Anton Pieck draait zich om in zijn graf. Wat een flutsprookjes zijn er bij zijn schitterende tekeningen verzonnen. Zielloze verhaaltjes in hier en daar twijfelachtig, quasi-ouderwets Nederlands. Zijn enorm verhalende, spannende en sfeervolle tekeningen zijn vaak vreemd geïnterpreteerd of lijken helemaal niet in het verhaal voor te komen. De meeste verhalen bestaan voor driekwart uit zogenaamd goed gevonden beschrijvingen en komen nergens op gang. Ze zijn nooit spannend, grappig of ontroerend. Eerder gekunsteld en vooral saai. Een enkel verhaal is nog wel te pruimen (Oeda van Thera Coppens, De Geest van Verandering van Thea Beckman), maar zelfs die zijn niet geniaal. Zonde van het papier... Het beste scheur je de tekeningen uit en bewaar je alleen die.
De tekeningen zijn mooi, de verhalen niet zo zeer. Een enkel verhaal was wel enigszins leuk, de meeste sloegen nergens op. Het meest jammer vind ik nog wel dat bijna geen een verhaal echt bij de tekeningen paste, terwijl de verhalen op de tekeningen zijn gemaakt.