Het is bijna kerstvakantie en Bea Versluis is moe. Moe van haar werk in het onderwijs en moe van haar man. Als een aangetrouwde neef uit Groningen haar vraagt of ze de kerstdagen bij hem en zijn familie komt doorbrengen, aarzelt Bea geen moment. Hoewel ze tot dan toe amper contact met hen heeft gehad, pakt ze haar koffers en vertrekt ze zonder echtgenoot richting het hoge noorden.
Onderweg naar de herenboerderij van de neef strandt ze echter met haar auto in een dichte sneeuwstorm. Als de neef haar daarna oppikt, zal ze zonder eigen vervoer de rest van de vakantie in het huis van de onbekende familie moeten doorbrengen. Een huis dat niet alleen ver van de bewoonde wereld ligt, maar ook geheimen herbergt.
Ingesneeuwd en geïsoleerd stuit Bea op een verschrikkelijk familiegeheim dat niet voor haar bestemd is. Dan merkt ze dat haar sprookjesachtige droom van een fijne kerst in een warme familiekring uit elkaar dreigt te spatten. Niet alleen wordt haar de welverdiende rust ontnomen, maar begint het langdurige slaapgebrek ook bezit van haar te nemen. Wat is nog werkelijkheid en wat is droom?
Jet van Vuuren is het pseudoniem van de Nederlandse thrillerschrijfster Hennie de Groot (Amsterdam, 28 december 1956).
De Groot, die werkzaam was als beeldend kunstenaar en boekhandelaar, debuteerde in 2011 als Jet van Vuuren met de thriller ‘Zomerdruk’. Daarvoor had ze tweemaal de verhalenwedstrijden van dagblad Trouw gewonnen, waarmee ze een masterclass van Kristien Hemmerechts kreeg.
Van Vuuren gaf creatieve workshops en cursussen waarvan het boek ‘Nazomeren, waarom het leven leuker is als je geen twintig meer bent' een direct resultaat was en de aanleiding vormde tot haar verdere schrijverschap. Sindsdien richt ze zich nog uitsluitend op schrijven en is gestopt met haar beeldende werk. Ook is ze parttime werkzaam als bibliothecaris bij De nieuwe bibliotheek in Almere.
Met heel veel moeite heb ik dit boek uitgelezen. Ik had echt helemaal niks met dit verhaal. Het was saai, langdradig en totaal niet spannend. Sommige hoofdstukken vond ik ook heel druk en onduidelijk geschreven. Helaas, maar 1* van mij.
Ongeloofwaardig, saai, vervelende hoofdpersoon die continu hetzelfde zegt/denkt. Eindeloze beschrijvingen van kou en sneeuw dat het gevoel 'Ja nu weet ik het wel' me bekruipt. Flauwe plot.
Na drie zeer succesvolle zomerthrillers nu voor het eerst een thriller die zich afspeelt in de winter.
Het is bijna kerstvakantie en Bea Versluis is moe. Moe van haar werk in het onderwijs en moe van haar man. Als een aangetrouwde neef haar vraagt of ze de kerstdagen bij hem en zijn familie komt doorbrengen, aarzelt Bea geen moment.
Hoewel ze tot dan toe amper contact met hen heeft gehad, pakt ze haar koffers en vertrekt ze zonder echtgenoot.
Onderweg naar de herenboerderij van de neef strandt ze echter met haar auto in een dichte sneeuwstorm. Als de neef haar daarna oppikt zal ze zonder eigen vervoer de rest van de vakantie in het huis van de onbekende familie moeten doorbrengen. Een huis dat niet alleen ver van de bewoonde wereld ligt, maar ook geheimen herbergt.
Ingesneeuwd en geïsoleerd stuit Bea op een verschrikkelijk familiegeheim dat niet voor haar bestemd is. Dan merkt ze dat haar sprookjesachtige droom van een fijne kerst in een warme familiekring uit elkaar dreigt te spatten. Niet alleen wordt haar de welverdiende rust ontnomen, maar begint het langdurige slaapgebrek ook bezit van haar te nemen. Wat is nog werkelijkheid en wat is droom?
Een heerlijke thriller van Jet van Vuuren voor de liefhebbers van Suzanne Vermeer!
Niet mijn verhaal. Ik stoorde me het hele verhaal lang over de hulpeloze houding van de hoofdpersoon. Al kom je er tegen het einde achter waarom ze blijft en niet vertrekt. Het geheim van de familie en hoe de onderlinge gesprekken hierover vorm gegeven zijn vond ik ook ongeloofwaardig…. Alle moeite van de schrijfster ten spijt… niet mijn verhaal.
Ik vond het een prachtig en spannend boek. Zowel wat er thuis gebeurde met haar man Egbert als de familiegeheimen die zich afspeelde op de Heerd in het mooie Groningse platteland. Je wil meer en meer weten...dus het leest snel en spannend door. Aan het eind een verrassende afloop,die redelijk snel werd ingezet en die niets met de familiegehiemen te maken had. Dat had ik niet verwacht!! Jammer dat dat zo snel afgedaan werd. Daarom 3 sterren van mij ipv 4.
Het boek begon spannend. Een moordaanslag op Bea, de hoofdpersoon. Ze was bijna gewurgd door Egbert, haar man. Egbert heeft last van suikerziekte en moet insuline spuiten. Als zijn suikerspiegel te laag is kan hij erg agressief worden. Zelf houdt hij zijn suikerspiegel niet zo goed in de gaten. Het is Bea die hem dat iedere keer moet helpen herinneren. Bea is moe van Egbert en moe van haar werk als leerkracht. Daarom gaat ze er gretig opin als ze door Sicco wordt uitgenodigd om de kerstdagen door te brengen bij hem op de boerderij. Sicco is een neef van haar man Egbert. Egbert heeft geen contact meer met zijn familie. Bea is net als Sicco erg nieuwsgierig naar familiebanden. Ze heeft hier met hem dan ook al enige tijd briefcontact over. Voordat Bea vertrekt laat ze Egbert zijn suikerspiegel controleren, die is veel te laag. Hij maakt zijn insulinespuit klaar, maar doet vervolgens net alsof hij spuit. Bea vertrekt toch...
Het boek speelt zich grotendeels af op een boerderij in de provincie Groningen. De Heerd. De Heerd bevindt zich in the middle of nowhere. Alles is ingesneeuwd en wegen zijn onbegaanbaar. De tijd dat Bea daar is kan ze, mede door een kapotte auto, nergens naartoe. Een aangezien ze niet echt welkom lijkt te zijn, lijkt de tijd op De Heerd erg lang te duren.
Ik vond het boek wel boeiend, maar niet heel spannend. Er gebeurde vanalles op de Heerd, maar of het nou door de omschrijving kwam of door de gebeurtenissen, ik vond het maar matig. Ondertussen bleef ik wel de hele tijd nieuwsgierig naar hoe het nou met Egbert zou zijn.
Ik zou 3 sterren geven, maar ik vond het einde zo tegenvallen dat het er maar 2 geworden zijn.
Dit was mijn eerste kennismaking met het werk van Jet van Vuuren. 'Als een getrouwde lerares in de kerstvakantie zonder haar echtgenoot gaat logeren bij zijn familie in Groningen, wordt ze geconfronteerd met schokkende familiegeheimen.' Dit is wat mijn aandacht trok. Voorin staat een overzicht van de personages. Hier heb ik zo nu en dan naar teruggebladerd. Hoe zat het ook al weer in elkaar? 'Wintergast' is onderverdeeld in 106 korte hoofdstukjes. Telkens vanuit een wisselend gezichtspunt, meestal van Bea, Grietje en Trijn. De hoofdstukjes vanuit het perspectief van Grietje en Trijn zijn in een ander lettertype gedrukt en bestaan uit dialogen tussen de twee zussen.
Je leest er vrij vlot doorheen, met name omdat je meer over het familiegeheim te weten wilt komen. De karakters zijn wel goed uitgewerkt vind ik. Alleen had ik vooral op het laatst, mijn bedenkingen over hoe de personages zich gedroegen ten opzichte van hoe ze zich eerder in het boek gedragen hebben. Een beetje ongeloofwaardig naar mijn mening. Ook jammer dat er sprake is van een afdruk uit de jaren '50 van een polaroidcamera. Thuis heb ik dit soort afdrukken weg moeten gooien (was zelfs uit de jaren '60) Daarom was dit gegeven voor mij ook ongeloofwaardig. Jammer ! Na een veelbelovend begin werd het boek bovendien minder spannend dan ik graag gezien had. Een aardig vakantieboek, met een voor mij toch nog verrassend einde.
Het verhaal begint goed opbouwend en spannend maar helaas veranderd dit al heel snel in herhaling en verwarring. Vooral het einde is totaal niet logisch, erg verwarrend en onrealistisch. De personages willen ook maar niet tot 'leven' komen. De zussen gaan op den duur meer op feeksen lijken dan op personages in een thriller. Dat chronische slaaptekort stoorde me op den duur zo, helemaal niet logisch om dit 'excuus' te gebruiken voor de gebeurtenissen in het boek. Normaal mag een boek van mij 100 blz langer zijn maar hier had ze het beter 100 blz in kunnen korten. Als je op den duur weet wat er allemaal is gebeurd in de familie is ook het boek wel gelezen, alles wat erna komt maakt het alleen maar onrealistisch.
Ik vond het een beetje vaag verhaal. De personages en hun verhalen liepen naar mijn idee een beetje door elkaar. Het boek bezat wel spanning maar sommige stukken waren erg verwarrend en langdradig. Ik had er meer van verwacht.