Η ενοχή της αθωότητας

by Ioanna Bourazopoulou, Ιωάννα Μπουραζοπούλου

Σε μια φανταστική Ευρώπη, όπου την έννοια του πολίτη έχει αντικαταστήσει αυτή του επαγγελματία, δυο φίλοι, ένας καλλιτέχνης κι ένας διανοούμενος, αναλαμβάνουν μια περίεργη αποστολή: διορίζονται συνοδοί κάποιου αθώου κρατούμενου που αντιμετωπίζει την ποινή του θανάτου. Η δίκη του διεξάγεται δημόσια, ενόσω οδοιπορούν προς τον τόπο εκτέλεσης, διασχίζοντας τις οροσειρές του Αίμου, των Καρπαθίων, των Άλπεων και των Πυρηναίων. Τους φιλοξενούν πόλεις-κάστρα, πόλεις-θέατρα, πόλεις-σανατόρια, πόλεις-μοναστήρια, πόλεις-βιβλιοθήκες, πόλεις-οίκοι ανοχής, που αποτελούν τα μέλη του δικαστηρίου. Ένορκοι είναι όλοι οι κάτοικοι της Ευρώπης, οι οποίοι πρέπει να αποφανθούν για το αν η αθωότητα του υπόδικου δεν είναι παρά μια ενοχή διεστραμμένη, ή αν η ευθυκρισία των δικαστών του δεν είναι παρά μια διαβολή εκλεπτυσμένη...

Ένα βιβλίο με στοιχεία μυθιστορήματος δρόμου, πολιτικού θρίλερ και γοτθικού παραμυθιού. Ένα ταξίδι στην κόψη των εννοιών με αλλεπάλληλες ανατροπές. Ένα συναρπαστικό οδοιπορικό, που μας φέρνει μπροστά σε δύο μεγάλα ερωτήματα: πόσο επικίνδυνες μπορούν να γίνουν οι βεβαιότητες των «ευνομούμενων» δημοκρατιών και πού βρίσκεται η ουσία της πολιτικής αθωότητας ή ενοχής;

Από τη συγγραφέα του βιβλίου "Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;" (Βραβείο του περιοδικού δε(κατα) - «Athens Prize for Literature 2008»).

Genres: Fantasy, Mystery, Greece

400 pages, Paperback

First published April 5, 2011

About the author

Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε Διοίκηση Ξενοδοχείων στην Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Ρόδου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο University of Buckingham της Αγγλίας, στον τομέα του Διεθνούς Ξενοδοχειακού Management. Εργάστηκε σε τουριστικές μονάδες ως το 2000. Το 2002 αποφοίτησε από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, όπου εξειδικεύτηκε στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας, και σήμερα εργάζεται στα Προγράμματα Υπηρεσιών Υγείας του Β΄ Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Αττικής.
Συγγράφει μυθιστορήματα και θεατρικά.

Reviews

[Kyriaki · Rating 4 out of 5]

Από όταν διάβασα το Τι είδε η γυναίκα του Λωτ; όλο έλεγα να διαβάσω και κάποιο άλλο δικό της, και τελικά κατέληξα σε αυτό!

Όταν διάβασα την υπόθεση στο οπισθόφυλλο μου φάνηκε παράξενα ωραίο και συνεχίζω να το πιστεύω και τώρα που το τελείωσα. Κάπως αλληγορικό, κάπως συμβολικό, χαρακτηρισμοί που πιθανόν σε άλλη περίπτωση να έλεγα με ενόχληση, εδώ όμως ταίριαξαν με επιτυχία. Κάπως σαν παραμύθι και ταυτόχρονα σαν ψυχολογικό θρίλερ. Ήταν βαθύ και δεν ήταν εύκολο, αντίθετα σε σημεία ήταν λίγο δύσκολο εξαιτίας των φιλοσοφικών θεμάτων και ερωτημάτων με τα οποία καταπιάνεται.

Θέτει ζητήματα ανθρώπινης ηθικής, βούλησης, πρωτοβουλίας, πολιτικής αθωότητας και ενοχής.
Μου άρεσε ο τρόπος που χτίζει τον κόσμο της απλός και ταυτόχρονα πολύπλοκος, μου άρεσε το πώς έπαιζε με την ψυχολογία των μαζών και των δύο πρωταγωνιστών (και τη δική μας). Πόσες είναι οι συμπτώσεις και πόσα από τα γεγονότα ελεγχόμενα και προγραμματισμένα και ποιες από τις αντιδράσεις προβλέψιμες;
Μου άρεσε φυσικά η γραφή και η ατμόσφαιρά του.

Μοναδικά αρνητικά ήταν ίσως το ότι άργησε λίγο να ξεκινήσει και κάποια σημεία που μου φάνηκε πως φλυαρούσε λιγάκι παραπάνω απ’ότι θα ήθελα.
Το τέλος του προσωπικά μου άρεσε, αν και μάλλον κάποιοι θα το χαρακτήριζαν κάπως απότομο.

Και σίγουρα μετά από αυτό θα ψάξω και τα υπόλοιπα δικά της!


η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/...

[Chris_P · Rating 4 out of 5]

Η φάση με την Μπουραζοπούλου είναι ότι είτε πρόκειται για μια από τους πιο μεστούς και οξυδερκείς συγγραφείς της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, είτε πρόκειται για μεγάλη απατεώνισσα. Σε κάθε περίπτωση, ιδιοφυία.

[Effie Saxioni · Rating 2 out of 5]

Εμπνευσμένη ιστορία, περίτεχνη γραφή, ωραίες λέξεις,αλλά, Κ Ο Υ Ρ Α Σ Τ Η Κ Α!
Θα μπορούσε να πάρει 5/5 αρκεί να αντλούσα έστω και μια στιγμή αναγνωστικής ευχαρίστησης. 2🌟 γιατί σαν σύλληψη και ιδέα ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσα. Όμως χάθηκα στις δαιδαλώδεις περιγραφές και στις ατελείωτες λεπτομέρειες.

[Νίκος Vitoliotis) · Rating 4 out of 5]

Συνολικός απολογισμός της πρώτης μου γνωριμίας με τη Μπουραζοπούλου, 4-. Στα κατά, το μάλλον φλύαρο ύφος σε ορισμένα σημεία του βιβλίου (επιπλέον, οι εξηγήσεις και οι φιλοσοφικοί στοχασμοί είναι συχνά αρκετά δυσνόητοι, εκτός και αν αυτό είναι επιλογή της), η σχεδόν μόνιμη έλλειψη έντασης, οι "τρύπες" στη δομή τής Κορπορατικής Δημοκρατίας που περιγράφει και το σχεδόν ανοικτό τέλος, μόλις 5-6 σελίδες μετά την αποκάλυψη και την κορύφωση της πλοκής. Στα υπέρ, η συνολική σύλληψη (θα ήθελα να ρίξω μια ματιά μέσα στο μυαλό της Μπουραζοπούλου...), κάποια πολύ δυνατά στοιχεία όταν περιγράφει τη λογική της λειτουργίας ορισμένων μονοσυντεχνιακών πόλεων και φυσικά, η ιδέα του να περιγράφει την ίδια κατάσταση, ιδωμένη μέσα από εννέα διαφορετικές οπτικές συμφερόντων. Γενικά, αξίζει σίγουρα να διαβαστεί.
ΥΓ: Να μην ξεχάσω, ο τίτλος μοιάζει κάπως δοκιμιακός και χάνει σε λογοτεχνικότητα.

[MTK · Rating 4 out of 5]

Μία αλληγορία που ενδύεται τον μανδύα του δικαστικού δράματος και τηρεί τις συμβάσεις του μυθιστορήματος δρόμου και του ψυχολογικού θρίλερ, ενώ δε λείπει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού, χαρακτηριστικό της γραφής της συγκεκριμένης συγγραφέως.

[Βαγγέλης Ιωσηφίδης · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο είναι μοναδικό. Όχι με την έννοια "απίστευτα καλό", αλλά με την έννοια "ανεπανάληπτο". Ήταν αποτέλεσμα πραγματικής λογοτεχνίας.
Ο κόσμος που πλάστηκε από τη συγγραφέα θέλει να είναι ρεαλιστικός, αλλά παράλληλα είναι πιο φανταστικός από οτιδήποτε άλλο. Οι χαρακτήρες υπηρετούν αυτόν τον κόσμο και τις ιδεολογίες/ιδεοληψίες του επαρκώς, όντας επιτηδευμένα καρικατούρες.
Προσωπικά εντυπωσιάστηκα από τη λεπτομέρεια του κόσμου, του πολιτεύματος, των συντεχνιών αλλά και των προσώπων. Είχε μηνύματα να περάσει, το κατάφερε. Είχε έναν κόσμο να πλάσει, το κατόρθωσε. Είχε αγωνίες να εκφράσει, για την έννοια της Δημοκρατίας, της ανθρωπιάς, του θανάτου ως αμετάκλητη καταδίκη, και οι αγωνίες της έγιναν αποδεκτές.

[Melina · Rating 3 out of 5]

Η Μπουραζοπούλου γράφει δυστοπίες, υπέροχες μοναδικές δυστοπίες που αν έχουν ένα κοινό σημείο είναι το πόσο εγκεφαλικές είναι. Τα βιβλία της δεν έχουν να κάνουν με δράση ή περιπέτεια αλλά με γρίφους και αινίγματα, κρυμμένα νοήματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Η Ενοχή της αθωότητας είναι ένα τέτοιο βιβλίο. Στο μέλλον η Ευρώπη έχει περάσει πέρα από τον καπιταλισμό στη συντεχνιακη δημοκρατία και πέρα από το Χριστιανισμό στη λατρεία του θανάτου. Οι άνθρωποι προσδιοριζονται πλέον μόνο από το επάγγελμα τους και ανήκουν όλοι στις 9 βασικές συντεχνίες. Η μετακίνηση από συντεχνια σε συντεχνια είναι σχεδόν αδύνατη αλλά μπορεί κάποιος να εξελιχθεί κάθετα μέσα στη συντεχνια του. Η διαμάχη των συντεχνιων για το ποια θα διαχειρίζεται το θάνατο, φέρνει αντιμέτωπους τους καλλιτέχνες με τους διανοούμενους και παραλύει τη δημοκρατία. Ένας καλλιτέχνης και ένας διανοούμενος και οι δύο στον πάτο της κοινωνικής κλίμακας αλλά στενοί φίλοι επιλέγονται για ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα όπου το ερώτημα είναι η ζωή ή ο θάνατος ενός αθωου και υποτίθεται ότι θα λύσει το ζήτημα και θα αναγεννήσει τη δημοκρατία. Η ενοχή και η αθωότητα, η αλήθεια και το ψέμα και κυρίως η έννοια του πολίτη, της δημοκρατίας και της ευθύνης είναι στην καρδιά αυτού του βιβλίου. Δεν είναι το καλύτερο της Μπουραζοπούλου, η συγγραφέας συχνά παρασύρεται προς το γκροτεσκο και το τέλος είναι ηθελημένα ανοιχτό αλλά και ένα μέτριο βιβλίο της εξακολουθεί να είναι καλύτερο τα περισσότερα που κυκλοφορούν και αξίζει να διαβαστεί.

[Rena · Rating 4 out of 5]

Άλλο ένα εκπληκτικό παραμύθι από την Μπουραζοπούλου.

[Eleni · Rating 4 out of 5]

Πολύ έξυπνη αλληγορία που εκφράζει σκέψεις και αγωνίες για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την ανθρωπιά, την ενοχή, με τη μορφή ενός συναρπαστικού διηγήματος μαγικού ρεαλισμού και επιστημονικής φαντασίας. Είναι το δεύτερο βιβλίο της Μπουραζοπούλου που διαβάζω μετά το συγκλονιστικό "Τι Είδε η Γυναίκα του Λωτ" και δεν μπορώ να μην θαυμάσω το συγγραφικό ταλέντο, το μυαλό και την ανεξάντλητη φαντασία της. Απαιτητικό πάντως βιβλίο, χρειάζεται καθαρό μυαλό και συγκέντρωση.

[Ourania Topa · Rating 5 out of 5]

Η Ευρωπαία Ursula Le Guin. Και το Ευρωπαία όχι μόνο με την έννοια της καταγωγής. Είναι ξεκάθαρο νομίζω ότι η τύχη της Ενιαίας Ευρώπης απασχολεί τη συγγραφέα. Σπουδαίο μυαλό. Τα συγχαρητήριά μου.
(Κι επειδή είναι το πρώτο της που διαβάζω, ίσως χρειαστεί και δεύτερη ανάγνωση παρέα με κάποιο βοήθημα περί πλατωνικής πολιτικής φιλοσοφίας)

[Leonidas Moumouris · Rating 3 out of 5]

Έχοντας διαβάσει την τριλογία της λίμνης και κυρίως το αριστούργημα της, για μένα, Τι είδε η γυναίκα του Λωτ, αυτό εδώ το βιβλίο δεν κατέφερε να φτάσει στα επίπεδα που έχω στο μυαλό μου για την Μπουραζοπούλου.
Αν δεν κάνω λάθος προηγείται χρονικά της τριλογίας, και εντόπισα ιδέες και σενάρια που χρησιμοποίησε και αργότερα στα άλλα της βιβλία με μεγαλύτερη όμως μαεστρία και τεχνική. Εδώ ομολογώ πως κουράστηκα απ'τη μέση και μετά και έχασα το ενδιαφέρον μου.

[Morfeas · Rating 5 out of 5]

Είναι σίγουρα, αν όχι το καλύτερο, ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα το '14!

Είναι φιλοσοφικό, έχει βάθος, είναι πολύ καλογραμμένο, με έξυπνα σημεία και τρικ, αγγίζει θέματα που έχουν πολύ ενδιαφέρον, κάποια μπροστά στα μάτια σου, κι άλλα στο πλάι, χωρίς να τα αναφέρει ρητά.

Αυτό που όμως εκτίμησα περισσότερο είναι η εξυπνάδα της συγγραφέως. Σε κάθε κεφάλαιο εντυπωσιαζόμουν, τόσο από το πόσο καλά είχε χτίσει τον κόσμο της, πόσο όμορφα δένουν η κοσμοπλασία με τις ιδεολογίες που γεννάται σε κάθε κομμάτι του κόσμου της, όσο και από το πόσο εύκολα παίζει με δύσκολες φιλοσοφικές έννοιες ή ρητορικά παιχνίδια. Ειδικά στο τελευταίο, σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην πλοκή, της βγάζω το καπέλο.
Δεν θυμάμαι κάποιο άλλο βιβλίο που να σκέφτομαι "Πόσο έξυπνη παίζει να 'ναι αυτή η συγγραφέας;"

Τέτοια, πάντως, επιστημονική φαντασία αγαπώ να διαβάζω!
Ντάξει, δεν λέω ότι θα αρέσει σε όλους: Τα θέματα που αγγίζει μπορεί να φανούν πολύ φιλοσοφικά κι αφηρημένα για αρκετούς (σε κάποιο σημείο π.χ. τώρα που το τελείωσα και προσπαθώ να θυμηθώ δεν μου είναι ξεκάθαρη η επιχειρηματολογία κάποιου, αν και όταν τη διάβαζα την καταλάβαινα), δεν έχει τη δράση άλλων ιστοριών, καθώς είναι περισσότερο διαλογικό μυθιστόρημα.

Πάντως, εννοείται θα τιμήσω τα υπόλοιπα βιβλία της. Από το πρώτο της βιβλίο δήλωσα ήδη φαν!

[Sia K. · Rating 5 out of 5]

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον λογοτεχνικό κείμενο. Αριστοτεχνικα γραμμένο. Ένα γοτθικό παραμύθι σε έναν δυστοπικο χώρο στον οποίο εκτυλίσσεται ένα πολιτικό θρίλερ. Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι γρίφοι αμέτρητοι. Δύσκολο βίβλιο για γερούς και δυνατούς αναγνώστες.
Η αλήθεια είναι ότι με δυσκόλεψε, με ξάφνιασε, αλλά με γοήτευσε και το λάτρεψα. Χίλια μπράβο στην συγγραφέα, η οποία (προσωπική άποψη) συγκρίνεται πλέον μόνο με μεγάλους ξένους συγγραφείς.

[Zizeloni · Rating 4 out of 5]

Για να είμαι ειλικρινής θα έβαζα 3 αστέρια γιατί προσωπικά δεν μου άρεσε τόσο πολύ, είχα και υψηλές προσδοκίες μετά τα άλλα τρία της βιβλία που έχω διαβάσει. Αλλά αντικειμενικά ίσως αξίζει τα τέσσερα αστέρια.
Βρισκόμαστε σε μια ας το πούμε δυστοπικό Ευρώπη, όπου όλοι ανήκουν στην κάστα του επαγγέλματος τους (κατασκευαστές, έμποροι, θετικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες κλπ) που μέσα περιέχουν πολλές διαβαθμίσεις (ο πρωταγωνιστής είναι ένας νεκρομπαρμπερης καλλιτέχνης). Στα χαρτιά ακούγεται πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, δύο άτομα βρίσκονται μέσα από διάφορες καταστάσεις να οδηγούν έναν κρατούμενο στην Ευρώπη, σταματώντας σε πόλεις που διοικούν διαφορετικές κάστες.

Στην πράξη όμως σχεδόν τίποτα δεν περιγράφεται από το ταξίδι και ενώ κάθε κάστα που φανερώνεται εχει ενδιαφέρον. Απλά δίνεται περισσότερη βάση σε μακριές εξηγήσεις για δημοκρατία, για το θάνατο, για ελεύθερη βούληση, πολλές φιλοσοφίες γενικά. Και μετά σε δύο προτάσεις γίνεται κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί λίγο περισσότερο για να δημιουργηθεί ένα κλίμα.

Δυστυχώς το κομμάτι που βαρέθηκα ήταν κάπου στο 2/4 του βιβλίου (πριν ξεκινήσει επίσημα το ταξίδι) και ενώ το 1/4 και το 4/4 ήταν καλά, επειδή βαρέθηκα στο 2/4 μου χάλασε και το υπόλοιπο βιβλίο και δεν έδωσα πολύ βάση. Σίγουρα όμως πρόκειται για ένα βιβλίο που το έχει σκεφτεί απίστευτα πολύ, πρόκειται σίγουρα για μια πολύ έξυπνη συγγραφέα που καταπιάνεται και με διάφορα δευτερεύοντα θέματα στο συγκεκριμενο βιβλίο (σκάκι, ερωτική ασφυξία, γονιδιακή ιατρική, μυθολογία, ταρώ, θρησκεία) και είμαι σίγουρη ότι θα αρέσει σε πολύ κόσμο.

[Alina Vasileiou · Rating 5 out of 5]

Ευφυες,με καταπληκτικη γλωσσα κ απιστευτους συνειρμους! ειναι μεγαλο μυαλο η Μπουραζοπουλου! Εφτιαξε ενα μυθιστόρημα το οποιο περιεχει ολους τους θεμελιώδεις προβληματισμους του ανθρωπου,δοσμενους καθε φορα απο αλλη ματια. Καλλιστα θα μπορουσε η καθε πολη να εχει το δικο της βιβλιο! Καθε φορα που τη διαβαζω μενω γοητευμενη απο τον τροπο σκεψης της κ ειλικρινά πιστευω οτι θα γινοταν διασημη παγκοσμια συγγραφέας αν γεννιοταν αλλου!

[Babis Papadimitriou]

Παρά το σχετικά μικρό μέγεθος του το συγκεκριμένο είναι ένα ιδιαίτερα «δύσκολο» βιβλίο. Όχι τόσο εξαιτίας του τρόπου γραφής όσο για τα ερωτήματα που θέτει η συγγραφέας. Ερωτήματα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα έχουμε ίσως θέσει όλοι στους εαυτούς μας, πότε όμως συγκεντρωμένα και γραμμένα με τόση σαφήνεια. Οι χαρακτήρες αλλάζουν ριζικά από το ταξίδι που πραγματοποιούν και τις πόλεις που επισκέπτονται. Κάθε πόλη είναι μια μοναδική εμπειρία, με ζωντανούς χαρακτήρες οι οποίοι προσπαθούν φυσικά να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Το τέλος ήταν κάπως απότομο όμως δεν αφαιρεί από την συνολική εμπειρία. Θα ήθελα να δω περισσότερα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο…

[Νικολέττα · Rating 5 out of 5]

Η Μπουραζοπούλου δημιουργεί έναν φανταστικό κόσμο που οι άνθρωποι χωρίζονται σε κάστες σε αυτήν την αναδιοργανομένη Ευρώπη δημιουργείται ένα ζήτημα και η συγγραφέας καλεί τον αναγνώστη να λύσει το γρίφο..
Εξαιρετικό και μοναδικό βιβλίο.

[Κατερίνα Μαλακατέ · Rating 3 out of 5]

Είχα καιρό να διαβάσω απανωτά δυο ελληνικά βιβλία και πρέπει να ομολογήσω πως το ευχαριστήθηκα. Όσο άνετα κι αν διαβάζει κανείς σε μια ξένη γλώσσα, όσο καλή κι αν είναι μια μετάφραση, η χάρη του βιβλίου που είναι γραμμένο στη γλώσσα σου και δεν χάνεις κανένα από τα χρώματά του είναι διαφορετική. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για δυο καλά βιβλία όπως το «Στην άκρη του κόσμου» του Γιώργου Ξενάριου και το «Η ενοχή της αθωότητας» της Ιωάννας Μπουραζοπούλου. Και μιας και για το πρώτο έχω εκφραστεί αναλυτικά τόσο σε αυτό, όσο και σε αναρτήσεις άλλων βιβλιοblog, νομίζω πως πρέπει να μιλήσω και για το δεύτερο.

Είναι γνωστή η αδυναμία μου για τη Μπουραζοπούλου, ο τρόπος γραφής της, τα θέματα που επιλέγει αλλά και οι κόσμοι που δημιουργεί με γοητεύουν. Έτσι, μάλλον δεν θα αποτελέσει έκπληξη πως και το καινούργιο της μυθιστόρημα μου φάνηκε εξαιρετικό. Συνεχίζω να πιστεύω βέβαια πως το «Τι είδε η γυναίκα του Λωτ» είναι το καλύτερό της.
http://www.diavazontas.blogspot.gr/20...

Σε μια όχι και τόσο μακρινή εποχή στο μέλλον η Ευρώπη έχει κάνει την Επανάσταση της έναντι στον μετακαπιταλισμό και έχει εδραιώσει την Συντεχνιακή Δημοκρατία. Ο κάθε Ευρωπαίος ανήκει σε μια από τις εννέα Κάστες, και μπορεί να ανελιχθεί μόνο κάθετα σε αυτή, ποτέ οριζόντια, δεν μπορεί δηλαδή να αλλάξει επάγγελμα. Ένας νεκρομπαρμπέρης, αποστάτης από την Κάστα των Φυλάκων και τώρα στο τελευταίο σκαλί της Κάστας των Καλλιτεχνών κι ένας εκφωνητής επικήδειων, το έσχατο είδος Διανοούμενου θα κλιθούν να παίξουν ένα ιδιότυπο ρόλο σε μια δίκη για την ανατροπή του πολιτεύματος. Ένας αθώος καταδικάζεται σε ατιμωτικό θάνατο και αυτοί πρέπει να διασχίσουν την Ευρώπη με το όχημα-κάλπη, να επισκεφτούν πόλεις ταγμένες σε ένα μόνο επάγγελμα, να πάρουν δικόγραφα που θα αθωώσουν ή θα καταδικάσουν τον αθώο. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να ανοίξει την πόρτα και να αθωώσει τον άγνωστο αθώο, αλλά κανείς δεν θα το κάνει.

Το βιβλίο πραγματεύεται με μαεστρία θέματα πολιτικά και άλλα που άπτονται της ζωής και του θανάτου, χωρίς καμία στιγμή να χάνει την χάρη ενός υπέροχου παραμυθιού.

[Βυζαντία Πυριόχου-Γκυ · Rating 2 out of 5]

Ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές, καθότι είχα λατρέψει και το Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;, αλλά τελικά σύντομα με απογοήτευσε. Πλατειασε πολύ, ο ακατάπαυστα πολύπλοκος χειρισμός της γλώσσας με κούρασε και εντέλει έχασα το ενδιαφέρον μου και για την ίδια την ιστορια. Δύο αστεράκια, γιατί ακόμα κι έτσι, το ταλέντο της συγγραφέα δεν εξαφανιστηκε.

[Petros Karamootees · Rating 3 out of 5]

Μέχρι την μέση κρατά το ενδιαφέρον αλλά μετά κουράζει.

[Δώρος Αντωνιάδης · Rating 5 out of 5]

Νομίζω πως διαβάζοντας την ιστορία, μεγάλη μου έκπληξη ήταν -εκτός από τις θαυμάσιες εικόνες που εμφανίστηκαν στο μυαλό μου, αναπλάθοντας τέλεια την φουτουριστική Ευρώπη- η συνειδητοποίηση πως ακόμα και σε μια τέτοια φανταστική ιστορία, η συνέπεια, η συνοχή και η πληρότητα πρέπει να είναι ίδιες όπως και σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Είχα τη (λανθασμένη) εντύπωση πως μία βασική διαφορά του αστυνομικού με τη φανταστική λογοτεχνία είναι το γεγονός πως στο αστυνομικό η πλοκή δεν πρέπει να μπάζει από πουθενά και ούτε μπορείς να «κλέψεις» τον αναγνώστη χρησιμοποιώντας από μηχανής Θεούς. Το ίδιο συμβαίνει όμως κι εδώ. Αφού φτιάχνεις έναν νέο κόσμο, οφείλεις αυτό το νέο κόσμο να τον φτιάξεις πλήρη και ολοκληρωμένο. Να ορίσεις χαρακτήρες, κανόνες, νόμους, πολιτεύματα και συνθήκες, βάσει των οποίων θα γράψεις την ιστορία σου και να μην μπορείς να παρεκκλίνεις. Η ιστορία είναι εντελώς αλληγορική, με συνεχή φιλοσοφικά, γεωπολιτικά και ιστορικά ζητήματα, σε περίπτωση που κάποιος θέλει να μη μείνει μόνο σε αυτό που διαβάζει.

[Dialecti Pangalou · Rating 3 out of 5]

Σε μια φανταστική Ευρώπη συναντάμε 7 κάστες επαγγελματιών υπευθύνων για τη νέα μορφή πολιτεύματος. Οι επαγγελματίες δεν επιτρέπεται να αλλάζουν κάστα, κι όταν αυτό συμβαίνει προκύπτει λάθος του συστήματος, το οποίο πρέπει να αποκατασταθεί για την επανίδρυση του πολιτεύματος. Υπό αυτό το πρίσμα παρακολουθούμε το ταξίδι δύο επαγγελματιών στις βασικές πόλεις της Ευρώπης, προκειμένου να ενοχοποιηθεί ένας αθώος ή να αθωωθεί κάποιος ένοχος μέσα από τα δικαστικά πορίσματα της κάθε κάστας.
Το μυθιστόρημα αυτό - όσο κι αν λατρεύω την Μπουραζοπούλου - δεν μου ταίριαξε πολύ. Με κούρασε αρκετά μέσα από τη λογική επιχειρηματολογία της κάθε κάστας και δυσκολεύτηκα σε πολλά σημεία να το ακολουθήσω. Ωστόσο πλησιάζοντας προς το τέλος είχα μεγάλη ανυπομονησία να μάθω ποιος ήταν ο αθώος ένοχος και έκανα πολλούς παραλληλισμούς με την εποχή μας, με την αθωότητα που φέρουμε όλοι μας και πώς αυτή μετατρέπεται σε ενοχή ή και το αντίθετο.
Σίγουρα πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί και να συζητηθεί.

[Skinny Legs · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό! Πολιτικό μυθιστόρημα φαντασίας στα καλύτερα του. Αγαπώ μπουραζοπούλου!

[Afroditi Kousouni · Rating 3 out of 5]

Παρακολουθώ τη Μπουραζοπούλου εδώ και πολλά χρόνια, τα βιβλία της έχουν πάντα κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Οι ιστορίες που πλάθει είναι δημιουργίες μιας τόσο ζωντανής φαντασίας που ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται ήδη από τις πρώτες σελίδες. Η συγγραφέας και εδώ, όπως και σε άλλα της πονήματα, μοιάζει να θέλει να οδηγήσει το μυαλό του αναγνώστη στο τι θα συνέβαινε αν κάποιες θεωρίες εφαρμόζονταν στις ακραίες τους εκδοχές: εν προκειμένω, η Ευρώπη, σε μια εποχή που από την ανάγνωση προκύπτει ότι είναι μελλοντική, αλλά δεν τοποθετείται με σαφήνεια το χρονικό σημείο όπου διαδραματίζονται τα γεγονότα, έχει αφήσει πίσω της το αποτυχημένο μοντέλο της διακυβέρνησης του 21ου αιώνα και μετά από μια Επανάσταση, βιώνει τη Δημοκρατία μέσα από ένα σύστημα όπου κυριαρχούν οι επαγγελματικές κάστες. Αδιαπέραστα οριοθετημένοι μέσα στις κάστες τους, οι Επαγγελματίες (πρώην πολίτες) ζουν με τους εκάστοτε κανόνες και τις συνήθειες των ομοίων τους, ενώ εκπροσωπούνται στην Εθνοσυνέλευση που λαμβάνει τις αποφάσεις. Πολυδαίδαλο και πολυεπίπεδο, το σύστημα φαίνεται να λειτουργεί, μέχρι που προκύπτει ένα ύψιστης σημασίας διακύβευμα: η ανάγκη να προσδιοριστεί η κάστα εκείνη που θα αναλάβει την κηδεμονία του Θανάτου, που θεωρείται το μέγιστο αγαθό. Μέσα από ένα οδοιπορικό στις πόλεις που συνιστούν τις έδρες των συντεχνιών και ένα δημοψήφισμα που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες της Ευρώπης και που πρόκειται να κρίνει τα ίδια τα πολιτειακά θεμέλια της Ηπείρου, ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με πλείστα όσα ηθικά και όχι μόνο διλήμματα, ενώ ακολουθεί τα βήματα των οδηγών της κάλπης και καλείται να προβληματιστεί για την ποιότητα μιας τέτοιας Δημοκρατίας, για τα όρια της ελευθερίας, για την ελευθερία της σκέψης, για τις σκέψεις μεταξύ των ανθρώπων και για την αξία της εμπιστοσύνης και της φιλίας.
Μια ιστορία παράξενη, ένα αλληγορικό παραμύθι, στις εσχατιές της ύπαρξης και της σκέψης.

[Adon Coya · Rating 3 out of 5]

Ένα πλούσιο σε ιδέες και γλαφυρότητα ανάγνωσμα, πιο πολύ εγκεφαλικό παρά συναισθηματικό. Πράγματι, η συγγραφέας είναι εξαιρετική λογοτέχνης, με λαμπρή φαντασία. Η φιλοσοφική και διερευνητική της ματιά τεμαχίζει κι ανασκευάζει την πραγματικότητα του κόσμου της από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.
Όμως είναι 400 σελίδες με μόνο δύο τρισδιάστατους χαρακτήρες: όλο το υπόλοιπο καστ είναι εκεί για να συμπληρώνουν τα σκηνικά και να εξηγούν την επιστημονική(;) φαντασία του μελλοντικού αυτού κόσμου. Κι ενώ φαινόταν στο πρώτο μέρος του βιβλίου ότι πράγματι θα μπορούσε ο αναγνώστης να ταυτιστεί και να γνοιαστεί για τους δύο χαρακτήρες, στη συνέχεια χάνουν εντελώς την αυτοδυναμία τους και γίνονται έρμαια των εξελίξεων. Κι αυτή η ίδια η σχέση μεταξύ τους, που υποτίθεται ότι είναι το κύριο θέμα του ταξιδιού, θολώνει γιατί ποτέ δεν δόθηκε ισχυρά κι ούτε προσέχθηκε ν' αναδυθεί κατά διαστήματα.
Μου άρεσε, αλλά δεν νομίζω ότι θα το ξαναδιάβαζα. Το μεγαλύτερο παράπονό μου είναι το τέλος, πολύ απότομο...

[Searchingthemeaningoflife Greece · Rating 5 out of 5]

[...] Σύμφωνα με τους Ιερείς, τα όνειρα αποτελούν το αληθινό θαύμα της ύπαρξης, όχι ο βίος που διάγουμε ξυπνητοί και χρησιμοποιούμε τις παραπλανητικές αισθήσεις μας, που μας φυλακίζουν στο χωροχρόνο. Ο άνθρωπος επικοινωνεί με το Δημιουργό μέσω του υποσυνείδητού του και μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου, κατάσταση στην οποία το πνεύμα βρίσκεται πλησιέστερα παρά ποτέ στο Θάνατο. Εκείνο που εμποδίζει την επικοινωνία είναι ότι το εν υπνώσει πνεύμα λειτουργεί αποκομμένο ​από τη μνήμη και
τη συνείδηση, με αποτέλεσμα η ενύπνια εμπειρία να καταλήγει ασυνάρτητη, δύσκολα ανακαλείται μετά την αφύπνιση και ακόμη δυσκολότερα αποκωδικοποιείται.[...]

[Χρήστος Αζαριάδης · Rating 4 out of 5]

Η πρώτη μου επαφή με την κυρία Μπουραζοπούλου ηταν στο Λωτ, που με μάγεψε.

Η Ενοχή της Αθωότητας είναι το δεύτερο βιβλίο της που διαβάζω (και μετά θα ακολουθήσει η τριλογία με τις Πρέσπες).

Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη κυρία (δεν την γνωρίζω, μην παρεξηγηθώ) είναι πιθανότατα η καλύτερη συγγραφέας σήμερα στην Ελλάδα.

Βαθυστόχαστη γραφή, αλληγορική γύρω από ένα πολιτικό-κοινωνικό μήνυμα.

[Ελένη Στελλάτου · Rating 5 out of 5]

Πίσω από ένα τόσο περίπλοκο και στέρεο βιβλίο, με τόση αληθοφάνεια ακόμη και στις πιο ακραία επινοημένες καταστάσεις κρύβεται ένα φοβερό μυαλό. Respect

[Evridiki Amanatidou · Rating 4 out of 5]

πυκνό σε νοήματα και αλληγορικά στοιχεία, μια συναρπαστική μυθιστορία.

[Maria Chrysou · Rating 5 out of 5]

Μοναδικό! Για δυνατούς αναγ��ώστες. Γιατί πολλοί θα το διαβάσουν αλλά λίγοι θα το καταλάβουν.