What do you think?
Rate this book
Les Thibault #1-6
خانواده تیبو؛ جلد اول
This work has been selected by scholars as being culturally important, and is part of the knowledge base of civilization as we know it. This work was reproduced from the original artifact, and remains as true to the original work as possible. Therefore, you will see the original copyright references, library stamps (as most of these works have been housed in our most important libraries around the world), and other notations in the work.
This work is in the public domain in the United States of America, and possibly other nations. Within the United States, you may freely copy and distribute this work, as no entity (individual or corporate) has a copyright on the body of the work.
As a reproduction of a historical artifact, this work may contain missing or blurred pages, poor pictures, errant marks, etc. Scholars believe, and we concur, that this work is important enough to be preserved, reproduced, and made generally available to the public. We appreciate your support of the preservation process, and thank you for being an important part of keeping this knowledge alive and relevant.
This work is in the public domain in the United States of America, and possibly other nations. Within the United States, you may freely copy and distribute this work, as no entity (individual or corporate) has a copyright on the body of the work.
As a reproduction of a historical artifact, this work may contain missing or blurred pages, poor pictures, errant marks, etc. Scholars believe, and we concur, that this work is important enough to be preserved, reproduced, and made generally available to the public. We appreciate your support of the preservation process, and thank you for being an important part of keeping this knowledge alive and relevant.
608 pages, Hardcover
First published January 1, 1922
75 people are currently reading
1188 people want to read
About the author
Roger Martin du Gard
199 books111 followersAwarded the Nobel Prize in Literature in 1937 "for the artistic power and truth with which he has depicted human conflict as well as some fundamental aspects of contemporary life in his novel cycle Les Thibault."
Roger Martin du Gard (23 March 1881 - 22 August 1958) was a French author and winner of the 1937 Nobel Prize for Literature. Trained as a paleographer and archivist, Martin du Gard brought to his works a spirit of objectivity and a scrupulous regard for details. For his concern with documentation and with the relationship of social reality to individual development, he has been linked with the realist and naturalist traditions of the 19th century. His major work was Les Thibault, a roman fleuve about the Thibault family, originally published as a series of eight novels. The story follows the fortunes of the two Thibault brothers, Antoine and Jacques, from their prosperous bourgeois upbringing, through the First World War, to their deaths. He also wrote a novel, Jean Barois, set in the historical context of the Dreyfus Affair.
During the Second World war he resided in Nice, where he prepared a novel, which remained unfinished (Souvenirs du lieutenant-colonel de Maumort); an English-language translation of this unfinished novel was published in 2000.
Roger Martin du Gard died in 1958 and was buried in the Cimiez Monastery Cemetery in Cimiez, a suburb of the city of Nice, France.
Roger Martin du Gard (23 March 1881 - 22 August 1958) was a French author and winner of the 1937 Nobel Prize for Literature. Trained as a paleographer and archivist, Martin du Gard brought to his works a spirit of objectivity and a scrupulous regard for details. For his concern with documentation and with the relationship of social reality to individual development, he has been linked with the realist and naturalist traditions of the 19th century. His major work was Les Thibault, a roman fleuve about the Thibault family, originally published as a series of eight novels. The story follows the fortunes of the two Thibault brothers, Antoine and Jacques, from their prosperous bourgeois upbringing, through the First World War, to their deaths. He also wrote a novel, Jean Barois, set in the historical context of the Dreyfus Affair.
During the Second World war he resided in Nice, where he prepared a novel, which remained unfinished (Souvenirs du lieutenant-colonel de Maumort); an English-language translation of this unfinished novel was published in 2000.
Roger Martin du Gard died in 1958 and was buried in the Cimiez Monastery Cemetery in Cimiez, a suburb of the city of Nice, France.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 113 reviews
July 29, 2019
Αριστουργηματική, επική αφήγηση μιας οικογενειακής διαδρομής που προσιδιάζει με την διαδρομή της Ιστορίας περασμένων και σύγχρονων εποχών.
Η εξιστόρηση αυτή δημιουργεί ακατάσχετες πνευματικές απολαύσεις.
Εθίζει σε αναγνωστικές ανάγκες για διερεύνηση και παρακολούθηση με βουλιμική διάθεση, απέναντι σε μια πένα που δεν φοβάται να αποκαλύψει, να ανακαλύψει, να ψάξει, να εμπνευστεί, να καθαιρεθεί απο νόμους ηθικής, να φιλοσοφήσει εως το μεταφυσικό με την παράνοια της αμφισβήτησης, να αποκαθηλώσει λυτρωτές θρησκευτικών αμύθητων μυθευμάτων
και να ξεριζώσει αιωνόβιες ματαιοδοξίες και ντροπιαστικές προκαταλήψεις για την παντοδύναμη φύση του ανθρώπινου είδους.
Ένα έπος που βουτάει
εκ περιτροπής απο το φως στο σκοτάδι.
Καταδύεται σε ωκεανούς ψυχολογικής ανάλυσης και απεκδύεται το δογματικό ή διδακτικό μανδύα της έδρας. Αντίθετα, απογυμνώνει κάθε πειστήριο πάθους, λάθους, πίστης, απιστίας, αφοσίωσης, αγάπης, ανομολόγητου έρωτα ανάμεσα σε δυο πλάσματα, αντίθετου ή και ίδιου φύλου και εξαϋλώνει μαγευτικά τον αναγνώστη, ρίχνοντας τον γυμνό μέσα στην ύλη τής ρομαντικά ρεαλιστικής πραγματικότητας.
Εκατοντάδες σελίδες γεμάτες με λαμπρό, ιστορικό και οικογενειακό απόθεμα γεγονότων, σκέψεων, πράξεων, σχέσεων, συλλογισμών και αποτελεσμάτων.
Μυρωδάτη αύρα απο πολλαπλά νοήματα και αποδόσεις ευθυνών για αιτίες και αιτιατά που καθένας επιλέγει να δώσει, διαλέγοντας το άρωμα ζωής που προτιμάει.
Η γεύση της ελεύθερης βούλησης είναι κάπως στυφή αρχικά μα η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων αντιδράσεων και ιδιαιτέρως η ενδόμυχη αίσθηση της ανδρικής καρδιάς, εμποτίζουν με γλυκύτητα και τρυφερά μαρτύρια κάθε φιλοξενούμενο στην οικεία των ΤΙΜΠΩ.
Ο κόσμος της παρισινής αστικής τάξης, οι συντηρητικοί κοινωνικά εξουσιαστές, οι αγώνες πείνας των χαμηλών στελεχών του βοηθητικού και υπηρετικού προσωπικού, εξελίσσονται σε ένα πλούσια φιλοσοφικό περιβάλλον σχετικά με αιώνιους προβληματισμούς και υπαρξιακές αναζητήσεις.
Η έννοια της ζωής, ο έρωτας, μύστης των πάντων, ο θάνατος, τα μαρτυρία της ανθρώπινης ψυχής, εξιστορούνται εθιστικά και απεικονίζονται αριστοτεχνικά.
Ένα τεράστιο έργο λογοτεχνικής μαεστρίας και υπεράνω κριτικής.
Απο τον πρώτο τόμο των ΤΙΜΠΩ, η αληθινή λαμπρότητα της τέχνης μας αποκαλύπτει το άγγιγμα της ζωής, κάθε είδους ανθρώπινης εκδοχής.
Ένα νόμπελ λογοτεχνίας για το έπος των ανθρώπων που εξεγέρθηκαν, που έζησαν, ως εραστές, αναρχικοί, ειρηνιστές, άνθρωποι που χάιδεψαν τα όνειρα τους, που έθαψαν τις ελπίδες τους και πέρασαν στην ιστορία του αιώνα που τους αναλογούσε.
Οι ΤΙΜΠΩ, ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, ένα κομμάτι ζωής που έπληξε κάποιον αιώνα της ανθρωπότητας.
♥️🌈🖤😈
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!
Η εξιστόρηση αυτή δημιουργεί ακατάσχετες πνευματικές απολαύσεις.
Εθίζει σε αναγνωστικές ανάγκες για διερεύνηση και παρακολούθηση με βουλιμική διάθεση, απέναντι σε μια πένα που δεν φοβάται να αποκαλύψει, να ανακαλύψει, να ψάξει, να εμπνευστεί, να καθαιρεθεί απο νόμους ηθικής, να φιλοσοφήσει εως το μεταφυσικό με την παράνοια της αμφισβήτησης, να αποκαθηλώσει λυτρωτές θρησκευτικών αμύθητων μυθευμάτων
και να ξεριζώσει αιωνόβιες ματαιοδοξίες και ντροπιαστικές προκαταλήψεις για την παντοδύναμη φύση του ανθρώπινου είδους.
Ένα έπος που βουτάει
εκ περιτροπής απο το φως στο σκοτάδι.
Καταδύεται σε ωκεανούς ψυχολογικής ανάλυσης και απεκδύεται το δογματικό ή διδακτικό μανδύα της έδρας. Αντίθετα, απογυμνώνει κάθε πειστήριο πάθους, λάθους, πίστης, απιστίας, αφοσίωσης, αγάπης, ανομολόγητου έρωτα ανάμεσα σε δυο πλάσματα, αντίθετου ή και ίδιου φύλου και εξαϋλώνει μαγευτικά τον αναγνώστη, ρίχνοντας τον γυμνό μέσα στην ύλη τής ρομαντικά ρεαλιστικής πραγματικότητας.
Εκατοντάδες σελίδες γεμάτες με λαμπρό, ιστορικό και οικογενειακό απόθεμα γεγονότων, σκέψεων, πράξεων, σχέσεων, συλλογισμών και αποτελεσμάτων.
Μυρωδάτη αύρα απο πολλαπλά νοήματα και αποδόσεις ευθυνών για αιτίες και αιτιατά που καθένας επιλέγει να δώσει, διαλέγοντας το άρωμα ζωής που προτιμάει.
Η γεύση της ελεύθερης βούλησης είναι κάπως στυφή αρχικά μα η πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων αντιδράσεων και ιδιαιτέρως η ενδόμυχη αίσθηση της ανδρικής καρδιάς, εμποτίζουν με γλυκύτητα και τρυφερά μαρτύρια κάθε φιλοξενούμενο στην οικεία των ΤΙΜΠΩ.
Ο κόσμος της παρισινής αστικής τάξης, οι συντηρητικοί κοινωνικά εξουσιαστές, οι αγώνες πείνας των χαμηλών στελεχών του βοηθητικού και υπηρετικού προσωπικού, εξελίσσονται σε ένα πλούσια φιλοσοφικό περιβάλλον σχετικά με αιώνιους προβληματισμούς και υπαρξιακές αναζητήσεις.
Η έννοια της ζωής, ο έρωτας, μύστης των πάντων, ο θάνατος, τα μαρτυρία της ανθρώπινης ψυχής, εξιστορούνται εθιστικά και απεικονίζονται αριστοτεχνικά.
Ένα τεράστιο έργο λογοτεχνικής μαεστρίας και υπεράνω κριτικής.
Απο τον πρώτο τόμο των ΤΙΜΠΩ, η αληθινή λαμπρότητα της τέχνης μας αποκαλύπτει το άγγιγμα της ζωής, κάθε είδους ανθρώπινης εκδοχής.
Ένα νόμπελ λογοτεχνίας για το έπος των ανθρώπων που εξεγέρθηκαν, που έζησαν, ως εραστές, αναρχικοί, ειρηνιστές, άνθρωποι που χάιδεψαν τα όνειρα τους, που έθαψαν τις ελπίδες τους και πέρασαν στην ιστορία του αιώνα που τους αναλογούσε.
Οι ΤΙΜΠΩ, ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, ένα κομμάτι ζωής που έπληξε κάποιον αιώνα της ανθρωπότητας.
♥️🌈🖤😈
Καλή ανάγνωση
Πολλούς ασπασμούς.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!
November 5, 2021
رمانی سنگین، اصیل، جذاب و دوست داشتنی.
جلد نخستِ این کتاب که به اهتمام آقای «ابولحسن نجفی»
به زبان فارسی و صدالبته به شکل ممتازی برگردان شده است،
شامل سه کتابِ نخست از این رمانِ حجیم به نامهای
«دفترچهی خاکستری»، «ندامتگاه» و «فصل گرم» میباشد.
هشدار
هر آنچه که در این ریویو مینویسم، در مورد جلد نخست است،
طبیعیست که برای هر جلد، مانند این ریویو نظرم را خواهم نوشت،
و نهایتا در صورتی که عمر من، به خواندن کل مجموعه کفاف داد،
نظر نهایی خود را به شکل کامل و مفصل خواهم نوشت.
حقیر در این ریویو، به رویدادها و وقایع کتاب ورود نمیکنم، و فقط
به بیان نکاتی پررنگ از جلد نخست به شرح زیر بسنده میکنم:
متن کتاب بسیار روان، ساده و فاقد هرگونه پیچیدگی ادبیست،
به همین سبب خواندن این کتاب ساده است و با کششی که در
رویدادها و وقایع این جلد وجود داشت، حتی از استاندارد زمانیِ
مطالعهی خودم نیز، وقت بیشتری برایش خرج نمودم.
سادگی و روانیِ متن کتاب، دلیلی برای کممحتوا بودن آن نیست،
بلعکس این کتاب غنی از محتوا از جهات مختلف است و میتوان
به راحتی با مطالبِ کتاب چند کلاسِ روانشناسی، جامعهشناسی،
دینشناسی و ... تشکیل داد و در هر بخش غرق در فکر شد.
نویسنده، همه چیز را در نوشتن به اندازهی کاملا مشخص و لازم
استفاده کرده است. در توصیفهای خود از محیط، شخصیتها
و عواطف به هیچوجه زیادهروی نکرد و البته کمفروشی هم نکرد.
نویسنده شخصیتهای خود را به بهترین شکل ممکن توصیف کرد،
به شکلی که خواننده میتواند با شخصیتهای اصلی، تاثیرگذار و
فرعی این کتاب همزادپنداری نماید و در داستان زندگی کند.
شخصیتهای کتاب در این جلد، به سه دستهی اصلی، تاثیرگذار
و فرعی تقسیم میشوند
دستهی اصلی را همانطور که از نام کتاب مشخص است،
آقای «اسکار تیبو» که پدری اقتدارگرا است، به همراه دو پسرش
به نامهای «آنتوان» که پسر بزرگتر و دانشجوی رشتهي پزشکی
است و «ژاک» که پسر کوچکتر است و دستی به نوشتن شعر و
داستان دارد تشکیل میدهند.
دستهی تاثیرگذار را خانوادهي «دو فنتانتن» که شامل «دانیل»
که دوست و همکلاس ژاک است، مادرش(ترز)، پدرش(ژروم) و
خواهرش(ژنی) تشکیل میدهند.
دستهی فرعی را اشخاصی همچون «آبه بینو» کشیش مدرسه،
«آبه وکار» کشیش و منشی مخصوص اسقف و مشاور آقای تیبو،
«نوئمی» دخترخالهی ترز(مادر دانیل)، «نیکول» (دختر نوئمی)،
راشل(معشوقهی آنتوان) و ... را تشکیل میدهند.
نکته
تقسیمبندی شخصیتهای کتاب را بر اساس رویدادهای این جلد
انجام دادهام و ممکن است شخصیتهای فرعی و تاثیرگذار در آینده
به شکلی به شخصیتهای اصلی یا دیگری تغییر جهت دهند.
نقلقول نامه
"زمان میگذرد و ما را پژمرده میکند. ولی در باطن، هیچ چیز تغییر نمیپذیرد. همیشه خودمان هستیم. هیچ چیز عوض نشده است، جز این که خود را پیر و افسرده حس میکنیم."
"تنهایی آدم را عوض میکند. به همهچیز بیاعتنا میشوی.
در عین حال، ترس مبهمی هم داری که هیچ وقت آزادت نمیگذارد.
بعد از مدتی، دیگر حتی نمیدانی کیستی، دیگر حتی نمیدانی زندهای یا نه،
و اگر ادامه پیدا کند، ممکن است بمیری یا دیوانه شوی..."
"اشخاص قوی با عدم یقین دست به گریباناند. شجاعت حقیقی این نیست که با آرامش منتظر واقعه بمانیم، بلکه باید به پیشباز آن برویم تا هرچه زودتر آن را بشناسیم و بپذیریم."
"وای بر تو اگر بگویی که خوشبختیت مرده است چون آن را چنین که هست نپنداشته بودی... پندار فردا را شادی است، اما شادی فردا را شادی دیگری است، و زهی خوشبختی که هیچ چیز به پنداری که از آن داشتهای نمیماند، زیرا هر چیز را ارزشی دیگر است."
"هنگامی که دو مرد، یکی پیر و دیگری جوان را میبینم که شانه به شانه راه میروند و با همدیگر سخن نمیگویند، میدانم که پدر و پسرند."
"آدم باید مواظب نگاههایش باشد. گاهی یک نگاه، خیلی چیزها را فاش میکند."
"تا وقتی که زنی دربارهی مردی با نفرت حرف میزند، مسلم است که هنوز او را دوست دارد."
کارنامه
بدون هرگونه حرف، لطف و ارفاقی به کتاب، پنج ستارهی کامل را برای جلد نخست این کتاب منظور مینمایم و امیدوارم جلدهای بعدی نیز به همین شکل جذب وجودم گردد و از خواندن سطر به سطر آنها لذت ببرم.
چهاردهم آبانماه یکهزار و چهارصد
جلد نخستِ این کتاب که به اهتمام آقای «ابولحسن نجفی»
به زبان فارسی و صدالبته به شکل ممتازی برگردان شده است،
شامل سه کتابِ نخست از این رمانِ حجیم به نامهای
«دفترچهی خاکستری»، «ندامتگاه» و «فصل گرم» میباشد.
هشدار
هر آنچه که در این ریویو مینویسم، در مورد جلد نخست است،
طبیعیست که برای هر جلد، مانند این ریویو نظرم را خواهم نوشت،
و نهایتا در صورتی که عمر من، به خواندن کل مجموعه کفاف داد،
نظر نهایی خود را به شکل کامل و مفصل خواهم نوشت.
حقیر در این ریویو، به رویدادها و وقایع کتاب ورود نمیکنم، و فقط
به بیان نکاتی پررنگ از جلد نخست به شرح زیر بسنده میکنم:
متن کتاب بسیار روان، ساده و فاقد هرگونه پیچیدگی ادبیست،
به همین سبب خواندن این کتاب ساده است و با کششی که در
رویدادها و وقایع این جلد وجود داشت، حتی از استاندارد زمانیِ
مطالعهی خودم نیز، وقت بیشتری برایش خرج نمودم.
سادگی و روانیِ متن کتاب، دلیلی برای کممحتوا بودن آن نیست،
بلعکس این کتاب غنی از محتوا از جهات مختلف است و میتوان
به راحتی با مطالبِ کتاب چند کلاسِ روانشناسی، جامعهشناسی،
دینشناسی و ... تشکیل داد و در هر بخش غرق در فکر شد.
نویسنده، همه چیز را در نوشتن به اندازهی کاملا مشخص و لازم
استفاده کرده است. در توصیفهای خود از محیط، شخصیتها
و عواطف به هیچوجه زیادهروی نکرد و البته کمفروشی هم نکرد.
نویسنده شخصیتهای خود را به بهترین شکل ممکن توصیف کرد،
به شکلی که خواننده میتواند با شخصیتهای اصلی، تاثیرگذار و
فرعی این کتاب همزادپنداری نماید و در داستان زندگی کند.
شخصیتهای کتاب در این جلد، به سه دستهی اصلی، تاثیرگذار
و فرعی تقسیم میشوند
دستهی اصلی را همانطور که از نام کتاب مشخص است،
آقای «اسکار تیبو» که پدری اقتدارگرا است، به همراه دو پسرش
به نامهای «آنتوان» که پسر بزرگتر و دانشجوی رشتهي پزشکی
است و «ژاک» که پسر کوچکتر است و دستی به نوشتن شعر و
داستان دارد تشکیل میدهند.
دستهی تاثیرگذار را خانوادهي «دو فنتانتن» که شامل «دانیل»
که دوست و همکلاس ژاک است، مادرش(ترز)، پدرش(ژروم) و
خواهرش(ژنی) تشکیل میدهند.
دستهی فرعی را اشخاصی همچون «آبه بینو» کشیش مدرسه،
«آبه وکار» کشیش و منشی مخصوص اسقف و مشاور آقای تیبو،
«نوئمی» دخترخالهی ترز(مادر دانیل)، «نیکول» (دختر نوئمی)،
راشل(معشوقهی آنتوان) و ... را تشکیل میدهند.
نکته
تقسیمبندی شخصیتهای کتاب را بر اساس رویدادهای این جلد
انجام دادهام و ممکن است شخصیتهای فرعی و تاثیرگذار در آینده
به شکلی به شخصیتهای اصلی یا دیگری تغییر جهت دهند.
نقلقول نامه
"زمان میگذرد و ما را پژمرده میکند. ولی در باطن، هیچ چیز تغییر نمیپذیرد. همیشه خودمان هستیم. هیچ چیز عوض نشده است، جز این که خود را پیر و افسرده حس میکنیم."
"تنهایی آدم را عوض میکند. به همهچیز بیاعتنا میشوی.
در عین حال، ترس مبهمی هم داری که هیچ وقت آزادت نمیگذارد.
بعد از مدتی، دیگر حتی نمیدانی کیستی، دیگر حتی نمیدانی زندهای یا نه،
و اگر ادامه پیدا کند، ممکن است بمیری یا دیوانه شوی..."
"اشخاص قوی با عدم یقین دست به گریباناند. شجاعت حقیقی این نیست که با آرامش منتظر واقعه بمانیم، بلکه باید به پیشباز آن برویم تا هرچه زودتر آن را بشناسیم و بپذیریم."
"وای بر تو اگر بگویی که خوشبختیت مرده است چون آن را چنین که هست نپنداشته بودی... پندار فردا را شادی است، اما شادی فردا را شادی دیگری است، و زهی خوشبختی که هیچ چیز به پنداری که از آن داشتهای نمیماند، زیرا هر چیز را ارزشی دیگر است."
"هنگامی که دو مرد، یکی پیر و دیگری جوان را میبینم که شانه به شانه راه میروند و با همدیگر سخن نمیگویند، میدانم که پدر و پسرند."
"آدم باید مواظب نگاههایش باشد. گاهی یک نگاه، خیلی چیزها را فاش میکند."
"تا وقتی که زنی دربارهی مردی با نفرت حرف میزند، مسلم است که هنوز او را دوست دارد."
کارنامه
بدون هرگونه حرف، لطف و ارفاقی به کتاب، پنج ستارهی کامل را برای جلد نخست این کتاب منظور مینمایم و امیدوارم جلدهای بعدی نیز به همین شکل جذب وجودم گردد و از خواندن سطر به سطر آنها لذت ببرم.
چهاردهم آبانماه یکهزار و چهارصد
September 18, 2024
جلد اول مجموعه خانواده تیبو، داستانی در مورد خانواده، وفاداری و جلوههای گوناگون عشق و از دست دادن است. خانواده تیبو نه فقط یک رمان، بلکه بازتابی ست در مورد معنای تعلق داشتن به چیزی بزرگتر از خود؛ پیوند خود ها، چندین وجود، یعنی خانواده.
پیوند عاطفی بین آنتوان و ژاک - دو برادر که نبض داستان را در دست دارند-چیزی را در من بیدار و نقطه ای حساس از قلبم را لمس کرد. رابطه پر از لطافت، ناگفته ها و انتظارات بین این دو برادر، خاطرات روزهای خوش زندگی من کنار خواهرم را زنده کرد. اینکه چطور آنتوان- برادر بزرگتر - منطقی و مسئولیت پذیر، سعی می کند برادر کوچکتر پرشور و سرکش خود، ژاک ، رااز میان راههایی که ممکن است او را نابود کند، عبور می دهد و با این حال، علیرغم تلاش هایش، هر چه بیشتر تلاش می کند همه چیز را کنترل کند، زندگی بیشتر از بین انگشتانش می لغزد.
من ناامیدی آنتوان و درد او را احساس کردم، آن احساس رنج آور تلاش برای محافظت از کسی که دوستش داری، حتی زمانی که میدانی نمیتوانی او را نجات بدهی - من خواهرم را از چنگال مرگ و آنتوان برادرش را از دست خودش.
...........
من این جلد از مجموعه رو دوست داشتم ، ترجمه واقعا شاهکاره و زبان داستان گیراست؛ اما بنظرم اینها کافی نبود. بیشتر داشتم گزارش وقایع میخوندم و سیر حوادث پشت هم تعریف میشدن ، و خبر کمتری از روشن شدن انگیزه ها، روانشناسی و پیچیدگی بود. همه چیز خیلی سریع اتفاق می افتاد و شخصیت ها به سرعت وارد و خارج میشدن. تکلیف بعضی افراد و روابط هم که اصلا روشن نشد.
البته حالا هم که تمومش کردم میبینم بعنوان داستان دنباله دار و البته مرتبط به هم، نمیشد انتظار دیگه ای ازش داشت. این جلد در واقع و احتمالا زمینه سازی برای وقایع جلدهای بعدیه. حداقل امیدوارم اینطور باشه و کتاب های بعدی مجموعه جذابتر باشن و به سوالات پاسخ بدن.
خوندن این کتاب با همخوانی علی جذابتر و پربار تر شد. امیدوارم در ادامه هم همراه باشه (◍•ᴗ•◍)❤
امتیاز واقعی ۳/۵
پیوند عاطفی بین آنتوان و ژاک - دو برادر که نبض داستان را در دست دارند-چیزی را در من بیدار و نقطه ای حساس از قلبم را لمس کرد. رابطه پر از لطافت، ناگفته ها و انتظارات بین این دو برادر، خاطرات روزهای خوش زندگی من کنار خواهرم را زنده کرد. اینکه چطور آنتوان- برادر بزرگتر - منطقی و مسئولیت پذیر، سعی می کند برادر کوچکتر پرشور و سرکش خود، ژاک ، رااز میان راههایی که ممکن است او را نابود کند، عبور می دهد و با این حال، علیرغم تلاش هایش، هر چه بیشتر تلاش می کند همه چیز را کنترل کند، زندگی بیشتر از بین انگشتانش می لغزد.
من ناامیدی آنتوان و درد او را احساس کردم، آن احساس رنج آور تلاش برای محافظت از کسی که دوستش داری، حتی زمانی که میدانی نمیتوانی او را نجات بدهی - من خواهرم را از چنگال مرگ و آنتوان برادرش را از دست خودش.
...........
من این جلد از مجموعه رو دوست داشتم ، ترجمه واقعا شاهکاره و زبان داستان گیراست؛ اما بنظرم اینها کافی نبود. بیشتر داشتم گزارش وقایع میخوندم و سیر حوادث پشت هم تعریف میشدن ، و خبر کمتری از روشن شدن انگیزه ها، روانشناسی و پیچیدگی بود. همه چیز خیلی سریع اتفاق می افتاد و شخصیت ها به سرعت وارد و خارج میشدن. تکلیف بعضی افراد و روابط هم که اصلا روشن نشد.
البته حالا هم که تمومش کردم میبینم بعنوان داستان دنباله دار و البته مرتبط به هم، نمیشد انتظار دیگه ای ازش داشت. این جلد در واقع و احتمالا زمینه سازی برای وقایع جلدهای بعدیه. حداقل امیدوارم اینطور باشه و کتاب های بعدی مجموعه جذابتر باشن و به سوالات پاسخ بدن.
خوندن این کتاب با همخوانی علی جذابتر و پربار تر شد. امیدوارم در ادامه هم همراه باشه (◍•ᴗ•◍)❤
امتیاز واقعی ۳/۵
March 22, 2024
جلد نخست خانواده تیبو از همه نظر خواندنی و جذاب و جالب بود.جلدی که از سه قسمت تشکیل شده بود.دو برادر به نام های آنتوان و ژاک با خصوصیات گوناگون هسته های اصلی داستان در جلد یک بودند.پرداخت شخصیت این دو و سایر شخصیتهای مهم کتاب خیلی خوب و منطقی از آب در اومده بود.از همون اول درگیر فضای داستان شدم و داستان کاملا منو مجذوب خودش کرده بود.ظاهرا داستان در مورد نوجوان ها و دنیای پر تلاطم و نا آرامشون سوژه خوبی برای نویسندگان میتونه باشه.در کتاب زندگی در پیش رو رومن گاری و همسایه ها نوشته احمد محمود هم،نویسندگان تونسته بودند با محوریت قرار دادن یک نوجوان داستان بسیار زیبایی رو خلق کنند.تمامی کارها و تصمیمات ژاک و پر شور بودنش جذابیت زیادی به قصه داده بود.در این اثر هم نویسنده برای خلق بهتر شخصیتها و درون اونها از واگویه های درونی اونها استفاده کرده بود که شخصا این مدل پرداخت به فکرهای درون شخصیتها و واکاوی اونها رو دوست دارم.یه چند جایی بود در داستان خیلی دوست داشتم،جایی که آنتوان با پدرش صحبت میکنه و به جای توجه به حرفهای پدرش غرق در تفکرات خودش بود و نویسنده خیلی خوب اون رو داشت نشون میداد.و جایی که آنتوان دختر بچه رو داشت عمل میکرد که هیجان بالایی داشت اون صفحات.عملی که البته منجر به آشنایی قشنگی برای آنتوان شد.
این نکته هم بگم جلد اول راحت خوان بود و میشه کتاب رو زودتر از تصور اولیه خوند.پیچیدگی ادبی نداره و ترجمه زنده یاد نجفی هم عالی،هر چند با کلمه یکتاپیراهن هیچوقت کنار نیومدم..
با شوق زیادی به سمت جلد دو میرم تا ببینم روژه مارتن دوگار چی برامون آماده کرده.امید که جلد دو و ادامه کتاب همینقدر و حتی بیشتر لذت بخش باشه.
این نکته هم بگم جلد اول راحت خوان بود و میشه کتاب رو زودتر از تصور اولیه خوند.پیچیدگی ادبی نداره و ترجمه زنده یاد نجفی هم عالی،هر چند با کلمه یکتاپیراهن هیچوقت کنار نیومدم..
با شوق زیادی به سمت جلد دو میرم تا ببینم روژه مارتن دوگار چی برامون آماده کرده.امید که جلد دو و ادامه کتاب همینقدر و حتی بیشتر لذت بخش باشه.
September 18, 2024
حقیقتش نمیدونم چرا دارم بهش چهار میدم
من نقصی خیلی خاصی حس نکردم توی کل کتاب و همه چیز خوب بوده تقریبا.
ولی هنوز مونده عالی بشه. حداقل برای من. باید ادامه بدم و برسم به اوجش تا بتونم بهتر نظر بدم.
از اونجایی که این چهار جلد، مستقل از هم نیستن و خیلی از خطهای داستانی به سرانجام لازم نرسیدن، در نتیجه ریویو، خلاصه و این حرفها هم میمونه واسه پایان مجموعه تا مفصل ازش بنویسم.
همخوانی لذتبخش با رویا ♡
من نقصی خیلی خاصی حس نکردم توی کل کتاب و همه چیز خوب بوده تقریبا.
ولی هنوز مونده عالی بشه. حداقل برای من. باید ادامه بدم و برسم به اوجش تا بتونم بهتر نظر بدم.
از اونجایی که این چهار جلد، مستقل از هم نیستن و خیلی از خطهای داستانی به سرانجام لازم نرسیدن، در نتیجه ریویو، خلاصه و این حرفها هم میمونه واسه پایان مجموعه تا مفصل ازش بنویسم.
همخوانی لذتبخش با رویا ♡
April 12, 2023
روژه مارتین دوگار برای نوشتن خانواده تیبو از کل عمر خود مایه گذاشت، کتابی که در نهایت برای او جایزه نوبل را در نهایت شایستگی به ارمغان داشت.
خانواده تیبو از سری داستانهای ابدی تاریخ بشریت هست، داستانی که پایان ندارد، داستانی که مطمئنم بعد از هربار بازخوانی به شکلی دیگر جلوه میکند و به نوعی از ابتدا متولد میشود، داستانی که فرقی ندارد آن را در چه زمانی بخوانید، داستانی که حجم سیال آن در تودههای ذهنی شما همواره در حال حرکت و بازآفرینی هست.
جناب گلشیری در باب خانواده تیبو میگوید: «صفحه به صفحه میخوانیم و ورق میزنیم، فارغ از چندوچون زندگی روزمره و بهدور از صدها صدای گوشخراش جهان، در زندگانی موجود در کتاب غرق میشویم و چون سربرمیآوریم، خود را و جهان را بهتر و عمیقتر شناختهایم.»
دوست دارم نظر یکی از نویسندگان محبوبم که آقای کامو هست در باب مارتین دوگار و اثر شاخصشون بیارم که میگوید: «مارتن دوگار شاید تنها ادیبی باشد که مبشر ادبیات امروز است. او مسائلی بر دوش ادبیات مینهد که آن را خرد میکند و درعینحال به پارهای از امیدها راه میدهد... آثار او حاصل شک و ثمره عقل سرخورده و سرسخت و همچنین نتیجه شرطبندی روی انسانی است که آیندهای جز خویشتن ندارد. به سبب همین تهورهای نهانی یا تضادهایی که به وجود آن قائل است، آثارش به زمان ما تعلق دارد و امروز هم میتواند ما را برای خودِ ما توضیح دهد و شاید دیری نپاید که بتواند به آنان که خواهند آمد نیز کمک کند.»
تصاویر و توصیفات شخصیتها در خانواده تیبو در کلامی خارقالعاده است، عمق توصیفات به گونهای است که پس از چندی شخصیتهای خانواده تیبو به اعضای خانوادهتان تبدیل شده و هرچند که آنها را هیچوقت مشاهده نکردید، پیوسته در کنار خود احساس میکنید.
مارتین روژه دوگار در خطابه نوبل خود میگوید: «رماننویس واقعی کسی است که میخواهد در شناخت انسان پیشتر برود و در هر یک از شخصیتهایی که میآفریند، زندگی فردی را آشکار کند، یعنی نشان دهد هر موجود انسانی نمونهای است که هرگز تکرار نخواهد شد. اگر او بخت جاودانگی داشته باشد، به یمن کمیت و کیفیت زندگیهای منحصربهفردی است که توانسته به صحنه بیاورد. ولی این کافی نیست. رماننویس باید زندگی کلی را نیز حس کند. باید اثرش نشاندهنده جهانبینی خاص او باشد. هریک از آفریدههای رماننویس واقعی همواره بیشوکم در اندیشه هستی و ماورای هستی است و شرح زندگانی هریک از این موجودات، بیش از آنکه تحقیقی درباره انسان باشد، پرسش اضطرابآمیزی درباره معنای زندگی است.»
مارتین روژه دوگار حاصل تمام تجریبات خود را در خانواده تیبو نهاد، او در خلوتی خودخواسته دست به خلق رمانی تاریخی زد که هرچند از شخصیتهای کاملاً خیالی پر هست ولی استفاده بهجا و هوشمندانه آقای دوگار از اشخاص و رویدادهای تاریخی به اثر وی نوعی سندیت و اعتباری تاریخی بخشیده است که میتوانیم بگوییم نظیر آن در کمتر کتابی دیده شده است.
شخصیتهای اصلی داستان دو برادر تیبو و پدر ظالمسیرتشان است، دو برادری که از بدو تولد تفاوتهای بارزی در وجودشان بود، آنتوان جوانی منطقی، جویای نام، باثبات و مهرباندل است، در صورتی که ژاک نوجوانی سرکش، عصیانگر، و قانونشکن است که تمایلی به زندگی اجتماعی ندارد؛ در جلد اول ما شاهد داستان همین برادران و تقابلاتی که با خانواده فونتانن دارند هستیم؛ البته داستان تیبو عظیمتر از آن است که من بخواهم در چند خطی آن را برای شما شرح دهم، ولی برای آشنایی کامل با داستان تیبو راهحلی سری و کاملاً مخفی با شما در میان میگذارم، به نزدیکترین کتابفروشی خانه و محل زندگی خود بروید، و مجموعه چهار جلدی تیبو با ترجمه فاخر و بسیار ارزشمند آقای نجفی را خریداری کنید، و بله اگر پولی در بساط ندارید قرض کنید، مطمئن باشید پشیمان نمیشوید؛ در نهایت اگر به هر دلیلی موفق به خریداری کتابها نشدید، نگران نباشید، جایی گرم و نرم در کتابخانه خود و میان کتابهای برتر (هر محلی برای نگهداری کتابهای خود دارید) برای خانواده تیبو فراهم کنید، هر روز آن را تمیز و گردگیری کنید و منتظر باشید ...
خانواده تیبو از سری داستانهای ابدی تاریخ بشریت هست، داستانی که پایان ندارد، داستانی که مطمئنم بعد از هربار بازخوانی به شکلی دیگر جلوه میکند و به نوعی از ابتدا متولد میشود، داستانی که فرقی ندارد آن را در چه زمانی بخوانید، داستانی که حجم سیال آن در تودههای ذهنی شما همواره در حال حرکت و بازآفرینی هست.
جناب گلشیری در باب خانواده تیبو میگوید: «صفحه به صفحه میخوانیم و ورق میزنیم، فارغ از چندوچون زندگی روزمره و بهدور از صدها صدای گوشخراش جهان، در زندگانی موجود در کتاب غرق میشویم و چون سربرمیآوریم، خود را و جهان را بهتر و عمیقتر شناختهایم.»
دوست دارم نظر یکی از نویسندگان محبوبم که آقای کامو هست در باب مارتین دوگار و اثر شاخصشون بیارم که میگوید: «مارتن دوگار شاید تنها ادیبی باشد که مبشر ادبیات امروز است. او مسائلی بر دوش ادبیات مینهد که آن را خرد میکند و درعینحال به پارهای از امیدها راه میدهد... آثار او حاصل شک و ثمره عقل سرخورده و سرسخت و همچنین نتیجه شرطبندی روی انسانی است که آیندهای جز خویشتن ندارد. به سبب همین تهورهای نهانی یا تضادهایی که به وجود آن قائل است، آثارش به زمان ما تعلق دارد و امروز هم میتواند ما را برای خودِ ما توضیح دهد و شاید دیری نپاید که بتواند به آنان که خواهند آمد نیز کمک کند.»
تصاویر و توصیفات شخصیتها در خانواده تیبو در کلامی خارقالعاده است، عمق توصیفات به گونهای است که پس از چندی شخصیتهای خانواده تیبو به اعضای خانوادهتان تبدیل شده و هرچند که آنها را هیچوقت مشاهده نکردید، پیوسته در کنار خود احساس میکنید.
مارتین روژه دوگار در خطابه نوبل خود میگوید: «رماننویس واقعی کسی است که میخواهد در شناخت انسان پیشتر برود و در هر یک از شخصیتهایی که میآفریند، زندگی فردی را آشکار کند، یعنی نشان دهد هر موجود انسانی نمونهای است که هرگز تکرار نخواهد شد. اگر او بخت جاودانگی داشته باشد، به یمن کمیت و کیفیت زندگیهای منحصربهفردی است که توانسته به صحنه بیاورد. ولی این کافی نیست. رماننویس باید زندگی کلی را نیز حس کند. باید اثرش نشاندهنده جهانبینی خاص او باشد. هریک از آفریدههای رماننویس واقعی همواره بیشوکم در اندیشه هستی و ماورای هستی است و شرح زندگانی هریک از این موجودات، بیش از آنکه تحقیقی درباره انسان باشد، پرسش اضطرابآمیزی درباره معنای زندگی است.»
مارتین روژه دوگار حاصل تمام تجریبات خود را در خانواده تیبو نهاد، او در خلوتی خودخواسته دست به خلق رمانی تاریخی زد که هرچند از شخصیتهای کاملاً خیالی پر هست ولی استفاده بهجا و هوشمندانه آقای دوگار از اشخاص و رویدادهای تاریخی به اثر وی نوعی سندیت و اعتباری تاریخی بخشیده است که میتوانیم بگوییم نظیر آن در کمتر کتابی دیده شده است.
شخصیتهای اصلی داستان دو برادر تیبو و پدر ظالمسیرتشان است، دو برادری که از بدو تولد تفاوتهای بارزی در وجودشان بود، آنتوان جوانی منطقی، جویای نام، باثبات و مهرباندل است، در صورتی که ژاک نوجوانی سرکش، عصیانگر، و قانونشکن است که تمایلی به زندگی اجتماعی ندارد؛ در جلد اول ما شاهد داستان همین برادران و تقابلاتی که با خانواده فونتانن دارند هستیم؛ البته داستان تیبو عظیمتر از آن است که من بخواهم در چند خطی آن را برای شما شرح دهم، ولی برای آشنایی کامل با داستان تیبو راهحلی سری و کاملاً مخفی با شما در میان میگذارم، به نزدیکترین کتابفروشی خانه و محل زندگی خود بروید، و مجموعه چهار جلدی تیبو با ترجمه فاخر و بسیار ارزشمند آقای نجفی را خریداری کنید، و بله اگر پولی در بساط ندارید قرض کنید، مطمئن باشید پشیمان نمیشوید؛ در نهایت اگر به هر دلیلی موفق به خریداری کتابها نشدید، نگران نباشید، جایی گرم و نرم در کتابخانه خود و میان کتابهای برتر (هر محلی برای نگهداری کتابهای خود دارید) برای خانواده تیبو فراهم کنید، هر روز آن را تمیز و گردگیری کنید و منتظر باشید ...
September 4, 2023
«چگونه میتوانی گاهی شاد و گاهی غمگین باشی؟
من در دیوانهوارترین شادیهایم، گاهی دستخوش خاطرهی تلخی قرار میگیرم.»
من در دیوانهوارترین شادیهایم، گاهی دستخوش خاطرهی تلخی قرار میگیرم.»
May 29, 2025
Livre imparfait mais belle expérience de lecture quand-même.
L’écriture est parfois maladroite, mais, au fur et à mesure que le récit progresse, on s’attache de plus en plus aux personnages.
Je ne comprends vraiment pas les comparaisons avec Zola, par contre. Ça n’a vraiment rien à voir.
J’y reviens sans doute après avoir lu le reste.
L’écriture est parfois maladroite, mais, au fur et à mesure que le récit progresse, on s’attache de plus en plus aux personnages.
Je ne comprends vraiment pas les comparaisons avec Zola, par contre. Ça n’a vraiment rien à voir.
J’y reviens sans doute après avoir lu le reste.
April 16, 2022
راشل راشل راشل...
این جلد از کتاب، کتاب راشل بود. بعد ژاک و آنتوان و سایرین...
فعلا باید صبر کرد و جلو رفت.
جلد اول، اولش خیلی خوب نبود به مرور کسلکننده شد. این فقط حس من بود یا دیگران هم تجربه کرده بودندش. برم جلوتر ببینم چه خبر میشه...
این جلد از کتاب، کتاب راشل بود. بعد ژاک و آنتوان و سایرین...
فعلا باید صبر کرد و جلو رفت.
جلد اول، اولش خیلی خوب نبود به مرور کسلکننده شد. این فقط حس من بود یا دیگران هم تجربه کرده بودندش. برم جلوتر ببینم چه خبر میشه...
May 4, 2018
De Thibaults is een familie-epos dat oorspronkelijk in acht boeken uitkwam. Het is nu naar het Nederlands vertaald en wordt als twee delen op de markt gebracht. De eerste zes boeken zijn nu als deel 1 verschenen. Deel 2 is nog niet uitgebracht. Oorspronkelijk kwam het epos uit tussen 1922 en 1940. Deel 1 (de eerste zes boeken) bestrijkt de beginjaren van de twintigste eeuw tot en met 1913. Du Gard zit de geschiedenis dicht op de huid. Geboren in 1881, heeft hij deze tijd dus zeer bewust zelf meegemaakt. Het verhaal speelt zich af in het welgestelde, conservatieve stadsburgermillieu. Du Gard beschrijft een katholieke en een protestantse familie. De taal is hier en daar wat gezwollen maar dat past bij de tijd. De zeden en gebruiken zijn nog gedompeld in een Victoriaanse preutsheid. Het boek laat vooral de ontwikkeling van de twee Thibault broers, Antoine en Jaques zien. Het is een schitterend werk dat ik met erg veel genoegen heb gelezen. Het begint vrij traag maar gaandeweg komen er meer verwikkelingen die het verhaal interessant houden. Ik vond Antoine eerst maar een vervelend ventje maar hij ontwikkelt zich tot een persoon die ik wel kan waarderen. Vooral zijn pleidooi voor het atheïsme aan het eind van het boek wanneer hij tijdens een treinreis met de Abbé (geestelijke)discussieert maakt indruk. Du Gard was zelf ook overtuigd atheïst. Het laat zien dat Antoine zich heeft afgezet tegen zijn opvoeding en persoonlijk gegroeid is.
Aan het eind van het boek bevindt zich een biografie van Roger Martin du Gard. Helaas heeft men gemeend hier ook een aantal ontwikkelingen uit het nog niet verschenen tweede deel van het epos te moeten prijsgeven. Daar baalde ik stevig van want nu weet ik al wat er gaat gebeuren met Antoine en Jaques. Niet lezen dus, die biografie, tot je ook deel twee hebt gelezen.
Ondanks de kennis die ik nu heb over het verloop in deel twee, zal ik het natuurlijk aanschaffen en lezen. Er zijn meer personages in het boek waar ik nieuwsgierig naar ben en ook het waarom van de verwikkelingen rond de twee broers zal interessant zijn. Een echte aanrader voor mensen met een lange leesadem. Zelf heb ik af en toe even een adempauze genomen om wat anders tussendoor te lezen. Het is een intens maar o zo mooi boek.
Aan het eind van het boek bevindt zich een biografie van Roger Martin du Gard. Helaas heeft men gemeend hier ook een aantal ontwikkelingen uit het nog niet verschenen tweede deel van het epos te moeten prijsgeven. Daar baalde ik stevig van want nu weet ik al wat er gaat gebeuren met Antoine en Jaques. Niet lezen dus, die biografie, tot je ook deel twee hebt gelezen.
Ondanks de kennis die ik nu heb over het verloop in deel twee, zal ik het natuurlijk aanschaffen en lezen. Er zijn meer personages in het boek waar ik nieuwsgierig naar ben en ook het waarom van de verwikkelingen rond de twee broers zal interessant zijn. Een echte aanrader voor mensen met een lange leesadem. Zelf heb ik af en toe even een adempauze genomen om wat anders tussendoor te lezen. Het is een intens maar o zo mooi boek.
January 13, 2021
بسیار دوست داشتنی بود لذت بردم از خوندنش و مشتاق جلد دومم
April 18, 2025
از قسمت نامه های ژاک و دانیل خیلی لذت بردم و خوندن صفحات شرح دوستیشون بهترین بخش این کتاب بود برام. و خیلی با شخصیت راشل و زندگیش و اون صفحات لذت نبردم هرچند که سلیقه ایه و به نظرم در کل زیباس
December 13, 2024
- las ik deze zomer. De Thibaults (Cop. 1923, Nederlandse vertaling uit 2014)
Een boek zoals een zomervakantie uit mijn jeugd. Eindeloos lang en heerlijk, maar eens verlang je naar het einde.
Daar lag niet de enige overeenkomst. Vroeger haalde ik mijn leesgenot van de boekenplank in mijn broers kamer: Bob Evers, vijf vrienden en een kampeerbus, Jules Verne. De wereldreis van Bulletje en Bonestaak. Op avontuur met de jongens!
Het verschil met vroeger is dat ik er niet meer naast kan kijken dat de meisjes niet meededen. Maar buiten dat ging ik moeiteloos op in de bewogen levens van de broers Thibault.
De vlucht van de rebelse, gevoeligeJacques uit het katholieke bourgeois gezin met een dominante vader. Antoine is de oudste broer. Hij is beheerst, rechte rug, plichtsbewust, arts. Neemt risico's om het leven te redden van zijn patiënten met gedurfde ingewikkelde operaties. De held! Hij offert zich op om het leven van zijn broer richting te geven, wat niet lukt, Jacques, de jongste broer zoekt zijn eigen weg en wordt dichter ( zalig!). Ook op liefdes gebied sidderen en lijden de broers. En dan, richting het einde van het boek, de sterfscène, een immense prestatie van Pa Thibault en de auteur, vijftig pagina's lang, een schitterend, tragisch spektakel, soms humoristisch (vooral voor de lezer) De opluchting van de broers, en van mij, toen het einde daar eindelijk was.
De actie in dit verhaal ligt duidelijk bij de mannen.
De vrouwen: wel degelijk aanwezig in het verhaal. Ze zijn er. Ze zijn vooral vrouw. Hun lot wordt bepaald door de acties van de mannen. Rachel is het meest handelende vrouwelijke personage, maar ook het meest ergelijke. Actrice, dramaqueen, leugenachtig. Ze is een tijd de minnares van Antoine, maar kiest uiteindelijk, tot Antoin's verdriet, om terug te keren naar een eerdere relatie, een man die haar vernederde en wegstuurde maar haar nu terug wil. En ze gaat, want hier had ze op gewacht.
Graag gelezen, De Thibaults. Om de schrijfstijl, de gesprekken. De drama's. Het is meeslepend, je kruipt in het hoofd van de vader en de broers en leeft volkomen met ze mee. Met de mannen🙃
Een boek zoals een zomervakantie uit mijn jeugd. Eindeloos lang en heerlijk, maar eens verlang je naar het einde.
Daar lag niet de enige overeenkomst. Vroeger haalde ik mijn leesgenot van de boekenplank in mijn broers kamer: Bob Evers, vijf vrienden en een kampeerbus, Jules Verne. De wereldreis van Bulletje en Bonestaak. Op avontuur met de jongens!
Het verschil met vroeger is dat ik er niet meer naast kan kijken dat de meisjes niet meededen. Maar buiten dat ging ik moeiteloos op in de bewogen levens van de broers Thibault.
De vlucht van de rebelse, gevoeligeJacques uit het katholieke bourgeois gezin met een dominante vader. Antoine is de oudste broer. Hij is beheerst, rechte rug, plichtsbewust, arts. Neemt risico's om het leven te redden van zijn patiënten met gedurfde ingewikkelde operaties. De held! Hij offert zich op om het leven van zijn broer richting te geven, wat niet lukt, Jacques, de jongste broer zoekt zijn eigen weg en wordt dichter ( zalig!). Ook op liefdes gebied sidderen en lijden de broers. En dan, richting het einde van het boek, de sterfscène, een immense prestatie van Pa Thibault en de auteur, vijftig pagina's lang, een schitterend, tragisch spektakel, soms humoristisch (vooral voor de lezer) De opluchting van de broers, en van mij, toen het einde daar eindelijk was.
De actie in dit verhaal ligt duidelijk bij de mannen.
De vrouwen: wel degelijk aanwezig in het verhaal. Ze zijn er. Ze zijn vooral vrouw. Hun lot wordt bepaald door de acties van de mannen. Rachel is het meest handelende vrouwelijke personage, maar ook het meest ergelijke. Actrice, dramaqueen, leugenachtig. Ze is een tijd de minnares van Antoine, maar kiest uiteindelijk, tot Antoin's verdriet, om terug te keren naar een eerdere relatie, een man die haar vernederde en wegstuurde maar haar nu terug wil. En ze gaat, want hier had ze op gewacht.
Graag gelezen, De Thibaults. Om de schrijfstijl, de gesprekken. De drama's. Het is meeslepend, je kruipt in het hoofd van de vader en de broers en leeft volkomen met ze mee. Met de mannen🙃
August 10, 2022
Hem oluşum romanına (bildungsroman) hem de bir aile çerçevesinde toplumsal ve siyasi yapıyı anlatan nehir romanlara mükemmel bir örnek teşkil eden eser.
20. yüzyılın ilk yarısındaki Fransız bir burjuva ailesini konu olan bu eser 7 bölüm ve epilogdan oluşuyor. Bu kitapta ilk 5 bölüm bir araya getirilmiş.
Baş karakterler; koyu Katolik despot baba Oscar Thibault, başta düzenli ve uyumlu görünse de içinde çelişkiler yaşamaktan geri kalmayıp bunları çok başarılı bir biçimde saklayan büyük oğul Antoine ve her türlü otorite ile sorunu olup özgürlüğü arayan Jacques.
Burjuva ahlakı, sömürgeci bakış açısı, dinin toplumdaki yeri, din adamlarının otoritesi, eğitim sisteminin yıkıcılığı gibi hususlar başarılı bir şekilde işlenmiş metinde. Birinci Dünya Savaşına giderken yaşananlar belli belirsiz anıştırmalarla veriliyor. Aslında daha açık siyasi ve toplumsal çözümlemeler okumak isterdim yazarın elinden ama böyle bir anlatım tarzının yazarın buradaki diline ve kitabın ruhuna aykırı olacağının da bilincindeyim.
Anlatılan hikayede sarsıcı, şok edici, dramatik dönemeçler yok. Yazar tabir-i caizse oya gibi işliyor karakterleri. Olacakları merak etmeden duramıyorsunuz. Metinde neredeyse her karakterin iç sesini duyuyoruz. Sadece Jacques ve arkadaşı Daniel'in anlatıcı seçildiğini sandım bir süre. Bu husus çok rahatsız etmese de örneğin Daniel'in babası Jerome'un iç sesini duymak yapay geldi bana hikayenin akışı açısından.
Doktor olan Antoine'ın ölmek üzere olan küçük bir kız çocuğu üzerinden kendi içinde yaptığı ahlaki sorgulama oldukça etkileyiciydi. 3. bölüm olan Güzel Günler kısmında Antoine'ın sevgilisi Rachel ile ilgili yaşananlara ne anlam vereceğimi bilemiyorum. Bu bölüm kitabın tamamından kopuk gibiydi benim için. Zorlama bir ek olmuş sanki. En sevdiğim bölüm son kısım Sorellina oldu.
Mükemmel çeviri ve yerinde dipnotlarla kitabın değerini sağlamlaştıran Adnan Cemgil'i rahmetle anmak isterim. Çok büyük bir emek vermiş. Böyle çevirmenlerin çoğalmasını diliyorum. Gelecek ay okuma grubumuzla ikinci ciltle devam edeceğiz. Hikayenin gerisini okumak için sabırsızlanıyorum.
20. yüzyılın ilk yarısındaki Fransız bir burjuva ailesini konu olan bu eser 7 bölüm ve epilogdan oluşuyor. Bu kitapta ilk 5 bölüm bir araya getirilmiş.
Baş karakterler; koyu Katolik despot baba Oscar Thibault, başta düzenli ve uyumlu görünse de içinde çelişkiler yaşamaktan geri kalmayıp bunları çok başarılı bir biçimde saklayan büyük oğul Antoine ve her türlü otorite ile sorunu olup özgürlüğü arayan Jacques.
Burjuva ahlakı, sömürgeci bakış açısı, dinin toplumdaki yeri, din adamlarının otoritesi, eğitim sisteminin yıkıcılığı gibi hususlar başarılı bir şekilde işlenmiş metinde. Birinci Dünya Savaşına giderken yaşananlar belli belirsiz anıştırmalarla veriliyor. Aslında daha açık siyasi ve toplumsal çözümlemeler okumak isterdim yazarın elinden ama böyle bir anlatım tarzının yazarın buradaki diline ve kitabın ruhuna aykırı olacağının da bilincindeyim.
Anlatılan hikayede sarsıcı, şok edici, dramatik dönemeçler yok. Yazar tabir-i caizse oya gibi işliyor karakterleri. Olacakları merak etmeden duramıyorsunuz. Metinde neredeyse her karakterin iç sesini duyuyoruz. Sadece Jacques ve arkadaşı Daniel'in anlatıcı seçildiğini sandım bir süre. Bu husus çok rahatsız etmese de örneğin Daniel'in babası Jerome'un iç sesini duymak yapay geldi bana hikayenin akışı açısından.
Doktor olan Antoine'ın ölmek üzere olan küçük bir kız çocuğu üzerinden kendi içinde yaptığı ahlaki sorgulama oldukça etkileyiciydi. 3. bölüm olan Güzel Günler kısmında Antoine'ın sevgilisi Rachel ile ilgili yaşananlara ne anlam vereceğimi bilemiyorum. Bu bölüm kitabın tamamından kopuk gibiydi benim için. Zorlama bir ek olmuş sanki. En sevdiğim bölüm son kısım Sorellina oldu.
Mükemmel çeviri ve yerinde dipnotlarla kitabın değerini sağlamlaştıran Adnan Cemgil'i rahmetle anmak isterim. Çok büyük bir emek vermiş. Böyle çevirmenlerin çoğalmasını diliyorum. Gelecek ay okuma grubumuzla ikinci ciltle devam edeceğiz. Hikayenin gerisini okumak için sabırsızlanıyorum.
June 21, 2022
بی دلیل نبود اینهمه تعریفی که ازش میشنیدم
خیلی قشنگ بود
لذت بردم از خوندنش
خیلی قشنگ بود
لذت بردم از خوندنش
July 7, 2013
اگه سراغِ جلد دوّم برم فقط برا اینه که مطمئن شم اصلا باید به جلد سه و چهارش فکر کنم یا نه.
November 7, 2023
ریویو نوشتن دربارهاش سخته.
عالی بود👌🔥
برای من مهمترین و جالبترین بخش کتاب کارکترها و سیر تغییر و تحولاتشون بود. کارکترهای متنوعی داشت. همچنین توصیف حالات و افکارشون و بیشترِ دیالوگها رو دوست داشتم.
قلم روون و قشنگی داشت. داستان در تمام طول کتاب جالب بود و ابدا خسته کننده نبود. اینکه در هر کتاب(جلد اول متشکل از ۳ کتابه) یک یا چندسال داستان جلو میرفت شاید اولش ارتباط برقرار کردن و درک شرایط سخت بود ولی از نکات مثبت مجموعه به حساب میاد. و البته هر چی کتابها جلوتر میرفتن، داستان جالبتر میشد و کارکترها متحولتر😂😭 درکل کارکترهای مونثش رو ترجیح میدم چون تعادل بیشتری داشتن. و از بین کارکترهای مذکر ژاک موردعلاقهام بود...
|تکه کتاب|
▪︎شاید هم خود او در پیانو را باز گذاشته باشد یا اگر هم کار او نباشد برای خاطر اوست که دفتر نت ورق ورق شده است.
▪︎دلم دلت را در آغوش میگیرد
▪︎چگونه می توانی گاهی شاد و گاهی اندوهگین باشی؟ من در دیوانه وارترین شادیهایم گاهی دستخوش خاطره تلخی قرار می گیرم آری می دانم که من دیگر هرگز دلشاد و سبکبال نخواهم بود!
▪︎تو برای کسانی که روحیه ات را درک نمی کنند، برای این جهان بیرون که تو را کوچک می شمارد ای طفلک، زندگی نمی کنی، بلکه برای کسی یعنی من که پیوسته در فکر توست و در همه چیز مانند تو و همراه تو احساس میکند زندگی را ادامه می دهی! ای کاش که صفای دلبستگی بیمانند ما ای یار عزیز، مرهم متبرکی بر زخم تو باشد؟
▪︎پدر با همهی هیکل خود مقابل آینده ایستاده بود.
▪︎اولین اثر مطالعات علمی در اذهان کنجکاو و پرشور برانگیختن غرور و سست کردن ایمان است. علم اندک آدمی را از خداوند دور می کند و علم بسیار بسوی او باز میآورد. نترسید. در سن آنتوان آدمی از افراط به تفریط میافتد و بالعکس.
▪︎_دو مرد، یکی فریسی و دیگری خراجگیر به هیکل رفتند تا عیادت
کنند. آن فریسی ایستاد و این طور با خود دعا کرد خدایا، تو را شکر می کنم که مثل سایر مردم نیستم؛ هر هفته دو بار روزه میدارم و از آنچه پیدا می کنم ده یک به فقیران میدهم. اما آن خراجگیر دور ایستاده بود، نخواست چشمان خود را بسوی آسمان بلند کند، بلکه به سینۀ خود میزد و می گفت: خداوندا، برمن ترحم فرما، زیرا من گناهکارم.»
آقای تیبو لای پلکهایش را باز کرد مقتدای روحانیش را دید که در تاریکی دهلیز ایستاده و انگشت سبابه را تا مقابل لبها بالا آورده بود:
_به شما میگویم که این یک آمرزیده به خانه خود رفت و نه آن یک زیرا هر که خود را برافرازد پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافرازی یابد.»
▪︎«کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود آن نود و نه را در صحرا نگذارد و در پی آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟ پس چون آن را یافت به شادی بر دوش خود گذارد و به خانه بازآید و دوستان و همسایگان را بخواند و به ایشان بگوید با من شادی کنید، که گمشده خود را یافتم. به شما می گویم که در آسمان برای یک گناهکار که توبه کند بیشتر شادی هست تا برای نودونه بیگناه که نیاز به تو به ندارند.
▪︎به بچه ها بفهمانیم که هیچ چیز گرانبهاتر از زندگی نیست و زندگی بی نهایت کوتاه است.
▪︎او برای زندگی دیگری، متفاوت با زندگی دیگران خلق شده بود.
▪︎این لحظه هر دو را چنان دوست می داشت که مشتاقانه میخواست همه به آن پی ببرند، زیرا بیشتر از هر کس دیگر این نیاز را در خود حس می کرد که ناشناخته نماند. کنجکاویش نسبت به دیگران به حدی بود که می خواست جایی در اندیشه خصوصی آنها به دست آورد و حتی زندگیش را به زندگی آنها بیامیزد.
▪︎_به حال او دلسوزی می کنید؟
_که چرا نتوانسته است اعتماد پسرهایی مثل شما را به خود جلب کند.
_تقصير او نیست، و تقصیر من هم .نیست پدرم از کسانی است که در عرف عام آنها را مرد عالی مقام و محترم مینامند من به او احترام میگذارم ولی چه می شود کرد؟ ما هرگز در هیچ زمینه ای نه تنها فکر مشترک بلکه حتی شیوه مشابه در تفکر نداشته ایم. هر موضوعی که مطرح شده است، هرگز نتوانسته ایم از دیدگاه واحد به آن نگاه کنیم.
_به همه کس بینایی داده نشده است.
_اگر مقصودتان مذهب است باید بگویم که پدرم بی اندازه مذهبی است.
_به عقیده پولس رسول کسانی که حکم شریعت را به جا می آورند، در پیشگاه خدا راستکار نیستند بلکه اگر به آن عمل کنند راستکارند.
▪︎شجاعت، شجاعت حقیقی این نیست که با آرامش منتظر واقعه بمانیم، بلکه باید به پیشباز آن برویم تا هر چه زودتر آن را بشناسیم و بپذیریم.
▪︎هر وقت که زنی سنّش را فاش کند یعنی دیگر پا به سن گذاشته است.
▪︎هنگامی که دو مرد، یکی پیر و دیگری جوان را میبینم که شانه به شانه راه میروند و با همدیگر سخن نمیگویند، میدانم که پدر و پسرند.
▪︎اینجا شاید مادرش زندگی کرده و بیشک رنج کشیده بود. همراه شمارش گلهای این پردهها چه با صدای پای مرگ را شنیده و شاید سبک سریهای عمر تباه شدهاش را نومیدانه از نظر گذرانده بود. آیا لحظهای در دم واپسین دخترش را به یاد آورده بود؟
▪︎باری، من غیر از دیگران بودم.
▪︎و سایه چهره دلدار را بوسید.
عالی بود👌🔥
برای من مهمترین و جالبترین بخش کتاب کارکترها و سیر تغییر و تحولاتشون بود. کارکترهای متنوعی داشت. همچنین توصیف حالات و افکارشون و بیشترِ دیالوگها رو دوست داشتم.
قلم روون و قشنگی داشت. داستان در تمام طول کتاب جالب بود و ابدا خسته کننده نبود. اینکه در هر کتاب(جلد اول متشکل از ۳ کتابه) یک یا چندسال داستان جلو میرفت شاید اولش ارتباط برقرار کردن و درک شرایط سخت بود ولی از نکات مثبت مجموعه به حساب میاد. و البته هر چی کتابها جلوتر میرفتن، داستان جالبتر میشد و کارکترها متحولتر😂😭 درکل کارکترهای مونثش رو ترجیح میدم چون تعادل بیشتری داشتن. و از بین کارکترهای مذکر ژاک موردعلاقهام بود...
|تکه کتاب|
▪︎شاید هم خود او در پیانو را باز گذاشته باشد یا اگر هم کار او نباشد برای خاطر اوست که دفتر نت ورق ورق شده است.
▪︎دلم دلت را در آغوش میگیرد
▪︎چگونه می توانی گاهی شاد و گاهی اندوهگین باشی؟ من در دیوانه وارترین شادیهایم گاهی دستخوش خاطره تلخی قرار می گیرم آری می دانم که من دیگر هرگز دلشاد و سبکبال نخواهم بود!
▪︎تو برای کسانی که روحیه ات را درک نمی کنند، برای این جهان بیرون که تو را کوچک می شمارد ای طفلک، زندگی نمی کنی، بلکه برای کسی یعنی من که پیوسته در فکر توست و در همه چیز مانند تو و همراه تو احساس میکند زندگی را ادامه می دهی! ای کاش که صفای دلبستگی بیمانند ما ای یار عزیز، مرهم متبرکی بر زخم تو باشد؟
▪︎پدر با همهی هیکل خود مقابل آینده ایستاده بود.
▪︎اولین اثر مطالعات علمی در اذهان کنجکاو و پرشور برانگیختن غرور و سست کردن ایمان است. علم اندک آدمی را از خداوند دور می کند و علم بسیار بسوی او باز میآورد. نترسید. در سن آنتوان آدمی از افراط به تفریط میافتد و بالعکس.
▪︎_دو مرد، یکی فریسی و دیگری خراجگیر به هیکل رفتند تا عیادت
کنند. آن فریسی ایستاد و این طور با خود دعا کرد خدایا، تو را شکر می کنم که مثل سایر مردم نیستم؛ هر هفته دو بار روزه میدارم و از آنچه پیدا می کنم ده یک به فقیران میدهم. اما آن خراجگیر دور ایستاده بود، نخواست چشمان خود را بسوی آسمان بلند کند، بلکه به سینۀ خود میزد و می گفت: خداوندا، برمن ترحم فرما، زیرا من گناهکارم.»
آقای تیبو لای پلکهایش را باز کرد مقتدای روحانیش را دید که در تاریکی دهلیز ایستاده و انگشت سبابه را تا مقابل لبها بالا آورده بود:
_به شما میگویم که این یک آمرزیده به خانه خود رفت و نه آن یک زیرا هر که خود را برافرازد پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافرازی یابد.»
▪︎«کیست از شما که صد گوسفند داشته باشد و چون یکی از آنها گم شود آن نود و نه را در صحرا نگذارد و در پی آن گمشده نرود تا آن را بیابد؟ پس چون آن را یافت به شادی بر دوش خود گذارد و به خانه بازآید و دوستان و همسایگان را بخواند و به ایشان بگوید با من شادی کنید، که گمشده خود را یافتم. به شما می گویم که در آسمان برای یک گناهکار که توبه کند بیشتر شادی هست تا برای نودونه بیگناه که نیاز به تو به ندارند.
▪︎به بچه ها بفهمانیم که هیچ چیز گرانبهاتر از زندگی نیست و زندگی بی نهایت کوتاه است.
▪︎او برای زندگی دیگری، متفاوت با زندگی دیگران خلق شده بود.
▪︎این لحظه هر دو را چنان دوست می داشت که مشتاقانه میخواست همه به آن پی ببرند، زیرا بیشتر از هر کس دیگر این نیاز را در خود حس می کرد که ناشناخته نماند. کنجکاویش نسبت به دیگران به حدی بود که می خواست جایی در اندیشه خصوصی آنها به دست آورد و حتی زندگیش را به زندگی آنها بیامیزد.
▪︎_به حال او دلسوزی می کنید؟
_که چرا نتوانسته است اعتماد پسرهایی مثل شما را به خود جلب کند.
_تقصير او نیست، و تقصیر من هم .نیست پدرم از کسانی است که در عرف عام آنها را مرد عالی مقام و محترم مینامند من به او احترام میگذارم ولی چه می شود کرد؟ ما هرگز در هیچ زمینه ای نه تنها فکر مشترک بلکه حتی شیوه مشابه در تفکر نداشته ایم. هر موضوعی که مطرح شده است، هرگز نتوانسته ایم از دیدگاه واحد به آن نگاه کنیم.
_به همه کس بینایی داده نشده است.
_اگر مقصودتان مذهب است باید بگویم که پدرم بی اندازه مذهبی است.
_به عقیده پولس رسول کسانی که حکم شریعت را به جا می آورند، در پیشگاه خدا راستکار نیستند بلکه اگر به آن عمل کنند راستکارند.
▪︎شجاعت، شجاعت حقیقی این نیست که با آرامش منتظر واقعه بمانیم، بلکه باید به پیشباز آن برویم تا هر چه زودتر آن را بشناسیم و بپذیریم.
▪︎هر وقت که زنی سنّش را فاش کند یعنی دیگر پا به سن گذاشته است.
▪︎هنگامی که دو مرد، یکی پیر و دیگری جوان را میبینم که شانه به شانه راه میروند و با همدیگر سخن نمیگویند، میدانم که پدر و پسرند.
▪︎اینجا شاید مادرش زندگی کرده و بیشک رنج کشیده بود. همراه شمارش گلهای این پردهها چه با صدای پای مرگ را شنیده و شاید سبک سریهای عمر تباه شدهاش را نومیدانه از نظر گذرانده بود. آیا لحظهای در دم واپسین دخترش را به یاد آورده بود؟
▪︎باری، من غیر از دیگران بودم.
▪︎و سایه چهره دلدار را بوسید.
January 30, 2022
ترجمه شگفتانگیز. تاحدی که بعضی جاها فکر میکنم اگر مترجم قرار بود خودش کتابی بنویسه نمیتونست اینقدر متناسب و بدیع جملهسازی کنه.
خود رمان هم که جلد اولش بهترین تجربهم از خوندن یه رمان بلند تا امروز بوده.
خود رمان هم که جلد اولش بهترین تجربهم از خوندن یه رمان بلند تا امروز بوده.
May 20, 2020
Zo goed geschreven dat je eindeloos door wilt lezen. Hoewel het gepubliceerd werd tussen 1922 en 1929 krijg je toch een heel modern gevoel erbij, omdat veel van de gedachten van de personages nog altijd heel herkenbaar zijn. Ook is er veel geslepen aan de taal, zodat alles heel vloeiend en totaal niet stug overkomt. Mooi vertaald dus ook. Aan het begin miste ik enigszins de diepgang en had ik soms het gevoel een soort doktersroman te lezen (temeer daar een van de hoofdpersonen ook arts is!). Later krijgen de personages en ook het hele verhaal meer diepte. En qua thematiek (homoseksualiteit, atheïsme, euthanasie, vluchten voor het burgerbestaan) is het sowieso voor die tijd een heel modern boek. Vandaar dat het de tijd ook zo goed weerstaat.
Ik verheug me op Deel 2!
Ik verheug me op Deel 2!
March 19, 2022
بعد از مدت ها دارم براش چیزی مینویسم و در همین حال مشغول خوندن جلد دوم مجموعه هستم.
خیلی وقت بود کتابی به این عمیقی نخونده بودم ، شخصیت پردازی های بس قوی داره که راحت میتونی با تکتک شخصیت ها ارتباط بگیری و خودتو جای اون ها بذاری و موقعیتی که دارند پشت سر میزارند رو حس کنی .
کتاب با کودکی ژاک شروع میشه و چنان زیبا دغدغه های یک نوجوان و تصورات بچه گانه اونهارو به نمایش میگذاره که ناخواه بچگی های خودتون هم حس میکنید.
موضوع بعدی نشون دادن جامعه و خانواده های فرانسوی.
کشمکش بین کاتولیک و پروتستان
موقیعت سیاسی و طبقات اجتماعی هم در این کتاب خیلی خوب به تصویر کشیده شده.
درکل کتاب فوق العادهای هست نمیشه تمامی حس هایی که موقع خوندنش دست میده رو با کلمات ادا کرد
خیلی وقت بود کتابی به این عمیقی نخونده بودم ، شخصیت پردازی های بس قوی داره که راحت میتونی با تکتک شخصیت ها ارتباط بگیری و خودتو جای اون ها بذاری و موقعیتی که دارند پشت سر میزارند رو حس کنی .
کتاب با کودکی ژاک شروع میشه و چنان زیبا دغدغه های یک نوجوان و تصورات بچه گانه اونهارو به نمایش میگذاره که ناخواه بچگی های خودتون هم حس میکنید.
موضوع بعدی نشون دادن جامعه و خانواده های فرانسوی.
کشمکش بین کاتولیک و پروتستان
موقیعت سیاسی و طبقات اجتماعی هم در این کتاب خیلی خوب به تصویر کشیده شده.
درکل کتاب فوق العادهای هست نمیشه تمامی حس هایی که موقع خوندنش دست میده رو با کلمات ادا کرد
March 5, 2022
چکیده و نقد خوب و جملات قصار از این کتاب زیاده و گفتنی ها گفته شده. فقط کافیه بسم الله بگید و کتاب رو شروع کنید.
جوری که با شخصیت های این کتاب میشد زندگی کرد رو مدتی بود تو کتابا ندیده بودم.
با ژاک اشک ریختم. با دردهای ژاک ، سردرگمی هاش ، انتظاراتی که ازش میرفت و جوری که روحش آسیب دیده بود و دیگه خودش هم به دستاوردهاش رضایت نمیداد و برعکس به کم کاری هاش فکرمیکرد. اگه اون دوتا سوال رو جواب میداد اول میشد ؟ اگه اون کار رو میکرد؟ اگه این کار رو میکرد؟
با ژنی که اینقدر غرق دنیای سختش بود که به انکار ژاک رسیده بود.
با آنتوانی که تمام تلاششو میکرد و همچنان حس ناکافی بودن برای عزیزانش داشت.
با ژیزل کوچک که در رویاهای ساختگی خودش شاد بود.
با دانیلی که از کودکی بدترین اتفاقات براش افتاد و روح کودکانه و معصومش رو خدشه دار کرد و ...
با نیکولی که نمیخواست گذشته رو تجربه کنه.
حتی با راشلی که به یه وابستگی بیمارگونه رسیده بود.
با تک تک این شخصیت ها زندگی کردم.
به جای یک یکشون موقعیت رو بررسی کردم. خودم رو در اون فضا قرار دادم.
هرچی از این کتاب و احساساتی که پای خوندنش گذاشتم بگم ، کمه.
اون یک ساعت از روز که مشغول خوندن سهم روزانه ی این کتاب بودم یکی از آرامش بخش ترین لحظات روزم بود که انواع احساسات رو تجربه میکردم.
نقلی از مائده های زمینی که در کتاب تکرار شد:
"وای بر تو اگر بگویی که خوشبختیت مرده است چون آن را چنین که هست نپنداشته بودی... پندارِ فردا را شادی است، اما شادی فردا را شادی دیگری است - و زهی خوشبختی که هیچ چیز به پنداری که از آن داشته ای نمی ماند، زیرا هرچیز را ارزشی دیگر است."
جوری که با شخصیت های این کتاب میشد زندگی کرد رو مدتی بود تو کتابا ندیده بودم.
با ژاک اشک ریختم. با دردهای ژاک ، سردرگمی هاش ، انتظاراتی که ازش میرفت و جوری که روحش آسیب دیده بود و دیگه خودش هم به دستاوردهاش رضایت نمیداد و برعکس به کم کاری هاش فکرمیکرد. اگه اون دوتا سوال رو جواب میداد اول میشد ؟ اگه اون کار رو میکرد؟ اگه این کار رو میکرد؟
با ژنی که اینقدر غرق دنیای سختش بود که به انکار ژاک رسیده بود.
با آنتوانی که تمام تلاششو میکرد و همچنان حس ناکافی بودن برای عزیزانش داشت.
با ژیزل کوچک که در رویاهای ساختگی خودش شاد بود.
با دانیلی که از کودکی بدترین اتفاقات براش افتاد و روح کودکانه و معصومش رو خدشه دار کرد و ...
با نیکولی که نمیخواست گذشته رو تجربه کنه.
حتی با راشلی که به یه وابستگی بیمارگونه رسیده بود.
با تک تک این شخصیت ها زندگی کردم.
به جای یک یکشون موقعیت رو بررسی کردم. خودم رو در اون فضا قرار دادم.
هرچی از این کتاب و احساساتی که پای خوندنش گذاشتم بگم ، کمه.
اون یک ساعت از روز که مشغول خوندن سهم روزانه ی این کتاب بودم یکی از آرامش بخش ترین لحظات روزم بود که انواع احساسات رو تجربه میکردم.
نقلی از مائده های زمینی که در کتاب تکرار شد:
"وای بر تو اگر بگویی که خوشبختیت مرده است چون آن را چنین که هست نپنداشته بودی... پندارِ فردا را شادی است، اما شادی فردا را شادی دیگری است - و زهی خوشبختی که هیچ چیز به پنداری که از آن داشته ای نمی ماند، زیرا هرچیز را ارزشی دیگر است."
June 16, 2022
4.5
خانواده تیبو یکی از دلایلیه که من همه افرادی که میگن کلاسیکا خسته کنندن یا دیگه بدرد نمیخورن و قبول ندارم:)))
اخرای کتاب یجوری بود که باید بگم حتما به سن مناسب واسه خونندش رسیده باشید :)))))
امیدوارم نسبت به جلدای بعدی هم همین حسو داشته باشم🌌
راشل
یکی از بهترین کارکترایی که خوندم شخصیتی که عمیقا دوستش داشتم راشل به این کتاب رنگ داد زندگی داد تا قبل از اومدن راشل کتاب جالبی نبود برام همین ک ژاک بزرگ میشه دیگه دوستش نداشتم ولی اوخر که راشل اومد عمیقا حسش کردم صفحه به صفحه کتابو
راشل جوری وحشی و ازاد بود که دوست داشتی مثلش باشی و در عمق ازادی خودش زندونی بود و جوری غمگین بود خواسته و ها زندگیش که شدیدا قابل درک بود برای من🫀
خانواده تیبو یکی از دلایلیه که من همه افرادی که میگن کلاسیکا خسته کنندن یا دیگه بدرد نمیخورن و قبول ندارم:)))
اخرای کتاب یجوری بود که باید بگم حتما به سن مناسب واسه خونندش رسیده باشید :)))))
امیدوارم نسبت به جلدای بعدی هم همین حسو داشته باشم🌌
راشل
یکی از بهترین کارکترایی که خوندم شخصیتی که عمیقا دوستش داشتم راشل به این کتاب رنگ داد زندگی داد تا قبل از اومدن راشل کتاب جالبی نبود برام همین ک ژاک بزرگ میشه دیگه دوستش نداشتم ولی اوخر که راشل اومد عمیقا حسش کردم صفحه به صفحه کتابو
راشل جوری وحشی و ازاد بود که دوست داشتی مثلش باشی و در عمق ازادی خودش زندونی بود و جوری غمگین بود خواسته و ها زندگیش که شدیدا قابل درک بود برای من🫀
November 29, 2014
De Thibaults van Roger Martin du Gard, de mens zonder andere toekomst dan zichzelf
Honderd jaar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog pakt uitgeverij Meulenhoff uit met de eerste volledige Nederlandse vertaling van Roger Martin du Gards De Thibaults, een monumentale roman fleuve over de morele en sociale ontwikkeling van twee broers uit een katholiek bourgeoisgezin tijdens de belle époque. Een eerste deel is nu gebundeld in een fraaie pil van bijna 900 bladzijden, een even stevig tweede deel is voorzien voor volgend jaar. Beter als vriend en kunstbroeder André Gide kunnen we het niet zeggen: “Ik kan niets anders dan dit boek aanprijzen.”
Roger Martin du Gard
De Thibaults is al het vierde boek van Roger Martin du Gard bij Meulenhoff, die gestaag maar onverdroten aan een eerherstel van de vergeten Nobelprijswinnaar werken. In 2008 verscheen de bijzonder knappe novelle De verdrinking, een voorsmaakje op zijn onvoltooid magnum opus Luitenant-kolonel de Maumort, dat in 2009 zonder veel omhaal op de markt kwam. Een jaar later kwam de controversiële novelle over incest Afrikaans geheim daar nog bij. (Noot v den Occy: Bij L.J. Veen verscheen in 2009 ook Het oude Frankrijk, in een vertaling van Jan ‘Klaassen’ Keppler.)
Pleitbezorger van het eerste uur, Maarten ’t Hart, geeft in zijn kort maar bevlogen voorwoord bij De Thibaults drie redenen op waarom Martin du Gard minder bekend is dan Proust. Een eerste reden is dat Martin du Gard een traditioneel schrijver was, een echte realist zoals zijn grote voorbeeld Tolstoj, die weinig ophad met modernismen à la Proust en een afkeer had van mooischrijverij. Een tweede reden is de wetenschappelijke, bijna klinische benadering van mens en maatschappij: Martin du Gard schrijft inderdaad zonder franjes en is gefascineerd door de smalle grens tussen hoogstaande gedachten en duistere neigingen. Een derde en laatste reden heeft te maken met de persoon van Martin du Gard zelf: hij was buitengewoon kritisch, in eerste instantie ten aanzien van zijn eigen persoon en oeuvre. Deze kritische houding vertaalde zich onder meer in een bijna ziekelijke bescheidenheid en een hekel aan uiterlijk vertoon, maar kwam vooral voort uit een diepe behoefte om in alle eenzaamheid geconcentreerd te kunnen schrijven.
Antoine en Jacques
In 1920 vat Martin du Gard het plan op voor een romancyclus die zich uitstrekt over een periode van 40 jaar en waarin de Franse bourgeoisie in de aanloop van de Eerste Wereldoorlog wordt geschilderd. Hij koopt een huis in Clermont en trekt zich terug om te schrijven. Aan de hand van een complex fichekaartensysteem zet hij een schema op. In 1922 verschijnt het eerste deel van Les Thibault. Het is een bom die inslaat.
Het eerste deel van De Thibaults bestrijkt de jaren 1905-1914, speelt zich af in het gegoede maar gecorrumpeerde milieu van de Franse bourgeoisie en heeft als belangrijkste spelers de 2 broers Antoine en Jacques, 2 totaal uiteenlopende karakters. Antoine is 9 jaar ouder dan Jacques, een hardwerkende dokter, gewetensvol maar tegelijk lichtzinnig, zeker ten aanzien van het vrouwelijk schoon dat zijn pad kruist. Jacques droomt van een schrijverscarrière, is weerbarstig en botst constant met zijn oerconservatieve vader. De broers gaan elk hun eigen weg en raken vervreemd van elkaar, tot het moment dat vader Thibault op zijn sterfbed ligt. Na de begrafenis van de vader ontdekt Antoine een aantal documenten waaruit blijkt dat zijn vader een dubbelleven leidde. Bij het uitbreken van de oorlog trekt Antoine naar het front, terwijl Jacques zich schaart aan de zijde van de socialisten.
Du Perron bejubelde ergens het “ongeëvenaard observatievermogen” van Martin du Gard en dat vinden we zeker terug in De Thibaults, maar het is niet de enige kwaliteit van de roman. Door met korte hoofdstukken te werken – ingedeeld in efficiënte scènes en vaak met heuse cliffhangers – weet Martin du Gard er een ongelofelijke vaart in te houden. Ook zijn zeldzaam gevoel voor dialoog verleent het boek een weinig geziene zwier en souplesse, alsof het zich vanzelf laat lezen. Langzaam bouwt Martin du Gard een universum op, laat de verhaallijnen vakkundig in elkaar overlopen, maar mijdt de platgetreden intriges van andere grote familieromans. Het gaat hem over de ontwikkeling van zijn personages als mensen met een historische dimensie, op alle vlakken pat gesteld door de op uitbarsten staande oorlog.
De Thibaults ontlokte Albert Camus de volgende woorden: “Zijn werk gaat over de mens zonder andere toekomst dan zichzelf.” Wijze woorden die de essentie weergeven van het grandioze en verstrekkende antropocentrisme dat Martin du Gard tentoonspreidt. Als we van één boek kunnen zeggen dat het als een kathedraal is, dan wel van De Thibaults. Deze roman overrompelt door zijn monumentaal opzet, verfijnd vakmanschap en diepmenselijk inzicht. Het is dan ook reikhalzend uitkijken naar het vervolg.
De Thibaults, deel 1 van Roger Martin du Gard, vertaald uit het Frans door Anneke Alderlieste, Meulenhoff, 862 blz. € 49,95.
Honderd jaar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog pakt uitgeverij Meulenhoff uit met de eerste volledige Nederlandse vertaling van Roger Martin du Gards De Thibaults, een monumentale roman fleuve over de morele en sociale ontwikkeling van twee broers uit een katholiek bourgeoisgezin tijdens de belle époque. Een eerste deel is nu gebundeld in een fraaie pil van bijna 900 bladzijden, een even stevig tweede deel is voorzien voor volgend jaar. Beter als vriend en kunstbroeder André Gide kunnen we het niet zeggen: “Ik kan niets anders dan dit boek aanprijzen.”
Roger Martin du Gard
De Thibaults is al het vierde boek van Roger Martin du Gard bij Meulenhoff, die gestaag maar onverdroten aan een eerherstel van de vergeten Nobelprijswinnaar werken. In 2008 verscheen de bijzonder knappe novelle De verdrinking, een voorsmaakje op zijn onvoltooid magnum opus Luitenant-kolonel de Maumort, dat in 2009 zonder veel omhaal op de markt kwam. Een jaar later kwam de controversiële novelle over incest Afrikaans geheim daar nog bij. (Noot v den Occy: Bij L.J. Veen verscheen in 2009 ook Het oude Frankrijk, in een vertaling van Jan ‘Klaassen’ Keppler.)
Pleitbezorger van het eerste uur, Maarten ’t Hart, geeft in zijn kort maar bevlogen voorwoord bij De Thibaults drie redenen op waarom Martin du Gard minder bekend is dan Proust. Een eerste reden is dat Martin du Gard een traditioneel schrijver was, een echte realist zoals zijn grote voorbeeld Tolstoj, die weinig ophad met modernismen à la Proust en een afkeer had van mooischrijverij. Een tweede reden is de wetenschappelijke, bijna klinische benadering van mens en maatschappij: Martin du Gard schrijft inderdaad zonder franjes en is gefascineerd door de smalle grens tussen hoogstaande gedachten en duistere neigingen. Een derde en laatste reden heeft te maken met de persoon van Martin du Gard zelf: hij was buitengewoon kritisch, in eerste instantie ten aanzien van zijn eigen persoon en oeuvre. Deze kritische houding vertaalde zich onder meer in een bijna ziekelijke bescheidenheid en een hekel aan uiterlijk vertoon, maar kwam vooral voort uit een diepe behoefte om in alle eenzaamheid geconcentreerd te kunnen schrijven.
Antoine en Jacques
In 1920 vat Martin du Gard het plan op voor een romancyclus die zich uitstrekt over een periode van 40 jaar en waarin de Franse bourgeoisie in de aanloop van de Eerste Wereldoorlog wordt geschilderd. Hij koopt een huis in Clermont en trekt zich terug om te schrijven. Aan de hand van een complex fichekaartensysteem zet hij een schema op. In 1922 verschijnt het eerste deel van Les Thibault. Het is een bom die inslaat.
Het eerste deel van De Thibaults bestrijkt de jaren 1905-1914, speelt zich af in het gegoede maar gecorrumpeerde milieu van de Franse bourgeoisie en heeft als belangrijkste spelers de 2 broers Antoine en Jacques, 2 totaal uiteenlopende karakters. Antoine is 9 jaar ouder dan Jacques, een hardwerkende dokter, gewetensvol maar tegelijk lichtzinnig, zeker ten aanzien van het vrouwelijk schoon dat zijn pad kruist. Jacques droomt van een schrijverscarrière, is weerbarstig en botst constant met zijn oerconservatieve vader. De broers gaan elk hun eigen weg en raken vervreemd van elkaar, tot het moment dat vader Thibault op zijn sterfbed ligt. Na de begrafenis van de vader ontdekt Antoine een aantal documenten waaruit blijkt dat zijn vader een dubbelleven leidde. Bij het uitbreken van de oorlog trekt Antoine naar het front, terwijl Jacques zich schaart aan de zijde van de socialisten.
Du Perron bejubelde ergens het “ongeëvenaard observatievermogen” van Martin du Gard en dat vinden we zeker terug in De Thibaults, maar het is niet de enige kwaliteit van de roman. Door met korte hoofdstukken te werken – ingedeeld in efficiënte scènes en vaak met heuse cliffhangers – weet Martin du Gard er een ongelofelijke vaart in te houden. Ook zijn zeldzaam gevoel voor dialoog verleent het boek een weinig geziene zwier en souplesse, alsof het zich vanzelf laat lezen. Langzaam bouwt Martin du Gard een universum op, laat de verhaallijnen vakkundig in elkaar overlopen, maar mijdt de platgetreden intriges van andere grote familieromans. Het gaat hem over de ontwikkeling van zijn personages als mensen met een historische dimensie, op alle vlakken pat gesteld door de op uitbarsten staande oorlog.
De Thibaults ontlokte Albert Camus de volgende woorden: “Zijn werk gaat over de mens zonder andere toekomst dan zichzelf.” Wijze woorden die de essentie weergeven van het grandioze en verstrekkende antropocentrisme dat Martin du Gard tentoonspreidt. Als we van één boek kunnen zeggen dat het als een kathedraal is, dan wel van De Thibaults. Deze roman overrompelt door zijn monumentaal opzet, verfijnd vakmanschap en diepmenselijk inzicht. Het is dan ook reikhalzend uitkijken naar het vervolg.
De Thibaults, deel 1 van Roger Martin du Gard, vertaald uit het Frans door Anneke Alderlieste, Meulenhoff, 862 blz. € 49,95.
July 29, 2014
Op vakantie in Frankrijk las ik "De Thibaults" deel 1, de swingende nieuwe vertaling van het vergeten epos van de vergeten Nobelprijswinnaar Roger Martin du Gard. Een man die volgens zijn tijdgenoten even goed was als zijn leermeester Tolstoi, maar niemand kent hem nog: deze nieuwe vertaling zou dan de herontdekking betekenen van een helaas veronachtzaamd meesterwerk. En verdorie, dat is nog waar ook! Ademloos heb ik deze turf van ruim 800 bladzijden gelezen, vol ongeduld wacht ik op deel 2 dat pas in 2015 zal uitkomen, en in de tussentijd ga ik ander vertaald werk van deze man lezen. Want dit is naar mijn smaak echt een schrijver van de buitencategorie, mensen, en "De Thibaults" is volgens mij echt een meesterwerk!
Het verhaal speelt - in dit eerste deel althans- in de jaren voor WOI, en draait vooral om de twee broers Thibault: Antoine, die als dokter en man van de wetenschap vooral ingesteld is op de wereld van het praktisch en snel handelen, en de meer kunstzinnige en temperamentvolle Jacques, een totaal rusteloze zoeker naar het onmogelijke die alle knellende banden van familie en vriendschap en maatschappij verafschuwt, hoe zeer hij ook naar liefde smacht. De tegenstellingen en affiniteiten tussen deze twee broers (en de complexe wereldbeelden die zij vertegenwoordigen) worden echt adembenemend genuanceerd en helder uitgewerkt. Niet alleen in diverse echt swingend opgeschreven dialogen, maar ook in allerlei innerlijke monologen. Vooral in die innerlijke monologen wordt op echt geniale wijze zichtbaar gemaakt hoezeer de binnenwereld van beide broers vol zit met twijfels, onzekerheden, tegenspraken, veranderlijkheden, irrationele impulsen, vergissingen, maar tegelijk ook met inzicht en soms heel scherpzinnige analyse van de eigen psyche en eerder gemaakte keuzes. Prachtig vind ik vooral hoe helder deze binnenwerelden van beide broers worden beschreven, terwijl die binnenwerelden helemaal stijf staan van onhelderheid en complexiteit. Die complexiteit brengt Du Gard echt op geweldige wijze voor het voetlicht, met bewonderenswaardige genuanceerdheid en helderheid, zonder daarbij ooit de complexiteit te versimpelen of 'al te helder' voor te stellen. Briljant vind ik dat.
Het boek gaat bovendien over veel meer dan alleen de beide broers: er komt een hele reut intrigerende personages langs, allemaal met hun eigen complexiteit en meerkantigheid die ook weer uiterst genuanceerd en helder geëvoceerd worden. Allerlei onmogelijke liefdes passeren de revue: dit zijn liefdes die zowel bij Antoine als bij Jacques tot geniaal beschreven innerlijke omwentelingen leiden en tot nieuwe definities van wie zij zijn, en tegelijk is het fascinerend om de innerlijke twijfels van de betreffende (op zichzelf intrigerende) vrouwelijke personages ook nog eens mee te kunnen beleven. Maar nog fascinerender is zelfs nog de vaderfiguur: de katholieke vaderfiguur Thibault, die bij zijn zoons een ook weer prachtig beschreven combi losmaakt van liefde, verzet en vijandschap, en die bovendien het hele boek door een intrigerend raadselachtige en dubbelzinnige figuur blijft. Wie was hij nou echt? En wat heeft hij nou echt voor beide zoons betekend? Dat alles culmineert op enorme wijze in de even uitvoerig als adembenemend beschreven doodsstrijd van vader Thibault, een beproeving voor hem en zijn naasten, die weer aanleiding is voor werkelijk schitterende dialogen en innerlijke monologen over de verschrikkingen van de dood en over de afgronden die gapen onder elke zekerheid en elke orde. De brute dood van vader Thibault doet hem en zijn zoons nog meer twijfelen aan elke 'zin van het leven', want zowel de Christelijke zingeving als de wetenschappelijke zingeving staan machteloos tegenover het Niets. En precies die twijfel laat Du Gard prachtig helder en genuanceerd zien.
Het is dus een boek vol twijfel en tragiek. Maar ook een ongelofelijk rijk, stimulerend en inspirerend boek, omdat alle twijfel zo ongelofelijk helder en in al zijn facetten zichtbaar wordt gemaakt. Vader en zoons Thibault zijn zonder meer tragische personages omdat zij nergens een definitief rustpunt vinden, maar ook ongelofelijk rijke personages door hun veelkantigheid en hun vaak ongehoord lucide en prachtig verwoorde zelfinzicht. Ik heb geen idee hoe deel 2 verder zal gaan (al schijnt dat verklapt te worden in het nawoord van deel 1: vermijd deze spoiler!!), maar ik neem aan dat minstens een van de zoons dan ten onder zal gaan in WO I en dat de tragiek dus nog zal toenemen. Dat lijkt mij echter helemaal niet erg, want dat gebeurt dan vast op weer even stimulerende en inspirerende wijze.
Geweldig dat dit boek herontdekt is, prachtig dat er volgend jaar een volgend deel van uitkomt, heerlijk om te weten dat er nog meer van deze man is vertaald. Geen idee hoe het kan dat Roger Martin du Gard een tijd lang in de vergetelheid is geraakt, maar het kan mij ook niks schelen: hij is gelukkig herontdekt, door mij is hij nu ontdekt, en ik ga nog veel plezier aan hem beleven.
Het verhaal speelt - in dit eerste deel althans- in de jaren voor WOI, en draait vooral om de twee broers Thibault: Antoine, die als dokter en man van de wetenschap vooral ingesteld is op de wereld van het praktisch en snel handelen, en de meer kunstzinnige en temperamentvolle Jacques, een totaal rusteloze zoeker naar het onmogelijke die alle knellende banden van familie en vriendschap en maatschappij verafschuwt, hoe zeer hij ook naar liefde smacht. De tegenstellingen en affiniteiten tussen deze twee broers (en de complexe wereldbeelden die zij vertegenwoordigen) worden echt adembenemend genuanceerd en helder uitgewerkt. Niet alleen in diverse echt swingend opgeschreven dialogen, maar ook in allerlei innerlijke monologen. Vooral in die innerlijke monologen wordt op echt geniale wijze zichtbaar gemaakt hoezeer de binnenwereld van beide broers vol zit met twijfels, onzekerheden, tegenspraken, veranderlijkheden, irrationele impulsen, vergissingen, maar tegelijk ook met inzicht en soms heel scherpzinnige analyse van de eigen psyche en eerder gemaakte keuzes. Prachtig vind ik vooral hoe helder deze binnenwerelden van beide broers worden beschreven, terwijl die binnenwerelden helemaal stijf staan van onhelderheid en complexiteit. Die complexiteit brengt Du Gard echt op geweldige wijze voor het voetlicht, met bewonderenswaardige genuanceerdheid en helderheid, zonder daarbij ooit de complexiteit te versimpelen of 'al te helder' voor te stellen. Briljant vind ik dat.
Het boek gaat bovendien over veel meer dan alleen de beide broers: er komt een hele reut intrigerende personages langs, allemaal met hun eigen complexiteit en meerkantigheid die ook weer uiterst genuanceerd en helder geëvoceerd worden. Allerlei onmogelijke liefdes passeren de revue: dit zijn liefdes die zowel bij Antoine als bij Jacques tot geniaal beschreven innerlijke omwentelingen leiden en tot nieuwe definities van wie zij zijn, en tegelijk is het fascinerend om de innerlijke twijfels van de betreffende (op zichzelf intrigerende) vrouwelijke personages ook nog eens mee te kunnen beleven. Maar nog fascinerender is zelfs nog de vaderfiguur: de katholieke vaderfiguur Thibault, die bij zijn zoons een ook weer prachtig beschreven combi losmaakt van liefde, verzet en vijandschap, en die bovendien het hele boek door een intrigerend raadselachtige en dubbelzinnige figuur blijft. Wie was hij nou echt? En wat heeft hij nou echt voor beide zoons betekend? Dat alles culmineert op enorme wijze in de even uitvoerig als adembenemend beschreven doodsstrijd van vader Thibault, een beproeving voor hem en zijn naasten, die weer aanleiding is voor werkelijk schitterende dialogen en innerlijke monologen over de verschrikkingen van de dood en over de afgronden die gapen onder elke zekerheid en elke orde. De brute dood van vader Thibault doet hem en zijn zoons nog meer twijfelen aan elke 'zin van het leven', want zowel de Christelijke zingeving als de wetenschappelijke zingeving staan machteloos tegenover het Niets. En precies die twijfel laat Du Gard prachtig helder en genuanceerd zien.
Het is dus een boek vol twijfel en tragiek. Maar ook een ongelofelijk rijk, stimulerend en inspirerend boek, omdat alle twijfel zo ongelofelijk helder en in al zijn facetten zichtbaar wordt gemaakt. Vader en zoons Thibault zijn zonder meer tragische personages omdat zij nergens een definitief rustpunt vinden, maar ook ongelofelijk rijke personages door hun veelkantigheid en hun vaak ongehoord lucide en prachtig verwoorde zelfinzicht. Ik heb geen idee hoe deel 2 verder zal gaan (al schijnt dat verklapt te worden in het nawoord van deel 1: vermijd deze spoiler!!), maar ik neem aan dat minstens een van de zoons dan ten onder zal gaan in WO I en dat de tragiek dus nog zal toenemen. Dat lijkt mij echter helemaal niet erg, want dat gebeurt dan vast op weer even stimulerende en inspirerende wijze.
Geweldig dat dit boek herontdekt is, prachtig dat er volgend jaar een volgend deel van uitkomt, heerlijk om te weten dat er nog meer van deze man is vertaald. Geen idee hoe het kan dat Roger Martin du Gard een tijd lang in de vergetelheid is geraakt, maar het kan mij ook niks schelen: hij is gelukkig herontdekt, door mij is hij nu ontdekt, en ik ga nog veel plezier aan hem beleven.
March 13, 2022
ریویو در جلد آخر.
December 4, 2024
The French 1937 Nobel laureate Roger Martin du Gard (1881-1958) no longer draws a large audience. A Dutch translation of his diary (
Kijken door een sleutelgat
) piqued my interest in reading the first volume of his novel cycle The Thibaults (1922). Set in the years leading up to the First World War, the novel offers a rich perspective on a society in motion, symbolised by two Parisian families: the Catholic Thibaults and the Protestant De Fontanins.
I devoured the opening chapters of the novel, which begin with the intimate friendship between two adolescents, Jacques and Daniel, who run away to Marseille. Throughout the story, their motives remain largely hidden, leaving the reader to ponder their intentions. After that, attention shifts to Jacques’ older brother, Antoine, once the pride of his father, but gradually developing his own worldview. This journey culminates in a superb finale, where he confronts Abbé Vécard in a debate about faith, reason, and the ultimate question of death.
Based on the first volume, I wouldn’t classify The Thibaults as a generational novel in the vein of, for example, Thomas Mann’s Buddenbrooks or Gabriele Tergit’s Effingers . Instead, Martin du Gard’s style is reminiscent of Émile Zola’s literary naturalism, as he attributes specific characteristics to the brothers and their environment. While Antoine embodies ‘reason’, his younger brother is sensitive and volatile – a poet at heart. Both struggle, in their own way, with their authoritarian and deeply religious father.
The downside is that the characters can at times feel too caricatured. This is particularly true of Father Thibault and Madame de Fontanin, who grated on my nerves. On the upside, this approach allows room for a novel of ideas, exploring the essence of freedom – whether it lies in the stability of a family or the right to choose one’s own path. A century after its first publication, it is fair to say that The Thibaults remains a novel worth reading.
I devoured the opening chapters of the novel, which begin with the intimate friendship between two adolescents, Jacques and Daniel, who run away to Marseille. Throughout the story, their motives remain largely hidden, leaving the reader to ponder their intentions. After that, attention shifts to Jacques’ older brother, Antoine, once the pride of his father, but gradually developing his own worldview. This journey culminates in a superb finale, where he confronts Abbé Vécard in a debate about faith, reason, and the ultimate question of death.
Based on the first volume, I wouldn’t classify The Thibaults as a generational novel in the vein of, for example, Thomas Mann’s Buddenbrooks or Gabriele Tergit’s Effingers . Instead, Martin du Gard’s style is reminiscent of Émile Zola’s literary naturalism, as he attributes specific characteristics to the brothers and their environment. While Antoine embodies ‘reason’, his younger brother is sensitive and volatile – a poet at heart. Both struggle, in their own way, with their authoritarian and deeply religious father.
The downside is that the characters can at times feel too caricatured. This is particularly true of Father Thibault and Madame de Fontanin, who grated on my nerves. On the upside, this approach allows room for a novel of ideas, exploring the essence of freedom – whether it lies in the stability of a family or the right to choose one’s own path. A century after its first publication, it is fair to say that The Thibaults remains a novel worth reading.
did-not-finish
July 3, 2024Dit boek heb ik min of meer toevallig vanaf de boekenplank in mijn plaatselijke bibliotheek gepakt. Ik kende deze Franse schrijver niet en liet mij dus graag verrassen. Het boek wordt voorafgegaan door een lovende inleiding van Maarten 't Hart, waarin hij de literaire kwaliteiten van deze (voor het Nederlandse publiek) onbekende auteur prijst. Ik geef het een kans dacht ik.
De eerste editie van dit boek stamt uit 1922, wat altijd lastig is voor mij, want ik heb vaak moeite met boeken uit deze periode. Ooit ben ik eens aan Dostojewski's Misdaad en Straf begonnen, maar heb deze niet afgemaakt. Toch wilde ik Les Thibault een kans geven en nam me vastberaden voor om dit boek wél te voltooien.
Helaas bleek deze uitdaging te groot voor mij. De periode waarin dit boek zich afspeelt, de tijd voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog, en de verwijzingen naar de politieke ideologieën en sociale bewegingen uit die tijd waren interessant, maar werden naar de achtergrond gedrongen door het formele en uitgebreide proza. Dit boek vereiste een niveau van concentratie en mentale inspanning die ik moeilijk kon volhouden.
De eerste editie van dit boek stamt uit 1922, wat altijd lastig is voor mij, want ik heb vaak moeite met boeken uit deze periode. Ooit ben ik eens aan Dostojewski's Misdaad en Straf begonnen, maar heb deze niet afgemaakt. Toch wilde ik Les Thibault een kans geven en nam me vastberaden voor om dit boek wél te voltooien.
Helaas bleek deze uitdaging te groot voor mij. De periode waarin dit boek zich afspeelt, de tijd voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog, en de verwijzingen naar de politieke ideologieën en sociale bewegingen uit die tijd waren interessant, maar werden naar de achtergrond gedrongen door het formele en uitgebreide proza. Dit boek vereiste een niveau van concentratie en mentale inspanning die ik moeilijk kon volhouden.
January 31, 2017
“Toen madame de Fontanin twee uur later, na haar bezoek aan de rector, wiens werkkamer ze zonder een woord en met brandende wangen had verlaten, in haar radeloosheid erover dacht monsieur Thibault op te zoeken, zei een voorgevoel haar dat niet te doen. Maar ze negeerde het, zoals ze soms deed, gedreven door een hang naar risico en een besluitvaardigheid die ze verwarde met moed.” (p.32)
Prachtig vind ik dit! De Thibaults is een literaire soap van de bovenste plank. Een echte, grote spanningsboog is er niet; het hele verhaal wordt gedragen door de personages en de subtiliteit van hun emoties.
Dit lijvige eerste boekdeel bundelt de eerste zes delen van du Gards romancyclus rond de broers Thibault: de ene is arts, de andere dromer en zoeker. We volgen hun lief en leed in flarden. Soms gaat du Gard fast forward waardoor we schijnbaar cruciale episodes missen en samen met de achtergebleven personages gaan we dan aan de slag om de gaatjes op te vullen. Het zijn heerlijke trucen van foor van een goede romanschrijver.
De eerste episode verscheen in het jaar van Ulysses, maar du Gard negeert de grote literaire revolutie straal. Zijn werk past meer in de oud-Russische romantraditie dan tussen het modernistisch lettergeweld. Een roman is een verhaal, en een verhaal, dat gaat over mensen, over wat ze meemaken en hoe ze daardoor getekend worden.
Roger Martin du Gard schetst het met veel oog voor detail en nuance. Niet elk deel is even sterk: vooral als hij zijn eigen glasheldere vertelstijl af en toe even loslaat om te citeren uit geschrijf van zijn personages, zakt het even in. Maar nooit voor lang en altijd volgt er weer een passage die ongemeen raak is. Wat heeft die du Gard toch een frisse schrijfstijl! (Daarbij mogen de complimenten voor de vertaling van Anneke Alderlieste niet ontbreken.)
Tot slot nog even dit: de keurige burgerman du Gard schermde zijn privéleven bijna hermetisch af maar de manier waarop hij hier – net als in de magistrale novelle De verdrinking – de (onderdrukte) homoseksuele zielenroerselen van zijn personages weet te schetsen, doet toch wel teen en tander vermoeden. Of vergis ik mij?
In alle geval: Roger Martin du Gard is een pracht van een (her)ontdekking. Ik kijk nu al uit naar het nog lijvigere tweede deel. Daarin komen ook de politieke ontwikkelingen binnen het tijdsgewricht (De Grote Oorlog) aan bod. Misschien valt dan die vijfde ster?
Prachtig vind ik dit! De Thibaults is een literaire soap van de bovenste plank. Een echte, grote spanningsboog is er niet; het hele verhaal wordt gedragen door de personages en de subtiliteit van hun emoties.
Dit lijvige eerste boekdeel bundelt de eerste zes delen van du Gards romancyclus rond de broers Thibault: de ene is arts, de andere dromer en zoeker. We volgen hun lief en leed in flarden. Soms gaat du Gard fast forward waardoor we schijnbaar cruciale episodes missen en samen met de achtergebleven personages gaan we dan aan de slag om de gaatjes op te vullen. Het zijn heerlijke trucen van foor van een goede romanschrijver.
De eerste episode verscheen in het jaar van Ulysses, maar du Gard negeert de grote literaire revolutie straal. Zijn werk past meer in de oud-Russische romantraditie dan tussen het modernistisch lettergeweld. Een roman is een verhaal, en een verhaal, dat gaat over mensen, over wat ze meemaken en hoe ze daardoor getekend worden.
Roger Martin du Gard schetst het met veel oog voor detail en nuance. Niet elk deel is even sterk: vooral als hij zijn eigen glasheldere vertelstijl af en toe even loslaat om te citeren uit geschrijf van zijn personages, zakt het even in. Maar nooit voor lang en altijd volgt er weer een passage die ongemeen raak is. Wat heeft die du Gard toch een frisse schrijfstijl! (Daarbij mogen de complimenten voor de vertaling van Anneke Alderlieste niet ontbreken.)
Tot slot nog even dit: de keurige burgerman du Gard schermde zijn privéleven bijna hermetisch af maar de manier waarop hij hier – net als in de magistrale novelle De verdrinking – de (onderdrukte) homoseksuele zielenroerselen van zijn personages weet te schetsen, doet toch wel teen en tander vermoeden. Of vergis ik mij?
In alle geval: Roger Martin du Gard is een pracht van een (her)ontdekking. Ik kijk nu al uit naar het nog lijvigere tweede deel. Daarin komen ook de politieke ontwikkelingen binnen het tijdsgewricht (De Grote Oorlog) aan bod. Misschien valt dan die vijfde ster?
December 20, 2021
“Mijn hart is te vol, het loopt over! Ik stort zo veel ik kan van zijn schuimende overvloed op papier.
Geboren om te lijden, te beminnen en te hopen, hoop ik, bemin ik en lijd ik! Het verhaal van mijn leven is in twee regels te vatten: wat me doet leven is liefde; en ik heb slechts één liefde namelijk JIJ!”
Roger Martin du Gard (1881 – 1958) publiceerde deze roman in delen, het eerste deel in 1922. Vertaald in het Nederlands in 2014 (deel 1) en 2015 (deel 2). Beter laat dan nooit! Dankzij deze recente vertaling voelt het verhaal modern aan. Heel anders dan in zijn SUBLIEME novelle De verdrinking waar homoseksualiteit niet onder stoelen of banken wordt gestoken, zit homoseksualiteit in de De Thibaults nog behoorlijk in de kast. Niet zo verwonderlijk, De verdrinking werd ver na zijn dood gepubliceerd in 1983. Als lezer vond ik dat ‘geheim’ tussen de regels een mooie extra dimensie. Ook gewaagd hoe RMG in deze roman omgaat met geloof (hij was zelf atheïst) en dood (een schitterende sterfscene overigens).
In deel 1 maken we kennis met monsieur Thibault en zijn twee zoons Antoine en Jacques. De kinderen zijn respectievelijk 14 en 23 als het verhaal begint in 1905 (deel 1 loopt tot WOI). In het begin wordt gelijk duidelijk dat madame Thibault is gestorven na de geboorte van Jacques.
RMG heeft een fijne ouderwetse schrijfstijl (hij was groot bewonderaar van Tolstoj) waarbij je als lezer even geen haast moet hebben. Doe alsof het 1922 is. Je hebt alle tijd. Er is geen radio, geen tv en geen internet. Alles gaat nog lekker langzaam. En je leest:
“Toen madame de Fontanin twee uur later, na haar bezoek aan de rector, wiens werkkamer ze zonder een woord en met brandende wangen had verlaten, in haar radeloosheid erover dacht monsieur Thibault op te zoeken, zei een voorgevoel haar dat niet te doen. Maar ze negeerde het, zoals ze soms deed, gedreven door een hang naar risico en een besluitvaardigheid die ze verwarde met moed.”
Heerlijk. Soms is RMG wat te wijdlopig (net als Tolstoj). En af en toe worden er zijwegen ingeslagen waardoor ik even minder geboeid was. Maar volhouden werd in dit geval rijkelijk beloont. Zozeer zelfs dat ik na 848 pagina’s deel 2 (nog eens 1038 pagina’s) in huis hebt gehaald.
Geboren om te lijden, te beminnen en te hopen, hoop ik, bemin ik en lijd ik! Het verhaal van mijn leven is in twee regels te vatten: wat me doet leven is liefde; en ik heb slechts één liefde namelijk JIJ!”
Roger Martin du Gard (1881 – 1958) publiceerde deze roman in delen, het eerste deel in 1922. Vertaald in het Nederlands in 2014 (deel 1) en 2015 (deel 2). Beter laat dan nooit! Dankzij deze recente vertaling voelt het verhaal modern aan. Heel anders dan in zijn SUBLIEME novelle De verdrinking waar homoseksualiteit niet onder stoelen of banken wordt gestoken, zit homoseksualiteit in de De Thibaults nog behoorlijk in de kast. Niet zo verwonderlijk, De verdrinking werd ver na zijn dood gepubliceerd in 1983. Als lezer vond ik dat ‘geheim’ tussen de regels een mooie extra dimensie. Ook gewaagd hoe RMG in deze roman omgaat met geloof (hij was zelf atheïst) en dood (een schitterende sterfscene overigens).
In deel 1 maken we kennis met monsieur Thibault en zijn twee zoons Antoine en Jacques. De kinderen zijn respectievelijk 14 en 23 als het verhaal begint in 1905 (deel 1 loopt tot WOI). In het begin wordt gelijk duidelijk dat madame Thibault is gestorven na de geboorte van Jacques.
RMG heeft een fijne ouderwetse schrijfstijl (hij was groot bewonderaar van Tolstoj) waarbij je als lezer even geen haast moet hebben. Doe alsof het 1922 is. Je hebt alle tijd. Er is geen radio, geen tv en geen internet. Alles gaat nog lekker langzaam. En je leest:
“Toen madame de Fontanin twee uur later, na haar bezoek aan de rector, wiens werkkamer ze zonder een woord en met brandende wangen had verlaten, in haar radeloosheid erover dacht monsieur Thibault op te zoeken, zei een voorgevoel haar dat niet te doen. Maar ze negeerde het, zoals ze soms deed, gedreven door een hang naar risico en een besluitvaardigheid die ze verwarde met moed.”
Heerlijk. Soms is RMG wat te wijdlopig (net als Tolstoj). En af en toe worden er zijwegen ingeslagen waardoor ik even minder geboeid was. Maar volhouden werd in dit geval rijkelijk beloont. Zozeer zelfs dat ik na 848 pagina’s deel 2 (nog eens 1038 pagina’s) in huis hebt gehaald.
October 9, 2012
برای من که خوندن رمان های کلاسیک رو دوس دارم یه داستان و شخصیت پردازی های فوق العاده داره ؛ سه شبی که توی پادگان بودم رو ساخت واقعا ؛ عالی شروع شده و پیش به سوی جلد دو
Displaying 1 - 30 of 113 reviews