Kann ich mit zu dir?

by Marie Aubert

Die kleinen und die großen Lügen, geheime Sehnsüchte und verborgene Gefühle, Grenzüberschreitungen und Tabubrüche: Marie Aubert erzählt davon mit Lässigkeit und Ernst.
Da ist zum Beispiel der erschöpfte Vater, der in völliger Überforderung seine kleine Tochter ohrfeigt – und ihr dann voller Scham einbläut, diesen Übergriff ja zu verheimlichen. Da ist die Teenagerin, die nachts mit ihren Freunden ins Haus der Nachbarn eindringt und sich dort einnistet. Da ist der Mann, der mit seiner Frau nach Südamerika fährt, um einen kleinen Jungen zu adoptieren, und hin- und hergerissen zwischen Wunsch und Zweifel einen ganz und gar düsteren Pfad betritt. – Sie sind Menschen, die sich in ihren Erwartungen an das Leben verlieren, die ihre eigenen Wünsche nicht kennen und die der anderen nicht zu sehen vermögen. Sie tun Dinge, für die sie sich schämen, und handeln doch nur aus Sehnsucht nach Liebe, Verständnis und Anerkennung – genauso wie wir alle.

Genres: Short Stories, Audiobook, Fiction, Contemporary, Stories, Scandinavian Literature, Literary Fiction

142 pages, Hardcover

First published July 29, 2016

About the author

Marie Grønborg Aubert er født i 1979 og bosatt i Oslo. Kan jeg bli med deg hjem er hennes debutbok. For åpningsnovellen i denne samlingen vant Marie Aubert novellekonkurransen Litteratur på Blå arrangerte i samarbeid med Vinduet våren 2013.

Reviews

[marta (sezon literacki) · Rating 3 out of 5]

Zbyt szybko i zbyt nagle się urywają. Chciałoby się poznać dalszy ciąg tych historii.

[Alex.andthebooks · Rating 4 out of 5]

Nie lubię się z formą opowiadań, a audiobook tego zbioru był naprawdę świetny.
Marie Aubert kolejny raz stworzyła zwierciadło, w którym możemy dostrzec nasze najmroczniejsze instynkty i przykre pragnienia.

[Martyna Antonina · Rating 4 out of 5]

Marie Aubert w swoim zbiorze dziewięciu opowiadań obnaża niemal każdy emocjonalny wstyd ludzkości. Przedstawia urywki z życia bohaterów - rozczarowanych, pełnych złudnych przekonań i chęci ucieczki od dotychczasowego życia.
Fakt, iż każda z historii ma zaledwie kilka stron i kończy się bez morału, bez podsumowania, wręcz bez zakończenia, nadaje im pewną ulotność i ubarwia specyficzną nadzieją. Wzbudza dojmujące poczucie zrozumienia. Które wcale nie koi.

[Cule.Jule · Rating 5 out of 5]

Die neun Momentaufnahmen waren das literarische Debut der Autorin in Norwegen und wurden zurecht hoch gelobt. Der Leser erhält Einblicke in alltägliche Storys, die ehrlich und schonungslos große Peinlichkeiten von Menschen aufgreifen. Jede Geschichte hat mich sofort in den Bann gezogen. Es geht um hässliche Gedanken und Gefühle, um Scham und Tabuthemen. Trotzdem liest sich die Lektüre mit 143 Seiten angenehm leicht. Ein Vater, der während einer Adoption seine wahren Gedanken erkennt. Eine Frau, die eine Schwangerschaft erfindet, um ihre Affäre zu binden. Menschen, die Marie Aubert wunderbar einfängt und in einem kurzen Moment stark in Szene setzt.

Ihren zweiten Roman "Erwachsene Menschen" mochte ich ebenfalls sehr und ich bin daher gespannt, welche wunderbaren Geschichten ich in Zukunft von der Autorin noch lesen darf.

Von mir gibt es eine klare Leseempfehlung.

[patsy_thebooklover · Rating 4 out of 5]

wraz z szalenie czerwoną okładką najnowszej Pauzy przykleił się do mnie taki nastrój pewności, niezawodności i obietnicy TEJ lektury. Od razu zabrałam się za pierwsze opowiadanie i poczułam znajomą ulgę: no, to Aubert mnie już zabrała do domu.

"Zabierz mnie do domu" to zbiór dziewięciu opowiadań, z których każde stanowi wycinek (nie)zwyczajnego mikroświata. To opowiadania krótkie, ale wyjątkowo dobrze skonstruowane. Nie ma się wrażenia niedopowiedzeń i zdecydowanie nie są to teksty przegadane. Aubert umie w równowagę. O tym, że idealnie odnajduje się w mikropowieściach wiedzieliśmy już po lekturze "Dorosłych", a "Zabierz mnie..." pokazuje, że świetnie odnajduje się również w opowiadaniach. Chyba ta krótka forma pasuje Aubert - ta lakoniczność treści nie przekłada się na lakoniczność wyrazu, bo te opowiadania intensywnie oddziałują na zmysły i dostarczają emocji. Mnie dostarczyły. Banałem byłoby napisać, że są to opowiadania o relacjach międzyludzkich (czy większość tekstów nie jest właśnie o tym??), ale to SĄ opowiadania o ludzkich interakcjach, jak również o interakcjach z samym sobą. Pasuje mi ta esencjonalność prozy Aubert. To, jak precyzyjnie potrafi odnaleźć i zobrazować ludzkie rozżalenie, frustrację, niechęć, oczekiwania, marzenia. Pozornie nic nie znaczące sceny z życia przeciętnych Norwegów - a tak bardzo prawdziwe, tak bardzo znaczące, mówiące tak wiele. Od zawsze uważam, że to właśnie ta "normalna" codzienność stanowi najlepsze źródło literackich inspiracji. W mojej ocenie. Aubert sprawia, że myślę w podobny sposób o swoim życiu. Jaki urywek mojej codzienności mogłaby wybrać i o jakich uczuciach na jego bazie opowiedzieć. Bo Aubert udowadnia, że wielkie historie nie dzieją się tylko z udziałem wielkich ludzi. Wielkie historie dzieją się w nas, obok nas, z nami - każdego dnia naszej wielkiej codzienności.

[Alice · Rating 2 out of 5]

Liked the writing style, but the stories didn't really do much for me.

[Zuzanna Kowalczyk (dziewczynazbiblioteki) · Rating 4 out of 5]

Trochę niepewnie do tej książki podchodziłam - nie dość, że to debiut Aubert, to jeszcze w dodatku zbiór opowiadań, czyli forma na której dość łatwo się przejechać. Finalnie byłam bardzo pozytywnie zaskoczona i trochę mi ta książka przywróciła apetyt na czytanie. Przede wszystkim niezwykle ciekawie przeplata się w tych tekstach motyw domu, dosłownie i metaforycznie (tytuł również bardzo fajnie wybrzmiewa w tym kontekście). Podoba mi się, że autorka ufa inteligencji odbiorcy i stawia kropki w miejscach, w których inni dopisaliby jeszcze parę zdań. Co za tym idzie, dużo jest tutaj przestrzeni do własnych interpretacji tego, co mogło zdarzyć się później. Aubert podejmuje tu podobne tematy co w moich ulubionych "Dorosłych" - lęki, samotność, błędne decyzje. Jest to proza bardzo skandynawska - raczej oszczędna w słowach i minimalistyczna, ale trafiająca w sedno i świetnie obrazująca ludzkie bolączki.

[Kuszma · Rating 5 out of 5]

Ha történne valami...

De mi történhetne? Semmi. Hisz Norvégiában vagyunk.

Kecses, egyszerű történetek apró hétköznapi félelmeinkről. A idegenség érzetéről, ami ember és ember között kialakul. Aubert megkapó pontossággal ragadja meg témáit: válásokról, kapcsolatok megdermedéséről beszél, döntésekről, amelyekkel együtt kell élnünk. Szóval semmi különös, tényleg semmi különös. De az hibátlanul, úgy, hogy hosszan rezegjen az olvasóban.

Boldog az a nemzet, akinek írói a "semmi különös" megírásával bíbelődhetnek.

[zbookami · Rating 1 out of 5]

Duże rozczarowanie. Po „dorosłych” miałam nadzieję na coś równie wspaniałego.
Końcowa ocena: 4/10

[spillingthematcha · Rating 4 out of 5]

Jestem zaskoczona jak dobrze, w tak krótkiej formie, można opowiedzieć o codzienności, która przytłacza, o emocjach, z którymi trzeba się zmierzyć i o relacjach, które dają jedynie cierpienie.

[franek_reads · Rating 3 out of 5]

3,5/5. Strasznie długo wahałem się z końcową oceną tej pozycji. Literacko jakby wszystko się zgadza, język Aubert jest oszczędny i prosty, ale potrafi wbić szpilę w najmniej oczekiwanym momencie. Te 9 opowiadań, to historie normalnych ludzi, którzy często oszukują samych siebie, w pogoni za swoimi marzeniami oraz seksualnymi doznaniami. Towarzyszy im jednak rozczarowanie i utrata nadziei, gdyż jak wiadomo, życie nie zawsze pisze optymistyczne scenariusze. Z drugiej strony prostota tych historii momentami była aż zbyt dokuczliwa i powodowała, że czekałem na coś jeszcze, czego niestety tutaj nie otrzymałem. Nie zmienia to jednak zdania, że będę dalej z wielką chęcią śledził twórczość Marie Aubert.

[eurydycja · Rating 5 out of 5]

Przeczytam wszystko spod pióra Aubert, w ciemno.

[Paweł · Rating 3 out of 5]

Zbiór opowiadań ze wspólnym motywem poczucia braku bliskości, wyobcowania, outsiderstwa emocjonalnego. Tak jak w przypadku powieści "Dorośli" jest to gotowy materiał na film/serial.

[Tomasz · Rating 4 out of 5]

Dużo sprzecznych myśli, które zostają w głowie na długo po lekturze. Opowiadania przedstawiają zaledwie krótkie wycinki z życia, jednak ładunek emocjonalny, jaki za sobą niesie każde z nich, jest ogromny. Trudne i wciąż pomijane w powszechnej dyskusji tematy skondensowane do krótkiej formy, w której żadne słowo nie jest zbędne.

[Ewa (humanizmowo) · Rating 2 out of 5]

2.5
Takie o do poczytania. Nie widzę w tych opowiadaniach nic fascynującego.

[Monika · Rating 3 out of 5]

Bardzo przyjemne opowiadania, choć muszę przyznać że większość z nich umyka z pamięci i zdecydowanie bardziej polecam powieść Dorośli tej autorki.

[Magdalith · Rating 3 out of 5]

Widzę, że większość czytelników ocenia wyżej powieść "Dorośli "Aubert, podczas gdy mi bardziej spodobały się te debiutanckie opowiadania. Zastanawiałam się dlaczego, bo Aubert pisze cały czas podobnym stylem i na podobne tematy, o co więc chodzi? I chyba już wiem - ona po prostu jest lepsza w krótkiej, skondensowanej formie, jaką jest opowiadanie. Powieść wymaga jednak zupełnie innej konstrukcji i bardziej zdecydowanych chwytów narracyjnych. Natomiast opowiadanie to tylko wycinek, migawka. Jeden kadr wycięty z fabuły czyjegoś życia. Nie oczekujemy tu morałów, dydaktyzmu czy jakiejś jasnej tezy. Ale - to bardzo ważne - opowiadanie musi przykuć uwagę, a bohaterowie muszą być napisani tak, byśmy natychmiast weszli w ich ja i w ich życie. Trzeba potrafić ożywić ich na naszych oczach na przestrzeni jedynie kilku zdań. I to Aubert wyszło tu znakomicie.

Nie, nie jest to literacki majstersztyk, nie jest to wielka literatura, tematy też są raczej mało odkrywcze (głównie dotyczą par i relacji między ludźmi), ale w jakiś sposób Aubert udało się sprawić, że od kilku dni mam w głowie bardzo wyraźny obraz dziewczynki chowającej się pod stołem, rodziny przy inkubatorze, zdesperowanej kobiety rozlewającej kieliszek wina. Oni zaistnieli naprawdę.

Daję 3/5, ale to jest mocne 3, a "Dorośli" to było 3 słabe.

[Margrete Cardona · Rating 5 out of 5]

Ja!
Jeg trodde ikke novellesamlinger var min greie, men denne holdt på oppmerksomheten min til siste side. Fengende historier og en imponerende god gjengivelse av mellommenneskelige relasjoner. Dialogene er også usedvanlig godt skrevet.
Jeg leste Gryttens "Menn som ingen treng" umiddelbart før denne, og "Kan jeg bli med deg hjem" er mange hakk bedre.

[Yoda · Rating 5 out of 5]

Det er ikke ofte jeg leser bøker på norsk, noveller er ihvertfall ikke på lista mi, men denne fanga oppmerksomhet fra første side. Likte den veldig godt. Kjempebra skrevet.

[Erika · Rating 5 out of 5]

På få sidor fångar Marie Grønborg Aubert situationerna oerhört skickligt. Gillar hur hon skildrar människors desperation utan att det blir överdrivet dramatiskt.

[Lena · Rating 3 out of 5]

Modigt att skriva om alla dessa skämmiga sidor vi har.
Glimrade ibland men lite för sällan.

[Martini_tnt · Rating 4 out of 5]

Bardzo dobre, krótkie opowiadania. Niestety każde bez wyraźnego zakończenia, chciałabym dowiedzieć jak dalej potoczyły się te historie.

[Trzcionka · Rating 1 out of 5]

1,5/5
"Dorośli" tej autorki to była tak dobra książka, że jak ujrzałam ten, nowy tytuł, to się nawet nie zastanawiałam. Odrobinę przyhamowałam, gdy się okazało, że to opowiadania, których unikam jak ognia. Jednak wrażenia z poprzedniej lektury były tak dobre, że nie mogłam sobie darować.
Teraz się zastanawiam czy to moja niechęć do opowiadań, średni pomysł autorki czy też to, że nie sprawdza się ona w krótkiej formie, bo nie jestem pod nawet minimalnym wrażeniem.
Nad wszystkimi opowiadaniami majaczy jakiś tam wspólny mianownik, którym jest rozstanie/rozłąka/zmiana. Wątek ten pojawia się w każdym opowiadaniu i po przeczytaniu całości mam trochę wrażenie, że każde z opowiadań niewiele rożni się od siebie. Na 9 opowiadań może dwa lub trzy zasługują na uwagę, pozostałe albo można zapomnieć tuż po zakończeniu albo są zwykłymi wydmuszkami. Chyba w dwóch przypadkach miałam wrażenie, że zaginęło pół opowiadania, gdyż te kończą się niespodziewanie, bez jakiegokolwiek wytłumaczenia czy naprowadzenia czytelnika na to jaki był ich sens i o co chodziło ich bohaterom... Bardzo dziwny zabieg.
Choć styl pisania pozostał niezmienny to zupełnie nie sprawdza się w tak krótkich opowiadaniach. Nie ma miejsca do rozwinięcia skrzydeł i dotknięcia czytelnika tak jak to miało miejsce w "Dorosłych".

[Ida Jackson · Rating 4 out of 5]

Åh, Marie! Jeg ble kjent med henne før jeg leste boka, men det tok knapt halvannen novelle før jeg glemte «Så flink du er, hurra!»-følelsen og gikk over i ren leseglede. Dette er bra.

Det beste med novellene er at de er korte, stramme og sine egne univers. Jeg ser andre på Goodreads klage over at en del av dem har for få avsløringer, som novellen «Du skulle skamme deg» der vi aldri får vite hva hovedpersonen har gjort. Men jeg vil insistere på at nettopp dette grepet som er styrken deres. De novellene jeg synes var svakest var heller de med en litt mer tradisjonell twist. De er godt skrevet, men for meg forsvinner litt av suget i magen når jeg blir litt for minnet på at jeg leser en tekst som følger en bestemt oppbygning. Eksempelnovelle: den med hun som juger om at hun er gravid.

Det jeg likte aller, aller best var skildringene av den vanskelige, sosiale omgangen mellom de med barn og de uten barn. Siste novellen i samlingen er min soleklare favoritt: full av ambivalens og tett på livet, med skikkelig driv. Og en toåring som kaster opp. Dette burde være oftere brukt som plottdriver!

[Aleksandra · Rating 4 out of 5]

⭐ 4.5

Może obiektywnie nie jest to najlepsza książka na świecie, ale to, ile budzi niełatwych emocji i trudnych refleksji wynagradza wszystko. Niesamowity dyskomfort.

[Maria Johansen · Rating 5 out of 5]

Må jeg komme med dig hjem er en af de mest velvalgte titler, jeg er stødt på til en novellesamling. Den indkredser præcis dét, alle novellerne handler om. Hvor er hjem, hvad udgør et hjem, hvem hører til i et hjem og hvor hører jeg hjemme? Hjemmet bliver – både som abstrakt begreb og som konkret objekt – behandlet i alle noveller og bliver en katalysator for historiens udvikling.

Jeg skriver mere lige her: https://bookmeupscotty.blogspot.com/2...

[Matiiiii · Rating 4 out of 5]

4.5 (zwiększam po czasie)

Zdecydowanie wybitna książka. Króciutki zbiór opowiadań, z pozoru losowych, dziwnych, lecz łączy je wszystkie kruchość człowieka. Kruchość jego decyzji, związku, przyjaźni, rodziny, właściwie wszystkiego co z nim związane.

Pięknie napisana, czuć niewytłumaczalny niepokój w każdym zdaniu, niezwykle przemyślana, bardzo polecam!

[katrus. · Rating 5 out of 5]

4.7
EDIT: po ponownym przeczytaniu to dalej jedna z moich ulubionych książek i zostawiam 5*.
•••
Podglądanie bez cenzury i wybielania co tak naprawdę myślą inni. Wróć. Co tak naprawdę myślimy my. Mocno się utożsamiałam.

[Agnieszka · Rating 3 out of 5]

3,5

[Natalia Sypuła · Rating 4 out of 5]

Faktycznie opowiadania są krótkie - ale zmuszają do refleksji i za pomocą oszczędnych środków mówią bardzo dużo o sytuacji bohaterów.