三首塔

Detective Kosuke Kindaichi #12

by Seishi Yokomizo, 橫溝正史, 鍾蕙淳 (Translator)

Pub 2011 08 320 and unmatched since childhood. orphaned Miyamoto tone Mi. suddenly became the sole heir of ten billion heritage. However. her the first participate uncle birthday encountered three cases of murder. went During the meeting. encounter the mysterious man played round and round. caught in lust whirlpool can not extricate themselves. even become a series of the Bounty murder incident.

Genres: Mystery, Fiction

320 pages, Paperback

First published August 22, 1972

About the author

Seishi Yokomizo (横溝 正史) was a novelist in Shōwa period Japan.
Yokomizo was born in the city of Kobe, Hyōgo (兵庫県 神戸市). He read detective stories as a boy and in 1921, while employed by the Daiichi Bank, published his first story in the popular magazine "Shin Seinen" (新青年[New Youth]). He graduated from Osaka Pharmaceutical College (currently part of Osaka University) with a degree in pharmacy, and initially intended to take over his family's drug store even though sceptical of the contemporary ahistorical attitude towards drugs. However, drawn by his interest in literature, and the encouragement of Edogawa Rampo (江戸川 乱歩), he went to Tokyo instead, where he was hired by the Hakubunkan publishing company in 1926. After serving as editor in chief of several magazines, he resigned in 1932 to devote himself full-time to writing.
Yokomizo was attracted to the literary genre of historical fiction, especially that of the historical detective novel. In July 1934, while resting in the mountains of Nagano to recuperate from tuberculosis, he completed his first novel "Onibi" (『鬼火』), which was published in 1935, although parts were immediately censored by the authorities. Undeterred, Yokomizo followed on his early success with a second novel Ningyo Sashichi torimonocho (1938–1939). However, during World War II, he faced difficulties in getting his works published due to the wartime conditions, and was in severe economic difficulties. The lack of Streptomycin and other antibiotics also meant that his tuberculosis could not be properly treated, and he joked with friends that it was a race to see whether he would die of disease or of starvation.
However, soon after the end of World War II, his works received wide recognition and he developed an enormous fan following. He published many works via Kodansha's Weekly Shōnen Magazine in serialized form, concentrating only on popular mystery novels, based on the orthodox western detective story format, starting with "Honjin Satsujin Jiken" (『本陣殺人事件』) and "Chōchō Satsujin Jinken" (『蝶々殺人事件』) (both in 1946). His works became the model for postwar Japanese mystery writing. He was also often called the "Japanese John Dickson Carr" after the writer whom he admired.
Yokomizo is most well known for creating the private detective character Kosuke Kindaichi (金田一 耕助). Many of his works have been made into movies.
Yokomizo died of colon cancer in 1981. His grave is at the Seishun-en cemetery in Kawasaki, Kanagawa (神奈川県 川崎市).

Reviews

[Supakorn · Rating 4 out of 5]

เป็นการผสมผสานเรื่องรักโรแมนติกกับนิยายสืบสวน ถ้าใครไม่ค่อยชอบเรื่องรักๆใคร่ๆก็อาจจะเบื่อได้(ฮา) แต่เนื้อเรื่องของการสืบสวนยังคงเป็นมาตรฐานของคินดะอิจิอยู่

[Mizuki · Rating 3 out of 5]

The opening is a good one: a young woman was on the run with a man whom she referred to as a 'bad person' and they were looking for a mysterious hidden document, with both police and gangsters hot on their heels, why and how did things come down to this?

Overall it could be an enjoyable mystery and adventure novel, it is rare for Yokomizo to use a female character as the narrator but.................you just can't expect too much from this. Plus I do like the setting of four groups of women (and their wicked suitors) fighting over the right to inherit a huge family fortune in a deadly game of wits. The ending and the revealing of the murderer's identity is a bit weak but I can live with it nonetheless.

However! Let's address the elephant in the room! the 'hero' in the story raped the heroine and the girl just forgave him afterward and married him in the end!? I can understand the 'dangerous bad boy' angle or maybe the author wanted to keep us guessing about whether the guy is a real villain or not, but still! I understand it's a story written in the post-war era but I am still so fucking disappointed!

Off I go to the next book!

[Phuwong · Rating 4 out of 5]

โอโทเนะ หญิงสาวกำพร้าอาศัยอยู่กับลุง ได้รับมรดกหมื่นล้านเยนจากบรรพบุรุษ โดยมีเงื่อนไขว่าเธอจะต้องแต่งงานกับชายหนุ่มอีกคนในตระกูล วันเปิดพินัยกรรมทำให้โอโทเนะได้พบกับวงศาคณาญาติที่ไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อน เรื่องราวเริ่มซับซ้อนขึ้นเมื่อญาติแต่ละคนถูกฆาตกรรมอย่างมีเงื่อนงำและมีการป้ายความผิดให้โอโทเนะ ทำให้เธอต้องหนีหัวซุกหัวซุนเพื่อหาความจริงที่ซ่อนอยู่ที่เจดีย์สามเศียร สถานที่ซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดในตระกูล

เป็นคดีที่ฉีกออกไปจากเล่มอื่น ๆ ของคินดะอิจิ เพราะเล่มนี้ถูกเล่าด้วยมุมมองของนางเอกเพียงคนเดียวตลอดทั้งเรื่อง คินดะอิจิเป็นเพียงตัวละครที่มาเสริมให้การไขคดีกระจ่างขึ้นเท่านั้นเอง และที่แตกต่างไปอีกคือเรื่องนี้เป็นนวนิยายรักที่มีฉากพระนางแสดงความรักต่อกันตลอดทั้งเรื่อง เริ่มขึ้นจากความเข้าใจผิด การขืนใจ การหนีและได้เรียนรู้ตัวตนของกันและกัน เรียกว่ามาครบสูตรนิยายรักเลยทีเดียว

ความจริงมันก็คือการ romantize การข่มขืนของตัวละครเอกแหละ แต่เมื่อคิดว่าต้นฉบับถูกเขียนมาตั้งแต่ปี 1972 ก็คงจะเป็นค่านิยมของงานบันเทิงในสมัยนั้น ไม่ใช่แค่นิยายไทยที่มีฉากแบบนี้ ญี่ปุ่นหรือ (เชื่อว่า) ในงานของชาติอื่น ๆ ก็มีเหมือนกัน แต่ยังไงก็ตาม เป็นคดีที่อ่านสนุกมากครับ สำนวนแปลดีงาม ไม่มีสะดุดเลย ที่สำคัญ แผนผังครอบครัวตัวละครที่ใส่มาตอนต้นก็ทำให้สามารถอ่านได้ง่ายขึ้น เพราะเรื่องนี้ตัวละครเยอะจริง ๆ ถามยังเป็นชื่อญี่ปุ่นอีก คนอ่านงานแนวนี้บ่อย ๆ คงจะเข้าใจดีว่าบางทีต้องอ่านไปจดชื่อตัวละครไปเลยทีเดียว โดยรวมแล้วค่อนข้างชอบเลยครับ

[W.M. · Rating 1 out of 5]

這是我的金田一之旅（？）以來看得最痛苦又最不耐煩的一本。當然大部份是時代的問題，只是這一本幾乎沒有推理（咳），完全是主角的第一人稱敘述，看著她被強暴之後的各種心理轉折還因為被強暴所以「不得不」愛上這個男人……嗯……
就算再怎麼用時代去自我說服我也還是很想把書扔出去。案件本身也令人厭煩，雖然讓我笑出來的大概是主角在後期因為被金田一救了於是對他的形容從「一副窮酸樣」變成「佛光閃閃」（還講了兩次，兩次都娛樂到我，但大概也是因為整本都太沒有娛樂度了我好痛苦嗚）

這可以說是一個小姐與流氓的故事，可能得到百億遺產的深閨千金和（後來得知已經關注她許久的）流氓相遇，第二次「見面」的場景就是流氓潛入千金休息的房間強暴了她。整本小說雖然建立在一個連續殺人案件上，但基本上就是這位千金欲拒還迎，從恐懼到陷入對流氓的身與心之愛戀上。
嗯，我要看這種鬼東西怎不看瓊瑤。（對不起其實我不看瓊瑤也不想看）

那個時代的故事再怎麼恐同我都當成那個年代的概念；對女性的各種……也不能只說是厭女，的確可以用「那個年代」去一言以蔽之，但這一本還是超出我的忍受程度。
反而「基本上沒有推理」、「案件不管怎麼看都只是為了讓男女主角可以上演逃亡鴛鴦劇的背景布」，甚至金田一幾乎沒有戲份都不是最讓人不耐煩的地方，就是這整個故事都讓現在的讀者我只想報警先把男主角抓去浸豬籠。

總之，除非是像我這種打定主意想把整套金田一看完的讀者，否則我會建議可以認真考慮跳過這一本……

[Suwitcha Chandhorn · Rating 5 out of 5]

เดินเรื่องรวดเร็วผ่านมุมมองของตัวเอกซึ่งไม่ใช่คินดะอิจิ เรื่องราวในตอนนี้เน้นการผจญภัยของตัวเอกผ่านเหตุการณ์น่าตื่นเต้นหลากหลาย ดึงดูดให้ติดตามและอ่านต่อเนื่องไปอย่างรวดเร็ว แม้จะไม่มีบทบาทระหว่างเรื่องมากนัก แต่แน่นอนว่าคินดะอิจิโผล่มาแก้ไขปัญหาให้ลุล่วงไปได้อย่างดีในตอนท้ายเรื่อง แม้เรื่องราวในหลายตอนจะค่อนข้างบังเอิญอย่างเหลือเชื่อ แต่มันก็ทำให้เรื่องสนุกน่าติดตามจนเหลือเชื่อเช่นกัน

[G. · Rating 4 out of 5]

3.5/5

[Book Beforebed_ · Rating 4 out of 5]

เล่มนี้ผิดจากเล่มอื่นที่เคยอ่านก็คือ คินดะอิจิไม่ใช่ตัวดำเนินเรื่อง แต่จะมีนางเอกที่เป็นตัวเด่นของเรื่องมาดำเนินเรื่องแทน (มีพระเอกด้วยน้า) ทำให้เราแทบจะไม่รู้กระบวนการสืบสวนอย่างละเอียดแบบเล่มอื่นๆเลย มาเฉลยเอาตอนท้ายว่านักสืบหัวยุ่งคนนี้ไขคดีได้หมดแล้ว 5555 ด้านเนื้อเรื่อง เราว่าค่อนข้างสูตรสำเร็จไปนิดนึง แบบ มันต้องเป็นแบบนี้ และคนร้ายก็จะเป็นใครที่คาดไม่ถึง ก็เลยแบบไม่ได้ว้าวมาก แต่ก็ชอบการดำเนินเรื่องนะ เหมือนนิยายรักดี 5555

[Nuttawat Kalapat · Rating 5 out of 5]

1 ในตอนที่สนุกที่สนุกที่สุดของคินดะอิจิครับ
ว่าด้วยการแย่งชิงมรดกแหละ
มันครบทุกองค์ประกอบของความเป็นภาพยนตร์
ดราม่าเยอะดี

ไม่ซับซ้อนมาก อ่านไม่ยาก

ต้องย้ำว่ามันเรื่องราวมันย้อนไปเก่ามาก
Mindset บางอย่างในเรื่องจะดูล้าหลังไม่ทันสมัย

แต่ตอนนี้สนุกครับ

[osa · Rating 3 out of 5]

(pending)

[Tanaporn · Rating 5 out of 5]

4.5🌟

ตั้งแต่อ่านมา คินดะอิจิตอนนี้เข้มข้น เนื้อเรื่องจับต้องง่ายและไม่ให้คนอ่านพักเลย

การดำเนินเรื่องน่าตื่นเต้น เดาไม่ถูก

[Stk Kindaichikungz · Rating 3 out of 5]

ในหมู่นิยาย คินดะอิจิ เรื่องนี้น่าจะสนุกน้อยสุดแล้ว งงคนที่บอกว่าเรื่องนี้สนุกที่สุดเหมือนกัน ไอพร๊อตผู้ชายปลุกปล้ำขืนใจผู้หญิงจนทำให้ผู้หญิงติดใจเนี่ย คนที่ชอบ ต้องเป็นคนแบบไหนหว่า คุณต้องชอบแนว Fifty Shade แน่เลย โคตร "จำเลยรัก" เลย นางเอกก็เ*ี่ยนทั้งเรื่องเลย จริงๆเรื่องนี้ผู้หญิงทั้งตระกูลเป็นอะไรกันไปหมดหว่า คลั่งเรื่องอย่างว่ากันทั้งนั้น สรุปง่ายๆเลยนะสำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านเล่มนี้นะ นิยายตอนนี้คือนิยาย อิโรติก ขนานแท้ คล้ายๆซีรีย์ "ฟิฟตี้เฉด" อาจจะไม่ได้อธิบายรายละเอียดตอนเซ็กกันมากมาย แต่ฟีลลิ่งแม่งอารมณ์นั้นเลย ความเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนแทบไม่มี คินดะอิจิก็โผล่มาน้อย เรื่องนี้สำหรับผมคือชอบน้อยสุดเลย.

[Mr.oolongtea · Rating 4 out of 5]

นึกว่ากำลังอ่านนิยายเว็ปในธัญวลัย หรือรีดไรต์อยู่ซะงั้น 5555 นี่ไม่ใช่นิยายสืบสวนสอบสวนแน่นอน เพราะแม้แต่ตอนจบเราก็ไม่ได้รู้ทริกวิธีการฆ่าจริงๆของฆาตกร เพราะคิดว่าเรื่องราวมันคงจบลงก่อนที่จะสืบหาอย่างละเอียดล่ะมั้ง เนื้อเรื่องดำเนินผ่านตัวนางเอก ที่เกิดไปพัวพันกับคดีแย่งชิงมรดกเข้า ได้พบเจอหนุ่มทรงแบด ที่ทั้งเรื่องเธอคอยเอาแต่ด่าเขา แต่ก็มักนำตัวเข้าไปอ่อยเขาอยู่ตลอด เรียกได้ว่าเจ๊แกทะเลาะกับตัวเองทั้งเรื่อง เดี๋ยวรักเดี๋ยวไม่รัก ผมคิดว่าต่อให้พระเอกเป็นคนชั่ว นางเอกก็คงรักอยู่ดี 5555 เพราะดูเจ๊แกจะชอบหนุ่มทรงแบดเอามากๆ (สงสัยเป็นสาย SM)

ที่คดีมันยุ่งยากซับซ้อน โดยส่วนใหญ่แล้วผมคิดว่ามันก็มาจากตัวนางเอกเองนี่แหละ เพราะรูปแบบฆาตกรรมไม่ได้ดูซับซ้อนอะไรมากนักเลย แถมเจ๊แกก็ไม่เคยโทษตัวเองด้วย กลับไปโทษคินดะอิจิเสียอย่างนั้น 555 แต่ก็ทำให้รู้ว่าถ้าเราเกิดตกเป็นผู้ต้องสงสัยขึ้นมา มุมมองที่มีต่อนักสืบหัวยุ่งคนนี้จะแปลกแตกต่างออกไปเพียงใด โดยหลักแล้วเรื่องราวซับซ้อนเหล่านี้จึงตกไปอยู่กับเรื่องของสายเลือดในตระกูลมากกว่า

ตลอดทั้งเรื่องเรียกได้ว่าเป็นนิยายแนวทริลเลอร์ หรือแอคชั่นผจญภัยโรแมนติกจะดีกว่า จะเรียกว่ากึ่งๆอีโรติก จำเลยรักก็ได้ 55555 แหมปากบอกไม่ชอบ พอพระเอกจูบหรือกอดหน่อยก็ยอมแล้ว ส่วนนี้เป็นทั้งส่วนที่ผมชอบและไม่ชอบในเวลาเดียวอยู่เหมือนกัน

โดยสรุปแล้วถึงหนังสือเล่มนี้จะมีรสชาติแตกต่างไปจากคดีอื่นๆของนักสืบหัวยุ่ง แต่มันก็ยังสนุกและอ่านเพลินอยู่เช่นเคย ถึงแม้ว่าผมจะไม่ค่อยชอบบทเฉลยในช่วงท้ายอยู่บ้างก็ตาม ที่กลับไปพึ่งเรื่องเหนือธรรมชาติเสียอย่างนั้น แต่การเฉลยตัวคนร้ายและปมที่อยู่ภาย ก็เรียกได้ว่าทำได้ดี น่ากลัว และชวนสะอิดสะเอียนอยู่ไม่น้อยเหมือนกันครับ

สามดาวกว่าปัดให้เป็นสี่ดาวละกัน

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

สนุกดีนะ แต่ไม่ชอบพล๊อตที่ขืนใจแล้วลงเอยด้วยรัก แบบนี้ ถ้าตัดอะไรแบบนี้ออก ก็จะดี (แต่ถึงในเล่มจะเฉลยแล้วว่าทำไหมต้องทำแบบนี้ ทำไปทำไหม สำหรับผมก็คิดว่ามันไม่ผ่านอยู่ดี)

เป็นเรื่องที่โรแมนติก พระเอกกับนางเอกแสดงบทสวีทบทความรักที่มีต่อกันทั้งเรื่องไม่ว่าจะยามหน้าสิ่วหน้าขวาน ตอนเจอศพ ตอนไล่ตามดูพฤติกรรมแปลก ๆ ของญาติตัวเอง อะไรก็แล้วแต่ อารมณ์เหมือนอ่านนิยายรักก็ไม่ปาน คร่าว ๆ ก็ นางเอกได้รับมรดกเป็นเงิน หมื่นล้าน แต่มีเงื่อนไขว่าจะต้องแต่งงานกับคนที่สรรหาไว้ให้เท่านั้นเท่านั้น ถึงจะได้ หมื่นล้าน แต่แล้วอยู่ ๆ ก็มีเหตุทำให้ชายที่สรรหามาเสียชีวิตลง จึงเกิดการแบ่งมรดกให้กับผู้เกี่ยวข้อง ยิ่งจำนวนคนลดลง เงินที่ได้ก็จะเพิ่มขึ้น จึงเกิดการเสียชีวิตเพื่อลดจำนวนการได้มรดก

ตอนจบหักมุมดี ไม่คิดว่าฆาตกรจะเป็นคน ๆ นี้ เพราะดูแล้วก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการแบ่งปันมรดกกับคนอื่นเท่าไหร่ เราคิดว่าฆาตกรเป็นหนึ่งในผู้ได้มรดกนั้นแหละ

[peppie · Rating 3 out of 5]

The plot seemed like The Inugami Curse where an heiress had to marry a specific man in order to receive whatever money and heritage they would be given later.

If you are looking for a story with a messed up family tree, this book is for you. However, the story is easy to read. Although the story was developed in to a serial kill, the trick of murders were not properly explained and satisfied me enough as to be called a detective story. Therefore, we barely see Detective Kindaichi Kosuke in this book. *please give him more role*

However, most important reason why I did not even rate this book 4-stars is because it tried to “romanticize raping” and called it fate. As a citizen of 21st century, I felt utterly uncomfortable during reading about it.

[Reader Guy · Rating 4 out of 5]

ว่าด้วยเรื่องของโอโทเนะสาวน้อยที่จะได้รับมรดกพันล้านถ้าแต่งงานกับผู้ชายที่กำหนด แต่ถ้าไม่ก็จะหารแบ่งๆกับคนในตระกูลที่เหลือ และแน่นอนมีการฆาตรกรรมเกิดขึ้น

เนื้อเรื่องยังมีกลิ่นอายของละครเหมือนเล่มอื่นๆ แต่เล่มนี้ดูจะมีความหมกมุ่นในกามมากกว่าปกติ เนื่องด้วยมันเน้นไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างตัวโอโทเนะกับโฮริอิ ยอมรับว่าช่วงแรกเอือมระอากับนางเอก(โอโทเนะ)กับความสัมพันธ์ของหล่อนมาก มันดูเป็นความสัมพันธ์แบบtoxicตลอดเวลา เหมือนละครจำเลยรักไรงี้ แต่ใดๆเพราะอ่านๆเรื่อยๆกลับรู้สึกสนใจในตัวละครโฮริอิ(ชายคนรักของโอโทเนะ) เพราะดูมีความลึกลับค่อนข้างสูงเลยทีเดียว

ส่วนตัวรูปคดีก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษ จริงๆพออ่านไปซักพักจะพอเริ่มเดาตัวคนที่น่าจะเป็นฆาตรกรได้จากการวางตัว แบบนายมีพิรุธนะไรงี้ ตอนอ่านรู้สึกว่าจะเน้นไปที่ความสำคัญแบบรักๆใคร่ๆ ตื่นเต้นๆ ความดิบเถื่อนของตัวละครซะมากกว่า

[r obin · Rating 5 out of 5]

อันความจริงที่ว่าคดีเจดีย์สามเศียรเต็มไปด้วยเรื่องวิปริตหมิ่นเหม่ศีลธรรมในแทบจะทุกบท แต่เมื่อพิจารณาจากสังคมญี่ปุ่นหลังสงครามโลกแล้วจึงมาหักล้างคำถามมากมายที่เกิดขึ้นระหว่างการอ่านได้อย่างพอดิบพอดี เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่ครั้งนี้เรารับรู้เรื่องราวสุดวิปลาศผ่านมุมมองของหญิงสาว with stockholm syndrome มิหนำซ้ำยังได้รู้ถึง underground scene ในญี่ปุ่นตั้งแต่ยุค 1950s ตและตัวละครเสริมที่สุดแสนจะพิเรนทร์ ทุเรศ ขัดความเป็นมนุษย์อย่างออกหน้าออกตาเหนือคนานับ เป็นอีกหนึ่งคดีของคินดะอิจิ โคสุเกะที่ชื่นชมมากกับสไตล์การดำเนินเรื่องอย่างบู๊ ไปเร็ว และเรื่องราวทับซ้อนกัน ถึงจะคาดเดาอะไรหลายๆ อย่างได้แต่ภาพรวมผูกเรื่องออกมาได้น่าติดตามจนไม่อยากจะหยุดอ่านแม้แต่ช่วงพักเบรกเข้าห้องน้ำ
5/5

[YuzuChu · Rating 5 out of 5]

เป็นเล่มที่ชอบที่สุดในชุดคินดะอิจิ ถึงขนาดเคยอ่านมานานแ���้วแต่พออ่านอีกรอบก็ยังสนุกอยู่ ด้วยความเป็นคนลืมง่ายเลยได้อ่านซ้ำไปซ้ำมาเพราะจำคนร้ายไม่ได้5555 คิดว่าเป็นเรื่องที่มีความเป็นนิยายรักแบบดำเนินควบคู่ไปกับพาร์ทสืบสวนและเอาตัวรอดได้ดีมากกกก ตอนอ่านลุ้นและตื่นเต้นสุดๆ เพราะยืมมาหลายเล่มเลยได้เปรียบเทียบและรู้สึกว่าต่างจากเรื่องอื่นในชุดนี้มากจริงๆ คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ชอบที่สุด

แต่บางประเด็นต้องปล่อยเบลอหน่อยเพราะสมัยนี้ค่านิยมกับความคิดเปลี่ยนไปแล้ว ทั้ง LGBTQ+ และเรื่องข่มขืน

[Thanachaot Wannasorn · Rating 4 out of 5]

ดำเนินเรื่องผ่านตัวละครที่ไม่ใช่คินดะอิจิเกือบทั้งเล่ม
เเถมยังดูมั่นใจเเละน่ารำคาญอย่างที่สุด
เเต่พอตอนจบกลับทำให้เห็นว่า
“คินดะอิจิยอดเยี่ยมเเละยิ่งใหญ่เพียงใด”

*สปอยล์*
โดยเฉพาะตอนที่ตัวละครจะจะไปเอาเอกสารสำคัญในเจดีย์ที่กำลัง
ลุกไหม้เเต่คินดะอิจิห้ามไว้พร้อมกับบอกว่า ได้นำออกมาก่อนเเล้ว
ทำให้ตัวละครที่เอาเเต่หนีจากคินดะอิจิเเละมั่นใจในตัวเองทั้งเรื่อง
ขอบคุณยกใหญ่ยิ่งส่งให้คินดะอิจิดูยอดเยี่ยมยิ่งใหญ่มากขึ้นไปอีก

[Txga · Rating 3 out of 5]

เล่มนี้สนุกนะ ถ้าสามารถตัดเรื่องศีลธรรมทางเพศออกไปได้ก่อน (ไม่แน่ใจว่าใช้คำว่า “ศีลธรรม” ถูกมั้ย) แต่คือมันมีบางประเด็นที่รู้สึกว่าไม่โอเค และไม่ควรถูก romanticize เท่าไหร่
เข้าใจว่าเขียนในยุคก่อน ก็เลยอาจมองข้ามได้หล่ะมั้ง
ถ้ามองแค่เนื้อเรื่อง ถือว่าอ่านเพลินตามสไตล์คินดะอิจิเลย จริง ๆ ก็มีความโรแมนติกอยู่แหละ ถ้ามองข้ามเรื่องพวกนั้นไปได้ แต่โดยรวมแล้วก็ยังรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับบางจุดอยู่ดี

⭐️ 3.5 แล้วกัน

[Ploy Inthira · Rating 2 out of 5]

คำนำบอกว่าเป็นเรื่องที่โรแมนติก เปิดมาเจอตัวเอกโดนข่มขืน แล้วสุดท้ายก็ได้ลงเอยกับ rapist คืองงมาก โรแมนติกกี่โมงเอ่ย จะอ่านพาร์ทสืบสวนแบบจอยๆ ก็ไม่มีอะไรจอยเลย กว่าจะรู้เรื่องคดีก็หน้าท้ายๆละ อ่านละยมมาก

[Bo · Rating 5 out of 5]

มีความซับซ้อนในความซับซ้อน

[WaterLily · Rating 5 out of 5]

เรื่องนี้ถือว่าแปลกที่สุดในชุดคินดะอิจิ เพราะเกือบทั้งเรื่องตัวนักสืบออกน้อยมาก แต่เล่าถึงการผจญภัยของตัวเอกไปในสถานการณ์แปลกๆต่างๆ แถมยังโรแมนติกที่สุดในชุดอีกด้วย เราอ่านรวดเดียวจนจบเลย

[Kate · Rating 3 out of 5]

看到網路上很多人的心得才好奇找來一讀，我覺得這本其實意外的有趣，明顯表現出橫溝正史作品中異色的一面，只是不太滿意最後竟然只有解說兇手的犯案動機，沒有講解整個連續殺人案的犯案過程。

[NickyQoo · Rating 3 out of 5]

This one is full of twists and sarcasm. At least, that's how I read it.

There're issues that I think should be noted. I was triggered by the problematic relationship between the narrator and her rapist that seems like it was pulled from Hentai pornography. But the more I continued to read, the more I felt Otone's an unreliable narrator. This's not the first time this series took pov from other characters, why else would it so emphasized that Otone's the one who wrote this. That, with so much unnecessary desperate sexs, it reminded me of In the Realm of the Senses (1976), not that scandalous level, but it's a social satire.

Another one is the homophobic issue. It may seems more right to interpret that as a result of the society at the time and author's view. (I can't really say about Japan nowadays. People says it's still strongly homophobic, but I never really live there long enough to voice my opinion. It's always tricky with Japanese, because they're usually less obvious.) However, because it was came from the mouth of those characters that are satirical themselves, I felt it worked as tool to announced their hypocrisy rather than to actually discriminate homosexual act. That's how I read it in this era.