What do you think?
Rate this book
Mario Conde #5
Adiós, Hemingway
When the skeletal remains of a man brought down by shotgun surface on the Havana estate of Ernest Hemingway, writer, drinker, and ex-cop Mario Conte reluctantly accepts a reinstatement to investigate the forty-year-old crime. As the truth of the night of October 3, 1958, slowly reveals itself, Conte must come to terms with his idealistic memory of Papa Hemingway on Cuba's sun-drenched docks, back when Conde was a child tagging along with his grandfather." Padura Fuentes weaves Conte's world with that of Hemingway's Cuba four decades earlier, a period marking the beginning of Hemingway's decline. In the heat-and-rum haze, the eras and personas begin to merge.
229 pages, Paperback
First published April 20, 2001
66 people are currently reading
1360 people want to read
About the author
Leonardo Padura
106 books1,361 followersLeonardo Padura Fuentes (born 1955) is a Cuban novelist and journalist. As of 2007, he is one of Cuba's best known writers internationally. In English and some other languages, he is often referred to by the shorter form of his name, Leonardo Padura. He has written movie scripts, two books of short stories and a series of detective novels translated into 10 languages. In 2012, Fuentes was awarded the National Prize for Literature, Cuba's national literary award and the most important award of its kind.
Leonardo Padura nasceu em Havana, em 1955. Licenciado em Filologia, trabalhou como guionista, jornalista e crítico, tornando-se sobretudo conhecido pela série de romances policiais protagonizados pelo detetive Mario Conde, traduzidos para inúmeras línguas e vencedores de prestigiosos prémios literários, como o Prémio Café Gijón 1995, o Prémio Hammett em 1997, 1998 e 2005, o Prémio do Livro Insular 2000, em França, ou o Brigada 21 para o melhor romance do ano, além de vários prémios da crítica em Cuba e do Prémio Nacional de Romance em 1993.
Sua tetralogia Las cuatro estaciones, com histórias do detetive Mario Conde, começou a ser publicada em inglês. Os livros são:
Pasado perfecto ("Havana Blue", 2007), 1991
Vientos de cuaresma ("Havana Yellow", 2008)), 1994
Mascaras ("Havana Red", 2005), 1997
Paisaje de otoño ("Havana Black", 2006), 1998.
Padura publicou também dois livros subseqüentes apresentando o detetive Conde: Adios Hemingway e La neblina del ayer Neste momento, Padura está a finalizar um romance em que os protagonistas são o revolucionário russo León Trotsky e o seu assassino, Ramón Mercader.
Livros de Padura editados em português (Portugal, Edições ASA)
Adeus, Hemingway
Morte em Havana (Máscaras)
A neblina do passado
Paisagem de Outono
O Romance da Minha Vida
Um Passado Perfeito
Ventos de Quaresma
http://pt.wikipedia.org/wiki/Leonardo...
Leonardo Padura nasceu em Havana, em 1955. Licenciado em Filologia, trabalhou como guionista, jornalista e crítico, tornando-se sobretudo conhecido pela série de romances policiais protagonizados pelo detetive Mario Conde, traduzidos para inúmeras línguas e vencedores de prestigiosos prémios literários, como o Prémio Café Gijón 1995, o Prémio Hammett em 1997, 1998 e 2005, o Prémio do Livro Insular 2000, em França, ou o Brigada 21 para o melhor romance do ano, além de vários prémios da crítica em Cuba e do Prémio Nacional de Romance em 1993.
Sua tetralogia Las cuatro estaciones, com histórias do detetive Mario Conde, começou a ser publicada em inglês. Os livros são:
Pasado perfecto ("Havana Blue", 2007), 1991
Vientos de cuaresma ("Havana Yellow", 2008)), 1994
Mascaras ("Havana Red", 2005), 1997
Paisaje de otoño ("Havana Black", 2006), 1998.
Padura publicou também dois livros subseqüentes apresentando o detetive Conde: Adios Hemingway e La neblina del ayer Neste momento, Padura está a finalizar um romance em que os protagonistas são o revolucionário russo León Trotsky e o seu assassino, Ramón Mercader.
Livros de Padura editados em português (Portugal, Edições ASA)
Adeus, Hemingway
Morte em Havana (Máscaras)
A neblina do passado
Paisagem de Outono
O Romance da Minha Vida
Um Passado Perfeito
Ventos de Quaresma
http://pt.wikipedia.org/wiki/Leonardo...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 253 reviews
January 21, 2019
”I would love to find out it was Hemingway who killed that guy. That bastard has been getting up my nose for years. But it pisses me off to think they might land him with a murder he didn’t commit. That’s why I’m going to look into it…”
Mario Conde retired from the police force to become a writer. When the call comes in from some friends still on the force to help investigate a 40 year old murder, Conde takes one look at the snow white sheet of paper in his “prehistoric Underwood typewriter” and leaps at the chance.
The body is found at Finca Vigia.
Murder suspect: ERNEST HEMINGWAY
To make things even more interesting, an FBI badge is found with the skeletal remains of the body. This creates all kinds of complications. What would an FBI agent be doing in Cuba, where he has no jurisdictional authority? Who shot him twice with a shotgun at close range? Why?
Conde has a complicated relationship with Hemingway. While he revered him in his youth, he loathes him in his maturity. His true feelings continue to vacillate between those two polarizing sentiments. ”Conde felt a strange unease. All his prejudices and his desire to prove Hemingway’s guilt had fallen into a lake of his memory and he now watched them sinking dramatically, in the face of his disconcerting realisation that his hatred was not as strong as his archaic sense of justice.”
My own relationship with Hemingway matches almost the same trajectory as Conde’s. For me there always lingers a certain amount of loyalty to a writer whom I once revered. Even if I’ve moved on to other writers who better fit my theory of writing I can not condemn Hemingway either. For the most part I sidestep the Hemingway issue. I’ve tried reading him in recent years and the spark that I first enjoyed about his writing has dampened to the point that reading him is painful. His influence on literature is undeniable. I would make the case that his influence swung too big a stick.
What makes this book fascinating is that Leonardo Padura Fuentes effortlessly slides us between the mind of Ernest Hemingway in October of 1958 back to the present with Conde’s investigation. We see events unfold in the past side by side with Conde’s meticulous gathering of the dusty and sometimes distorted clues that will lead him to the truth.
His gut is already telling him the truth, but Conde knows the feeling in his gut won’t close this case. I’ve rode side saddle with Conde on five cases now. I’ve wrapped his arm around my shoulders and walked him home when he had one, two...or four too many glasses of rum. I’ve read his pieces of fiction dripping with squalor and sentimentality. I’ve seen him fall in love too quickly. What makes us brothers for life is how he feels about books.
”Although the business was not that profitable, Conde liked the job for its peculiar advantages; he enjoyed the personal stories concealed behind the decision to get rid of a library that might have been built up over three or four generations, and he liked the time lapse between purchase and sale, during which he could read anything he liked as it passed through his hands. The essential drawback of the business operation, however, was evident when Conde suffered small cuts to his skin when he handled good old books damaged, at times irreparably, by carelessness and ignorance or when, instead of taking certain tempting volumes to his friend’s bookstall, he decided to keep them in his own bookcase, an incurable symptom of the terrible infirmity of bibliophilia.”
Hi, my name is Jeffrey, and I’m a bibliophile.
Please don’t cure me.
Hemingway at the Vigia house in Cuba
Conde might be solving an old case, but he is also coming to terms with his feelings about Hemingway. ”The Vigia house had always been a kind of stage, a backdrop, made to fit the character more than the man. Conde found it all highly offensive---the thousands of books and tens of paintings and drawings placed in bitter competition with rifles, bullets, spears, and knives, and the motionless, accusing heads of some of the victims of Hemingway’s acts of manliness, his hunting trophies, collected simply for the pleasure of killing, for the contrived sensation of living dangerously.”
Conde can’t deny the positive influence that Hemingway had on his life. In fact, when he first read Hemingway, this was the first time he had thoughts of being a writer. Did Hemingway curse him or did he throw him a lifeline?
If you wish to see more of my most recent book and movie reviews, visit http://www.jeffreykeeten.com
I also have a Facebook blogger page at:https://www.facebook.com/JeffreyKeeten
Mario Conde retired from the police force to become a writer. When the call comes in from some friends still on the force to help investigate a 40 year old murder, Conde takes one look at the snow white sheet of paper in his “prehistoric Underwood typewriter” and leaps at the chance.
The body is found at Finca Vigia.
Murder suspect: ERNEST HEMINGWAY
To make things even more interesting, an FBI badge is found with the skeletal remains of the body. This creates all kinds of complications. What would an FBI agent be doing in Cuba, where he has no jurisdictional authority? Who shot him twice with a shotgun at close range? Why?
Conde has a complicated relationship with Hemingway. While he revered him in his youth, he loathes him in his maturity. His true feelings continue to vacillate between those two polarizing sentiments. ”Conde felt a strange unease. All his prejudices and his desire to prove Hemingway’s guilt had fallen into a lake of his memory and he now watched them sinking dramatically, in the face of his disconcerting realisation that his hatred was not as strong as his archaic sense of justice.”
My own relationship with Hemingway matches almost the same trajectory as Conde’s. For me there always lingers a certain amount of loyalty to a writer whom I once revered. Even if I’ve moved on to other writers who better fit my theory of writing I can not condemn Hemingway either. For the most part I sidestep the Hemingway issue. I’ve tried reading him in recent years and the spark that I first enjoyed about his writing has dampened to the point that reading him is painful. His influence on literature is undeniable. I would make the case that his influence swung too big a stick.
What makes this book fascinating is that Leonardo Padura Fuentes effortlessly slides us between the mind of Ernest Hemingway in October of 1958 back to the present with Conde’s investigation. We see events unfold in the past side by side with Conde’s meticulous gathering of the dusty and sometimes distorted clues that will lead him to the truth.
His gut is already telling him the truth, but Conde knows the feeling in his gut won’t close this case. I’ve rode side saddle with Conde on five cases now. I’ve wrapped his arm around my shoulders and walked him home when he had one, two...or four too many glasses of rum. I’ve read his pieces of fiction dripping with squalor and sentimentality. I’ve seen him fall in love too quickly. What makes us brothers for life is how he feels about books.
”Although the business was not that profitable, Conde liked the job for its peculiar advantages; he enjoyed the personal stories concealed behind the decision to get rid of a library that might have been built up over three or four generations, and he liked the time lapse between purchase and sale, during which he could read anything he liked as it passed through his hands. The essential drawback of the business operation, however, was evident when Conde suffered small cuts to his skin when he handled good old books damaged, at times irreparably, by carelessness and ignorance or when, instead of taking certain tempting volumes to his friend’s bookstall, he decided to keep them in his own bookcase, an incurable symptom of the terrible infirmity of bibliophilia.”
Hi, my name is Jeffrey, and I’m a bibliophile.
Please don’t cure me.
Hemingway at the Vigia house in Cuba
Conde might be solving an old case, but he is also coming to terms with his feelings about Hemingway. ”The Vigia house had always been a kind of stage, a backdrop, made to fit the character more than the man. Conde found it all highly offensive---the thousands of books and tens of paintings and drawings placed in bitter competition with rifles, bullets, spears, and knives, and the motionless, accusing heads of some of the victims of Hemingway’s acts of manliness, his hunting trophies, collected simply for the pleasure of killing, for the contrived sensation of living dangerously.”
Conde can’t deny the positive influence that Hemingway had on his life. In fact, when he first read Hemingway, this was the first time he had thoughts of being a writer. Did Hemingway curse him or did he throw him a lifeline?
If you wish to see more of my most recent book and movie reviews, visit http://www.jeffreykeeten.com
I also have a Facebook blogger page at:https://www.facebook.com/JeffreyKeeten
August 25, 2019
Ένα πτώμα, μια σφαίρα από το προσφιλές υποπολυβόλο του Ernest Miller Hemingway κι ένα σήμα του FBI σηματοδοτούν την επιστροφή του υπολοχαγού Μάριο Κόντε στην ενεργό δράση. Γι' αυτό, αλλά και για την παράλληλη ιστορία των τελευταίων ημερών του Hemingway στην Αβάνα (διά χειρός Παδούρα κι αυτό έχει τη σημασία του), το ταξίδι άξιζε και με το παραπάνω.
October 14, 2016
Μετά τις αυγουστιάτικες υπερβολές δεν μου έκανε εντύπωση που έπεσα σε μαύρη,αναγνωστική τρύπα κ διάβασα σχεδόν μετά βίας την πέμπτη ιστορία του πρώην αστυνομικού Μάριο Κόντε, τον οποίο φυσικά λατρεύω. Ο Παδούρα αποδεικνύεται κ πάλι ότι είναι συγγραφέας με μπόλικη φαντασία κι εδώ βάζει τον ήρωα του σε μια ιστορία που συνέβη το 1958 στην περιβόητη φάρμα του Χέμινγουεϊ στην Αβάνα που λειτουργεί πια σαν μουσείο.
Ο Κουβανός συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για έναν άνθρωπο που θαυμάζει κ απεχθάνεται ταυτόχρονα, είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Ερνέστος δεν ήταν κ ο πιο συμπαθής της πιάτσας. Το Αντιός, είναι πάνω απ'όλα μια απόπειρα ψυχογραφήματος του διάσημου Αμερικανού κ φαίνεται ότι ο Παδούρα διασκέδασε καθώς προσπαθούσε να αναπλάσει την καθημερίνοτητα του κατά την διάρκεια της τελευταίας υγιής περιόδου του Χέμινγουεϊ.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρόκειται για βιβλίο που διαβάζεται σε μια καθισιά κ παρόλο που υστερεί απ΄τα προηγούμενα τέσσερα κείμενα με τις γλυκές, υπαρξιακές αναζητήσεις του Κόντε, δεν μειώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για όσα θα ακολουθήσουν στις επόμενες τρεις ιστορίες που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Ανυπομονώ αλλά δεν θα βιαστώ να τις διαβάσω.
Ο Κουβανός συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για έναν άνθρωπο που θαυμάζει κ απεχθάνεται ταυτόχρονα, είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Ερνέστος δεν ήταν κ ο πιο συμπαθής της πιάτσας. Το Αντιός, είναι πάνω απ'όλα μια απόπειρα ψυχογραφήματος του διάσημου Αμερικανού κ φαίνεται ότι ο Παδούρα διασκέδασε καθώς προσπαθούσε να αναπλάσει την καθημερίνοτητα του κατά την διάρκεια της τελευταίας υγιής περιόδου του Χέμινγουεϊ.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, πρόκειται για βιβλίο που διαβάζεται σε μια καθισιά κ παρόλο που υστερεί απ΄τα προηγούμενα τέσσερα κείμενα με τις γλυκές, υπαρξιακές αναζητήσεις του Κόντε, δεν μειώνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για όσα θα ακολουθήσουν στις επόμενες τρεις ιστορίες που έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Ανυπομονώ αλλά δεν θα βιαστώ να τις διαβάσω.
December 29, 2018
Έχουμε τα εξής υλικά :Τον αγαπημένο μας ήρωα, Κοντε, την γραφή του Παδουρα και μια υπόθεση μυστηρίου
με πρωταγωνιστή έναν μεγάλο συγγραφέα. Αλήθεια, θέλετε κάτι παραπάνω;
Υ. Γ. Αναζητήστε τις επετειακές εκδόσεις Καστανιώτη, θα βρείτε διαμαντάκια με πολύ ωραία αισθητική.
με πρωταγωνιστή έναν μεγάλο συγγραφέα. Αλήθεια, θέλετε κάτι παραπάνω;
Υ. Γ. Αναζητήστε τις επετειακές εκδόσεις Καστανιώτη, θα βρείτε διαμαντάκια με πολύ ωραία αισθητική.
November 21, 2020
This is a brilliantly engaging novel about a retired Cuban detective called back to action to solve a forty-year old murder than no one knew about until a tropical storm unearthed a corpse on Hemingway’s former property in Havana, the Finca Vigia, now a museum. Fuentes’s has written four other mysteries featuring Mario Conde and, resurrecting him here, passed onto his fictional detective his own obsession with Hemingway. First it was one of deep admiration, even hero worship, then of deep resentment as he learned of his hero’s worst excesses, particularly his tendency to betray his friends and mentors.
The present time is 1998 but the events that animate the story took place at the beginning of October in 1958, when Hemingway was losing his health and faculties, a wreck of a man, his mind and body prematurely breaking down at an accelerating rate thanks to a life of recklessness and excessive drinking, eating, and violence. This novel, an entertainment, is surprisingly redemptive and a wonderful gloss on Hemingway’s final days. It is terse, no-nonsense, smart, and moving. I will be looking for more works by Fuentes because this one was so expertly and thoughtfully done, but with all the bite and flavor of a great genre novel. It is first rate, period. It made me want to read more of Fuentes and re-read some Hemingway.
The present time is 1998 but the events that animate the story took place at the beginning of October in 1958, when Hemingway was losing his health and faculties, a wreck of a man, his mind and body prematurely breaking down at an accelerating rate thanks to a life of recklessness and excessive drinking, eating, and violence. This novel, an entertainment, is surprisingly redemptive and a wonderful gloss on Hemingway’s final days. It is terse, no-nonsense, smart, and moving. I will be looking for more works by Fuentes because this one was so expertly and thoughtfully done, but with all the bite and flavor of a great genre novel. It is first rate, period. It made me want to read more of Fuentes and re-read some Hemingway.
July 16, 2018
Ρούμι, μελαγχολία & ένας μοναδικός φόρος τιμής στον Έρνεστ Χέμινγουεϊ.
Ο Παδούρα καταφέρνει να μπλέξει ιστορικά στοιχεία & μυθοπλασία, υπέροχα και απολυτά εναρμονισμένα, όπως μόνο αυτός ξέρει να κάνει.
"Γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να χαθούν. Και αν χαθούν, τότε την έχουμε όντως γαμήσει.
Έχουμε χάσει σχεδόν τα πάντα, όμως πρέπει να σώσουμε ότι αγαπάμε."
Ο Παδούρα καταφέρνει να μπλέξει ιστορικά στοιχεία & μυθοπλασία, υπέροχα και απολυτά εναρμονισμένα, όπως μόνο αυτός ξέρει να κάνει.
"Γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να χαθούν. Και αν χαθούν, τότε την έχουμε όντως γαμήσει.
Έχουμε χάσει σχεδόν τα πάντα, όμως πρέπει να σώσουμε ότι αγαπάμε."
June 12, 2019
Πρώτο βιβλίο που διάβασα του Παδουρα . Πολύ ωραία και έξυπνη γραφή , με έβαλε καλά μέσα στην ιστορία του . Θα διαβάσω σίγουρα και άλλα δικά του .
June 19, 2023
Very Hemingwaynian
August 25, 2023
Σαν αστυνομικό μυθιστόρημα δεν λέει πολλά, αλλά σε γενικές γραμμές είναι ένα πολύ ευχάριστο (καλοκαιρινό) ανάγνωσμα! Αν το συνοδέψετε και με Αβάνα-κόλα, γίνεται ακόμη πιο ευχάριστο!
🥃 Αντιος Χέμινγουεϊ 🥃
🥃 Αντιος Χέμινγουεϊ 🥃
June 28, 2019
"Λέει ο Κούνελος ότι ο χρόνος περνάει,εγώ όμως πιστεύω πως αυτό είναι ψέμα.Αν τυχόν όμως είναι αλήθεια ,μακάρι να συνεχίζεις κι εσύ εκεί πέρα να μας αγαπάς,γιατί υπάρχουν πράγματα που δε μπορούν να χαθούν.Και αν χαθούν τότε την έχουμε όντως γαμήσει.Έχουμε χάσει σχεδόν τα πάντα,όμως πρέπει να σώσουμε ό,τι αγαπάμε.Είναι βράδυ και είμαστε εντελώς πίτα,γιατί καθόμαστε και πίνουμε ρούμι στο Κοχίμαρ: ο Κοκκαλιάρης ,που δεν είναι πια κοκκαλιάρης,ο Κούνελος,που δεν είναι ιστορικός,κι εγώ,που πια δεν είμαι αστυνομικός και εξακολουθώ να μην μπορώ να γράψω μια ιστορία απλή και συγκινητική.Αληθινά απλή και συγκινητική...Κι εσύ; Τι είσαι και τι δεν είσαι;Σου στέλνουμε μια αγκαλιά και άλλη μια για τον Χέμινγουεϊ ,αν τυχόν τον βλέπεις πουθενά εκεί πέρα,διότι τώρα είμαστε Κουβανοί χεμινγουεϊανοί.Όταν λάβεις αυτό το μήνυμα,να μας επιστρέψεις τη μποτίλια,αλλά γεμάτη."
(σελ.188)
(σελ.188)
September 9, 2023
رواية لكاتب لا أعرفه عن كاتب لا أحبه🙄
حقيقة، لست من محبي همنغوي، لي معه أكثر من تجربة ولم أستسغ أسلوبه، وحينما جاءتني هذه الرواية هدية قلت لم لا أقرأ عن همنغوي وليس له؟!
الرواية من نوع الإثارة والغموض، ضمن سلسلة بطلها محقق يدعى "كونده" جعلت من همنغوي بطلها، في رحلة للبحث عن الجرائم التي ارتكبها قبل انتحاره!
تسير الرواية في خطين زمنيين، الماضي وحياة همنغوي، والحاضر وبحث المحقق في القضايا التي وراءه.
تجربة جيدة لكنها لم تقربني من همنغوي بل أبعدتني عنه😁
تمت
٦ سبتمبر ٢٠٢٣
حقيقة، لست من محبي همنغوي، لي معه أكثر من تجربة ولم أستسغ أسلوبه، وحينما جاءتني هذه الرواية هدية قلت لم لا أقرأ عن همنغوي وليس له؟!
الرواية من نوع الإثارة والغموض، ضمن سلسلة بطلها محقق يدعى "كونده" جعلت من همنغوي بطلها، في رحلة للبحث عن الجرائم التي ارتكبها قبل انتحاره!
تسير الرواية في خطين زمنيين، الماضي وحياة همنغوي، والحاضر وبحث المحقق في القضايا التي وراءه.
تجربة جيدة لكنها لم تقربني من همنغوي بل أبعدتني عنه😁
تمت
٦ سبتمبر ٢٠٢٣
May 16, 2017
You've got to be a Hemingway fanboy to be content with the crumbs thrown your way by this slight novella. Padura apes some of Hemingway's macho posturings and leitmotifs semiotics spread throughout E.H.'s canon. Some of it works and one becomes immersed in the Havana sweat, but most to the oblique narrative feels oddly wooden. The level of intrigue stays fairly mundane, and the author ultimately loses the big fish on its hook after a promising set-up.
July 27, 2015
Για κάποιο παράξενο λόγο ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ, τόσο ως προσωπικότητα όσο και ως συγγραφέας, μου ασκεί μια περίεργη γοητεία. Δεν ξέρω αν πρέπει να τον συμπαθήσω ή να τον αντιπαθήσω. Από τη μία η περιπετειώδης ζωή του με τα ταξίδια τις γυναίκες και τα υπέροχα κείμενά του και από την άλλη η «άγρια», αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά απέναντι στους οικείους του και το μανιώδες πάθος του να σκοτώνει ο,τιδήποτε για πλάκα και να ποζάρει ανερυθρίαστα με τα τρόπαιά του.
Ο Κουβανός Λεονάρδο Παδούρα σε αυτό το μικρό μυθιστόρημα παρουσιάζει και τις δύο αυτές πλευρές του Χεμ, αφηγούμενος ένα μέρος της ζωής του συγγραφέα στην Κούβα, χωρίς να τον αγιοποιεί· κάθε άλλο. Παρουσιάζει όμως και ορισμένα πράγματα για εκείνον που ίσως πολλοί αγνοούν. Και για να το πετύχει αυτό, «ανασταίνει» έναν παλιό του ήρωα – αστυνομικό που, συνταξιούχος πλέον και επίδοξος συγγραφέας, αναλαμβάνει να πρωταγωνιστήσει και σε αυτό το βιβλίο του: τον Μάριο Κόντε.
Πιτσιρίκος ο Μάριο Κόντε θυμάται τον αμερικανό συγγραφέα να βγαίνει από το σκάφος του, να μπαίνει στο αυτοκίνητο του και τον εαυτό του να τον αποχαιρετά φωνάζοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!». Σαράντα χρόνια μετά, του μέλλει να ξανασυναντηθεί με τον Χεμ όταν ένας τυφώνας που ξεριζώνει ένα ηλικιωμένο δέντρο στην παλιά βίλα του συγγραφέα, αποκαλύπτει ένα πτώμα άγνωστης ταυτότητας.
Καθώς ο Κόντε προσπαθεί να ξετυλίξει τον μίτο του μυστηρίου, η ζωή του Χέμινγουεϊ περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν να συμβαίνει τώρα. Ο συγγραφέας, οι άνθρωποί του, το μσύρο σκυλί του, ο αλκοολισμός του, το βασανισμένο του μυαλό. Και μαζί, ένα μπουκάλι κρασί, ένα σήμα του FBI και ένα όπλο. Α, και το κιλοτάκι της Άβα Γκάρντνερ ;-)
Ο Κόντε ψάχνει, ξεθάβει, ανακαλύπτει και αφηγείται μεθοδικά την ιστορία του ψάχνοντας τον δολοφόνο τόσες δεκαετίες μετά. Σκαλίζει πηγές, ρωτάει ανθρώπους και μας αποκαλύπτει τη σχέση του συγγραφέα με τις αμερικανικές αρχές και τον ρόλο του επικεφαλής του FBI, Χούβερ, στον θάνατό του (από αυτοκτονία). Μπαίνει στην ψυχή του «καριόλη Ερνέστου» και ανακαλύπτει και άλλες πτυχές του χαρακτήρα του. Κλείνοντας, παρέα με καλούς φίλους με μια μποτίλια ρούμι στα νερά της Καραϊβικής, θα τον αποχαιρετίσει λέγοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!», αυτή τη φορά οριστικά.
Ήταν η πρώτη ιστορία του Παδούρα με ήρωα τον Κόντε που διάβασα και σίγουρα θέλω να διαβάσω και τις προηγούμενες. Η τετραλογία του Κόντε, άλλωστε, (« Ένα άψογο παρελθόν», «Άνεμοι της Σαρακοστής», «Μάσκες», «Φθινοπωρινό τοπίο») είναι αυτή που τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη.
Η γραφή του εδώ είναι μάλλον απλή, πράγμα που μου άρεσε πολύ. Νομίζω είναι βασικό προτέρημα ενός συγγραφέα να γράφει με τρόπο ώστε να είναι κατανοητός σε όλους. Με το «Αντιός, Χέμινγουεϊ», δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα κιόλας, αλλά πέρασα ένα ευχάριστο μεσημέρι μαζί του. Οι περιγραφές της Κούβας και των Κουβανών από τον Παδούρα είναι γοητευτικές, τόσο όσο να σε κάνουν να διαβάσεις το 190 σελίδων βιβλίο απνευστί· είναι, εξάλλου απολαυστικό να «ταξιδεύεις» στην Αβάνα καλοκαίρι με καύσωνα, με το φως να μπαίνει μέσα από τις γρίλιες του κλειστού παντζουριού και τον ανεμιστήρα να σε φυσάει. Διαφωνεί κανείς;
Ο Κουβανός Λεονάρδο Παδούρα σε αυτό το μικρό μυθιστόρημα παρουσιάζει και τις δύο αυτές πλευρές του Χεμ, αφηγούμενος ένα μέρος της ζωής του συγγραφέα στην Κούβα, χωρίς να τον αγιοποιεί· κάθε άλλο. Παρουσιάζει όμως και ορισμένα πράγματα για εκείνον που ίσως πολλοί αγνοούν. Και για να το πετύχει αυτό, «ανασταίνει» έναν παλιό του ήρωα – αστυνομικό που, συνταξιούχος πλέον και επίδοξος συγγραφέας, αναλαμβάνει να πρωταγωνιστήσει και σε αυτό το βιβλίο του: τον Μάριο Κόντε.
Πιτσιρίκος ο Μάριο Κόντε θυμάται τον αμερικανό συγγραφέα να βγαίνει από το σκάφος του, να μπαίνει στο αυτοκίνητο του και τον εαυτό του να τον αποχαιρετά φωνάζοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!». Σαράντα χρόνια μετά, του μέλλει να ξανασυναντηθεί με τον Χεμ όταν ένας τυφώνας που ξεριζώνει ένα ηλικιωμένο δέντρο στην παλιά βίλα του συγγραφέα, αποκαλύπτει ένα πτώμα άγνωστης ταυτότητας.
Καθώς ο Κόντε προσπαθεί να ξετυλίξει τον μίτο του μυστηρίου, η ζωή του Χέμινγουεϊ περνά μπροστά από τα μάτια μας σαν να συμβαίνει τώρα. Ο συγγραφέας, οι άνθρωποί του, το μσύρο σκυλί του, ο αλκοολισμός του, το βασανισμένο του μυαλό. Και μαζί, ένα μπουκάλι κρασί, ένα σήμα του FBI και ένα όπλο. Α, και το κιλοτάκι της Άβα Γκάρντνερ ;-)
Ο Κόντε ψάχνει, ξεθάβει, ανακαλύπτει και αφηγείται μεθοδικά την ιστορία του ψάχνοντας τον δολοφόνο τόσες δεκαετίες μετά. Σκαλίζει πηγές, ρωτάει ανθρώπους και μας αποκαλύπτει τη σχέση του συγγραφέα με τις αμερικανικές αρχές και τον ρόλο του επικεφαλής του FBI, Χούβερ, στον θάνατό του (από αυτοκτονία). Μπαίνει στην ψυχή του «καριόλη Ερνέστου» και ανακαλύπτει και άλλες πτυχές του χαρακτήρα του. Κλείνοντας, παρέα με καλούς φίλους με μια μποτίλια ρούμι στα νερά της Καραϊβικής, θα τον αποχαιρετίσει λέγοντάς του «Αντιός, Χέμινγουεϊ!», αυτή τη φορά οριστικά.
Ήταν η πρώτη ιστορία του Παδούρα με ήρωα τον Κόντε που διάβασα και σίγουρα θέλω να διαβάσω και τις προηγούμενες. Η τετραλογία του Κόντε, άλλωστε, (« Ένα άψογο παρελθόν», «Άνεμοι της Σαρακοστής», «Μάσκες», «Φθινοπωρινό τοπίο») είναι αυτή που τον έκανε γνωστό στην Ευρώπη.
Η γραφή του εδώ είναι μάλλον απλή, πράγμα που μου άρεσε πολύ. Νομίζω είναι βασικό προτέρημα ενός συγγραφέα να γράφει με τρόπο ώστε να είναι κατανοητός σε όλους. Με το «Αντιός, Χέμινγουεϊ», δεν μπορώ να πω ότι συγκλονίστηκα κιόλας, αλλά πέρασα ένα ευχάριστο μεσημέρι μαζί του. Οι περιγραφές της Κούβας και των Κουβανών από τον Παδούρα είναι γοητευτικές, τόσο όσο να σε κάνουν να διαβάσεις το 190 σελίδων βιβλίο απνευστί· είναι, εξάλλου απολαυστικό να «ταξιδεύεις» στην Αβάνα καλοκαίρι με καύσωνα, με το φως να μπαίνει μέσα από τις γρίλιες του κλειστού παντζουριού και τον ανεμιστήρα να σε φυσάει. Διαφωνεί κανείς;
April 5, 2020
Ο Κόντε έχει συνταξιοδοτηθεί, αλλά ποιος αστυνομικός μένει μακριά από ένα μυστήριο…πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το πτώμα κάποιου που βρέθηκε στο κήπο του Χέμινγουεϊ;;; Έτσι δέχεται να βοηθήσει τους φίλους του στην προσπάθεια ανεύρεσης της αλήθειας για τον δολοφόνο…Είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω του Παδούρα κι ένας από τους λόγους που ξεκίνησα την ανάγνωσή του είναι ότι η ιστορία αφορά τον συγγραφέα Χέμινγουεϊ. Ο Παδούρα λοιπόν γράφει μια νουβέλα με αστυνομικό θέμα που στην πραγματικότητα είναι πολύ περιορισμένο αφού ο συγγραφέας αποφασίσει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην σχέση του Κόντε με τον Χέμινγουεϊ.Μέσα από την αγάπη και την αντιπάθεια του Κόντε προς τον αμερικανό αυτό συγγραφέα διαβάζουμε ξανά για τις αδυναμίες τους καλές ή κακές…! Διαβάζοντάς τη νουβέλα αυτή κατέληξα ότι ο Παδούρα δημιουργεί ένα ψυχογράφημα του αμερικανού συγγραφέα. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, και ως προς το περιεχόμενο χωρίζεται σε δυο μέρη: 1 )την ταυτοποίηση του πτώματος και την ανακάλυψη του δολοφόνου , 2) την αφήγηση των γεγονότων την βραδιά του φόνου. Η γραφή είναι απλή και διαβάζεται εύκολα!
July 3, 2020
Pues rico, melancólico, sin mucho que pase y a la vez con mucho que se mueve en la mente y las emociones de los personajes, una interpretación a lo que sucedió, pensó, sintió, vivió Hemingway mientras estuvo en Cuba, es una novela como claramente lo dice Padura, pero yo lo siento como una deuda, igual y me lo invento, pero conforme leía sentía que es de esos privilegios que se puede dar un escritor, escribir sobre lo que quiera él, sobre lo que le guste a él, sobre lo que él quiera indagar, él sabe que lo vamos a leer, nomatherwhat, pero que a mi me deje mucho, no tanto
Más que irlo descubriendo más a él como escritor, a Leo.
Y quizá a Hemingway también.
:)
Me gustó transitar el libro.
Más que irlo descubriendo más a él como escritor, a Leo.
Y quizá a Hemingway también.
:)
Me gustó transitar el libro.
August 23, 2021
قرأت عدد من الروايات لهمنغواي ولم يعجبني كثيرًا اسلوبه في الكتابة. ولكن قراءة سيرة همنغواي ممتعة جداً وفي هذه الرواية توجد حبكة بوليسية تنتقل بين الماضي والحاضر. أبدع فيها بادورا
September 28, 2021
Mario Conde - l'alter ego di Leonardo Padura - torna a indagare, dopo aver abbandonato la polizia per dedicarsi alla scrittura, in un cold case collegato a Hemingway, la persona che lo ha spinto a diventare scrittore e con cui ha ormai un rapporto d'amore-odio (come lo stesso Padura). Viene infatti ritrovato il cadavere di un uomo a Finca Vigía, la casa cubana dello scrittore americano, e in molti pensano che quell'uomo sia stato ucciso dallo stesso Hemingway, e che sia addirittura un uomo dell'FBI di quelli che tenevano lo scrittore sotto continua sorveglianza per le sue simpatie verso i comunisti di varie zone del mondo. In una ricostruzione - non storica - che a volte si serve delle fantasie di Mario Conde/Leonardo Padura, riviviamo quelli che furono gli ultimi giorni di Hemingway a Cuba e i diversi atteggiamenti dei cubani nei confronti dello scrittore americano.
Lo indignava che lo avessero accusato di vivere a Cuba perché era più conveniente e perché era come tutti gli americani, superficiali e prepotenti, che andavano in giro per il mondo comprando con i loro dollari tutto quello che era in vendita. Ma gli ultimi conti fatti da Miss Mary dimostravano che aveva speso sull’isola poco meno di un milione di dollari in una ventina d’anni, e lui sapeva che buona parte del denaro se ne era andata per pagare i trentadue cubani che stipendiava. In più di un’occasione, per mettere a tacere le insinuazioni, aveva dichiarato alla stampa che si sentiva cubano, che lui era davvero un cubano, un cubano bastardo, aveva detto, bastardo come Black Dog e gli altri suoi cani, e aveva inferto il colpo di grazia alla polemica quando aveva regalato alla Vergine della Caridad del Cobre la medaglia del Premio Nobel: lei era la patrona di Cuba e dei pescatori di Cojímar e nessuno meglio di lei poteva custodire una medaglia che doveva tanto agli uomini semplici che avevano regalato allo scrittore la storia di un pescatore rimasto per ottantaquattro giorni a lottare nella corrente del Golfo senza catturare un solo pesce perché era definitivamente e irrimediabilmente sfigato.
[...]
Lo indignava che lo avessero accusato di vivere a Cuba perché era più conveniente e perché era come tutti gli americani, superficiali e prepotenti, che andavano in giro per il mondo comprando con i loro dollari tutto quello che era in vendita. Ma gli ultimi conti fatti da Miss Mary dimostravano che aveva speso sull’isola poco meno di un milione di dollari in una ventina d’anni, e lui sapeva che buona parte del denaro se ne era andata per pagare i trentadue cubani che stipendiava. In più di un’occasione, per mettere a tacere le insinuazioni, aveva dichiarato alla stampa che si sentiva cubano, che lui era davvero un cubano, un cubano bastardo, aveva detto, bastardo come Black Dog e gli altri suoi cani, e aveva inferto il colpo di grazia alla polemica quando aveva regalato alla Vergine della Caridad del Cobre la medaglia del Premio Nobel: lei era la patrona di Cuba e dei pescatori di Cojímar e nessuno meglio di lei poteva custodire una medaglia che doveva tanto agli uomini semplici che avevano regalato allo scrittore la storia di un pescatore rimasto per ottantaquattro giorni a lottare nella corrente del Golfo senza catturare un solo pesce perché era definitivamente e irrimediabilmente sfigato.
[...]
March 5, 2021
“Lo remitían a un mundo perdido que en el territorio libre de su memoria se parecía mucho a la felicidad.”
Una historia alrededor de Hemingway, donde muchos años después de su muerte se encuentra un cadáver en su finca. Un policía, escritor y fanático del autor se pone la tarea de descifrar el caso para limpiar la imagen de su ídolo y personaje altamente querido en el territorio cubano.
Al iniciar la lectura, era un libro que no me causaba grandes expectativas, pero la belleza gramatical con la que escribe el autor fue una agradable sorpresa y una razón de peso para leer este texto.
Una historia alrededor de Hemingway, donde muchos años después de su muerte se encuentra un cadáver en su finca. Un policía, escritor y fanático del autor se pone la tarea de descifrar el caso para limpiar la imagen de su ídolo y personaje altamente querido en el territorio cubano.
Al iniciar la lectura, era un libro que no me causaba grandes expectativas, pero la belleza gramatical con la que escribe el autor fue una agradable sorpresa y una razón de peso para leer este texto.
July 1, 2020
The writing has lovely moments but this is my least favorite of the Havana detective Mario Conde books. A storm brings old bones to the surface on Hemingway's old Finca. Mario, now retired, dissolute and depressed, but with real friends he loves, is enlisted to figure it out. Police, he points out, become bastards, "when they should be making life difficult for the real bastards."
Hemingway, like Trump, seemed devoid of compassion for anything - any life form - human, animal, wild or domestic - except himself. It seems he enjoyed hurting his “friends” and killing, just to kill.
(fundamentalist machismo + testosterone poisoning) x insatiable narcissism = death
Personally, i’ve found that men who hide behind “machismo” are, in fact, the most pusillanimous. Authentic courage does not need disguises. Apparently, in this case William Faulkner agrees:
Faulkner considered Hemingway “the least failed of modern American writers...the reason that he was the least failed was his greater artistic cowardice.”
Perhaps this story seemed weak because i love Padura's Cuba - and in this one she was too minor a character; drowned out by the loud, obnoxious Norte Americano.
Hemingway, like Trump, seemed devoid of compassion for anything - any life form - human, animal, wild or domestic - except himself. It seems he enjoyed hurting his “friends” and killing, just to kill.
(fundamentalist machismo + testosterone poisoning) x insatiable narcissism = death
Personally, i’ve found that men who hide behind “machismo” are, in fact, the most pusillanimous. Authentic courage does not need disguises. Apparently, in this case William Faulkner agrees:
Faulkner considered Hemingway “the least failed of modern American writers...the reason that he was the least failed was his greater artistic cowardice.”
Perhaps this story seemed weak because i love Padura's Cuba - and in this one she was too minor a character; drowned out by the loud, obnoxious Norte Americano.
November 10, 2024
Knyga, tęsianti Ernesto Hemingvėjaus mitą ir bandanti prisišlieti prie jo populiarumo, tik daranti tai netinkamu būdu. Sukurpta kriminalinė istorija pakankamai skylėta, buvęs policininkas detektyvas superhero nevykęs. Iš tikrųjų lieka pasidžiaugti tik Cuba Libre dvasia.
July 21, 2008
I'd give it 3 1/2 stars if that were an option. I liked this book, but had to read some of it aloud to get what was going on. I think it might have been easier to read if I had read it in Spanish, the language I believe it was written in. But my Spanish is so bad these days, I would have missed so much.
I love the mystery, the shifting viewpoints, but I have no idea what the overall point of the novel was. I don't know what the protagonist learned at the end, other than our heroes always fall from grace and sometimes we're wrong, wrong, wrong.
I'm not a huge Hemingway fan, but the use of him as a character of sorts made me interested in his life, particularly those final years, particularly those in Cuba. It was a good read, an interesting mystery, but everything got tied up neatly. . . and nothing really happened.
I love the mystery, the shifting viewpoints, but I have no idea what the overall point of the novel was. I don't know what the protagonist learned at the end, other than our heroes always fall from grace and sometimes we're wrong, wrong, wrong.
I'm not a huge Hemingway fan, but the use of him as a character of sorts made me interested in his life, particularly those final years, particularly those in Cuba. It was a good read, an interesting mystery, but everything got tied up neatly. . . and nothing really happened.
July 24, 2015
Con una trama corta pero entretenida, nos deleitamos de lo q pudo haber sido el mito de Hemingway en Cuba y de su ya popular y controvertida figura. Mario Conde me recuerda al contemportaneo detective literario, como el Zurdo Mendieta de Elmer Mendoza, un detective borracho, mujeriego, nostalgico pero con un sentido de justicia que todavia aspiramos que exista en las personas de nuestro continente.
April 24, 2019
Siempre pienso lo mismo, y creo que también lo digo: me importa un carajo lo que suceda en la novela (la parte negra), ya que lo que busco con el Condesito es que me hable de Cuba, y siempre me termina encandilando.
Eso sí, que los vientos me traigan la botella, de isla a isla, con el regalo dentro...
O me ha pillado nostálgico o puede que sea la mejor novela (¡qué cortita...!) del Conde de Padura.
Eso sí, que los vientos me traigan la botella, de isla a isla, con el regalo dentro...
O me ha pillado nostálgico o puede que sea la mejor novela (¡qué cortita...!) del Conde de Padura.
September 7, 2014
Me sorprendió Padura, con un estilo claro y ameno, una novela que engancha, y que muestra a un Hemingway en su lado mas oscuro.
April 28, 2023
إن لم تكن من محبي همنجواي فلا تقرأها، أما إن كنت من محبيه فلا تقرأها أيضاً…😁
September 27, 2025
Resterna av en kropp hittas i trädgården till Hemingways kåk på Kuba. Liket är 40 år gammalt. Mario Conde, en alkoholiserad och nyligen pensionerad polis, som drömmer om att bli författare, kallas in för att utreda. Kan det vara Papa som var mördaren? Conde måste inte bara undersöka brottsplatsen, han måste också konfrontera sin gamla hjälte. Vem var egentligen Hemingway?
Ja, jag kan höra era ögon himla. Men jag står för att det här var en skön bok. Sen förstod jag inte alls hur poliserna kunde datera liket så exakt. Lämnade boken på jobbet, men efter helgen ska jag se efter om jag missade något.
Jag satt och läste lite om Trotsky och frågade chat gdpep om bästa boken om honom. Den föreslog The man who loved dogs av den här författaren. Maken till högt betyg har jag inte sett på goodreads, men den var jävligt lång. Så hittade jag den här istället. Betydligt kortare, men smockfull med testosteron.
Ja, jag kan höra era ögon himla. Men jag står för att det här var en skön bok. Sen förstod jag inte alls hur poliserna kunde datera liket så exakt. Lämnade boken på jobbet, men efter helgen ska jag se efter om jag missade något.
Jag satt och läste lite om Trotsky och frågade chat gdpep om bästa boken om honom. Den föreslog The man who loved dogs av den här författaren. Maken till högt betyg har jag inte sett på goodreads, men den var jävligt lång. Så hittade jag den här istället. Betydligt kortare, men smockfull med testosteron.
November 18, 2021
I'm afraid to say my acquaintance with Conde is not improving as it expands. I think it's the attitude towards women that really gets to me; perhaps this is indeed how men especially of a certain age see them, but it's not as human at all, merely as sex figures. Conde's whining about his life I also find difficult! 'All' he has in life is his friendships, the love of a good woman, his books, his dogs, and his love of alcohol/food? I don't know, sounds like all a human needs!! And while I did enjoy experiencing Hemingway's Cuban time through Cuban eyes, and enjoyed the flashbacks, the mystery itself isn't much (nor do I think much of his hunches).
June 21, 2023
Ως μια ιστορία για τη ζωή και το χαρακτήρα του Χέμινγουει τα χρόνια που έζησε στην Κούβα, το βρήκα ενδιαφέρον. Επίσης η ατμόσφαιρα στην Κούβα αποδίδεται ικανοποιητικά, χάρη και στη όμορφη γρραφή του Παδούρα, χωρίς όμως πολλές λεπτομέρειες.
Ως αστυνομικό όμως το βιβλίο δεν πιάνει τη βάση. Η όλη υπόθεση υπάρχει μόνο κ μόνο για να εξυπηρετήσει το βασικό σκοπό του συγγραφέα, που δεν είναι άλλος από το Χέμινγουει.
Πάντως είναι μικρό, διαβάζεται γρήγορα κ ευχάριστα και ο Κόντε (ο πρωταγωνιστής) φαίνεται ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς όπου σίγουρα το αστυνομικό κομμάτι θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα.
5,9/10
Ως αστυνομικό όμως το βιβλίο δεν πιάνει τη βάση. Η όλη υπόθεση υπάρχει μόνο κ μόνο για να εξυπηρετήσει το βασικό σκοπό του συγγραφέα, που δεν είναι άλλος από το Χέμινγουει.
Πάντως είναι μικρό, διαβάζεται γρήγορα κ ευχάριστα και ο Κόντε (ο πρωταγωνιστής) φαίνεται ενδιαφέρον χαρακτήρας. Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς όπου σίγουρα το αστυνομικό κομμάτι θα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα.
5,9/10
June 12, 2025
Δεν θα έλεγα ότι μ' ενθουσίασε αυτό το βιβλίο του Παδούρα, όπως ας πούμε ο Άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά. Όμως, ενώ ένιωσα να αποδομεί τον Χέμινγουεϊ, από την άλλη παραδέχομαι ότι τόλμησε να το κάνει, τόλμησε να θίξει τις αντιφατικές πλευρές ενός χαρακτήρα που ήταν ακτιβιστής στην εποχή του, θαρραλέος, αγωνιστής αλλά ταυτόχρονα και σκληρός, κακότροπος, γυναικάς, πότης και άλλα πολλά, ανάλογα με τις ματιές που ρίχνει κανείς στην προσωπικότητά του. Για την ελληνική έκδοση του βιβλίου, όμως, θα ήθελα να σημειώσω, επίσης, την εξαιρετική μετάφραση του Κώστα Αθανασίου που αποδίδει με την κατάλληλη γλωσσα το πνεύμα τόσο του συγγραφέα - Λεονάρντο Παδούρα, όσο και του συγγραφέα - ήρωα Ερνέστο Χέμινγουεϊ και της εποχής Μπατίστα στην Κουβα.
Displaying 1 - 30 of 253 reviews