In een Zuid-Hollandse gemeente krijgt een fotografe de opdracht om 200 markante dorpelingen te fotograferen. Van deze foto's wordt een fotoboek samengesteld. De meeste dorpsbewoners zijn aanvankelijk vereerd met deze vorm van aandacht. Tot op het moment dat het boek verschijnt want dan overlijdt de ene na de andere geportretteerde. Betekent een plaats in het boek een doodvonnis?
Maarten ’t Hart made his debut under the name Martin Hart with the novel Stenen voor een ransuil (Stones for a Long-Eared Owl, 1971). He studied biology in Leiden and worked as an ethologist at Leiden University. One of the most important themes in his oeuvre is his childhood in a Calvinist community and his distancing himself from it. His passions for nature and music also constantly crop up in his work. ’t Hart broke through to a wide audience with his melancholy novel about meeting his teenage love: Een vlucht regenwulpen (A Flight of Curlews, 1978). Many novels, short-story and essay collections later, ’t Hart, with his authentic tone and work which often touches upon the tension between biography and fiction, has grown to be one of the most popular and most translated of Dutch authors. In an interview he said: ‘What I like about literature is that one can show a compressed piece of one’s most intimate self.’ Some of his other novels are Het woeden der gehele wereld (The Fury of the Whole World,1993), a Bildungsroman and a thriller in one, De zonnewijzer (The Sundial, 2002), Lotte Weeda (2004) and Het psalmenoproer (Psalms and Riots, 2006), a historical novel.
Geloof wat je wilt geloven, kom in het geweer bij groot en aantoonbaar onrecht. Maarten ‘t Hart’s standpunt lijkt wat te zijn verschoven. Komt ouder worden met wat mildheid? Deels, zo blijkt als je het boek leest. Een leuk, maar onevenwichtig verhaal. Wat wil je geloven, als het verhaal daarom was blijven draaien tot aan het einde, inclusief de humoristische pogingen tot liefde van de protagonist, dan was dat krachtiger geweest. Nu zit een dissonant in de weg: fulmineren tegen de reactie van de overheid op de MKZ en vogelpestcrisis en het ruimen van miljoenen dieren. Dat is een apart boek waard. Het voegt niets toe aan de lotgevallen rondom het fotoboek van Lotte Weeda die uiteindelijk ook in het luchtledige blijven hangen. De aandacht had daar meer naar uit mogen gaan. Al met al een amusant tussendoortje. Dat is het.
„Wer am meisten liebt, hat die geringste Macht. (S. 15) „Das Leben auf der Erde ist eine Farce, die sich jederzeit in einen Alptraum verwandeln kann.“ (S. 332)
Herrlich harmlos kommt dieser in einem 5000-Seelen-Dorf spielende Roman daher, der die Triebkräfte unserer Zeit aufs Korn nimmt: Wahn, Eitelkeit- und die Liebe.
Een baldadig boek. Het verhaal speelt zich af in een Zuid-Hollands dorpje met een plattegrond vol Roomse straatnamen, van het Paus Leo XIII-slopje tot de Kapelaan.
Maarten 't Hart is heel exact over de muzikale voorkeuren van zijn hoofdpersoon. Hier heb ik een "soundtrack" klaar staan: http://open.spotify.com/user/twanton/... Leuk om tijdens het lezen te beluisteren.
Goed geschreven, makkelijk leesbaar. Al betrapte ik Maarten wel een paar keer op 'hun' als het 'hen' had moeten zijn. De plot is ook aardig. Herkende zijn woonplaats Warmond in de verhaallijn. Maarten is familie van mij. Zijn grootvader en mijn vader waren halfbroers. Maakt hem dat een halfneef van mij ???
De romans van Maarten 't Hart met natuurbeschrijvingen, bijbelcitaten en flauwe humor bevallen mij altijd wel. De rode draad rond het fotoboek wordt afgewisseld met allerlei grappige anekdotes. Ik moet lachen om de bijbelse grapjes en de psalmregels die steeds bij Maarten bovenkomen. Hij gelooft niks meer, maar is zeer gehecht aan deze citaten. Het is geen verrassend boek of hoogstaande literatuur, maar het leest lekker en het is toch ook fijn om af en toe wat lichts te lezen.
So, Lotte Weeda. You don't even learn the name of the main character, or I've missed something. I think the MC has an interesting view on life. His way of looking at sex is different from most and explained more than once. Still he falls in love with almost every woman in the book, here I have to count, I think at least 4 different women. I think it is funny how the rumor of the 'death book' spreads, but I think it's strange the MC is almost the only one looking at it in a normal way, seeing the facts as they are. Lotte Weeda is an interesting person. She is basically the one it is all about and has a big role in the first part of the book, The side stories are interesting, like the one of the 'scheltopoesik' and make the book a little more funny.
De ik-figuur woont in een mooi, rustig dorpje. Op een dag raakt hij in contact met een mysterieuze fotografe. Deze Lotte heeft portretten van de dorpsbewoners samengebracht in een boek, maar al snel blijkt dat de afgebeelde personen ten dode opgeschreven zijn: één voor één verwisselen ze het tijdelijke voor het eeuwige. Wat is hier aan de hand? Maarten ’t Hart weet als geen ander de lezer te amuseren: zijn schrijfstijl – met een vleugje ironie – is erg aantrekkelijk. Het verhaal speelt zich af in mijn geboortedorp Warmond. Het fotoboek is daadwerkelijk verschenen, en ja: er zijn al heel wat mensen uit het boek overleden...
Het verhaal word chronologisch verteld. De vertelde tijd is ongeveer drie jaar en speelt zich af in de eerste jaar van 21ste eeuw (blz. 260): ‚Je zult je in zo‚n WTC-toren aan ‚t werk zijn. Vlak onder je boort zich een vliegtuig naar binnen, (blz. 268): ‚De ogen van de wereld zijn gericht op Irak. Het boek heeft een open eind want in het verhaal gaat het erom of het nou echt zo is dat wanneer je in het fotoalbum staat je ten dode op bent geschreven of is het chantage. Aan het einde van het verhaal komt Lotte terug uit Atjeh en verteld haar belevenis maar geeft geen duidelijkheid over het fotoalbum.
Aardig boek, al blijft de spanningsopbouw een beetje zonder ontknoping - hoe zit het nou echt allemaal, vraag ik me af. Maar dat is misschien ook weer de charme van het boek.
De hoofdpersoon vond ik te weinig sympathiek en te dicht bij 't Harts eigen (wat opmerkelijke) persoonlijkheid liggen. Wat te veel Bach en beestjes naar mijn smaak...
Niet zijn sterkste boek wat mij betreft, maar wel aangenaam om te lezen.
Het gegeven nodigt uit verder te lezen: dorpsgenoten leggen een voor een t loodje wanneer ze voor een fotoboek vastgelegd zijn op de gevoelige plaat. Een roman over massahysterie liefde geloof bio-industrie flora en fauna verlangen en nog veel meer. Soms bekroop me t gevoel dat de schrijver er wel heel veel in heeft willen stoppen...
Je moet je even door het begin heen worstelen, want dat is nogal oppervlakkig (ik-figuur wandelt met fotograaf door het dorp en bij iedereen die ze zien vraagt de fotograaf wie het is en na het antwoord is steevast de reactie: "die wil ik ook fotograferen voor m'n boek". Pffff), maar uiteindelijk wordt het wel een boeiend verhaal. Opvallend detail: veel woorden die ik niet kende.
Another Dutch neo-classical. A funny, sometimes absurd story (or stories) about country life, with lots of animal (incl a scheltopusik) and death of people who died afterbeing photographed for abook. Really genius!
Goed geschreven, humoristisch en misschien wel met de zaak Lucia B. in zijn achterhoofd. De vrouwelijke personages zijn allen geslaagd, de plot is leuk gevonden. Minder bijbel en muziek dan gewoonlijk, wat mij ook beviel.Een puntje van kritiek is de ietwat chaotische voortgang van het verhaal en het inlassen van hoofdstukken die helemaal losstaan van het thema. Het ongeluk met de kettingzaag kwam ik al eerder tegen in een van zijn boeken en de brecons en de ooievaar dienden slechts om zijn gal tegen de bevoegde dierengezondheidsinstanties te kunnen spuien.
Niet Maarten 't Harts beste roman, maar ik heb me er weer kostelijk mee vermaakt. In het fictieve Zuid-Hollandse plaatsje Monward, maakt fotografe Lotte Weeda portretten van een flink aantal bewoners die later in boekvorm verschijnen. Na een tijdje komen deze geportretteerden echter een voor een te overlijden, wat een ware schrikgolf door het plaatsje doet gaan.
Maarten 't Hart blijft een meester in dit lichtvoetige genre. Luim en spot vechten om voorrang, terwijl de schrijver zonder al teveel moeite in de best aardige plot zijn persoonlijke hang-ups en preoccupaties weet te verwerken. En dat gaat dan van het geloof, klassieke muziek en natuur tot het schandelijk ruimen van dieren in het kader van MKZ en vogelgriep en de oorlog in Atjeh.
Een leuk boek van 't Hart, een aangenaam boek over een gezond levende bioloog b.d. / schrijver dat zich zowaar ontwikkeld als een gemoedelijke thriller. Een tikje langzaam richting 't einde, maar desalniettemin, een plezierig boek.
De koele humor, verwarring, grappige verbinkjes die 't Hart in dit boek neerlegt wisselen zich in rap tempo af met de mysterie van het verhaal en 't Harts bekende psalmen en klassieke stukken. Wat een heerlijk boekje, in één ruk uitgelezen.
Lichtelijk absurd en kleinburgerlijk zoals alleen Maarten 't Hart het kan beschrijven.
Monward, een klein dorpje in Zuid Holland, wordt opgeschrikt door een fotografe die dorpsbewoners op de foto zet voor een fotoboek over de mensen in het dorp. Aanvankelijk is er afgunst onder de bewoners waarom anderen wel interessant genoeg zijn om op de foto te mogen en zij niet. Dit slaat echter om als blijkt dat de mensen die in het boek staan één voor één sterven. Het loodje leggen. Het hoekje om gaan.
De hoofdpersoon, een wegbezuinigde bioloog met één bestseller, vindt het allemaal lariekoek. Statistisch prima uit te leggen allemaal. Maar toch...
Het moge duidelijk zijn dat Monward het dorp is waar Maarten 't Hart (de ik persoon) woont: Warmond. Alle typische 't Hart elementen zijn aanwezig, deels autobiografisch, deels fictie. Zo is het boek doorspekt met bijbelteksten, al dan niet gerecycled uit andere boeken. Klassieke muziek, kerkorgel, piano en onbeantwoorde liefdes. Meestal zijn bij Maarten 't Hart de gereformeerden, uit zijn jeugd, het haasje, maar in dit boek neemt hij op speelse wijze de Rooms Katholieken de maat. Onder andere met flauwe woordgrappen als "Paapse Kracht" in plaats van "Kaapse Pracht".
Daarbovenop speelt het boek zich af vlak na de MKZ-crisis en tijdens de vogelgriepepidemie die daarop volgde. 't Hart maakt zich nogal druk over de manier waarop toen der tijd de evenhoevigen en pluimvee geruimd zijn. Dit komt ook heel erg naar voren in zijn columns die gebundeld zijn in "De groene overmacht". Hij neemt geen blad voor de mond. Er komen overigens best veel elementen uit zijn columns terug in dit boek.
Voor mij is het thema van het boek "waan". Een van de personen in het boek begint letterlijk aan wanen te lijden. Het hele dorp is op een gegeven moment in de ban van een "waan". En zoals vaker bij 't Hart eindigt het boek gewoon. Geen uitleg, geen whodonit. Alleen een verhaal.