(. . . ) Ο δικός μας λαός θαυμάζει και αγαπά τον αγγλικό. Και θα ήταν το λιγώτερο ανακρίβεια ν' αρνηθούμε ότι και οι Άγγλοι - ο λαός τουλάχιστον δεν τρέφουν τα ίδια αισθήματα για μας. Αλλά, είπαμε, άλλο αίσθημα και άλλο συμφέρον. Και το συμφέρον του αγγλικού κράτους είναι να είμαστε πάντοτε αδύνατοι, του χεριού του. (. . .) Η ιστορία που γράφω είναι «απόλυτα αληθινή», άσχετο αν γράφεται με κάποιο τρόπο λίγο σατιρικό και λίγο ειρωνικό. Δεν θα έχη όμως τίποτα το ψεύτικο και τίποτα το σκαρωμένο. Τη γράφω σαν ένα είδος. . . αντεπιθέσεως στον άδικο πόλεμο που μας έχει κηρύξει, και που έφτασε ως το σημείο να συκοφαντή και τους ήρωες του 21. Και το όπλο μου που χρησιμοποιώ είναι το πιο ισχυρό της γης: Η πέννα.
Εύθυμο, διασκεδαστικό αλλά και απόλυτα αξιόπιστο ως προς την ιστορία της Αγγλίας βιβλίο. Το συστήνω χωρίς επιφυλάξεις, σε όσους αγαπούν τα ιστορικά βιβλία αλλά και σε εκείνους που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα, καθώς ο απλός, ξεκάθαρος και εύθυμος τρόπος γραφής των ιστορικών γεγονότων, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον τους.
Μία εύθυμη εξιστόρηση της Αγγλίας, από καταβολής της, μέχρι το τέλος του Α' ΠΠ, αν και στο τέλος ο Τσιφόρος τρέχει περισσότερο από ότι πριν (και έτρεχε ήδη). Προσφέρει συχνό γέλιο, κάποιες βασικές πληροφορίες (πρωτίστως για τους βασιλιάδες της και πολύ λιγότερο για τέχνες, επιστήμη, λαό) και παρόλο που συχνά υπεραπλουστεύει, είναι ξεκάθαρο ότι ο Τσιφόρος γνωρίζει το αντικείμενό του αλλά επιλέγει να το προσεγγίσει με τον γνωστό του τρόπο, σκωπτικά, με αρκετή δόση αυτο-σαρκασμού (εμάς των Ελλήνων), και με μία ψευδαίσθηση απλής περιγραφής και χαρακτηρισμού προσωπικοτήτων και καταστάσεων. Υπάρχει βέβαια αρκετή δόση μικρο-αστικού κομπλεξισμού, ταιριαστή με την ελληνική εποχή που γράφτηκε, όπως και ορισμένα σημεία ρατσισμού, αλλά σε γενικές γραμμές "έχει πιάσει" την ουσία των Άγγλων. Γενικά, κάτι μαθαίνεις αν δεν γνωρίζεις ήδη, κάπου θα το φυλλομετρήσεις ξανά για να θυμηθείς κάτι, και σίγουρα θα λειτουργήσει και ως ερέθισμα περαιτέρω μελέτης αν σε ενδιαφέρει το αντικείμενο. Μια χαρά ήταν, ευχάριστο.
Ευχάριστη και λογοτεχνική εισαγωγή στην ιστορία της Αγγλίας. Ειδικά για μη γνώστες, όπως η αφεντιά μου, είναι ιδανικό για να πάρουν μία αρκετά καλή ιδέα δοσμένη με ανάλαφρο τρόπο. Η χιουμοριστική γραφή βοηθάει επίσης στο να σου μείνουν κάποια πράγματα, διότι πολλά ονόματα, πολλες συμμαχίες, προδοσίες και ούτω καθεξής... Δε μέτρησα πόσες φορές η Αγγλία συμμάχησε και μετά πολέμησε και μετά ξανασυμμάχησε με τη Γαλλία, αλλά ήταν σίγουρα πολλές. Πολύ καλό, προτείνεται!
Η Ιστορία της Αγγλίας ένα γοητευτικό ....παραμύθι με την πένα του Τσιφόρου! Όσους τους αρέσει η Ιστορία ή όσοι έχουν πάρε δώσε με ην Αγγλία να το διαβάσουν....
Τι να πούμε για αυτό το βιβλίο. Πραγματικά, αμφιβάλλω για το αν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να μάθω (εγώ προσωπικά) ιστορία. Το βιβλίο περιέχει την ιστορία της Αγγλίας από όταν πρωτοκατοικήθηκε μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Φυσικά, αναφέρονται κομμάτια παράλληλης ιστορίας άλλων χωρών που επηρέασαν την Αγγλία και την Ευρώπη. Δεν πίστευα ότι θα γελούσα διαβάζοντας ιστορία απο ενα βιβλίο που γράφτηκε πριν τοσα χρόνια αλλά επεσα εξω. Στο βιβλίο υπάρχουν κάποιες θανατηφόρες ατάκες. Δυστυχώς, μάλλον δεν υπάρχει άλλος σα τον Τσιφόρο.
Ο απλός και κατανοητός τρόπος αφήγησης του Τσιφόρου κρύβει διεξοδική μελέτη του θέματός του. Γραμμένο με σατιρική διάθεση, το βιβλίο αυτό ρέει σαν παραμύθι και είναι ιδανικό για όσους γνωρίζουν ήδη την ιστορία της Αγγλίας και ταυτόχρονα είναι προετοιμασμένοι να διαβάσουν και για τις πιο ...σκοτεινές τις πλευρές!
Μια συνοπτική ιστορία της Αγγλίας με το σατιρικό ύφος του Τσιφόρου, που όμως δεν πρέπει να ξεγελάει τον αναγνώστη: είναι ακριβής και επιπλέον εκτός από να τα αναφέρει επιπλέον σχολιάζει τα διάφορα συμβάντα! Ενημερώνεσαι και διασκεδάζεις ταυτόχρονα! "Πρέπει να ξέρουμε ότι ο κάθε πόλεμος που γίνεται δε γίνεται ούτε για τα ιδανικά ούτε για το φιλότιμο. Οι αιτίες κάθε πολέμου είναι το 'συμφέρον'. Και λέμε παχιά λόγια για να παρασύρουμε τον κουτό κοσμάκη, αλλά τα οικονομικά είναι πάντα τα μεγάλα ιδανικά κάθε πολεμούντος." "Η Αγγλία την είχε πάθει με την Αμερική, που ήτανε σκλαβάκι της και της ξέφυγε. Και για να μην πάθει τα ίδια, έκανε τώρα κάτι άλλο. έδωσε στις αποικίες της μια 'δήθεν αυτοδιοίκηση'. Τις άφηνε να εκλέγουνε την κυβέρνηση τους, αλλά από τα παρασκήνια κανόνιζε η ίδια ποια θα ήτανε τούτη η κυβέρνηση...Και τις αποικίες, για να μην τους κακοφαίνεται, δεν τις είπανε αποικίες. Τις είπανε 'Συμπολιτεία', δηλαδή, για τα μάτια, τις εξισώσανε με τη Μητρόπολη. Γι' αυτό οι Άγγλοι έχουνε 'Συμπολιτεία' και 'κτήσεις'. Τις μακρές αποικίες που δεν τις φοβούνται και που τις κάνουνε αμέσως ζάφτι μόλις σηκώσουνε κεφάλι τις λένε κτήσεις."
Δεν χωράει αμφιβολία ότι για να γραφτεί χωρίς πολλές λεπτομέρειες η ιστορία της Αγγλίας χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Ο Τσιφόρος καταφέρνει να τη χωρέσει σε ένα βιβλίο, όχι πολύ μεγάλο, χωρίς να χάσει σημαντικά γεγονότα και χωρίς να χάσει το έργο τη συνοχή του. Θα έπρεπε να είχε γραφτεί ένα παρόμοιο βιβλίο για όλους τους τόπους του κόσμου.