What do you think?
Rate this book
Dagboek van een psycholoog: meeluisteren in de spreekkamer
Meer dan eens vertelt psycholoog Jeffrey Wijnberg in zijn boeken hoe het in zijn praktijk eraan toegaat. Toch blijven veel vragen onbeantwoord. Hoe denkt hij echt over zijn patiënten, welke gebeurtenissen raken zijn persoonlijk leven? En hoe beïnvloeden zijn persoonlijke belevenissen de manier waarop hij zijn patiënten benadert? In Dagboek van een psycholoog worden al deze vragen beantwoord.
Over een periode van een halfjaar beschrijft Wijnberg wat hij dagelijks meemaakt in zijn praktijk. Daarmee krijgt de lezer een exclusieve inkijk in de belevingswereld van de hulpverlener. Dit boek heeft alles te maken met het belang dat Wijnberg hecht aan openhartigheid: 'Alleen als de psycholoog laat zien wie hij zelf is, zal ook de patiënt bereid zijn om zich echt bloot te geven.'
Over een periode van een halfjaar beschrijft Wijnberg wat hij dagelijks meemaakt in zijn praktijk. Daarmee krijgt de lezer een exclusieve inkijk in de belevingswereld van de hulpverlener. Dit boek heeft alles te maken met het belang dat Wijnberg hecht aan openhartigheid: 'Alleen als de psycholoog laat zien wie hij zelf is, zal ook de patiënt bereid zijn om zich echt bloot te geven.'
- GenresPsychologyNonfiction
168 pages, Hardcover
Published November 1, 2017
1 person is currently reading
26 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
February 4, 2018
Dit was echt niet mijn ding, hoewel ik toch graag non-fictie uit de gezondheidszorg lees. Ik hoopte dat ik echt een kijkje in de spreekkamer van de psycholoog kon krijgen, zoals de ondertitel van dit boek zegt, maar dat is bijna niet aan bod gekomen. Korte samenvatting van dit boek:
1. Jeffrey vindt zichzelf heel goed. Hij is 66, maar nog altijd zeer geliefd en dat benoemd hij veelvuldig.
2. Jeffrey betiteld zichzelf empatisch, maar ik vind hem hard en sarcastisch. De voorbeeldstukjes uit de praktijk zorgen ervoor dat ik juist niet naar een psycholoog zou gaan, terwijl hij juist de drempel wil verlagen. ’Client: soms zie ik het allemaal niet meer zo zitten. Jeffrey: Ga je dat nieuwe middeltje bestellen op internet voor euthanasie?’
Toch geeft hij aan dat cliënten dit fijn vinden.. bijzonder..
3. Volgens Jeffrey gaat zijn praktijk heel goed. De volgende bladzijde heeft hij allemaal gaten in zijn spreekuur. De volgende bladzijde weer niet. De bladzijde daarna weer wel.
4. Hoewel het voornamelijk over de spreekkamer zou moeten gaan, heb ik 4x gelezen dat hij naar New York gaat met zijn vrouw, is hij een keer of 7 naar FC Groningen gegaan, las ik 3x dat zijn vrouw in Amsterdam zit, las ik 3x dat zijn zoons zeer succesvol zijn, las ik wel 10x dat hij een column heeft in de telegraaf, las ik zeker 7x over vogels en katten in zijn tuin, las ik over de schoonmaakkunsten van de schoonmaakster, las ik zeer vaak dat hij gratis opdrachten doet.. en dat in zo’n 150 bladzijdes. Ik leer het psychologievak niet beter kennen.. ik leer Jeffrey beter kennen, die ik niet wil leren kennen.
Dit boek? Sla hem over.
1. Jeffrey vindt zichzelf heel goed. Hij is 66, maar nog altijd zeer geliefd en dat benoemd hij veelvuldig.
2. Jeffrey betiteld zichzelf empatisch, maar ik vind hem hard en sarcastisch. De voorbeeldstukjes uit de praktijk zorgen ervoor dat ik juist niet naar een psycholoog zou gaan, terwijl hij juist de drempel wil verlagen. ’Client: soms zie ik het allemaal niet meer zo zitten. Jeffrey: Ga je dat nieuwe middeltje bestellen op internet voor euthanasie?’
Toch geeft hij aan dat cliënten dit fijn vinden.. bijzonder..
3. Volgens Jeffrey gaat zijn praktijk heel goed. De volgende bladzijde heeft hij allemaal gaten in zijn spreekuur. De volgende bladzijde weer niet. De bladzijde daarna weer wel.
4. Hoewel het voornamelijk over de spreekkamer zou moeten gaan, heb ik 4x gelezen dat hij naar New York gaat met zijn vrouw, is hij een keer of 7 naar FC Groningen gegaan, las ik 3x dat zijn vrouw in Amsterdam zit, las ik 3x dat zijn zoons zeer succesvol zijn, las ik wel 10x dat hij een column heeft in de telegraaf, las ik zeker 7x over vogels en katten in zijn tuin, las ik over de schoonmaakkunsten van de schoonmaakster, las ik zeer vaak dat hij gratis opdrachten doet.. en dat in zo’n 150 bladzijdes. Ik leer het psychologievak niet beter kennen.. ik leer Jeffrey beter kennen, die ik niet wil leren kennen.
Dit boek? Sla hem over.
December 15, 2017
Ik zocht op het station een leuk boek dat me de twee lange treinreizen die ik voor de boeg had kon vermaken. Ik kende de persoon Jeffrey Wijnberg niet. Gelukkig heeft Jeffrey geen enkele moeite om me in dit boek heel heel heel vaak te herinneren aan het feit dat hij een succesvolle psycholoog is. Hij heeft een vaak volle agenda, schreef vele boeken en een column in de Telegraaf. Jeffrey geeft ons niet zozeer een inkijkje in de spreekkamer, maar vooral in zichzelf.
En voor psychologen zal dit boek daarom vooral interessant zijn. Want Jeffrey zit zelf vol neuroses, dwangmatigheden, onzekerheden, controledwang en tics. (Dit is geen diagnose maar een mening, ik ben geen psycholoog) Voortdurend lijkt hij op zoek naar erkenning, is hij onzeker of hij nog wel voldoende media aandacht gaat krijgen voor zijn boeken, en blijft hij er inhameren dat Provocatieve coaching het beste is wat een cliënt gaat overkomen.
Ja, Jeffrey is erg gek op Provocatieve coaching. Ik ben momenteel bezig om me hierover te laten informeren, dus ik was erg benieuwd wat hij hierover te zeggen had. In theorie klinkt het heel goed, maar de spreekkamer-voorbeelden die Wijnberg uitwerkt in dit boek deden me gruwen. Eerlijk gezegd kan het zijn dat het gelezen woord teveel weglaat (intonatie, uitdrukking, context), maar Wijnberg komt eigenlijk vooral over als een sarcastische zelfingenomen eikel tijdens zijn sessies. Men kan verdedigen dat dit kietelen van patiënten de pointe is: ze uit de tent lokken om zo sneller tot de kern te komen. Maar de manier waarop hij het hier beschrijft zouden mij doen dichtklappen. Ik wil Jeffrey hier het voordeel van de twijfel geven omdat ervaren van deze coaching waarschijnlijk heel anders is dan het teruglezen. Maar als boek levert het tenenkrommende bladzijdes op.
Ik geef zelden één ster aan een boek. Maar ik vond dit zo'n tenenkrommend ego document dat ik iedereen wil waarschuwen dit boek lekker over te slaan. Jeffrey Wijnberg heeft diverse andere boeken geschreven die wellicht beter zijn te verstouwen. Maar laat deze lekker lopen. Betere titel zou zijn geweest: Ik, Jeffrey Wijnberg: Ik neem je net zolang niet serieus tot je mij serieus neemt.
En voor psychologen zal dit boek daarom vooral interessant zijn. Want Jeffrey zit zelf vol neuroses, dwangmatigheden, onzekerheden, controledwang en tics. (Dit is geen diagnose maar een mening, ik ben geen psycholoog) Voortdurend lijkt hij op zoek naar erkenning, is hij onzeker of hij nog wel voldoende media aandacht gaat krijgen voor zijn boeken, en blijft hij er inhameren dat Provocatieve coaching het beste is wat een cliënt gaat overkomen.
Ja, Jeffrey is erg gek op Provocatieve coaching. Ik ben momenteel bezig om me hierover te laten informeren, dus ik was erg benieuwd wat hij hierover te zeggen had. In theorie klinkt het heel goed, maar de spreekkamer-voorbeelden die Wijnberg uitwerkt in dit boek deden me gruwen. Eerlijk gezegd kan het zijn dat het gelezen woord teveel weglaat (intonatie, uitdrukking, context), maar Wijnberg komt eigenlijk vooral over als een sarcastische zelfingenomen eikel tijdens zijn sessies. Men kan verdedigen dat dit kietelen van patiënten de pointe is: ze uit de tent lokken om zo sneller tot de kern te komen. Maar de manier waarop hij het hier beschrijft zouden mij doen dichtklappen. Ik wil Jeffrey hier het voordeel van de twijfel geven omdat ervaren van deze coaching waarschijnlijk heel anders is dan het teruglezen. Maar als boek levert het tenenkrommende bladzijdes op.
Ik geef zelden één ster aan een boek. Maar ik vond dit zo'n tenenkrommend ego document dat ik iedereen wil waarschuwen dit boek lekker over te slaan. Jeffrey Wijnberg heeft diverse andere boeken geschreven die wellicht beter zijn te verstouwen. Maar laat deze lekker lopen. Betere titel zou zijn geweest: Ik, Jeffrey Wijnberg: Ik neem je net zolang niet serieus tot je mij serieus neemt.
December 31, 2018
Voor dit boek moest ik speciaal even de ratings van goodreads bekijken om de juiste keuze te kunnen maken. Nope, I did not like it. It was *not*ok.
Het boek kondigt zich aan om de deuren van de spreekkamer te openen gezien de onvrede van de auteur met zijn eigen mentor destijds bij de eigen opleiding niet te mogen leren uit de therapie-gesprekken van diens supervisor.
Wat we krijgen is echter letterlijk het dagboek van VIP jeffrey Wijnberg, en toevallig houdt deze zich bezig met het vullen en schrappen van afspraken in zijn therapeut-agenda, de uitslagen van voetbal, de persoonlijke bekommernissen om het al dan niet succesvol overkomen via columns, interviews en verkoop van eigen boeken, de adoratie voor en van de eigen kinderen/kleinkinderen/vrouw, zelfs poetsvrouw en massage-mevrouw. U begrijpt het al, het gaat om Jeffrey.
Wat we maar weinig doen is meeluisteren in de spreekkamer, er worden geen gesprekken gekaderd en geduid in de prococatieve therapie. De lezer mag zelf gokken wat die stroming inhoudt, hoe deze gegroeid is en mag behoorlijk geduld uitoefenen om te weten hoe de auteur er zelf ingetuimeld is. Wie er nog het meeste toegang geeft tot de spreekkamer is de patient die zelf een eigen analyse dient te maken, contractueel verplicht want deze therapeut heeft de handen vol met het maken van afrekeningsverslagen en droomt luidop van een criteriumlijst waarbij hij zijn ideale patiënten kan uitvissen.
Ik hoop dat u gevoel voor humor hebt en vooral sarcasme als u zich bij Jeffrey aandient, want dat blijkt nodig te zijn voor een door Jeffrey geslaagd geachte sessie. U bent in absoluut goede handen bij Jeffrey, daar is deze therapeut echt compleet van overtuigd zonder de minste twijfel. En als u toch daaraan twijfelt bent u niet de geschikte cliënt. Dat u dat maar weet.
Bent u wetenschappelijk geschoold en geïnteresseerd in casussen die geduid worden volgens deze provocatieve therapie, of hoe therapiegesprekken normaal verlopen, ga dan elders zoeken. Hier is geen enkele intellectuele inspanning geboden om de lezer iets te leren. Het moet vooral vlot lezen, goed verkopen en in de pers scoren. Er moet een mythe in stand gehouden worden van een groots man.
Het boek kondigt zich aan om de deuren van de spreekkamer te openen gezien de onvrede van de auteur met zijn eigen mentor destijds bij de eigen opleiding niet te mogen leren uit de therapie-gesprekken van diens supervisor.
Wat we krijgen is echter letterlijk het dagboek van VIP jeffrey Wijnberg, en toevallig houdt deze zich bezig met het vullen en schrappen van afspraken in zijn therapeut-agenda, de uitslagen van voetbal, de persoonlijke bekommernissen om het al dan niet succesvol overkomen via columns, interviews en verkoop van eigen boeken, de adoratie voor en van de eigen kinderen/kleinkinderen/vrouw, zelfs poetsvrouw en massage-mevrouw. U begrijpt het al, het gaat om Jeffrey.
Wat we maar weinig doen is meeluisteren in de spreekkamer, er worden geen gesprekken gekaderd en geduid in de prococatieve therapie. De lezer mag zelf gokken wat die stroming inhoudt, hoe deze gegroeid is en mag behoorlijk geduld uitoefenen om te weten hoe de auteur er zelf ingetuimeld is. Wie er nog het meeste toegang geeft tot de spreekkamer is de patient die zelf een eigen analyse dient te maken, contractueel verplicht want deze therapeut heeft de handen vol met het maken van afrekeningsverslagen en droomt luidop van een criteriumlijst waarbij hij zijn ideale patiënten kan uitvissen.
Ik hoop dat u gevoel voor humor hebt en vooral sarcasme als u zich bij Jeffrey aandient, want dat blijkt nodig te zijn voor een door Jeffrey geslaagd geachte sessie. U bent in absoluut goede handen bij Jeffrey, daar is deze therapeut echt compleet van overtuigd zonder de minste twijfel. En als u toch daaraan twijfelt bent u niet de geschikte cliënt. Dat u dat maar weet.
Bent u wetenschappelijk geschoold en geïnteresseerd in casussen die geduid worden volgens deze provocatieve therapie, of hoe therapiegesprekken normaal verlopen, ga dan elders zoeken. Hier is geen enkele intellectuele inspanning geboden om de lezer iets te leren. Het moet vooral vlot lezen, goed verkopen en in de pers scoren. Er moet een mythe in stand gehouden worden van een groots man.
March 6, 2018
Verwacht niet dat je tijdens het lezen van dit boek daadwerkelijk meeluistert in de spreekkamer. Je luistert wel mee in het hoofd van de schrijver, en dat is heel wat anders...
December 20, 2018
Als je geïnteresseerd bent in het verloop van consulten bij de psycholoog hoef je dit boek niet te lezen. Af en toe lees je een dialoog en zo nu en dan een verslag van een klant, maar echt verhelderend is het niet.
Over de schrijfstijl ben ik evenmin te spreken: veel dagen beginnen met zinnen in telegramstijl. Je zou kunnen aanvoeren dat het gaat om een dagboek en dat het daarom geoorloofd is om puntsgewijs aan te stippen wat er die dag is gebeurd. Zolang het gaat om een privé-dagboek kan ik dat argument volgen, maar voor een publicatie vind ik het getuigen van een gebrek aan verzorging.
Mijn laatste grief betreft het schaarse materiaal uit de spreekkamer zelf. De schilderende cliënte en haar verslagen komen wel erg vaak langs. Het lijkt erop dat de schrijver van vrij weinig cliënten toestemming heeft gekregen om hun verhalen al dan niet geanonimiseerd te vertellen. En daarom maakt het boek de titel niet waar.
Over de schrijfstijl ben ik evenmin te spreken: veel dagen beginnen met zinnen in telegramstijl. Je zou kunnen aanvoeren dat het gaat om een dagboek en dat het daarom geoorloofd is om puntsgewijs aan te stippen wat er die dag is gebeurd. Zolang het gaat om een privé-dagboek kan ik dat argument volgen, maar voor een publicatie vind ik het getuigen van een gebrek aan verzorging.
Mijn laatste grief betreft het schaarse materiaal uit de spreekkamer zelf. De schilderende cliënte en haar verslagen komen wel erg vaak langs. Het lijkt erop dat de schrijver van vrij weinig cliënten toestemming heeft gekregen om hun verhalen al dan niet geanonimiseerd te vertellen. En daarom maakt het boek de titel niet waar.
October 30, 2018
A friend gave me the book to read as I am training as a counsellor. I found some interesting things in it and it was an easy read due to the diary format. On the whole though, I was a bit disappointed. A bit too much repetition, and football. Sometimes the writer comes across as a bit jaded - not necessarily surprising after 40 years in the business, but he can be very enthousiastic too. On the whole a bit of a pot boiler and only interesting because of my career choice.
November 15, 2020
De andere kritische reviews verwoorden mijn leeservaring uitstekend, dus kijk vooral bij hen. Van mij uit dan maar mijn favoriete bladzijden: het slotbetoog, specifiek de pagina's 158 t/m 160. Hier boeide de schrijver me wél.
Laat je overigens door dit boek niet afschrikken voor provocatieve therapie en/of coaching: die zijn fantastisch, en ik snap dat Wijnberg er fan van is.
Laat je overigens door dit boek niet afschrikken voor provocatieve therapie en/of coaching: die zijn fantastisch, en ik snap dat Wijnberg er fan van is.
December 27, 2023
Beetje saai. Ik merk geen kern op dat me leidt door het boek wat me een inkijk geeft op de psychologie. Ik mis de emoties van wat het met de psycholoog doet tijdens een consult: ik hoopte dat dit boek me zou brengen maar helaas.
July 26, 2024
Vermakelijk en met de nodige humor geschreven. Leest gemakkelijk weg. Geeft een mooie inkijk wat er allemaal speelt bij het beroep van psychologie.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews