مرگ را با تو سخنی نیست

by Erich Fried, خسرو نافذ

German

Genres: Poetry

116 pages

First published August 1, 2001

About the author

Erich Fried was an Austrian-born poet, writer and translator of Jewish descent. He initially became known to a broader public in both Germany and Austria for his political poetry, and later for his love poems. As a writer he mostly wrote plays and short novels. He also translated works by different English writers from English into German, most notably works by William Shakespeare.

He was born in Vienna, Austria but fled to England after the annexation of Austria by Nazi Germany in 1938. He settled in London and adopted British Nationality in 1949. His first official visit back to Vienna was in 1962.

During the war, he did casual work as a librarian and a factory hand. He arranged also for his mother to leave Nazi occupied Austria, as well as helping many other Jews to come to the UK. He joined Young Austria, a left-wing emigrant youth movement, but left in 1943 in protest at its growing Stalinist tendencies.

From 1952 to 1968 he worked as a political commentator for the BBC German Service. He translated works by Shakespeare, T. S. Eliot and Dylan Thomas, and Sylvia Plath.

He published several volumes of poetry as well as radio plays and a novel. His work was sometimes controversial, including attacks on the Zionist movement and support for left-wing causes. His work was mainly published in the West, but in 1969, a selection of his poetry was published in the GDR poetry series Poesiealbum, and his Dylan Thomas translations were published in that same series in 1974. The composer Hans Werner Henze set two of Fried's poems for his song-cycle Voices (1973).

In 1982 he regained his Austrian nationality, though he also retained the British nationality he had adopted in 1949. He died of intestinal cancer in Baden-Baden, West Germany, in 1988 and is buried in Kensal Green cemetery, London.

An Austrian literary prize is named after him - the Erich Fried Prize.

Source: wikipedia.com

Reviews

[Pooya Kiani · Rating 3 out of 5]

ترجمه‌ی خوب.

کتابی که به خواندن می‌ارزد. بعضی از شعرها بسیار ساده و بسیار ماندنی‌اند.

[Farnaz · Rating 2 out of 5]

نه سنگ بودم و نه ابر
نه ناقوس و نه چنگ
نواخته‌ی دستِ فرشته‌ای یا شیطانی
من اژ آغاز هیچ نبودم جز انسان
و نیز نمی‌خواهم دیگر چیزی باشم جز انسان
__________________________________________
همواره رفتن
با دستانی گشوده
شبانه‌روز
بر تیغه لبخندِ تو

فرا می‌شوم
از میان سال‌های مشوش
ب دوران پیری
بر تیغه لبخندِ تو

فرو می‌شوم
از میان رگ‌های بی‌ریشه
ب ژرفای فراموشی
بر تیغه لبخندِ تو

هلال مهِ نو
شمشیری است بر ریسمان مرگ
ترازوی زندگی
بر تیغه لبخند تو
__________________________________________
تو مرده‌ای
چرا ک تو غمگین بودی
من ترانه‌ات را سر دادم
چرا ک تو مرده‌ای

من خواهم مرد
چرا ک ترانه سر دادم
من خواهم مرد
چرا ک تو غمگین بودی

من ترانه سر دادم
چرا ک خواهم مرد
من ترانه سر دادم
چرا ک تو ترانه غمگینی بودی

تو مرده‌ای
چرا ک من ترانه سر دادم
من خواهم مرد
چرا ک تو دیگر ترانه نیستی
__________________________________________
پسربچه‌ها
ب شوخی
سنگ
ب سوی قورباغه‌ها
پرتاب می‌کنند

قورباغه‌ها
ب جِد
می‌میرند
__________________________________________
در آغاز عاشق شدم
ب برق نگاهت
ب خنده‌ات
ب اشتیاقت ب ‌زندگی

اکنون نیز دوست می‌دارم گریه‌ات را
و بیمت را و نگرانی‌ات را
از فردا
و درماندگی نهفته
در چشمانت را

اما در برابر هراسی ک داری
می‌خواهم یاری‌ات دهم
زیرا شوقم ب زندگی
هنوز در برق نگاهت نهفته است
__________________________________________
این‌که می‌گویند:
« این‌جا
آزادی حکمرواست»
همیشه
خطایی
و یا نیز دروغی
در کار است

آزادی
حکم نمی‌راند
__________________________________________
تو
و عکس تو در دیده
و اندوهِ عشق تو

بعد نه تو دیگر
تنها عکس تو در دیده
و اندوه تو

بعد محو می‌شود عکس تو
و اندوه محو عکس
تنها دیده‌ی تهی
تنها عشق تهی ز تو
__________________________________________

[Bahman Bahman · Rating 3 out of 5]

پیش از آن که بمیرم
دگرباره سخن می گویم
از گرمی زندگی
تا تنی چند بدانند
زندگی گرم نیست می توانست ولی گرم باشد

[Zahra Farhadi · Rating 5 out of 5]

با ترجمه زیبا و انتخاب های به جا

[Ron · Rating 4 out of 5]

Ich tue mir normalerweise schwer mit moderner Lyrik. Viel zu oft kommt sie mir entweder zu obskur vor oder ergeht sich in humorlosen, sinnverminderten, wirkungslosen Worten und Sprachbildern. Nicht so Erich Fried. Trotz seines oftmals dokumentarischen Stils hat seine Sprache Gewicht und er versteht es immer wieder, seinem Duktus eine subtile lyrische Note zu verleihen. Oft erkennt man die Kadenzen erst beim zweiten Lesedurchgang. Die eigene Sprache reflektierend, ebenso wie die gedankenlose Verwendung von Klischees thematisierend, bleibt er immer verständlich. Fried ist ein Erlebnis für Liebhaber intelligenter Sprachverwendung und wie alle interessanten Dichter mit einer gesunden Portion Humor ausgestattet.