WINNAAR BOEKHANDELSPRIJS 2025 De zestienjarige Quintin is net ontslagen uit een jeugdinrichting als hij weer de verkeerde afslag neemt. Zijn ouders zijn ten einde raad en sturen hem naar een afgelegen gebied in Canada, waar hij zich staande moet zien te houden in een streng religieuze gemeenschap. De tijd lijkt hier al enige decennia stil te hebben gestaan, en de genegenheid en sturing waarnaar Quintin snakt zijn ver te zoeken. Zijn liefdeloze gastgezin ziet in hem vooral een gratis huishoudelijke hulp en de boer aan wie hij wordt uitbesteed ziet het als zijn taak om Quintin, met harde hand, weer op het rechte pad te krijgen. Ondanks de barre omstandigheden blijft Quintin met een open blik naar de wereld kijken. Hij geniet van het ruige land en sluit onverwachte vriendschappen: met een peuter, een kalfje en een dakloze indiaan. En dan is er Mike, een domineeszoon in wie hij een gelijkgestemde vindt. Zal zijn Canada-avontuur een ommekeer betekenen voor de jongen die niet deugen wil of wordt hij opnieuw getraumatiseerd?
Liften naar de hemel is een meeslepend coming-of-ageverhaal over een jongen op de grens van volwassenheid. Vriendschap, hoop en veerkracht zijn belangrijke thema’s in deze pageturner, die met empathie en humor geschreven is.
Lex Paleaux is schrijver, columnist en scenarist. Eerder verschenen van zijn hand onder meer de veelgeprezen romans Winterwater en Als de dood zucht, houd ik mijn adem in. Van Winterwater werd een succesvol theaterstuk gemaakt en het werd vertaald in het Fries.
Een ontzettend kwetsbaar, emotioneel, hard & hartverscheurend verhaal wat dwars door mijn ziel is gegaan. Het feit dat het voor 99,9% (op de namen na) autobiografisch is maakt dat deze zich nog net even wat dieper in mijn brein heeft gegraven.
Ik vind het dapper dat de auteur zich zo kwetsbaar durft op te stellen & dit verhaal met de wereld heeft durven delen. Buiten dat ik tot een uur na het uitlezen van het boek nog heb zitten huilen & ik mentaal helemaal ben uitgeput, ben ik wel heel dankbaar dat ik dit pure verhaal mocht lezen. Ik wou dat ik de auteur een hele dikke knuffel kon geven, want wat mag jij trots op jezelf zijn!
‼️ NB: Dit boek bevat zeer heftige en triggerende onderwerpen. Wees daarop voorbereid als je aan het verhaal begint!
Na een traumatische gebeurtenis en een verblijf in een psychiatrische jeugdinrichting krijgt de 16-jarige Quintin zijn leven niet weer op de rit en wordt hij door zijn ouders naar een afgelegen plek in Canada gestuurd. Het was zijn wens om te ontsnappen naar een plek waar niemand hem kent, waar hij opnieuw kan beginnen, maar hij komt terecht in een liefdeloos, kil en streng religieus gastgezin, hij wordt gebruikt als gratis hulp en wordt uitbesteed aan een boer die zijn bedrijf met harde hand aanstuurt, hem op de proef stelt en denkt dat hij hem zo weer het rechte pad op kan sturen.
Quintin moet opnieuw ontberingen doorstaan terwijl hij eigenlijk vooral behoefte had aan warmte, geborgenheid en een veilige plek en je leeft al snel mee met deze jongen die onderuit is geschopt door het leven, die een masker heeft opgezet en nooit om hulp heeft gevraagd, waardoor zijn nare herinneringen zijn enige gezelschap waren. In een rauwe, beeldende en soepele stijl word je door de ogen van Quintin meegenomen in zijn belevenissen, zie je hoe hij ondanks alles toch een open blik en vriendelijkheid behoudt, hoe hij troost en een uitlaatklep vindt in muziek en hoe hij patronen probeert te doorbreken terwijl hij altijd zichzelf meeneemt, nieuwe inzichten opdoet en een groei doormaakt.
De bruuske, hardvochtige en autoritaire mannen maken het Quintin niet gemakkelijk, maar hij vindt gelukkig ook lichtpuntjes door zijn omgang met Ruth, de jongste dochter van het gastgezin en de enige die echt contact maakt en hem opvrolijkt, Mike, zijn nieuwe beste vriend die zelf ook worstelt met zijn plek in het leven, een dakloze indiaan die hem aan het denken zet en Drum, het stiertje waarmee hij een bijzondere band opbouwt. Zij geven kleur aan zijn bestaan, zorgen voor geluksmomenten en geven hem de kracht om iedere dag opnieuw te beginnen en zichzelf te blijven.
Dit is een turbulent verhaal vol contrasten, een meeslepend en inspirerend verhaal over veerkracht en doorzettingsvermogen, een indringend verhaal over verdriet, eenzaamheid, machtsmisbruik en een innerlijke strijd, een ontroerend verhaal over hoop, de kracht van vriendschap, een uitgestoken hand en gezien worden. Het is een boek dat je niet alleen leest maar ook beleeft en het gegeven dat het autobiografische elementen bevat maakt het geheel nog indrukwekkender. Absoluut het lezen waard!
'Je bent sterker dan je beseft, Quintin, jij bent de enige die jezelf naar beneden kan halen, niet vergeten, hoor. Het waren de woorden die mijn opa tientallen keren tegen mij had uitgesproken, maar ik moest ervoor naar Canada reizen om ze ten volle te begrijpen.' Dit citaat geeft voor mij de essentie van dit boek prachtig weer. Je kan zo veel goede adviezen en bescherming uit je omgeving krijgen, je moet uiteindelijk toch zelf het leven leren leven. Lex Paleaux beschrijft in deze coming of age dit proces zonder opsmuk, met humor, maar met wel wat simplistische personages. Zo blijven Fletcher en Decker onbegrijpelijk gemeen, maar voor dit verhaal doet dat er ook niet zo toe, immers zo simpel zie je de wereld ook nog als 16-jarige jongen. Quentin leert op zijn weg naar volwassenheid om te werken, op het goede moment je mond te houden, en ook juist te openen, om jezelf te zijn en met anderen te verbinden. Ik heb gegniffeld en aan het eind ook een traantje gelaten. Daarom absoluut een aanrader voor al mijn leerlingen! Ga fijn lezen!
Op zich goed geschreven en voorgelezen (waarschijnlijk autobiografische) maar niet zo heel bijzondere roman. Het verhaal zelf boeide me eigenlijk ook niet echt, het was een opeenstapeling van hetzelfde soort ellende, soms wat ongeloofwaardig en karikaturaal neergezet, en met wat geforceerde humor hier en daar begon het soms zelfs een beetje op een schelmenroman te lijken. Dat de auteur van alle kanten de hemel in geprezen wordt, heeft mijns inziens dan ook meer te maken met de gunfactor, die is ontstaan doordat hij zich op social media veel en vaak openhartig tot zijn lezers richt. Ik gun hem het succes overigens ook van harte, maar ik kan het helaas niet onderschrijven.
Dit boek maakte me een beetje stil en twee keer aan het huilen. Wat Quintin mee moet maken is zo oneerlijk, zwaar en verdrietig. Maar er zijn ook lichtpuntjes, vriendelijkheid en stukken stiekem toegestopt bananenbrood. Alles is zo levendig beschreven en ik was daarvan onder de indruk. Maar toen vertelde Lex tijdens een lezing dat het hele verhaal autobiografisch is. Dat maakt dat dit boek nóg harder binnenkomt en waardoor ik nu het liefst meteen alles van hem wil lezen. Maar eerst even bijkomen hiervan :)
Liften naar de hemel is een wat bevreemdend boek dat bovenal lijkt te bestaan uit een flinke collectie losse scenes die zonder samenhang in een boek zijn beland. Goed, de hoofdpersoon komt in alle scenes voor, maar daar waar je een krachtig 'coming of age'-boek verwacht, of in ieder geval de zelfbewustwording van de hoofdpersoon denkt te kunnen volgen, kom je bedrogen uit.
De ene scene is aardig, maar lijkt volstrekt los te staan van de volgende scene. En een duidelijke ontwikkeling van de hoofdpersoon blijft ook uit: van een oenige reiziger in een skipak naar een naïeve gast in een gastgezin, om vervolgens een harde werker op een boerderij te worden en uiteindelijk te eindigen als schoonmaker in een seksclub. De emotionele ontwikkeling van de hoofdpersoon verloopt grillig en is moeilijk te volgen. Ronduit teleurstellend zijn de vlakke, eendimensionale karakters in het boek: alle karakters hebben maar één kenmerk: de vrouw van de boer is aardig, de vader van het eerste gastgezin is streng en geniepig, Ruth is schattig en zo kun je alle karakters langslopen en in één of twee woorden vangen. Dat voorkomt dat de personen veel profiel krijgen, iets waar het boek waarschijnlijk véél beter van was geworden.
Ik las het boek voordat ik wist dat het een grotendeels autobiografisch boek was. Dat heeft me doen twijfelen, want als het waargebeurd is kan ik me de impuls voorstellen dat je om die reden dicht bij de werkelijkheid wilt blijven. Maar tegelijkertijd is iets dat waargebeurd is niet meteen boekwaardig. Ik vind het lastig te begrijpen waarom veel mensen het wel een geweldig boek vinden, kennelijk hebben ze er veel meer in gelezen dan dat ik er in aantrof. Neemt niet weg dat ik het geen goed boek vond, al zijn er hier en daar mooie zinnen te vinden, zijn er scenes die op zich enige schoonheid in zich dragen, maar alles bijelkaar kom ik tot de conclusie dat het een onsamenhangend verhaal is dat een stevig skelet mist. Twee sterren.
Deze viel me, na alle lauwerkransen die dit boek had mogen ontvangen, toch wel flink tegen. Op zich een mooi verhaal, maar op literair niveau ontstijgt dit niet het niveau van een kinderboek. De karakters zijn oppervlakkig en voorspelbaar zwart-wit, waarbij je vanaf het allereerste moment al weet in welke categorie deze valt. Zelfs die arme Ruth (quinquin verdrietig?) ging me op het laatst tegenstaan.
Waarom zijn ze zo geworden? Waarom bekommerde Veronique zich zo om hem, waarom geeft Dennis zijn telefoonnummer als Quintin er toch niks mee doet? De hoofdpersoon heeft een trauma, maar wat er nu precies is gebeurd blijft ongewis. En of hij aan het einde van het boek van zijn Canadese avontuur iets geleerd heeft?
De liefhebbers van serieuze literatuur kunnen dit boek links laten liggen.
4,5 ster. Een prachtig verteld verhaal met een heftig randje. ik twijfel sterk tussen 4 en 5 sterren, maar het mist toch net iets om het 5 te maken, maar het verhaal van Quinten is erg goed geschreven. Voor een groot gedeelte had ik een mix van herkenbaarheid uit m'n eigen jeugd en omgeving en uit soortgelijke boeken die het religieuze leven beschrijven van hervormde en gereformeerde gezinnen in Nederland, wat deze keer zich grotendeels in Canada afspeelde. Daarin zat voor mij denk ik ook wel het gebrek aan emotie. Ik zie veel reviews op verschillende platformen van mensen die het niet droog houden, maar dat had ik bij dit boek niet. OK, het einde trok me bijna over de streep naar de 5 sterren, maar als dit op waarheid is berust dan zou dat betekenen dat hetgeen beschreven wordt ook de reden zou zijn om die 5 te geven en dat voelt onjuist voor mij. Neemt niet weg dat ik meer van dit boek heb genoten dan ik had verwacht door de hype en 'm ook al aan diverse mensen heb aangeraden, dus dat doe ik bij deze ook aan iedereen. Liften naar de Hemel is een boek dat door een groter publiek ontdekt moet worden, dus ga het ook vooral lezen.
De zestienjarige Quintin is net ontslagen uit een jeugdinrichting als hij weer de verkeerde afslag neemt. Zijn ouders zijn ten einde raad en sturen hem naar een afgelegen gebied in Canada, waar hij zich staande moet zien te houden in een streng religieuze gemeenschap.
Zijn liefdeloze gastgezin ziet in hem vooral een gratis huishoudelijke hulp en de boer aan wie hij wordt uitbesteed ziet het als zijn taak om Quintin, met harde hand, weer op het rechte pad te krijgen. Ondanks de barre omstandigheden blijft Quintin met een open blik naar de wereld kijken.
En dan is er Mike, een domineeszoon in wie hij een gelijkgestemde vindt. Zal zijn Canada-avontuur een ommekeer betekenen voor de jongen die niet deugen wil of wordt hij opnieuw getraumatiseerd?
Dit verhaal draait om de lastige Quintin. Je leest al snel dat hij op reis is naar Canada en in het vliegtuig spreekt hij een aantal mensen. Eenmaal in Canada aangekomen, komt hij bij een zeer gelovig gezin terecht en Quintin weet niet hoe hij deze periode door moet komen.
Vanaf het moment dat hij bij een boer aan het werk moet, worden de omstandigheden nog zwaarder en meeslepender. Er zitten behoorlijke "harde" stukken in en dat was best heftig om te lezen, maar Lex weet ontzettend goed het innerlijke gevecht van Quintin op papier te zetten.
Gelukkig is het niet alleen maar ellende, want Quintin sluit ook hele mooie vriendschappen met verschillende mensen. De ontwikkelingen van Quintin zijn enorm mooi om te zien, vooral die tussen hem en Mike, want daar schuilt ook nog een enorm emotioneel verhaal achter.
Dit verhaal bevat eigenlijk alles: hoop, vriendschap, verdriet, onmacht... en ik vond het dan ook enorm mooi geschreven. Het wordt op sommige momenten behoorlijk emotioneel, dus het is een enorme rollercoaster aan emoties. Toen ik het boek dichtsloeg, moest ik alles ook echt even laten bezinken.
Lex, je hebt een mooi en meeslepend verhaal geschreven en bedankt voor het signeren van dit exemplaar!
Verder wil ik @amboanthos ook heel erg bedanken voor deze mooie verrassing. Dankzij jullie heb ik weer een nieuwe auteur ontdekt!
Lang geleden dat ik zo'n slecht boek las. Het is dat ik het voor een boekenclub las, anders had ik het na een kwart zeker weggelegd. Ik las bij iemand anders dat het Nederlands leest als slecht vertaald Engels, en daar kan ik me helemaal in vinden. Verder slechte dialogen, heel oppervlakkige personages die óf helemaal goed óf helemaal fout zijn, en een zeer sentimentele stijl waardoor alles juist platgeslagen wordt. Bovenal een ongeloofwaardig verhaal. Het hoofdpersonage zou zogenaamd een extreme probleemjongere zijn, maar hij is gewoon heel vriendelijk en beleefd? En waarom laat hij zich in godsnaam zo vreselijk behandelen, waar is dan zijn rebelse kant? Ik raad het niemand aan.
Oh… ❤️🩹 Een coming-of-age verhaal over een jongen met een flinke rugzak, over op reis gaan en hoe je jezelf daarin niet kunt achterlaten. Kwetsbaar, verdrietig, toch ook mooi.
omdat dit boek deels gebaseerd is op het echte leven van de schrijver, zal ik dit boek geen rating geven. omdat ik weet dat het hierop gebaseerd is, vind ik het ook moeilijk om mijn mening te geven. het is toch iemand die over zijn leven schrijft en dapper genoeg is om dit met ons te delen.
toch wil ik dat deze review als een soort waarschuwing dient voor medelezers. achterop staat dat dit een boek over vriendschap, hoop en veerkracht is. echter, het enige wat in dit boek voorkomt is alleen maar narigheid. van onderliggende trauma door SA wat niet wordt verwerkt, naar dierenleed en -mishandeling en ook een bepaald beeld neerzetten van strenggelovige, liefdeloze en kille families. ook miste er trigger warnings voor veel onderwerpen. it is giving a little life. ik raad dit boek dan ook niet aan.
Dit is het eerste boek dat ik van deze auteur lees. Naar het einde van het verhaal kreeg ik dan ook mee dat dit een non-fictie verhaal is en kwamen de gebeurtenissen dan ook nog harder aan.
Dit is het verhaal over de zestienjarige Quintin, die na zijn ontslag uit een jeugdinrichting door zijn ouders naar een streng religieuze gemeenschap in afgelegen Canada wordt gestuurd. Hier wordt hij geconfronteerd met een liefdeloos gastgezin en een harde boer, maar ondanks deze barre omstandigheden blijft hij met een open blik naar de wereld kijken en sluit onverwachte vriendschappen met "Drum de koe', Ruth de gehandicapte dochter van het gastgezin en de zoon van de dominee Mike.
Ik las geboeid van het begin tot het einde en ik had echt een connectie met het hoofdpersonage Quintin. Ik voelde met hem mee en naarmate het einde kwam kon ik de tranen niet meer tegen houden.
Ik vond dit echt een pakkend en aangrijpend verhaal met een vlotte schrijfstijl.
Tijdens het lezen van dit boek moest ik continu aan de uitspraak van Gerard Reve denken: “Echt gebeurd is geen excuus.” Ik heb het sterke vermoeden dat dit boek autobiografisch is. Ik vond desalniettemin het verhaal ongeloofwaardig, de karakters eendimensionaal, de achtergrond van de hoofdpersoon niet uitgewerkt en het verhaal neigt naar het sentimentele. Het is vlot geschreven, maar op enkele uitzonderingen na niet bijzonder. Al kon ik dan weer wel genieten van de cassettebandjes die een prominente plek in het verhaal hebben. 😍
Liften naar de Hemel probeert een verhaal over verlies, geloof en opgroeien te vertellen, maar doet dat via zoveel sprongen, stiltes en suggesties dat het nooit echt samenkomt. Paleaux schrijft sfeervol, dat wel, maar de scènes voelen vaak los zand: momenten die potentieel mooi zijn, maar nauwelijks worden uitgewerkt of dramaturgisch gedragen. De emotionele kern blijft daardoor zwak. Het is een verhaal dat wil ontroeren, maar door de vorm nooit echt op een goede manier landt.
Mooi, ontroerend verhaal over een 16 jarige jongen met al een behoorlijk verleden. Op advies van zijn oma reist hij naar Canada, ondanks dat hij hier door verschillende mensen op een streng (christelijke) manier wordt behandeld zijn er ook die zijn zachte kant naar boven weten te halen. Iets wat zijn opa overigens altijd al zag en dat wordt ook in mooie passages omschreven.
‘Je bent sterker dan je beseft Quintin, je bent de enige die jezelf naar beneden kan halen, niet vergeten,hoor. Het waren de woorden die tientallen keren door mijn opa waren uitgesproken, maar ik moest ervoor naar canada reizen om ze ten volle te begrijpen.’
Bij dit boek weet je eigenlijk niet waar het naartoe gaat, is eens iets anders om te lezen! De mentale problemen en wat Quintin overkomen is wordt zeer rauw beschreven, wordt niet verbloemd. In het begin is het niet meteen duidelijk wat hem overkomen is, de omschrijving is eerder vaag, wat al meteen voor doorlezen zorgt. Naar ons gevoel waren er ook wat verhaallijnen die aan bod gekomen zijn en waar niets mee gedaan werd (bv. Veronique en Quintin).
Iedereen zit enorm en sterk in hun eigen geloof, maar je merkt toch een bepaalde shift bij Quintin, vindt zichzelf en eigen manier van geloven. Geloof en geaardheid werd goed beschreven en aan bod gebracht in een context waar nog weinig geaccepteerd wordt door iedereen.
Het einde was echt onnodig en hard… maar toont ook ergens wel dat er altijd onvoorspelbaarheden zijn in het leven.
De laatste zin van H18 is prachtig!!
Zeer makkelijk te lezen, pageturner!
De boek-titel verhouding was zeer goed, rond het geloof, zijn opa, zijn proces (hij lift naar een ander leven, zoektocht naar zichzelf). De cover is ook prachtig, enkelen van ons waren daardoor al verkocht, niet perse door de korte samenvatting. Achteraf gezien ook daar goed over nagedacht, Drum staat op de cover en was voor Quinten een belangrijke pilaar.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Liften naar de hemel is een autobiografisch verhaal dat je raakt. Het is rauw, maar bevat ook humor. Het sleept je mee in het verhaal van een jongen die afreist naar Canada als vlucht uit zijn ellendige jeugd. Hij neemt zichzelf echter mee en dat blijkt zijn levensles. Ik vond het wel een donker boek, je moet dit niet lezen als je toe bent aan iets luchtigs of een happy end wilt. Mooi om te lezen hoe de hoofdpersoon zich staande hield in heftige situaties vol oordelen, hoe hij schuld (en straf) op zich nam voor mens èn dier en hoe hij vriendschappen opbouwde. Een jongen met een prachtig karakter, maar beschadigd in het leven. Heftig te lezen hoe zwaar het voor hem was geweest in Nederland en daarna de logeergezinnen in Canada er nog wat schepjes bovenop deden. Gelukkig was er ook een aantal mensen met het hart op de juiste plaats op zijn pad en maakte dat het enigszins draaglijk. Het einde bevat dan wel weer een onverwachtse, trieste plottwist. Je blijft achter met een gevoel wat te moeten verwerken na dit boek. Maar het heeft verrijkt en geïnspireerd en toch op de een of andere manier leesplezier gebracht. Knap! Vier sterren waard wat mij betreft.
Als een boek van een Nederlandse auteur op tv wordt bejubeld, bekijk ik het meestal met argwaan. Maar Liften naar de hemel van Lex Paleaux brak mijn hart. Meerdere keren. En als je het gelezen hebt, weet je precies waarom.
Zo vaak dacht ik: ik neem Quintin wel in huis. Wat me raakte, was hoe de auteur ervoor koos zijn trauma niet uit te melken. Geen scène vol dramatiek, geen pagina’s vol details. Slechts enkele regels, maar genoeg om te begrijpen waar Quintin mee moet leven.
Je zegt eerder dat een boek te lang is dan te kort. Maar Liften naar de hemel had voor mij nog langer mogen duren. Ik had graag meer willen lezen over de ontberingen die de hoofdpersoon meemaakt in Canada om te komen waar hij aan het einde is. Hij is een half jaar weg, maar tijdens het lezen vloog dat voorbij. Toch was het daar zo pittig, dat ik me niet kan voorstellen dat het voor hem ook zo snel ging. Dat had ik zelf intenser willen voelen.
Een mooi coming-of-age verhaal over een gebroken Nederlandse puber die moet zien te overleven op het bikkelharde Canadese platteland. Hoewel ik zeker heb genoten van het verhaal, miste het boek een soort verrassingseffect. Er waren geen of weinig spannende wendingen en het taalgebruik was ook niet heel prikkelend. Over het einde ben ik wel erg te spreken. Ik dacht zelf dat het echt een soort feelgood einde zou worden. Hoofdpersoon gaat weer naar huis, heeft veel vrienden gemaakt onderweg en herpakt zijn oude leven met nieuwe energie. Tot het einde me recht in mijn gezicht stompte. Wellicht onnodig om er deze draai aan te geven, maar heeft er wel voor gezorgd dat er een hoop bij mij loskwam. Deze plottwist had ik echt niet verwacht.
Eindelijk weer eens een boek van een Nederlandse auteur waarvan ik echt genoten heb. We volgen een half jaar in het leven van Quintin. Een tiener jongen die kampt met opvoed problemen en voor een reset naar Canada gaat om daar bij een kerkelijk gastgezin te gaan wonen. De bedoeling is dat hij hier een nieuwe start gaat krijgen en zijn trauma’s kan verwerken maar het blijkt een waar avontuur te worden waarin hij nieuwe vriendschappen maakt zowel met mensen als met dieren. Je gaat geven om Quintin en ook om Mike, Drum en Ruth en leeft helemaal mee. Ik had zelf meer gewild, misschien wel 200 bladzijde meer waarin meer duidelijk werd over zijn jeugd in Nederland en zijn terugkomst. Het las echt als een trein en ik zou het boek zeker aanraden, zeker als je graag Nederlands leest. Ik vond het verhaal en de karakters alleen zo leuk dat ik gewoon nog wat meer van ze had willen zien en wat meer diepgang.