Born of No Woman

by Franck Bouysse

" Mon père, on va bientôt vous demander de bénir le corps d’une femme à l’asile.— Et alors, qu’y-a-t-il d’extraordinaire à cela ? demandai-je.— Sous sa robe, c’est là que je les ai cachés.— De quoi parlez-vous ?— Les cahiers… Ceux de Rose."Ainsi sortent de l’ombre les cahiers de Rose, ceux dans lesquels elle a raconté son histoire, cherchant à briser le secret dont on voulait couvrir son destin. Franck Bouysse, lauréat de plus de dix prix littéraires, nous offre avec Né d’aucune femme la plus vibrante de ses oeuvres. Ce roman sensible et poignant confirme son immense talent à conter les failles et les grandeurs de l’âme humaine.

Genres: Fiction, Roman, France, Historical Fiction, Horror, French Literature, Novels

Paperback

First published January 10, 2019

Reviews

[Laura y sus libros · Rating 4 out of 5]

He de confesaros que, tras leer el primer desconcertante capítulo de este libro, me eché las manos a la cabeza pensando que me había comprometido a leer un libro de escritura petulante y confusa. Al continuar mi lectura mi opinión cambió totalmente tras unas pocas líneas más. Y al terminarlo puedo decir que entiendo que se haya llevado tantos premios. ¡Qué primera impresión más equivocada!

El hecho sobre el que gira esta lectura me recordó un poco a “Y las montañas hablaron”, ya que un padre se ve abocado a vender a una de sus hijas para intentar garantizar la supervivencia de las demás. ¿Cuánta desesperación puede sentir un progenitor para hacer esto? ¿Podrá vivir sabiendo lo que ha hecho? ¿Compensa el hecho? ¿Cómo afecta a la familia? Pero hasta aquí, las similitudes de ambos libros.

Estamos ante una historia dura donde las haya, perturbadora, que a veces te hace estremecer al pensar que puedan existir mentes tan crueles y retorcidas, mentes para las que las vidas de los demás no tienen ningún valor, mentes para las que las familias de los demás no existen y las personas no son más que medios para conseguir un fin. Hay partes del libro que quizás ya las hayáis visto en otras obras, pero en conjunto ¡Wow! Aún se me eriza el vello de los brazos al pensar en Rose, nuestra protagonista.

El libro tiene varios narradores y dos líneas temporales. No quiero destripar nada así que os hablaré poco de los narradores, solo contaros que Rose nos hablará de su historia a través de un diario que le llega a un sacerdote al ser llamado a bendecir a una mujer que acaba de morir en una clínica psiquiátrica. Solo deciros, que al finalizar el libro conoceremos muy bien a los personajes implicados, su punto de vista, sus sentimientos y sensaciones según transcurren los hechos, sus motivaciones y respuestas.

Cuánto es capaz de aguantar el ser humano…

El libro me fue enganchando poco a poco hasta que llegó un momento en que necesitaba saber más, necesitaba saber cómo finalizaba la historia y la verdad es que me sorprendió. El final es cuanto menos inesperado, al menos en su mayor parte.

En definitiva, un libro destacable por su dureza pero que sin duda recomendaría, sobre todo a mis amigos lectores a los que les gustan las historias diferentes, tanto en su manera de ser contadas como en el desarrollo en sí.

[Nicoleta Balopitou · Rating 5 out of 5]

Υπάρχουν βιβλία για τα οποία δεν έχουν εφευρεθεί ακόμη οι κατάλληλες λέξεις που να μπορούν να τα περιγράψουν επαρκώς, αφού ακόμα κι όσες εκφράζουν άκρατο ενθουσιασμό όπως συγκλονιστικό, αριστούργημα, έχουν ειπωθεί τόσες πολλές φορές που σαν να έχουν χάσει κάπως την σημασία και την μεγαλοπρέπεια που τις χαρακτηρίζει. Και μετά έρχεται εκείνη η στιγμή όπου ξέρεις από την αρχή, από τις πρώτες σελίδες ότι διαβάζεις κι εντέλει όντως έχεις διαβάσει ένα πραγματικά καθηλωτικό μυθιστόρημα και αρχίζεις να νιώθεις σαν την πρωταγωνίστρια, που μερικές στιγμές ανήμπορη προσπαθούσε να βρει τις πλέον κατάλληλες λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν ικανοποιητικά τον πόνο και την ασχήμια που έχει υποστεί ή υφίσταται. Ένα τέτοιο μεγάλο και σημαντικό βιβλίο είναι λοιπόν το Καμιάς γυναίκας γέννημα, ένα κείμενο που η πλοκή του διαδραματίζεται σε μία αλλοτινή εποχή χωρίς εκείνη να προσδιορίζεται ακριβώς, όπου το κακό παραμονεύει σε κάθε παράγραφο, σε κάθε σελίδα, με την τραγική ηρωίδα, την Ροζ, να ζει καταστάσεις απόλυτης φρίκης, σε ένα αριστοτεχνικό σκηνικό που αποπνέει απίστευτο ζόφο, κυρίως όμως, εξαιτίας των δύο κακών σχεδόν γκροτέσκων χαρακτήρων που το απαρτίζουν, του απάνθρωπου σιδηρουργού και της πανούργας γριάς μητέρας του. Ο συγγραφέας ξεκινάει αινιγματικά την ιστορία του μέχρι να φτάσει, σύντομα παρόλα αυτά, στο κεφάλαιο με τον πάτερ Γκαμπριέλ, όπου σε πρώτο πρόσωπο πλέον αρχίζει (ο πάτερ) να μάς εξιστορεί με ποιόν τρόπο βρέθηκαν τα μυστηριώδη τετράδια της Ροζ στα χέρια του, ενώ αργότερα μέσα από την καθηλωτική φωνή της δεκατετράχρονης Ροζ αρχίζει να ξετυλίγεται η συνταρακτική ιστορία της. Αυτά τα κεφάλαια, με την Ροζ δηλαδή, είναι και τα πιο δυνατά, στα οποία περιγράφονται από πρώτο χέρι οι πλέον απάνθρωπες πράξεις, με κάποιες σκηνές να είναι τόσο άγριες που είναι αδύνατο να μην αποτυπωθούν στη μνήμη. Ο συγγραφέας με όμορφη γραφή, χρησιμοποιώντας εμπνευσμένα σχήματα λόγου, χτίζει μία ιστορία από την οποία πηγάζουν ζητήματα που απασχολούν κάθε γυναίκα, οποιασδήποτε εποχής και κοινωνικής συνθήκης, αφού η πρωταγωνίστριά του ζει σε μία κοινωνία και ένα υποστατικό που η βούλησή της και το σώμα της δεν έχουν καμία σημασία και χωρίς να θέλω να χαρακτηρίσω το έργο φεμινιστικό αποφεύγοντας τέτοιου είδους ταμπέλες για να μην επηρεάσω είτε θετικά είτε αρνητικά κάποιον, εντούτοις είναι εκπληκτικός ο τρόπος που σκιαγραφεί και προσεγγίζει ο συγγραφέας την ηρωίδα του, με μία ευαισθησία που είναι αξιοζήλευτη. Το Καμιάς γυναίκας γέννημα είναι το τρίτο κατά σειρά γαλλικό βιβλίο που πέφτει στα χέρια μου και με ενθουσιάζει κι αν για κάτι είμαι σίγουρη είναι ότι τη χρονιά που διανύουμε θα είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που θα ακουστούν πολύ και θα το αξίζει, αφού εκτός από το αξεπέραστης ομορφιάς εξώφυλλο που σίγουρα βοηθάει, το περιεχόμενο είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικό.

[Tessa · Rating 2 out of 5]

"... d'une rosace plantée dans le ciel croupi de l'histoire." Grandiloquence, c'est le mot qui me vient tout de suite à l'esprit au terme de cette lecture. Une histoire que l'auteur a voulu développer en exposant les pires travers de l'être humain en les exagérant à outrance. Une écriture qui m'a agacée par sa volonté d'être d'un certain classicisme (totalement raté). Seule l'intrigue tient la route.
Une grande déception de lecture. J'avais été interpellée par la façon dont François Brusnel avait abordé son entrevue avec cet auteur jusqu'alors inconnu de moi dans le cadre de son émission télévisuelle La grande librairie. Ce qui me désole le plus c'est qu'il y a tant de livres importants à lire et que le temps dédié à une oeuvre mineure se pervertit en frustation.

[Ana Filipovic · Rating 5 out of 5]

Mnogo je teska prica 😔😔😔 toliko su pojedini delovi price mucni i grozni i tuzni i stvarno se pitam sta mi je trebalo da uzmem da citam ovakvu knjigu. Iako se roman zavrsava u pozitivnom svetlu, ne mogu da se otarasim mucnog osecaja na sve sto je glavna junakinja Roz dozivela.

Ovo je prvi roman koji sam procitala od ovog pisca, dopada mi se kako pise, mada neki opisi i pojedni delovi price deluju malo naivno ( da se tako izrazim ), ali to je samo na 3-4 mesta u knjizi. Svakako je najveci utisak mucna tema romana i grozote koje je Roz prezivela, ali je za preporuku knjiga ( ko ima volje da se upusti u ovakvu pricu ). Sigurno cu uzeti da citam jos nesto od njega, dopada mi se i tempo romana i kako slaze delove slagalice ove price.

“Posto se budimo u zaboravu, uspavljujemo se u uspomenama.”

[Jules · Rating 5 out of 5]

I always find it hard to recommend books that are based on a very traumatic storyline, but just because it’s traumatic doesn’t mean it doesn’t contain moments of beauty.

Rose is sold by her father (Onésime) to a strict master. Onésime is told he will never see his daughter again, but with a wife & three other daughters, he feels he has no other choice in order to feed his family. At the time, Rose is a mere 14 years old & has no idea what her father has agreed. She can only assume her mother knew of her father’s decision & feels hurt & betrayed by those she should have been able to rely on the most.

Rose soon learns the rules she must now live by, rules handed down to her by both her master & the old lady (the master’s mother). She finds an ally in Edmond, who also lives on the estate, but soon discovers that he hasn’t been truthful with her. It’s not long before the master’s true intentions for Rose become apparent & the book takes a horrific turn. Rose’s only escape from the life she now lives is to write down the abuses she has suffered in notebooks secretly smuggled to her.

Born Of No Woman is not an easy read. However, behind its brutality lies a story of strength & courage. It also reminds us that there are good people in the world, who may be strangers, but will always fight for what is right. There’s always someone in your corner.

I’m not surprised this book has done well in France. This is a harrowing but beautifully written novel, translated perfectly by Lara Vergnaud. A book you won’t forget for a very long time.

[René Paquin · Rating 4 out of 5]

Roman noir, très noir, qui a des accents de David Vann. Écriture impeccable, au service d’une intrigue toujours étonnante, qui donne la nausée à certains moments. NÉ D’AUCUNE FEMME est le premier livre que je lis de cet auteur, mais j’y reviendrai, c’est certain. Rarement été aussi troublé par un roman!

[Γιάννης Ζαραμπούκας · Rating 5 out of 5]

Πρώτη δημοσίευση:

https://www.envivlio.com/krk610361

Το «Καμιάς γυναίκας γέννημα» αποτελεί ένα έντονα δραματικό μυθιστόρημα, η χωρική δράση του οποίου εκτυλίσσεται στην γαλλική επαρχία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Στις πρώτες σελίδες του έργου ο αναγνώστης συναντά τον Γκάμπριελ, έναν ιερέα που βρίσκεται στη δύση της ζωής του και αποφασίζει ύστερα από σαράντα τέσσερα  ολόκληρα χρόνια να μας αφηγηθεί μία ιδιαίτερα σκοτεινή και γεμάτη πόνο ιστορία, την ιστορία της δεκατετράχρονης Ροζ, η οποία πωλείται από την ίδιο της τον πατέρα για ελάχιστα χρήματα, σε έναν ευκατάστατο σιδερά-γαιοκτήμονα, που την προορίζει για υπηρέτρια-οικονόμο του σπιτιού του. Στα ξαφνικά λοιπόν, η ζωή της μικρής πρωταγωνίστριας αλλάζει ριζικά και η καθημερινότητά της μετατρέπεται σε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη.
​
Ο Φρανκ Μπουίς χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου και συγκεκριμένα στα κεφάλαια που επικεντρώνεται στη ζωή της πρωταγωνίστριάς του. Η Ροζ έχει καταγράψει σε τετράδια τα οποία χρησιμοποιούσε ως ημερολόγια όλα τα γεγονότα που έπληξαν τη ζωή της από τη στιγμή που πουλήθηκε στον σιδερά-γαιοκτήμονα ως υπηρέτρια. Τα τετράδια της είναι αυτά που διαβάζει ο αναγνώστης στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Η πρωτόπροσωπη αφήγηση επίσης χρησιμοποιείται στα κεφάλαια όπου ο αφηγητής της ιστορίας είναι ο Γκάμπριελ, ο ιερέας, αλλά και ο Εντμόν, ο οποίος διαμένει στο κτήμα του σιδερά για τον οποίο και εργάζεται. Ο Μπουίς ακόμη χρησιμοποιεί τρ��τοπρόσωπη αφήγηση για τα κεφάλαια εκείνα όπου πρωταγωνιστούν αντίστοιχα ο πατέρας και η μητέρα της Ροζ, αφήγηση η οποία ίσως να στοχεύει στο να αναδείξει το χάσμα που τους χωρίζει. Ίσως να εξυπηρετεί και στη δημιουργία ισορροπίας όσον αφορά στο συναισθηματικό φορτίο με το οποίο είναι συνυφασμένα τα κεφάλαια της πρωτοπρόσωπης αφήγησης. Ταυτόχρονα, η χρήση δύο διαφορετικών αφηγηματικών τρόπων βοηθά τον συγγραφέα ώστε να προσδώσει στην ιστορία του μεγαλύτερη σφαιρικότητα, αφού η ιστορία της Ροζ μεταφέρεται στον αναγνώστη μέσα από μία πολυπρισματική αφήγηση, η οποία συντίθεται από την εναλλαγή των κεφαλαίων και των πρόσωπων που περιστρέφονται γύρω από την ηρωίδα και τη βασική μυθιστορηματική πλοκή.
​
Ο λόγος του Μπουίς έντονα εικονοπλαστικός, διέπεται από άκρατο λυρισμό που καθιστά «ανάγλυφο» το κείμενο, το οποίο γίνεται όλο και πιο ζωντανό καθώς οι σελίδες περνούν, με τον συγγραφέα να πλάθει μία ατμόσφαιρα τόσο κινηματογραφική και επιβλητική που καταφέρνει να διεγείρει όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη. Μεγάλο ενδιαφέρον όσον αφορά στις εικόνες που δημιουργεί ο Φρανκ Μπουίς έχει το γεγονός ότι δημιουργούνται δύο πόλοι που αναπόφευκτα συγκρούονται. Από τη μία πλευρά έχουμε εικόνες πλημμυρισμένες στο φως, με ψήγματα ευτυχίας που αφορούν στο παρελθόν της ηρωίδας και στις αναμνήσεις από το αγροτόσπιτο στο οποίο διέμενε με την οικογένεια της. Αναμνήσεις στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχουν τόσο η ίδια, όσο και οι αδερφές της γεμάτες παιδική αφέλεια, χαρά και αθωότητα. Στον αντίποδα αυτών των εικόνων του παρελθόντος, βρίσκονται οι εικόνες που αφορούν στο παρόν της ηρωίδας. Εικόνες ιδιαίτερα σκληρές και σκοτεινές, αφού πηγάζουν από ένα ομιχλώδες περιβάλλον, όπου η σιωπή, τα μυστικά και οι ανείπωτες αλήθειες φαίνεται να το βαραίνουν. Η επιβλητική αυτή αντίθεση που χαρακτηρίζει τις εικόνες που αναπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου, είναι αυτή που προσδίδει στο κείμενο μία ιδιαίτερη γοητεία, ενώ παρέχει στον συγγραφέα τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία πληθώρα αντιθετικών συναισθημάτων.
Ο Γάλλος συγγραφέας μέσα από τη δραματική ιστορία της ηρωίδας του -μία ηρωίδα που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη τραγικότητα- μιλά κατά κύριο λόγο για τις εκφάνσεις της εξουσίας που ασκεί μία πατριαρχική κοινωνία στη ζωή μίας γυναίκας, για τον τρόπο που διαμορφώνει τους ρόλους της και επεμβαίνει στην καθημερινότητά της. Για τις ελευθερίες που στερείτε και την αφαίρεση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματος της. Ζητήματα διαχρονικά που ωστόσο εντάσσονται και προσαρμόζονται εύστοχα στο χωροχρονικό πλαίσιο μες στο οποίο εξελίσσεται η μυθιστορηματική πλοκή. Ο συγγραφέας ακόμα αναφέρεται στη διάβρωση των ευγενών συναισθημάτων και κυρίως της ανθρωπιάς ως απόρροια των πρωτόγονων ενστίκτων και των σκοτεινών παθών, που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Λίγο πριν κλείσω το παρόν κείμενο δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον εξαιρετικά ευφυή τρόπο με τον οποίο ο Μπουίς στήνει την πλοκή του μυθιστορήματος του, γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα από το «plot twist» που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου και ανατρέπει σχεδόν όλες τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά μας!
Τέλος, μπορεί το «Καμιάς γυναίκας γέννημα» να είναι ένα σπαρακτικό μυθιστόρημα που φέρει ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο, όμως ο συγγραφέας δημιουργεί επιτυχώς μία ισορροπία, αποφεύγοντας παγίδες όπως ο μελοδραματισμός! Είναι ένα μυθιστόρημα που συγκλονίζει με την σκληρότητα του και συγκινεί μέσα από την πάλη της πρωταγωνίστριας του να ξεφύγει από το σκοτάδι που την κατακλύζει και να αναδυθεί στο φως. Είναι ένα μυθιστόρημα που θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας και σίγουρα θα εντυπωθεί για καιρό στην μνήμη σας.

[Katherine · Rating 4 out of 5]

"No tardaría en comprender que la sanción prometida no dependía de mi falta, sino que estaba decidida desde que había puesto los pies en la mansión y sin duda antes incluso de que mi padre me hubiera vendido."

Llegue a este libro porque me llamo la atención que se decía que era una novela gótica perturbadora y fascinante, y si lo es, pero no en los términos que esperaba, aún así me ha gustado mucho como está escrita y, sin duda alguna, por su contenido, el cual aborda el sufrimiento y los actos violentos que nos narra en sus páginas.

Este libro nos sumerge en las vivencias de Rose a través de un manuscrito que es entregado a un sacerdote tras la muerte de una mujer en el manicomio.
En este manuscrito se narran las humillaciones, crudeza y violencia a la que fue sometida Rose, una joven de 14 años que fue vendida por su padre a un terrateniente, quien la lleva a su castillo para utilizarla y cometer contra ella los peores actos con un objetivo claro.

Una historia situada en Francia del siglo XIX y ambientada en contexto rural, dónde la mujer era un objeto del que se disponía por necesidad, generando dolor y la más grande miseria humana en todos los sentidos.

[L'atelier de Litote · Rating 5 out of 5]

Né d’aucune femme est un roman tout ce qu’il y a de plus noir, l’auteur nous donne à voir le côté intime et profond de l’âme humaine. Nous allons suivre une toute jeune fille presqu’une enfant car à quatorze ans on est encore dans l’enfance même si on est l’ainée d’une fratrie de quatre filles. C’est au travers de la révélation des cahiers de Rose que Gabriel, curé de son état va nous livrer un récit unique et touchant. Tout débute par une confession et la visite d’un ancien Monastère transformé en asile d’aliénés. A partir de ce moment nous entrons de plein pied dans l’écriture captivante si réaliste et au combien taiseuse de l’auteur, pour ceux qui ont déjà lu Plateau, Grossir le ciel et Glaise, c’est l’assurance de retrouver une certaine ruralité, un côté bourru et à la fois une poésie derrière les lignes qui m’a bien souvent émue. Difficile de poser la date de ce récit mais pour ma part je l’ai situé à l’époque de Maupassant et à dire vrai je trouve que ça colle parfaitement. J’ai aimé la construction du roman où chaque personnage prend la parole. On trouve tous les traits de caractères, leurs différentes façons de s’exprimer et de penser, jusque dans les détails chacun des personnages possède une belle épaisseur et cela donne au récit toute sa profondeur. Bien entendu le point central du métier, reste notre Rose. C’était un témoignage fort sur ce que l’on peut vivre dans l’impuissance la plus totale, la condition féminine bafouée et Rose porte tout cela avec une force de caractère admirable et une belle intelligence. Elle porte en elle cette lumière qui ne s’éteindra pas même si elle se confronte avec la noirceur des uns, la soumission et la lâcheté des autres. La seule chose qui m’a gênée, juste le temps pour moi de m’y habituer, c’est la manière dont sont écrits les dialogues, sans ponctuation, à la suite les uns des autres, de quoi me perdre régulièrement. Ce récit est magnifique et le final que nous découvrons est comme une très belle cerise sur ce beau gâteau. Bonne lecture.

[Paul B · Rating 1 out of 5]

Une écriture agréable qui malheureusement ne compense pas une histoire prévisible et des personnages caricaturaux et sans dimensions. Ce roman manque énormément de subtilité et de finesse. Une déception.

[Misère Pourpre · Rating 3 out of 5]

3,3
J’ai adoré le début, le style est incisif, visuel, tranchant parfois. J’ai eu le sentiment d’être face à une auberge de la Jamaïque de ma Reine Daphné du Maurier, et puis soudain bam. On s’enfonce dans la violence et l’horreur et je pense (non c’est sûr) que j’étais pas prête à ça. J’ai été vachement secouée et puis je me suis détachée -émotionnellement- de la lecture par ce que je suis sensible lol.
Même si j’ai été moins impliquée sur la seconde moitié, oui c’est un bon texte

[Cathy · Rating 4 out of 5]

Born Of No Woman is a powerful story of injustice, suffering and the cruelty that human beings can inflict on one another. But it is also a love story, a mystery and an exploration of how people deal with – or attempt to deal with – trauma; how, although seemingly powerless, they can reclaim some power over their lives and destinies.  For Rose, it is writing that gives her the strength to carry on despite everything she has endured.  As she says, ‘All that’s keeping me alive now is writing, or rather, if there was some word that meant to both scream and write, that would be better’. It’s also about power; the power men are able to exert over women, and the power the rich can exert over the poor.

An interesting aspect of the book for me was how many of the characters are struggling with guilt or regret, often misplaced. Although believing initially that he was faced with no other choice if he was to save his family from penury, Onésime, Rose’s father, is soon filled with regret at his actions and attempts to put things right. Rose’s mother feels a sense of guilt that she was able to provide her husband with only daughters – ‘the promise she hadn’t been able to keep; for in the end, their misfortunes had sprouted there, in her repeated inability to bring a son into the world. Everything that had led precisely to their loss’.

Similarly, the man Rose meets soon after arriving at the house of the person she will learn to refer to as the Master’ (described chillingly as ‘One who never lets go of his prey’) regrets she does not heed his warning to leave. He feels a sense of guilt at having stood by and done nothing to stop the terrible things that have happened in the past and, he feels sure, will happen again. On the other hand, the people who should feel guilt – the Master and his mother – show no sign of it although they have more reason than most given the evil they inflict on others, in particular Rose.

The book has the feeling of a dark fairy tale: Les Forges, the castle-like home of the Master, the Master’s mother playing the role of an evil Queen, and the dense and ancient forest that surrounds Les Forges. ‘Veined wood, riddled by thorn scars, covered with ants swarming in search of honeydew. Sick leaves, stained with black, felted in white, the green dissolved.’  There are also echoes of Jane Eyre in the existence of a locked room whose macabre secrets will eventually be revealed.

Born Of No Woman is not an easy read as there are some harrowing scenes. What makes it bearable is that, alongside the brutality and cruelty, there are also examples of tenderness.  Strangely enough, at the end of the book I was left with a feeling of hope and a sense that evil and injustice will be punished.

[Eric Anderson · Rating 2 out of 5]

I was greatly anticipating this gothic novel which brings to light the secret journals of a 19th century woman named Rose. She was sold into servitude at a creepy mansion and condemned to die in a rural French asylum. It begins promisingly enough with a priest called upon to bless the poor lady's body. When Father Gabriel is entrusted with her notebooks he's overcome by the story of her plight and seeks to reveal the consequences of her wretched life. But rather than just getting her account the perspective switches between a number of characters including a mysterious man and child whose identities aren't revealed until the end. However, most of the other points of view including Rose's father, the mansion's tyrant and a mysterious labourer who works on the estate all feel like one-dimensional characters. Nor do their perspectives add much to the story which couldn't be deduced from reading Rose's journals. The villains are ridiculously evil and a number of the characters act in a pitifully naïve way. Though Rose is obviously a sympathetic character trapped in a horrific situation and there are some chilling atmospheric details it's like the narrative doesn't trust her enough to convey her own tale.

Though this book was a best-selling prize winner in its native France, I sadly found it to be a let down as the structure doesn't do anything innovative and the story isn't groundbreaking or especially engaging beyond its thrilling final twist.

[Aline · Rating 5 out of 5]

Extraordinaire ! Ce livre est ....une claque !
Le destin de Rose est tout simplement horrible, mais elle vit, elle raconte sans concession, sans filtre, ce qu'elle subit, sa haine envers des hommes dépourvu de courage et d'âme. De cette vieille folle qui lui retire sa seule raison de vivre. Comment ne pas être touché au plus profond de soi face à une telle histoire...

[Els Book Hunters · Rating 4 out of 5]

Per les famílies rurals del segle XIX tenir filles era més un problema que una benedicció. I tenir-ne quatre, i cap noi, pràcticament una condemna. Per això l'Onésime decideix vendre la seva filla gran Rose, de 14 anys, a un terratinent de la zona. Sembla un home respectable i paga bé. Però el que no sap és que la jove serà sotmesa a les pitjors vexacions per culminar un pla diabòlic.

Llibre estrany, aquest, però molt absorbent. La trama ens la descobreix el pare Gabriel, a les mans del qual cauen els diaris de la Rose. La noia deixa per escrit totes les atrocitats que va patir, no ens n'estalvia cap. Viurem diferents perspectives de la història a través de diversos personatges. El relat creix en tensió, arriba a ser molt angoixant perquè els amos de la casa on va la Rose encarnen el mal i la tracten amb crueltat, amb escenes de pur terror.

A banda, hi podem trobar reflexions molt introspectives sobre la culpa, la resiliència o els lligams dels deutes que adquirim. Però sobretot, la maldat més despietada contra la que ningú pot fer-hi res. Ens fa sentir impotència, por i fàstic, no hi ha dubte que la lectura remou de valent. Això sol ser sinònim de bon producte literari. Sens dubte, ho és.

En l'apartat dels peròs, el llibre té dues fases diferenciades. A partir de l'últim terç, tota l'angoixa acumulada decau i ja no es llegeix en tensió. La narració continua sent absorbent, però és un altre ritme. La conclusió, però, cus la història a la perfecció. Mania meva: si se suposa que el pare Gabriel està llegint els diaris de la Rose, com és que s'intercalen les visions d'altres personatges? Tot i que enriqueix molt la trama, em sembla un error estructural. Però en conjunt, llibre inquietant, colpidor i que sap atrapar, escrit amb varietat de registres, tots molt reeixits. Autor a seguir.

(SERGI)

[Άννα Μπλαβακη · Rating 5 out of 5]

Σίγουρα ένα απ`τα πιο όμορφα εξώφυλλα σε βιβλίο ξένου συγγραφέα που ήρθε στα χέρια μου φέτος. Κι ένα απ`τα πιο σκληρά και ταυτόχρονα δυνατά βιβλία του 2020! 📚

Ένας ιερέας δέχεται στο εξομολογητηριο του μια ασυνήθιστη επίσκεψη..
"Θα σας ζητήσουν να ευλογήσετε το σώμα μιας γυναίκας στο άσυλο... Κάτω απ' το φόρεμα της, εκεί τα έκρυψα..." Του εκμυστηρεύεται...
Έτσι έρχεται στα χέρια του η ιστορία της Ροζ. Η ιστορία ενός κοριτσιού που πουλήθηκε σαν σκλάβα και στερήθηκε την παιδικότητα, τα όνειρα, τα θέλω της.

Οι λέξεις του Μπουις σαγηνεύουν.. Μεταμορφώνονται σε νότες που καλεισαι να διαβάσεις στην παρτιτούρα και να μεταφέρεις στα πλήκτρα.
Φα δίεση, πονάς. Σολ, κλείνεις τα μάτια. Λα, νιώθεις τον πόνο και συνάμα τη δύναμη ενός παιδιού που ενώ έχει στερηθεί τα όνειρα του πρωτού ακόμα γεννηθεί, συνεχίζει να αγωνίζεται, να ελπίζει και να ονειρεύεται. Και γίνεται μια γυναίκα αδάμαστη. Ένα σκληρό ανάγνωσμα που ξεγυμνώνει την αλήθεια για την ανθρώπινη ψυχή κι απ`την άλλη, σου θυμίζει πόση δύναμη μπορεί να κρύβει. Καθηλωτικό.
Ένα απ`τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος.
🖤📚

[Ellyra · Rating 2 out of 5]

Je ne comprends pas l'engouement autour de ce livre bien qu'étant donné les goûts littéraires des français je ne devrais pas être surprise de ce succès.

Que dire ? Le point fort du livre est certainement son style littéraire. L'écrivain a joué avec les différents point de vue de personnages en adaptant sa prose à chacun d'entre eux. Ce qui donne un résultat assez surprenant avec des chapitres très littéraires et d'autres au style simpliste, voir parfois même très abstrait et obscur. Je dois avouer que j'ai trouvé ces derniers plutôt désagréables à lire.

Quant à l'histoire en elle-même, on tombe là bien dans le misérabilisme qui semble malheureusement caractérisé la littérature française. Passés les premiers chapitres, le lecteur se doute parfaitement de ce qui va se passer et il n'y a aucune surprise. J'ai dû me forcer à terminer le livre après la première moitié. Il est difficile de ressentir quoique ce soit envers les personnages à part du dégoût pour la plupart d'entre eux : le maître, la reine-mère, le père, ce cher jardiner Edmond. Oui parce que étrangement je n'ai pas trouvé la "romance" entre un homme de 30 ans et une gamine de 14 ans très romantique. Très surprenant, je le sais !

[Milly Cohen · Rating 4 out of 5]

https://spotifycreators-web.app.link/...
acá mi mini podcast del libro

excelente libro, wow, de esos que que no se pueden soltar y que no termina hasta que termina
estilo thriller aunque no lo es, tiene sus tintes de sorpresa, de incertidumbre, de dolor, de amor, de soledad, recriminación, culpa, venganza y esperanza, mas que nada, esperanza
un libro circular que comienza bien y termina mejor
con personajes creíbles y lastimados
ágil de leerse
un título hermoso y una portada espantosa (como muchas de esta colección)

con razón ganó el prix de...el prix de... el prix de ... y tantos más

(el Grand Prix des lectrices de Elle, el Prix du roman inspirant Psychologies Magazine, el Prix des libraires, el Prix Babelio, el Prix de La Maison du Livre de Rodez, el Prix Passion Passerelles de la librería Passerelles de Vienne, el Prix Audiolib, el Prix du Grand Saint).

[Anna Baboura · Rating 5 out of 5]

Η αξία του ανθρώπου και ο σεβασμός στην προσωπικότητα, δεν αποτελούν πάντα και παντού κάτι δεδομένο ή κάποιο θέσφατο. Η jazz, όχι μόνο ως μουσική, αλλά και το βιβλίο της Morrison, παίρνουν σάρκα και οστά. Ύβρις, άτις, νέμεσις και τίσις… Σκληρό βιβλίο, διαμάντι της λογοτεχνίας.

https://youtu.be/PSHoLEX8Lx8

[Slavko18 · Rating 5 out of 5]

4.5/5

[Carlo Hublet · Rating 5 out of 5]

Superbe. Dur. Le pouvoir immonde des nantis au XIXe siècle

[Melissa Price · Rating 5 out of 5]

I’d like to add that the below is not my review. It’s my feelings which were typed out as soon as I finished the book. Full review to come.

Diabolical; The devil himself lives in this story. It was by far the most difficult book I have ever read, and my god it is was undoubtedly worth getting through every “trigger warning” laden page. I got close, early on, to almost needing to put it down and walk away, but I’ll never regret picking it up again. Other than that first moment , when I wasn’t sure if I could keep reading (and daily life), this book is immensely unputdownable. I walked with my kindle in one hand and making coffee with the other. A story that felt, at times good vs. evil while at others almost evil vs. evil or maybe even insane vs. evil. Of course this use of the word insane was completely born out of circumstances which would make anyone lose their minds. The few books I’ve read lately have all had an element which is a trigger, but I’m finding that they’re empowering me and making me feel less alone. It’s almost like when you’re fighting for the good character/ person/people in the book, you’re also feeling the inner you fighting for yourself. Finding your own voice in your heart and ending being silenced.

Rose, so innocently young, having been dropped into unfathomable circumstances and feeling betrayed by everyone she knew. She was scared and she hurt, but she was smart, strong, courageous and a fighter through it all. I loved the moments in the story in which she smiled. Those moments so few for her, but they happened and I found myself literally smiling with/for her. Those moments are precious to those of us who feel there will never be anything better than what is and so we cherish them. Rose cherished the moments mostly about the horse she adored, Artemis, and she made those joyful thoughts come to the surface when she needed to be taken to…..anywhere else.….

Full review to come……because there are things plenty to say about “the old lady” and the “master”. Ugh! I believe that I highlighted the entire book……..almost. A stunning story which I highly recommend.

The release date on the GR’s page description says October 1st, however I went to Amazon just now and it’s available for pre-order for October 26th, links below.

Paperback:

https://www.amazon.com/Born-No-Woman-...

Kindle:

https://www.amazon.com/Born-No-Woman-...

Thank you to the publisher , #PenguinRandomHouse #OtherPress and #Edelweiss for granting me a copy of this book upon my request and for my own unbiased review and to the author for putting your gift into words and onto every page of this book which created something extraordinary for the bookish world

[Lynn Saoirse · Rating 1 out of 5]

It should come with a trigger warning. Just one of the worst books I have ever read. The sexualization of the young girl (14) by the writer is disgusting, especially as we are then subjected to extensive graphic descriptions of her horrific and repeated rapes by a monster of a man. The murder of her father is also far too graphic and indelibly etched on my memory. I had to read this for a bookclub, otherwise I would have thrown it across the room. The translation is poor as well, ranging into modern Americanisms which don't fit with the supposed period in which it is written. I read three books in rapid succession to try to get the ugliness of this book out of my mind. One reviewer, Essie Fox, said "... it explores the darkest realms of human sexuality". What utter nonsense. I would like to offer her this quote instead. "Consensual sex is just sex. To say that implies that there is such a thing as non-consensual sex, which there isn't. That's rape. That is what it needs to be called. There is only sex or rape. Do not teach people rape is just another type of sex. They are two very separate events. You wouldn't say 'breathing swimming' and 'non-breathing swimming.' You say swimming and drowning." Don't waste your time on the ugliness in this book. The ending is sort of happy, but barely written, where it would have been much nicer if we got loads of description of how they succeeded in the end as opposed to dwelling on sick pedo descriptions of the young, innocent girl. If I could give it negative five stars I would.

[Vaso · Rating 4 out of 5]

Ο Γκάμπριελ, Γάλλος ιερέας, αποφασίζει να μας αφηγηθεί μετά από πολλά χρόνια, την ιστορία της Ροζ. Η ζωή της αλλάζει στα 14 της, όταν ο πατέρας της την πουλάει σαν σκλάβα, για λίγα χρήματα σε έναν σκυθρωπό και σκληρό σιδηρουργο, θεωρώντας ότι έτσι θα βοηθήσει την υπόλοιπη οικογένεια του.
Τοποθετημενη στη Γαλλία του παρελθόντος, χωρίς συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο, η ιστορία της Ροζ, όπως η ίδια την αφηγείται από τα τετράδια στα οποία την έχει καταγράψει, καθηλώνει τον αναγνώστη. Από την αρχή, καταλαβαίνεις ότι αυτό που θα διαβάσεις θα είναι σκοτεινό, σκληρό και ζοφερό, αλλά η γλαφυρότητα των περιγραφών δίνουν άλλη πνοή στο κείμενο. Υπάρχουν και όμορφες στιγμές που δίνονται τόσο ζωντανά, ώστε σχεδόν μυρίζεις όλα όσα οσφραινεται η Ροζ.
Ο Bouysse μέσω της Ροζ, και αποφεύγοντας ειδεχθείς σκηνές και μελοδραματισμούς, δείχνει την κατάχρηση εξουσίας που υφίσταται το γυναικείο φύλο, σχεδόν σε κάθε έκφανση του, λόγω της πατριαρχικής κοινωνίας.

[Katia Urquiza · Rating 1 out of 5]

Didn't finish it. It's not that it is noir, it's that it's noir in the most unimaginative way. A young girl is sold by her father. Her captor rapes and tortures her. Written by a man and you can tell. Very little story, a lot of rape. If the writing is good, it is not good enough to put up with the rest.

[Mladena · Rating 5 out of 5]

Knjiga kojom sam verovatno trebala da završim prošlu godinu, a ne da započnem tekuću. Čitanje knjige mi je teško palo jer sam osetljiva poprilično sad(🤰🏼) ali je odlična. Za svaku je preporuku. Mene je vukla na čitanje i bukvalno sam je za veče pročitala. ✅

[Yoko Tsuno · Rating 5 out of 5]

Une merveille le genre de livre qu'on oublie jamais tant l'histoire est forte et l'écriture magnifique

[Igor Witch · Rating 5 out of 5]

Jedna od najboljih knjiga koju sam do sada pročitao.
Preporuka svima bez razmišljanja.

[Audréanne · Rating 3 out of 5]

3,5 ⭐️

J’ai bien aimé.

Les différents points de vue des personnages sont intéressants. Chacun a sa prose, son identité. J’ai aimé qu’on raconte l’histoire de manière fragmentée par ces derniers. Ça ajoutait une certaine dimension au récit afin d’étoffer un peu l’intrigue. Sans tous ces points de vue, je crois que l’histoire serait tombée à plat.

Parmi tous les personnages rencontrés (et il y en a plusieurs, croyez-moi), seule Rose en vaut le détour. Elle est bien construite. Elle est lumière et ombre dans un monde élitiste et cruel. Malgré les horreurs qu’elle a traversé, j’ai aimé que l’auteur lui donne toute la place pour s’exprimer. Pour s’émanciper. Pour trouver son propre chemin vers la liberté de son corps et de sa tête. Elle devait le faire seule et je suis contente que l’auteur ait respecté cela.

Ce qui m’a moins plu, c’est la forme de l’intrigue. Elle était très prévisible, un peu redondante aussi par moments. J’ai aussi eu l’impression que certains non dits servaient à mélanger les lecteurs quant à leur compréhension du dénouement. Moins mon genre.

Bref. J’ai aimé, mais l’histoire ne m’a pas marqué de par son essence plutôt que par les atrocités que Rose a vécu. J’ai donc de la difficulté à comprendre les éloges sans nuances qu’a connu ce livre.

[♧Mary♧ · Rating 2 out of 5]

Très mitigée sur cette lecture difficile.
J'ai trouvé ce texte bien écrit pour ce qui est des passages de Rose ou Gabriel, quant au reste, j'ai trouvé la majorité des personnages secondaires (comme le père ou la mère) assez plats.
Les viols ( nombreux) mettent très mal à l'aise et rendent vraiment la lecture gênante, désagréable et malaisante, j'ai ressenti quelques nœuds au ventre.
Je peux comprendre que ce roman ait eu beaucoup de succès car l'écriture est quand même vraiment maitrisée et la personnage principale a une force et une témérité qui marque.
Je ressors toutefois vraiment secouée de cette lecture qui m'a fait froncer des sourcils tout du long.
Au sujet qui m'a extreeeemement gênée est la relation qu'il y a entre Edmond et Rose alors que celle ci n'a QUE QUATORZE ANS et lui la trentaine.