What do you think?
Rate this book
Come On Up
What happens when the hopes of a generation are dashed by austerity policies and underemployment? Come On Up is a group portrait of contemporary Barcelona, beaten by the economic crisis and divided by a secessionist movement. Always witty, often absurdist, these stories offer a mesmerizing glimpse into the daily lives of couples, families, and neighbors living the new normal of the 21st century.
A husband seeks revenge on his wife as they stalk author Peter Stamm; an out-of-work bartender fills his empty days by shoving bananas into the tailpipes of parked cars; a mysterious ritual, spied through a neighbor’s window, arouses deadly spirits. Masterfully paced, the eleven mordant stories of Come On Up draw us into an embattled world whose past is unresolved and whose future is uncertain.
A husband seeks revenge on his wife as they stalk author Peter Stamm; an out-of-work bartender fills his empty days by shoving bananas into the tailpipes of parked cars; a mysterious ritual, spied through a neighbor’s window, arouses deadly spirits. Masterfully paced, the eleven mordant stories of Come On Up draw us into an embattled world whose past is unresolved and whose future is uncertain.
- GenresShort StoriesFiction
224 pages, Kindle Edition
First published March 1, 2015
8 people are currently reading
216 people want to read
About the author
Jordi Nopca
20 books7 followersJordi Nopca (Barcelona, 1983) és un periodista, escriptor i traductor català, actual redactor de l'Ara i coordinador de l'Ara Llegim.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 26 of 26 reviews
March 30, 2021
A varied collection of short stories situated in Barcelona! Varied in characters, subjects and in quality.
The short stories in this collection tend to take an absurdist turn, but most of the time then don't take it far enough, leaving me a bit unsatisfied. If you're not writing delicate slice-of-life stories, you need to give it a bit of umpf, you have to commit.
The story Swiss Army Knife does work, precisely because Nopca really commits. A husband finds out his wife has been cheating on him, and he decides to take revenge on her by stalking and attacking one of their favourite authors. It's insane, it's tense, it's funny.
There are some really wonderful stories here, but too much of it feels a bit weak.
An Intersectional Conservationist At Heart - 4 stars
Don’t Leave - 4 stars
Engagement Ring - 3 stars
Oklahoma Panther - 4 stars
Àngels Quintana And Fèlix Palme Have Problems - 3 stars
A Man With A Future - 3.5 stars
Cinéma d’Auteur - 1 star
Swiss Army Knife - 4 stars
We Have Each Other - 2 stars
The Neighbor Ladies - 2 stars
Candles And Robes - 2 stars
(Thanks to Bellevue Literary Press for providing me with a review copy through Edelweiss)
The short stories in this collection tend to take an absurdist turn, but most of the time then don't take it far enough, leaving me a bit unsatisfied. If you're not writing delicate slice-of-life stories, you need to give it a bit of umpf, you have to commit.
The story Swiss Army Knife does work, precisely because Nopca really commits. A husband finds out his wife has been cheating on him, and he decides to take revenge on her by stalking and attacking one of their favourite authors. It's insane, it's tense, it's funny.
There are some really wonderful stories here, but too much of it feels a bit weak.
An Intersectional Conservationist At Heart - 4 stars
Don’t Leave - 4 stars
Engagement Ring - 3 stars
Oklahoma Panther - 4 stars
Àngels Quintana And Fèlix Palme Have Problems - 3 stars
A Man With A Future - 3.5 stars
Cinéma d’Auteur - 1 star
Swiss Army Knife - 4 stars
We Have Each Other - 2 stars
The Neighbor Ladies - 2 stars
Candles And Robes - 2 stars
(Thanks to Bellevue Literary Press for providing me with a review copy through Edelweiss)
May 29, 2015
No sé si han sido las enormes ganas que tenía de leer esta colección de relatos o la intachable reputación que se ha labrado la editorial que la publica a base de ofrecernos libros espectacularmente bonitos (tanto por dentro como por fuera), pero lo cierto es que las historias de Jordi Nopca, a pesar de todo ese murmullo que están generando por la red, no han conseguido calarme muy hondo. El escritor catalán nos ofrece en Vente a casa la posibilidad de allanar un narrativo edificio de viviendas donde tras cada puerta se esconde una mirada genuina a las complicaciones del amor y a los intrincados designios por los que se guían las relaciones familiares o de pareja en un escenario azotado por la crisis económica. Relatos como por ejemplo el que da título a la colección o ese maravilloso 'Navaja suiza' en el que Nopca disecciona de manera sorprendente y casi macabra el declive de un matrimonio cuyos miembros comparten afición por los viajes y la literatura hacen que la lectura de Vente a casa merezca la pena. No obstante, en líneas generales me ha resultado una selección bastante irregular, impregnada de una molesta sensación de transitoriedad causada por todas esas referencias contemporáneas que escayolan la narración en torno a un momento y situación sociopolítica muy determinados. Además, algo que me ha parecido cuando menos irritante es que muchos cuentos adolecen de un final indigno que no se corresponde con el notable talento literario manifestado por el autor a lo largo de todo el relato. Definitivamente, Vente a casa no ha estado a la altura de mis expectativas, pero aun así la encuentro una obra dotada de cierto encanto y plagada de momentos muy emotivos que podría encontrar en cualquiera de vosotros a un admirador mucho más efusivo que yo.
May 5, 2021
This is a collection of short stories and the first work of Spanish Catalan author Jordi Nopca to be translated into English. Each story is set in one of the neighborhoods in and around Barcelona. While most of the characters have college degrees, most of them are dealing with economic insecurity, whether they've managed to find work in a restaurant or as a journalist. Things are precarious, relationships falter under the weight of unemployment. But the stories aren't depressing, Nopca's characters are a resilient lot. And while, on the whole, the stories themselves were not extraordinary, the setting and the culture were and I really enjoyed getting a glimpse of how ordinary Barcelonians live.
March 7, 2017
Cuando unos relatos consiguen que te identifiques con ellos y es más, puedes incluso imaginarte siendo protagonista de una de las historias, cuando eso sucede es que hay talento en la cabeza de quien los escribe.
Jordi Nopca hace gala de tenerlo y en grandes cantidades en todos y cada uno de los relatos -diez en total- que conforman su libro Vente a casa, un acercamiento entrañable a las relaciones personales, de amor básicamente, que nos rodean por todas partes sin que nos demos cuenta. Pequeñas historias con personajes sencillos a los cuales se les coge cariño al momento, gracias a la habilidad de Nopca para retratar la cotidianidad de la Barcelona del siglo XXI con una naturalidad asombrosa. Son escenas que hacen aflorar la media sonrisa a quien las lee, pues son estampas que vemos todos los días, personas que conocemos -con otros nombres y de carne y hueso, pero las mismas al fin y al cabo- y lugares que recorremos a veces a diario quienes vivimos en la Ciudad Condal.
Un libro hecho por y sobre la generación millennial -quizás sin proponérselo-, su encaje en una sociedad en crisis y cómo la incipiente madurez transforma la juventud en una pausada llanura hacia la vejez.
Jordi Nopca hace gala de tenerlo y en grandes cantidades en todos y cada uno de los relatos -diez en total- que conforman su libro Vente a casa, un acercamiento entrañable a las relaciones personales, de amor básicamente, que nos rodean por todas partes sin que nos demos cuenta. Pequeñas historias con personajes sencillos a los cuales se les coge cariño al momento, gracias a la habilidad de Nopca para retratar la cotidianidad de la Barcelona del siglo XXI con una naturalidad asombrosa. Son escenas que hacen aflorar la media sonrisa a quien las lee, pues son estampas que vemos todos los días, personas que conocemos -con otros nombres y de carne y hueso, pero las mismas al fin y al cabo- y lugares que recorremos a veces a diario quienes vivimos en la Ciudad Condal.
Un libro hecho por y sobre la generación millennial -quizás sin proponérselo-, su encaje en una sociedad en crisis y cómo la incipiente madurez transforma la juventud en una pausada llanura hacia la vejez.
August 8, 2020
a set of eleven stories from catalan author jordi nopca, come on up (puja a casa) is a solid collection of short fiction centered amidst our modern moment of frustrated ambitions, declining opportunity, and the 21st century paradox of unlimited choices and meaningless decisions. nopca's tales, situated in his hometown barcelona, focus mostly on couples and interpersonal relationships, many with a deliciously absurdist bent. a caustic, sly humor and sardonic social malaise pervade come on up, but never in a disaffected, indifferent way – on the contrary, there's a liveliness to all the listlessness.
come on up's strongest pieces are "don't leave," "àngels quintana and fèlix palme have problems," and the standout "swiss army knife." also an award-winning journalist, nopca's storytelling and sharp wit are each remarkably entertaining. with two novels to his name as well, hopefully english readers are treated to more of his work in the future. come on up employs a verve that is simulatenously of the times and contrary to its darker, deleterious impulses.
*translated from the catalan by mara faye lethem (sala, pron, kopf, cabré, sánchez piñol, et al.)
come on up's strongest pieces are "don't leave," "àngels quintana and fèlix palme have problems," and the standout "swiss army knife." also an award-winning journalist, nopca's storytelling and sharp wit are each remarkably entertaining. with two novels to his name as well, hopefully english readers are treated to more of his work in the future. come on up employs a verve that is simulatenously of the times and contrary to its darker, deleterious impulses.
at first, they seemed surprised to see their intimate space shattered by the appearance of someone with a bloodied face. now that they knew he wasn't an executioner but just a shitty victim, they ignored him completely. every once in a while, one of the men glanced at him to make sure he still hadn't collapsed. he remained seated on one of the bar stools. it was as if he were a silent, invisible ghost. the visitor's presence didn't affect them in the slightest. they didn't even seem to think he had a soul.
*translated from the catalan by mara faye lethem (sala, pron, kopf, cabré, sánchez piñol, et al.)
March 29, 2022
Los diez relatos forman un conjunto curioso. Todos tienen el hilo común de ser historias en la Barcelona de mitades de los 2010 con todas sus referencias culturales, que la verdad dan cierta ternura. Además todas las parejas o personajes protagonistas tienen sus pequeñas desgracias, en algunos casos un poco mayores, pero su forma de percibirlas es bastante similar. Como en todo recopilatorio hay cuentos mejores y peores, en algunos casos se me quedan los finales muy abiertos y en otros es el punto justo.
June 21, 2016
Una chica recientemente soltera intenta rehacer, sin éxito, su vida sentimental mientras, en otro relato, otro chico, obsesionado con su exnovia, intenta seguir ese mismo camino con menor efecto aún; la extraña e hilarante relación de codependencia entre un autor y su traductor y su correspondiente lucha de egos; una pareja que, tras haber perdido sus trabajos, vive el sufrimiento del alcoholismo en uno de sus miembros sin perder la esperanza por recuperar la estabilidad, tanto emocional como laboral; muchas parejas que, habiendo perdido el empleo y pasando por varios casos de infidelidades, deciden seguir luchando autoengañándose, rehaciendo su vida de alguna forma o, incluso, cometiendo un crimen para aliviar sus dolencias…, y un largo etcétera que nos llena, al pasar cada página, de pasión, empatía y de una mezcla entre la carcajada y el horror.
Y es que, pese a la extrema exageración de los personajes y de las situaciones que Jordi Nopca nos presenta, no podemos evitar sentirnos horrorizados —y a la vez maravillados— de identificarnos a tal nivel con el relato tan actual de Vente a casa: la crisis, el declive laboral y social que nos lleva, quizás, a adquirir tanto desencanto y conformismo que hasta nuestras relaciones más personales se arriesgan a entrar en esa decadencia tan peligrosa del momento que vivimos. Por eso, se nos señalan los conflictos sin sus causas ni porqués: lo que importa es el sentimiento; las razones no las desconocemos.
El estilo de Nopca en este libro es simple pero contundente y, en ocasiones, estupendamente cómico, con la voz tan propia y tan clara de una generación que está muy perdida, pero que es muy real y que tiene ganas de más, de mucho más. Y aunque quizás dé la impresión de que falta algo más, algo especial, en su prosa, es así como es nuestra realidad y nuestras circunstancias económicas, sociales y personales: asquerosas, deprimentes y carentes de vitalidad hasta que nos degradan como individuos.
Jordi Nopca nos traslada con Vente a casa al interior de una casa llena de historias y de desencantos que podría ser cualquiera de las que habitamos día tras día. Si sueles tachar de pesimismo la realidad y la consciencia del decaimiento de una generación, no es tu libro. En cambio, si lo que quieres es divertirte y reírte de todos los problemas, ya que es lo único que nos queda —Always look on the bright side of life, decían los Monty Python—, ve a tu librería más cercana y disfruta con este libro que te atrapará desde el principio.
3,5
https://bibliotecadearena.wordpress.c...
Y es que, pese a la extrema exageración de los personajes y de las situaciones que Jordi Nopca nos presenta, no podemos evitar sentirnos horrorizados —y a la vez maravillados— de identificarnos a tal nivel con el relato tan actual de Vente a casa: la crisis, el declive laboral y social que nos lleva, quizás, a adquirir tanto desencanto y conformismo que hasta nuestras relaciones más personales se arriesgan a entrar en esa decadencia tan peligrosa del momento que vivimos. Por eso, se nos señalan los conflictos sin sus causas ni porqués: lo que importa es el sentimiento; las razones no las desconocemos.
El estilo de Nopca en este libro es simple pero contundente y, en ocasiones, estupendamente cómico, con la voz tan propia y tan clara de una generación que está muy perdida, pero que es muy real y que tiene ganas de más, de mucho más. Y aunque quizás dé la impresión de que falta algo más, algo especial, en su prosa, es así como es nuestra realidad y nuestras circunstancias económicas, sociales y personales: asquerosas, deprimentes y carentes de vitalidad hasta que nos degradan como individuos.
Jordi Nopca nos traslada con Vente a casa al interior de una casa llena de historias y de desencantos que podría ser cualquiera de las que habitamos día tras día. Si sueles tachar de pesimismo la realidad y la consciencia del decaimiento de una generación, no es tu libro. En cambio, si lo que quieres es divertirte y reírte de todos los problemas, ya que es lo único que nos queda —Always look on the bright side of life, decían los Monty Python—, ve a tu librería más cercana y disfruta con este libro que te atrapará desde el principio.
3,5
https://bibliotecadearena.wordpress.c...
September 26, 2016
El mismo cuento que cuentan una y otra vez los cuentistas catalanes que quieren hacer el costumbrismo de Quim Monzó pero no les sale :(
November 21, 2021
I recognize many places in Barcelona where the stories occur. That's fun. Many characters in these stories struggle with economic and emotional problems. I don't associate that with Barcelona. But of course there are struggling people in Barcelona and everywhere else. Thanks for reminding me of that, DUH !!!!
December 20, 2024
Book Review-Come On Up by Jordi Nopca
Being a fan of Spanish literature and the city of Barcelona I looked forward to this new book.
A collection of short stories that documents the lives of a variety of working-class people living in Barcelona after the economic collapse of 2009.
Hotel workers, waiters, small business people, immigrants, individuals and couples give rise to a variety of life situations. Nopca depicts the harsh economic realities.
This is a book that provides a glimpse of Barcelona during those times. It is interesting but could not be called inspiring.
The book received a blurb from the great Enrique Vila-Mata, a favorite of mine, which should provide encouragement and promise to this younger writer’s future work.
Being a fan of Spanish literature and the city of Barcelona I looked forward to this new book.
A collection of short stories that documents the lives of a variety of working-class people living in Barcelona after the economic collapse of 2009.
Hotel workers, waiters, small business people, immigrants, individuals and couples give rise to a variety of life situations. Nopca depicts the harsh economic realities.
This is a book that provides a glimpse of Barcelona during those times. It is interesting but could not be called inspiring.
The book received a blurb from the great Enrique Vila-Mata, a favorite of mine, which should provide encouragement and promise to this younger writer’s future work.
January 7, 2016
Podeu llegir la meva ressenya d'aquest llibre a la pàgina ElBiblionauta: http://elbiblionauta.com/ca/2015/08/0...
February 11, 2023
Citaat : ' Kom met me mee.'Ze zegt het zo zachtjes dat ze de woorden moet herhalen en erbij moet zeggen dat ze slechts vijf minuten verderop woont. Robin laat zich meetrekken, zonder dat hij zich uitgesproken heeft.
Review : De jonge Catalaanse schrijver Jordi Nopca (1983) is een ontdekking. Met Puja a casa Kom met me mee is voor het eerst een boek van hem in het Nederlands vertaald. In tien verhalen wordt een kleurrijk beeld geschetst van het leven van inwoners van de stad Barcelona. De invloed van de crisis, het lastige bestaan, intermenselijke relaties, je krijgt in Kom met me mee een helder beeld van wat zich afspeelt achter de voordeuren in de hoofdstad van Catalonië. Bijzonder is ook de onvoorspelbaarheid van het verloop van de verhalen zonder dat het ongeloofwaardig wordt. Echo’s van de verhalen van Etgar Keret en Raymond Carver, Roald Dahl en zelfs her en der Alice Munro klinken door in het toch wel aparte werk van deze Catalaanse schrijver.
Kom met me mee mag dan uit tien verhalen bestaan toch lijkt het ook een caleidoscopische roman en doet ook denken aan de film Tapas van de catalaanse cineasten José Corbacho en Juan Cruz waarin vijf verhalen elkaar kruisen in een buurt van Barcelona. De auteur bouwt heel sterk de menselijke relaties – vooral liefdesverhoudingen –op, in een tijd van crisis met de gepaard gaande werkeloosheid en verwarring, het opbouwen van alcoholverslavingen of protesteren door bananen in uitlaten van auto's te stoppen. De werkelijkheid is bitter en absurd, soms zelfs precair. Maar af en toe zorgt het toeval ervoor dat het leven een onvoorspelbare wending neemt, waaraan iedereen met naïeve hoop vasthoudt.
En dan ontdekken we het ware gezicht van elk personage: ze ontroeren, zijn hilarisch en reageren niet per se logisch. Het verhaal De buurvrouwen is hier een treffend voorbeeld van. Het brengt ons de wonderlijke story van de Chinees Jia die met zijn vrouw Liang een bar uitbaat aan de ingang van de filmoteca. De man is goed geïntigreerd in Barcelona. Hij heeft Catalaans en Castiliaans geleerd en voelt zich een Spaans burger. Een paar keer per dag herinnert de man er zichzelf aan dat hij een fortuinlijk man is. Toch brengt de tragedie die een vrouw met een alcoholprobleem overkwam, hem zodanig van de wijs, dat hij besluit om zijn Catalaanse geluk maar in een andere sector te gaan zoeken.
Nopca weet ziijn verhalen ook vaak zodanig te laten evolueren dat ze tot een ontknoping komen die je als lezer nooit had verwacht. In de wondere wereld van Nopca kiest elk personage de werkelijkheid die hem het beste past. Een schitterend voorbeeld is het verhaal 'Het Zwitsers zakmes' waarin een echtpaar dat van lezen en reizen houdt de Zwiserse schrijver Peter Stamm de schrik én het verhaal van zijn leven bezorgt. Kom met me mee werd bekroond met de Documentaprijs, de meest prestigieuze onderscheiding voor jonge Catalaanse schrijvers. En het is een goede zaak dat de unieke Zirimiri Press de verhalenbundel heeft uitgegeven en daardoor beschikbaar maakt voor het Nederlandse lezerspubliek in een frisse en mooie vormgeving. Zirimiri Press, in België verdeeld door uitgeverij EPO, is een onafhankelijke uitgeverij met als doel het vertalen en verspreiden van literaire werken uit minderheidstalen – zoals Baskisch, Fries of Catalaans – in het Nederlands taalgebied.
Ze werd opgericht in 2009 met het vaste voornemen om aan een breed publiek juist die werken te laten zien die, vaak onopgemerkt voorbij gaan. Dank zij Zirimiri Press heb ik al ik diverse verborgen pareltjes kunnen ontdekken en Puja a casa / Kom met me mee is er absoluut één van. De vertaling van Puja a casa is mede tot stand gekomen dankzij een bijdrage van het Institut Ramon Llull dat eerder al uitzonderlijke Catalaanse dichteressen in het Nederlands aandacht gaf in de bundel Rebellie Rebellio. Kom met me mee is een fascinerende verhalenbundel waarin de mooie stad Barcelona eigenlijk een heel belangrijk personage is. André Oyen
Review : De jonge Catalaanse schrijver Jordi Nopca (1983) is een ontdekking. Met Puja a casa Kom met me mee is voor het eerst een boek van hem in het Nederlands vertaald. In tien verhalen wordt een kleurrijk beeld geschetst van het leven van inwoners van de stad Barcelona. De invloed van de crisis, het lastige bestaan, intermenselijke relaties, je krijgt in Kom met me mee een helder beeld van wat zich afspeelt achter de voordeuren in de hoofdstad van Catalonië. Bijzonder is ook de onvoorspelbaarheid van het verloop van de verhalen zonder dat het ongeloofwaardig wordt. Echo’s van de verhalen van Etgar Keret en Raymond Carver, Roald Dahl en zelfs her en der Alice Munro klinken door in het toch wel aparte werk van deze Catalaanse schrijver.
Kom met me mee mag dan uit tien verhalen bestaan toch lijkt het ook een caleidoscopische roman en doet ook denken aan de film Tapas van de catalaanse cineasten José Corbacho en Juan Cruz waarin vijf verhalen elkaar kruisen in een buurt van Barcelona. De auteur bouwt heel sterk de menselijke relaties – vooral liefdesverhoudingen –op, in een tijd van crisis met de gepaard gaande werkeloosheid en verwarring, het opbouwen van alcoholverslavingen of protesteren door bananen in uitlaten van auto's te stoppen. De werkelijkheid is bitter en absurd, soms zelfs precair. Maar af en toe zorgt het toeval ervoor dat het leven een onvoorspelbare wending neemt, waaraan iedereen met naïeve hoop vasthoudt.
En dan ontdekken we het ware gezicht van elk personage: ze ontroeren, zijn hilarisch en reageren niet per se logisch. Het verhaal De buurvrouwen is hier een treffend voorbeeld van. Het brengt ons de wonderlijke story van de Chinees Jia die met zijn vrouw Liang een bar uitbaat aan de ingang van de filmoteca. De man is goed geïntigreerd in Barcelona. Hij heeft Catalaans en Castiliaans geleerd en voelt zich een Spaans burger. Een paar keer per dag herinnert de man er zichzelf aan dat hij een fortuinlijk man is. Toch brengt de tragedie die een vrouw met een alcoholprobleem overkwam, hem zodanig van de wijs, dat hij besluit om zijn Catalaanse geluk maar in een andere sector te gaan zoeken.
Nopca weet ziijn verhalen ook vaak zodanig te laten evolueren dat ze tot een ontknoping komen die je als lezer nooit had verwacht. In de wondere wereld van Nopca kiest elk personage de werkelijkheid die hem het beste past. Een schitterend voorbeeld is het verhaal 'Het Zwitsers zakmes' waarin een echtpaar dat van lezen en reizen houdt de Zwiserse schrijver Peter Stamm de schrik én het verhaal van zijn leven bezorgt. Kom met me mee werd bekroond met de Documentaprijs, de meest prestigieuze onderscheiding voor jonge Catalaanse schrijvers. En het is een goede zaak dat de unieke Zirimiri Press de verhalenbundel heeft uitgegeven en daardoor beschikbaar maakt voor het Nederlandse lezerspubliek in een frisse en mooie vormgeving. Zirimiri Press, in België verdeeld door uitgeverij EPO, is een onafhankelijke uitgeverij met als doel het vertalen en verspreiden van literaire werken uit minderheidstalen – zoals Baskisch, Fries of Catalaans – in het Nederlands taalgebied.
Ze werd opgericht in 2009 met het vaste voornemen om aan een breed publiek juist die werken te laten zien die, vaak onopgemerkt voorbij gaan. Dank zij Zirimiri Press heb ik al ik diverse verborgen pareltjes kunnen ontdekken en Puja a casa / Kom met me mee is er absoluut één van. De vertaling van Puja a casa is mede tot stand gekomen dankzij een bijdrage van het Institut Ramon Llull dat eerder al uitzonderlijke Catalaanse dichteressen in het Nederlands aandacht gaf in de bundel Rebellie Rebellio. Kom met me mee is een fascinerende verhalenbundel waarin de mooie stad Barcelona eigenlijk een heel belangrijk personage is. André Oyen
April 8, 2021
Described in the blurb as a 'group portrait of contemporary Barcelona, beaten by the economic crisis and divided by a secessionist movement', Come On Up is a collection of short stories that are, in every way, slice-of-life stories. Centered on believable characters with generally mundane lives and concerns, the book is weighted with a sort of apathetic trudging forward; the inertia of the stories is built from strong writing and realism, with only the sort of absurdity that feels true to life, but the stories blend together in a way that makes me think these might have been more successful separated out among journals vs all collected together in a single volume. Because, as it is, most of the stories held the same flavor and the same tone, with little to distinguish them beyond the particular lives at their center--the problem being that these lives/characters were, in many ways, themselves single-toned and interchangeable.
I'd be curious what a novel from the author would look like, but in general, this collection suffers from what too many single-author short story collections suffer from--a sort of repetitiveness of mood and lack of progression. And when that is added to the fact that the stories themselves are somewhat downtrodden and casual in focus, this ends up being a hard collection to recommend.
I'd be curious what a novel from the author would look like, but in general, this collection suffers from what too many single-author short story collections suffer from--a sort of repetitiveness of mood and lack of progression. And when that is added to the fact that the stories themselves are somewhat downtrodden and casual in focus, this ends up being a hard collection to recommend.
March 25, 2020
L'autor del llibre, Jordi Nopca és periodista i escriptor del diari ARA, guanyador del premi Proa de Novel·la amb el llibre "La teva ombra".
"Puja a casa" és un recull de contes publicat el 2015. Cada conte és diferent de l'anterior. Alguns parlen de relacions familiars, d'altres d'històries de barri, d'altres d'amors i desamors... però si haig de buscar una cosa que tinguin en comú tots els contes és el coneixement que l'autor demostra sobre autors literaris de diversos gèneres, estils i nacionalitats. M'atreviria a dir que d'aquest recull de contes en surts amb una llista llarga de noves lectures que vols fer.
Destaco especialment un dels contes, "Navalla suïssa", sobre una parella que viatja molt. I ho fa primer de tot assaborint la literatura pròpia del país que vol visitar (el conte no "va de literatura", però hi ha tantes referència que és inevitable agafar la llibreta i començar a apuntar títols i autors).
L'últim dels contes "Espelmes i túniques" fa una picada d'ullet al poble de Sant Pol i les seves festes majors a l'envelat.
"Puja a casa" és un recull de contes publicat el 2015. Cada conte és diferent de l'anterior. Alguns parlen de relacions familiars, d'altres d'històries de barri, d'altres d'amors i desamors... però si haig de buscar una cosa que tinguin en comú tots els contes és el coneixement que l'autor demostra sobre autors literaris de diversos gèneres, estils i nacionalitats. M'atreviria a dir que d'aquest recull de contes en surts amb una llista llarga de noves lectures que vols fer.
Destaco especialment un dels contes, "Navalla suïssa", sobre una parella que viatja molt. I ho fa primer de tot assaborint la literatura pròpia del país que vol visitar (el conte no "va de literatura", però hi ha tantes referència que és inevitable agafar la llibreta i començar a apuntar títols i autors).
L'últim dels contes "Espelmes i túniques" fa una picada d'ullet al poble de Sant Pol i les seves festes majors a l'envelat.
August 27, 2023
Deze verhalenbundel viel me enorm tegen. Het zijn bijna zonder uitzondering portretten van mensen die ongelukkig zijn in hun relatie, in hun leven in het algemeen. Ze zijn werkloos, verslaafd aan alcohol, zitten in een toxische relatie, in een midlife crisis… Hun levens worden in een soort journalistieke stijl beschreven, zonder dat het boeiend wordt. De verhalen slepen zich soms te lang voort, en dan ineens trapt de auteur het gaspedaal in want er gebeurt iets! Dat uiteindelijk ook weer tot niets leidt. Positieve uitzondering: het eind van het verhaal “Navaja suiza”. Moet je wel eerst een ellenlange inleiding doorworstelen….
Kortom: Als je zin hebt om gedeprimeerd te raken door het alledaagse leven van gewone mensen dan is dit jouw verhalenbundel.
Kortom: Als je zin hebt om gedeprimeerd te raken door het alledaagse leven van gewone mensen dan is dit jouw verhalenbundel.
April 17, 2021
Some good stories in here, some not good... A bit much for me — I’m well acquainted with the Spanish predilection of obsessing over the past, seeing the glass always half empty in the present, and reminding everyone that the future is nothing but death. I’ve got an entire family generations deep for that. This was a 250 page reminder I didn’t need.
August 19, 2025
va començar prou bé, romanticon, interessos i conflictes de sa vida moderna… amb un llenguatge realista que tendeix a l’objectivitat i que ja m’agrada, però que se m’ha acabat fent bolla i cap a nes final s’ha girat completament agafant un caire molt Edgar Allan Poe que ja ho sent, però no soport. (és pura opinió persona)
September 18, 2022
Young people worry about love and money in contemporary Barcelona. The book as a whole effectively captures an atmosphere of urban despair, but the stories aren’t particularly daring or impactful. The characters and complaints of a dozen sad 30-somethings blur together.
July 29, 2022
bleak and/yet humorous. bleakly humorous? humorously bleak?
March 9, 2021
Come on Up by Catalan writer Jordi Nopca, translated by Mara Faye Lethem, collects 11 stories that feature people wounded by Barcelona's economic downturn of the 2010s. These stories movingly illustrate the human shame of financial insecurity, with multidimensional characters that give life to sterile government jobless reports. Nopca excels at inserting tragicomic elements to keep his stories from becoming depressingly grim. In "Àngels Quintana and Fèlix Palme Have Problems," Felix, frustrated and hopeless, secretly shoves bananas into tailpipes throughout the city, causing chaos. "Is this banana battalion another silent way of saying 'We've had enough,' from a highly qualified generation of those who still haven't found their place in a job market that's turned its back on them?" a TV journalist asks, completely oblivious to Felix's category of unemployed: those who have no particular skills and "felt more lost and more useless with each passing day."
Even characters with jobs fear that any day could be their last. In "Swiss Army Knife," Octavi sells coffee pots door to door, and is constantly worried about keeping his job. Speaking about his boss, he says, "I couldn't believe that after twenty years at the company he still couldn't pronounce my last name correctly." Nopca's under- or unemployed characters have no time for introspection: "Having lost the possibility of imagining grand plans, they all pretty much lived from day to day."
This collection convincingly illustrates the stressors of life in modern cities and the weight that hopelessness carries.
-reviewed for Shelf Awareness 3/9/2021
Even characters with jobs fear that any day could be their last. In "Swiss Army Knife," Octavi sells coffee pots door to door, and is constantly worried about keeping his job. Speaking about his boss, he says, "I couldn't believe that after twenty years at the company he still couldn't pronounce my last name correctly." Nopca's under- or unemployed characters have no time for introspection: "Having lost the possibility of imagining grand plans, they all pretty much lived from day to day."
This collection convincingly illustrates the stressors of life in modern cities and the weight that hopelessness carries.
-reviewed for Shelf Awareness 3/9/2021
June 20, 2016
Des de les pàgines del diari ARA, Jordi Nopca ens mostra un coneixement profund de les figures literàries d’aquí i d’arreu amb erudició i amb una capacitat de comunicació excel•lent, cosa que fa que els seus articles siguin indispensables per estar al dia de les notícies relacionades amb el món de les lletres. A aquest vessant de comunicador cultural, cal afegir-hi la seva tasca com a escriptor, que va començar amb El talent (2012) i continua amb el títol que ressenyem aquí, Puja a casa, que li ha valgut el Premi Documenta 2014.
La ressenya completa en català a http://elbiblionauta.com/ca/2015/08/0...
La reseña completa en español en http://elbiblionauta.com/es/2015/08/0...
La ressenya completa en català a http://elbiblionauta.com/ca/2015/08/0...
La reseña completa en español en http://elbiblionauta.com/es/2015/08/0...
August 27, 2015
Un libro de relatos con un toque original que hacen de Jordi Nopca un escritor con voz propia. Le recriminaría una visión bastante pesimista de las relaciones de pareja , no obstante en conjunto tenemos un retrato sobre nuestra sociedad contemporánea. Muy recomendable para todos aquellos a los que les guste Monsó, Pàmies...
September 8, 2015
Un gran libro de relatos. Puede que hablar del retrato de una generación sea exagerado pero estas historias se le acercan bastante.
June 24, 2016
No és ja el relat curt el que més m'agrada però aquests són realment originals, escrits amb carinyo i sorprenents.
September 27, 2016
Historias urbanas. Me recuerda mucho a Paul Auster.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 26 of 26 reviews