Kom hier dat ik u kus

by Griet Op de Beeck

Kom hier dat ik u kus is een roman over Mona, als kind, als vierentwintigjarige, en als vijfendertigjarige. Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, geschreven met humor, scherpte en veel schaamteloze eerlijkheid. Over ouders en kinderen. Over kapotte mensen en hoe zij ongewild anderen ook kapotmaken. Over waar verantwoordelijkheid eindigt en schuld begint. Over geheimen en eenzaamheid. Over ziekte en zwijgen. Over de gevaren van sterk zijn. Over vergeten en niet kunnen vergeten. Over jezelf durven redden. En natuurlijk ook nog over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna.

Genres: Fiction, Roman, Dutch Literature, Literature, Contemporary, Novels, Family

382 pages, Paperback

First published September 26, 2014

Reviews

[Jaidee · Rating 5 out of 5]

5 "superlative, heartbreakingly funny and sad" stars !!!

8th Favorite Read of 2019 Award

Thank you to Netgalley, Amazon Crossing and the author for this book. I am offering this review in exchange.

Wow and whew !

This book was originally published in 2014 in Belgium and its English translation is due out in November 2019.

This book is about Mona. Middle-class Mona. Creative and loving Mona. Mona who struggles with her self-worth, her identity and her ability to be independent. We see Mona at three points in her life. As a young child who is loved but neglected and sometimes cruelly abused. Mona as a young woman who yearns for love but sacrifices too much. Mona in her thirties who finally comes into her own and makes courageous decisions to live for herself and more importantly to love herself.

Ms. Op de Beeck is a writer of immense talent. I cannot think of a book that I have read in recent years that was so genuinely able to get into the mind, body and spirit of a young child. The anxieties, the misunderstandings and the need to please. The insecurities of young womanhood and the blossoming of personhood as she encounters losses of both a minor and major kind.

My partner would watch me laugh out loud one moment and then sob unabashedly in another. A book of tremendous authenticity, love and the ties that bind us to those we cherish and those we fear and those we may dislike immensely.

Mona will be on my mind for a very long time and in my heart forever.

Thank you Ms. Op de Beeck for a work of immense joy, a work of tremendous sadness and a work that assists one in their own life journey.

[Angela M · Rating 3 out of 5]

3.5 stars but not quite 4 for me.

Every now and then, I read a book by an author from another country that was published in the language of that country and translated into English. When I do I often wonder if the translated version reflects what the author intended or reflects how good the writing might have been in the original language. I can’t say I was taken by the writing, but I was by the story. I was drawn to read this because of my friend Jaidee’s beautiful and powerful review. I didn’t love it as much as Jaidee, but I appreciated the story and I was moved. It’s a coming of age story of a young girl in a dysfunctional family and how the things that happened in her childhood impacted her life as she becomes a woman. It was heartbreaking at times and I couldn’t help but root for Mona every step of the way as we see her as a nine year old girl and then in her twenties and thirties in the next two parts or “acts”. But I can’t say I liked any of the other characters very much.

At nine when she loses her mother, Mona seems to intuitively respond by caring for her younger brother. She finds it hard to shed a tear, and perhaps we have an idea why, but yet she is clearly affected and confused about how she should feel, at one point thinking that she doesn’t know if she should feel happy when she’s reading a book. Part One was the most affecting for me as Mona and her brother survive what I consider questionable parenting on the part of her father. A stepmother who definitely has issues and constantly needs reassurance and acceptance, puts Mona in the position of having to cater to her stepmother’s emotional needs while setting aside her own. The turmoil in this family and in this little girl’s head is depicted in such a realistic way and I can only say how sad I was for this little girl.

In the second part Mona is forging her way in the theater world as a “dramaturge”. ( I had to look that up “a literary advisor or editor...who adapts scripts”.) She’s also struggling through relationships with men. Not much seems to have changed with Mona as she always seems to concede to those around her - her family, her boyfriend, her work associates. In the third part, in her thirties, when things about the past come to light through her father’s death bed conversations, I felt hopeful for Mona and that she might just find herself and her own voice. A powerful statement of how traumatic, or emotionally stifling events in the past can impact one for years to come. Even though I didn’t love it, it was worth reading.

You should read my friend Jaidee’s beautiful review which led me this book : https://www.goodreads.com/review/show...

I received an advanced copy of this book from Amazon Crossing through NetGalley.

[Sigried · Rating 5 out of 5]

Dit verhaal is zo mooi dat ik het uit mijn hoofd wil leren om voor altijd bij me te hebben. Het leven zoals het is, gevat in een intens gedicht dat geen woord teveel bevat, herkenbaar en toch ook weer helemaal niet. Alle onderdelen sluiten perfect bij elkaar aan: de opbouw, de personages, het tempo, het taalgebruik, zelfs de cover is de ideale visuele samenvatting van het verhaal. Conclusie: dit is een van die zeldzame boeken om jaarlijks te herlezen.

[Debbie · Rating 4 out of 5]

3.8

Is Mona extraordinary? Nah. But is she pensive, sensitive, and smart? You bet. So I got pulled into her trials and tribulations and had a good read.

Mona’s family is dysfunctional (aren’t most?) and she goes through lots of turmoil as she grows up, but none of it is overly dramatic. I just loved buddying up with Mona while she pondered what was happening in her head and heart as life happened to her. The internal monologue never overpowered the story. Plot to pondering ratio: excellent.

Like the book title says, there are three acts: Mona as a 9-year-old, Mona in her twenties, and Mona in her thirties. I liked Mona as a kid slightly more than Mona as an adult, because 1) she spends more time observing people and things, 2) she takes things literally (I always love that because it adds humor), and 3) she seems more unique as a kid. Occasionally the kid voice is too adult, a pet peeve of mine.

Stand-out portrayals: her needy stepmom, her dad, and her boyfriend. Her boyfriend was a class-A jerk. There’s a sex scene where he is described in a super unappealing way—it’s pretty vivid—and from then on, I felt yucky whenever he was in the room. Kudos to the author for getting his yuckiness across to the reader.

Standout scene: being in a sweat lodge. Man was that vivid and cool!

Standout lines (I know, I know, I’ve overdone it, but honestly, it’s all I can do not to add twenty more):

“Her teeth are very white, much whiter than Daddy’s, buttermilk compared to banana skin.”

“And now we’re supposed to call Marie Mommy. That’s like getting two kittens and calling them both Fraggle…”

“…some dreams stick to the roof of your head.”

“…because all of the hunger from all the times she didn’t finish her plate has gotten stuck in her body.”

“Consistency is the last resort of the unimaginative.”

“They couldn’t have looked more shocked if he’d just told them he was going to jail for stealing a truckload of zucchini.”

“I’ve been falling out of a window my whole life, that’s what it feels like.”

“Honestly, I missed my dad more because the absence of a person who’s standing right in front of you is more intense, it seems.”

“If you ask people what’s the best feeling you can have, most of them will say being in love or having an orgasm, but I know differently. It’s relief: being afraid, waiting, and then the moment of salvation.”

The author, from Belgium, is an award winner in her country, and this is her first book to be translated into English. I couldn’t tell that this was a translation, always an excellent sign. I hope more of her work is translated.

This is a good little story. I highlighted a lot (as you can see from the quotes I pulled), which is why I rounded up my rating to 4 stars. Check this one out!

Thanks to NetGalley for the advance copy.

[Elyse Walters · Rating 3 out of 5]

I was excited to read this book.... I’ve enjoy other books from the Netherlands.
Belgium is bordered by the Netherlands.
So, as soon as I learned about this book - [Thank You, Jaidee...>her review and passion for this book is heartfelt and wonderful], .....I downloaded a copy myself.

“Mona In Three Acts” was ‘surprisingly’ much longer than other novels I’ve read from this region of the world. I felt it was too long. The translation was fine...but there were pages upon pages of very ordinary descriptions of daily life.....so much so ....that after awhile- ordinary ( something I usually love, as ordinary is ‘real’).... was TOO ORDINARY....
I appreciated Mona’s Innocence- vulnerability - and her grief from having lost her biological mother as a young girl - but I began to tire of Mona’s child voice.....and the dialogue. I teetered back-and-forth between compassion for Mona and being bored myself.

I appreciated a lot about this story, .....( how these characters felt- how Mona handled abuse and neglect - etc.), ....but I also felt grumpy - at times.
As a 67 year old reading this book —I got itchy with pages of explanations of things I already knew. I know what a cardiologist is. I’ve seen the movie “The Sound of Music” enough times - that to read an entire chapter about the movie - Mona explaining it to her six year old brother...just felt annoying:

Then there were parts - where I paused....feeling annoyed & puzzled by the ‘choice’ of visuals...
Here’s an example:
“I’d like to share my food with the children in Africa, especially when it’s Belgian endive, or when Marie has cooked pork chops that are so dry and chewy you could beat a small animal to death with them”.

Beat a dead animal??? Why did Mona pick such a phrase?
I’ll tell you why...
Our little 9 year old protagonist - Mona - over heard her daddy say it when Marie ( stepmother), wasn’t around.
Mona thought it was secretly funny. I didn’t.

Following Mona’s life from a child to an adult....400 plus pages...became too daunting for me. My patients were being tested.

The author definitely can tap into our emotions - but with the combination of the writing itself being simplistic... ( a few emotional outbursts)...and the book’s length ...
I felt a lot was being asked from adult readers.....
If this book was 200 pages shorter....I may have enjoyed this more.

I do applaud the author’s insights into complex human relationships....exploring universal themes.

[Julie Mestdagh · Rating 5 out of 5]

Voor "kom hier dat ik u kus" bestaat maar één woord: méésterlijk. En dat meen ik. Zelden las ik, in het Nederlands dan nog bovendien (een taal waarin ik doorgaans minder graag lees), zo een sterk boek. Zoals altijd begon ik te lezen met een potlood in de hand om aantekeningen te maken bij passages die me raakten, die ik mooi vond. Ik ben na één hoofdstuk gestopt, toen ik besefte dat ik zowat alles had onderlijnd en mijn boek één grote potloodvlek was geworden. Een sterk boek. Een krachtig boek. Een mooi en tegelijkertijd intriest boek. Een boek dat de waarheid durft te vertellen, en dit via realistische en door en door Vlaamse dialogen die we elk al minstens 10 keer hebben gehoord, indien niet zelf uitgesproken (o, de confrontatie!).

"Kom hier dat ik u kus" vertelt het verhaal van Mona en haar familie, en dit op drie verschillende tijdspunten; een deel wanneer Mona kind is (9-11 jaar), een deel wanneer Mona 24 is en een deel wanneer Mona 35 is. Niet alleen krijgt de lezen op die manier een fantastisch inzicht in de evolutie van Mona, maar zo wordt ook pijnlijk duidelijk hoe gebeurtenissen uit het verleden de toekomst blijven bepalen; hoe mensen bagage jarenlang meeslepen en hoe kromme situaties alleen maar krommer groeien.

De kracht in het eerste deel schuilt, voor mij, vooral in het perspectief van Mona - als kind - op het gedrag van de volwassenen en hoe zij daarop reageert. Ongelofelijk knap hoe Griet Op De Beeck vanuit dat kinderlijk perspectief de volwassen wereld weet te schetsen. Het tweede deel vond ik iets minder sterk, maar het laatste was dan weer overweldigend, waarschijnlijk mede doordat de lijdensweg van haar vader en de beslissingen die ze moest nemen vrij dicht aansluiten bij wat ik zelf 3 jaar geleden meemaakte met mijn vader. Ook hier ligt de kracht in de dialogen van de verschillende personages, de o zo herkenbare discussies, de soms moeilijke verhoudingen enz.

"Kom hier dat ik u kus" heeft bovendien een belangrijke moraal van het verhaal, zonder hierbij betuttelend te zijn. Dit is zo'n boek dat een mens elk jaar opnieuw zou moeten lezen om zich wakker te schudden en bij de les te blijven.

Prachtig!

[Renee Godding · Rating 3 out of 5]

Rating: 3/5 stars
ARC provided by publisher

Mona in Three Acts is the first novel by well-known Flemish author Griet Op de Beeck to be translated into English, and the first one I read both in translation, as well as in its original Dutch. Many thanks to the publisher AmazonCrossing for providing me with an early copy of the former.

As with most of Griet Op de Beecks books, Mona in Three Acts is a literary contemporary novel, that centres around coming of age in a slightly dysfunctional family-unit. As the title would imply, we follow Mona in a story that is split into 3 parts with a substantial time jump in between each of them.
In part 1, we get to know her as a 9-year old, shortly after the death of her mother, coping with the fact that her father is getting remarried. We see her navigate her way around all these new emotions and see her relationship with her stepmother and stepsiblings play out.
In part 2, her story continues when Mona is around 25 when she moves in with her boyfriend and faces the first struggles in her starting career.
In part 3, Mona returns home to take care of her father on his sickbed and many puzzle pieces of the last years begin to fall into place.

I have to commend the novel for its consistency- and build up of characters. We see how the way that Mona was brought up influences the way she forms relationships later in life, which makes up the central theme of the novel. Not just Mona, but the other reappearing characters follow this line. All of them have distinct personalities and all of them are just the right amount of flawed to be realistic, but not too unlikable.
That being said, the nature of this novels theme almost directly prevents character growth in the main character. Op de Beeck does an exceptional job at writing from a childs perspective, which is why I probably enjoyed part 1 the most. Unfortunately, Mona retains that naïve childish outlook throughout the rest of the novel, which got on my nerves quite fast.
My second problem, which is also inherently linked to the theme this novel goes for, is that everything is so oversimplified. Yes, people are creatures of habit, that have a tendency to stick to the same patterns. Yet the way the author psychoanalyses her character down to a single thing in her past just rubs me the wrong way. As a literary device, it treads the thin line between “character background” and “psychology for dummies”. As an outlook on life, it completely removes all agency from the person and labels them as a victim of their past, rather than an individual capable of taking responsibility for their own life.

As a final note I’d like to say that I actually enjoyed the English translation more than I did the original. Op de Beeck has a tendency to try a little too hard when writing dialogue, which results in overly-directed, “too profound” sentences that feel out of place in the mouths of the characters that deliver them. I think the translator did an excellent job of bending them into a more moderate form, without losing the core of the message.

This novel is out in Dutch under the original title “Kom hier dat ik u kus” by Prometheus, and will be released in November 2019 via AmazonCrossing in its English translation.

[Marc · Rating 3 out of 5]

Family life: it’s complicated, part 2
Last week I read Celeste NG's Everything I Never Told You, a very successful evocation of a family that is shattered by the death of one of the children. Ng portrayed very nicely how not talking about tricky issues (in her case gender and race related), and constantly adapting to avoid discussions, can lead to a dramatic result (see my review https://www.goodreads.com/review/show...) . This novel by the Flemish author Greet Op de Beeck ties in perfectly with that. For her too, it is all about a family where people don’t say what they have in mind, and stay silent to spare each other, until the storm bursts.

Op de Beeck has opted for a less kaleidoscopic approach than Ng, because she follows only one point of view: that of the young female Mona, albeit in three different time periods: at 9-11 years, 24 and 35 years. Mona is a chameleon who constantly adapts, tries to avoid conflicts, and is content with whatever good thing that comes her way; in other words she's someone with a very low self-esteem. In the first part, related by the 9-11 year old Mona, the author sketches well where that comes from, although I think that this part was be a bit long.

Stylistically this novel not always is perfect, with sometimes strange twists in the phrasing, with the language of the 9-year-old Mona that is far from realistic, and especially with the constant switching of personal pronouns. Also in the composition there is something to criticize: the choice for 3 time periods is successful, with a fairly homogeneously developing Mona, but the other figures make very strange twists during those different periods (especially the father figure is almost unrecognizable in the last part). There is also regular hinting towards situations of abuse, but that theme is not really worked out.

But Op de Beeck also has her strengths: she knows how to observe incredibly sharply and to zoom in on people's feelings, on the regularly misfit in communication between family members (or the lack thereof). Especially the scene at the father's deathbed to me was utterly shocking and gripping (hitting very close to home). The author was once a theatre dramaturge herself and that shows. But there is also a downside to this: the magnification that does work on a stage does much less so in a novel; for example, the figure of stepmother Marie in the last part is very caricatural and bitchy. Remarkably: almost all characters actually are pathetic, tragic people, who almost constantly complain about their own fate; the novel even suffers from a competition in pitifulness, becoming yet another variation on Tolstoy's famous opening sentence ("all happy marriages ...").

A not unimportant side aspect of this novel is also the view into the special world of theater companies and writers. Op de Beeck undoubtedly draws on her own experiences here, and the picture she paints is rather abhorring. Especially the self-centeredness of the eccentric director Marcus and of her boyfriend, the writer Louis, are extensively emphasized, again on the edge of the caricatural.

I personally think this is a more successful novel than her debut Vele hemels boven de zevende, but for the time being she’s no competition for Celeste Ng. Nevertheless I have to add something to this remark. In my own (Dutch) language region from the beginning Op de Beeck has been attacked as a rather superficial or too emotional writer, ranging her within Young Adult or Chicklit. The attacks sometimes were personal and denigrating, and often by male reviewers, which give them a rather sexist flavour. Now, tastes can differ, and everyone is entitled to his/her own opinion, but in my view Op de Beeck – though she does not produce world literature and her style is not without flaw – offers a very own captivating take on life and she ought to be respected for that. That’s why I give this novel a perhaps a bit too flattering 3 stars.

[Moira Macfarlane · Rating 4 out of 5]

Drie jaar geleden las ik dit boek al eens, ik was er toen vol van. Nu herlas ik het voor de leesclub en was erg benieuwd toen ik erin begon of het mij nog steeds zo zou weten te raken als toen. Niet alleen omdat ikzelf nu ergens anders sta, maar ook omdat de schrijfster toen nog een blanco blad voor mij was. En ja, ik vond het nog steeds erg mooi. Langzamerhand voelde ik mij opnieuw steeds dieper betrokken bij het verhaal rond Mona, het gezin waaruit zij kwam en hoe dat haar vormde. Er waren nieuwe dingen die mij aanspraken en raakten en er stond een hoop moois om te bewaren in.

“We staan elke dag op, doen wat van ons verwacht wordt, en gaan dan weer slapen, en dat noemen we leven. We saboteren onszelf zonder het te beseffen, omdat we nadoen wat ons ooit is voorgedaan, en dan denken we dat het zo móet gaan. En ondertussen organiseren we de dingen zo, dat we geen tijd hebben om stil te staan bij dat wat we ten diepste voelen. We vergeten wat we waard zijn en durven niet te geloven dat we het goeie wel degelijk verdienen. We vinden het makkelijker om te berusten bij ons leed, om onszelf te troosten na de pijn, dan te kiezen voor wat ons echt gelukkig zou maken.”

[Diederik · Rating 4 out of 5]

Na Vele hemels boven de zevende was ik benieuwd of GOdB in staat was haar debuutlast van de schouders te kunnen werpen.
‘Wie ben ik om een centimeter in een boekenkast op te eisen?’ is een vraag waarmee de auteur zeer lang geworsteld heeft. De onzekerheid heeft inmiddels plaats gemaakt voor een gezonde ambitie, waarbij zij nu vrolijk stelt te willen gaan voor een volle meter.
Met Vele hemels boven de zeven wist GOdB vele lezers te raken. Op een of andere wijze slaagt zij erin alledaagse en universele thema’s klevend op de lezer neer te schrijven, in een verfrissend en aangenaam taalgebruik.

Met Kom hier dat ik U kus eist GOdB meteen 4 cm op in de boekenkast. 6 cm in totaal, dus nog 94 cm voor de boeg.
Verheugend nieuws voor de liefhebbers.

Kom hier dat ik u kus is een boek dat is opgedeeld in 3 delen, waarin we Mona volgen als tiener (9 tot 11 jarige), twintiger (24 jarige) en dertiger (35 jarige).
De lezer is getuige van de psychische averij die de jonge Mona als kind oploopt, wat niet enkel haar tienerjaren tekent maar haar verdere leven.
Het is een boek over sterk zijn, het gevaar ervan en waar je de grens ervan trekt. Over hoe mensen die door het leven getekend zijn, het leven van anderen tekenen. Een verhaal waar familiegeheimen hun schaduw werpen op opvoeding over generaties heen, maar bovenal een verhaal over het leven in handen nemen en jezelf hieruit te weten redden. Maar bij GOdB is hoop en liefde gelukkig nooit veraf, en humor steeds dichtbij.

Opnieuw kleven de personages van dit boek aan je vel, en staan ze zo dicht bij je als lezer in zeer herkenbare situaties.
Niet dat je, mag ik hopen, alle situaties zelf meemaakte, maar je herkent ze en voelt ze aan, waardoor je onbewust of net bewust gaan reflecteren.
Het is opnieuw een boek waardoor je als lezer heel persoonlijk wordt aangesproken.

Kom hier dat ik u kus is een wederopstandingsverhaal dat omhult is met veel levenswijsheid.
Een verhaal waarin je verlangt bepaalde personen beter te leren kennen.
Een verhaal dat bol staat van ingrijpende gebeurtenissen, die ik omwille van spoileralert niet kan aanhalen.
Een verhaal bovendien geformuleerd in mooie eerlijke zinnen.
Een boek dat absoluut zijn centimeters in elke boekenkast verdient.

Sta zeker ook stil bij de beide motto in het begin van boek.

Griet Op de Beeck is niet langer de auteur van Vele hemels boven de zevende.
Griet Op de Beeck heeft zich met dit boek als volwaardig auteur bevestigd.

[Kelly Eeckhaut · Rating 5 out of 5]

Jawel, die Griet kan schrijven. Maar echt. Zo simpel eigenlijk, en toch zo raak. Zo Vlaams ook, wat ik meer dan aangenaam vind. Niet alleen qua taalgebruik, ook qua scènes. Wat sommige personages zeggen, ge kunt het u zo herinneren of inbeelden dat dat iets is dat uw moeder, tante, oma zou zeggen of gezegd hebben.

Ik heb me wel iets meer laten meeslepen door Vele hemels boven de zevende. Ik vond het spijtig, niet zo lang geleden, dat Vele hemels zo snel uit was. Ik wou meer. Daarom kocht ik ook zo snel Kom hier dat ik u kus. Blij dat ik was, dat dit meer dan 400 pagina's dik is. Maar deze keer was het wel genoeg. Het laatste hoofdstuk was wat aan de tragere kant. Niet dat het ongepast was, of geforceerd. Nee, laat die Griet maar de tijd om haar verhaal te doen. Misschien lag het gewoon aan mijn groeiende medelijden met Mona. Ik heb vaak gedacht, komaan zeg, begin toch eens met leven, zijt eens het wijf dat ge lijkt te willen zijn!

Vijf sterren weer. Ik denk dat ik mezelf vanaf nu fan van Griet Op de Beeck kan noemen.

[Marieke Leest · Rating 5 out of 5]

W A W! Prachtig boek. En ik ben normaal niet aan van die trage verhalen. Ik werd meegesleept door het verhaal. Door de manier van vertellen.

[Donna · Rating 3 out of 5]

Mona in Three Acts tells the story of a child growing to womanhood and how the actions of her family and others around her formed her thoughts, feelings and ability to deal with life. It is very relatable in how we often bend our will to others, allowing them to mold us, often causing us to keep our own desires at bay.

Mona's strict and sometimes cold mother is killed in a car crash when Mona is young, and her father quickly remarries. With a father who has been distant most of her life, and with a new, insecure and demanding woman as her new mother, Mona continues the desire to please mechanism she formed with her birth mom. Always trying to be helpful, blaming herself when things go wrong, and stuffing down her own feelings, she finally finds some release as an adult in working with a theater group.

Still, in her work and her choice of a lover, she doesn't even try to explore what really matters to her, she comes across as a "good girl" to her parents and as powerless but somewhat helpful in her job. She recognizes that things aren't wonderful, but seems unable or unwilling to change anything.

In the "third act" of the book, situations involving her father cause Mona to begin seeing things in a new way, and to alter relationships that had stayed stagnant for years.

Some may describe this story as depressing, but I didn't feel that way. Certainly at times I wanted Mona to just break out and break away, but actually her life seemed very realistic in many ways. I was definitely ready for the story to end, however, as I felt it dragged a little in the middle.

I applaud the translation from Dutch to English; it was done very well and I felt no awkwardness at all, as I have in the past with other translations.

Thanks to NetGalley and Amazon Crossing for an opportunity to review this book.

3 stars

[Snow White · Rating 2 out of 5]

Nadat ik de film "Vele hemels boven de zevende" had gezien, wou ik meteen een boek van Op de Beeck proberen. Het verhaal uit de film was zo mooi, zo ontroerend en zo uitgesproken en onomwonden Vlaams. De schrijfstijl van dit boek kon me echter niet helemaal bekoren. Er wordt nogal veel gebruik gemaakt van opsommingen. Ook viel het me op dat er nogal veel overeenkomsten waren met Vele hemels boven de zevende. Bijvoorbeeld de relatie tussen de vader en Marie, het prepuberale meisje dat vertelt, de relatie van Mona met Louis, het karakter van Mona an sich... De klemtonen waren hier anders, maar toch veel dezelfde thema's. Jammer ook dat niet alle issues helemaal aan het licht komen, zoals wat er tussen Marie en Anne-Sophie is voorgevallen.

Update: na 6 maanden weet ik hier al niks meer van dus ik breng mijn score van 3 naar 2 sterren

[Anneke · Rating 5 out of 5]

Beste Nederlandstalige boek dat ik in érg lange tijd gelezen heb.

"We staan elke dag op, doen wat er van ons verwacht wordt, en gaan dan weer slapen, en dat noemen we leven. We saboteren onszelf zonder het te beseffen, omdat we nadoen wat ons ooit is voorgedaan, en dan denken we dat het zo móet gaan. En ondertussen organiseren we de dingen zo, dat we geen tijd hebben om stil te staan bij dat wat we ten diepste voelen. We vergeten wat we waard zijn en durven niet te geloven dat we het goeie wel degelijk verdienen. We vinden het makkelijker te berusten bij ons leed, om onszelf te troosten na de pijn, dan te kiezen voor wat ons echt gelukkig zou maken".

[Ceren · Rating 3 out of 5]

Goed geschreven, maar ik had na 'Vele hemels bovende zevende' ook niet anders verwacht van Griet. Het begin was ietwat langdradig en niet heel spannend. Na bladzijde 200 gebeurde er wel echt iets in het verhaal en dat miste ik een beetje in het begin. Op sommige momenten heel herkenbaar, maar er bleef toch het een en ander onduidelijk in het verhaal. Maar hey, ik heb het met plezier gelezen. Helemaal leuk.

[Katrien Vermeire · Rating 5 out of 5]

Ik las ergens 'dit boek wil ik voor altijd blijven onthouden'. Zeker en vast. Ik wil het zelfs gewoon op mijn nachtkastje laten liggen. Om op tijd weer eens wakker geschud te worden. Om "te redden wat er te redden valt, mijzelf bijvoorbeeld".
Knap werk.

[Arnaud Verwacht · Rating 4 out of 5]

Onwaarschijnlijk mooi. Ik zal er geen woorden aan vuil maken, want sommige verhalen moeten nu eenmaal gelezen worden 🫶

Als je Op de Beeck leest, weet je waarom ze begin dit jaar therapeut is geworden.

[Caro · Rating 3 out of 5]

Griet Op de Beeck borduurt verder op de thema's uit Vele hemels: eenzaamheid en de maakbaarheid van het leven. Deze keer kijkt ze door de ogen van één personage, op 3 verschillende leeftijden. Het eerste deel, waarin ze het verhaal vertelt vanuit het standpunt van een meisje van acht, doet erg denken aan de hoofdstukken waarin Lou uit Vele hemels aan het woord is. Dit kinderstandpunt ging mij vrij vlug vervelen en de 'wijsheden' van dit 8-jarige meisje vind ik af en toe overdreven.
Het tweede deel, de relatie met Louis, was op bepaalde momenten nogal langdradig. Het leven met Louis lijkt mij maar een saaie bedoening en dat straalt blijkbaar op dit hoofdstuk af.
Het derde deel sprak mij het meeste aan, misschien vooral vanwege de herkenning. Ik maakte op bijna dezelfde manier de laatste nacht van mijn moeder mee.
De vaak ingewikkeld geformuleerde aforismen die Op de Beeck het hele boek door rondstrooit (en die we ook al lazen in Vele hemels), zijn er zo stilaan te veel aan voor mij.
Het verhaal is vaak ongeloofwaardig. Om maar één voorbeeld te noemen: een 8-jarige fietst alleen naar het autokerkhof en ziet daar de auto waarin haar moeder nauwelijks enkele dagen daarvoor om het leven kwam. En wat te denken van de vader die op zijn sterfbed aan zijn dochter opbiecht dat hij vier dagen nadat hij zijn minnares ontmoet had de liefde met haar bedreven heeft?
En wat is er nu eigenlijk gebeurd tussen Marie en Anne-Sophie? Op de Beeck suggereert dat er iets vreselijks gebeurd is (anders zou Anne-Sophie toch niet zo halsoverkop naar de andere kant van de wereld vluchten), maar we komen nooit te weten wat.
De grootste verdienste van dit boek is dat het leest als een trein. Maar achteraf bekeken heb ik zeker niet het gevoel dat ik een schitterend geschreven of uitzonderlijk goed bedacht of origineel boek gelezen heb. Op de Beeck publiceerde haar tweede boek vrij kort na het eerste, en dat is eraan te merken.

[Silke · Rating 4 out of 5]

Ik lees zelden of nooit in het Nederlands, maar voor Griet Op de Beeck maak ik graag een uitzondering. Voor mij is zij een van de grootste Vlaamse schrijvers van de nieuwe generatie. Er is niemand die zoals zij een ganse roman kan vullen met de meest banale zaken en mij toch tot de laatste letter mateloos geboeid kan houden. Griet schrijft nooit hoogdravend of betuttelend, haar woorden zijn altijd vlakbij en echt. Haar teksten zijn door en door Vlaams. Ik geloof dat iedereen zich wel op een bepaald moment kan herkennen in haar verhalen. Al was het maar omdat "ons bomma" of "tante metje" ook vonden dat we altijd mooi recht moesten lopen en dat een tweede fles wijn op het familiefeestje het fatsoen ver voorbij ging. De dialogen lijkt soms zo uit Vlaamse huiskamers geplukt.
Kom hier dat ik u kus begint meesterlijk. Het eerste deel geschreven uit het oogpunt van Mona als 9 tot 11 jarige is ijzersterk. De wijze waarop Griet de interactie tussen Mona en de volwassenen rond haar weergeeft is voor mij echt een ijzersterk stuk literatuur. De delen daarna zijn zeker sterk, maar overtreffen nooit meer het eerste stuk.
Kom hier dat ik u kus beschrijft het leven zoals het is. Niet altijd mooi, soms ronduit teleurstellend en je krijgt op het einde van het verhaal misschien niet alle antwoorden aangereikt. Maar laat ons eerlijk zijn, die krijg je in het echte leven ook niet altijd.

[Cynthia Schultz · Rating 5 out of 5]

In Kom hier dat ik u kus volg je Mona op drie verschillende leeftijden. Die van jong meisje, twintiger en volwassen vrouw. In een gezin dat nooit normaal gefunctioneerd heeft. Dit boek heeft me vreselijk gepakt, je ontdekt hoe gebeurtenissen in het jonge leven van Mona haar hele leven beïnvloeden. Ik vond het intens, mooi, pakkend en vooral heel ontroerend. Erg knap vooral hoe Griet dat 'jonge deel' heeft geschreven, zo vanuit het kind, dat komt echt geweldig over.
Een van de mooiste boeken die ik recentelijk heb gelezen. Deze suddert nog wel even na, er zitten sterke lessen in.

[Leesdame · Rating 4 out of 5]

De (typisch Vlaamse) schrijfstijl is prachtig! Ik heb vele zinnen gemarkeerd en hardop voorgelezen! Griet op de Beeck weet heel goed het eenzame gevoel van Mona weer te geven tussen de regels. Het tweede deel vond ik taai om te lezen. De kracht van het eerste deel miste ik in dit tweede deel.

Lees de volledige leeservaring op mijn blog

[Suzanne · Rating 5 out of 5]

Eindelijk mijn eerste boek van Griet Op de Beeck gelezen. Wauw! De Vlaamse taal, de zinnen, de levensechte dialogen, hoe je meevoelt met de personages, hoe herkenbaar bepaalde beslissingen zijn.

[Mark · Rating 4 out of 5]

This Belgian writer has never been on my radar until I saw her in an interview on television. Her story was interesting and she made a very vulnerable impression on me yet her story was one of strength. So I decided then to try and read some of her work, but with the amount of unread books I have lying around that turned out to be a promise not kept until now.

Sometimes you are reading a book that really does not capture your full interest. It was one of those moments I came across one of those free book cupboards where people drop their unwanted books, which I find a difficult perspective, but it gave me two of this lady her books. With a delay of the train, something which seems to be happening more often these days. I started reading this book in the station and then on the train and found when I arrived at my destination that I had already was halfway the book. A sure sign I was enjoying myself.

The book is about Mona as a child who lost her mother when she was a wee teenager, the observations of a child were amazing, emotional and really an impressive read.
Mona as a 25 year old was insightful and painful, living in the world of theatre and writing. She might be accomplished as a writer as a person she was not.
Mona as 35 year old has not really grown up has not been taking risks but went the safe road and feels emotional withdrawn, lacks the passion for love. When her dad is dying she finally looks in the mirror and starts into a different direction.

No happy endings just an amazing book about a woman in how her live gets shaped in beautiful language which is clearly not Dutch but Flemish. While I rarely read Dutch/Flemish literature because the general experience is how they tend to be very full of themselves and their stories not interesting, the lady writer really impressed me.

I am glad I took a chance and she gave me great reading pleasure in my somewhat native language. Her story about secrets, broken people, responsibility and blaming people for loneliness and the story of lives not lived and lived was somewhat outside my comfort zone. The writer made me laugh and cringe (with the worst erotica scene I ever read, and she aimed at that I am sure.

Excellent experience and thanks Griet for this great novel.

[Luca Nikkel · Rating 4 out of 5]

Heeel fijn boek. Heb deze geluisterd, ingesproken door de Vlaamse Griet Op De Beeck zelf. Ik denk nu zelf ook in het Vlaams

[Janne De Herdt · Rating 4 out of 5]

De beschrijving van een mensenleven, herkenbaar, ontroerend, grappig, hard, vooral heel menselijk. In mooie woorden raakt ze de lelijkste dingen aan, voorzichtig schrijft ze over al het onoverkomelijke. Op de Beeck Op haar Best.

[Marieke · Rating 3 out of 5]

Ik ben nog nooit zo ontroerd geweest door een Nederlandstalig fictieboek. Oké, dat zegt niet veel sinds ik voornamelijk Harry Mulisch heb gelezen en weinig anders, maar er zaten zulke mooie passages in. Begrijp me niet verkeerd, er waren zeker ook tekortkomingen (voornamelijk in het eerste deel), maar laten we voor nu de focus op wat mooie zinnen leggen:

"Verdriet is niet deelbaar, dat denk ik, omdat woorden niet genoeg zijn, omdat armen die omarmen het gevoel niet wegnemen, omdat begrijpen, echt begrijpen, simpelweg niet bestaat."

"Ik heb gedacht: ik ben graag een schuiloord, en ik heb hem nog een keer gekust. [...] Als ik daaraan denk, krijg ik zin om hem van alles te geven. Koninkrijken, wereldwonderen, eindeloosheid. Ik wil hem beloven dat ik hem bijeen zal rapen als hij in stukjes uit mekaar is gevallen. En dat ik samen met hem onvindbaar zal zijn, als dat hem zou helpen."

"Misschien is boosheid alleen maar binnenstebuiten gedraaid verdriet."

"Ik dender van de trappen naar beneden, en eenmaal buiten zet ik er de pas in. Er vallen vogels uit de hemel, achter gevels barsten spiegels, een bromfiets rijdt mij rakelings voorbij. En straks, straks valt de nacht."

"Ik rijd de avond in, langs lichtpalen en weilanden en windmolens. Ik kijk naar hem, even, dan weer naar de baan. Ik wou dat ik een stom was, denk ik, of een stormpje, dat zou ook al goed zijn, als het maar niet deze mens moet zijn, met dit hoofd en dit hart en al dit razende bloed."

[Haaike · Rating 5 out of 5]

Kom hier dat ik u kus vertelt het verhaal van Mona, als kind, als vierentwintigjarige en als vijfendertigjarige. Het gaat over mensen en hun onderlinge relatie, over hoe gebeurtenissen in iemands jeugd een leven lang sporen nalaten. Dit boek kroop onder mijn vel, kwam bij momenten heel dichtbij (gelukkig niet altijd) en hield mij vast.
Vele hemels boven de zevende vond ik nog net iets sterker, omdat daar het ganse boek op hetzelfde niveau bleef. Hier vond ik voornamelijk het stuk met Mona als kind heel sterk, het tweede deel was iets minder en het laatste deel weer beter.
Desondanks: ik hou van Griet Op de Beeck en haar schrijfstijl! Ze schrijft zo schoon, zo echt, zo dichtbij. Ik leende dit boek in de bibliotheek, maar al direct na het uitlezen wist ik dat ik het zou kopen. Zoals bij de meeste boeken was ik immers begonnen met mooie passages op te schrijven (of er een foto van te nemen), maar het zijn er gewoon teveel. Ik wil dit boek in huis hebben om eens stukjes van te herlezen. Niet te vaak, want daarvoor doen ze soms teveel pijn. Maar toch, zo schoon jongens!

[Hristina · Rating 2 out of 5]

This book was a bit hard to get into. I'm not sure if it was the original writing or just the translation of it, but I couldn't really enjoy it because of it. I thought the story was intriguing, and so were the characters, but again, I couldn't really enjoy it because of the writing.
I'm sad to say it wasn't for me.


*Copy received through NetGalley
*Rating: 2/5 stars

[Jan · Rating 4 out of 5]

Van Griet Op de Beecks roman ‘Kom hier dat ik u kus’ is Mona de hoofdpersoon. We leren haar achtereenvolgens kennen als tiener, twintiger en dertiger. In de familie waarin zij opgroeit, schuurt en schrijnt het een en ander. Dat krijgt later zijn weerslag in haar houding jegens de mensen in haar directe omgeving. Als je als tienjarige situaties meemaakt die je op eieren doen lopen, dan brengt dat – bij Mona – ook later een zekere ingehoudenheid teweeg.
De auteur slaagt er goed in, om het kind Mona een taal te geven van een tienjarige, ik vind dat knap gedaan. Ook dan al wordt zo veel met de mantel der liefde bedekt, dat je je als lezer kunt afvragen: waarom uit je je niet, zeg dan waar je mee zit, waar het op staat, maar voor zichzelf heeft Mona bedacht dat je de situaties maar het beste via het ‘harmoniemodel’ kunt benaderen. De spanning die door het hele boek zit, houdt mede verband met de kwestie: wanneer en hoe komt tevoorschijn wat zich heeft opgekropt. Langzamerhand geeft Op de Beeck dingen prijs over de familieverhoudingen en wat zich achter de schermen heeft voorgedaan. Het tempo waarin dat gebeurt, is recht evenredig met de ingehoudenheid van Mona en enkele andere karakters. Daartegenover staat het personage Marie. De litanieën van verongelijktheid, waarin die zich uit, bieden tegenwicht maar zijn tegelijk vol van een soort gelatenheid. Denk aan de hand van het voorgaande niet dat het pure doffe ellende is, wat over de lezer wordt uitgestort. De dialogen zijn onweerstaanbaar en soms, wanneer functioneel, gedetailleerd uitgewerkt. De diverse relativeringen door Mona zelf en de personages direct om haar heen, bieden voldoende lucht en luchtigheid om te kunnen ontkennen dat de atmosfeer over het geheel verstikkend zou zijn. De schrijfster heeft in de diverse sferen een mooi evenwicht weten te bereiken. Uitstekende gevoelige roman. JM