Στα Κανάλια του Τρόμου

by Αλέξανδρος Τριανταφύλλου

Κρίσιμες πολεμικές συγκρούσεις, στρατιωτική κατασκοπεία και συνωμοτικά παιχνίδια εξουσίας ακολουθούν το ξέσπασμα μιας πρωτόφαντης πανδημίας που σαρώνει την ήπειρο και τη μετατρέπει σε απέραντη επικράτεια θανάτου. Η Φιοβέτζια, η πόλη των καναλιών από όπου ξεκίνησε το θανατικό, έχει βυθιστεί στο χάος. Το σεστιέρο της Σιν Οστιάνας κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και σε καθεστώς σκληρής καραντίνας, καθώς εκεί η πανδημία έχει μπει στο έκτο της στάδιο. Ο πρωτοαποθηκάριος του Πιτοφόρνο, Τζουλιάνο, αγαπημένα πρόσωπα του οποίου υποφέρουν από την αρρώστια, πασχίζει να βρει το γιατρικό. Ο Τζάκο, ένας μπαρουτοκαπνισμένος κουρσάροςλαθρέμπορος με ξεχωριστές ικανότητες και μιαν ιδιαίτερη σχέση με τον... χρόνο, αναζητεί μια ευκαιρία ζωής. Κάτι θα συνδέσει στενά τους δύο ήρωες - κάτι που κρύβεται στα κανάλια του τρόμου.

Ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου, στα χνάρια μεγάλων δασκάλων όπως ο Τόλκιν, ο Λιούις και ο Πράτσετ, στήνει έναν ολόκληρο κόσμο - με τη δική του ιδιαίτερη ιστορία και ανθρωπογεωγραφία - και καλεί τον αναγνώστη να τον εξερευνήσει.

Genres: Fantasy

668 pages, Paperback

Published September 4, 2023

About the author

Ο Αλέξανδρος Τριανταφύλλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι κάτοχος πτυχίου του τμήματος Τουριστικών Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Σίνδου και Master Music Management από το πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου με εξειδίκευση σε ζωντανές εκδηλώσεις. Σε μικρή ηλικία άρχισε να ταξιδεύει στους φανταστικούς κόσμους μεγάλων συγγραφέων και στους θρύλους της Μεσαιωνικής και Αναγεννησιακής Ευρώπης. Τα πρώτα ονόματα, οι πρώτοι χαρακτήρες, οι πρώτες πόλεις αυτού του κόσμου γεννήθηκαν στο μυαλό του το χειμώνα του 2015 στο διαμέρισμά με το νούμερο 7 της Vickery Court στο Λονδίνο. Όνειρό του έγινε να εκδώσει τις ιστορίες των ηρώων και τις περιπέτειές τους στα πέρατα των θαλασσών. Το πρώτο βήμα έγινε με το διήγημα «Οι Μάσκες του Θανάτου», το οποίο βρέθηκε ανάμεσα στους νικητές του διαγωνισμού Pandemia της Nyctophilia. Μερικούς μήνες μετά, η δραματική συνέχεια με τίτλο «Οι Καταραμένες Γαλέρες» συμπεριλήφθηκε στους νικητές του διαγωνισμού «Στο Σκοτάδι» των Weird Side Daily, σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Πηγή. Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιά ξεκίνησε να γράφει μικρές ιστορίες για τη σελίδα Weird Side Daily.

Reviews

[Gallant Duke · Rating 4 out of 5]

Οφείλω να ξεκινήσω με μια παραδοχή… αυτό το βιβλίο το αδίκησα. Το άνοιξα σε μια περίοδο βαριάς κόπωσης, όταν η καθημερινότητα πίεζε αλύπητα. Δεν μπόρεσα εξαρχής να βυθιστώ ολοκληρωτικά στα νερά της Φιοβέτζια, κι όμως, όσο προχωρούσα, τόσο καταλάβαινα πως κρατούσα στα χέρια μου ένα έργο σμιλεμένο με φροντίδα και έρευνα, που απαιτεί την προσοχή και την αφοσίωση του αναγνώστη.

αλλά ταυτόχρονα σφύζει από ζωή, πολιτικές ίντριγκες, κατασκοπίες και εγκλήματα. Τα κανάλια δεν μεταφέρουν πια γόνδολες, αλλά φόβο, συνωμοσίες και το σιωπηλό βλέμμα του θανάτου. Οι εικόνες που ξεδιπλώνονται είναι σκληρές, γεμάτες αίμα και σκιά, μα ποτέ επιτηδευμένες: έχουν τη δροσιά της αλήθειας.

Δύο φιγούρες κυριαρχούν στην αφήγηση. Ο Τζουλιάνο, με την αγωνία του να σώσει τους δικούς του, και ο Τζάκο, λαθρέμπορος με παρελθόν βαρύ και βλέμμα στραμμένο σε μια καινούρια ζωή. Οι πορείες τους τέμνονται, και μέσα από τις συγκρούσεις, τα πειράματα, τις συμπτώσεις και τις αποφάσεις, αναδεικνύεται μια ιστορία που ακροβατεί ανάμεσα στη μοίρα και την ελεύθερη βούληση.

Η γλώσσα του συγγραφέα είναι άμεση, με όρους που ταιριάζουν στις σκηνές, με διαλόγους ζωντανούς που φανερώνουν χαρακτήρες κι όχι απλώς εκφωνητές πλοκής. Οι πρωταγωνιστές έχουν δικές τους φωνές, δικά τους όνειρα, και πάνω απ’ όλα αλλάζουν, μεγαλώνουν, σκληραίνουν ή λυγίζουν μπροστά στα γεγονότα. Τα μικρά κεφάλαια κρατούν τον ρυθμό σφιχτό, ενώ η εναλλαγή τόπων και διαθέσεων δίνει μια σχεδόν κινηματογραφική αίσθηση.

Δεν είναι ένα αψεγάδιαστο βιβλίο – μα ποιο αληθινό έργο τέχνης είναι; Ο Αλέξανδρος αγαπά τον κόσμο του, ίσως και να τον λατρεύει, και ίσως καλούμαστε και εμείς να νιώσουμε έτσι για να καταλάβουμε κάθε πτυχή του. Αυτό που μένει τελικά είναι η αίσθηση της εντιμότητας. Μια αφήγηση που δεν ωραιοποιεί, δεν κρύβει, αλλά δείχνει την ανθρώπινη φύση μέσα στην αρρώστια, τη διαφθορά, τον πόλεμο, την απελπισία, και ταυτόχρονα μέσα στην ανθρωπιά, την πίστη, την αγάπη. Είναι ένα κείμενο που σε ταρακουνά, που σε αναγκάζει να σταματήσεις για να πάρεις ανάσα πριν συνεχίσεις.

Στα Κανάλια του Τρόμου δεν είναι απλώς μια ιστορία φαντασίας. Είναι ένας καθρέφτης όπου αναγνωρίζουμε τις ίδιες φιλοδοξίες, τις ίδιες αδυναμίες, τον ίδιο τρόμο που συνοδεύει την ανθρώπινη πορεία στους αιώνες.

Κι αν στην αρχή το αδίκησα, στο τέλος ένιωσα πως με κέρδισε.

ΥΣ. Θα ήθελα σε μια επόμενη έκδοση να εμπλουτιστεί με ένα παράρτημα, με όλο το εξειδικευμένο λεξιλόγιο για να μπορώ να παρακολουθήσω καλύτερα τις λεπτομέρειες.

Για την πλήρη κριτική μπορείτε να μπείτε στο link: https://greekfantasyatlas.gr/book_rev...

[Nikos Theohardis · Rating 5 out of 5]

Στα Κανάλια Του Τρόμου.
Ένα αμαγαλματικό σύμπαν.
Λεπτομερή απεικόνιση ενός κόσμου που μοιάζει με τον δικό μας. Παραλληλισμοί σκοτεινοί και έντονοι. Συνομωσίες και περιπέτεια μαζί με στοιχεία τρόμου. Ναυμαχίες αριστοτεχνικά δοσμένες. Φοβερή απόδοση στις συγκρούσεις των πλοίων και ο συγγραφέας γνώστης των λεπτομερειών που συνθέτουν την ζωή των αναγεννησιακών χρόνων. Δυνατή περιγραφή της πανδημίας στα όρια του μεσαίωνα και του διαφωτισμού. Μια χώρα που παραπαίει. Ο κόσμος σε απόγνωση μαστίζεται από την φτώχεια την αλαζονεία και την υπεροψία των εξουσιαστών του. Χαρακτήρες γεμάτοι στόχους και αντιφάσεις. Όπλα και λεπτομερείς στολών. Μαγεία ενώνεται με την επιστήμη και συνθέτουν ένα « αλχημικό » είδος, στο οποίο η πραγματικότητα διασαλεύεται από στοιχεία μεταφυσικά. Σε ένα γόνιμο πάντρεμα που ενώνει φαντασία με ιστορία. Ένα πρωτότυπο φόντο πάνω στο οποίο ξετυλίγονται επαναστάσεις συνωμοσίες και τρόμος. Ένα συνοθύλευμα κοινωνικών τάξεων, πειρατών, επιστημόνων ιερέων ληστών και παράλληλα μια πολιτική και θρησκευτική κριτική ματιά.

[Κεσκίνης Χρήστος · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο που είχα τη χαρά να το διαβάσω σαν beta reader και νιώθω καλά με αυτό. Το χάρηκα σε όλη του την δημιουργία και θεωρώ πως έβαλα κι εγώ ένα μικρό λιθαράκι σε αυτήν. Οπότε δεν είμαι 100% αντικειμενικός, αλλά σίγουρα δε λέω ψέματα όταν το προτείνω σε άλλους σαν ένα καλό βιβλίο!
Είναι καλοδουλεμένο, με πολύ στιβαρούς (είναι η καλύτερη λέξη που μου έρχεται) χαρακτήρες. Ο κόσμος δεν είναι χάρτινος (παρόλο που λατρεύω τα βιβλία με χάρτη) αλλά γίνονται πραγματάκια σε αυτόν. Πραγματάκια που τα μαθαίνουμε μέσω των πρωταγωνιστών ή που τα ξέρει μόνο ο συγγραφέας και επηρεάζουν τον κόσμο, αλλά δεν τα μαθαίνουμε σε όλο τους το μεγαλείο. Αυτό είναι άλλωστε και ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι συγγραφείς. Δε χρειάζεται να πούμε κάθε λεπτομέρεια που γίνεται στον κόσμο, μόνο αυτές που μαθαίνουν οι πρωταγωνιστές. Όπως και στην πραγματικότητα άλλωστε.
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες για την πλοκή του βιβλίου. αυτά θα τα διαβάσετε στο οπισθόφυλλο. το μόνο που θα πω είναι ότι το σκηνικό θα σας ταξιδέψει σε μια αναγεννησιακή Βενετία (και ας ονομάζεται διαφορετικά) και πως θα νιώσετε τον φόβο της πανούκλας σε κάθε σελίδα του βιβλίου. Όσο για το μέγεθος, μη σας τρομάξει. Θα φύγει νεράκι και θα παρακαλάτε για λίγες ακόμη σελίδες.

[Katerina Kalogirou · Rating 5 out of 5]

Πρόκειται για ένα μεσαιωνικό low fanstasy μυθιστόρημα, με έντονο μυστήριο και δυνατή πλοκή. Πολύ καλοσχηματισμένος κόσμος, ωραίοι και δυνατοί χαρακτήρες (αγαπημένος ο κόκκινος ανακριτής αν και δεν πρωταγωνιστούσε), και πολύ καλογραμμένες σκηνές δράσεις που δεν κούραζαν με άπειρες λεπτομέρειες! Μπήκα για τα καλά στα βρόμικα κανάλια της Φιοβέτζια, και θα ήθελα να δω τους πρωταγωνιστές και σε άλλες περιπέτειες, αλλά με λίγη περισσότερη μαγεία παρακαλώ!!

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 4 out of 5]

Σκληρές εικόνες, έντιμοι πρωταγωνιστές, διαφθορά, ανθρωπιά. Ένα κουβάρι από συναισθήματα. Πολιτική. Ναυμαχίες και οδομαχίες. Ονείριο.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω γι' αυτό το βιβλίο, το διάβαζα με διαλλείματα για να το αντέξω - γιατί κάποια κείμενα είναι πολύ σκληρά για να καταπίνονται μονορούφι. Είναι άψογο; Όχι, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, όταν είναι τόσο αληθινό.

[Άρης Γκρίμπας · Rating 4 out of 5]

Μόλις ολοκλήρωσα το ταξίδι μου στα κανάλια του τρόμου. Όμορφη εμπειρία, παρά τους κινδύνους που ελλόχευαν στα σκοτεινά νερά και στις επαύλεις των ευγενών. Μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για πολλές συνέχειες.

Ο συγγραφέας έχει πλάσει έναν κόσμο που νιώθω πως έλειπε. Στο μυθιστόρημα συναντάμε αναγενησιακά στοιχεία, αποκρυφισμό, ναυτικά ταξίδια και ρεαλιστικές μάχες, ανάμεικτα με μια μικρή δόση μαγείας και αλλόκοτου.

Τα κεφάλαια είναι μικρά και παρά τον όγκο του έργου βοηθούν στο να προχωρά η ανάγνωση ομαλά. Η αφήγηση είναι απλή και ακολουθείται ευχάριστα. Ένα στοιχείο που μου άρεσε ιδιαίτερα, ήταν η χρήση ταιριαστής ορολογίας από τον αφηγητή, ανάλογα με την εκάστοτε σκηνή. Επίσης, ένιωσα συχνά τους προβληματισμούς του ίδιου του συγγραφέα να βγαίνουν από το κείμενο – με έξυπνο κι ανεπιτήδευτο τρόπο – και μου κλείνουν το μάτι. Το λατρεύω όταν γίνεται αυτό. Οι συχνοί διάλογοι βοηθούν ώστε να καταλάβεις την υπόθεση και τον ψυχισμό των χαρακτήρων. Καθένας από τους δύο πρωταγωνιστές έχει τη δική του φωνή, τα δικά του θέλω και τις δικές του φιλοδοξίες, ενώ και οι δύο εξελίσσονται και αλλάζουν μέσα από τις εμπειρίες τους.

Ο κόσμος και η υπόθεση του βιβλίου είναι τρομακτικά προσεγμένα, σε βαθμό που πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται «Σε τι κόπο να μπήκε για να γράψει αυτή τη λεπτομέρεια;» Επίσης, οι υπό πλοκές που αναπτύσσονται στο βιβλίο, στο τέλος δένουν αρμονικά και οδηγούν σε ένα ομαλό τέλος – κάθαρση.

Αγαπημένο μου σημείο αποτελεί, η συνάντηση των δύο χαρακτήρων και γενικά η μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας.

Ωστόσο, υπάρχουν και δύο σημεία που εγώ ένιωσα να «κλωτσάνε» λιγάκι.

Το πρώτο είναι η ροή. Ο συγγραφέας έχει επιλέξει έναν ιδιαίτερο τρόπο να στήσει την ιστορία του. Ανά κεφάλαιο αλλάζει ο χαρακτήρας αφήγησης. Παίζεται δηλαδή ένα πινκ-πονκ ανάμεσα στους δύο, οι οποίοι για τα 4/5 περίπου του βιβλίου είναι μακριά ο ένας από τον άλλον. Σε ορισμένα σημεία αυτό δούλεψε. Σε άλλα, εκεί δηλαδή που η υπόθεση έφτανε σε κρίσιμες καμπές για τον έναν εκ των δύ��, με έκανε να χάνω τον ειρμό μου και να ξεχνάω λεπτομέρειες (που πολλές φορές αποδεικνύονταν και σημαντικές).
Προφανώς το παραπάνω είναι προσωπικό και μπορώ να φανταστώ πως θα υπάρχουν κι αναγνώστες που θα το λατρέψουν. Εγώ, ωστόσο, θα προτιμούσα να ολοκληρώνονται οι θεματικές του κάθε χαρακτήρα αφήγησης, προτού πάω στον επόμενο.

Το δεύτερο «αρνητικό» είναι ο έρωτας του συγγραφέα για τον κόσμο που έστησε. Ανέφερα και παραπάνω την προσοχή στη λεπτομέρεια και το πώς αυτή συχνά με έκανε να θαυμάζω το αποτέλεσμα. Παρ’ όλα αυτά, σε ορισμένες περιπτώσεις ένιωθα αυτή την αγάπη για λεπτομέρεια, να περπατά μπροστά από την πλοκή και να αποζητά να κερδίσει προσοχή που, για τα δικά μου γούστα, δεν της αναλογεί.

Πιστεύω πως τα «Κανάλια» είναι ένα έργο που απαιτεί προσοχή από τον αναγνώστη, αλλά αν του την δώσει κάποιος, τότε εκείνο θα τον ανταμείψει. Το σίγουρο είναι πως πέρασα όμορφα στο ταξίδι μου και περιμένω να δω τι θα φέρει η συνέχεια.

[Dimitris Geropavlou · Rating 5 out of 5]

Τι με ενθουσίασε στο βιβλίο του κυρίου Τριανταφύλλου.

α) Η ιστορία κυλάει ομαλά, μέσα από το βλέμμα και την προοπτική των δύο πρωταγωνιστών. Ξένοι μεταξύ τους αλλά αδέρφια της μοίρας καθώς με τις πράξεις τους ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.

β) Οι περιγραφές της Φιοβέτζιας κατά την διάρκεια του λοιμού είναι πολύ ζωντανές.

γ) Οι γεμάτοι χαρακτήρες, εκτός των πρωταγωνιστών φυσικά, οι οποίοι είναι δουλεμένοι πολύπλευρα και όχι απλά ως μία στείρα περιγραφή. Υπάρχουν στιγμές που μπορείς να καταλάβεις μέχρι και τον τόνο της φωνής τους και ο τρόπος τους σε κάνει να τους μισήσεις ή και να τους αγαπήσεις. Πολλές φορές ακόμα και αυτό εναλλάσσεται σε κάποιους από τους χαρακτήρες.

δ) Από άποψη World Building μιας και έχω ασχοληθεί εκτενέστατα στο παρελθόν, με εντυπωσίασε η πολύπλοκη ιεραρχία της Φιοβέτζιας. Κονσένα, Σαρανταρχία, Δεκαρχία, Κάμπι, Σεστιέρο κτλ κτλ. Ενώ φαίνεται αρκετά πολύπλοκη, ο Αλέξανδρος την παίζει στα δάχτυλα. Επίσης είναι εμφανής η απίστευτη γραφειοκρατία. Τέλος, η εξουσία που ακόμα και μπροστά στον σίγουρο θάνατο και τις εκατόμβες νεκρών, η αφαίρεση της καρέκλας και των προνομίων της από το μυαλό των πολιτικών παραμένει η πιο δύσκολη χειρουργική επέμβαση.

ε) Η απίστευτη κυριολεκτικά έρευνα που έκανε ο κ. Τριανταφύλλου όσον αφορά τη Ναυτιλία της εποχής και τους ναυτικούς όρους τους οποίου χρησιμοποιεί με μεγάλη επιτυχία όταν ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών, έμπειρος καπετάνιος, προσπαθεί να αποφύγει και παράλληλα να ρίξει με τα κανόνια του στα εχθρικά πλοία.

στ) Η μαγεία του κόσμου. Είναι τόσο, όσο για να γίνει απίστευτα χρήσιμη αλλά παράλληλα να έχει ένα μεγάλος κόστος στον χρήστη της.

ζ) Οι σκηνές δράσης είναι έντονες αλλά παράλληλα καθαρές δίνοντας στον αναγνώστη να καταλάβει τι γίνεται. Πάντα φυσικά οι περιγραφές γίνονται μέσα από τα μάτια του εκάστοτε πρωταγωνιστή, οπότε ζεις ότι βλέπει.

Συγχαρητήρια κ. Τριανταφύλλου. Προσμένουμε σε περισσότερες ιστορίες από τον κόσμο του Μεσσένο.

[Bookery'S · Rating 4 out of 5]

Ξεκινώ από το εξαιρετικό εξώφυλλο. Εκτός από το γεγονός ότι παραπέμπει στην Βενετία (όπως και το γενικότερο περιβάλλον της ιστορίας), συνδέεται αισθητικά με την ίδια την ιστορία. Ο Τριανταφύλλου στήνει έναν φανταστικό κόσμο σε μια πόλη με κανάλια στον 17ο αιώνα. Στα συν της έκδοσης οι επεξηγηματικοί χάρτες και γενικά το artwork (συνοδεύεται κι από σχετικό τετράγωνο σελιδοδείκτη).

Τα κεφάλαια κινούνται εναλλάξ μεταξύ των δύο κεντρικών χαρακτήρων, που σε τριτοπρόσωπη αφήγηση διαβάζουμε τον αγώνα τους να επιβιώσουν σε έναν κόσμο πολύπλοκο, φοβικό και σκοτεινό. Ο Τριανταφύλλου αποδίδει πολύ ωραία τα γενικότερα πολιτισμικά στοιχεία του κόσμου που στήνει, ενός κόσμου που σε γενικές γραμμές θα μπορούσε να είναι υπαρκτός σε κάποια άλλη εποχή, με σαφέστατη βενετσιάνικη φινέτσα.

Κρατάω επίσης κάποιες πολύ γλαφυρές εικόνες (όχι πάντα ευχάριστες, είναι η αλήθεια). Ωραίες είναι και οι περιγραφές μάχης και ναυμαχίας (θυμίζουν λίγο Assassins Creed Black Flag). Από τα μισά κι έπειτα η πλοκή φεύγει από το μείζον ζήτημα που ήταν η πανδημία και εστιάζει στις πολιτικές μηχανορραφίες της κοινότητας. Τα fantasy στοιχεία, ενώ είναι παρόντα διάσπαρτα, δεν καθορίζουν την πλοκή – δίνονται, αλλά με μέτρο, σε βαθμό που θα μπορούσαν ακόμη και να εκλείπουν.

Χρειάζεται βέβαια προσήλωση, διότι τα ονόματα είναι αρκετά (είναι όμως χαρακτηριστικά, οπότε δεν μπερδεύουν). Το μόνο που μου κλώτσησε ήταν ο τύπος του ρήματος “ξες”.

[Μάριος Μητσόπουλος · Rating 4 out of 5]

Πολύ ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο βιβλίο, στο οποίο ο συγγραφέας σίγουρα ήξερε τι έκανε. Μας παρουσιάζει έναν κόσμο που μοιάζει με την Ευρώπη μετά την Αναγέννηση και η πλοκή λαμβάνει χώρα στη Φιοβέτζια, μια πόλη εμπνευσμένη από τη Βενετία. Η ιστορία έχει συναίσθημα, ενδιαφέρον, πολιτική ίντριγκα και μάχες. Με φόντο μία ασθένεια που ταλαιπωρεί τη Φιοβέτζια και τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει μεταξύ ενός νησιωτικού συμπλέγματος και του βασιλείου Νόρντρο, ο κος Τριανταφύλλου θέτει τα θεμέλια και για άλλες ιστορίες σε αυτόν τον κόσμο που έχει δημιουργήσει με προσοχή. Μόνο αρνητικό (και όχι μάλιστα κάτι αποτρεπτικό) η πολλή πληροφορία στις πρώτες 100-150 σελίδες, που απαιτεί αρκετή προσοχή (τα ονόματα, θεσμοί της πόλης, οδοί, χαρακτήρες κτλ είναι πολλά, αλλά ευτυχώς επαναλαμβάνονται συχνά και τα συνηθίζει κανείς). Στα επίσης θετικά στοιχεία, το όμορφο εξώφυλλο, οι χάρτες και η προσεγμένη επιμέλεια του κειμένου.

*Μου δόθηκε κόπια του βιβλίου για μια έντιμη κριτική.

[Maria · Rating 5 out of 5]

Το αγάπησα πραγματικά. Το "τούβλο" με τις 600+ σελίδες μόνο τούβλο δεν είναι καθώς είναι πολύ ευκολό στην ανάγνωση και ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται η ιστόρια σίγουρα σε κρατά καθηλωμένο.
Η ιστορία έχει μέσα τα πάντα, φαντασία, μεσαίωνας, μυστήριο, μαγεία, ναυμαχίες, δολοπλοκίες, τρόμο.. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Οι περιγραφές σε μεταφέρουν πραγματικά εκεί, είτε μέσω των αισθήσεων , είτε των συναισθημάτων που σου προκαλεί η κάθε σκηνή.
Οι δύο ήρωες, που είναι τόσο όμοιοι αλλά και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα, σε κάνουν να ταυτίζεσαι μαζί τους σε κάποιο βαθμό. Άλλες φορές θετικά, άλλες αρνητικά.
Πραγματικά ανυπομονώ για περισσότερες ιστορίες των δύο ηρώων αλλά και γενικότερα να μάθω κι άλλα κρυμμένα μυστικά της Φιοβέτζια!

[Δήμητρα Κότογλου · Rating 4 out of 5]

Τζουλιανο Ντάσκι,πρωτοαποθηκάριος του Πιτφόρνο.
Η οικογένεια του έχει μολυνθεί από την Κατάρα και ψάχνει να βρει γιατρικό.

Που θα βρεθεί μπλεγμένος?
Ποιος κινούσε λαθραία μολυσμένα τρόφιμα στη πόλη?

Γιατί έκαψε τις σιταποθήκες?
Θα γίνει πιστευτός έτσι ώστε να εξετάσουν τις αποκαλύψεις του?

Παιχνίδια εξουσίας και δολοπλοκίες στα κανάλια της Φιοβέζιας, ενώ η Κατάρα, μια πανδημία έχει κυριεύσει την ήπειρο.

Καθώς η αρρώστια συνεχίζει να γεμίζει τον κόσμο των νεκρών,θα βρεθεί κάποιος στο δρόμο του να τον βοηθήσει και να δώσει μια ευκαιρία ζωής στο κόσμο που έφτιαξε ο Αλέξανδρος?

Ένα βιβλίο φαντασίας που θα λατρέψετε!!

[Karolina · Rating 5 out of 5]

Ένα εξαιρετικά ατμοσφαιρικό βιβλίο, με ίντριγκα, συγκρούσεις, φαντασία τόσο όσο…πολύ σκοτάδι και θάνατο… το βιβλίο αυτό με ταξιδεψε στα υγρά κανάλια της Βενετίας και στην αγαπημένη μου Φλωρεντία, όσοι είστε λατρεία του είδους πρέπει να το διαβάσετε

[Θεανώ Αλεξανδρή · Rating 4 out of 5]

🦠Υπάρχει κανείς που δεν θυμάται την περίοδο που ήμασταν σε καραντίνα λόγω της πανδημίας; Τον εγκλεισμό; Δύσκολα τα ξεχνά κανείς. Κάπως έτσι είναι και το κλίμα στο βιβλίο αυτό. Μία πανδημία, η Κατάρα, σπέρνει τον θάνατο στους ανθρώπους της Φιοβέτζιας. Δύο πρωταγωνιστές, μια πανδημία, πολιτική ίντριγκα και δολοπλοκίες σε περιμένουν στα κανάλια του τρόμου.

🇮🇹Ο Τζουλιάνο, ένας απλός αποθηκάριος (για αρχή τουλάχιστον), έχει έναν και μοναδικό σκοπό· να βρει θεραπεία για την Κατάρα που σκοτώνει εκατοντάδες κόσμο. Καλογραμμένος και αληθινός χαρακτήρας, παρακολουθούμε την εξέλιξη του μέσα από τα γεγονότα και τα περιστατικά που περνάει. Αντιμετωπίζει σκληρές καταστάσεις καθημερινά και γενικά περνάει δύσκολα καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, παρόλα αυτά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει.

🏴‍☠️Ο Τζάκο δεν είναι παρά ένας λαθρέμπορος με μια ξεχωριστή ιδιαιτερότητα που δεν θα αποκαλύψω. Λατρεύει τη θάλασσα αλλά ποτέ δεν είναι ευπρόσδεκτος στη στεριά. Το μόνο που θα ήθελε είναι ένα σπίτι και νόμιμη πλεύση. Όμως η ζωή του επιφυλάσσει αρκετά μπλεξίματα, αποστολές για τους ισχυρούς της Φιοβετζιας με αντάλλαγμα το χρήμα και πολλά ρίσκα που θα βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή του ίδιου και του πληρώματος του.

🛶Πέρα όμως από την Κατάρα, τα στενά της Φιοβετζιας κρύβουν απόκοσμα πλάσματα και πολλά μυστικά. Το βιβλίο είναι πλούσιο σε περιγραφές, έχει αγωνία και πολύ ωραία ροη. Παρόλα αυτά το κλίμα είναι αρκετά βαρύ και στενάχωρο. Επιπρόσθετα, οι δολοπλοκίες μεταξύ των μελών της Κονσενας παίζουν καθοριστικό ρόλο σε όλη την ιστορία. Ο Τζουλιάνο και ο Βιλλάνο θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να ξεσκεπάσουν τους υπεύθυνους της όλης κατάστασης. Ωστόσο η αποστολή αυτή δεν θα είναι καθόλου εύκολη.

🎭Το τέλος είναι απρόβλεπτο, σκληρό, αλλά δίκαιο θεωρώ. Προσωπικά μου άρεσε ο τρόπος που έκλεισε η ιστορία. Αγαπημένο μου σημείο ήταν η συνάντηση των δυο πρωταγωνιστών, καθώς η σύνδεσή τους παίζει καθοριστικό ρόλο στην πλοκή και μου άρεσε πολύ η σχέση που αναπτύσσουν. Το μόνο που με μπέρδεψε κάπως ήταν τα πολλά ονόματα και αξιώματα, όμως ο χάρτης στην αρχή βοηθάει πολύ με τις περιοχές. Συγκινήσεις, σκηνές μάχης, ναυμαχίες και ανατροπές δεν λείπουν από το βιβλίο. Αν νομίζεις ότι έχεις γερό στομάχι, μπορείς να κανείς μια βόλτα στα κανάλια του τρόμου!