لوسین مثل تمام نوجوانان یا شاید بتوان گفت تمام مردم به تصویری که در ذهن بقیه می‌سازد، حساس است و در پی یافتن هویتی برای خود است که این تصویر مشخص و تاثیرگذار باشد.
او در فرانسه‌ی که مملو از ایده است، هر روز درگیر نظری خاص میشود، به دنبال تفسیر فرویدی از رفتار خود می‌گردد، درگیر چرایی هستی و بودن خود می‌شود. او در هر جمعی که قرار میگیرد و با هرکس که آشنا میشود، تحت تاثیر افراد برای خود هویتی میسازد که اندیشه‌ و شناختی پشت آن نیست و او را ارضا نمی‌کند و از مسیری که در آن هست، خارج میشود. در اخر او به یهودستیزهای افراطی می پیوندد، تعصب مرزهای اخلاق و انسانیت را برای او از بین می‌برد و لوسین با اتکا به خشونت و تعصب برای خود هویتی تاثیرگذار می‌سازد. لوسین طعم قدرت را می‌چشد و درمیاید در صورتی برای هویت خود تعریفی دارد که تصمیمهای او در رفتار دیگران نمود داشته باشند. او با هنر، دین یا قیافه بر روی دیگران تاثیری نمی‌گذارد،  قدرت به او حقوق مالکیت بر افکار و اندام بقیه را خواهد داد. پس او انتخاب خود را می‌کند، لوسین می‌خواهد قدرتمند و رئیس باشد و کارگران و همسر مطیعی داشته باشد که این هویت را تایید کنند.
او به دنیا آمده است، که ریاست کند.
به پسرهای خودم فکر میکنم، جامعه‌ی ما چه طرز تفکر، چه بنیان فکری برای بچه‌های ما تدارک دیده است؟ بچه‌های ما هویت خود را در کدام مکتب و ایده جستجو خواهند کرد؟

[Milkeyyy · Rating 5 out of 5]

Le mec ici était juste un peu raciste et antisémite

[Esmail Gh · Rating 3 out of 5]

ترجمه بسیار ضعيف

[Margaux · Rating 2 out of 5]

La lecture est fluide mais le personnage est tout le contraire d'attachant.
Le raisonnement est tiré par les cheveux, difficile d'imaginer des questions aussi existentielles qu'inutiles chez un enfant de cet âge avec une vie de famille si paisible et aisée.

[Naele]

آدمی که به عقاید خود پایبند است دیگر در اجتماع نمی تواند زندگی کند.

[William Vargas · Rating 5 out of 5]

Bingo Lector 2023
Casilla#20: Un libro traducido

Recomendaría empezar a leer Sartre con esta novela corta. Existencialismo puro y del fuerte que te sacude y te hace preguntarte ¿qué diablos?. Me encanta que Sartre haya dado a su personaje principal un desenlace tan realista y contrario a las expectativas del lector. Vale la pena leer

[Sevim Tezel Aydın · Rating 2 out of 5]

Pek sevmedim…
Varlıklı bir ailenin oğlu olan Lucien'in çocukluktan yetişkinliğe uzanan hikayesini, bu süreçte yaşadığı varoluşsal krizleri anlatıyor. Tanıtım yazısında "bir bildungsroman parodisi" dense de Lucien'in düşünce akışını yaşı ile bağdaştıramadım, parodiyi yakalayamadım…

[Leila · Rating 3 out of 5]

داستان کوتاه صد صفحه ای که میشه تو چند ساعت تمومش کرد که بیشتر فلسفه اگزیستانسیالیستی و روانکاوی فروید رو واضح میشد در داستان فهمید.در مقایسه با کتاب تهوع که از سارتر خوندم نحوه بیان و روان بودن کتاب بنظرم خوب نبود و خیلی ساده و ابتدایی جمله ها بیان شده بود و عمیق نبود و کمی ناپختگی داشت.کل داستان هم شخصیت داستان دوباره دچار چالش وجود و هستی خودش میشه که در آخر به نتیجه میرسه.

[Reza Mardani · Rating 2 out of 5]

داستان مشکلات و نحوه بزرگ شدن یک پسر بچه است که پدرش نماینده طبقه بورژوا است، پیوسته بودن کتاب رو دوست داشتم هیچ فصل بندی و بخش بندی نداره و مثل یه فیلم که رو دور تند باشه شما بزرگ شدن این بچه رو میبینید

[Tess N · Rating 3 out of 5]

"Le monde était une comédie sans acteurs"

[Narges Shegeft · Rating 3 out of 5]

«لوسین نمی‌دانست با تنش چکار کند. هر قدر کاوش می‌کرد همواره بنظرش می‌آمد که هر جزء بدنش بدون آنکه عقیده‌ی خود او را بپرسد سر خود وجود دارد و زندگی می‌کند.
.
.
.
- من که هستم؟ میز را نگاه میکنم، دفترچه را نگاه میکنم. اسمم لوسین فلوریه است، ولی این فقط اسم است. خودم را باور میکنم، یا نمی‌کنم، نمی‌دانم، هیچ معنی ندارد.»

[Homeyra · Rating 2 out of 5]

ترجمه و ویراست ضعیف.

[Qərib]

Əlimi qoyuram vicdan kimi boş-boş şeylərin üstünə və deyirəm ki, hər yazarın başı üçün deyil belə bir işi ərsəyə gətirmək. Elə dəli söhbətlər, nəfəskəsən səhnələr var ki... Bilmirəm bu kitabı oxuyan qızlar, xanımlar, nənələr protaqonisti başa düşə bilər ya yox, amma əziz cənablar, qaqaşlar və babalar, siz bu kitabı bir dəfə əlinizə alın, səhifələyin. Sartr adamı elə dərin ekzistensial padvala atır ki, orda hava bürkülü də olsa birtəhər canını dişinə tutub gözləyirsən. Buna səbəb isə biz zavallı bəndələrin bu bürküylə çoxdan, lap elə uşaqlıqdan tanış olmasıdı. İstisnalar var... Əlbəttə ki, var. Mütləq şəkildə olmalıdır.

[Reza speed · Rating 3 out of 5]

"سارتر، با يادآوري وقايع اجتماعي و رواني دوره‌ي كودكي و نوجواني خويش، كوشيده است تولد لايه‌اي از بورژوازي بزرگ را در فرانسه بررسي و به شيوه‌ي خود، جناح راست سال‌هاي بعد را ريشه‌يابي كند. اما چيزي كه نبايد از آن غافل بود اين است كه اين داستان پيش از هرچيز، نقش خشونت را در خطوط رواني جناح راست نشان مي‌دهد، سرخوردگي از ضعف‌هاي مدرنيزم و عكس‌العمل آن يعني رجوع به سنت‌ها به ايجاد واكنشي خشن و شكل‌گيري قشري رئيس مآب مي‌انجامد و اين همان نكته‌اي است كه برفراز تحليل‌هاي فلسفي سارتر و منسوخ شدن بخش‌هايي از آن، به قدرت ادبيات در اين داستان، هم‌چنان زنده و عبرت‌انگيز است".

[Alexandre S. · Rating 3 out of 5]

Une familiarité avec la philosophie de Sartre aidera grandement le lecteur à mettre en contexte le tout. J'ai lu la nouvelle sans vraiment savoir de quoi il s'agissait et je crois avoir manqué beaucoup des nuances. Tout de même, ce fût une lecture plaisante avec beaucoup d'émotions et d'imageries fortes.

[Brendan Le Roux · Rating 4 out of 5]

Le passage de l'enfance à l'age adulte avec son lot de peurs, complexes, pressions familiale. Sartre nous montre ici qu'il est facile de renoncer à se comprendre soi, à se chercher à travers des réflexions difficiles. De par son environnement social et son contexte temporel la solution qui va naturellement se révéler à Lucien n'est autre que la haine.

[Myriam · Rating 4 out of 5]

Mon premier Sartre!! Une histoire de ''coming out of age'' avec une culmination vers une fin très inattendue, satirique, ironique. Je crie au génie de Sartre qui traite des sujets aussi profonds d'une facilité fascinante

[Benjamin · Rating 4 out of 5]

"Die Mauer" ist genial. Der Rest so joa.

[Zeynep Akman · Rating 5 out of 5]

WHAT A RIDE

[Melissa Chalhoub · Rating 4 out of 5]

I supposedly read this when i was a teen when i read the collection of short stories “Le Mur”, but i remember zero of it. During that phase i used to skip through stories just to say i read them, but anyway.

I like how it reads as a run on sentence. In no place does Sartre mention the time or how long has passed, and life is like that, in continuous motion, not in blocks of years like the calendar suggests. Lucien goes through the motion from a kid to his late teens, changing and reacting, it’s interesting to see how similar things are with people using pseudo-psychology to diagnose themselves and giving themselves identities. The whole confusion is about choosing which box to be in, and Lucien finds himself finally as “the anti-semite”. It’s an identity like any other, and he feels like a complete man when he reaches it.

I don’t know what Sartre wanted to show specifically though, of he believes this is how fascists are born, that’s quite reductive, but it’s an interesting case to follow.

[Mateo Jaramillo · Rating 5 out of 5]

Consideraba Gabriel Marcel, figura asociada a la vertiente cristiana del existencialismo filosófico, que en "La Nausea" se entreveía toda la filosofía de Jean-Paul Sartre. Me tomo el atrevimiento de disentir, y otorgar este titulo a otra nouvelle del repertorio Sartriano: "La infancia de un jefe" concentra mediante un relato de infancia-adolescencia el existencialismo según Sartre.

[Niuosha]

سارتر نویسنده مورد علاقه منه اما این کتاب نبود، راستش اگر نمی دونستم سارتر نوشته حدس هم نمی زدم که اصلا داستان از اون باشه...
با این همه بد نبود ... من رو یاد زندگی جای دیگری ست انداخت با اختلاف اینکه اون خیلی کتاب قوی تری هست.

[Lusine Goroyan · Rating 1 out of 5]

Սարտրի առաջին գեղարվեստական գործն է, որ դուրս ընդհանրապես չեկավ :)))

[Christopher · Rating 4 out of 5]

I haven't read a lot of Sartre's fiction, and had never even heard of this 90-page novella/short story until I did research for a presentation I recently gave on Bernardo Bertolucci's 1970 movie masterpiece "The Conformist." I read, first, the source text for that movie, Alberto Moravia's 1951 novel of the same name (which I didn't like as much as Bertolucci's adaptation). My research into the writing of that book and making of its cinematic adaptation revealed that there was a 1939 story by French philosopher/essayist/fiction writer/playwright Jean-Paul Sartre - part of his 5-story collection "Le mur" - which clearly had an influence on the development of Moravia's main character, Marcello Clerici. Like Clerici, Lucien Fleurier in "L'enfance d'un chef" ("Childhood of a Leader/Chief/Captain of Industry") is a child of wealth and privilege who experiences a severe existential crisis as a young boy, followed by a forced homosexual encounter. Later, as a young adult, he takes refuge from his doubt in the company of French fascists, just as Clerici finds comfort as a "conformist" among Italian fascists. So Sartre's story feels very much like Moravia's prologue, only with greater psychological detail,

I very much enjoyed Sartre's dreamy existential prose - more than Moravia's plodding repetition of phrases about conformism - and look forward to reading the other stories in this collection.

[Lucie Royer · Rating 3 out of 5]

« Autour de Lucien, la campagne était extraordinairement tranquille et molle, inhumaine : il semblait qu’elle se faisait toute petite et retenait son souffle pour ne pas le déranger. »

Je n’ai jamais été une grande fan de Sartre. Et à vrai dire, je ne sais pas trop quoi penser de cette nouvelle. J’ai apprécié et en même temps, quelques passages m’ont fait grincer des dents.

L’antisémitisme est clairement marqué durant la dernière partie de l’œuvre. Sans doute est-ce dû au contexte politique de l’époque ? En tout les cas, j’étais très mal à l’aise.

Toutefois, cette nouvelle offre de nombreux questionnements sur l’existence et la sexualité qui sont intéressants à aborder (même si là encore, j’ai parfois été mal à l’aise, car j’ai l’impression que le personnage de Lucien a subi un abus de la part de Bergère. C’est un peu flou, Lucien ne le dit pas clairement.)

Il s’agit tout de même d’un récit d’apprentissage de la vie, où la question de l’existence possède une grande place à tel point qu’on en vient, nous aussi, à nous questionner sur nous-mêmes.