In het laatste anderhalf jaar van zijn leven hield Peter R. de Vries in het geheim een logboek bij. Vanaf de dag dat hij in aanraking komt met de kroongetuige in het Marengo-proces tot aan de dag van de aanslag op zijn leven (6 juli 2021), doet hij nauwgezet en bij vlagen met humor, verslag van zijn rol als vertrouwensman van Nabil B.
Hij vertelt over zijn rol in het verdedigingsteam dat hij vormde met de advocaten Peter Schouten en Onno de Jong, en de krachten waarmee hij werd geconfronteerd: de onthutsende wijze waarop het Openbaar Ministerie het verdedigingsteam en de familie van de kroongetuige probeert tegen te werken, en de strijd met advocaten en bepaalde ‘vrienden van de media’. In het logboek is Peter R. aan het woord, de publieke persoonlijkheid en crimereporter, de bevlogen strijder voor rechtvaardigheid.
Parallel daaraan lezen we over de familieman Peter, betrokken vader voor zijn dochter en zoon, opa van zijn kleinkinderen, in de ontroerende en aangrijpende dagboekfragmenten van zoon Royce de Vries (1989), die met dit boek zijn debuut maakt als schrijver. De verhalen van Royce lopen deels synchroon met het leven van zijn vader, maar bevatten ook herinneringen aan hun reizen en bijzondere ontmoetingen, de gezamenlijke passie voor voetbal en duiken, en de (ongevraagde) bezoekjes aan huis door Willem Holleeder. Royce vertelt hoe hij Amanda ten huwelijk vroeg, over de geboorte van hun oudste zoon, zijn bijzondere band met zijn moeder Jacqueline en zus Kelly, en zijn passie voor de advocatuur.
En hij schetst wat er gebeurde in de negen dagen na de aanslag tot Peters overlijden op 15 juli 2021, bij de uitvaart en wat er daarna gebeurde in het leven van zijn familie en de andere hoofdrolspelers in het boek.
Ik beloof je dat ik honderd word is bovenal een boek over een vader en een zoon. Over familiebanden, loyaliteiten, principes, redenen om voor te leven en te strijden. Over je rug recht houden, ‘de weg ertegen’ en een leven dat in het teken staat van de juiste keuzes maken – en daarvoor staan.
Peter R. de Vries (1956, Aalsmeer) is al decennialang Nederlands meest bekende misdaadverslaggever. De Vries heeft als schrijvend journalist en als presentator van een televisieprogramma ontelbare primeurs op zijn naam en heeft aan de basis van vele geruchtmakende affaires gestaan.
De Vries startte zijn loopbaan direct na de middelbare school en militaire dienstplicht bij de Haagse redactie van De Telegraaf, waar hij als twintigjarige ‘leerling-journalist’ werd aangenomen. In Den Haag onderzocht hij zijn eerste moordzaak en ontstond zijn voorliefde voor de misdaadjournalistiek. Vijfendertig jaar later heeft De Vries meer dan vijfhonderd moorddossiers onderzocht.
In 2017 behoort De Vries samen met zijn zoon Royce tot de mede-oprichters van het advocatenkantoor De Vries & Kasem in Amsterdam. Het kantoor legt zich vooral toe op de gevolgen van cybercrime. Peter R. de Vries is tot eind mei 2020 algemeen directeur van het kantoor. Zijn zoon Royce is als advocaat aan het kantoor verbonden. Klik hier voor de site van advocatenkantoor De Vries & Kasem.
De Vries is door zijn uitgesproken, vaak scherpe mening en heldere manier van vertellen een graag geziene gast in talkshows en actualiteitenprogramma’s en laat daarbij niet alleen zijn licht schijnen over misdaadzaken, maar ook over politiek, sport, media en andere zaken die het maatschappelijk debat bepalen. Op Twitter heeft De Vries ruim 300.000 volgers.
In ‘Ik beloof je dat ik honderd word‘ heeft Royce de Vries ervoor gekozen om enerzijds delen van het geheime bijgehouden logboek van zijn vader te verwerken, en anderzijds zijn eigen verhaal te vertellen als zoon van Peter.
Dit maakt dit boek meteen bijzonder.
Het logboek van Peter R. de Vries en het dagboek van Royce wisselen elkaar af en ik ben van mening dat deze afwisseling zorgt voor een prettige balans.
Aan het begin wordt al snel duidelijk dat het logboek gaat over de rol van Peter als vertrouwenspersoon van Nabil B.
Zelf ben ik bekend met de zaak en volg ik deze op de voet. Voor mij was het logboek van Peter dan ook enorm interessant en ook schokkend.
Ik kan mij echter wel voorstellen dat er lezers zijn die deze stukken minder interessant zullen vinden. Al zijn ze naar mening wel een enorm belangrijk onderdeel van het geheel.
In het logboek komt namelijk duidelijk naar voren welke misstanden er vanaf de start zijn ontstaan en zijn geweest rondom het Marengo-proces en met name rondom de kroongetuige en diens verdediging.
Met het overlijden van advocaat Derk Wiersum en de broer van Nabil B., was natuurlijk al het één en ander duidelijk voor het publiek, maar Peter schrijft in heldere bewoording waar zowel hij, als de nieuwe advocaten, tegenaan zijn gelopen en hoe moeilijk het hen is gemaakt door betrokken instanties om hun werk überhaupt uit te voeren.
Wat naar voren komt zijn wat mij betreft schokkende feiten die heel erg duidelijk laten zien dat de beveiliging van betrokkenen niet op orde was. Hierin maakt Peter zich vooral druk en hard voor de familieleden van de kroongetuige.
Ook wordt heel duidelijk waarom Peter zelf niet de beveiliging kreeg die hij had moeten hebben en steekt hij niet onder stoelen of banken hoe hij daarover denkt.
In dit logboek zien we Peter R. de vries zoals wij, het publiek, hem kennen. Een pitbull die zich vastbijt in situaties waarin anderen onrecht wordt aangedaan.
Menigmaal heb ik met ongeloof en woede zijn aantekeningen gelezen. Verbijstering was pagina na pagina aan de orde.
Het meest schrijnende vind ik nog wel dat Peter nooit echt volledig heeft kunnen optreden als vertrouwenspersoon van Nabil B. Omdat het hem gewoon weg onmogelijk werd gemaakt door betrokken instanties en partijen. Eigenlijk is hij vanaf de start, onbetaald, vooral alleen aan het werk geweest om überhaupt toegang te krijgen tot de kroongetuige.
Het logboek van Peter heeft mij in vele opzichten ook anders laten kijken naar instanties en personen.
Ook heb ik mijn persoonlijke mening over een aantal betrokken personen in dit verhaal drastisch moeten bijstellen. John van den Heuvel is hier absoluut één van. Deze man had ik beter ingeschat dan dat hij heeft laten zien in deze situatie.
Zoals ik al aangaf is de afwisseling met het dagboek van Royce erg fijn.
Royce neemt ons mee in zijn kijk op de zaken die beschreven staan in het logboek. Daar ze samenwerkten zit daar natuurlijk overlap in.
Maar bovenal laat Royce ons een heel bijzonder en mooi beeld zien van de vader en opa, die Peter R. de Vries was in zijn privéleven.
Royce deelt met ons zeer persoonlijke en hele mooie momenten waaruit direct blijkt wat voor een prachtige man, vader en opa zijn vader was. Hoeveel liefde er onderling is en hoe hecht de band tussen allen is.
In dit boek heeft Royce foto’s opgenomen uit de privé collectie van hem en zijn familie. Iets wat ik heel bijzonder vind, maar waar ik ook een soort ongemakkelijk gevoel bij ervaarde. Het zijn zulke ontzettend persoonlijke foto’s. De liefde straalt er enorm vanaf.
De foto die de meeste indruk op mij heeft gemaakt, is de selfie die Peter van hem en zijn kleinzoon maakte eerder op de dag van de zesde juli, voor de aanslag op zijn leven.
Dit heeft mij als bewonderaar van Peter, maar vooral als mens niet onberoerd gelaten.
In het laatste deel van dit boek lezen we niet alleen de laatste aantekeningen van Peter R. de Vries in zijn logboek op maandag 5 juli 2021, maar lezen we ook de indrukwekkende en zeer emotionele gebeurtenissen die volgen wanneer Royce en zijn familie te horen krijgen dat er een aanslag is gepleegd op zijn vader.
Royce neemt ons in zijn dagboek mee in alles wat volgt en dit verhaal is enorm persoonlijk en heb ik als zeer emotioneel ervaren.
Ik kan alleen maar bewondering hebben voor de wijze waarop Royce dit heeft opgeschreven en heeft verwoord.
De lezer krijgt een blik in het leven van de familie die tussen hoop en vrees leeft en vervolgens afscheid moeten nemen van hun geliefde.
In deze hoofdstukken zijn ook zeer persoonlijke brieven, of gedeelten daarvan, opgenomen. Iets dat er bij mij voor zorgde dat de tranen, net als in juli 2021, over mijn wangen stroomden.
Royce sluit dit boek af met een nawoord waarin hij vertelt wat er met de nalatenschap van zijn vader is gebeurt en nog steeds gebeurt.
Hij vertelt ons over het veiligheidsonderzoek, wat er gebeurt is en waar dit nu staat. Hij geeft ons updates over het advocatenkantoor, zijn veiligheid, zijn werk en de strafzaak tegen de uitvoerders van de moord op zijn vader. Welke overigens nog steeds loopt wegens nieuwe ontwikkelingen.
Ook wordt duidelijk, dat hoewel de ondertitel van dit boek beschrijft dat dit ‘het geheime logboek’ van Peter R. de Vries bevat, betrokken instanties op de hoogte zijn gebracht over de misstanden die Peter in zijn logboek beschrijft. Delen van dit logboek zijn meegenomen in het veiligheidsonderzoek.
Conclusie ‘Ik beloof je dat ik honderd word’ is zowel schokkend, indrukwekkend als emotioneel.
Als strijder tegen onrecht, heb ik mij bij het logboek van Peter R. de Vries enorm op zitten vreten.
Wat is deze man en zijn zijn collega’s tegengewerkt in de uitvoering van hun werk. Met als dieptepunt dat Peter R. de Vries tot op de dag van de aanslag op zijn leven, nooit echt de kans heeft gehad zijn werk uit te voeren zoals hij had gewild.
Mijns inziens is de aanslag op zijn leven dan ook niets meer geweest dan een daad om de samenleving te schokken.
Maar. ‘On bended knee is no way to be free’.
Het overlijden van Peter heeft, met grote bijdrage van Royce, veranderingen teweeggebracht. Veranderingen waarvan ik hoop dat ze door gaan zetten.
We gaan niet buigen voor de georganiseerde misdaad en ik hoop met heel mijn hart dat de daders keihard gestraft zullen worden.
Het dagboek van Royce maakt diepe indruk. We zien de mens achter het publieke beeld. Royce deelt persoonlijke dingen met ons die hij niet had hoeven delen, maar in combinatie met het logboek van zijn vader, geeft dit boek een compleet beeld van zowel zijn vader als de gebeurtenissen.
Dit boek, en vooral de processen die naar voren komen, bevatten belangrijke boodschappen en laten ons zien dat er veranderingen moeten komen willen we de veiligheid kunnen waarborgen.
Persoonlijk dank ik Royce, maar ook de rest van zijn familie, voor het delen van zowel het logboek als hun persoonlijke verhaal.
Wat betreft alle lopende zaken en processen, blijf ik de ontwikkelingen op de voet volgen.
Op emotioneel gebied, is het voor mij wel een soort van afsluiting.
Al voel ik nog steeds het onrecht over de zinloze aanslag op het leven van Peter, het schrijven van Royce geeft het gevoel van closure en de zekerheid dat de legacy van Peter R. de Vries in goede handen is.
Peter R. de Vries, Peter, zal nooit worden vergeten.
Ik hoop dat we allemaal nog een beetje meer met elkaar zullen strijden tegen onrecht.
Goh... ik ben hier even stil van. Wat heeft Royce dit op een indrukwekkende manier op papier gekregen allemaal.
Het boek bevat het logboek van Peter, waarin hij bijna dagelijks bijhield wat er gebeurde rondom zijn betrokkenheid bij kroongetuige Nabil B. Het is soms onbegrijpelijk hoe Peter met zijn team tegen muren oploopt. Ondanks dat ik toch behoorlijk veel van het strafrecht weet, was het logboek soms wel moeilijk te volgen, vooral door de vele instanties, afdelingen en personen die betrokken waren. Maar het geeft wel een goed beeld van wat er speelde en hoe Peter zich eigenlijk belangeloos inzette voor de rechtsstaat en rechtvaardigheid.
Het logboek van Peter wordt afgewisseld met hoofdstukken geschreven door Royce. Dit zijn soms met het logboek overlappende gebeurtenissen maar ook anekdotes over Peter als vader. Het leest prettig en schetst een mooi beeld van Peter als mens.
En dan die vreselijke aanslag op het leven van Peter. Een dag waarvan ik nog precies weet waar ik was. Het logboek van Peter eindigt en gaat over in het dagboek van Royce, hij beschrijft de dagen voor en na het overlijden van Peter. Aangrijpend en emotioneel. Echt knap hoe Royce dit heeft opgeschreven.
Royce heeft zijn hoofdstukken en het logboek van Peter op een mooie manier ineen gevlochten. Je realiseert je ook nog meer wat voor rol Peter aannam in dit proces. Bijzonder.
'Wie durft Nabil B. nog bij te staan als je weet dat je vermoord gaat worden? En als ze jou niet te pakken kunnen krijgen, dan wel misschien een van je naasten.'
Dit is een boek dat ik simpelweg geen cijfer kan geven - Edit: in augustus 2024 geef ik dit toch vijf sterren. Royce de Vries is erin geslaagd een prachtig eerbetoon aan zijn vader, Peter R. de Vries te schrijven. We krijgen inzicht in de persoon die Peter was, de keuzes die hij maakte en waar die uit voortkwamen. Ondertussen zien we hoe de politie en het OM keer op keer fouten maakt. Dat is later gelukkig erkend door de Onderzoeksraad voor Veiligheid, maar kwam, na drie slachtoffers, helaas echt te laat. Dit boek is ontluisterend, schokkend maar tegelijkertijd ook een prachtig eerbetoon van een zoon aan zijn vader.
'En geloof me, ik verzwijg niets, want ik weet één ding zeker: als jou iets overkomt, kan ik mijn koffers pakken, dan is het einde verhaal.'
'Het is groot, jongens, heel groot. Ik denk dat jullie dat tussen deze vier ziekenhuismuren niet zo doorhebben, maar het hele land staat stil.'
Tja, wat vind ik van dit boek? Ik had me er meer van voorgesteld, vond het wat langdradig. De gedeelten geschreven door Royce vond ik redelijk prettig om te lezen. Wel heb ik me gestoord aan een aantal grammaticale fouten. Toch wat vreemd om te lezen over de vriendschap destijds tussen Peter R. de Vries en Cor van Hout, één van de ontvoerders van Heineken. Ook vond ik het soms wat ergerlijk om te lezen over de behoorlijk exorbitante levensstijl van de familie de Vries. Wel bewonderingswaardig hoe Peter R. de Vries zich heeft ingezet voor diverse zaken. Ik heb door dit boek toch wel enigszins een hekel aan John van den Heuvel gekregen. Tot zover mijn commentaar, dit boek zal door velen toch wel met plezier gelezen worden, smaken verschillen gelukkig
Erg aangrijpend en ontroerend! Vooral de stukken uit het dagboek van Royce, welke een zeer welkome afwisseling vormden op de soms wat langgerekte passages uit het logboek van Peter R. Maar dat is persoonlijk natuurlijk, als je je tot in detail wilt verdiepen in het Marengo proces, de kroongetuige en vooral ook wat er allemaal mis ging in diens verdediging, de bescherming van diverse betrokkenen en de rol van het OM, dan is dit tof om te lezen! Dat we in de afwisselende hoofdstukken de persoon Peter R. de Vries leren kennen als humorvolle, liefdevolle man en geweldige vader maken het boek helemaal af en zeker een aanrader!
Wat een indrukwekkend boek. Door sommige delen van het boek ben ik emotioneel geraakt. Prachtig om zo te lezen wat Peter R de Vries allemaal heeft gedaan, naast enkel misdaadverslaggever zijn. En knap hoe zij zoon over hem vertelt.
Wat was Peter een bijzondere man. Ik vond het erg interessant om vanuit Peter te lezen wat hij allemaal deed en hoe hij zich inzette. Ik vond het ook erg mooi om tussendoor de stukjes van Royce te lezen. Op die manier zag je ook een hele andere kant van Peter, die ook net zo mooi en bijzonder is als hoe hij zijn werk deed. Tijdens het einde wel even goed gejankt.
Prachtig boek! Het gaat uitgebreid over het marengo proces, dus daar moet je een beetje van houden. Ik vond de details juist wel interessant. Leuk hoe de hoofdstukken zich afwisselden tussen het logboek van Peter en dat van Royce. Vooral het einde was prachtig, enorm hard moeten huilen. 100% een aanrader.
De delen geschreven door Royce vond ik mooi en interessant. De delen uit het dagboek van Peter waren voor mij te gedetailleerd en te veel. Daar ben ik heel snel doorheen gegaan. Overigens wel heel goed dat het in het boek staat, want er is blijkbaar nogal wat mis gegaan, maar dat maakt het voor mij een minder leesbaar boek.
Een prachtig, indrukwekkend en aangrijpend boek. Ik heb het met veel interesse en verontwaardiging naar de gang van zaken die beschreven wordt gelezen. Uit het hele boek blijkt liefde tussen Peter R. de Vries en zijn naasten. Het is een groot gemis dat hij is weggenomen.
Het dikste boek dat ik in tijden lees en daar heb ik geen spijt van!
Ik heb het werk van Peter altijd bewonderd en kunnen waarderen. Het is mooi om op deze manier een inkijkje te krijgen in zijn laatste levensjaren en een inzicht in de tijd en moeite die hij heeft gestoken in het begeleiden van de kroongetuige.
Niet alleen vanuit zijn perspectief maar ook uit die van Royce, zijn zoon.
Wat een impact heeft deze man gehad op ons land en zijn werk leeft voort. Heel mooi.
Wat een zootje is het daar bij de OM en wat een bijzonder ventje is (kijk daar rolt) John van de Heuvel.
Verder vond ik vooral de stukken van Royce erg leuk om te lezen. Wat een mooie band had hij met zijn vader. Je kan van alles van Peter R. vinden maar een top-vader was het zeker. Heb het zeker meerdere malen niet droog kunnen houden
This entire review has been hidden because of spoilers.
De laatste pagina’s heb ik met tranen brandend in mijn ogen gelezen. Een prachtig en interessant boek. Het logboek van Peter gaf een kijkje achter de schermen, wat me af en toe verontwaardigd en boos maakte. Wat was hij een strijder. De afwisseling met het dagboek van Royce was welkom en heeft me laten glimlachen van oor tot oor. Dit boek is een mooi eerbetoon voor Peter: een vader en geliefde misdaadverslaggever.
“Blijf wie je bent, houd als het nodig is je rug recht, kom op voor zwakkeren en minderheden, zeg eerlijk wat je vindt en luister naar je rechtvaardigheidsgevoel. En breng dat weer over naar je kinderen. Dan komt het allemaal goed.”
Dit boek biedt een persoonlijke inkijk in het leven van Peter R. de Vries. Buiten dat het vrij schokkend is wat er achter de schermen bij het OM gebeurt in dit proces vond ik nog het mooist uit dit boek om te lezen wat een bijzondere man Peter R. was op zowel werkgebied als op persoonlijk gebied. Een familieman, een goede vader en voor een ieder die hij lief heeft een groot hart. Doordat hij zo volhardend is en een eigen rechtvaardige kijk heeft op situaties gaat hij door met waar hij voor staat, ongeacht de risico’s die hij daar mee loopt. Het boek is bijna 600 blz en dat was op een gegeven moment wel taai en wat langdradig. Het einde was zeer emotioneel en moest ik een traantje laten. 4/4.5 ⭐️
Ik heb dit boek met ontzettend veel interesse gelezen maar voelde met vlagen ook pure verbijstering. Het boek heeft mij aangegrepen en aan het denken gezet. Sinds het lezen van Judas (Astrid Holleeder) heb ik lange tijd geen Nederlands non-fictie boek meer in handen gehad dat zo goed in elkaar zit als dit boek door Peter R. en Royce de Vries. Een aanrader voor iedereen die ook maar een beetje interesse heeft in de rechtsstaat!
De afwisseling tussen de stukken geschreven door Peter R. de Vries en Royce maakte het een boeiend verhaal. Af en toe vond ik de stukken geschreven door Peter iets ingewikkeld/langdradig/vooral vanwege de namen, maar je merkt ook wel dat het in eerste instantie is geschreven als rapport. De verhalen van Royce schijnen een mooi licht op de andere kant van Peter R. de Vries zijn leven.
Voor mij iets te veel een dagboek en te weinig een verhaal dat je makkelijk kunt doorlezen. Maar ook mooi en emotioneel. Vooral de laatste 50 pagina’s van Royce over zijn vader.
‘Ik beloof je dat ik honderd word’ biedt een bijzonder inkijkje in de laatste anderhalf jaar van Peter R. de Vries' leven, van 5 maart 2020 tot 5 juli 2021.
Ik heb dit boek geluisterd op Storytel, voorgelezen door Royce de Vries en Casper Gimbrère. Beide mannen spreken redelijk monotoon, waar ik aan moest wennen. Ik kan begrijpen dat sommige lezers daarom de voorkeur geven aan het lezen van het boek.
Royce de Vries heeft het geheime logboek van zijn vader, waarin hij nauwgezet zijn rol als vertrouwenspersoon van kroongetuige Nabil B. tijdens het Marengo-proces documenteerde, aangevuld met persoonlijke herinneringen aan zijn vader. De twee perspectieven schetsen een compleet beeld van Peter R. de Vries. Hij was een onverschrokken journalist, een toegewijde vertrouwenspersoon en een betrokken familieman. De bijzondere band tussen vader en zoon komt heel mooi naar voren. Je begint je wel af te vragen waar hij in godsnaam de tijd vandaan haalde om alle ballen hoog te houden??
Een terugkerend thema in het boek is de kritiek op het Openbaar Ministerie (OM). Het is evident dat het OM veel fouten heeft gemaakt en soms zijn macht heeft misbruikt. Dit roept serieuze vragen op over de integriteit en verantwoordelijkheid van het OM. Het stelselmatig niet nakomen van beloftes door het OM, en het schandelijke lekken van namen waardoor de veiligheid van betrokkenen in gevaar kwam, is zorgwekkend. De omvang van de dreiging werd door het OM voortdurend onderschat. Omdat je als lezer de tragische afloop van Peter al kent, is dit pijnlijk om te horen.
Het OM zoekt de grenzen van de wet op, of overschrijdt ze. Dit roept bij mij vragen op over het toezicht op het OM: wie controleert deze instantie, en wie spreekt het OM aan op haar fouten? Het gebrek aan sancties voor liegen en bedriegen door het OM is een probleem. Zolang dergelijk gedrag niet wordt bestraft, wordt het beloond, of althans, lijkt het geen gevolgen te hebben. Ik hoop dat het OM leert van het OVV-rapport en er daadwerkelijk iets mee doet.
Als iemand die deze zaak op de voet heeft gevolgd en altijd geïnteresseerd is in het strafrecht, vond ik het boek bijzonder aangrijpend en ontluisterend. Het laatste hoofdstuk, waarin Royce de Vries ons meeneemt naar wat zich afspeelde nadat hij hoorde dat zijn vader was neergeschoten, luisterde ik met tranen in mijn ogen.
Het boek gaat diep in op het strafrecht en het Marengo-proces, dus ik denk dat het vooral geschikt is voor lezers die hierin geïnteresseerd zijn. Voor anderen kan het wellicht wat langdradig overkomen.
Ik had gehoopt op een boek vol sappige details uit diverse (moord)zaken, maar las een boek waarin vooral het OM en hun slechte communicatie etc. naar voren kwam. Helaas, gemiste kans. Wel mooi om, naast de zakelijke kant van Peter R de Vries, ook de vaderlijke kant te lezen in het dagboek van Royce.
4,5⭐️ wat een indrukwekkend boek! 9uur in gelezen 😅Met stijgende verbazing over de rol van OM, justitie en de media gelezen. Gek om een boek te lezen, waarvan je de afloop al weet 😢 De persoonlijke hoofdstukken van royce tussendoor maken het extra bijzonder. Veel gegoogled tussen het lezen door. Aanrader!
Om dit boek een beetje te begrijpen, moet je wel geïnteresseerd zijn in de strafzaken waar Peter R en Royce zich mee bezighielden. Ik vond het een heel goed boek.
Wauw, gewoon verslonden dit boek! Wat beschamend om te lezen hoe de wereld 'achter de schermen' eraan toe gaat... Zal ook anders kijken naar J. v/d Heuvel, walgelijk!
Laatste deel van het dagboek van Royce echt met tranen over mijn wangen gelezen.