What do you think?
Rate this book
Ben'in yapimi = [Technologies of the self]. Translated by Levent Kavas.
Paperback. Cr. 8vo. (20 x 14 cm). In Turkish. 71 p.
Paperback
First published February 1, 1988
52 people are currently reading
898 people want to read
About the author
Michel Foucault
754 books6,332 followersPaul-Michel Foucault was a French philosopher, historian of ideas, writer, political activist, and literary critic. Foucault's theories primarily address the relationships between power and knowledge, and how they are used as a form of social control through societal institutions. Though often cited as a structuralist and postmodernist, Foucault rejected these labels. His thought has influenced academics, especially those working in communication studies, anthropology, psychology, sociology, criminology, cultural studies, literary theory, feminism, Marxism and critical theory.
Born in Poitiers, France, into an upper-middle-class family, Foucault was educated at the Lycée Henri-IV, at the École Normale Supérieure, where he developed an interest in philosophy and came under the influence of his tutors Jean Hyppolite and Louis Althusser, and at the University of Paris (Sorbonne), where he earned degrees in philosophy and psychology. After several years as a cultural diplomat abroad, he returned to France and published his first major book, The History of Madness (1961). After obtaining work between 1960 and 1966 at the University of Clermont-Ferrand, he produced The Birth of the Clinic (1963) and The Order of Things (1966), publications that displayed his increasing involvement with structuralism, from which he later distanced himself. These first three histories exemplified a historiographical technique Foucault was developing called "archaeology".
From 1966 to 1968, Foucault lectured at the University of Tunis before returning to France, where he became head of the philosophy department at the new experimental university of Paris VIII. Foucault subsequently published The Archaeology of Knowledge (1969). In 1970, Foucault was admitted to the Collège de France, a membership he retained until his death. He also became active in several left-wing groups involved in campaigns against racism and human rights abuses and for penal reform. Foucault later published Discipline and Punish (1975) and The History of Sexuality (1976), in which he developed archaeological and genealogical methods that emphasized the role that power plays in society.
Foucault died in Paris from complications of HIV/AIDS; he became the first public figure in France to die from complications of the disease. His partner Daniel Defert founded the AIDES charity in his memory.
Born in Poitiers, France, into an upper-middle-class family, Foucault was educated at the Lycée Henri-IV, at the École Normale Supérieure, where he developed an interest in philosophy and came under the influence of his tutors Jean Hyppolite and Louis Althusser, and at the University of Paris (Sorbonne), where he earned degrees in philosophy and psychology. After several years as a cultural diplomat abroad, he returned to France and published his first major book, The History of Madness (1961). After obtaining work between 1960 and 1966 at the University of Clermont-Ferrand, he produced The Birth of the Clinic (1963) and The Order of Things (1966), publications that displayed his increasing involvement with structuralism, from which he later distanced himself. These first three histories exemplified a historiographical technique Foucault was developing called "archaeology".
From 1966 to 1968, Foucault lectured at the University of Tunis before returning to France, where he became head of the philosophy department at the new experimental university of Paris VIII. Foucault subsequently published The Archaeology of Knowledge (1969). In 1970, Foucault was admitted to the Collège de France, a membership he retained until his death. He also became active in several left-wing groups involved in campaigns against racism and human rights abuses and for penal reform. Foucault later published Discipline and Punish (1975) and The History of Sexuality (1976), in which he developed archaeological and genealogical methods that emphasized the role that power plays in society.
Foucault died in Paris from complications of HIV/AIDS; he became the first public figure in France to die from complications of the disease. His partner Daniel Defert founded the AIDES charity in his memory.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 38 reviews
May 3, 2020
Kitap sekiz makaleden oluşuyor. Kitabın çekirdeği 1, 2, 3, 7 ve 8. başlıklarda çok güzel toparlanıyor. Yedinci başlık olan Foucault, Freud ve Kendini Biçimlendirme Teknikleri (Patrick H. Hutton) makalesinin yeri kitapta çok daha ayrı; Michel Foucault’nun kendi anlatımını çok hızlı özetleyerek, Freud ile karşılaştırması sayesinde hem Foucault’un işaretlerini ve yöntemini açıkça ortaya koyuyor.
Kitap üzerine bir değerlendirme yazısı değil belki de bir seri çıkaracak kadar not çıkması, hem sevindirici hem de bir inceleme yazmamı zorlaştıran bir durum. Bundan dolayı sadece iki konuda işaret edilenleri paylaşacağım. (Hiçbir şeyi kitaptaki gibi anlatamadığım için de spoiler sayılmaz. =)
1 - Kendini biçimlendirme
Kendini biçimlendirme (formation / transformation) konusundaki en önemli nokta neyin biçimlendirmeye, neyin atılmaya neyin de korunmaya değer olduğudur. Farklı din ve kültürlerde farklı yaklaşımlar mevcut, birkaçı şu şekilde;
a. Kendiliğin bütünüyle zarar olduğu ve kendiliği yok etmek gerektiği anlayışı
b. Ego - süper ego ikilisindeki gibi kendiliğin iki güç arasında şekillenmesi gerektiği anlayışı
c. Askesis benzeri yaklaşımlar: kendinden vazgeçme yerine kendi üzerindeki hakimiyeti arttırma / hatırlama anlayışı
Bu yaklaşımlara yöneltilecek soru hangisinin doğru olduğu değil, birbirleri arasında tarihi ve soy-kütük ilişkilerin nasıl olduğudur. Yani soracağımız soru, aslında bu yöntemlerden herhangi birinin ilkel olmadığı ya da birbirinin yerini tamamen almadığı cevabıdır da. Foucault’un işaret ettiği, Hutton’un da işareti netleştirdiği üzere, kökenleri antik yunandan öncesine -belki de insanlığın ilk günlerine giden- bu yöntemlerden hiçbiri yanlışlanmadı, farklı formatlara dönüştü. Bundan dolayı kendi benliğini hakir gören birini ya da egosunu süper-egosuyla eğitmeye çalışan birini hakir görmek felsefi açıdan (bilgelik sevgisi açısından) olanaklı değil.
2 - Kendilik
Kendilik kavramı, zannediyorum ancak kelime oyunlarını ve etimolojiyi sevenler için hem katlanılası hem de anlaşılası bir olgu. Bu sevgi olunca da kitaptaki bağlantıları takip etmek ve Foucault’cu biçimde soy-kütük takibinden bugüne gelen referansları izlemek oldukça keyifli.
Kitaba dair özet bir yazı yazmak yerine bu oyunlara işaret etmek benim açımdan daha gerekli ve gerçekçi olacak. Mesela,
- Kendiliğin kendisini anlamak bir kelime oyununu çözmek gibi. Kendilik yani auto iki anlama sahip: self (aynısı) ve identity (öz / consciousness)
- Kendilik Türkçe’deki nefs ve kimlik (hüviyet) kavramlarına karşılık olabilir. Açıkçası iki anlamda da pozitif / negatif gibi bir ayrım yok ama zaman içinde nefs’in kötü, kimliğin öz (bilinç / conscious) anlamlarına da gelecek şekilde pozitif kullanımı yaygınlaştı.
- Kim-lik ve hüviyet (hüve-iyet) birebir örtüşüyor ve "o olma" anlamına geliyor.
- Identity etimolojik kökenlerinden bu yana oneness / sameness anlamına geliyor. Ne ile bir ve aynı olmak? Yani kişinin kendiliği (yani kendisi olması) ne ile bir ve aynı olması? Freud’un birlikte tanımında geçmiş varken, Foucault’da inşa ve gelecek yaklaşımı var.
Foucault’un giriş kısmındaki ile de birleşen bu cevap son durumda şunu düşündürüyor, kendilik bu kişiye dönüşmeyi de kapsayan ve ikinci anlamında o kişi ile bir olmayı içeren bir zorluk sunuyor. Olmaya çalıştığın kişi ile bir olmak.
Kitap üzerine bir değerlendirme yazısı değil belki de bir seri çıkaracak kadar not çıkması, hem sevindirici hem de bir inceleme yazmamı zorlaştıran bir durum. Bundan dolayı sadece iki konuda işaret edilenleri paylaşacağım. (Hiçbir şeyi kitaptaki gibi anlatamadığım için de spoiler sayılmaz. =)
1 - Kendini biçimlendirme
Kendini biçimlendirme (formation / transformation) konusundaki en önemli nokta neyin biçimlendirmeye, neyin atılmaya neyin de korunmaya değer olduğudur. Farklı din ve kültürlerde farklı yaklaşımlar mevcut, birkaçı şu şekilde;
a. Kendiliğin bütünüyle zarar olduğu ve kendiliği yok etmek gerektiği anlayışı
b. Ego - süper ego ikilisindeki gibi kendiliğin iki güç arasında şekillenmesi gerektiği anlayışı
c. Askesis benzeri yaklaşımlar: kendinden vazgeçme yerine kendi üzerindeki hakimiyeti arttırma / hatırlama anlayışı
Bu yaklaşımlara yöneltilecek soru hangisinin doğru olduğu değil, birbirleri arasında tarihi ve soy-kütük ilişkilerin nasıl olduğudur. Yani soracağımız soru, aslında bu yöntemlerden herhangi birinin ilkel olmadığı ya da birbirinin yerini tamamen almadığı cevabıdır da. Foucault’un işaret ettiği, Hutton’un da işareti netleştirdiği üzere, kökenleri antik yunandan öncesine -belki de insanlığın ilk günlerine giden- bu yöntemlerden hiçbiri yanlışlanmadı, farklı formatlara dönüştü. Bundan dolayı kendi benliğini hakir gören birini ya da egosunu süper-egosuyla eğitmeye çalışan birini hakir görmek felsefi açıdan (bilgelik sevgisi açısından) olanaklı değil.
2 - Kendilik
Kendilik kavramı, zannediyorum ancak kelime oyunlarını ve etimolojiyi sevenler için hem katlanılası hem de anlaşılası bir olgu. Bu sevgi olunca da kitaptaki bağlantıları takip etmek ve Foucault’cu biçimde soy-kütük takibinden bugüne gelen referansları izlemek oldukça keyifli.
Kitaba dair özet bir yazı yazmak yerine bu oyunlara işaret etmek benim açımdan daha gerekli ve gerçekçi olacak. Mesela,
- Kendiliğin kendisini anlamak bir kelime oyununu çözmek gibi. Kendilik yani auto iki anlama sahip: self (aynısı) ve identity (öz / consciousness)
- Kendilik Türkçe’deki nefs ve kimlik (hüviyet) kavramlarına karşılık olabilir. Açıkçası iki anlamda da pozitif / negatif gibi bir ayrım yok ama zaman içinde nefs’in kötü, kimliğin öz (bilinç / conscious) anlamlarına da gelecek şekilde pozitif kullanımı yaygınlaştı.
- Kim-lik ve hüviyet (hüve-iyet) birebir örtüşüyor ve "o olma" anlamına geliyor.
- Identity etimolojik kökenlerinden bu yana oneness / sameness anlamına geliyor. Ne ile bir ve aynı olmak? Yani kişinin kendiliği (yani kendisi olması) ne ile bir ve aynı olması? Freud’un birlikte tanımında geçmiş varken, Foucault’da inşa ve gelecek yaklaşımı var.
Foucault’un giriş kısmındaki ile de birleşen bu cevap son durumda şunu düşündürüyor, kendilik bu kişiye dönüşmeyi de kapsayan ve ikinci anlamında o kişi ile bir olmayı içeren bir zorluk sunuyor. Olmaya çalıştığın kişi ile bir olmak.
June 4, 2015
Hear lecture here:
http://www.openculture.com/2014/08/mi...
http://www.openculture.com/2014/08/mi...
August 25, 2023
al final, el conocerse a uno mismo terminó comiéndose al preocuparse de sí mismo.
April 30, 2023
Condensa bastante bien muchos de los temas que Foucault abordó en su estudio sobre la subjetividad. No es mal libro, pero no dice nada nuevo respecto de los cursos del Collège de France.
January 27, 2023
We want to be the poets of our own lives.
Apart from the social and ruling moral norms, the individual's establishment of self-ethics by recognizing himself certainly stands at a higher point than social morality. Human yourself to be developed to find the direction of your own life at this point by exploring the poet will become siirsellestirme life (sanatlastirma) through essentialist approach reveals a stance out of love. We can say that the issue of self-transcendence can only apply to a person who can turn his life into a work of art, according to Foucault...
In the book, Freud and Rousseau's self-power models were discussed first, their views on the self were included, and Foucault conveyed his view in the context of these views. Having a Nietzschean approach to the relationship between the self and power, Foucault finally connects the situation to this point of view and offers similar analyses on the importance of the self, which breaks away from the social morality and power integrationism mentioned by Freud and Rousseau and makes its way. However, the more commonalities there were in Rousseau, the more confrontational situations there were in Freud. They differ on the effectiveness of information, especially in the subject-power relationship.
In this book, in which he also refers extensively to the ethical understanding of Plato and Socrates, he also presented criticisms on the point of the origin of self-knowledge. At this point, I would like to share a lot of quotes and show them to you, but I am in favor of reading the book and finding these lines rather than being easy.
The book is a tremendous masterpiece in every way. I highly recommend it to the interested person. Have a pleasant reading.
Apart from the social and ruling moral norms, the individual's establishment of self-ethics by recognizing himself certainly stands at a higher point than social morality. Human yourself to be developed to find the direction of your own life at this point by exploring the poet will become siirsellestirme life (sanatlastirma) through essentialist approach reveals a stance out of love. We can say that the issue of self-transcendence can only apply to a person who can turn his life into a work of art, according to Foucault...
In the book, Freud and Rousseau's self-power models were discussed first, their views on the self were included, and Foucault conveyed his view in the context of these views. Having a Nietzschean approach to the relationship between the self and power, Foucault finally connects the situation to this point of view and offers similar analyses on the importance of the self, which breaks away from the social morality and power integrationism mentioned by Freud and Rousseau and makes its way. However, the more commonalities there were in Rousseau, the more confrontational situations there were in Freud. They differ on the effectiveness of information, especially in the subject-power relationship.
In this book, in which he also refers extensively to the ethical understanding of Plato and Socrates, he also presented criticisms on the point of the origin of self-knowledge. At this point, I would like to share a lot of quotes and show them to you, but I am in favor of reading the book and finding these lines rather than being easy.
The book is a tremendous masterpiece in every way. I highly recommend it to the interested person. Have a pleasant reading.
April 20, 2017
Foucault üzerine derlenmiş bu kitapta, Foucault'un söyleşileri ve 'Benlik Teknolojisi' üzerine bazı yazılarına yer verilmiştir. Başka yazarlarda Foucault'u karşılaştırmalı olarak ele almıştır. Platon'un Alkibiades eserinden de insanın kendisini bilmesi için ne yapması gerektiği ile ilgili bir bölüm eklenmiştir. Benliğimizi oluşturan şeyler nelerdir? İç unsurlar nelerdir? Dış unsurlar nelerdir? Foucault, bu konular üzerine düşünmenizi istiyor.
May 1, 2018
This book is ideal for a critic or scholar looking for lenses to apply elsewhere. Foucault's hermeneutic techniques bear such wonderful insights, they are irresistible. This book is like a visit to Foucault's forge (also a little known title by Umberto Eco - ha ha). That said, this book is not as good for novices to Foucault's work, as the lecture format is not as pleasing as the prose of Discipline & Punish or some of his other book-length discourses.
December 16, 2022
Solamente leí el texto "Tecnologías del yo". Sobre el cuidado de sí y las tradiciones helenística y cristiana.
July 18, 2022
“The madman is encouraged to rid himself of his infirmity by actively seeking a cure. The prisoner is admonished to undertake his own rehabilitation.”
With essays both by and about Michel Foucault, Technologies of the Self offers an intriguing and simultaneously enlightening and damning way of how we view ourselves. While some essays felt too heady for me, as I'm not necessarily a psychoanalytical scholar nor anyone who tends to use such frameworks in my own work, there were many that stuck out to me, and those were largely about the main topic at hand, with few other links (such as to religion, for example).
Give me your knowledge about the self and identity, I told this book. And, well, it revealed quite a lot! With quotations such as, "Only as such behavior becomes subject to public scrutiny does it become necessary to define the boundaries of its legitimacy” and "The policing process fosters a mentality that requires ever more explicit definitions of what is appropriate to human behavior," I feel like I come to better know Jeremy Bentham's and Michel Foucault's idea of the panopticon and how we (and for me, more specifically women) police ourselves.
Quotations like these remind me of Dr. Jessica Taylor's Sexy but Psycho, in which she discusses how mental health illnesses/disorders are created and labeled in order to police human--and more specifically women's--behavior. Only with these labels do these women become simultaneously legitimate and illegitimate in their behavior, and it is with these medicalized labels and systems that we define what is appropriate and why and for whom.
As a foundational text, and one that is clearly expanded upon by the multitude of authors contributing to this book, and to plenty of authors today who may unknowingly be using his concepts, I think it absolutely holds up. Overall, I cannot deny both the eloquence and efficacy of his statements, and have been mulling on them since.
With essays both by and about Michel Foucault, Technologies of the Self offers an intriguing and simultaneously enlightening and damning way of how we view ourselves. While some essays felt too heady for me, as I'm not necessarily a psychoanalytical scholar nor anyone who tends to use such frameworks in my own work, there were many that stuck out to me, and those were largely about the main topic at hand, with few other links (such as to religion, for example).
Give me your knowledge about the self and identity, I told this book. And, well, it revealed quite a lot! With quotations such as, "Only as such behavior becomes subject to public scrutiny does it become necessary to define the boundaries of its legitimacy” and "The policing process fosters a mentality that requires ever more explicit definitions of what is appropriate to human behavior," I feel like I come to better know Jeremy Bentham's and Michel Foucault's idea of the panopticon and how we (and for me, more specifically women) police ourselves.
Quotations like these remind me of Dr. Jessica Taylor's Sexy but Psycho, in which she discusses how mental health illnesses/disorders are created and labeled in order to police human--and more specifically women's--behavior. Only with these labels do these women become simultaneously legitimate and illegitimate in their behavior, and it is with these medicalized labels and systems that we define what is appropriate and why and for whom.
As a foundational text, and one that is clearly expanded upon by the multitude of authors contributing to this book, and to plenty of authors today who may unknowingly be using his concepts, I think it absolutely holds up. Overall, I cannot deny both the eloquence and efficacy of his statements, and have been mulling on them since.
November 22, 2021
I read selections from this book as part of the Honors Seminar I've been conducting this semester, which is why books by Polanyi and Mumford have shown up on my reading over the past few months as well. Like those writings, and the writings by Heidegger which preceded them, the essays in this book were taken up to help a student come to a better understanding of the historical and philosophical problems with "technique," as a way of understanding how modernity, bureaucracy, technology, and expertise have changed out experiences in and our understanding of the world. For myself, the most interesting aspect of Foucault's writings here was degree to which they were, if not conservative, than at least deeply illiberal in a way that parallels all sorts of other critiques of progressive liberalism. His most insightful observation, I think, was about how the modern state simply "exists per se." It is no longer part of a Thomistic teleological superstructure pointing towards improvement or salvation, and no longer part of a Machiavellian attempt by rulers to achieve particular ends; rather, it exists simply as a rationalizing worldview, a worldview that, in making all subjects, in all their plurality, accessible on the same level (of taxation, of census-counting, etc.), works against any kind of hierarchy or juridical distinctions; "technique," as a form of knowledge, exists in the absence of mediating institutions, apprenticeships of practice, and the like. That observation can be rebutted, of course, but as he leads us into thinking about "policing" as something general, something that in the name of efficiency and equality invariably levels us all, the sense that Foucault is some kind of hidden aristocrat is hard to suppress.
Read
November 15, 2020Tam olarak bir Foucault kitabı sayılmaz aslında, Kendini Bilmek hakkında Foucault'un birkaç konuşmasının yanısıra bazı yazarların Foucault'un duruşu ile Freud, Jean Jacque Rousseu gibi kendine eğilme üzerine dünyayı etkilemiş düşünürlerin duruşları arasındaki farkı anlatan pasajlardan oluşan bir kitap.
Akımlar farklı fakat kendini bilmeden dünyayı bilmenin, kendini yönetmeden iş, insan, ilişki yönetmenin mümkün olmadığı aşikar. Şeytan'dan bile daha çok korktuğumuz "nefs"in anlaşılması, kendisinin tam da şu an bu yazıyı okuyan kişi olduğunu idrak etmek gelişim yolculuğumuzun en önemli adımlarından olsa gerek.
Yazarın delilik, hapislik üzerine olan kitaplarına da zaman ayırmak, fikirleri üzerinde derinleşmek istiyorum.
Akımlar farklı fakat kendini bilmeden dünyayı bilmenin, kendini yönetmeden iş, insan, ilişki yönetmenin mümkün olmadığı aşikar. Şeytan'dan bile daha çok korktuğumuz "nefs"in anlaşılması, kendisinin tam da şu an bu yazıyı okuyan kişi olduğunu idrak etmek gelişim yolculuğumuzun en önemli adımlarından olsa gerek.
Yazarın delilik, hapislik üzerine olan kitaplarına da zaman ayırmak, fikirleri üzerinde derinleşmek istiyorum.
February 1, 2019
Tre stelle perchè la parte scritta da Foucault è meno di un terzo del libro. Il resto sono saggi scritti da altre persone che parlano dello stesso argomento (la costruzione del sè) da diversi punti di vista (letterario, psicoanalitico, ecc).
October 13, 2017
Right in line with my professional interests for research, this book was an enlightening and inspiring look into Foucault's final line of inquiry. Tracing the geneology of the care of the self, Foucault and other contributors shed light on how ancient practices and conceptions of the self have evolved. I would definitely recommend this to anyone with general curiosity or research interests in contemplative pedagogy or Foucault himself, though certainly it stands better with complementary reading --
Michel Foucault: Key Concepts
, edited by Dianna Taylor, was my first and best introduction to technologies of the self.
February 14, 2020
Some chapters were definitely more accessible than others. I thoroughly enjoyed the discussion about Freud's and Foucault's differing perspectives on psychoanalysis as a method of self-care. I started to fully grasp Foucault's study of genealogy/archeology and the history of the present as he delved into how psychoanalysis is simply a new iteration of confessional practices from the past. I also enjoyed the discussion about Rousseau and the practice of secular confession through writing.
Read
May 10, 2025muy interesante la forma que tiene foucault de ver los problemas de la actualidad desde una perspectiva clásica. me ha encantado la entrevista del final, ha sido la clave para mi trabajo final de fundamentos filosóficos. no soy yo mucho de filosofía, así que me ha gustado l accesibles que son los textos de foucault.
Read
August 16, 2021No sé cómo se hace una reseña de Foucault. Es como cargar un arma. De todo lo habitual y enquistado que parece ser consustancial a nuestras sociedad, Foucault te hace un relato histórico para que puedas explicar por qué no todo tiene que ser como es, no necesariamente.
July 7, 2025
Kendilik kaygısı, kendine yönelme ve biçimlendirme, kendini arama gibi pek çok konu felsefe tarihiyle harmanlanarak hazırlanmış ve seminer bizlere kitap hâlinde sunulmuş.
*Düşünmeden önce hissediyorum.
*İnsan psikolojisi bir arşiv değil, bir aynaydı.
*Düşünmeden önce hissediyorum.
*İnsan psikolojisi bir arşiv değil, bir aynaydı.
August 23, 2022
başlangıç kitabı değil. ama özet kitabı.
Read
January 10, 2023michel ti prego investimi con il tuo spirito e fammi passare l'esame tacci tua
February 14, 2023
Bir Foucault röportajı. İyi.
April 21, 2023
Leí solo el capítulo "Tecnologías del yo". ⭐⭐⭐
April 25, 2023
Hiç aklıma gelmeyen şeyleri düşünmeme vesile oldu. Geçmişten günümüze kendine eğilme biçimlerinin/yöntemlerinin incelendiği kısımlar ilgi çekiciydi.
August 8, 2023
მხოლოდ ორი ესე წავიკითხე ამ წიგნიდან, რაც ინტერნეტში ვნახე და მთლად სამართლიანი არ იქნება შეფასება, მაგრამ მაინც
Read
November 9, 2023creo que me lo mandaron el año pasado bueno la cosa es que he decidido leérmelo hoy
February 28, 2024
this book made me insane
March 17, 2017
Me tardé como 4 meses en leer unas 150 hojas y eso que es una CONFERENCIA. Aún así, me abrazo por eso. Ja!
March 27, 2020
8 seminerden dördü beşi iyi
March 15, 2020
“Kendine eğilme” ilkesi Yunanlar için şehrin ana prensiplerinden; toplumsal ve bireysel davranışlardaki, yaşam sanatındaki ana kurallardan birisiydi. Bugünlerde bu kavram bizim için biraz muğlak ve algılaması zordur. Birisine “Antik felsefedeki en önemli ahlak prensibi hangisidir?” diye sorulduğunda verilen ilk cevap “Kendinle ilgilen” değil, Delfi prensibi, gnothi sauton (“Kendini bil”) olur.
Belki de felsefi geleneğimiz son bahsedileni fazlasıyla vurgulamış, ilkini unutmuştur. Delfi prensibi hayatla ilgili soyut bir prensip değildi; teknik bir tavsiyeydi(....)
Yunan ve Romen metinlerinde kendini bil öğüdünde her zaman kendine eğilmek zorunda olduğunu söyleyen diğer prensip eşlik ediyordu ve Delfi şiarını işler hâle getiren de kendine eğilme zorunluluğuydu. (...) Delfi prensibini uygulamaya geçmeden önce kişinin kendi kendisinin üstüne düşünmesi gerekirdi. İkinci prensip birinci prensibe tabi kılınıyordu.
(...)
“Kendini bil” fikrinin “Kendine eğil” fikrini unutturmasının arkasında birkaç neden vardır. Birincisi, Batı toplumunun ahlak prensiplerinde derinden bir değişim yaşanmasıdır. Sağlam ahlaklılığı ve aşırıdan kaçınma prensiplerini kendimize, dünyadaki her şeyden daha çok eğilmemiz gerektiği fikriyle bağdaştırmakta zorlanıyoruz. Kendimize eğilme konusunu ahlaksızlık, karşımıza çıkan tüm kurallardan kaçma yolu olarak görmeye meyilliyiz. Kurtuluşun şartlarını kendinden vazgeçmekte bulan Hıristiyanlık ahlak düşüncesini miras aldık. Kendini bilmek -paradoksal bir biçimde- kendinden vazgeçmenin yoluydu.
Aynı zamanda dışarıdan dayatılan kanunları ahlakın temeli olarak gören seküler bir düşüncenin de mirasçılarıyız. Bu durumda kendine saygı nasıl ahlakın temeli olabilirdi ki? Kabul edilebilir davranışın kurallarını başkalarıyla kurduğu ilişkide arayan toplumsal bir ahlakın mirasçılarıyız. (...)
Kendini Biçimlendirme Teknikleri, Çev. James Cem Yapıcıoğlu
Belki de felsefi geleneğimiz son bahsedileni fazlasıyla vurgulamış, ilkini unutmuştur. Delfi prensibi hayatla ilgili soyut bir prensip değildi; teknik bir tavsiyeydi(....)
Yunan ve Romen metinlerinde kendini bil öğüdünde her zaman kendine eğilmek zorunda olduğunu söyleyen diğer prensip eşlik ediyordu ve Delfi şiarını işler hâle getiren de kendine eğilme zorunluluğuydu. (...) Delfi prensibini uygulamaya geçmeden önce kişinin kendi kendisinin üstüne düşünmesi gerekirdi. İkinci prensip birinci prensibe tabi kılınıyordu.
(...)
“Kendini bil” fikrinin “Kendine eğil” fikrini unutturmasının arkasında birkaç neden vardır. Birincisi, Batı toplumunun ahlak prensiplerinde derinden bir değişim yaşanmasıdır. Sağlam ahlaklılığı ve aşırıdan kaçınma prensiplerini kendimize, dünyadaki her şeyden daha çok eğilmemiz gerektiği fikriyle bağdaştırmakta zorlanıyoruz. Kendimize eğilme konusunu ahlaksızlık, karşımıza çıkan tüm kurallardan kaçma yolu olarak görmeye meyilliyiz. Kurtuluşun şartlarını kendinden vazgeçmekte bulan Hıristiyanlık ahlak düşüncesini miras aldık. Kendini bilmek -paradoksal bir biçimde- kendinden vazgeçmenin yoluydu.
Aynı zamanda dışarıdan dayatılan kanunları ahlakın temeli olarak gören seküler bir düşüncenin de mirasçılarıyız. Bu durumda kendine saygı nasıl ahlakın temeli olabilirdi ki? Kabul edilebilir davranışın kurallarını başkalarıyla kurduğu ilişkide arayan toplumsal bir ahlakın mirasçılarıyız. (...)
Kendini Biçimlendirme Teknikleri, Çev. James Cem Yapıcıoğlu
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 10, 2012
Found this fascinating, although I skipped the pieces on Hamlet and Freud. Fascinating firstly from filling in a piece in how Foucault thought - the intro sets out the progress and history of his study over the years and sets his other, main books in context.
Secondly fascinating from the perspective of someone raised on Catholic practice - this book goes into the various techniques for studying and "improving" the self in classical history, and does a great job of giving background, context and understanding to a lot of the practices still in use today - for example, the nature of the spoken word, confession, and the purpose of mercy. Even outside of religious institutions, such "tools" are still widespread, and understanding the environment in which they sprung up, and the alternatives around at the time, goes a long way towards Foucault's goal of helping people to see that they are more free than they think they are.
I happened to be reading Wikipedia on gnosticism for a separate reason at the time of reading, but this makes for great resources which dovetail in with what Foucault describes around "knowing" and "saying" - the implicit and the explicit as discovery techniques.
Anyone with an interest in themselves, and the role of religion and other institutions acting on the "self" should definitely have a pick through this.
Secondly fascinating from the perspective of someone raised on Catholic practice - this book goes into the various techniques for studying and "improving" the self in classical history, and does a great job of giving background, context and understanding to a lot of the practices still in use today - for example, the nature of the spoken word, confession, and the purpose of mercy. Even outside of religious institutions, such "tools" are still widespread, and understanding the environment in which they sprung up, and the alternatives around at the time, goes a long way towards Foucault's goal of helping people to see that they are more free than they think they are.
I happened to be reading Wikipedia on gnosticism for a separate reason at the time of reading, but this makes for great resources which dovetail in with what Foucault describes around "knowing" and "saying" - the implicit and the explicit as discovery techniques.
Anyone with an interest in themselves, and the role of religion and other institutions acting on the "self" should definitely have a pick through this.
August 26, 2015
estudiar la historia sólo la vale la pena si esto nos ayuda a entender cabalmente el presente, vale la pena también si nos permite concebir el devenir de los hechos y sus consecuencias pero más que nada sirve para que logremos asimilar los "por qué" de un fenómeno dado, en este caso particular se analiza los modos de concebirse a uno mismo como individuo, las distintas formas de manejarse en sociedad pero sobre todo Foucault se enfoca en el medio por el cual hemos , - como humanidad- intentado conocernos a nosotros mismos a través de los siglos y las culturas. El " para que" este búsqueda de conocimiento acerca del sí - y lo que se ha obtenido como resultado - es considerado por el autor, como a evidencia de la puesta en obra de un nuevo, y ahora global, dispositivo disciplinario que justamente se opone al fin añorado, la emancipación del hombre.
Displaying 1 - 30 of 38 reviews