Hoogbegaafde cli‘nten die hulp zoeken in de GGZ, kr_gen niet alt_d de hulp die b_ hen past. Er is weinig kennis van en ervaring met hoogbegaafdheid in de GGZ. De hoogbegaafde hulpzoekers modderen voort en hebben veel vragen. Wat hebben hoogbegaafdheid en psychische problemen met elkaar te maken? Welke diagnoses en misdiagnoses komen b_ hoogbegaafden voor? Waarom begr_pt m_n hulpverlener me niet? Ben ik de enige die hier last van heeft?Õ Hoogbegaafde hulpzoekers is geschreven als antwoord op deze en vele andere vragen. De kern van het boek bestaat uit v_f uitgebreide ervaringsverhalen, aangevuld met theorie en praktische aanbevelingen. Daarmee biedt het boek de hoogbegaafde hulpzoeker herkenning, houvast en hulp b_ het ÔnavigerenÕ in de GGZ. ÔBeschr_ft helder en boeiend de knelpunten die hoogbegaafden in een ggz- behandeling tegen kunnen komen en biedt zowel inzichten als praktische tips. Maar bovenal kan dit boek echt gebruikt worden in het contact met een behandelaar. Een waardevolle handleiding.Õ M. hoogbegaafde vrouw met ervaring als hulpzoeker in de GGZ ÔWelke interventies je als therapeut ook inzet, ze staan of vallen b_ de kwaliteit van de zich ontwikkelende therapeutische relatie. Wie anders dan deze intens waarnemende, sensitieve cli‘nten zelf, kunnen beschr_ven wat ze nodig hebben binnen deze werkrelatie. Dit boek kan een begripvol maatje voor de cli‘nt en therapeut z_n, om de kwaliteit van hun werkrelatie te helpen bevorderen. F_n dat hiermee zorg voor deze cli‘nten in de GGZ op de kaart wordt gezet.Õ Mia Frumau-van Pinxten, Psychotherapeut/GZ-psycholoog, PPF Centrum voor Hoog OntwikkelingsPotentieel
Dit boek is toegespitst op hoogbegaafdheid in relatie tot psychische klachten en de GGZ, een onderwerp waar helaas te weinig over bekend is. Het beetje dat bekend is wordt op een prettige manier uiteengezet. Er is gebruik gemaakt van een onderverdeling in paragrafen alsmede een bronvermelding waardoor het ook iets wegheeft van (oriënterend) wetenschappelijk onderzoek, wat ik een prettige benadering vond. Toch is de schrijfstijl gelukkig niet hoogdravend of juist simplistisch.
Zelf heb ik hoogbegaafdheid nooit gezien als een belangrijk deel van mijn zijn. Ik bezag het puur als bovengemiddeld intelligent, en daar zijn er wel meer van, toch? Maar dat hoogbegaafdheid veel meer is dan dat, en dat juist die additionele kenmerken zo’n groot deel van je persoonlijkheid en leven vormen (en dat mijn redenering een schoolvoorbeeld is van hoe hoogbegaafden zichzelf zien), dat besef ik nu pas. Die wetenschap helpt mij om eindelijk knelpunten in m’n leven te kunnen duiden. Voor mij was dit boek dus een enorme eye-opener!
Misschien ben ik aan het mierenneuken maar mijn vertrouwen in de auteurs verdween als sneeuw voor de zon toen er gesuggereerd werd dat de aanwezigheid van ASS hen onwaarschijnlijk leek als de cliënt in kwestie aansluiting vond/floreerde in een groep met gelijkgestemden (in dit geval hoogbegaafden). Dit is veel te kort door de bocht en als autistische hb'er ben ik erg teleurgesteld in deze passage.
Ik heb wel verder gelezen ondanks dat ik bovenstaande niet los kon laten. De ervaringsverhalen vond ik helder en interessant en waren wat mij betreft het hoogtepunt van dit boek.
De schrijfstijl sprak me verder niet bijzonder aan en hoewel ik snap dat de auteurs duidelijk wilden overkomen, voelde ik me bij vlagen aangesproken als een kind (bijvoorbeeld toen het begrip "levelen" werd uitgelegd in de kantlijn).
Helaas was dit niet echt een boek voor mij. Jammer!
Ik lees literatuur over hoogbegaafden graag met twee petten op; één met die van (kinder- en jeugd)psycholoog en één met die van ervaringsdeskundige. De ervaringsdeskundige vond het zeker een heel interessant boek. Zoals in de meeste goeie boeken over hoogbegaafdheid was het een feest van herkenning en wordt het probleem van hoogbegaafdheid en de daaraan verwante symptomen goed uitgelegd. De casussen zijn soms een schrijnend voorbeeld van hoe hoogbegaafdheid ervoor kan zorgen dat je helemaal vastloopt en je intelligentie niet waar kan maken. Vervolgens staat er ook nog een lijstje in over hoe je als hoogbegaafde het beste jezelf kan opstellen op een intake omdat er zo weinig over ons bekend is; het is triest dat het nodig is en triest dat je zo hard moet werken om een therapeut te vinden die iets over hoogbegaafdheid weet. En dan is het nog vaak vanuit autobiografisch perspectief in plaats van dat ze het op de universiteit hebben gehad. Want ja, het zit inderdaad niet in de opleiding. Wat dat betreft is het een zeer goeie gids. En ja, ik ben ook 'onderuit gegaan' zoals de casussen in dit boek - gelukkig een stuk milder (ik ben op de middelbare school blijven zitten, dat was heel naar, maar daarna heb ik het anders aangepakt en ging het beter) maar ik herken dingen er wel van in terug. Ook in de hoogbegaafden die ik ken die veel harder zijn uitgegleden. Wel vond de kinder- en jeugdpsycholoog in mij het wel héél erg een boek voor beginners. Alle syndromen (ADHD, autisme) worden tot in de puntjes uitgelegd - met daarbij dan gelukkig wel punten over waarom hoogbegaafden nogal eens voor hen worden aangezien terwijl ze dat niet zijn. Maar als je een therapeut bent die op zoek is naar vakliteratuur loop je kans dat dit niet je boek is. Dit is heel duidelijk een boek geschreven voor ervaringsdeskundigen, en daarom aan te raden aan cliënten, maar niet per se één om zelf aan te schaffen.