(اوستا: کهن‌ترین سرودها و متنهای ایرانی (جلد ۲

by Anonymous, جلیل دوستخواه (Translator)

«به‌فرخندگی سه‌هزارمین سال زادروز زرتشت، که ازسوی یونسکو «سال زرتشت» اعلام‌شده‌است»

اوستا، میراث مشترک فرهنگی جهانیان، کهن‌ترین سرود و نوشتار ایرانیان و نامۀ دینی مزداپرستان است. بخشهای گوناگون این‌مجموعۀ کهن، از زمانی‌درحدود نیمۀ هزارۀ دوّم پیش‌ازمیلاد به‌بعد پدیدآمد و درطول سده‌های متوالی از نسلی به نسلی‌دیگر رسید.
گزارش ویراسته‌ای از «اوستا»، در شکل پذیرفتنی خود، باید گاهان پنجگانۀ زرتشت و همۀ دیگر نوشتارهای موجود اوستایی (پنج‌دفتر اوستای نو) را دربرگیرد؛ نگارشی متناسب با درون‌مایه و سبک و انشاء هریک‌از بخشهای متن اصلی و مبتنی‌بر دقّت کافی در حفظ مفاهیم اندیشگی و آموزه‌های اخلاقی و دینی و بن‌مایه‌های اساطیری و کلیدواژه‌های گاهانی و تعبیرها و اصطلاحهای اوستایی داشته‌باشد و درحدّ نخستین‌گام، با بیانی‌ساده و روان و دریافتنی، پرسشهای خوانندۀ پژوهندۀ امروزی را پاسخ‌گوید.
گزارنده تکامل دانش «اوستاشناسی» را بر بنیاد پژوهشهایی‌که در خود «اوستا» و یا در «ادبیّات پارسی میانه» (وابسته به اوستا و مزدیسنا) در چند دهۀ اخیر در جهان و ایران صورت‌پذیرفته، درنظر داشته و تا آنجا که امکان‌یافته و توانسته، برداشتهای نو را –که برخی‌از آنها به‌طور نسبی و بعضی‌دیگر به‌تحقیق بر دریافتها و برداشتهای پیشین ترجیح‌دارد– درکار آورده است.
•••
:فهرست مطالب جلد دوّم
ادامه‌ی دفتر چهارم / ویسْپـِرَد •
دفتر پنجم / خُرده‌اَوِستا •
دفتر ششم / وَندیداد •
پیوست‌ها •

Genres: Religion

682 pages, Hardcover

First published January 1, 1992

About the author

Books can be attributed to "Anonymous" for several reasons:

* They are officially published under that name
* They are traditional stories not attributed to a specific author
* They are religious texts not generally attributed to a specific author

Books whose authorship is merely uncertain should be attributed to Unknown.

See also: Anonymous

Reviews

[Azar · Rating 5 out of 5]

ویسپرد - کرده ی نهم

نوید می دهیم و می آگاهانیم و در هم می فشریم و فرو می نهیم و می ستاییم و از بر می خوانیم:
«هوم»های توانای اشون، بی آلایشند، به آیین اشه فراهم آورده شده اند و به آیین اشه فراهم آورده خواهند شد، به آیین اشه از آن ها آگاهی داده شده است و به آیین اشه از آن ها آگاهی داده خواهد شد، به آیین اشه فشرده شده اند و به آیین اشه فشرده خواهند شد.

نیروی نیرومند را، پیروزی نیرومند را، «ارث» نیرومند را، اشی نیرومند را، چیستی نیرومند را، «پوروتات» نیرومند را، اوپرتات نیرومند را، ایزدان نیرومند را، «امشاسپندان، شهریاران نیک خوب کـنش جاودان زنده و جاودان پاداش بخش را که با منش نیک بسر می برند و امشاسپند بانوان را.»

خرداد و امرداد و گوش تشن و گوشورون و آذر به نام خوانده شده و هدیش برخوردار از اشونی، خوراک، آسایش و آمرزش را.

سرودهای ستایش و نیایش و آفرین خوانی اهوره مزدا و امشاسپندان، ردان اشون بزرگوار را.
ستایش و نیاش برترین رد را، اشی سرآمد و نماز رد پسند سرآمد را.

«منثره» را، دین مزداپرستی را، ستوت یسنیه را، همه ی ردان را، همه ی نمازهای رد پسند را.
سراسر آفرینش اشه، ستایش و نیایش و خشنودی و آفرین خوانی ما را بشنوند، در آغاز همچنان که در انجام.

[Ali · Rating 3 out of 5]

The Avesta is the primary collection of sacred texts of Zoroastrianism. The texts originate over a period spanning most of the 1st millennium BC. The etymology of the term Avesta itself is uncertain, but a derivation from middle Persian abestāg, "praise", is a frequently noted possibility.
The texts of the Avesta were collated over several hundred years. The oldest portions may be older than the Gathas, later adapted to more closely follow the doctrine of Zoroaster. The various Yashts are in Younger Avestan and thought to date to the Achaemenid era (Persia 559-330 BC). The Visperad and Vendidad, which are also in Younger Avestan, were probably composed even later but this is not certain.