12 år gamle Anton Albertsen får vite at han er et uhell, eller «en rift i gummien», som faren kaller det. Anton får det for seg at han på et eller annet vis må forsvare sin eksistens her på jorden ved å gjøre noe meningsfullt. Han bestemmer seg, med god hjelp fra bestevennen Ine, for at han skal hjelpe faren sin med å få seg dame. Det viser seg ikke å være så lett.
Gudrun Skrettings debutroman er en morsom og hjertevarm fortelling om vennskap, forelskelse og forviklinger.
This was an absolute adorable and funny book. Anton is a sweetheart and must be protected at all costs. Ine is also adorable. I just loved this book. Its funny and charming about subjects like falling in love, being different and having a meaningful life. Gosh how cute.
Я очікувала підліткової історії про пригоди, негаразди з батьками. Легкість, невимушеність, дитяча безпосередність. Не все таке, яким здавалося на перший погляд..
Що ж, почнімо. Пол, Уле, Іре, Кевін і ... Антон 😄 В сім'ї не без Антона.
«Присвячується усім чудовим татам. Особливо моєму – найліпшому у світі»
Після смерті дружини у Антона лишається тільки батько. Батько, який затонув у депресивному настрої, апатії та втратив будь-які очікування від майбутнього і мету у житті. Він не дає ради ні собі, ні синові, таким чином змушуючи його почуватися повною нікчемою, який з'явився «через порваний кондом».
Антон, не розуміючи причини такого раптового ставлення, не усвідомлюючи стану батька, винить в усьому себе і намагається віднайти рівновагу у житті єдиної близької людини. Допомагає йому в цьому подруга Іре з ідеальною родиною. Мамо з татом в неї живуть душа в душу і загорнуті в один плед щовечора п'ють теплу каву і пишуть записки на банановій шкірці. Але чи так ідеально все насправді? І якій кузині вона щоразу просить поради для примирення батьків?
«Я лише хочу, щоб тато жив таким життям, про яке мріє. Життям, яке в нього було до появи мене, ходячого нещастя»
Насправді це дуже глибока історія написана від обличчя дванадцятирічного хлопця. З невпевненістю, боротьбу з собою, однолітками, зі страхами і невдачами. Вічно сумний батько з новою жінкою, перша закоханість у Міс Ідеальність, коли він вухастий низький хлопак.
Я не впевнена, що це історія для дітей чи підлітків. Це наче посібник для батьків, щоб зрозуміти, як почувається дитина у підліткові роки і через що їй доводиться проходити.
Вона зуміла довести мене і до сміху, і до сліз. Однозначно рекомендую до прочитання.
Дуже весела і просто класна книжка. Справжня комедія ситуацій (кульмінаційна сцена взагалі просто епічна, ще й під супровід хорового співу — я плакала зо сміху). Хоча Антоновому татку іноді хотілося відважити добрячого запотиличника (ну бо як можна ляпнути таке дитині?), але, мабуть, нелегко бути продавцем дачних туалетів (я не вигадую) і самотужки виховувати сина-підлітка. Метафора про скривлену вісь чудова.
дуже смішна історія про майже тринадцятирічного Антона, який хотів знайти своєму татові жінку. а тато про це навіть не здогадувався... у випадку поганого настрою читати обов"язково!
Це смішна і чесна підліткова книжка «Антон та інші нещастя», яка розповідає про те, що тримати баланс важливе не лише тоді, коли йдеш назустріч другові по дошці, прокладеній між деревами над землею, а й тоді, коли вибудовуєш стосунки – з однокласниками, з приятелями, з власними дітьми. У ній йдеться про дружбу, закоханість і любов і як по-різному вони можуть виражатися. Але взагалі це історія про Антона.
Антону дванадцять і він почувається ходячим нещастям. По-перше, вуха –відстовбурчені і некрасиві. По-друге, зріст – найменший у класі. По-третє, певна побутова занедбаність (бо тато-одинак не має ресурсу вчасно прати речі, прибирати в квартирі й готувати перекуски до школи), через що хлопець втрапляє в не дуже приємні ситуації. І по-четверте (але насправді таки по-перше), Антон дізнається від батька, що не був запланованою дитиною, а з’явився на світ внаслідок «проколу у гумі».
Але не все так погано: на противагу цьому у героя книжки є і цілий ряд «щасть», головна з яких – бойова подруга Іне. Вона знаходить дуже ефективний спосіб заткнути роти шкільним задиракам, які дражнять Антона, а ще віддано допомагає «вирівняти татову вісь» – знайти йому кохану.
Зрештою, це стає їхньою головною й вельми непростою місією, адже Антонового тата, попри всі його плюси, важко назвати чоловіком, привабливим для жінок. Керуючись порадами з жіночих журналів і життєвими мудрощами старої сусідки-одиначки, діючи в умовах таємничості і конспірації, Антон та Іне запускають цілу низку непорозумінь і курйозних подій, через що всім героям час від часу буде трохи незручно, але читачам – дуже смішно.
Крім того, Антон допомагатиме Іне з порадами для її кузини, батьки якої перестали демонструвати свої почуття одне одному, і лише згодом зрозуміє, чому ситуація з кузиною була такою важливою для самої Іне. Далі не розповідатиму, аби не спойлерити, але додам, що з втіленням цих порад пов’язана найепічніша і найсмішніша сцена цієї книжки.
Але якщо ви гадаєте, що «Антон та його нещастя» – це просто кумедна історія про дітей, які намагаються вирішити дорослі проблеми і що з цього виходить, то мушу вас запевнити: найважливіші речі ховаються трохи глибше. Бо ця книжка також про батьківську любов і про те, як по-різному вона проявляється на прикладі сімейних стосунків Антона, Іне та ще одного їхнього друга – Уле. Останній, мабуть, почувається найщасливішим: у його домі завжди пахне смачною випічкою, тут раді його друзям, а батьки, виїхавши на пікнік, сидять на пледі, тримаючись за руки. У цій сім’ї всі люблять одне одного.
Про те, що її люблять і підтримують, Іне дізнається щодня з підбадьорливих і мотивуючих записочок, які знаходить серед овочів і фруктів у своєму ланчбоксі. Мама намагається проявити свою любов до доньки, тож підбирає лише «здорову іжу» й пише ці послання. Втім, Іне з більшою охотою частується булочками з кориці Уле й нарікає на прохолодну атмосферу в домі, яку не зігрівають навіть милі записочки.
Батько Антона насправді дуже любить сина і піклується про нього. Попри те, що часто говорить зайві речі, які дітям взагалі не варто чути, наприклад, як син з’явився на світ, чи як жив би з коханою жінкою десь у лісі і в’язав триметрові шарфи, якби не мав сина, Антон повертає свою любов і турботу йому у стократ.
«Антон та інші нещастя» озвучує й інші важливі, надто ж для українського читача, речі. Наприклад, як просто й чесно говорити про народження дітей, контрацепцію та інші «незручні» теми. Можливо, це не всім і не завжди вдається, однак авторка налаштовує і своїх героїв, і читачів на тон чесної, відвертої розмови.
У тексті Ґюдрун Скреттінґ герої постійно балансують між дружбою і коханням, між прагненням зробити батьків щасливими і небажанням втрачати прості спільні речі, які у них є (хай навіть ці речі – вечеря піцою просто з коробки). Іноді вони бувають на межі провалу, але зрештою утримують рівновагу й зберігають усе найцінніше. Дрібні «нещастя», які псують життя, нікуди не зникають, але їх заступають значно важливіші і яскравіші щасливі моменти.
Gudrun Skrettings Anton og andre uhell er første bok i serien om Anton. Allerede på side 2 får Anton vite at prevensjonen ikke holdt, at han egentlig er et uhell og at det ikke var meningen at han skulle bli født. Nå starter den første jakta, Anton vil bli noe meningsfylt. Anton bor alene med faren sin, og sammen med bestevennen sin, Ine, finner de ut at faren er ensom. Jakt nummer to, på en kjæreste til Antons pappa, er nå i gang. Begge disse to oppgavene, er Antons driv i boka, og det leder til mange flaue misforståelser og til dels lattermilde situasjoner.
Skretting har skrevet en morsom og fin bok om vennskap, familieroller, forelskelser og pinlige forviklinger. Selv om boka egentlig ment for 6.- og 7. klassinger lo jeg godt! Den fornuftige bestevenninna til Anton er kanskje bokas beste karakter. Vel verdt å lese.
Antonas gyvena tik su tėčiu, nes, per nelaimingą atsitikimą, jo mama mirė. Netikėtai, vieną dieną, tėtis papasakoja Antonui jo atsiradimo istoriją. Pasirodo, berniukas buvo visiškai neplanuotas vaikas. Po šio pokalbio, Antonas, pasitaręs su drauge Ine, pagalvoja, kad tėčiui jau pats laikas būtų susirasti naują širdies draugę. Berniukas imasi piršlio vaidmens, tačiau viskas šioje žemėje ne taip paprasta...
Tikiu, kad visi esate girdėję tokius posakius kaip: „nespręsk apie knygą iš viršelio“ arba „pirmas įspūdis dažnai - apgaulingas“. Būtent taip nutiko ir man su šia knyga. Pradžioje atkreipiau dėmesį tik į viršelį, kuris atrodo ganėtinai vaikiškas (gal taip pamanėte ir jūs?). Po kurio laiko, peržiūrinėdama leidyklos „Debesų ganyklos“ knygas, pamaniau, kad vis dėlto reikėtų perskaityti šio kūrinio aprašymą. Na ir ką jūs manot? Sudomino! Ne tik, kad sudomino, bet dabar, perskaičius, galiu sakyti, kad ir labai patiko.
Atrodo, iš pažiūros - tokia lengva, paprasta ir buitiškai paviršutiniška istorija (kuri jau niekuo nebegali nustebinti, nes tokių yra šimtai kitų), tačiau joje tiek daug emocijų, išgyvenimų, kuriozų ir skausmo telpa. Viename puslapyje juokiesi, o kitame jau liūdi. Nežinau kodėl taip yra, bet pastaruoju metu vaikams bei paaugliams subalansuotos knygos mane paliečia labiau nei rimtesni, suaugusiems skirti kūriniai.
Pirmiausia, šioje knygoje parodomas stiprus tėvo ir sūnaus ryšys. Nesvarbu, kad Antonas iš tiesų nebuvo planuotas vaikas, tačiau svarbu - rūpestis, meilė ir tolimesni šeimos santykiai. Juk dažnai gyvenime neplanuoti dalykai būna patys geriausi, tiesa? O vaikai - patys didžiausi šio gyvenimo ir pasaulio stebuklai.
Puoselėdamas šiuos santykius, Antonas norėjo paties geriausio savo tėčiui, kuris visiškas darboholikas. Todėl, matydamas, kad tėtis pats tikrai nesusiras širdies draugės, berniukas asmeniškai leidosi į tos vienintelės paieškas. Tokiu būdu įsiveldamas į tikrus kuriozus, kurie galiausiai palietė ir įstūmė jo tėtį į nemalonią situaciją. Tačiau juk svarbiausia - geri norai ir pastangos, o dažnai visos tos kurioziškos situacijos ir nepavykę ar žlugę planai vis dėlto atveda prie to, ko siekėme nuo pat pradžių. Pripažinsiu, naujos širdies draugės tėčiui paieškos man buvo pati smagiausia bei šmaikščiausia knygos dalis, ne kartą privertusi nusišypsoti ir nusijuokti. Pasirodo, tą vienintelę surasti išties sunku! Tvirtai tikiu, kad ši dalis patiks ir kitiems skaitytojams.
Kalbant apie vaikus ir tėvus, paliečiama dar viena svarbi tema - tėvų skyrybos. Kaip bebūtų taip, bet, jei ši situacija atsitinka, ji labiausiai sukrečia vaikus, todėl buvo džiugu matyti, kad autorė šią temą taip pat įdėjo į knygos kontekstą ir paaiškino, kad šis procesas nėra pasaulio pabaiga. Rašytoja jauniesiems skaitytojams leido suprasti, kad dėl tokio tėvų sprendimo jie nėra kalti, o jų dedamos pastangos tėvus sutaikyti nebūtinai privalo pasiteisinti. Skyrybos - tai gyvenimiškas dalykas, nutinkantis pastaruoju metu, deja, dažnai ir nepriklausantis nuo nieko kito, tik nuo dviejų, suaugusių ir sprendimus priimančių žmonių.
Aišku, kokia knyga jauniesiems skaitytojams be pirmosios meilės? Šiame kūrinyje aptariama ir ji. Tokia, kuri užklumpa visai netikėtai ir dar tam žmogui, kurį visą laiką laikei tik geriausiu draugu, bet tikrai ne tuo, kuriam kažkada galėtum pajausti ir pradėti puoselėti šiltus jausmus. Tačiau taip jau nutinka. Negaliu nepaminėti, kad ta pirmoji meilė būna pati tyriausia bei gražiausia (nors kartais ir kaprizinga, nesuprasta), tokia ji parodyta ir šioje knygoje.
Herojams ir jų charakteriams priekaištų neturiu. Tiek Antonas, tiek Inė, kuri čia taip pat dominavo, man patiko. Tik siužete buvo vienas dalykas, kurį nuspėjau. Tikrai to nesureikšminu, nes per daug nekreipiau į tai dėmesio (tiesiog nujaučiau, kad taip nutiks ir tiek), o toliau mėgautis tekstu tai netrukdė.
Rekomenduoju vaikams, sakyčiau, nuo kokių 12-13 metų, dėl kai kurių knygos vietų (paliečiami lytiniai santykiai ir su jais susiję dalykai). Tačiau šioje situacijoje, žinoma, reikėtų atsižvelgti į kiekvieną vaiką, į jo individualią brandą, be to, dar ir į tai, kokiomis temomis jūs jau kalbatės su savo vaikais. Manau, kad „Mėnulis ir kitos nelaimės“ jauniesiems skaitytojams susiskaitys smagiai, paskatins nusišypsoti, nusijuokti ir pagalvoti, kad kartais šioje, įstrižai pasvirusioje, žemėje įvyksta pačių netikėčiausių ir geriausių dalykų.
Коли у нас з'являються такі чудові книжки, як-от "Антон та інші нещастя", я дуже радію. Бо вони розповідають дітям (та й дорослим, будемо вже чесними) про те, що родини бувають різними і це нормально. Що одна людина - це теж сім'я і необов'язково мати чоловіка/дружину, щоб жити щасливо. Що дитина з пробірки або та, що з'явилась на світ взагалі випадково (як і Місяць, до речі, але ж він не стає від цього менш гарним), - все одно залишається дитиною, яку кохають. І немає нічого страшного у тому, аби сказати їй правду - діти набагато розумніші, аніж про них думають дорослі.
А на додачу до цих думок Антон та його друзі розвеселять вас своїми пригодами та абсолютно щирими (але від цього не менш смішними) спробами улаштувати життя батьків та вирівняти їх похилені вісі.
З нетерпінням чекатиму на продовження історії про мале нещастя на ім'я Антон!
En utrolig søt og morsom historie! Anton er så liten og søt og og, og Pål virker som en skikkelig jordnær type. Ine er så veslevoksen og kul, mens Ole er helt bedårende. Anbefales
As much as I enjoyed the plot and storyline, I had trouble accepting this was a 12 year old boy. Most of the book, I could not shake the impression that this was a 40+ year old woman posing as a boy. The references, the sense of humor, his reasoning - they were not convincing as a 12 yo. Most jokes seemed directed at an adult reader. And it didn't help that Anton 3+ times admitted he sounded like an old man, because that was just admitting the obvious.
So the plot and story was fun, I LOVED Ole (he was the best character) and the book had a lot of nice elements(!), but for me it fell apart because Anton doesn't sound or reason like a teenage boy at all. I had fun reading it, but it felt like a mismatched children's book.
Anton ist klein, bebrillt, hat zwei zu große Ohren und nur ein Haar an einer ganz bestimmten Stelle. Jetzt erfährt er auch noch, dass er das Ergebnis eines Kondomunfalls ist. Das hebt seine Laune kein bisschen. Um seinem Leben doch noch Sinn zu geben, beschließt Anton, eine neue Frau für seinen Vater zu finden. Zusammen mit Ine, der besten Freundin der Welt. Doch wo sollen die zwei jemanden auftun, der sich für einen Klohäuschenvertreter interessiert? Na klar, im örtlichen Strickverein …
Quelle: Carlsen
Cover:
Ich finde das Cover total amüsant und witzig gestaltet. Es passt super zum Inhalt und ist auf alle Fälle ein riesen Hingucker.
Meine Meinung:
Gedacht ist das Buch eigentlich für junge Leser ab 12 Jahren, was mich allerdings nicht davon abhalten konnten, das Buch selber lesen zu wollen. Der Einstieg in die Geschichte ist leicht, der Schreibstil einfach und vor allem witzig. Die Autorin verwendet keine langen und verschachtelten Sätze, sondern schreibt eher kurz und knackig, ohne das es dabei abgehackt wirkt.
Die Idee des Buches ist einfach witzig und behandelt Themen, die sicher vielen Teenagern in der Entwicklungsphase durch den Kopf gehen.
Anton ist ein sympathischer und amüsanter Protagonist. Am meisten habe ich über sein naives, kindliches Verhalten und die dazugehörigen Gedanken lachen müssen, für die er natürlich rein gar nichts kann, weil es einfach altersentsprechend ist und daher durchweg authentisch wirkt. Das ist vermutlich auch ein wichtiger Punkt, wenn man das Buch als Leser meines Alters liest. Als 12 jähriger ist man was bestimme Punkte in dem Buch angeht vermutlich genauso unwissend wie Anton und seine Freunde und fühlt sich daher sicher verstanden und geborgen und weniger alleine mit den Problemen und Sorgen auf der Welt. Ich als Erwachsene habe mich dagegen einfach nur bestens unterhalten gefühlt, während Anton und seine beste Freundin Ine eine Frau für Antons Papa suchen und sich dabei mit "Törnons" und "Törnoffs" beschäftigen und von einer urkomischen Situation in die nächste schlittern.
Ine als wichtigster Nebencharakter hat mir ebenfalls sehr gefallen. Man merkt gleich, dass sie schon ein wenig reifer ist als Anton und sein bester Freund Ole, der ebenfalls hin und wieder seinen Beitrag in der Geschichte leistet. Ine ist der kreative Kopf der Gruppe, auch wenn ihre Ideen nicht immer zum gewünschten Ziel führen.
"Er muss mal unter Leute kommen", sagt sie. S. 16
WAS? DU HAST DEINEN VATER ZUM STRICKKURS ANGEMELDET?! S. 19
Der Verlauf der Geschichte ist einfach, dem Alter angemessen und erstaunlicherweise kein bisschen vorhersehbar, was mich wirklich an diese kurzlebige Story gefesselt hat. Als Leser begleitet man Anton bei der Suche nach der passenden Frau für Papa, aber auch durch die Alltagsprobleme und Sorgen eines Heranwachsenden, der in der Schule auch das eine oder andere Mal wegen seiner Größe und den riesigen Ohren aufgezogen wird. Und als wäre das nicht schon alles genug, muss Anton sich auch das erste Mal mit dem Thema Liebe in eigener Sache auseinandersetzen.
Dieses Buch ist das erste Jugendbuch der Autorin und hat in ihrer Heimat gute Kritiken bekommen. Auch ich kann mich nur positiv zu diesem Buch äußern und gebe gerne eine Leseempfehlung für die angegebene Altersklasse, aber gerne auch für ältere Leser, die Lust auf ein wenig unterhaltsame Lektüre haben.
Bewertung:
Ein gelungenes Buch, das alle Themen eines pubertierenden Teenagers mit Witz und Charme behandelt. Junge Leser fühlen sich verstanden, erwachsene Leser bestens unterhalten und in die eigene Jugend zurückversetzt.
Antonui 12. Jis nuolat patenka į keblias situacijas. Baisiai nepatogias, bet beprotiškai juokingas situacijas. Patikėkit, nė vienas nenorėtumėt būti jo kailyje. Gera. Juokinga. Paprasta bet ne prasta.
Skirta paaugliams, bet tinka ir suaugusiems. Puiki juoko dozė. Labai mažai knygų yra, kurios tikrai juokingos, ši - tikrai tikrai juokinga. Tai Skandinaviška knyga. Ji man šiek tiek priminė Emilį iš Lionebergos, šiek tiek nevykelio dienoraštį.
Knyga tikrai viršijo mano lūkesčius ir pasirodė daug geresne, nei tikėjausi.
Patyriau nemažai second hand embarrassment, bet jis tik padarė knygą juokingesne. Man patiko stebėti kaip pagrindinis veikėjas "auga" per visą knygą, kaip pasikeičia jo požiūris į tam tikrus dalykus.
Es ist wirklich wunderbar zu lesen. Macht Spaß in den Kopf eines Jungen zu blicken, der sich zum ersten Mal verliebt und der seinem Vater helfen möchte.
Якщо чесно, то це одна з найкращих книжок для підлітків, які я коли-небудь читала. Сміялася вголос. Порадила мамі і друзям - така сама реакція. Дуже смішно. Рекомендую всю серію!
Praleidom keletą nuostabių vakarų su dvylikamete dukra skaitydamos šią knygą. Ne kartą juokėmės iki ašarų. Ačiū bibliotekos darbuotojai, rekomendavusiai šią knygą pradedančiai paaugliukei🫶