What do you think?
Rate this book
İyi Toplum Yoktur: Günlük Hayatta Toplumun Bireyi İstismar Biçimleri
Nihan Kaya, çok ses getiren kitabı İyi Aile Yoktur’dan sonra, hiç farkında olmadan topluma uygun hâle getiriliş biçimlerimizi ve bu mekanizmanın hem toplumun hem de bireyin gerçekten var olabilmesini nasıl engellediğini anlatıyor.
İyi Aile Yoktur’un devam kitabı olan İyi Toplum Yoktur; sünnet, nikâh, düğün, kına gibi törenlerin bize anlatılandan çok başka amaçlara dayandığını, her törenin aslında bir kurban etme töreni olduğunu savunurken, yine ezber bozuyor, doğru bildiğimiz inanışlarımızı altüst ediyor.
İnsanın en önemli aynası cinselliğidir. Aynı şekilde toplumlar da cinsiyet ve cinsellik üzerinden şekillenirler -nitekim, bu ikisi aslında aynı şeydir-. Toplumun, bireyleri kendi uzantısına dönüştürebilmesi için, kadınlık ve erkeklik algısı yaratılır, bu algı törenlerle pekiştirilir.
Varlığından bir şekilde haberdar olduğumuz ve kanıksadığımız her tören, bizi topluma kurban eder ve toplumu da ölü, işlevsiz kılar.
Törenlere verdiğimiz anlam, kendimize verdiğimiz anlamı ve hayatımızın kontrolünün kimin elinde olduğunu belirlemektedir.
İyi Aile Yoktur’un devam kitabı olan İyi Toplum Yoktur; sünnet, nikâh, düğün, kına gibi törenlerin bize anlatılandan çok başka amaçlara dayandığını, her törenin aslında bir kurban etme töreni olduğunu savunurken, yine ezber bozuyor, doğru bildiğimiz inanışlarımızı altüst ediyor.
İnsanın en önemli aynası cinselliğidir. Aynı şekilde toplumlar da cinsiyet ve cinsellik üzerinden şekillenirler -nitekim, bu ikisi aslında aynı şeydir-. Toplumun, bireyleri kendi uzantısına dönüştürebilmesi için, kadınlık ve erkeklik algısı yaratılır, bu algı törenlerle pekiştirilir.
Varlığından bir şekilde haberdar olduğumuz ve kanıksadığımız her tören, bizi topluma kurban eder ve toplumu da ölü, işlevsiz kılar.
Törenlere verdiğimiz anlam, kendimize verdiğimiz anlamı ve hayatımızın kontrolünün kimin elinde olduğunu belirlemektedir.
165 pages, Paperback
First published March 15, 2019
41 people are currently reading
769 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 92 reviews
July 25, 2019
İyi Aile Yoktur'da da gördüğüm ama göz ardı ettiğim bazı şeyler bu kitapta daha da artmış sanki. Yazarın sürekli "tek bir doğru vardır ve onu da ben daha çocukken bile anlamıştım zaten" tarzı yaklaşımı, sürekli kendi yazdığı romanlara atıfta bulunması çok rahatsız edici. Diğer kitapta söylediklerinin çarpıcılığından dolayı bundan o kadar etkilenmemiştim. Bu kitap ise zaten çoğumuzun bildiği, gördüğü hissettiği ama sorgulamadığı şeyleri irdelediği için belki de tarzının iticiliği daha ön plandaydı bana göre. Söylediği %100 doğru da olsa bu didaktik yaklaşımı yüzünden okumakta zorlandığım yerler oldu.
Yazara karşı hissettiğim bu olumsuz duyguları bir yana bırakırsak bu topraklarda yetişen herkesin, en başta da kadınların okuyup üzerinde düşünmesi gereken bir kitap. Bu konuda çok kitap okumuş biri değilim, daha iyi yazılmışları elbette ki olabilir ama kıyaslayamadığım için okunmasını tavsiye ediyorum.
Yazara karşı hissettiğim bu olumsuz duyguları bir yana bırakırsak bu topraklarda yetişen herkesin, en başta da kadınların okuyup üzerinde düşünmesi gereken bir kitap. Bu konuda çok kitap okumuş biri değilim, daha iyi yazılmışları elbette ki olabilir ama kıyaslayamadığım için okunmasını tavsiye ediyorum.
January 23, 2022
Nihan Kaya’dan öncesinde Kırgınlık kitabını okumuştum ve oldukça beğenmiştim. İyi Toplum Yoktur ise uzun süredir okunmayı bekleyen kitaplarım arasındaydı. Kurtlarla Koşan Kadınlar’ı okurken denk gelmesi iyi oldu çünkü içerisinde bol bol o kitaptan bahsediyor. Ama şu var ki bu kitap yerine Kurtlarla Koşan Kadınlar’ın okunması çok daha doyurucu olacaktır, İyi Toplum Yoktur bana yer yer onun ucuz bir kopyası gibi geldi. Nihan Kaya kapakta yazdığı gibi ‘günlük hayatta toplumun bireyi istismar biçimleri’nden bahsetmiş. Dediği çoğu argümana da katılıyorum ancak üslubu ben okurken fazlasıyla rahatsız etti. Öncelikle sürekli olarak kendi kitaplarına (çoğunlukla romanlarına, yer yer röportajlarına) atıfta bulunması bana komik geldi çünkü romanlarını bilimsel açıklama olarak kullanmaya çalışıyordu. Muğlak ifadeler de çoktu; bir arkadaşımdan duyduğum, bir profesörün bahsettiği, bir kişi vd. Beni rahatsız eden bir diğer konu ise sadece kadın-erkek ilişkilerinden bahsetmesi ve özellikle toplumsal baskı konusunda queer bireylerden asla söz etmemesi oldu. Okurunu hafife aldığını düşündüren ve defalarca tekrar eden cümleler vardı, örneğin ev işlerinin asla bitmeyişinden onlarca kez bahsetti. Bir de ‘yadırgıyorum’ tarzı öznel ifadelerin fazlasıyla bulunuyor olması kitabın bilimsel değerini azaltır cinstendi. Son olarak tek doğruyu kendisi söylüyormuş ve bu gerçekleri daha çocukken fark etmiş gibi yazmasını garip karşıladım. Hayatı hakkında anlattıklarından (özellikle gündelikçiyle tartışma kısmında) kaprisli biri olduğunu düşündüm bunu hissettim. Ben anlatım üslubu olarak başarılı bulmadım ancak anlattıklarının önemli olduğunu düşünüyorum.
December 27, 2020
Öncelikle ithaki’ye güvenip böyle bir kitabı almış olduğum için üzgünüm. İthaki de üstüne üstlük bunu psikoloji kategorisinde yayımlanış. Bence korkunç bir kitaptı, kimseye önermeyeceğim kitapların başına yerleşti kendileri. “Arkadaşım şöyle dedi”li cümleler, haber sitelerinden alıntı yaparak akademik-miş gibi yapmalar çok rahatsız ediciydi. Üslubu ise daha da rahatsız ediciydi. Sosyolog değil, psikolog değil; psikanalizde yüksek yapmış da kardeşim böyle beylik laflar edecek kişi gerçekten sen misin? Böyle kitaplar, farkındalık yaratıp hareket oluşturmaktan ziyade nefret/kin kusturuyor insanlara. Tek bakış açısı, tek doğru, ve kesin. 99% doğru değil, 100% kesin doğru. İngiliz dili edebiyatı okudum ama tüm Türkiye’yi sosyolojik olarak inceledim kitabı. Twitleri derlemiş sanki. Açıkçası kimsenin okumaması gerektiğini, okuyanların da önceden başka kitapları okuyarak belli temel bir seviyeye ulaşmaları gerektiğine inanıyorum.
Bir de kendisini okuyan kitle halihazırda zaten kendi güruhu. Karşı taraftan biri okuduğunda, onu düşünmeye değil; düşüncelerine daha da bağlanmaya sebep olur bu dil. Karşı tarafı anlamak değil suçlamak yalnızca yaptığı.
4.27 puana sahip olması da içler acısı. Okumayın, okutturmayın.
Bir de kendisini okuyan kitle halihazırda zaten kendi güruhu. Karşı taraftan biri okuduğunda, onu düşünmeye değil; düşüncelerine daha da bağlanmaya sebep olur bu dil. Karşı tarafı anlamak değil suçlamak yalnızca yaptığı.
4.27 puana sahip olması da içler acısı. Okumayın, okutturmayın.
May 11, 2019
Athena'nın Güncesi
Nihan Kaya’nın İyi Aile Yoktur’uyla geçen sonbahar tanışmıştım. İlk 50 sayfasını okuduktan sonra, araya okul işlerimin girmesiyle kitaba devam edemedim fakat o 50 sayfa bile benim Nihan Kaya’nın kalemine hayran olmama yetti. Kasımdaki İstanbul Kitap Fuarı’ndan birkaç kurmacasını aldım bir ara okumak üzere (henüz okumadım gerçi). İlk okuduğum kitabı bu oldu.
Nihan Kaya, hem daha önce az çok aşina olduğum hem de daha önce hiç aklıma gelmeyen durumları/düşünceleri anlatıyor kitabında. Kitap iki bölüme ayrılıyor: “İyi tören yoktur” ve “Başkaları için yaşamak”. İlk bölümde, toplumlarda ve özellikle de Türkiye’de sık karşımıza çıkan törenleri ele alıyor. Aklımda kalan iki tanesi erkek çocuğun sünneti ve evlilik törenleri. Kraliyet ailesinden tutun da, “Cinderella” ve “Güzel ve Çirkin” gibi peri masallarına, birçok farklı olayı benzer çerçevelerde ele alıyor.
Baştan sona insanı düşünmeye iten bir kitap. Özellikle de inançlarımızla günlük hayatımızı sık sık sorgulatıyor. İnandığımızı ve savunduğumuzu söylediğimiz şeylerin, günlük hayatımızın gerçeğine uymadığı durumları karşımıza çıkarıyor, bizi daha bilinçli bireyler olmaya itmeyi istiyor. Kitabı okuduktan sonra kendimi “Gerçekten de iyi tören yok herhalde” diye düşünürken buldum mesela. İkna edici bir dili, dikkate değer kanıtları ve örnekleri var.
Fakat aynı zamanda, bazı yerlerde insanların isimlerinin verilmemesi kitabın güvenilirliğini zayıflatan unsurlardan bir tanesiydi. İsimlerin verilmemesi derken, kastettiğim şey başlarından geçen bir şeyi anlatan ve anonim kalmayı tercih eden insanlar değil elbette. Mesela, bir yerde, “bir profesör”den bahsediliyor fakat bu profesörün kim olduğuna dair bir fikrimiz olmadığından, kitabın doğru söylediğinin doğruluğuna körü körüne inanmamız gerekiyor.
Bir de, kitap bana yer yer çiğ geldi. Düşünceler tam oturmamış, biraz aceleye gelmiş gibi bir hali vardı. İlk kitabın çıkmasının üstünden bir yıl bile geçmediği düşünülürse, ya bu kitap fazla hızlı yazılmış ya da ilk kitaptan çıkarılan kısımlardan oluşuyor gibi bir izlenim oluştu bende. Konudan konuya çok hızlı atlıyor, yer yer bir şey söyleyip yeterince desteklemiyor ya da bazı düşüncelerden çok kısa bir şekilde bahsedip bir diğerine geçiyor. Açıkçası kitaptaki birçok fikrin, düşüncenin ve iddianın daha derinlemesine incelenmesini ve irdelenmesini çok isterdim. Ayrıca kadına ve kadın sorunlarına gösterdiği önemi erkek için de göstermesini isterdim.
Bunları bir kenara bırakırsak, insanı düşünmeye ve araştırmaya, okumaya ve anlamaya itmesinden dolayı önemsediğim bir kitap oldu. Az önce de bahsettiğim gibi, bence eksiklikleri ve zayıf yanları var fakat bu, önemli ve konuşulması gereken konulardan bahsettiği gerçeğini değiştirmiyor.
Altını çizdiğim ve paylaşmak istediğim iki alıntı var. Sünnet Töreni, Cinsel Kimliği Pekiştirmek ve Yüceltmek Amacı Taşır bölümünden:
Dini ve Milli Bayramlar bölümünden:
Nihan Kaya’nın diğer kitaplarını da en yakın zamanda okumak istiyorum.
Beni bulun: Instagram | Twitter | Blog
Nihan Kaya’nın İyi Aile Yoktur’uyla geçen sonbahar tanışmıştım. İlk 50 sayfasını okuduktan sonra, araya okul işlerimin girmesiyle kitaba devam edemedim fakat o 50 sayfa bile benim Nihan Kaya’nın kalemine hayran olmama yetti. Kasımdaki İstanbul Kitap Fuarı’ndan birkaç kurmacasını aldım bir ara okumak üzere (henüz okumadım gerçi). İlk okuduğum kitabı bu oldu.
Nihan Kaya, hem daha önce az çok aşina olduğum hem de daha önce hiç aklıma gelmeyen durumları/düşünceleri anlatıyor kitabında. Kitap iki bölüme ayrılıyor: “İyi tören yoktur” ve “Başkaları için yaşamak”. İlk bölümde, toplumlarda ve özellikle de Türkiye’de sık karşımıza çıkan törenleri ele alıyor. Aklımda kalan iki tanesi erkek çocuğun sünneti ve evlilik törenleri. Kraliyet ailesinden tutun da, “Cinderella” ve “Güzel ve Çirkin” gibi peri masallarına, birçok farklı olayı benzer çerçevelerde ele alıyor.
Baştan sona insanı düşünmeye iten bir kitap. Özellikle de inançlarımızla günlük hayatımızı sık sık sorgulatıyor. İnandığımızı ve savunduğumuzu söylediğimiz şeylerin, günlük hayatımızın gerçeğine uymadığı durumları karşımıza çıkarıyor, bizi daha bilinçli bireyler olmaya itmeyi istiyor. Kitabı okuduktan sonra kendimi “Gerçekten de iyi tören yok herhalde” diye düşünürken buldum mesela. İkna edici bir dili, dikkate değer kanıtları ve örnekleri var.
Fakat aynı zamanda, bazı yerlerde insanların isimlerinin verilmemesi kitabın güvenilirliğini zayıflatan unsurlardan bir tanesiydi. İsimlerin verilmemesi derken, kastettiğim şey başlarından geçen bir şeyi anlatan ve anonim kalmayı tercih eden insanlar değil elbette. Mesela, bir yerde, “bir profesör”den bahsediliyor fakat bu profesörün kim olduğuna dair bir fikrimiz olmadığından, kitabın doğru söylediğinin doğruluğuna körü körüne inanmamız gerekiyor.
Bir de, kitap bana yer yer çiğ geldi. Düşünceler tam oturmamış, biraz aceleye gelmiş gibi bir hali vardı. İlk kitabın çıkmasının üstünden bir yıl bile geçmediği düşünülürse, ya bu kitap fazla hızlı yazılmış ya da ilk kitaptan çıkarılan kısımlardan oluşuyor gibi bir izlenim oluştu bende. Konudan konuya çok hızlı atlıyor, yer yer bir şey söyleyip yeterince desteklemiyor ya da bazı düşüncelerden çok kısa bir şekilde bahsedip bir diğerine geçiyor. Açıkçası kitaptaki birçok fikrin, düşüncenin ve iddianın daha derinlemesine incelenmesini ve irdelenmesini çok isterdim. Ayrıca kadına ve kadın sorunlarına gösterdiği önemi erkek için de göstermesini isterdim.
Bunları bir kenara bırakırsak, insanı düşünmeye ve araştırmaya, okumaya ve anlamaya itmesinden dolayı önemsediğim bir kitap oldu. Az önce de bahsettiğim gibi, bence eksiklikleri ve zayıf yanları var fakat bu, önemli ve konuşulması gereken konulardan bahsettiği gerçeğini değiştirmiyor.
Altını çizdiğim ve paylaşmak istediğim iki alıntı var. Sünnet Töreni, Cinsel Kimliği Pekiştirmek ve Yüceltmek Amacı Taşır bölümünden:
“Bunun çocuğun özel hayatına müdahele demek olduğu aklımıza bile gelmez. Bize göre çocuğun bedeni ona ait değildir” (sayfa 20)
Dini ve Milli Bayramlar bölümünden:
“Toplum, özgür olmadığına inandırıldığı için başkalarının da özgürlüğünü kısıtlamak için elinden geleni yapıyor” (sayfa 59)
Nihan Kaya’nın diğer kitaplarını da en yakın zamanda okumak istiyorum.
Beni bulun: Instagram | Twitter | Blog
April 27, 2019
Üslubunu biraz uçlarda ve yer yer yargılayıcı bulduğumu itiraf etmeliyim ama dile getirilen meseleler açısından okunmaya değer, ezber bozucu bir kitap.
Özellikle kadınların nesilden nesile aktarılan birbirlerini istismar etme durumlarını, öğrenilmiş çaresizliklerini cesurca dile getirmesi hoşuma gitti.
Özellikle kadınların nesilden nesile aktarılan birbirlerini istismar etme durumlarını, öğrenilmiş çaresizliklerini cesurca dile getirmesi hoşuma gitti.
May 2, 2019
Farklı fikirleri ile geleneksel birçok görüşe, uygulamaya, adete muhalif olduğunu, ama bu muhalefette de tek doğrunun kendi fikirleri olduğunu savunduğunu düşünüyorum.
Anlatım tarzı çok hoşuma gitmedi. Daha önce de görüşlerimle uyuşmayan ya da beni farklı açılardan da bakmaya yönlendiren yazılar okumuştum ama hiçbiri kendi doğrusunu tek doğru gibi empoze etmeye çalışmamıştı.
Aynı görüşleri farklı bir anlatımla daha çok özümser ve sorgulardım, ama bir yerden sonra artık bu tarz dayatma ile kabul edebileceğim bir görüşü olsa bile etmemek bana doğru geldi.
Anlatım tarzı çok hoşuma gitmedi. Daha önce de görüşlerimle uyuşmayan ya da beni farklı açılardan da bakmaya yönlendiren yazılar okumuştum ama hiçbiri kendi doğrusunu tek doğru gibi empoze etmeye çalışmamıştı.
Aynı görüşleri farklı bir anlatımla daha çok özümser ve sorgulardım, ama bir yerden sonra artık bu tarz dayatma ile kabul edebileceğim bir görüşü olsa bile etmemek bana doğru geldi.
February 13, 2020
Çok beğendiğim tespitlerinin yanı sıra bu kitabı çok keskin bir bıçağa benzettim.
İnsanın (kadının) yüzyıllardır içine işlemiş, -sadece bu toprakların değil- tüm dünyada kadına biçilmiş rollerin dayatılan görev ve sorumlulukların kadının esas yaratıcılığını üretkenliğini baltalamaktan, kadını yorgun, mutsuz, umutsuz bir kadına dönüştürüp sonraki nesillerin de aynı kısır döngü içinde dönüp durmasını sağlamasının yanlışlığını kendi didaktik üslubuyla anlatmış.
Keskin bir bıçak çünkü kişinin yazdığı karşıdakinin anladığı kadardır ve Türkiye’de yazdıklarını tek seferde anlayıp, özümseyip, verilen mesajı doğru anlayacak kitle ne yazık ki küçük bir azınlık.
O yüzden çoklarına itici gelebilir
Bunları sindirebilmek için birkaç asra daha ihtiyacımız var bence
“Çocuğun iyiliğini suçluluk duymadan, başka herkesin iyiliğinden bağımsız şekilde düşünebilmeye, önemsemeye başlayabildiğimizde, işte o zaman, başka her şey de kendiliğinden düzelecek ve iyi bir toplum olacağız.”
İnsanın (kadının) yüzyıllardır içine işlemiş, -sadece bu toprakların değil- tüm dünyada kadına biçilmiş rollerin dayatılan görev ve sorumlulukların kadının esas yaratıcılığını üretkenliğini baltalamaktan, kadını yorgun, mutsuz, umutsuz bir kadına dönüştürüp sonraki nesillerin de aynı kısır döngü içinde dönüp durmasını sağlamasının yanlışlığını kendi didaktik üslubuyla anlatmış.
Keskin bir bıçak çünkü kişinin yazdığı karşıdakinin anladığı kadardır ve Türkiye’de yazdıklarını tek seferde anlayıp, özümseyip, verilen mesajı doğru anlayacak kitle ne yazık ki küçük bir azınlık.
O yüzden çoklarına itici gelebilir
Bunları sindirebilmek için birkaç asra daha ihtiyacımız var bence
“Çocuğun iyiliğini suçluluk duymadan, başka herkesin iyiliğinden bağımsız şekilde düşünebilmeye, önemsemeye başlayabildiğimizde, işte o zaman, başka her şey de kendiliğinden düzelecek ve iyi bir toplum olacağız.”
July 1, 2019
Kitap, varlığını hiç bir zaman sorgulamadığımız geleneklerimizi, düşüncelerimizi su yüzüne çıkarıyor ve sorgulatıyor.
Herkese yazılmış bir roman bu. Kendini farklı hisseden, yeme alışkanlığı, cinsel tercihi farklı herkes için yazılmış. İçerisinde yer alan çeşitli kısımlardan anlaşılıyor. Bu kitapta hissettiğim, herkesin okuması gerektiği.
Gelenek adı altında, sosyokültürel anlamlar yüklediğimiz, değeri ölçülmeye kalkan ama bizi değersizliklerin altına süpüren bir topluma çıplak gözle bakmamızı sağlıyor. Çok sevdim. Herkes okumalı.
Herkese yazılmış bir roman bu. Kendini farklı hisseden, yeme alışkanlığı, cinsel tercihi farklı herkes için yazılmış. İçerisinde yer alan çeşitli kısımlardan anlaşılıyor. Bu kitapta hissettiğim, herkesin okuması gerektiği.
Gelenek adı altında, sosyokültürel anlamlar yüklediğimiz, değeri ölçülmeye kalkan ama bizi değersizliklerin altına süpüren bir topluma çıplak gözle bakmamızı sağlıyor. Çok sevdim. Herkes okumalı.
October 29, 2019
Çarpıcı gerçeklerle yüzleştiriyor... Farkında olmadan yaptığımız, tanık olduğumuz bir sürü şeyin farkındalığını sağladı... Okuduktan sonra kesinlikle aynı bakmayacaksınız... Son zamanlarda okuduğum en cesur, en sarsıcı kitaplardan...
December 4, 2019
Üslubunu değiştirse daha iyi olur. Güzel tespitleri var.
August 13, 2020
Alıntılar **
“Sünnet çocuğu” diyerek ifade olarak dahi nesneleştirdiğimiz çocuk, sünnet töreni vasıtasıyla bedeninin kendisine değil, aile ve topluma ait olduğunu, aile ve toplumun bu beden üzerinde dilediğini yapma hakkı ve tasarrufunu elinde bulundurduğunu hisseder.
Küstüğümüzde, kendimizi korumak istediğimizde, içimizi paylaşmak istemediğimizde
-bazen bunu sadece mecazi anlamda yapsak da- arkamızı döneriz. Kendimizi açmak istediğimiz insana önümüzü döneriz o insanla konuşurken kollarımızı açarız. Bedenimizin ön yüzünün bu şekilde açık olması, muhatabımızı iç dünyamıza kabul edebildiğimizi gösterir. Önümüz, daha zayıf olduğumuz, tanımadığımız kimselere kolay açamadığımız tarafımızdır. Kendimizi korumak istediğimizde, bedenimizi kapatan pozisyonlar alırız kendiliğinden. Kollarımızı göğsümüzde bağlarız, vücudumuzu toparlarız, uzayda daha az alan kaplarız, bacak bacak üstüne atarız. Kişiye dışarıdan korunma hissi veren bacak bacak üstüne atmanın, en zayıf, en hassas yerimiz olan genital bölgemizi koruma işlevi gördüğü söylenir
“Gelin” sözcüğünün kökü “gelmek”tir. Sözcük, kadının evlenerek, babasının evinden
kocasının veveya kocasının ailesinin evine geldiğini, artık bu evin malı hâline getirildiğini vurgular. Bu nedenle geleneksel anlamda düğün de, kadını babasının evinden alma, kadının artık o eve değil de kocasının ailesinin evine ait olduğunu gösterme töreni şeklinde düzenlenir. Anadolu’da “gelin alma töreni” olarak bilinen şey, bunu herkese bu şekilde gösterme üzerine inşa edilmiştir
utanç, toplumun bireyi kontrol altında tutmasında çok işe yarayan bir unsur.
Kadınlar yüzyıllarca, sadece hizmetçilik ettikleri zaman kabul gördüklerini ta içlerinde duymadılar mı, ve bunu onlara en derinden, ilk aşılayan kişi de anneleri değil miydi?
Otorite, kitlelerin merkezinin iç’te değil dış’ta olmasını ister bu sayede, dışa bağımlı, attığı adımlar için dış’ın onayına ihtiyaç duyan, inisiyatif alamayan, kendisinin ne istediğini anlamak için bile dışta otorite atfettiği mercinin iki dudağının arasına bakan, bağımsız düşünemeyen, bağımsız hissedemeyen, bağımsız hareket edemeyen kitlenin kontrolünü elinde tutar ki otoritenin bu arzusunu yerine getirmesi için “aile” kurumu mükemmel bir vasıta işlevi görür
“Sünnet çocuğu” diyerek ifade olarak dahi nesneleştirdiğimiz çocuk, sünnet töreni vasıtasıyla bedeninin kendisine değil, aile ve topluma ait olduğunu, aile ve toplumun bu beden üzerinde dilediğini yapma hakkı ve tasarrufunu elinde bulundurduğunu hisseder.
Küstüğümüzde, kendimizi korumak istediğimizde, içimizi paylaşmak istemediğimizde
-bazen bunu sadece mecazi anlamda yapsak da- arkamızı döneriz. Kendimizi açmak istediğimiz insana önümüzü döneriz o insanla konuşurken kollarımızı açarız. Bedenimizin ön yüzünün bu şekilde açık olması, muhatabımızı iç dünyamıza kabul edebildiğimizi gösterir. Önümüz, daha zayıf olduğumuz, tanımadığımız kimselere kolay açamadığımız tarafımızdır. Kendimizi korumak istediğimizde, bedenimizi kapatan pozisyonlar alırız kendiliğinden. Kollarımızı göğsümüzde bağlarız, vücudumuzu toparlarız, uzayda daha az alan kaplarız, bacak bacak üstüne atarız. Kişiye dışarıdan korunma hissi veren bacak bacak üstüne atmanın, en zayıf, en hassas yerimiz olan genital bölgemizi koruma işlevi gördüğü söylenir
“Gelin” sözcüğünün kökü “gelmek”tir. Sözcük, kadının evlenerek, babasının evinden
kocasının veveya kocasının ailesinin evine geldiğini, artık bu evin malı hâline getirildiğini vurgular. Bu nedenle geleneksel anlamda düğün de, kadını babasının evinden alma, kadının artık o eve değil de kocasının ailesinin evine ait olduğunu gösterme töreni şeklinde düzenlenir. Anadolu’da “gelin alma töreni” olarak bilinen şey, bunu herkese bu şekilde gösterme üzerine inşa edilmiştir
utanç, toplumun bireyi kontrol altında tutmasında çok işe yarayan bir unsur.
Kadınlar yüzyıllarca, sadece hizmetçilik ettikleri zaman kabul gördüklerini ta içlerinde duymadılar mı, ve bunu onlara en derinden, ilk aşılayan kişi de anneleri değil miydi?
Otorite, kitlelerin merkezinin iç’te değil dış’ta olmasını ister bu sayede, dışa bağımlı, attığı adımlar için dış’ın onayına ihtiyaç duyan, inisiyatif alamayan, kendisinin ne istediğini anlamak için bile dışta otorite atfettiği mercinin iki dudağının arasına bakan, bağımsız düşünemeyen, bağımsız hissedemeyen, bağımsız hareket edemeyen kitlenin kontrolünü elinde tutar ki otoritenin bu arzusunu yerine getirmesi için “aile” kurumu mükemmel bir vasıta işlevi görür
Read
May 29, 2023nihan kaya’nın iyi aile yoktur kitabını okuduktan sonra onun devam kitabı olduğunu söylediği iyi toplum yoktur’u da okudum. iyi aile yoktur akıcı bulduğum, yer yer katıldığım argümanlar içeren bir kitap olmakla birlikte okurken eğer alice miller olmasa kitabın en az yarısının olmayacağını düşünmüştüm. kitap boyunca sürekli miller alıntıları vardı ve çoğu yerde madem bu kitapta bunları okuyacağız direkt miller’ın kitabını okuyalım demiştim. neyse ki bu kitapta alıntılar daha azdı ve nihan kaya kendi fikirlerine daha çok yer vermiş.
iki kitabı da okuduğum için pişman değilim ama bundan sonra yazarın başka bir kitabını okuyacağımı sanmıyorum. genel olarak sert ve saldırgan bir tutumu olduğunu düşünüyorum, gündelik hayatta karşılaştığı herkesle kurduğu her iletişimden kitaplarına malzeme arıyormuş hissine kapıldım. insanları hiçbir şeyi sorgulamamak üzerinden eleştirip kitap boyunca sürekli olarak onları kendi keskin bakış açısıyla yargılaması, kendisinin de kendi doğrularını pek sorgulamadığını düşündürdü bana ve bu açıdan rahatsız edici bir okuma deneyimiydi. ayrıca sürekli insanlar ile nihan kaya’nın veya başka insanların ona aktardıkları ikili ilişkilerin içine sızıyor ve onları eleştirmemiz aa nasıl böyle yaparlar? diye onlara kızmamız bekleniyor gibiydi. bir diğer rahatsız olduğum konu da bu kitapta alice miller alıntılarını bırakmış olsa da onun yerine twitterda atılan tweetler üzerine argüman geliştirmesi oldu. attığımız her tweet bir gün bir kaya kitabında kendine yer bulabilir ve onun doğrularına uymadığımız için yerden yere vurulabiliriz. :) bir de kitaplarını twitterda veya benzer araçlarla kendisiyle ilgili eleştirileri olan insanları eleştirmek için kullanıyor gibi hissettim, argümanlarından en çok aklımda kalanlar “bana şunu söylediğim için twitterda böyle dendi ama…” gibi cümleler. bazı meseleler bu kadar büyütülüp kitapta bahsedilmeyi gerektiriyor mu pek emin değilim, okuması pek keyifli olmuyor çünkü.
kısacası, üzerine düşünüp notlar aldığım kısımları olmakla birlikte kimseye tavsiye edeceğim bir kitap ve yazar değil.
iki kitabı da okuduğum için pişman değilim ama bundan sonra yazarın başka bir kitabını okuyacağımı sanmıyorum. genel olarak sert ve saldırgan bir tutumu olduğunu düşünüyorum, gündelik hayatta karşılaştığı herkesle kurduğu her iletişimden kitaplarına malzeme arıyormuş hissine kapıldım. insanları hiçbir şeyi sorgulamamak üzerinden eleştirip kitap boyunca sürekli olarak onları kendi keskin bakış açısıyla yargılaması, kendisinin de kendi doğrularını pek sorgulamadığını düşündürdü bana ve bu açıdan rahatsız edici bir okuma deneyimiydi. ayrıca sürekli insanlar ile nihan kaya’nın veya başka insanların ona aktardıkları ikili ilişkilerin içine sızıyor ve onları eleştirmemiz aa nasıl böyle yaparlar? diye onlara kızmamız bekleniyor gibiydi. bir diğer rahatsız olduğum konu da bu kitapta alice miller alıntılarını bırakmış olsa da onun yerine twitterda atılan tweetler üzerine argüman geliştirmesi oldu. attığımız her tweet bir gün bir kaya kitabında kendine yer bulabilir ve onun doğrularına uymadığımız için yerden yere vurulabiliriz. :) bir de kitaplarını twitterda veya benzer araçlarla kendisiyle ilgili eleştirileri olan insanları eleştirmek için kullanıyor gibi hissettim, argümanlarından en çok aklımda kalanlar “bana şunu söylediğim için twitterda böyle dendi ama…” gibi cümleler. bazı meseleler bu kadar büyütülüp kitapta bahsedilmeyi gerektiriyor mu pek emin değilim, okuması pek keyifli olmuyor çünkü.
kısacası, üzerine düşünüp notlar aldığım kısımları olmakla birlikte kimseye tavsiye edeceğim bir kitap ve yazar değil.
April 25, 2020
Ne yazsam bilemedim.
Sorunlu bir kitap.
Puanının neden bu kadar yüksek olduğunu anlayabiliyorum. İnsanların önemli bir kısmının daha önce düşünmediği bazı konuları hakikatin sadece bir ucundan yakalayıp okuyucunun suratına çarpıyor. Bu da 'Vav, ben ne okudum az önce' hissi veriyor olabilir insanlara.
Ama kritik bir göz, yazarın savlarının çoğunun kendi kişisel tecrübelerinden veya başkalarının tecrübelerini kendi çarpık prizmasından geçirerek ulaştığı içi boş büyük cümlelerden ibaret olduğunu görebilir.
Sürekli 'bunu şurada anlatmıştım, bunu şurada incelemiştim' şeklinde kendi kitaplarına referans vermesi hakikaten çok itici geldi bana da.
Sorunlu bir kitap.
Puanının neden bu kadar yüksek olduğunu anlayabiliyorum. İnsanların önemli bir kısmının daha önce düşünmediği bazı konuları hakikatin sadece bir ucundan yakalayıp okuyucunun suratına çarpıyor. Bu da 'Vav, ben ne okudum az önce' hissi veriyor olabilir insanlara.
Ama kritik bir göz, yazarın savlarının çoğunun kendi kişisel tecrübelerinden veya başkalarının tecrübelerini kendi çarpık prizmasından geçirerek ulaştığı içi boş büyük cümlelerden ibaret olduğunu görebilir.
Sürekli 'bunu şurada anlatmıştım, bunu şurada incelemiştim' şeklinde kendi kitaplarına referans vermesi hakikaten çok itici geldi bana da.
Read
May 17, 2021Uzmanı olmadığım psikoloji konusunda yazarın anlatmak istediklerinin çoğuna katılıyorum fakat söylemek istediklerim var kitapla ilgili. Bölümler parça parça, bir önce anlatılan bölümle bir sonraki arasında bir bağlantı olmasını bırakın bazen uçurumlar var. Kitabın sağlam bir yapısı yok bana göre, ağızdan çıkanlar akla geldiği gibi dökülmüş kağıda. Noktalama ve yazım hatalarından bahsetmek bile istemiyorum. Yayınevleri son okuma yapmıyor mu?
Read
November 14, 2019Tam bir “ne okudum ben yaa” kitabı. Üstüne düşünülecek çok şey var. Yazılanlara doğru, yanlış, abartı veya saçma da deseniz bir ufuk açtığı/açacağı kesin. Anlatımında hoşuma gitmeyen şey, sürekli “bir tanıdığıma böyle olmuştu/bir tanıdığım şunu yaşamıştı” kalıbı ve kendi romanlarından yaptığı alıntılar.
January 7, 2021
Kitapta, toplumun kadına ve erkeğe bakışını ve kadın erkek eşitsizliğini anlatmış Okay de biraz dar bir bakış açısıyla ele alınmış örnekler. Sürekli kadın-erkek, karşı cins kelimeleri tekrarlanırken bir kere bile non-binary, queer, trans kelimelerinin geçmemesi ile bile tek başına anca 1 yıldızı hakediyor.
January 6, 2024
Kitapta katıldığım, beğendiğim ve yerinde bulduğum tespitlerin yanısıra beğenmediğim kısımlar ağırlıkta. Başlarda düğün konsepti ve geçmişten günümüze düğünlerde neyin, neyi sembolü olduğu hakkında aktardığı bilgiler öğretici gibi gelse de devamında düğün yapan, gelinlik giyen ve geleneksel ritüelleri uygulayan herkesi aynı kefeye koyması hoşuma gitmedi. Sünnet düğünü ile evliliği kutlama amacıyla yapılan düğünleri bir tutarak gelinlik giyen herkesi “erkeğin kurbanı” ve “toplumun kurbanı” olarak görmesi 2020’li yıllarda bana pek mantıklı gelmedi. Cinsiyet eşitsizliğine ve cinsel özgürlüğe vurgu yapmak isterken düşüncelerini yanlış zemine oturttuğunu düşünüyorum. “Güzel ve Çirkin” masalını bir genç kızın cinsellik korkusuna bağlaması biraz fazla analitik ve zorlama açıkçası. “Aile, kız çocuğunun ruhunu yok etmek için kurulmuştur” gibi keskin çizgiler çizmiş olması, -ki kendi deneyimlerini bütün topluma, hatta dünyaya mâl etmesi çok garip- ev hanımlığı ve nazik yetiştirilen tüm kadınlar hakkında kesin yargıları olması, bütün kız çocuklarının hayatından hiç memnun olmadığını -hatta olmaması gerektiğini- ve hepsinin mağdur olduğunu kesin yargılarla bize sunmasını sevmedim. Kadınların haklarını savunmasını, özgürleşmesini ve bu kitabı okuyarak gözlerini açmasını umarak yazdığı kitapta, evine gelen yardımcı kadının, ona sorduğu sorularla, onu temizlik yapmadığı için yargıladığı örnek göstererek hizmet aldığı kadını yargılaması ayrı bir mesele. Genel olarak kitapta “ben ne düşünüyorsam o doğrudur.” dili hakimdi. Hayatta sadece siyah ve beyazın olmadığını hatırlaması lazım.
Sevmediğim bir diğer yanı ise sürekli başka kitaplardan, röportajlardan alıntı yapması. Ayrıca neredeyse her başlığın altında diğer kitaplarının “şu isimli kitabımda bundan bahsetmiştim, şu kitabımdaki, bu karakter de bunları yaşamıştı” şeklinde reklamını yapması, kitabın akışını bayağı bozuyordu.
Bu kitabı hayatımın başka bir döneminde ya da 1960’lı yıllarda okusam çoğu konuda farkındalık kazanıp beğenebilirdim belki. Yine de hala dünyaya gözünü açmamış bazı kesimler okuyup birkaç ders çıkarabilir.
Sevmediğim bir diğer yanı ise sürekli başka kitaplardan, röportajlardan alıntı yapması. Ayrıca neredeyse her başlığın altında diğer kitaplarının “şu isimli kitabımda bundan bahsetmiştim, şu kitabımdaki, bu karakter de bunları yaşamıştı” şeklinde reklamını yapması, kitabın akışını bayağı bozuyordu.
Bu kitabı hayatımın başka bir döneminde ya da 1960’lı yıllarda okusam çoğu konuda farkındalık kazanıp beğenebilirdim belki. Yine de hala dünyaya gözünü açmamış bazı kesimler okuyup birkaç ders çıkarabilir.
October 1, 2019
Kesinlikle herkesin ama herkesin okuması gereken bir kitap, bilinçlenmeli ve değişmeliyiz. Bundan sonra birisine kitap hediye edeceksem; ilk aklıma gelen kitap bu olacak. Dili akıcı, bilgilendirmeler yeterli düzeyde. Çok akademik olup sizi boğan kitaplardan değil, tam tersine yazar özellikle herkesin anlayabileceği bir dilde yazmış. Okuyun ve üzerine düşünün; lütfen. Uzun süredir kendimi bazı düşüncelerde yalnız hissediyordum, kitabı okuduktan sonra benim gibi düşünen birinin olduğunu, üstelik bu düşüncelerini kitap haline getirip insanlara sunduğunu görmek; değişeceğimiz umudumu korumam için bir motivasyon oldu. Ben de "Değişeceğimiz umudunu koruyorum." Nihan Kaya; kalemine, yüreğine, zihnine sağlık.
July 15, 2021
Yazarın önceki kitaplarından sürekli alıntılar yapması rahatsız etti. Diğer kitaplarının tekrarı gibi olmuş kitabın üçte biri. İçerikteki düşüncelerle tamamen paralel eleştirel görüşlere sahiptim, bunların Türk kültüründen örneklerine bolca yer verilmesi iyi geldi; bir çeşit katarsis gibi.
February 22, 2020
Kitaba başladığımdan itibaren yazarın çocukken büyük bir travma geçirdiğini düşündüm. 132. sayfadaki dipnottaki itirafı okuyunca emin oldum. "....ve genel olarak edebiyatçıların neden acı bir çocukluk geçirdiğini....." . Doğru olabilecek olguları agresif bir şekilde ele almış, insanı irrite ediyor. Yanlız zaman zaman 4 yıldızlık noktaya ulaşsa da bazen 1-2 lik seviyeye düşüyor.
August 16, 2025
Kadın, erkek ve çocuklara biçilen tüm dünyada geçerli olan kuralların değişmesinin gerektiğini belirten Nihan Kaya gerçektende haklı.
Özellikle kadın ve kız çocukları için yazılı olmayan kuralların çok saçma olduğunu düşünüyorum.
Kadın hem evini temizler hem yemeğini yapar. Hem de kocası ile ilgilenir. Herkes burada eşittir. Hem kadın hem erkek aynı şekilde aynı şeyleri sahiptirler ve bunun için yazılı bir kanuna gerek yoktur. Ama Türk milleti dahil herkes kadınlardan ve kız çocuklarından dört dörtlük hatta bazen daha da fazlasını umarak kadınları zor durumda bırakmıştır. Erkeklerin yapacağı tek işlem eşlerini sevmesi ve eve para getirmesidir. Bu zamanda bu kesinlikle yanlıştır. Bu konu hakkında daha fazla kitapta bilgi alabilirsiniz. Bir kadın olarak Nihan Kaya'nın düşüncelerinin hepsine katılıyorum. Kadını kadından başkası tanımaz. Ama kadında kadını yanlış tanır. Kadınların birbirini çekememezliği vardır. Sonuç yine kadınların birbirini kıskanması çekememezlik vardır.
Evlatları olan anneler çocuklarını kız erkek demeden aynı şekilde yetiştirmelilerdir. Erkeğe üstünlük getirilmemeli. İkisi de hiçbir şekilde her bölüm ve her şeyden yararlanmalıdır.
Şu zamanda erkek işe gider parasını kazanır. Kadın işe gider parasını kazanır evini temizler yemeğini yapar ama yine de yaranamaz. Çocuğu varsa çocuğuna da bakmakla yükümlüdür. Çocuk tek kişinin yaptığı bir bir şey değildir çocuk hem anne hem baba tarafından ilgilenmelidir.
Aslında konuşulacak çok fazla daha şey var da buraya yazmak uzun sürecek şimdilik aklımda olanlar bunlardır.
Kadın erkek fark etmeksizin hak ve adaletin herkes tarafından uygulanmasını istiyorum.
Hak sadece erkeğe verilen bir şey değildir tüm insanlar verilen bir şeydir.
Eşitlik kesinlikle herkese verilen bir haktır.
Çekirdek aile insanların en küçük yapısıdır.
Burada anne baba kız çocuk erkek çocuk vardır. Anne ve babanın hem ev işleri hem normal işleri hem de çocuk bakımı ile alakalı eşitlikleri vardır. Her şey kadının üstüne yıkılmış durumda olduğundan dolayı kadınların kadınları çekememe gibi bir durumu da vardır.
Nihan Kaya bazı hem kendi tarafından hem de diğer insanlar tarafından anekdotlardan bunu çok daha iyi anlıyoruz.
KADIN BİR OYUNCAK DEĞİLDİR HER ŞEYİ YAPTIRAMAZSINIZ.
Özellikle kadın ve kız çocukları için yazılı olmayan kuralların çok saçma olduğunu düşünüyorum.
Kadın hem evini temizler hem yemeğini yapar. Hem de kocası ile ilgilenir. Herkes burada eşittir. Hem kadın hem erkek aynı şekilde aynı şeyleri sahiptirler ve bunun için yazılı bir kanuna gerek yoktur. Ama Türk milleti dahil herkes kadınlardan ve kız çocuklarından dört dörtlük hatta bazen daha da fazlasını umarak kadınları zor durumda bırakmıştır. Erkeklerin yapacağı tek işlem eşlerini sevmesi ve eve para getirmesidir. Bu zamanda bu kesinlikle yanlıştır. Bu konu hakkında daha fazla kitapta bilgi alabilirsiniz. Bir kadın olarak Nihan Kaya'nın düşüncelerinin hepsine katılıyorum. Kadını kadından başkası tanımaz. Ama kadında kadını yanlış tanır. Kadınların birbirini çekememezliği vardır. Sonuç yine kadınların birbirini kıskanması çekememezlik vardır.
Evlatları olan anneler çocuklarını kız erkek demeden aynı şekilde yetiştirmelilerdir. Erkeğe üstünlük getirilmemeli. İkisi de hiçbir şekilde her bölüm ve her şeyden yararlanmalıdır.
Şu zamanda erkek işe gider parasını kazanır. Kadın işe gider parasını kazanır evini temizler yemeğini yapar ama yine de yaranamaz. Çocuğu varsa çocuğuna da bakmakla yükümlüdür. Çocuk tek kişinin yaptığı bir bir şey değildir çocuk hem anne hem baba tarafından ilgilenmelidir.
Aslında konuşulacak çok fazla daha şey var da buraya yazmak uzun sürecek şimdilik aklımda olanlar bunlardır.
Kadın erkek fark etmeksizin hak ve adaletin herkes tarafından uygulanmasını istiyorum.
Hak sadece erkeğe verilen bir şey değildir tüm insanlar verilen bir şeydir.
Eşitlik kesinlikle herkese verilen bir haktır.
Çekirdek aile insanların en küçük yapısıdır.
Burada anne baba kız çocuk erkek çocuk vardır. Anne ve babanın hem ev işleri hem normal işleri hem de çocuk bakımı ile alakalı eşitlikleri vardır. Her şey kadının üstüne yıkılmış durumda olduğundan dolayı kadınların kadınları çekememe gibi bir durumu da vardır.
Nihan Kaya bazı hem kendi tarafından hem de diğer insanlar tarafından anekdotlardan bunu çok daha iyi anlıyoruz.
KADIN BİR OYUNCAK DEĞİLDİR HER ŞEYİ YAPTIRAMAZSINIZ.
July 14, 2022
İyi Aile Yoktur ve Bütün Çocuklar İyidir ile beraber bir üçleme. İçlerinde beni en çok sarsanı İyi Toplum Yoktur oldu.
Toplumun kadını koyduğu yer, ataerkil düşünce, törenler ve gelenekler, kadının aile içindeki yeri ve köleleştirilmesi hakkında bugüne dek gördüğüm en gerçek, en çarpıcı ve en korkusuz tespitlerden oluşan kitap. Hep huzursuz hissettiğim o kurban bayramları, o köy ortamları, o kız istemeler, nişan tepsileri, kırmızı kurdeleler, yaşlı akraba teyze tavsiyeleri, sünnetinden sonra erkek olan oğlan çocukları, bekaret takıntıları, misafirlikte erkeklere edilen hizmetler, kadınların ev temizliği takıntısı ve kendilerini ev düzeni üzerinden ifade etmeleri bir bir ele alınmış.
Yazarın üslubu bıçak gibi keskin. Belki bu keskinlikte duymaya ihtiyaç vardır, bilmiyorum. Ama rahatsız edici diyebilirim. Kendimi feminist olarak tanımlıyorum, yine de bu toplumsal inşanın mutlaka evrimsel sebepleri, bir dönemki yaşam tarzına destek olabilecek faydaları olabileceğini de düşünüyorum. Hiçbir araştırmaya dayandırmadan, kendi görüşünü tek doğru gibi göstermesi de rahatsız edici. Sırf bu üsluptan dolayı benzer görüşte olduğum konularda bile rahatsızlık hissettim.
Buna ek olarak hem gelenekleri eleştirmenin, sorgulamanın hem de bayramları, düğünleri bir yanıyla sevmenin, kendine göre değiştirmenin de mümkün olduğunu düşünüyorum. Düğünler berbat, bayramlar rezil, ben hiçbirine gitmiyorum, giden bu berbatlığa çanak tutar demeye, bu kadar siyah ve beyaz düşünmeye belki de gerek yoktur. Yine de kitabı tavsiye ederim. Keşke bu sakat toplum yapısını, köhne gelenekleri; aileyi kutsallaştırmadan yeniden konuşabilsek ve inşa edebilsek.
Toplumun kadını koyduğu yer, ataerkil düşünce, törenler ve gelenekler, kadının aile içindeki yeri ve köleleştirilmesi hakkında bugüne dek gördüğüm en gerçek, en çarpıcı ve en korkusuz tespitlerden oluşan kitap. Hep huzursuz hissettiğim o kurban bayramları, o köy ortamları, o kız istemeler, nişan tepsileri, kırmızı kurdeleler, yaşlı akraba teyze tavsiyeleri, sünnetinden sonra erkek olan oğlan çocukları, bekaret takıntıları, misafirlikte erkeklere edilen hizmetler, kadınların ev temizliği takıntısı ve kendilerini ev düzeni üzerinden ifade etmeleri bir bir ele alınmış.
Yazarın üslubu bıçak gibi keskin. Belki bu keskinlikte duymaya ihtiyaç vardır, bilmiyorum. Ama rahatsız edici diyebilirim. Kendimi feminist olarak tanımlıyorum, yine de bu toplumsal inşanın mutlaka evrimsel sebepleri, bir dönemki yaşam tarzına destek olabilecek faydaları olabileceğini de düşünüyorum. Hiçbir araştırmaya dayandırmadan, kendi görüşünü tek doğru gibi göstermesi de rahatsız edici. Sırf bu üsluptan dolayı benzer görüşte olduğum konularda bile rahatsızlık hissettim.
Buna ek olarak hem gelenekleri eleştirmenin, sorgulamanın hem de bayramları, düğünleri bir yanıyla sevmenin, kendine göre değiştirmenin de mümkün olduğunu düşünüyorum. Düğünler berbat, bayramlar rezil, ben hiçbirine gitmiyorum, giden bu berbatlığa çanak tutar demeye, bu kadar siyah ve beyaz düşünmeye belki de gerek yoktur. Yine de kitabı tavsiye ederim. Keşke bu sakat toplum yapısını, köhne gelenekleri; aileyi kutsallaştırmadan yeniden konuşabilsek ve inşa edebilsek.
October 12, 2022
“İyi Aile Yoktur” un devamı niteliğinde yazılmış bir kitap, hatta üçüncüsü de “Bütün Çocuklar İyidir” miş, kısmetse o da okunur:)
“Bize dayatılan şeylerin bize dayatıldığının dahi farkında değiliz. Kendi isteklerimiz, kendi düşüncelerimiz, kendi tercihlerimiz sandığımız birçok şey gerçekte bize ait değil. Bunun bir neticesi olarak yaşadığımız ruhsal sıkıntıları da bu yüzden çözümleyemiyoruz.”
“Ailemizle ve toplumla yüzleşemediğimiz sürece kendimizle yüzleşemeyeceğiz.”
“Bir kadından, -kadın bu işi yapsın ya da yapmasın!- dünyanın kadından beklediği şekilde ev işi beklemek de, sadece beklemek olarak dahi, tüm kalbimle inanarak söylüyorum, bence en az dayak, tecavüz, cinayet kadar ciddi bir şiddettir. Kadını öldüren, tüm olanaklarını yok eden, potansiyellerini yadsıyan, daha doğmadan çürüten, onu içeriden bitiren, kendisinden başla herkese yarat haline getiren psikolojik, zihinsel, fiziksel bir şiddettir.”
Bir çok kişinin aklına dahi gelmeyen, normalleştirildiğinden dolayı sorgulamadağı bir çok konuyu farkettiriyor Nihan Kaya. Yorumlarda birisi Nihan Kaya’nın kitaplarında atıfta bulunduğu Kurtlarla Koşan Kadınları okumanın (hatta bence bir kitap çemberi ile okumanın) daha fayda sağladığını yazmış, kesinlikle buna katılıyorum. O kitabı okuyan herkes zaten belli bir farkındalığa ulaşmıştır.
“Bize dayatılan şeylerin bize dayatıldığının dahi farkında değiliz. Kendi isteklerimiz, kendi düşüncelerimiz, kendi tercihlerimiz sandığımız birçok şey gerçekte bize ait değil. Bunun bir neticesi olarak yaşadığımız ruhsal sıkıntıları da bu yüzden çözümleyemiyoruz.”
“Ailemizle ve toplumla yüzleşemediğimiz sürece kendimizle yüzleşemeyeceğiz.”
“Bir kadından, -kadın bu işi yapsın ya da yapmasın!- dünyanın kadından beklediği şekilde ev işi beklemek de, sadece beklemek olarak dahi, tüm kalbimle inanarak söylüyorum, bence en az dayak, tecavüz, cinayet kadar ciddi bir şiddettir. Kadını öldüren, tüm olanaklarını yok eden, potansiyellerini yadsıyan, daha doğmadan çürüten, onu içeriden bitiren, kendisinden başla herkese yarat haline getiren psikolojik, zihinsel, fiziksel bir şiddettir.”
Bir çok kişinin aklına dahi gelmeyen, normalleştirildiğinden dolayı sorgulamadağı bir çok konuyu farkettiriyor Nihan Kaya. Yorumlarda birisi Nihan Kaya’nın kitaplarında atıfta bulunduğu Kurtlarla Koşan Kadınları okumanın (hatta bence bir kitap çemberi ile okumanın) daha fayda sağladığını yazmış, kesinlikle buna katılıyorum. O kitabı okuyan herkes zaten belli bir farkındalığa ulaşmıştır.
May 3, 2020
Kedi sahiplenmiştim. Cinsiyetini soranlara ‘hizmetci’ diyordum, dişi yerine. Cinsiyeti hizmetci. Surekli evi temizler toplar...
Erkek arkadasım kedi yavrusunu kız diye sevdi durdu. Sonra veteriner iki saniye icin erkek bu dedi sonra pardon dişi. O iki saniyede erkek arkadaşımın suratı allah bullak oldu. Dişi diye hayal ettiği kedi erkek miydi !? kedicagizin cinsiyeti ona bakış açısını ne kadar etkiliyor. Organların çok şeyi belki herşeyi belirlediğine inanıyor.
Herneyse.
Güzel denk geldi ve yazara teşekkür ederim. Beni iyice biledi bazı konularda. Ve tekrar hatırlattı hizmetçi olursam başka birşey olmam mümkün değil.
Ve ailesindeki kadınlardan bu kadar farklı biryere kendini savurup atabilmesi de çok büyük başarı.
Gözümde canlandı. Kadınların söyle mutfağa doluşması yok mu. Onları yüceltmeyen gereksiz işlere angaje.
Erkek arkadasım kedi yavrusunu kız diye sevdi durdu. Sonra veteriner iki saniye icin erkek bu dedi sonra pardon dişi. O iki saniyede erkek arkadaşımın suratı allah bullak oldu. Dişi diye hayal ettiği kedi erkek miydi !? kedicagizin cinsiyeti ona bakış açısını ne kadar etkiliyor. Organların çok şeyi belki herşeyi belirlediğine inanıyor.
Herneyse.
Güzel denk geldi ve yazara teşekkür ederim. Beni iyice biledi bazı konularda. Ve tekrar hatırlattı hizmetçi olursam başka birşey olmam mümkün değil.
Ve ailesindeki kadınlardan bu kadar farklı biryere kendini savurup atabilmesi de çok büyük başarı.
Gözümde canlandı. Kadınların söyle mutfağa doluşması yok mu. Onları yüceltmeyen gereksiz işlere angaje.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 7, 2023
Ben bu kitaba bilimsel bir kitaptan ziyade Türk toplumunu irdelemesi, cesaretle eleltirmesi açısından eleştiri kategorisinde güzel noktalara değinmiş olarak buldum. Farketmediğim noktalara dikkat çekmiş. Bir Alice Miller, P. A. Levine kategorisinde bakmayıp, farkındalık için iyi bür başlangıç. O kitaplara giden anlaşılır dilde aslında aydınlanması gereken kişiler için giriş niteliğinde bence. Ben de Alice Miller ve diğerlerine Nihan hanımın anlatımı sayesinde giriş yapmıştım.
December 2, 2019
Özellikle ikinci bölümde yıllardır toplum hakkında biriktirdiğim düşüncelerimin derlenmiş düzenlenmiş halini gördüm. Nihan Kaya kadının toplumdaki yerine çok güzel ayna tutmuş. Bununla birlikte yazar toplumun kadını ve çocuğu istismar biçimleri üzerinde dururken, erkeği istismar biçimlerinden hiç bahsetmemiş.
January 2, 2020
Toplumsal tepkilerde ve törenlerde sezgisel olarak rahatsız olduğum ama adını koyamadığım her şeyi bir bir ayırt edip adını koyan bir kitap.
Bizi çevreleyen kültürün bizi nelere inanır hale getirdiğinin farkında değiliz çoğu zaman ve İyi Toplum Yoktur bu etkilerin farkına varmamıza yardımcı oluyor. Bitirdiğimde bile bırakmakta güçlük çektim, altını çizdiğim yerleri tekrar bir okudum. Üzerinden zaman geçtiğinde yeniden tamamını okuyacağım.
Bizi çevreleyen kültürün bizi nelere inanır hale getirdiğinin farkında değiliz çoğu zaman ve İyi Toplum Yoktur bu etkilerin farkına varmamıza yardımcı oluyor. Bitirdiğimde bile bırakmakta güçlük çektim, altını çizdiğim yerleri tekrar bir okudum. Üzerinden zaman geçtiğinde yeniden tamamını okuyacağım.
July 3, 2020
Kitap bütünüyle oldukça ilgi çekici ve ufuk açıcı. Ancak yazar düşüncelerini gözlemlerine değil de gözlemlerini düşüncelerine dayandırmış gibi bir izlenim oluştu bende. Kendisinden ve çevresinden verdiği örneklerle biraz fazla subjektif geldi bana diyebilirim. Ayrıca yazarın bazı cümlelerini fazla iddialı bulsam da yerleşik düşünceyi yıkmak için bu sivriliğe ihtiyaç olduğunu düşünüyorum.
September 1, 2019
Vaktimiz hayatımızdır. Vaktimizin geçmesi hayatımızın da geçmesidir ve o vakti nasıl doldurduğumuz hayatımızla ne yaptığımızın bizzat kendisidir.
July 27, 2022
cidden ders kitabi gibi okudum her yerin alti cizili mukemmel bir yazar🤩🌸
Displaying 1 - 30 of 92 reviews