Dagen van gras

by Philip Huff

De achttienjarige Ben van Deventer is na een periode van zwaar drugsgebruik in een psychose geraakt en opgenomen in een jeugdkliniek. Terugblikkend vertelt hij over zijn jeugd op het idyllische landgoed Weldra, over het moeizame huwelijk van zijn ouders en over zijn grootvader, die hem leerde schaken. Maar vooral over Tom, de jongen die in alles net anders is dan Ben. Dagen van gras is het verhaal van een intense jongensvriendschap, en hoe die vriendschap in rook opging.

Genres: School, Dutch Literature, Fiction, Coming Of Age, Read For School, Young Adult, Novels

167 pages, Paperback

First published January 1, 2009

About the author

Philip Huff (1984) is schrijver en regisseur. Hij schrijft onder meer voor NRC Handelsblad, De Groene Amsterdammer, Hollands Maandblad, The New York Review of Books en The Paris Review. Hij publiceerde de romans Dagen van gras (genomineerd voor de Academica Debutantenprijs), Niemand in de stad (winnaar Dioraphte Prijs, verfilmd door Michiel van Erp) en Boek van de doden (keuze van het jaar 2014 van HUMO), de verhalenbundel Goed om hier te zijn en de essaybundel Het verdriet van anderen.

Reviews

[Guus van der Peet]

Het kostte me een bladzijde of 20 voordat ik de plottwist kon voorspellen. Maar het mind van de aanzienlijk minder belezen puber-Guus zou ongetwijfeld compleet zijn geblowd (haha) zodra hij bij de onthulling in de climax aankwam. Op eenzelfde manier kan ik me heel goed voorstellen hoe de spreektalige stijl, royale cannabisconsumptie, ruimschoots geëtaleerde tieneremoties, herhaaldelijke muziekverwijzingen en uiteraard de geringe lengte ervoor zorgen dat Huffs debuut nog altijd op veel leeslijsten prijkt. En nu ik weer in mondelingenmodus zit, is dat toch de voornaamste manier waarop ik boeken beoordeel.
 
(Begrijp dan weer niet waarom je een in de verantwoording een muzieklijst opneemt als je de helft van de voorbijgekomen nummers eraf laat) 

[Moira Macfarlane · Rating 2 out of 5]

Een echt jongerenboek, daarom lag het hier ook nog, een 'klassikaal-lezen-boek' van een van de jongens. Er zit best wel wat moois in het boek, maar uiteindelijk werd ik gestoord van dat telkens terugkerende stopzinnetje. Maar echt.

[Linde Weeda · Rating 3 out of 5]

3,5⭐
"Man, dat deed mijn moeder echt altijd, als ze de televisie of de autoradio of de stereotoren wilde uitzetten: het geluid wegdraaien. Wat betekende dat de muziek niet stil stond, maar stil was." (pagina 76)
"Wat zijn de woorden die bij jou horen dan?" (pagina 144)

[Robin · Rating 3 out of 5]

Dagen van Gras is in thema een boek dat typisch past in de klassieke Nederlandse traditie van boeken over adolescentie en de daarbij behorende worstelingen. Echter, de uitwerking, en dan met name de stijl, is volledig modern. Het is geschreven zoals een puber van nu zou praten (veel 'man', tussen zinnen door en veel zinnen opvolgen met een nadruk 'maar echt'). Deze stijl werkt goed voor het verhaal en leest heel makkelijk weg, maar heeft als nadeel dat mooie stilistische zinnen en taalgebruik afwezig is, iets dat ik zelf juist erg waardeer in literatuur.

Inhoudelijk gaat het boek niet gewoon over een adolescent, maar over een adolescent met psychoses. De beschrijvingen van deze psychoses en de implicaties zijn interessant uitgewerkt. Hoe ervaart iemand met psychoses de wereld? Hoe scheidt hij waarheid van fictie?

Een ander interessant aspect in dit boek is de uitgewerkte soundtrack die er in beschreven staat. Constant is er muziek aanwezig, waarin beschreven wordt wanneer het werd gemaakt, met wie en met hoe veel maten, bijvoorbeeld. Alle muziek die genoemd wordt is heerlijke muziek en de liederen zitten direct in je hoofd tijdens het lezen, op een prettige manier.

[Mila · Rating 3 out of 5]

Hmmm. Mn nichtje had dit boek zo 3 jaar geleden ooit aangeraden (middelbare, dat was het niveau ook). Ik had zin in wat snels en makkelijks. Dat is het ook, het leest makkelijk weg en schrijfstijl is fijn om te volgen. Ik vond het verhaal best aangrijpend maar niet heel bijzonder, maar het werd mooi beschreven en omschreven. Niet perse een aanrader maar je doet jezelf er niet mee te kort. Makkelijk uit te lezen in 1 dag. Leuke muziek referenties.

[Manou · Rating 2 out of 5]

IK HEB DEZE APP ZO LANG NIET GEOPEND IK KAN ME NIET EENS HERINNEREN WANNEER IK DIT HEB UITGELEZEN BRO

[Milan · Rating 3 out of 5]

Het begon echt traag voor mij ik irriteerde me flink aan bijna alle characters behalve de opa. Aan het einde kwam ik er pas in vooral met die psychoses. Het is 3 sterren waardig voor een gewoon school boek.

[Suze Geuke]

dagen van gras en dagen van stro, dagen verwaaid tot kleine sprietjes en weten vanwaar ze kwamen doe je niet meer. deze Ben is al even de weg kwijt en wij zien het fragmentarische van zijn geestesleven, stukkies gebroken glas gesprongen in de hitte. kapotgebrand en kapotgerookt, deze jongen. goed boek.

[Kyra · Rating 2 out of 5]

Ja het las wel lekker, maar te veel psychose cliché's. Min één ster voor de homofobe scheldwoorden in het begin die echt niet nodig waren voor het karakter. Rot toch op.

[Naomi · Rating 4 out of 5]

leest lekker door

[Scarlett Vermeulen · Rating 5 out of 5]

Heel mooi boek, alles sprak zo tot de verbeelding en er kan ook bij mij geen enkele joint, film of meid tegen mijn blauwe SX stratocaster op. Ik hoop dat de mensen die dit boek minder dan 4 sterren hebben gegeven zich schamen. Oh en shoutout naar The Beatles.

[Sharon Hiep · Rating 2 out of 5]

Een boek waar ik relatief hoge verwachtingen van had. Jammer genoeg zijn deze verwachtingen niet uitgekomen. Het verhaal is interessant, met name het einde. Toch voelde ik me niet 'betrokken' als lezer. Geen enkel personage interesseerde me en ik had niet het gevoel dat ik een 'band opbouwde met deze personages'. De zinnen waren kort, eenvoudig. Ik begrijp waarom dit boek op middelbare scholen veel wordt gelezen. Het verhaal deed weinig met me, helaas.

[Eline · Rating 1 out of 5]

Dit boek mag alle versies van de tering krijgen. Mijn hemel wat een saai, generiek jankverhaal.

Ik ben normaal niet zo agressief als het gaat om boeken, maar er is gewoon een handvol van de meest vreselijke, nagelafscheurende, haaruittrekkende boeken die ik ook heb gelezen en daar moet ik soms mijn ei over kwijt.

Dit boek begon de slacht op mijn liefde voor lezen. Ik hoop dat je blij bent met jezelf Philip Huff.

[Teddy Reimers · Rating 4 out of 5]

Het boek over een 16 jarige gast met een psychose en hoe zijn jeugd was las super makkelijk weg. Ook genoot ik heel erg van de vele interessante muziek (en paar film) verwijzingen, daardoor sprak het verhaal mij nog meer aan. Altijd fantastisch als er duidelijke motieven in een boek zitten: schaken, drugs en muziek. Motieven zorgen er gewoon voor dat je tijdens het verhaal dingen nog meer met elkaar gaat verbinden.
Conclusie: top boek, had bijna gewild dat het langer was

[Sibrich van Baalen · Rating 3 out of 5]

Heb dit gelezen voor werk. Het is een makkelijk te lezen boekje, geschikt voor scholieren.
Je ziet hoe Ben zich verhoudt tot verschillende figuren en dingen uit zijn leven: zijn familie, vriend, maar ook de muziek en drugs. Je beleeft zijn worstelingen. Wel wordt er veel gesproken over The Beatles, waarvan ik hoop dat mijn leerlingen die nog kennen ;)

[amber 💌 · Rating 4 out of 5]

Heel mooi geschreven.

[Carloooooootta · Rating 3 out of 5]

Schoolboek: las heel vlotjes. Het verhaal liet goed zien hoe je wordt beïnvloed door je vrienden.

[Fabiënne Busink · Rating 5 out of 5]

Dit is een van mijn lievelingsboeken, dit is de derde keer dat ik hem lees. En elke keer weer sluit ik het af met een doos tissues. De manier waarop de auteur schrijft is misschien niet het moeste qua literaire inhoud, maar het is wel pakkend en meeslepend. De details van muziek, wat steeds terug komt vind ik sterk en helpt bij het verhaal. Al met al een geweldig boek! Het leest ook echt uit als een snel trein!

[Linjea · Rating 3 out of 5]

Gelezen op aanraden van mijn tienerdochter. Ik snap waarom zij dit heel mooi vindt. Het is een aanprekend verhaal over een opgroeiende jongen, dat lekker makkelijk wegleest. Ik was niet zo weg van de schrijfstijl en zag al vanaf het begin aankomen waar het naar toe zou gaan. Maar het is fijn dat dit boek scholieren aanspreekt en hopelijk aanzet tot meer lezen.

[Ingrid · Rating 3 out of 5]

Het boek leest vlot weg en is een mooie opstap in de literaire wereld. Er wordt erg veel met symboliek en metaforen gestrooid. Zelf ben ik geen hele grote muziekkenner. Als je dat wel bent, kan dit boek meer herkenning en beleving oproepen.

[Svea Bessems · Rating 3 out of 5]

Totale verwarring: Tom lijkt onderdeel te zijn van de psychoses van Ben, maar wordt wel erg realistisch neergezet in het boek. Het boek leest lekker weg en snijdt een belangrijk thema aan. De manier waarop Tom onderdeel maakt van het verhaal, maakt mij iets minder enthousiast.

[Stine Visser · Rating 4 out of 5]

Ik vond het echt een heel leuk boek! Ik was even heel erg in de war, maar ik ben ergens achter gekomen waardoor ik het hele boek weer opnieuw wil lezen. En denk echt hoe had ik dat niet eerder kunnen zien!

[Manou Scholten · Rating 2 out of 5]

... ja weer echt niks boeiends hier.

[Suzie Zweerts de Jong · Rating 5 out of 5]

Prachtig

[daan · Rating 3 out of 5]

echt echt echt echt echt een jongeren boek, maar echt!

[Shaan Ghulam · Rating 4 out of 5]

Ben is het hoofdpersonage. Het verhaal begint met waar hij nu is en vertelt verder over zijn jeugd en over de redenen waardoor hij beland is waar hij nu is. Ben woonde vroeger op het landgoed samen met zijn ouders. Zijn opa en oma woonden verderop. Toen hij 9 jaar was, kwam er een nieuwe familie op het landgoed wonen, met een zoontje, Tom. Ze hebben alle twee dezelfde interesses, zoals muziek. Ze worden al snel beste vrienden en ze luisteren samen naar muziek in de boomhut die Bens vader gemaakt heeft. Naarmate ze ouder worden doen ze verschillende dingen, zoals joints roken en nog andere soorten drugs. Wanneer ze op een dag aan het roken zijn in de boomhut en in slaap vallen, ontstaan er een brand in de boomhut. Ben wordt wakker en kan er nog uitspringen, maar breekt daarbij wel zijn arm. Nadat hij in het ziekenhuis geweest is, moet hij naar een jeugdziekenhuis omdat hij door al het drugsgebruik een psychose heeft gehad. In dat ziekenhuis gaat het niet zo goed met hem. Hij schrijft brieven naar zijn vader en Tom, maar hij krijgt geen antwoord. Wanneer zijn moeder hem na een tijdje bezoekt, vraagt hij of het waar is dat Tom dood is, en dat is blijkbaar zo. Zijn vader blijkt ook dood te zijn. Wanneer het wat beter met hem gaat, wordt hij overgeplaatst naar een adolescenten ziekenhuis. Hier ontmoet hij Anna,met wie hij een zeer goeie band krijgt. Anna is de reden dat het nu zo goed met hem gaat, en wanneer zij ontslagen wordt uit het ziekenhuis, heeft hij veel meer motivatie om uit het ziekenhuis te geraken en hij wordt overgeplaatst naar een steunwoning voor adolescenten. Voor hij vertrekt naar die steunwoning, krijgt hij van zijn moeder een brief die zijn vader voor hem schreef, waarin hij vertelt dat hij ziek is en dat hij dood zal gaan.

Ik vind het een mooi boek, en ook wel droevig. Het is droevig om te weten te komen dat zijn beste vriend Tom en zijn vader alle twee gestorven zijn terwijl hij het niet wist en dat hij niet bij de begrafenis kon zijn. Ik had verwacht dat het boek me wat zou tegenvallen, maar dat was niet zo. Het is mooi om te zien hoe de vriendschap tussen Ben en Tom was en dan is het weer droevig om te lezen hoe Ben zijn beste vriend is kwijtgeraakt. Wat het boek zo "wow" maakt, is dat heel zijn leven op zijn kop staat door het drugsgebruik, hij beland in een psychose en dat het dan uiteindelijk toch weer goed komt met hem. Het boek las voor mij zeer vlot, omdat het in kleine deeltjes is opgedeeld, en het is een zeer mooi boek.

[Ezzydesu · Rating 3 out of 5]

‘Je voelt de behoefte je ervaring over te brengen. Dus begin je te praten. Je zegt: “Abrikoos”, en je houdt een kleine schelp omhoog. Je spreekt over de kleur van die schelp; een schelp die eerst dof was maar nu is opgelicht tot een glimmende, gloeiende abrikoos. Ook de textuur is veranderd: de kalk is een wollige stof vol pluisjes geworden. Woldraden die gloeien.’
- Philip Huff

To start off, I love this quote. This book is about Ben. He is in a clinic due various reasons and he is looking a on moments in his life. This quote is one of them, but I won't tell much about the quote to leave it in it's magic. You can read the pure essence of it in Dutch, but I'll translate it for the English readers:

‘You feel the urge to pass overyour experience. So you start to talk. You say: “Abricot”, and you hold up a little seashell. You speak of the colour of that seashell; a shell that was dull at first but now lightened to a shining, glowing abricot. Even the textur has changed: The chalk has become a woolly matter filled with fluffy. Woolthreads that glow.’
- Philip Huff

The book is a relative short story, easy to finish in a day. The protagonist, telling from a first person perpective, is Ben van Deventer. At the 'present day' point, Ben just left a clinic where he lived for several months after a psychosis. He looks back on memorable moments in his life and his love for music.

The story plays off in several places in the Netherlands for most of the book and somewhere in England for a couple of chapters. The story is set as flashbacks of the protagonist, so you jump from different parts of his life in a non - chronological way.
There are a few characters in the book that return in the whole story and are more presented as how Ben sees them instead of how they really are (which isn't that different, . You really look through Ben's eyes and that was really beautiful.

This book was a fine read, I don't really recommend it to anyone, but I don't regret reading it. I gave it 3 stars as it is not a bad read.


Read other reviews on my blog:
https://ezziesbookshelf.wordpress.com

[San · Rating 3 out of 5]

In eerste instantie kostte het me wat moeite om in het verhaal te komen. Dit door de vele woorden die benadrukt werden door de schrijver ("maar echt"); alsof er tegen een klein kind gepraat wordt. Gaandeweg ging ik meer op in het verhaal, het leest makkelijk weg, en voornamelijk het deel dat zich afspeelt in de jeugdkliniek maakte het interessant. Na het lezen van het boek bleef ik vooral met vragen zitten: wat was echt en wat niet?

[Dolf Patijn · Rating 5 out of 5]

Vier-en-een-halve ster afgerond naar boven. Dit is een indrukwekkend debuut. Echt wel. (lezers zullen de toevoeging begrijpen) In het eerste gedeelte leer je de hoofdpersoon kennen, tesamen met zijn beste vriend Tom. Na het lezen van het laatste gedeelte twijfel je aan de vriendschap en wat werkelijk heeft plaatsgevonden. Een compact, mooi geschreven verhaal. Ja echt. ;)

[danique · Rating 3 out of 5]

Ik vond hem te doen. Het is meer 2,5 sterren. Het was fijn om te lezen en sommige stukken ook wel interest maar er gebeurde gewoon niet echt veel. Het was langdradig en saai op veel stukken. Ook spreekt het einde van het boek het begin tegen en dat is super raar. Verder vind ik dat sommige vragen niet echt beantwoord zijn en daar kan ik niet tegen.