Neem het niet!

by Stéphane Hessel, Hannie Vermeer-Pardoen (Translation)

De dictatuur van het geld, de behandeling van immigranten in Europa, de situatie in Gaza. Het zijn een paar van de thema's waarover de 93-jarige filosoof Stéphane Hessel in dit opzienbarende pamflet zijn zorgen uitspreekt.
Wie is Stéphane Hessel? Hij werd in 1917 in Berlijn geboren en vluchtte op 15-jarige leeftijd met zijn ouders naar Frankrijk, waar hij filosofie ging studeren. In de oorlog was hij in het verzet actief. Hij overleefde Buchenwald en verkeerde ook daarna nog meermalen in levensgevaar. Na de oorlog werkte hij in 1948 als diplomaat mee aan het opstellen van de Universele Verklaring van de rechten van de Mens. In de jaren zeventig was hij Frankrijks ambassadeur bij de VN.
Wat wil Stéphane Hessel? Hij roept op tot verzet en beoogt een vreedzame opstand. Hij schrijft niet voor waarover je verontwaardigd moet zijn. Iedereen moet zelf op zoek naar thema's die de verontwaardiging rechtvaardigen. De principes en de waarden waar in de twintigste eeuw wereldwijd voor werd gestreden moeten nog steeds met hand en tand verdedigd worden. Juist nu.

Genres: Nonfiction, Politics, Philosophy, France, Essays, History, Ebooks

36 pages, Paperback

First published October 21, 2010

About the author

Escaping twice Nazi concentration camps
Member of the Résistance
Coauthor of the Universal Declaration of Human Rights

Reviews

[Seyed Hashemi · Rating 2 out of 5]

باید به زندگی نشست. ما که کاری جز زندگی کردن نداریم؛ داریم؟

ما باید خودمان تیمار خود باشیم. ما که کسی را جز خودمان نداریم؛ داریم؟

منظور از «ما» تقریبا مشخص است، منظور از «ما» تمام کسانی اند که ترسیده اند اما شجاعت تاب‌آوری ترس را دارند. «شجاعت، نترسیدن نیست، بلکه تاب آوردنِ ترس است.» قربان تک‌تک لحظه‌ّهای دل‌آشوب‌های شما شوم به زندگی قیام کنید. از زندگی بگویید،‌ که شاید باورتان نشود که این قوی‌ترین سلاح است. « در یک کلام، شجاع کسی است که از تجربۀ ترسیدن نمی‌ترسد.»


به کشورم حمله شده است به کشوری که در آن خندیده ام. در کشوری که در آن با برادرزاده‌ام بازی کرده ام و هیچ تصویری زیباتر از لبخند یک کودک نیست. در مدارس این کشور برای بچه‌ها کتاب داستان خوانده ام، از مارسل امه «نقاشی دل‌پذیر» را خواندم. جای جای کتاب خندیدیم، با کتابی که جهان آن در فرانسه پس از جنگ جهانی دوم بود. چه دلقک بازی‌هایی که برایشان در نیاوردم و تصدق قهقه‌زدن‌هایتان بروم. هیچ صدایی قشنگ‌تر از صدای خنده یک کودک نیست. بچه‌ها خوب باشید که یک سال تحصیلی امید معلم‌تون بودید توی این دنیای پر از شرارت،‌ دنیایی که هیچ‌جای قشنگی نداشت جز لحظه‌هایی که شما بودید. آخر می‌دانید انسان به امید زنده است و لبخند کودک، آن لحظه زیبایی است که دستی روبروی تهاجم باد برای خاموش کردن نور نحیف شمع را می‌گیرد. ابتهاج در شعر سنگواره گفته است:

شب‌ها در انتظار سپيده،

با آتشي كه در دل من بود،

چون شمع، قطره قطره چكيدم.

افسوس! بر دريچه‌ي باد است

فانوس نيمه‌جان اميدم!


بچه‌ها، همیشه بخندید که اگر نخندید دوست‌ شما نیمه‌جان می‌شود. پس بخندید که شما برای من ایران بودید چون به زبان مادری با هم روایت‌گر اوقات با هم بودنمان در کلاس انشا بودیم. با اینکه گفته بودم در انشا از شخصیت‌های اطرف‌تون کمتر استفاده کنید (مشخصا خودم)، به عنوان یکی از شخصیت‌های انشاهای شما ازتون درخواست می‌کنم حال‌تون خوب باشد.


بچه‌ها یادتان هست در تمرین [به «امتحان» مشهور است] که در پایان سال با هم حل‌اش کردیم، قسمتی از «پیرمرد و دریا»ی همینگوی را خواندیم؟ بچه‌ها شاید حالمان خوش نباشد اما ناامید نشوید که باید مثل پیرمرد همیشه به دنبال آن ماهی معهود باشیم.



هرکس کاری برای تاب‌آوری خود می‌کند از سرگیری شوخی‌های حرص‌در بیار پدر گرفته است تا درست کردن هزارجور مربا و لواشک توسط مادر؛ از پیاده‌سازی تکنیک‌های مختلف طبخ غذا توسط پدر تا شروع کردن خانوادگی سریالی جدید به انتخاب مادر.

ما نیز چه بخواهیم چه نخواهیم کتاب می‌خوانیم. پس باید به زندگی نشست که «هرگز کسی این گونه فجیع به کشتن خود برنخاست/ که من به زندگی نشستم» که می‌دانیم این به زندگی نشستن تنها انتخاب ماست.

در این سنگ‌لاخ مسیرِ زندگی در زمانۀ عسرت و جنگ، هر به زندگی-نشستنی، باید رنگی از عشق داشته باشد که «چشمانت راز آتش است و عشقت پیروزی آدمی‌ست هنگامی که به تقدیر جنگ می شتابد». اندکی در شعر دست برده ام و «جنگ تقدیر» را با «تقدیر جنگ» جایگزین کرده ام. در زمانه عسرت و جنگ است که باید «رو به دیگری» داشت چون همه نیک می‌دانیم که حال هیچ‌کس خوش نیست و در همین زمانه است که باید بند انگشتان یک دیگر را در دست دیگری قفل کنیم.

ما باید خودمان تیمار خود باشیم. ما که کسی را جز خودمان نداریم؛ داریم؟



اندکی در مورد این کتاب مفلوک هم بمگم. کتاب بدی بود. از اون مدل جزوه‌های مانیفستی است که مشتی آرزوی جنبش‌های اجتماعی و سیاسی چپ توش جمع شده. اگه شرایط الانمون نمود و با بخش‌هایی از متن همذات‌پنداری نداشتم همین دوستاره رو هم ازش دریغ می‌کردم.


زیاده حرفی نیست.

مراقبت کنید.

______________________
لغت‌نامهٔ دهخدا:
مراقبت کردن. [ م ُ ق َ / ق ِ ب َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) نگاه داشتن. ( یادداشت مؤلف ). نگهبانی ونگهداری کردن. || مواظبت کردن. پاییدن.

[KOMET · Rating 4 out of 5]

In this very slim book (which I read in a few hours) the author and diplomat, M. Hessel (a veteran of the French Resistance who survived torture at the hands of the Gestapo, Buchenwald concentration camp, and forced labor in a Nazi prison) speaks of the need for the citizen to be enraged at the prevailing inequities and injustices in today’s world and find a constructive means of striving to reaffirm the values his generation had enshrined in the UN Declaration of Human Rights and help build a better and just society. In other words, M. Hessel asserts that no-one can afford to be a spectator in these recessionary/reactionary times and continue to permit the undoing of basic political, human and economic rights.

M. Hessel, at 94, also acknowledges that “There are unbearable things all around us. You have to look for them; search carefully. Open your eyes and you will see. This is what I tell young people. If you spend a little time searching, you will find your reasons to engage. The worst attitude is indifference.”

Reading this book also brought into clear focus for me the following remarks from Steve Jobs, co-founder and former CEO of Apple Inc., in a commencement address he made to the Stanford University Class of 2005: “Your time is limited, so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma — which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. ...” M. Hessel’s book in this context is a clarion call for today’s generation to challenge the prevailing centrist/right-wing orthodoxy and neo-liberalism as his generation resisted and ultimately defeated Nazism.

[Andrei Tamaş · Rating 5 out of 5]

Facusem o comanda de carti acum ceva timp si iata ca primisem cadou din partea editurii Nemira, ca un client fidel, o cartulie intitulata "Indignati-va!". Initial am pus-o deoparte, crezand ca e un manifest de propaganda(avand in vedere dimensiunile ei nu foarte voluminoase). Ma trezisem in dimineata asta si am gasit cartea asta undeva pe dupa noptiera... O deschid, citesc "Cuvant inainte" de Vladimir Nicolau, un cuvant care m-a impresionat pana la culme deoarece s-a pliat exact pe modul meu de a gandi, apoi incep a citi continutul cartii in sine.
Hessel, nefiind altcineva afara de acela care semna Declaratia Drepturilor Omului din '48, face o scurta sinteza a problematicii libertatii si a progresului survenit in urma acestuia in cea de-a doua jumatate a secolului XX, dar un progres intrat cu o asa putere in declin odata cu primii pasi facuti in mileniul trei, odata cu atentatele de la 11 septembrie, cu politica lacoma a lui Bush si cu inevitabilul razboi din Irak. Recomand cu caldura!

[Warwick · Rating 4 out of 5]

Stéphane Hessel lived for nearly a century and almost everything he achieved in that time was extraordinary. He fought in the French Resistance; he was captured by the Nazis, sent to Buchenwald, waterboarded; he was in the room as they drafted the Universal Declaration of Human Rights. Not the least of his achievements was Indignez-vous!.

Who would have believed that a 30-page political pamphlet written by a nonagenarian diplomat would be translated into 15 languages, and spark protest movements across the world? This was the essay that was poking out of the pockets of students in Tunis and Basra, and it was one of the direct influences on the Occupy movement in the US.

He was amazed by its success, but it came at the right time. Unlike many more important political thinkers, Hessel wrote essays rather than tomes; and instead of post-modern jargon his sentences have the simplicity of experience: he lived through it all and had nothing to prove. Even those who disagreed most strongly with him granted him that much.

For a man in his nineties he is refreshingly un-mellow. He is pissed-off about the state of the world, and his point is that you should be too. It may have been more clear-cut to face the Nazis than to face modern politcal elites, but that doesn't mean there are fewer things to be outraged over today. Hessel touches on three areas which particularly exercise his fury – the growing gap between rich and poor, the treatment of immigrants, and the fate of the Palestinians – but the main thing is that you find something that annoys you, and focus on it. That is how changes are made. La pire des attitudes est l'indifference: the worst attitude is indifference.

Hessel was an optimist, not a doom-monger. The necessity of hope is part of the point of Indignez-vous! and one of its most appealing features – and god knows it's good to see that this stance is not just the preserve of the young. Admittedly, some people have taken Hessel's message in some odd directions, but for him the specific targets were secondary to the fact of provoking a reaction. Idealism and political naïveté might be irritating, but they are infinitely preferable to not caring at all.

[Steffi · Rating 4 out of 5]

Hessel erzählt nichts wirklich Neues auf diesen paar Seiten, aber er ist sehr überzeugend und emotional und kann sich dabei auf seine eigene Biografie beziehen.

[HAMiD · Rating 3 out of 5]

برای زیستن و برخیزیدن در زمانه ای که چون رواندازی از عفونت و دروغ و خشکسالی بر تنِ دریده ی هر سرزمین، سرزمین ما هم، افتاده است. باید در خشم زیست، اما نه خشمی که ویران کند. خشمی که ناگزیرت کند به بازاندیشان و بی تفاوت نبودن(این آفت و آسیبِ همه ی دوران ها) و پذیرفتن اینکه ما هیچ هستیم در زمانه ی هیچ و باید خشمگین باشیم که باشیم تا دیگر هیچ نباشد
دو رساله ی کوتاهِ زنده یاد استفان هسل، یادآوری می کند که باید به ناامیدی مطلق رسید برای امیدواربودن به تغییر، به بسنده نکردن، به بی تفاوت نبودن، به خشم داشتن، به فریاد، به خواستن، به نه گفتن به: بی شرافتی و ناکارآمدی و جنگ خواهی و زیادت طلبی و سرکوب و سلطه و تاریخِ دروغ سازی و وايگونی انسانیت و تمامیت خواهی و ویرانی زیست محیط و نفرت گستری و خودبرتربینی و در اختیارگرفتن تمام منابع و از بین بردن نظام آموزشی موثر و سانسور و و گرسنگی و بیکاری و نه گفتنِ به دروغ و دروغ و دروغ

پسین آدینه
1401-04-24

[Heaven Yassine · Rating 4 out of 5]

Indigne d'une société moderne de devoir dire et re-dire de telles vérités pour amener nos contemporains à réagir ... enfin ! Que l'on aime ou pas, force est de constater que l'ouvrage atteint son but : faire réfléchir !

[yexxo · Rating 3 out of 5]

Empört Euch! ist ein 15seitiger Aufruf gegen die Gleichgültigkeit, die in weiten Teilen unserer Gesellschaft grassiert. Der Autor, der sich zeit seines 93jährigen Lebens empört hat und auch Widerstand leistete, vermisst dies heute und fordert mit seiner kurzen Streitschrift seine MitbürgerInnen auf, sich auch heute zu entrüsten und einzusetzen ("Wenn man sich über etwas empört,..., wird man aktiv, stark und engagiert."). Er räumt ein, dass es in den jetzigen Zeiten schwieriger ist klar Stellung zu beziehen als im III. Reich, wo der Gegner offensichtlich war. Die politischen und wirtschaftlichen Verhältnisse sind komplexer, nicht jede scheinbar eindeutige Situation stellt sich als derart unstrittig heraus wie man es sich wünsche würde. Dennoch gibt es noch immer genügend Gelegenheiten die die Möglichkeit der Empörung bieten, wie Stéphane Hessel aufführt.
Ich habe mir wohl etwas zuviel von der Lektüre versprochen, denn Empörung allein bringt einen nicht automatisch weiter. Vielmehr erhoffte ich mir Impulse, wie ich und andere diese Empörung konstruktiv einsetzen könnten, sodass nicht nach der ersten Welle der Entrüstung gleich alles wieder verebbt. Wie könnte man die Aufregung nachhaltig kanalisieren? In Bahnen leiten um tatsächliche Veränderungen zu erreichen, ohne dass man gleich seinen Beruf und sein ganzes restliches Leben aufgeben muss? Fragen, die unmittelbar nach der Empörung kommen und noch immer nicht geklärt sind.

[➸ Gwen de Sade · Rating 5 out of 5]

Ein wundervolles kleines Buch, ich möchte es jedem in die Hand drücken und mMn. gehört es auch in den Lehrplan.

Zum Autor:
Nach seiner KZ-Haft trat Hessel 1945 in den diplomatischen Dienst des französischen Außenministeriums ein. Seiner diplomatische Laufbahn begann als Büroleiter des UN-Vize-Generalsekretärs Henri Laugier, der zu jener Zeit mit dem Entwurf der Allgemeinen Erklärung der Menschenrechte der UN befasst war. Es folgten weitere Stationen bei den Vereinten Nationen, aber auch auf anderen Posten, teilweise im Ausland und endet 1982. Im Anschluss wurde er in den Haute Autorité de la communication audiovisuelle (Regulierungsbehörde für Funk und Fernsehen) und danach in eine Arbeitsgruppe zur Ausländerintegration berufen. Auch im Ruhestand setzte er sich weiterhin für Frieden und Menschenrechte ein.

Dieses Büchlein ist ein Plädoyer für mehr Engagement. Es ist sachlich, aber vehement. Sehr beeindruckt haben mich außerdem die kritischen Stimmen Israel gegenüber, hier hat mich der Autor stark an Noam Chomsky erinnert. Dort, wo Kritik angebracht ist, sollte man auch kritisieren, egal wie man zu der Sache selbst steht. Wichtige Lektion.

Ich habe so einen Respekt vor Hessel, und vielen Gleichgesinnten, die ihr Leben einer Sache so passioniert widmen können und werde bestimmt noch weitere seiner Ausführungen lesen.

[Andrea · Rating 2 out of 5]

C'est amusant de voir la quantité de commentaires que ce petit essai a déclenché. Ca y est, on est tous indignés? Loin de là, même pour ceux (comme moi) qui ont pourtant envie de s'indigner! Impossible devant ce mini opuscule gentillet, consensuel, et finalement bien fade. Après avoir baillé pendant une lecture des pages d'introduction (oui, un texte de moins de 18 pages semble avoir besoin d'une intro, des notes, comme un vrai livre!) le texte assez vide de l'auteur est incapable d'enflammer quoi que ce soit. Mais bon, c'est pour la bonne cause...

[inès · Rating 3 out of 5]

« La pire des attitudes est l'indifférence, dire « je n'y peux rien, je me débrouille ». En vous comportant ainsi, vous perdez l'une des composantes essentielles qui font l'humain. Une des composantes indispensables : la faculté d'indignation et l'engagement qui en est la conséquence. »

[Daniela · Rating 3 out of 5]

An den Qualitäten des Autors lässt sich nicht rütteln, Hessel ist definitiv ein großer Denker und Mann von Format. Dennoch war ich von dieser Streitschrift etwas enttäuscht. Vielleicht hatte ich mir von dem schmalen Büchlein einfach zu viel erwartet: eine Streitschrift gegen den Finanzkapitalismus, eindringliche Worte gegen die Ungerechtigkeiten unserer Gesellschaft, eine versierte Analyse der Probleme unserer Zeit - das alles hatte ich mir erhofft.

Was der Text jedoch liefert, ist ein Auszug der Geschichte des "Freien Frankreich" und der Menschenrechte, die Hessel miterarbeitet hat, dazu einiges an name-dropping und leider nur sehr oberflächlich gehaltene Argumentation. Richtig ausführlich wird der Text eigentlich nur, wenn Hessel sich über die Haltung Israels in der Palästinenserfrage empört und in der Folge für einen Aufstand in Friedfertig- und Gewaltlosigkeit plädiert. Nach all dem Aufhebens, das man um diesen Text gemacht hat und dem hymnischen Lob nicht nur auf dem Klappentext, sondern auch in diversen Medien, scheint mir, insbesondere auch angesichts der beeindruckenden Persönlichkeit des Autors, diese Streitschrift doch etwas dürftig.

[Anika · Rating 4 out of 5]

This short yet inspiring pamphlet will never be not important. Nothing you didn't know or haven't heard of before - but some thoughts need to be revisited every now and then.

[Dhanaraj Rajan · Rating 4 out of 5]

Let me state few things first

I have not given 4 stars for the exactness of the historic details given in this book. For, I am not adequately equipped with the knowledge of few events narrated in this booklet. Moreover, it is also not a thoroughly researched work. It is just a booklet that stimulates the young mind to 'outrage.' In creating the mood for outrage, this booklet has succeeded. My stars depend on this persuasive/emotive aspect of the booklet.

About the author

Stephane Hessel is ninety three years old and was a member of the Resistance group that sought to liberate France from the occupying German force during the World War II. He was captured as a POW and later was sent to a concentration camp. Later, after the Great War he was the member of the United Nations and helped in drafting the Universal Declaration of Human Rights. He is even today a staunch supporter of those formulations and defends them with all his strength.

About the Book

Hessel sees that the present world is very much against the ideals of Universal Declaration of Human Rights. The Capitalist world has captured the governing authorities all over the world. And as a consequence, every fundamental right has become the sole property of some private agencies. He sees it as a deviation from the United Nations' Declaration which sought for

A comprehensive Social Security plan, to guarantee all citizens a means of livelihood in every case where they are unable to get it by working.

He was/is committed to

establishing a true economic and social democracy, which entails removing large scale economic and financial feudalism from the management of the economy.

But today, the world has changed. The privatization of banks, education, electricity, etc has resulted in steep hike in living costs. The fundamental rights like education and health care become nearly impossible for the poor. And so, he asks the youngsters of today to become like him, the Resistance fighter. He writes:

The motivation that underlay the Resistance was outrage....We say to you: Take over, keep going, get angry!....I want you, each and every one of you, to have a reason to be outraged. This is precious. When something outrages you, as Nazism did me, that is when you become a militant, strong and engaged.

To be a man is to be outraged at some fundamental right denied to a human being. Indifference is a worse attitude for that reveals that one is not a man.

And to be outraged does not necessarily mean to take to arms. Violence is an act of exasperation. It does not contain hope. He writes:

...we have to understand violence as a regrettable consequence of an unacceptable situation. Terrorism itself, we might say, is a form of exasperation. And exasperation here is a negative term. What is needed is not exasperation, but hope. Exasperation is the denial of hope. It is understandable, I would almost say it is natural. None the less, it is not acceptable, because it does not allow people to achieve the results that hope can.

And hope is offered in non-violence. He advocates thus for the non violent protests. The outraged person should protest in the non violent way.

Final Remark
The student protests in France and Britain, and the non violent protests in the Middle Eastern countries in the recent times were preceded by the publication of this book, if the introduction to this booklet by Charles Glass is to be believed.......

[Yves Gounin · Rating 2 out of 5]

J'ai fini par trouver 10 minutes pour lire "Indignez-vous" de Stéphane Hessel. Il n'en faut guère plus pour venir à bout de ce court pamphlet, bricolé à partir du texte du discours prononcé en mai 2009 devant un auditoire clairsemé sur le plateau des Glières par un diplomate retraité inconnu du grand public.
Comment ce texte est-il devenu un phénomène d'édition, devançant au hit-parade des meilleures ventes Marc Lévy et Guillaume Musso ?
1/ Par son contenu : Son appel à l'indignation exalte un fond de romantisme que notre société ne donne guère l'occasion de mttre en oeuvre. Il séduit les jeunes - qui redoutent d'être vieux - et les vieux - qui s'imaginent encore jeunes.
2/ Par son auteur : la vie de Stéphane Hessel parle pour lui : résistant, déporté à Buchenwald, cco-auteur de la Déclaration universelle des Droits de l'Homme, cette figure (grand-) paternelle inspire confiance et se pose en oracle des Temps modernes. En 2032, quand Bruno Julliard sera Présidente de la République, il sera panthéonisé
3/ Par son format : "Indignez-vous" reproduit la recette réussie de Matin Brun de Franck Pavloff : un petit livre à 3€, politiquement correct, vite acheté et vite lu. Un soi-disant acte citoyen qui ne demande pas beaucoup d'effort et permet de se doter, à moindre frais, de la réputation de belle âme.

[Daniel Roy · Rating 4 out of 5]

Clocking barely below 30 pages, "Indignez-vous!" is a short, impactful political pamphlet for the times. It reads like the words of an awe-inspiring grandfather, speaking gently to France's grandchildren of WW2 and compelling them to find reasons to rise up peacefully.

If I had read this work by itself two years ago, chances are I would have merely dismissed it as idealistic and incomplete. Sure, Hessel's life is a true inspiration, and his call to feel outrage at the way we treat the less fortunate of the world (the Rom in Europe, Palestinians, immigrants) truly does make your heart beat faster. But at the time of publication, it must have felt like a lucid but helpless call for political action in Sarkozy's France.

But in the wake of the Arab Spring, the Spanish Indignados (who take their names after this book) and now Occupy Wall Street, Hessel might yet prove to be both prescient and at the forefront of a renewed world solidarity movement. And reading his pamphlet now, in the light of what it has contributed to conjure from the apathy of the masses... It makes you want to take to the streets, filled with outrage and pride like our forefathers.

[Emiliya Bozhilova · Rating 4 out of 5]

Призивът на един 93 годишен старец (член на антифашистката съпротива, арестуван от Гестапо и пратен в лагер; дипломат и съавтор на Всеобщата декларация за правата на човека след войната) през 2010 година все още звучи актуално. Защото ни подканя да открием и подхраним своята собствена причина за възмущение, която няма да е същата както преди 60 години, нито ще е тази на Хесел (а ако е, тогава вече ще е страшно). Но ще даде заряд за нещо по-добро.


“Пожелавам на всички, на всеки един от вас да намери своята причина за възмущение. Безценна е подобна нагласа.”

“Най-лошата позиция е безразличието.”

[Kirsten · Rating 5 out of 5]

This book is a wonder. Everyone should read it - right and left wing politics notwithstanding. Tea Party or Occupy Wall Street. Liberals or libertarians. It spells out some universal truths and principles.

It explains that the enemy of real freedom is the indifference of the population or electorate. I highly recommend it to all.

[Claire · Rating 5 out of 5]

Timely read of an essay penned for youth by a man in the final decade of his life, having lived through it all, from escaping a death sentence in a WWII German concentration camp to contributing to the creation of the declaration of human rights, an inspiration until the end.

A quick half hour read, an essay that inspired a lycée in the avenue de champagne of Erpernay (that I walked past and noticed last week - inspiring me to pick up the essay), to change its name.

Beautifully provocative.

[Pablo Hernandez · Rating 4 out of 5]

Tomado de mi blog, www.poptimista.blogspot.com

Parece mentira. Un anciano de 93 años que encamina a la juventud de nuestros días mediante un llamamiento a la revolución. Eso sí: la revolución de la no-violencia, como él dice. Stéphane Hessel, veterano de la Resistencia francesa y miembro redactor de la Declaración Universal de los Derechos Humanos de 1948, ha sido protagonista del último éxito editorial en Francia. Bajo el llamativo título de Indignaos ('Indignez-vous'), su panfleto, de treinta y pocas páginas, ha vendido más de un millón y medio de copias.

El libro llegó a España hace unas pocas semanas, gracias a la editorial Destino. En él, Hessel nos anima a combatir la mediocridad imperante y el aburguesamiento que nos rodea, bajo el razonamiento de que siempre hay motivos por los que indignarse -- hoy más que nunca --, y que hay que luchar para cambiarlos. Escribe, citando a Sartre, que el hombre es responsable en cuanto individuo. Nos hemos sumido en tal modorra pasiva que ya es difícil siquiera mover un dedo para luchar por lo que creemos injusto. Y motivos, en teoría, nos deberían sobrar.

El manifiesto particular de Hessel es a la vez denuncia y propuesta, ‘un alegato contra la indiferencia y a favor de la insurrección pacífica’ y, si bien lo que dice no es especialmente novedoso o profundo (peca, quizá, de brevedad y generalidad), leerlo me ha hecho recordar que antes la gente de verdad se esforzaba por algo. Qué fuera ese ‘algo’ es lo de menos; lo peor es que hoy nadie hace nada por nada. Porque claro, a veces resulta ser lo más cómodo en estos tiempos tan modernos e hiper-globalizados en que vivimos, donde el enemigo se caracteriza por su invisibilidad o bondad aparente .

Me alegra ver el éxito que ha tenido Hessel, no tanto por el contenido sino más bien por la idea, el concepto en sí. Hacía falta que alguien nos impulsase a no conformarnos a la mínima, a luchar con criterio y a usar la palabra antes que la violencia. Se ve que las revoluciones, al fin y al cabo, no entienden de edades.

[Abd Alrhman karsli · Rating 5 out of 5]

لم أتردد كثيراً بطلب هذا الكتاب بسبب العنوان المشوق (اغضبوا!)
والناشر الممنوع المرغوب ( منشورات الجمل)
رغم أنني لم أكن أعرف عنه شيئًا ..
* * *
الكتاب للكاتب الفرنسي "ستيفان هسل " كتبه وهو يبلغ من العمر 93 عاماً ..
حسنًا أود أن أقول أن الخمس نجوم لهذا الكتاب لأنه عرفني على هذا الرائع !
* * *
ستيفان هسل كاتب وسفير فرنسي وُلد في برلين في العام 1917 لأب يهودي ، كان مقاوماً ضد الاحتلال الألماني واعتُقل في المعسكرات النازية ثم نجا لاحقاً بأعجوبة !
فيما بعد شارك في صياغة الإعلان العالمي لحقوق الإنسان .

ديانته وبيئته اليهودية لم تمنعه من الإنصاف بمساندة القضية الفلسيطينة والدفاع عنها في كل مناسبة .
زار قطاع غزة وتضامن مع أهلها ووصف ماتقوم به السلطات الإسرائيلة بجرائم ضد الإنسانية ..
ودعى إلى مقاطعة المنتجات الإسرائيلة المصنوعة في الأراضي المحتلة .
أُتهم بسبب مواقفه بمعاداته للسامية وتعرض للكثير من المضايقات وشنّت ضده حملات إعلامية واسعة ووصف بـ( الأفعى السامة )
كل هذه الضغوط لم تؤثر بالمخضرم هسل

* * *
في كتابه يدعو للغضب والمقاومة واللاعنف ويحذر من اللامبالاة ..
يقول :
- " أقول للشبان: ابحثوا قليلاً تجدوا. أن أسوأ المواقف هو اللامبالاة، كأن تقول: «ما باليد حيلة، إنني أتدبر أمري». فبتصرفك على هذا النحو إنما تفقد أحد المكونات الجوهرية التي تصنع الإنسان. إن أحد المكونات لا بد منها هو ملكة الغضب ونتيجته الالتزام"
- "كان الحافز الأساس على المقاومة هو الغضب "
- "اليوم ينصب غضبي الأكبر على ما يحدث في فلسطين، قطاع غزة والضفة الغربية. هذا النزاع هو منبع غضب في ذاته. "

* * *
رحل ستيفان بعد عامين من كتابة هذا الكتاب ، أي في عام 2013 ..
أتساءل .. لماذا لم نعرف ستيفان ؟
هذا الاسم يجب أن يخلّد في ذاكرتنا

[Franck Emsallem]

C'est la curiosité qui m'a conduit vers ce petit feuillet de Stéphane Hessel, le bouche-à-oreille ayant largement fait son travail. Et on ne peut faire plus efficace : l'auteur nous prend véritablement à partie en nous montrant à quel point la société actuelle regorge de sources d'indignation. Or le peuple s'est endormi, accepte toutes les injustices, les inégalités sans s'émouvoir plus que de raison. Le discours pourrait paraître naïf s'il n'émanait d'un vieil homme de 93 ans, grand Resistant, qui a connu les camps de concentration. Il nous met en garde contre l'oubli et nous exhorte à mieux tirer les leçons de l'Histoire. A mettre de toute urgence entre les mains des lycéens.

[Laurel Zuckerman · Rating 1 out of 5]

A perfect jewel of false history, hatred and hypocritical, sloppy thinking.

It is the reader, not Mr Hessel, who should be outraged.

Given the distinguished biography and advanced age of the author, I wish I could find some glimmer of redeeming value in this hateful little pamphlet. But I cannot.

What a pitiful end to a long, courageous and at times brilliant career.

[AHMED JABBAR · Rating 5 out of 5]

بعد ان تحررنا من الأنظمة الديكتاتورية والفاشية والشمولية، نعيش اليوم دكتاتوريات وشموليات جديدة؟!
دكتاتوريات مالية واقتصادية؛ هي اخطر ما يكون على الديمقراطية والسلام!

[Night · Rating 1 out of 5]

Stéphane Hessel entend donner des conseils aux jeunes générations. Ça ne partait pas si mal, mais j’ai très vite déchanté. Petite sélection :

- « La non-violence, le chemin que nous devons apprendre à suivre »,
- « Il faut comprendre que la violence tourne le dos à l’espoir. Il faut lui préférer l’espérance, l’espérance de la non-violence […] Aussi bien du côté des oppresseurs que des opprimés, il faut arriver à une négociation pour faire disparaître l’oppression ; c’est ce qui permettra de ne plus avoir de violence terroriste »,
- Évidemment, suivent les points Mandela et Martin Luther King (mais certainement pas Malcolm X)… : « le message d’un Mandela, d’un Martin Luther King trouve toute sa pertinence dans un monde qui a dépassé la confrontation des idéologies et le totalitarisme conquérant »,
- « Pour une insurrection pacifique ».

Une indignation toute mesurée pourrait-on dire, mais l’indignation peut-elle seulement l’être ? Ne parlons pas du traitement du conflit israélo-palestinien (je retiendrai donc que ce qui caractérise les Gazaouis, c’est « leur patriotisme, leur amour de la mer et des plages »). Ou bien du « Il faut être israélien pour qualifier de terroriste la non-violence » (euuuh… pardon ?)
Par ailleurs, je voulais retrouver le contexte d’une citation de Jean-Paul Sartre, mais il semble qu’elle ne soit pas dans l’ouvrage cité par Hessel (« Situation de l’écrivain en 1947 » in Situations II, d’après les notes ; à vérifier). Guillaume Apollinaire n'est pas cité correctement, en tout cas.

Simulacre à peu de frais et de pages, aussi engagé qu’une moue condescendante qui respire un peu trop l’âgisme du « c’était mieux avant ».

[Tommy · Rating 4 out of 5]

This is a complicated review. I give it 4 stars because of the message but there are many works more specific and comprehensive than this.

It's a bestseller in France and has been cited for being influential in inspiring people involved in the Arab Spring revolutions. That's impressive considering it is very short at only 29 pages of actual work - there are additional notes and background on the author included as well. It also does not say anything that hasn't been said before or can't be found written or spoken by many different people from around the world. And lastly, what I think some might find most frustrating, is it does not have any "magical" answers, is not an instruction manual for leading a revolution, and does not contain any specific action items.

Instead, what it does contain are some memories of the author's involvement in the French resistance and formation of the UN, the author's personal belief in the need for the creation of a Palestinian state, and a call for people to harness the outrage they (should) feel about injustices in the world to affect change.

Personally I think getting more people engaged in issues affecting humanity is an important and noble message, and I'm happy to see it spread by whatever means possible. So I'm glad I got it and checked it out.

[Roisin · Rating 5 out of 5]

Wow! What a powerful message. So simple, so clear. Leaders across the world could do with revisiting these ideas.

This is a passionate plea to all to have outrage and to not forget the importance of liberty, freedom, rights, to be safe, and to have a free press from a man, Stéphane Hessel, who was a freedom fighter in the Resistance organisation during the Second World War. He became a diplomat after the war and was involved in the drafting of the Universal Declaration of Human Rights in 1948, a belief that has inspired so many who have been oppressed across the world.

He talks about how such ideas have been under threat in France. As a regular visitor to Israel, he goes on to support a separate state for Palestine and the fight for Palestinians to defend themselves against tyranny, but in a peaceful way. Such ideas mean just as much now as when Hessel wrote them in the light of Israel's recent treatment of Palestinians.

The Universal Declaration of Human Rights is very much under attack in the UK right now, seen as a means to keep terrorists in the UK. Yet other countries in Europe don't have this problem. How strange...Read this book! Be outraged!

[Ruth · Rating 4 out of 5]

Hessel fordert die heutige Jugend (oder gar Weltbevölkerung) dazu auf, sich zu empören und unsere Fähigkeit zur Empörung nicht zu verdrängen. Auch wenn die Gründe für ein solches Empören in der Jetztzeit vielleicht schwieriger zu finden sind als damals bei Hessel, appelliert er drängend: "Ich wünsche allen, jedem Einzelnen von euch einen Grund zur Empörung. Das ist kostbar. Wenn man sich über etwas empört, wie mich der Naziwahn empört hat, wird man aktiv, stark und engagiert. Man verbindet sich mit dem Strom der Geschichte, und der große Strom der Geschichte nimmt seinen Lauf dank dem Engagement der Vielen – zu mehr Gerechtigkeit und Freiheit, wenn auch nicht zur schrankenlosen Freiheit des Fuchses im Hühnerstall." (S.10) Im Sinne eines Pamphlets hat Hessel seine schriftstellerische Aufgabe erfüllt: Sachliche Argumentation beiseite, dafür Leidenschaft zu mehr als 100%. Klein, aber oho und inspirierend!

[James Payne · Rating 5 out of 5]

A small pamphlet of popular interest in Western Europe. Connects the French Resistance and the reconstruction of Europe after fascism to contemporary leftist battles against austerity measures, Israel's oppression of Palestinians and the conservative insurgence against immigration in the EU. Written by a 93 year-old French diplomat and concentration camp survivor, its appeal comes more from its author's historical positionality than the originality of its arguments. At its cheap price and small size, it became a great stocking-stuffer for the 2010 holiday season. Interesting example of how rhetoric's package and author often decides its success rather than the veracity of its claims or strength of its argument. Almost seems like a Hallmark/Oprah's book club version of leftist thought.

[Andrada · Rating 4 out of 5]

This little book by Stephane Hessel who at 93 years old urges younger generations to be indignant is stupendous through that fact alone. I think it was probably even more rousing as a speech, but it still manages to make one feel the need to become indignant. Nowhere near as obvious as in this Romanian edition that includes an indignant invective in its foreword written by the book’s Romanian editor.

Apathy has always been one of humanity’s greatest sins and is most prevalent today in Western society where people prefer to wallow in their consumer, entertainment fuelled lives than question anything around them. It could definitely use a bit of indignation and as wisely as Hessel suggests, it’s very easy to find reasons for it just by looking around you.