در نخستین رمان اسطورهای ایران، اردشیر نوجوانی ست که از جهان معاصر، گام بر زمان مینهد و سر از زمانهی ضحاک ماردوش (آژی دهاک) برون میآورد. او با نگاهی امروزین و ایرانی و انسانی، زندگی در آن دوران را تجربه میکند و در کنار کاوه و فریدون و ایرج و ... با همه زوایای این بزرگترین ماجرای اسطورهای تاریخ بشر آشنا میشود. هستی او در مسیر این حرکت در زمان، متحول و برای رستاخیزی راستین و نهایی آماده میشود.
English : Arman Arian آرمان آرین زادهی ۱۳۶۰ است. او با آفرینش اثر سهگانهٔ «پارسیان و من» به دنیای ادبیات شناسانده شد. پارسیان و من نام رمانی است در سه جلد که بیانکنندهی اسطوره، حماسه و تاریخ ایران است.
من این کتاب رو خواندم چون قراره مجموعهی پارسیان و من رو به یک پسر بچه ی دوازده ساله هدیه بدم و میخواستم بررسیش کنم. سعی کردم امتیازی هم که میدم از دید یک بچه تو همون رنج سنی باشه.
اما نظرم دربارهی کتاب: داستان جالبی داره و فکر میکنم برای سن هشت تا پانزده سال مناسب باشه. البته اگر شاهنامه نخوانده باشید و داستان فریدون و ضحاک رو ندونید و ژانر فانتزی رو بپسندید ممکنه تا بیست و دو-سه سالگی هم جواب بده اما اگر داستان رو میدونید چندان شگفتزدهتون نمیکنه چون قلم و نوع نوشتارش خیلی سادهتر از این سنه و یک سری ایرادات داستانی هم داره که قطعا تو رنج بیست بیشتر از دورهی نوجوانی به چشم خواننده میاد. اگر داستانهای شاهنامه رو بدونید هم متوجه اختلاف بعضی قسمتها با داستان اصلی میشید که ممکنه از جذابیت کتاب کم کنه. (مثلا این که فرزندان فریدون از دختران جمشید هستند ولی در کتاب، این طور نیست.)
در مجموع از نگاه من این کتاب برای کسی که اوایل نوجوانی هست و قراره تازه با بعضی از داستانهای شاهنامه و اساطیر ایران آشنا بشه گزینهی بسیار مناسب و جذابیه. اگر پدر و مادر هستید و این کتاب رو در اختیار فرزندتون میذارید حواستون باشه که صحنهی اره کردن جمشید یا کشته شدن ماننا به دست روزبانان و مرگ مادر اردشیر ممکنه برای فرزندتون ترسناک یا نامناسب باشه پس حتما روی خوانش کتاب نظارت کنید.
پی نوشت: این کتاب در کنار انیمیشن آخرین داستان میتونن گزینههای خوبی برای آشنایی بچه های هشت تا پانزده سال با شاهنامه باشند. داستان اون انیمیشن هم مربوط به ضحاک و فریدونه و البته اختلافاتی با اصل شاهنامه داره.
چندین ساله که فکر می کردم این کتاب باید خیلی خوب باشه اما حالا که خوندمش می بینم خیلی ضعییفه به شدت هم ضعیفه و درسته اولین رمان اسطوره ایه اما این اسم براش خیلی سنگینه...مدام سعی می کرد حساب کنم که کتاب برای مثلا بچه های راهنماییه خیلی بیشتر دیگه مال ه و د با هم، بعد در نظر گرفتم که نویسنده بین20تا22سالگی باید کتاب رو نوشته باشه و برای یه کتاب اول نباید خیلی سخت گرفت تنها چیزی که این کتاب بهم داد حس این بود که من می تونم چیزی خیلی بهتر از این بنویسم چون این زمینه ی مورد علاقه ی من بود که مدت هاست روش کار می کنم این حس رو توی من تقویت کرد که می شه بهتر از این نوشت یعنی باید نوشت که ارزش کار بره بالا که مخاطب سخت درگیر بشه. رمان بیشتر المانای یه رمان تاریخی رو داشت اگه بخش رفت و برگشت رو حذف کنیم واقعا یه جورایی فقط یه رمان تاریخیه. خیی راضی نبودم توقع داشتم بهتر باشه اما این نثر واقعا ساده و پیش پا افتاده بود اما منکر تلاش نویسنده اش نیستم برام قابل احترامه چون حداقل یه قدمی توی این زمینه برداشته و مخاطب جذب کرده و کلی هم جایزه نصیبش شده.
من عاشق اين كتابم! سبك آرمان آرين محشره!! يكي از معدود كتابهايي هستش كه اگه ١٠٠بارم ميخوندمش خسته نميشدم، دنياي پارسيان و من يه دنياي قابل لمس بود كه حس خييلي خوبي داشت. از توصيفات بساط شام و نهار گرفته، تا آدمها و موجوداتي كه توي داستان بودن، تا جنگهايي كه ميكردن همه با چنان مهارتي توصيف شده بودن كه من به شخصه ميتونم بگم انقدر جذبم كرد كه كل سري پارسيان و من رو دو روزه تموم كردم. به طرز خيلي جالبي با كاراكترا ميشد ارتباط گرفت. به قدري كه سر مرگ رستم و كوروش من مثل چي يه گوشه مي نشستم و گريه مي كردم!! ميتونم بگم توصيفات انقدر قوي هستن كه كاملا حس ميكنيد داخل داستان هستيد و اين خود شماييد كه داره داستان رو پيش ميبره. مثل بازي كردن يه بازي ويديويي بود براي من. پارسيان و من رو حدود ١٢سال پيش خوندم و انقدر به دلم نشست كه ميتونم بگم آغاز علاقه ي من به داستان نويسي، سبك نوشتاري آرمان آرين بود! در يه كلام: آرمان آرين عاليست.
به نظرم برای سنین ۹ تا حداکثر ۱۴ سال خوبه. در مورد رنک هم باید بگم که چون برای نوجوانان خوبه میتونه برای اون سنین ۵ باشه اما از اون دسته از کتاب ها نیست که چند سال بعد هم دلت هوای خوندنشو کنه چون به مرور زمان به واسطه ی نحوه ی نگارشش ، جذابیتشو از دست میده. و فکر نمیکنم کتاب جاودانه ای برای تمامی سنین باشه، در واقع اصلا برای سنین بالاتر خواندنش جذاب نیست چون نثر کلیشه ای و ساده و هول هولکی ای داره. من اولش فکر کردم که موضوعش جالبه اما به این نتیجه رسیدم که لزوما حداقل برای جوانان، باید نثر نویسنده با مهارت زیادی همراه باشه و موضوع خوب، صرفا کارساز نیست. وقتی ۷۰ صفحه ی اول کتاب رو خوندم، انگار نه انگار یک رمان اساطیری بود. با نوشتن برخی جملات شمارو از اون حس و حال در میاره و انگار میکوبونتتون به حس و حال های گوناگون از دوران مختلف تاریخی!!! یه حسی که واقعا دوست نداری ادامه بدی. من به خاطر اینکه ترجیح دادم این وقت رو، روی کتاب دیگه ای صرف کنم، کامل نخوندم. عقیده دارم که انسان باید از هرمدل و هرنوع کتابی بخونه تا بالاخره سلیقه خودش رو پیدا کنه یا ارتقاش بده اما واقعا وقتی آدم دارن شان و امثالهم رو میخونه، دیگه نمیتونه سمت این تجربه ها بره. و خب البته این کتاب ها در حد همون چند صفحه ی اولش رو خوندن برای آشنایی با نویسندگان مختلف (و هدف های دیگه) کفایت میکنه.
پارسيان و من مجموعهي سه جلدي داستانهاي بازنويسي شدهي شاهنامه به زبان امروز بود. كتاب اول به نام كاخ اژدها سرگذشت ضحاك ماردوش بود. پسر بچهاي به نام اردشير از زمان حال به گذشته برميگردد و با پدرش مهرداد مهمان خانهي كاوهي آهنگر ميشود. اردشير در اين خانه با ايرج پسر كوچك فريدون دوست ميشود و در شكست دادن ضحاك شركت ميكند و بعد باز به حال برميگرد. كتاب دوم به نام راز كوه پرنده سرگذشت پسري به نام سياوش است كه به گذشته و زمان رستم برميگردد و با او در هفت خان و بقيه ماجرا شركت ميكند و تا مرگ رستم پيش اونه و بعد به زمان حال برميگردد. كتاب سوم هم به نام رستاخيز فرا ميرسد داستان پسري به نام بردياست كه به گذشته و زمان كوروش كبير برميگردد و در نقش برديا پسر كوروش با او داريوش در فتح بابل شركت ميكند و پاي درددلهاي كوروش و برنامههاي داريوش براي آيندهي ايران مينشيند و بعد به زمان حال برميگردد. در آخر جلد سوم سيمرغ هر سه تاي اين بچههاي را ميبرد پاي كوه دماوند و اونجا با اهريمن ميجنگه و شكستش ميده و منجي هم ميرسه و رستاخيز ميشه و كلاً همهي اسطورهها يهو اونجا با هم جمع ميشن و....!!!!
اين مجموعه رو فقط از نظر اينكه يه مروري روي داستانهاي شاهنامه ميكرد خوندم. خواهرزادهها و برادرزادههاي نوجوانم خونده بودن و اصرار داشتند كه منم بخونم تا باهاشون سرش صحبت كنم. جالبش اينجا بود كه اونها هم به طور كامل از داستانپردازيها خوششون نيومده بود. به نظر اونها هم خيلي اوقات نقش اين بچه هاي وارد شده به گذشته بيهوده بوده و هيچ كار خاصي انجام نميدادن. مخصوصاً توي داستان راز كوه پرنده سياوش خيلي حضور غير فعالي داشت و فقط راوي بود. در حدي كه ميشد حذفش كرد و يك راوي داناي كل به جاش اضافه كرد كه فقط داستان تعريف كنه و خودش هيچ نقشي در داستان نداشته باشه. به نظر من مشكل ديگهي اين كتاب اين بود كه زبان گويش اونها اصلاً جالب نبود. يه سري اصطلاحاتي رو توي داستان به كار برده بود كه فكر نميكنم اون زمانيها توي خوابشون هم ميديدن كه ميتونن از اونها استفاده كنن! البته به خاطر نزديك شدن به زبان امروز و جذابيت بيشتر ديالوگها براي خواننده بوده ولي به نظر من باعث توهين به اصل داستان شده. برام جاي تعجب بود كه چطوري نويسندهاش ادعا كرده كه اين داستان رو براي بزرگسالها نوشته نه بچهها!!!!ه
نظرم رو بگم : فوق العاده ! شاید موفق ترین بازنویسی شاهنامه این سه گانه آقای آرین باشه . داستان ضحاک به خودی خود جذاب هست . حالا شما حساب کنید داستان از دید شخصی گفته بشه که از قرن 21 به اون فضای باستانی رفته و هر آن ممکنه به دست ماموران ضحاک کشته بشه و مغزش خوراک مارهای کتف ضحاک بشه ! شروع داستان هم تعلیق زیبایی داره .
این کتاب رو حدودا ۱۲ ساله بودم که خوندم. جز اولین تجربههای کتابخونیم بود و به شدت جذبش شده بودم و دیدن دوبارش حس نوستالژیکی داشت برام. دوباره خوندمش و فکر میکنم بازه سنی که کتاب براش نوشته شده خیلی محدوده. شاید برای ۹ تا ۱۲ سال کتاب مناسبی باشه. شخصیت پردازی به نظرم ضعیف بود و خیلی جاها برای اتفاقاتی که میافتاد توضیحی به خواننده داده نمیشد. فعلا اینجوری فکر میکنم که حتما جلدهای بعدی این ابهاما برطرف میشن. در کل به نظرم میتونه برای اینکه بچهها رو به خوندن شاهنامه ترغیب کنیم کتاب خوبی باشه...
دو چیز باعث شد که به جای یک ستاره، دو ستاره بهش بدم. یک اینکه شاید،شاید شاید اگر من نوجوان بودم ممکن بود با این کار ارتباط بیشتری برقرار کنم و دوم اینکه کارهایی در این حال و هوا و داستانهای اسطورهای در ایران خیلی کم کار شدن و خب ضعیف بودن این کار رو هم میذارم به پای اینکه خب واقعا تجربهی مشابه بهش کمه و از این جهت خب دم نویسنده گرم که حداقل ورود کرده، هرچند ورودش خیلی غوغایی نبوده! اما نظر شخصی خودم اینه که کتاب خیلی دم دستی و ساده بود. شخصیتپردازیها بدون لایه و درب و داغون، طوری که مطلقا ترغیب نشدم وقت بذارم و کارهای دیگه ی آرین رو بخونم. بعضی بخشهای داستان رو هم تغییر داده بود. اگر این تغییر در جهت باحالتر کردن و جذاب تر کردن فضا بود خب میپذیرفتم ولی متاسفانه اصلا چنین اتفاقی نیفتاده بود. به نظر من! در کل که ارتباط چندانی بر قرار نکردم و و کار به نظرم در حد یه خوانش ساده از داستان ضحاک ماردوش بود و نه یه اثر خلاقانه. امیدوارم کارهای دیگهای در این عرصه تولید بشه و کیفیت بهتری داشته باشه. چه برای نوجوانان و چه بزرگ سالان
من الان جلد اول رو تموم کردم. چندتایی سوال برام پیش اومده. مهمتر از همه اینکه : چرا بیخودی میگن این کتاب عالیه؟ تعریف کلمهی عالی عوض شده یا چی؟
بعد اینکه کجای این کتاب فانتزیه؟ من الان برم سرم رو بکویم به دیوار؟ فانتزی که پایهاش اینطور رو هوا نیست که یهو و بدون منطق یکی سر از یه سرزمین دیگه اونم در هزاران سال قبل دربیاره. و آخر کتاب هم همینطوری رو هوا دوباره برگرده سر جاش توی دنیای واقعی. توی این مدت هم کارش تماشای کشت و کشتار باشه. از جادو و موجودات جادویی و اتفاقات فراطبیعی هم که اصلا خبری نباشه.
اونوقت این الان قصه است؟ اینکه تمامش این شد که پدر اردشیر بگه "نمیدونم چی ممکنه پیش بیاد و اگه خدا بخواد اینطور و اونطور میشه" اما همزمان دو خط بعد به پسرش توضیح بده که در آینده این اتفاق میفته و این پادشاه میشه و اون کشته میشه. مشخصه نویسنده میخواسته شاهنامه رو تعریف کنه اما اصلا نتونسته قصه بگه. فصه هم به کنار. توصیفاتی که به کار برده هم پر از اشکاله:
گامهای خسته یعنی چی؟ ـ ص222 آسودگی بیمنت؟ ـ ص220 قهقههای بیصدا؟ ـ ص216 گامهای خشک؟ ـ ص214 چشمان زلال ؟ ـ ص206 دیوارهای طولانی و ستبر ؟ ـ ص204 اجتماع عجیب؟ ـ ص198 سایهروشن غمناک؟ ـ ص195 چشمانی خشمگین؟ ـ ص 19 ... ادامه بدم بدم تا برسم اول کتاب؟ خلاصه که، اینقدر از این ایرادهای نوشتاری و توصیفی هست که حد نداره. انگار پلویی میخوردم که توش پر از ریگ باشه. :|
در کل، خوندن این کتاب برام مثل این بود که دارم دفتر خاطرات یه بچهی دبستانی رو میخونم. پسربچهای که حتی بلد نیست برای هر کلمهای صفت مناسب جور کنه. بچهای که توی آدمکشی شرکت میکنه و با لذت هم اینکار میکنه. بزرگترها هم که کلا به صغیر و کبیر رحم نمیکنن. خوندنش رو به هیچکس توصیه نمیکنم. مخصوصا به نوجوونا.
به عنوان اولین اثری که به فرهنگ کهن ایرانی آن هم در این وضعیت هنری و ادبی افتضاح پرداخته بسیار قابل ستایس و تا حدودی موفق بوده و به نظر من باید این مسیر را ادامه داد و قطعا در آینده آثار بسیار بهتری خواهیم دید و شنید و خواهیم خواند.با تطبیق آن با منابع اصلی و مقایسه با آثار خوب جهانی آن را در رسیدن به جایگاه صحیحش یاری کنیم چرا که اصلاح فرهنگ جز با اصلاح آثار هنری و ادبی ممکن نیست و اصلاح آثار ادبی و هنری نیز جز با ریزنگری و ریزبینی و دقت و تمرکز و عشق ممکن نیست.
تهشو دوس نداشم خوب تموم نشده بود! ینی چی آخرش برگشت قضیه دالان و نمادا چیه؟ ولی جالب بود چون با شاهنامه آدم آشنا میشه خوبه برا امثال من ک حال شاهنامه خوانی ندارن! شاید اگه چند سال قبل تر می خوندم دوست می داشتمش!
در حد فانتزی تالیفی ایرانی واقعا نسبت به بقیه یه سر و گردن بالاتر بود. ولی من خیلی با پیشرفت و جلو رفتن داستان ارتباط نگرفتم، میتونست بهتر از این روایت بشه. و اگه میخواین بخونین، بدونین که داستان با چیزی که توی شاهنامه اومده یه مقدار کمی تفاوت داره. در نهایت اگه این مدل رمانهایی که روایتی از شاهنامه باشه رو دوست دارین پیشنهاد میکنم کیخسرو آرش حجازی رو بخونین.
زمانی که شروع کردم متوجه اشکال مشترکی در تمام آثار ایرانیای که تا بهحال خونده بودم شدم، شخصیت پردازی ناقص. متوجه نمیشم چرا در آثار ایرانیای که خوندم انقدر تو ذوق میزنه و انسانها و واکنشها مصنوعی به نظر میان. با اینحال این کتاب اولین کتابی بود که فضاسازی کاملی داشت.و البته شخصیت پردازی هم به تدریج پیشرفت کرد. با اینحال خط داستانی هم با نقصهای کمی روبه رو هست که یکی از اونها ریزهکاریهاست که جایی کاملا رعایت شدن و جایی یهسری چیزها کاملا فراموش شده. متاسفانه چون کتاب رو زمان بینتی خوندم الآن دقیقا یادم نمیاد که موارد رو مثال بزنم و چون بهتره اسپویل نشه دوباره داستان رو چک نکردم. درکل، ایدهی کلی داستان نیاز به کار بیشتری داره از نظرم ولی قلم نویسنده چیزیه که بهرحال باعث میشه کتاب ارزش خوندن داشته باشه.
کتاب را اتفاقی توی انباری خونمون پیدا کردم با امضای نویسنده که سال ۸۴ به من تقدیم کرده بود ( فکر کنم نمایشگاه کتاب بود ) تصمیم گرفتم کتاب رو بخونم چون نخونده تو انباری خاک میخورد... کار نویسنده کتاب که زمان نوشتنش جوانی بیش نبوده قابل تحسین هستش که شاهکاری چون شاهنامه را به صورت داستانی امروزی دراورده هیچکس جسارت این کار رو نداشته ولی متاسفانه داستان اصلا عمق نداره ، شخصیت ها اصلا بال و پر ندارند حتی راوی داستان کلا به دل نشین نیست و نقش هویج رو داره ، اسم ها خیلی زود فراموش میشوند و اگر کتاب قطور بود تمام کردنش کار آسونی نمیبود .
کتاب خیلی قشنگی بود. گر چه اول و آخر کتاب اصلاً مفهوم نبودن اما داستان اژیدهاک از زبان یه بچه ی امروزی خیلی جالب بود. نثر نویسنده هم خوب بود. خیلی هم خوب می تونست رویارویی خیر و شر رو توصیف کنه. تمام احساس توی داستان ( چه غم و چه شادی) قابل لمس بود. خلاصه برای رنج سنی دوازده تا شونزده هفده سال خیلی خوبه.
جلد اول از مجموعه پارسیان و من با محوریت ماجراهای ضحاک ماردوش و قیام ایرانیان به رهبری آفریدون و کاوه آهنگر علیه او. اردشیر پسری است که از زمان حال به آن دوران میرود و نقش آفرینی میکند در حد خودش و فانتزی های فارسی کار جذاب و پر هیجان و پر کششی است
اگر این کتابو دهه هشتاد، یعنی همون موقع که منتشر شده، میخوندم، شاید تحتتاثیر قرار میگرفتم. ولی الآن خوندمش و اصلا جالب نبود. دو سه جایی، تعلیقها و غافلگیریهای خوبی داشت. اما در کل به نظرم در بازتعریف ماجرای ضحاک و فریدون (که از قضا داستانِ موردعلاقه من در شاهنامهست)، چندان موفق نبود و همون داستانی که فردوسی تعریف کرده، بدون این زواید و شخصیتهای اضافهای که میان و زود هم حذف میشن، خیلی بهتره. . یه کلیشهای که توش هست اینه که مردها همه خوشقدوقامت و خوشتیپ و خوشچهره، و زنها همه زیبا و ظریف و دلربا هستن. این قضیهی خوشگل بودن همه زنها و خوشتیپ بودن همه مردها، برای داستانای قدیمی مثل شاهنامه و خمسه نظامی و اینا طبیعیه، ولی برای داستانی که در دهه هشتاد نوشته شده خیلی بیمزهست! انگار نویسنده به زور سعی کرده با این کلمات، ما رو به شخصیتهای مثبت داستان علاقهمند کنه. چون دائم هم اینا رو تکرار میکنه: زن زیبا که از لای گیسوان پرپشت و زیبایش عطر نرگس برمیخاست، با دستان زیبایش ناهار خوشمزه و زیبایی درست میکرد برای شوهر و فرزند زیبایش!!! ماننا پاهای کوچکش را در هوا تکان میداد و در حالی که بغض، راه گلوی کوچکش را گرفته بود، غنچهی سرخ لبان کوچکش را به تبسم گشود، آه کوچکی کشید و گفت که امروز تولد (کوچک!) اوست! . عشق بین اردشیر و ماننا که دوتا نوجوان و بلکه کودک یازده،دوازدهساله هستن هم به نظرم اصلا جالب نبود. اردشیر به ازدواج به ماننا فکر میکرد اونم تو این سن! حتی بین خودشون به هم قول ازدواج هم دادن!! . پایانش هم طبیعتا باز بود برای اینکه سهگانهست! در جلد اول که منو راضی نکرد. ببینیم در دو جلد بعدی چه میکنه این نویسنده!
از خواندن این کتاب چند سالی است که می گذرد و دقیق یادم نمی آید که چه شد و چگونه نگاشته شده بود به نظرهای دیگران نگاهی کردم این کتاب برای من ارزشمند است درهرحال زیرا یکی از معدود کتاب هایی است که اقتباسی جالب از روی شاهنامه داشته است دو اینکه داستان بی پرواست شاید کامل نباشد اما تلاش خود را انجام داده است در روزگاری که مردمانی با زیرشلواری های قرمز بر روی شلوار آبی خود دنیای کتاب و سینما را تسخیر میکنند یک کتاب نگاشته میشود با جنس پارسی و ایرانی و این برای من ارزشمند است که لااقل نویسنده شجاعت این را داشته است که همچین چیزی را بنویسد. شاید بهترین نباشد اما ماندگار است زیرا میتواند آغازگر موجی نو در ادبیات حماسی معاصر ایران باشد
بعد این کتاب برا من هیچی مث قبل نشد. دلم میخواست بنویسم درست زمانی که آخرین کلمات جلد آخرش تموم شدن. سال ها بعد فهمیدم من تنها بچه ای نبودم که پارسیان و من تغییرش داد. درود ها بر جادوی ارمان ارین لینک در طاقچه: https://taaghche.com/book/72170/%D9%B...
سالها پیش وقتی نوجوان بودم این کتاب رو خوندم و واقعا تاثیر مثبتی روم گذاشت. حس این که اسطوره های سرزمینم رو میشناسم و پیشدرامدی بود برای شروع خوانش شاهنامه. من به تازگی دوباره این کتاب رو مطالعه کردم. داستان کودک رو نوجوان رو یک فرد بزرگسال غیر متخصص نمیتواند ارزیابی صحیحی کند و من پنج ستاره رو به دلیل اشتیاقی که این سری در من ایجاد کرد که حتی بیست سال بعد از مطالعه هنوز مشتاق به خواندن دوباره هستم می دهم.
-𝐀𝐭𝐞𝐧𝐚'𝐬 𝐇𝐨𝐮𝐬𝐞: «در این سرزمین، هیچکس به آنچه که مستحق آن است نمیرسد: فقرا به دارایی... جوانان به عشق... زحمتکشان به دسترنج... مفتخوران به مجازات... و انسان به آزادی!»
•پارسیان و من(کاخ اژدها)/آرمان آرین
𝐀𝐭𝐞𝐧𝐚𓆸: ″پارسیان و من_جلد اول کاخ اژدها″
کتاب درست در زمان درست بهترین توصیه. در کل قلم نویسنده رو دوست داشتم. داستان و تیرگی رو دوست داشتم. اینکه انقدر شبیه وضعیت الان ماست عجیب بود. پایان داستان مناسب بود از نظر من. و ما ۱۹۸۴ داشتیم وقتی که ۱۹۸۴ مد نبود.
بی رحمی نویسنده برای کشتن شخصیتهای مختلف عجیب و جالب بود. احتمالا برای گروه سنی ۱۳_۱۸ مناسب باشه؟ و در آخر آژیدهاک زمانه ات را بشناس!
-۵/۴ -مشکی و قرمز -نهمین کتاب ۲۰۲۳ -اولین کتاب ۱۴۰۱ #review
نظرم رو بگم : فوق العاده ! شاید موفق ترین بازنویسی شاهنامه این سه گانه آقای آرین باشه . داستان ضحاک به خودی خود جذاب هست . حالا شما حساب کنید داستان از دید شخصی گفته بشه که از قرن 21 به اون فضای باستانی رفته و هر آن ممکنه به دست ماموران ضحاک کشته بشه و مغزش خوراک مارهای کتف ضحاک بشه ! شروع داستان هم تعلیق زیبایی داره .