«بهفرخندگی سههزارمین سال زادروز زرتشت، که ازسوی یونسکو «سال زرتشت» اعلامشدهاست»
اوستا، میراث مشترک فرهنگی جهانیان، کهنترین سرود و نوشتار ایرانیان و نامۀ دینی مزداپرستان است. بخشهای گوناگون اینمجموعۀ کهن، از زمانیدرحدود نیمۀ هزارۀ دوّم پیشازمیلاد بهبعد پدیدآمد و درطول سدههای متوالی از نسلی به نسلیدیگر رسید. گزارش ویراستهای از «اوستا»، در شکل پذیرفتنی خود، باید گاهان پنجگانۀ زرتشت و همۀ دیگر نوشتارهای موجود اوستایی (پنجدفتر اوستای نو) را دربرگیرد؛ نگارشی متناسب با درونمایه و سبک و انشاء هریکاز بخشهای متن اصلی و مبتنیبر دقّت کافی در حفظ مفاهیم اندیشگی و آموزههای اخلاقی و دینی و بنمایههای اساطیری و کلیدواژههای گاهانی و تعبیرها و اصطلاحهای اوستایی داشتهباشد و درحدّ نخستینگام، با بیانیساده و روان و دریافتنی، پرسشهای خوانندۀ پژوهندۀ امروزی را پاسخگوید. گزارنده تکامل دانش «اوستاشناسی» را بر بنیاد پژوهشهاییکه در خود «اوستا» و یا در «ادبیّات پارسی میانه» (وابسته به اوستا و مزدیسنا) در چند دهۀ اخیر در جهان و ایران صورتپذیرفته، درنظر داشته و تا آنجا که امکانیافته و توانسته، برداشتهای نو را –که برخیاز آنها بهطور نسبی و بعضیدیگر بهتحقیق بر دریافتها و برداشتهای پیشین ترجیحدارد– درکار آورده است. ••• :فهرست مطالب جلد یکم سرآغاز، پیشگفتار و کوتَهنوشتها • دفتر یکم / گاهان • دفتر دوّم / یَسنَه • دفتر سوّم / یَشتها • دفتر چهارم / ویسْپـِرَد •
Books can be attributed to "Anonymous" for several reasons:
* They are officially published under that name * They are traditional stories not attributed to a specific author * They are religious texts not generally attributed to a specific author
Books whose authorship is merely uncertain should be attributed to Unknown.
درود بر ماه، هنگامی که مینگریمش. درود بر ماه، هنگامی که مینگردمان.
ماه در چه هنگام در افزایش است؟ ماه در چه هنگام رو به کاهش است؟ در پانزده روز ماه میافزاید. در پانزده روز ماه میکاهد. درازای زمان افزایش آن، برابر در ازای زمان کاهش آن است. «از کیست که ماه میافزاید و دیگر باره میکاهد؟»
یادداشتهای مقدماتی نویسنده، تمام گاهان و چند یشت ازجمله مهریشت و هرمزدیشت رو خوندم و مکررا از اعلام در انتهای جلد دوم بهره بردم. ترجمه بسیار جذاب و هنرمندانه است. مطالعه این کتاب رو به همه توصیه می کنم چون ممکنه مثل من شما رو هم به خوندن چند کتاب دیگه در پیرامون اساطیر و تاریخ ایران باستان و شناسایی بیشتر آیین مزدیسنی رهنمون کنه. تنها اشکالی که به کتاب میشه گرفت اینه که حرکت گذاریهای واژگان اوستایی در خط پارسی یا اساسا دارای اشکال اند و یا به دلیل ابهام ذاتی در خط پارسی-عربی خوانش یکتایی ندارند و ای کاش نویسنده از خط لاتین نسبتا استانداردی که نویسندگان حوزه ایران شناسی استفاده می کنند برای تشخیص بهتر تلفظ واژگان دست کم در زیرنویس استفاده می کرد. باید اضافه کنم که من چاپ پانزدهم از انتشارات مروارید رو مطالعه کردم و درباره چاپهای دیگه نظری ندارم.
این جلد شامل سرآغاز، پیشگفتار، گاهان، یسنه، یشتها، و چند صفحه کوتاه ویسپرد است. جلد دوم پس از شناسنامه کتاب مستقیما ادامه ویسپرد را شاهدیم. برای من که دین زردتشت موضوعیت دارد و جذاب است، لذت بخشترین کتاب این اواخر بود. در حین خواندن، به خواندن مجدد کتاب هم فکر کردم. محتوا جالب است، در برخی موضوعات همپوشانی با باورهای ما مسلمانان دیده میشود که جالب بودن کتاب را بیشتر میکند؛ مثلا اعتقاد به اینکه روان اشونان نیک میتوانند خواست مردمان را برآورده کنند! جالب است. در کودکی مادرم بر سر خاک عزیزی، چیزهایی زمزمه کرد. پرسیدم چه میگویی؟ گفت: او میتواند صدای مرا به گوش خدا برساند و شفاعت کند به خواستهام برسم. برایم منطقی نبود! چگونه؟ مگر او فرد مقدسی بود؟ در این کتاب دانستم که بخشی از وجود پنجگانه انسان به نام فروشی، قسمت پاک و مبرا از آلودگیست که بوده و خواهد بود و وظیفه حفاظت از ما را دارد! این منطقیتر است که آن بخش پاک و اشون بتواند خواسته نزدیکانش را برآورد! نمیدانم شاید هم برای من که در خانوادهای سنتی با عقاید اساطیری که در روستاها هنوز هم سینه به سینه برای کودکان نقل میشود، این محتوا با زندگی و تجربیات کودکیم پیوند دارد و عرق به دین زردشت را در من برمیانگیزد. جلد دوم را هم بزودی میخوانم و سپس نظری کاملتر خواهم نوشت.
بیاد داشته باشید که در انتهای جلد دوم بخش واژهنامه قرار دارد. من پس از استفادههای مکرر از کتاب "دانشنامه مزدیسنا" نوشته دکتر جهانگیر اوشیدری، بدین موضوع پی بردم :))))
The Avesta is the primary collection of sacred texts of Zoroastrianism. The texts originate over a period spanning most of the 1st millennium BC. The etymology of the term Avesta itself is uncertain, but a derivation from middle Persian abestāg, "praise", is a frequently noted possibility. The texts of the Avesta were collated over several hundred years. The oldest portions may be older than the Gathas, later adapted to more closely follow the doctrine of Zoroaster. The various Yashts are in Younger Avestan and thought to date to the Achaemenid era (Persia 559-330 BC). The Visperad and Vendidad, which are also in Younger Avestan, were probably composed even later but this is not certain.
the translation from Avesta is good and been compared with german translation, but still there are many obscure points in interpreting the text.anyway the book contains many beautiful sentences.