What do you think?
Rate this book
Ein Pyrenäenbuch
Book by Tucholsky, Kurt
146 pages, Paperback
First published January 1, 1971
6 people are currently reading
53 people want to read
About the author
Kurt Tucholsky
500 books120 followersKurt Tucholsky was a German-Jewish journalist, satirist and writer. He also wrote under the pseudonyms Kaspar Hauser, Peter Panter, Theobald Tiger, and Ignaz Wrobel. Born in Berlin-Moabit, he moved to Paris in 1924 and then to Sweden in 1930.
Tucholsky was one of the most important journalists of the Weimar Republic. As a politically engaged journalist and temporary co-editor of the weekly magazine Die Weltbühne he proved himself to be a social critic in the tradition of Heinrich Heine. He was simultaneously a satirist, an author of satirical political revues, a songwriter, and a poet. He saw himself as a left-wing democrat and pacifist and warned against anti-democratic tendencies—above all in politics, the military, and justice—and the threat of National Socialism. His fears were confirmed when the Nazis came to power in 1933: his books were listed on the Nazi's censorship as "Entartete Kunst" ("Degenerate Art") and burned, and he lost his German citizenship.
Tucholsky was one of the most important journalists of the Weimar Republic. As a politically engaged journalist and temporary co-editor of the weekly magazine Die Weltbühne he proved himself to be a social critic in the tradition of Heinrich Heine. He was simultaneously a satirist, an author of satirical political revues, a songwriter, and a poet. He saw himself as a left-wing democrat and pacifist and warned against anti-democratic tendencies—above all in politics, the military, and justice—and the threat of National Socialism. His fears were confirmed when the Nazis came to power in 1933: his books were listed on the Nazi's censorship as "Entartete Kunst" ("Degenerate Art") and burned, and he lost his German citizenship.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 4 of 4 reviews
August 6, 2025
Insgesamt eine charmante Sammlung von kleinen Berichten einer mehrtägigen Reise durch die Pyrenäen, die sich in ihrer erzähltechnischen Gestaltung unterhaltsam unterscheiden.
Immer wieder trumpft Tucholsky mit detailverliebten Umgebungsbeschreibungen und Streifzügen durch die eigene Innenwelt, die sich dem sanften Existieren in dieser Welt anpassen.
Hierbei wird auch ein Auge auf Missstände/ problematischen Entwicklungen in der provinziellen Welt geworfen, wobei es vor allem um eine Konsumkritik geht, die durch die Kapitalisierung des Glaubens ausgelöst wird.
In der Mitte verliert sich Tucholsky leider in nüchternen Schilderungen über Heiligengeschichten, die im Kern zwar spannend, jedoch wiederum viel zu kühl und informationsgeladen sind.
Am Ende wird es wieder ausgezeichnet, da Tucholsky abermals auf seine verzauberten Gefühlswege findet und andächtig dahinschlendert.
Hierbei kann man das Gefühl der angenehmen Irrelevanz, was einem durch die Einfachheit der Natur geschenkt werden kann, fast schon schmecken.
Immer wieder trumpft Tucholsky mit detailverliebten Umgebungsbeschreibungen und Streifzügen durch die eigene Innenwelt, die sich dem sanften Existieren in dieser Welt anpassen.
Hierbei wird auch ein Auge auf Missstände/ problematischen Entwicklungen in der provinziellen Welt geworfen, wobei es vor allem um eine Konsumkritik geht, die durch die Kapitalisierung des Glaubens ausgelöst wird.
In der Mitte verliert sich Tucholsky leider in nüchternen Schilderungen über Heiligengeschichten, die im Kern zwar spannend, jedoch wiederum viel zu kühl und informationsgeladen sind.
Am Ende wird es wieder ausgezeichnet, da Tucholsky abermals auf seine verzauberten Gefühlswege findet und andächtig dahinschlendert.
Hierbei kann man das Gefühl der angenehmen Irrelevanz, was einem durch die Einfachheit der Natur geschenkt werden kann, fast schon schmecken.
August 16, 2025
Die klarsichtigsten Analysen, die bissigsten Kommentare - und die tiefste Depression, weil "man" damit unbeachtet und ohne Anklang im Abseits steht. Manchmal sind Tucholskys Art und sein Frust nicht gut zu ertragen.
Warum mache ich überhaupt diese Reise durch die Pyrenäen? Die weinerlichen Schilderer der untergehenden baskischen Kultur, die fast völlig von der Gemeinschaft ausgeschlossenen "cagots", Lourdes als einzige Massen- Suggestion...
Nur langsam wird Tucholsky milder. Wie emotional tief und intensiv liebend er sein kann - das haut uns Lesende im letzten Kapitel um: "Dank an Frankreich". Die schönsten Liebesworte für Paris. Eine Kaskade an Liebe und Glück, die schließt:
"... da stehe ich auf der Brücke und bin wieder mitten in Paris, in unser aller Heimat. Da fließt das Wasser, da liegst du, und ich werfe mein Herz in den Fluß und tauche in dich ein und liebe dich."
Warum mache ich überhaupt diese Reise durch die Pyrenäen? Die weinerlichen Schilderer der untergehenden baskischen Kultur, die fast völlig von der Gemeinschaft ausgeschlossenen "cagots", Lourdes als einzige Massen- Suggestion...
Nur langsam wird Tucholsky milder. Wie emotional tief und intensiv liebend er sein kann - das haut uns Lesende im letzten Kapitel um: "Dank an Frankreich". Die schönsten Liebesworte für Paris. Eine Kaskade an Liebe und Glück, die schließt:
"... da stehe ich auf der Brücke und bin wieder mitten in Paris, in unser aller Heimat. Da fließt das Wasser, da liegst du, und ich werfe mein Herz in den Fluß und tauche in dich ein und liebe dich."
December 27, 2021
"De mengeling van maatschappelijk engagement en persoonlijke beleving zorgt voor een reisverslag dat ook ruim zestig jaar na dato de lezer blijft boeien", vermeldt de achterflap van mijn Nederlandse uitgave, uit 1991, van Tucholsky's Pyreneeënboek. Ook na bijna een eeuw -de reisimpressies in kwestie zijn rond 1925 geschreven- is zulks onverminderd het geval. "Met de Pyreneeën heb ik helemaal niets te maken. En daar sleep ik mezelf nu al twee maanden lang rond, loop en rij van de ene plek naar de andere, en waarom, waar dient het toe?", vraagt de schrijver zich op p. 162 af. Afgezien van de genoegens die Tucholsky daar zelf toch overduidelijk aan heeft beleefd, vindt die vraag zeker ook een antwoord in het feit dat zijn notities te dier zake de tand des tijds zo glansrijk hebben doorstaan.
Wat mij vooral aanspreekt in het Pyreneeënboek is de herkenbaarheid die wordt opgeroepen door Tucholsky's verslag van zijn bevindingen, opgedaan tijdens bezoeken aan bijvoorbeeld St-Jean-Pied-de-Port, Eaux-Bonnes, Cirque de Gavarnie, de Gorges de Cacoueta en Lourdes. Aan dit laatste oord is het verreweg langste hoofdstuk van dit boek gewijd, bijna zestig bladzijden van een zeer gevarieerde inhoud die mede een soort rudimentaire methodologische beschouwingen behelzen met betrekking tot de vaststelling van wonderbaarlijke genezingen.
Tucholsky toont zich, behalve een scherp en kritisch waarnemer, ook een schrijver te zijn die als satiricus en humorist van wanten weet. Wat te denken van een passage als "We reden over een wijde vlakte, de grote witte wolken stonden daar onbeweeglijk boven, en ik was blij dat ik weer eens uit het gebergte was en na maanden eindelijk weer de vlakke aarde zag. We passeerden tweehonderd gendarmes en driehonderd priesters. Hier en daar zag je ook mensen" (pp. 164-165). Soms verwordt zulke humor overigens tot een zekere meligheid.
Al met al heb ik heel veel plezier beleefd aan "Ein Pyrenäenbuch", dat ik een aantal jaren geleden ook nog eens zo maar kon wegplukken uit een gratisboekenkastje dat destijds aanwezig was in de entree van 'onze' supermarkt in de Morvan (bi1 geheten). De vertaling ervan was bij Ernst van Altena -uiteraard, zou je geneigd zijn te zeggen- in goede handen.
Wat mij vooral aanspreekt in het Pyreneeënboek is de herkenbaarheid die wordt opgeroepen door Tucholsky's verslag van zijn bevindingen, opgedaan tijdens bezoeken aan bijvoorbeeld St-Jean-Pied-de-Port, Eaux-Bonnes, Cirque de Gavarnie, de Gorges de Cacoueta en Lourdes. Aan dit laatste oord is het verreweg langste hoofdstuk van dit boek gewijd, bijna zestig bladzijden van een zeer gevarieerde inhoud die mede een soort rudimentaire methodologische beschouwingen behelzen met betrekking tot de vaststelling van wonderbaarlijke genezingen.
Tucholsky toont zich, behalve een scherp en kritisch waarnemer, ook een schrijver te zijn die als satiricus en humorist van wanten weet. Wat te denken van een passage als "We reden over een wijde vlakte, de grote witte wolken stonden daar onbeweeglijk boven, en ik was blij dat ik weer eens uit het gebergte was en na maanden eindelijk weer de vlakke aarde zag. We passeerden tweehonderd gendarmes en driehonderd priesters. Hier en daar zag je ook mensen" (pp. 164-165). Soms verwordt zulke humor overigens tot een zekere meligheid.
Al met al heb ik heel veel plezier beleefd aan "Ein Pyrenäenbuch", dat ik een aantal jaren geleden ook nog eens zo maar kon wegplukken uit een gratisboekenkastje dat destijds aanwezig was in de entree van 'onze' supermarkt in de Morvan (bi1 geheten). De vertaling ervan was bij Ernst van Altena -uiteraard, zou je geneigd zijn te zeggen- in goede handen.
April 14, 2011
Pre-reading note: Guess where I'm going on vacation this year? *g*
Post-reading note:
Judging by this book, me and Mr. Tucholsky would have gotten along fine. We both studied law, so we have the same kind of mean and dry humor that only people who sell their soul for a living (=lawyers) ever really get. And apparently we both really like France and the Pyrenees.
Tucholsky writes, as a I said, with a certain dry and sometimes a little mean humor. He remains an observer, one whose observations are always spot on and meaningful, and while he may seem a little too judgemental (unless you are a lawyer or you really like Paul Theroux, both of which are true for me), he also has an eye for the quiet beauty of the Pyrenees, the breathtaking vastness of mountains and the spectacular views. I loved his descriptions and his language.
Needless to say, my vacation was incredible. I highly recommend traveling to the Pyrenees. And if you do, take the time to read this little book beforehand.
Post-reading note:
Judging by this book, me and Mr. Tucholsky would have gotten along fine. We both studied law, so we have the same kind of mean and dry humor that only people who sell their soul for a living (=lawyers) ever really get. And apparently we both really like France and the Pyrenees.
Tucholsky writes, as a I said, with a certain dry and sometimes a little mean humor. He remains an observer, one whose observations are always spot on and meaningful, and while he may seem a little too judgemental (unless you are a lawyer or you really like Paul Theroux, both of which are true for me), he also has an eye for the quiet beauty of the Pyrenees, the breathtaking vastness of mountains and the spectacular views. I loved his descriptions and his language.
Needless to say, my vacation was incredible. I highly recommend traveling to the Pyrenees. And if you do, take the time to read this little book beforehand.
Displaying 1 - 4 of 4 reviews