Το μόνον της ζωής του ταξείδιον

by Γεώργιος Βιζυηνός, Georgios Vizyinos

Ένα από τα πιο διασκεδαστικά και καλογραμμένα διηγήματα του μεγάλου αυτού δημιουργού.

Genres: Classics, Fiction, Literature, Novels

83 pages, ebook

First published January 1, 1884

About the author

Ο Βιζυηνός (English: Georgios Vizyinos) γεννήθηκε στη Βιζύη της Ανατολικής Θράκης, γιος πολύ φτωχικής οικογένειας. Σε ηλικία δέκα ετών, οι γονείς του τον στέλνουν στην Κωνσταντινούπολη κοντά σε ένα θείο του, όπου παραμένει μέχρι την ηλικία των 19 ετών. Προστατευόμενος του αρχιεπισκόπου Κύπρου Σωφρονίου ζεί για ένα διάστημα στην Κύπρο, όπου τον προόριζαν για τον ιερατικό κλάδο. Το 1872 γίνεται ιεροσπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, όπου το 1873 δημοσιεύει και την πρώτη του ποιητική συλλογή (Ποιητικά Πρωτόλεια). Το 1874, το επικό ποίημά του Κόδρος βραβεύεται στον Βουτσιναίο Ποιητικό Διαγωνισμό.

Την ίδια χρονιά γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά με δαπάνες του Ζαρίφη μεταβαίνει στη Γερμανία , στη Γοτίγγη, όπου σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία στο διάστημα 1875-1878. Το 1876, η επόμενη ποιητική συλλογή του Άραις μάραις κουκουνάραις (μετονομάστηκε σε Βοσπορίδες αύραι) βραβεύεται στον Βουτσιναίο Διαγωνισμό, στον οποίο το 1877 η συλλογή του Εσπερίδες επαινείται. Το 1881 τυπωνεται στη Λειψία η διδακτορική του διατριβή.

Μέχρι το 1884, ο Βιζυηνός επισκέπτεται το Παρίσι (1882) όπου γνωρίζει τον Δημήτριο Βικέλα και το Λονδίνο, 1883, όπου σχετίζεται με τον πρεσβευτή Πέτρο Βράιλα Αρμένη. Παράλληλα, δημοσιεύει την ποιητική συλλογή Ατθίδες Αύραι. Την ίδια χρονιά (1883), δημοσιεύεται στην Εστία το πρώτο μεγάλο διήγημά του, Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως και το Ποίος ήτο ο φονεύς του αδερφού μου. Το 1884, λόγω του θανάτου του προστάτη του Ζαρίφη, υποχρεώνεται να επιστρέψει στην Αθήνα και διορίζεται καθηγητής σε γυμνάσιο.

Ένα χρόνο αργότερα, εκλέγεται υφηγητής φιλοσοφίας με την διατριβή του Η φιλοσοφία του καλού παρά Πλωτίνω. Παράλληλα δημοσιεύοντια τα διηγήματά του Αι συνέπεια της παλαιάς ιστορίας και Το μόνον της ζωής του ταξείδιον. Το 1886 γράφει το Μοσκώβ-Σελήμ που διαδραματίζεται στη Θράκη. Τελικά εγκαταλείπει την Αθήνα κι εγκαθίσταται μόνιμα στη γενέτειρά του.

Το 1890 αρχίζουν να τον ταλαιπωρούν πόνοι από νόσημα του μυελού των οστών που του φέρνουν αυπνίες, τον καθιστούν ανίκανο να εργαστεί και τον εξαντλούν σωματικά κι οικονομικά. Το 1892 το νόσημα εξελίσσεται σε φρενική νόσο και καταλήγει έγκλειστος στο Δρομοκαΐτειο Ψυχιατρείο. Εκεί ζει βυθισμένος σε ουτοπικές εμμονές του. Ύστερα από τέσσερα χρόνια εγκλεισμού, πεθαίνει στις 15 Απριλίου 1896, σε ηλικία 47 ετών.

Reviews

[Λευτέρης Πετρής · Rating 4 out of 5]

"Ἐσεῖς ζῆτε σέ χρυσούς καιρούς τώρα, σέ χρυσούς καιρούς! ταξιδεύετε σ̓ ὅ,τι ὥρα θέλετε, σ ὅποια χώρα θέλετε. Καί τό κάτω κάτω, ψυχή μου, ξέρετε τί εἶστε. Ἐμεῖς ἐζούσαμεν σέ βίσεκτους καιρούς, δυστυχισμένους χρόνους! Οἱ μάναις μας ἐγονάτιζαν μπρός σταίς εἰκόναις, ψυχή μου, καί ἔκλαιαν στήν Παναγία ἢ νά τούς δώση κορίτσι, ἢ νά σκοτώση τό παιδί, πού εἴχανε στά σπλάγχνα τους, διά νά μή γεννηθῆ ἀγόρι. Γιατί, κάθε λίγο καί πολύ... κάτι μεγάλοι καί φοβεροί Τουρκαλάδες, ἑμάζωναν τά εὐμορφότερα χριστιανόπαιδα, ψυχή μου, καί τά τούρκευαν."

[Viki · Rating 4 out of 5]

Αχ αυτά τα ανεκπλήρωτα όνειρα... βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί!

[Uninvited · Rating 5 out of 5]

Τον λυπήθηκα τον καημένο τον παππού... :-(

[Georges Varanx · Rating 5 out of 5]

Δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι.

[Millennium · Rating 4 out of 5]

Όμορφο και γλυκόπικρο το διήγημα του Βιζυηνού, δημιουργεί διάφορα συναισθήματα μέσα στις λίγες σελίδες του.

[Fotis · Rating 5 out of 5]

Ανεκπλήρωτα όνειρα.

Ένα εξαιρετικό και συγκινητικό διήγημα.

[Elisa S · Rating 5 out of 5]

Τι ωραία γλώσσα! Τι ωραία τα ταξίδια... Ειδικά όταν καταφέρνεις να τα κάνεις!..
Απολαυστικό!

[Eleni Georgiou · Rating 5 out of 5]

Πόσο θα ήθελε η γιαγιά να αποτρέψει τον παππού από αυτό το ταξίδι.

[Nefeli · Rating 5 out of 5]

Το διάβασα διότι ήταν στην ύλη ενός μαθήματος Λογοτεχνίας που είχα να δώσω στη σχολή μου. Το ξεκίνησα με χαρά γιατί απολαμβάνω τη γραφή του Βιζυηνού, το τελείωσα με κλάμα, γιατί με συγκίνησε πολύ βαθιά. Από τα αγαπημένα μου διηγήματα.

[Neondreamer · Rating 5 out of 5]

Μυθική γραφή, ανελκυστήρας συναισθημάτων. Ο Βιζυηνός είναι ανεπαληπτος.

[Tangerine · Rating 5 out of 5]

Χαρμολυπη.

[Maria Komelidou · Rating 5 out of 5]

Απλά υπέροχο!

[Achilleas · Rating 5 out of 5]

Μαγικός ο Βιζυηνός, και η γλώσσα υπέροχη.

[Renate Blum]

Greek all time classics. Undisputable worth as a work of literature.

[Anestis Mavropoulos · Rating 5 out of 5]

Τόσο απλό και τρυφερό. Αστείο και σοφό.

[PastelKos · Rating 5 out of 5]

tha ta xasw koritsia

[Maria Pap · Rating 5 out of 5]

Το καλύτερο απο τα διηγήματα του Βιζυηνού κατα τη γνώμη μου. Εξαιρετική αφήγηση, συγκινητικό, ανατρεπτικό, αξίζει σίγουρα να το εχεις διαβάσει.

[Kokkinos · Rating 4 out of 5]

Φαινομενικά πιο απλό σε σύγκριση με άλλες του απόπειρες. Βασικό θέμα είναι η δύναμη της φαντασίας ως διέξοδος από τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Ο αφηγητής ανταπεξέρχεται στις κακουχίες του που αντιμετωπίζει ως μαθητευόμενος ράφτης αντλώντας θάρρος από τις ιστορίες που του έχει αφηγηθεί ο παππούς του, σύμφωνα με τις οποίες τον περιμένει ένας βασιλικός γάμος, καθώς οι βασιλοπούλες έχουν αδυναμία στα ραφτόπουλα. Η αποδόμηση αυτής της εικόνας πραγματοποιείται με την είδηση ότι "ο παππούς παλεύει με τον άγγελο", οπότε και το ραφτόπουλο τον επισκέπτεται για μία τελευταία φορά. Σε αυτή την συνάντηση μαθαίνει ότι όλες οι ιστορίες που του έχει αφηγηθεί ο παππούς του είναι προϊόν της φαντασίας του και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, καθώς η γιαγιά ήταν αυτή που ταξίδευε σε κάθε ευκαιρία που παρουσιαζόταν. Εν τέλει, ο παππούς έκανε το μόνο ταξίδι το οποίο κανείς δεν μπορεί να αποφύγει, ούτε και κάποιος άλλος μπορεί να πάει στη θέση του. Για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται από τον Βιζυηνό η τεχνική της πρωτοπρόσωπης αφήγησης, χωρίς όμως το πρόσωπο που αφηγείται να είναι το κεντρικό πρόσωπο (αντίστοιχα και στο Αμάρτημα, στο Ποιος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου και στον μοσκώβ-σελήμ, όπου η τελική αφήγηση-αποκάλυψη γίνεται από άλλο πρόσωπο). Αξιόλογο σημείο είναι η επιστροφή στο χωριό, η οποία συνοδεύεται από φοβερούς εφιάλτες, που καταφέρνουν να μεταδώσουν την ταραχή και την ένταση στον αναγνώστη. Το συναίσθημα που κυριαρχεί καθώς η αφήγηση οδηγείται στην αποκάλυψη είναι η μελαγχολία και τελικά η συντριβή για την επικράτηση του πραγματικού έναντι του φανταστικού. Συνολικά, 4/5.

[Ellie Spyridonidi · Rating 4 out of 5]

Δεν ανήκει στα κορυφαία του Βιζυηνού, αλλά σίγουρα είναι πολύ ωραίο.

[undertherowantree · Rating 4 out of 5]

3.5